
Uit elkaar na 11 jaar
woensdag 26 juni 2019 om 12:41
Hey allemaal.
Wil weer veel van mij afschrijven, want voel me zo alleen, zo onzeker, zo verdrietig...
Ik voel vanalles!
Vorige week heeft mijn vriend uit het niets besloten dat hij wil stoppen met onze relatie. Dat hij terug vrij wil zijn, dat hij terug kan profiteren van zijn leven...
Hij zei letterlijk; ik zal er misschien spijt van krijgen, maar je krijgt eerder spijt van de dingen die je niet gedaan hebt...
We hebben een huis samen gekocht, een zoontje samen van 3,5 jaar.
We zijn zo goed als elkaars eerste liefde.
Maar het zat zo goed tussen ons. We wisten wat we hadden aan elkaar en wat niet. We kennen elkaar door & door...
Hij had enkele dagen tijd voor zichzelf genomen, mij achter gelaten met ons zoontje, in ons huis...
Ik ging kapot hier, kon enkel maar huilen en hopen dat hij terug kwam, me vastnam en zei dat alles goed kwam...
Maar maandag is hij terug gekomen, om te praten. Niet het gesprek dat ik voor ogen had.
Nee... Direct kort op de bal. We gaan het huis verkopen, hij wil het beste voor mij en ons zoontje. Maar omdat hij zelfstandige is moet ik me een beetje naar hem zetten ivm ons zoontje
(De dagen dat hij nog klanten heeft na zijn werk, al de zaterdagen dat hij werkt...)
Hij heeft zijn koffers ingepakt en gaat naar zijn moeder...
En ik probeer me sterk te houden, maar het doet allemaal zo’n pijn!!
Hij doet ook zo kil, afstandelijk... We kennen elkaar al zo lang en nu lijkt het alsof het hem niets doet. Alsof ik niets meer voor hem beteken... Na al die jaren lief & leed te hebben gedeeld.
We zijn onlangs nog op weekend gegaan samen en dat was super! Zo genoten van elkaar, zo veel gezegd nog tegen elkaar.
En nu is het over...
Wil hem zo graag terug knuffelen, kussen, dat hij gewoon terug thuis komt en dat we onze dag vertellen tegen elkaar...
Gisteren om 19u ben ik naar een vriendin gegaan, hij was thuis.
Kom ik om half 1 s'nachts thuis. Is hij nog wakker (terwijl hij de vorige dagen dat ik thuis was gewoon ging slapen, zonder iets te zeggen...)
Heeft hij alle alcohol dat in huis lag opgedronken. Maar echt alles, zelfs een fles dat er al een jaar ligt.
Begint hij ineens doodleuk zijn koffer te pakken.
Deed me zoveel pijn dat ik dat moest aanzien. Kon hij dat niet al eerder doen? Beseft hij niet hoeveel pijn het mij doet?
Of doet hij het ervoor?
Hij was mijn eerste, mijn ideaalbeeld van een man, iemand die ik echt dood, doodgraag zie. En ik ken hem niet meer...
ik kon zo mezelf zijn bij hem en hij ook bij mij...
Ik moet hierdoor, ik moet me sterk houden. Maar momenteel doet alles zo’n pijn, men gedachten zijn altijd bij hem. Eender waar ik zit...
We hebben nog zo’n lange weg te gaan met het huis, waar ik nu alleen in zit. Waar ik de moed niet voor heb om het hier op te ruimen, alles alleen te doen...
Ik wil dat de pijn stopt...
Wil weer veel van mij afschrijven, want voel me zo alleen, zo onzeker, zo verdrietig...
Ik voel vanalles!
Vorige week heeft mijn vriend uit het niets besloten dat hij wil stoppen met onze relatie. Dat hij terug vrij wil zijn, dat hij terug kan profiteren van zijn leven...
Hij zei letterlijk; ik zal er misschien spijt van krijgen, maar je krijgt eerder spijt van de dingen die je niet gedaan hebt...
We hebben een huis samen gekocht, een zoontje samen van 3,5 jaar.
We zijn zo goed als elkaars eerste liefde.
Maar het zat zo goed tussen ons. We wisten wat we hadden aan elkaar en wat niet. We kennen elkaar door & door...
Hij had enkele dagen tijd voor zichzelf genomen, mij achter gelaten met ons zoontje, in ons huis...
Ik ging kapot hier, kon enkel maar huilen en hopen dat hij terug kwam, me vastnam en zei dat alles goed kwam...
Maar maandag is hij terug gekomen, om te praten. Niet het gesprek dat ik voor ogen had.
Nee... Direct kort op de bal. We gaan het huis verkopen, hij wil het beste voor mij en ons zoontje. Maar omdat hij zelfstandige is moet ik me een beetje naar hem zetten ivm ons zoontje
(De dagen dat hij nog klanten heeft na zijn werk, al de zaterdagen dat hij werkt...)
Hij heeft zijn koffers ingepakt en gaat naar zijn moeder...
En ik probeer me sterk te houden, maar het doet allemaal zo’n pijn!!
Hij doet ook zo kil, afstandelijk... We kennen elkaar al zo lang en nu lijkt het alsof het hem niets doet. Alsof ik niets meer voor hem beteken... Na al die jaren lief & leed te hebben gedeeld.
We zijn onlangs nog op weekend gegaan samen en dat was super! Zo genoten van elkaar, zo veel gezegd nog tegen elkaar.
En nu is het over...
Wil hem zo graag terug knuffelen, kussen, dat hij gewoon terug thuis komt en dat we onze dag vertellen tegen elkaar...
Gisteren om 19u ben ik naar een vriendin gegaan, hij was thuis.
Kom ik om half 1 s'nachts thuis. Is hij nog wakker (terwijl hij de vorige dagen dat ik thuis was gewoon ging slapen, zonder iets te zeggen...)
Heeft hij alle alcohol dat in huis lag opgedronken. Maar echt alles, zelfs een fles dat er al een jaar ligt.
Begint hij ineens doodleuk zijn koffer te pakken.
Deed me zoveel pijn dat ik dat moest aanzien. Kon hij dat niet al eerder doen? Beseft hij niet hoeveel pijn het mij doet?
Of doet hij het ervoor?
Hij was mijn eerste, mijn ideaalbeeld van een man, iemand die ik echt dood, doodgraag zie. En ik ken hem niet meer...
ik kon zo mezelf zijn bij hem en hij ook bij mij...
Ik moet hierdoor, ik moet me sterk houden. Maar momenteel doet alles zo’n pijn, men gedachten zijn altijd bij hem. Eender waar ik zit...
We hebben nog zo’n lange weg te gaan met het huis, waar ik nu alleen in zit. Waar ik de moed niet voor heb om het hier op te ruimen, alles alleen te doen...
Ik wil dat de pijn stopt...
woensdag 26 juni 2019 om 13:53
Zijn kind heeft toch ook gewoon recht op tijd met zijn vader? Dus daar moet vader dan zijn werkzaamheden op afstemmen.
Volwassen man en alles.
Maar to, eerlijk. Het beeld dat jij schetst botst keihard met dat wat jij zelf niet gedeeld hebt. Jij vond dit een leuke relatie, voor hem was de relatie met jou één van vele. En jij wist dat.
Tijd voor een assertiviteitstraining, waarbij je leert hoe je netjes en gezellig wel zorgt dat je krijgt wat nodig is.
Volwassen man en alles.
Maar to, eerlijk. Het beeld dat jij schetst botst keihard met dat wat jij zelf niet gedeeld hebt. Jij vond dit een leuke relatie, voor hem was de relatie met jou één van vele. En jij wist dat.
Tijd voor een assertiviteitstraining, waarbij je leert hoe je netjes en gezellig wel zorgt dat je krijgt wat nodig is.

woensdag 26 juni 2019 om 14:27
Geld.
Ik heb het over dat er koste wat kost een co-ouderschap moet worden afgedwongen om hem te pakken. Dan spoor je niet.
Co-ouderschap doe je alleen en werkt alleen als je het allebei wil.



woensdag 26 juni 2019 om 17:40
Dat dacht ze niet eens, zie eerder topic. Ik denk dat ze dat zichzelf lang voorheeft gehouden tegen beter weten in.Phineas schreef: ↑26-06-2019 13:36Sorry maar:![]()
Reactie is geheel volgens de verwachtingen.
TO: wat ik bijzonder vind, is dat jij dacht dat jullie een fantastische relatie hadden en dat je dus een compleet ander beeld had dan hij.
In ieder geval lijkt me dat je beter af bent zonder hem, hoe pijnlijk dat op dit moment ook is.

woensdag 26 juni 2019 om 17:42
Plus 100. Natuurlijk heeft hij zijn plichten, maar als hij niet wil is co-ouderschap niet iets om door zijn strot te duwen. Dat doe je je kind toch niet aan? En ja, dan is het een lapzwans en geen knip voor de neus waard.
woensdag 26 juni 2019 om 17:46
Ja dacht precies hetzelfde; kon ook niet anders. Heel veel sterkte TO, lijkt me ook echt verschrikkelijkRikM schreef: ↑26-06-2019 12:56Ik wist na twee zinnen al dat deze aap uit de mouw zou komen. Het klinkt allemaal heel mooi, z'n vrijheid terug willen, maar hij heeft dus gewoon een ander en heeft jeuk. En daar laat je je gezin met een klein kind natuurlijk voor in de steek. Lamzak.
Sterkte, TO. Je bent niet de eerste en niet de laatste die dit overkomt. Hopelijk is dat een troost.![]()
schaapje11 wijzigde dit bericht op 30-06-2019 09:22
0.56% gewijzigd

woensdag 26 juni 2019 om 17:56
Desnoods afgedwongen. TO zal toch wat moeten opbouwen voor zichzelf en zoon en daar heeft ze ook tijd voor nodig. Van mij zou hij de keuze krijgen tussen de even of oneven weken, hoe hij zijn opvang regelt op tijden dat hij werkt is zijn probleem.

woensdag 26 juni 2019 om 18:02
Iemand die een relatie aangaat/seks heeft met iemand die een vriendin/vrouw heeft, is wat mij betreft evengoed een hoer.

woensdag 26 juni 2019 om 18:12
vivautrecht85 schreef: ↑26-06-2019 17:42Plus 100. Natuurlijk heeft hij zijn plichten, maar als hij niet wil is co-ouderschap niet iets om door zijn strot te duwen. Dat doe je je kind toch niet aan? En ja, dan is het een lapzwans en geen knip voor de neus waard.
Die man duwt toch evengoed de volledige zorg bij TO door de strot?

woensdag 26 juni 2019 om 18:31
En dus moet de andere ouder zich net zo waardeloos opstellen? Arme kind.nerdopviva schreef: ↑26-06-2019 18:12Die man duwt toch evengoed de volledige zorg bij TO door de strot?

woensdag 26 juni 2019 om 18:32
Lekker over de rug van je kind gaan inderdaad. Top!PotjePindakaas schreef: ↑26-06-2019 17:56Desnoods afgedwongen. TO zal toch wat moeten opbouwen voor zichzelf en zoon en daar heeft ze ook tijd voor nodig. Van mij zou hij de keuze krijgen tussen de even of oneven weken, hoe hij zijn opvang regelt op tijden dat hij werkt is zijn probleem.

woensdag 26 juni 2019 om 18:45
.
Dus moet je als moeder je alles maar laten aanleunen? Geef het kind liever het goede voorbeeld: dat je voor jezelf opkomt, dat vaders èn moeders even verantwoordelijk zijn voor zorg voor se kinderen, dat moeders ook aandacht hebben voor hun werk / carrière.
woensdag 26 juni 2019 om 18:50
Beste vdw, de pijn en verdriet zijn verschrikkelijk. Gun jezelf daar kort de tijd voor, want hoe hij het presenteert, heeft hij nu al een dubbele agenda en niet teveel last van eerlijkheid mbt een andere vrouw. De dubbele agenda slaat op zijn eigen bedrijf; jij moet van hem maar veel voor jullie kind zorgen.
Dat kan, maar let wel heeeeel goed op, met een eigen bedrijf kan hij zijn inkomen fictief op nihil zetten en zo behoorlijk onder de kinderalimentatie uitkomen.
Ik hoop dat je zelf ook werkt etc en geen partneralimentatie zou willen.
Kom wel ook in actie, ga op zoek naar de papieren en informatie mbt de financien van zijn bedrijf, dat hij die grap niet uit kan halen.
De komende dagen is het dus tijd om voor jezelf en je kind op te komen, je hoeft er niet rijker van te worden, maar let ook op het belang van je kind, dat jullie er niet armer van worden!
Dat kan, maar let wel heeeeel goed op, met een eigen bedrijf kan hij zijn inkomen fictief op nihil zetten en zo behoorlijk onder de kinderalimentatie uitkomen.
Ik hoop dat je zelf ook werkt etc en geen partneralimentatie zou willen.
Kom wel ook in actie, ga op zoek naar de papieren en informatie mbt de financien van zijn bedrijf, dat hij die grap niet uit kan halen.
De komende dagen is het dus tijd om voor jezelf en je kind op te komen, je hoeft er niet rijker van te worden, maar let ook op het belang van je kind, dat jullie er niet armer van worden!

woensdag 26 juni 2019 om 19:01
Je kind inzetten om van de vader te kunnen winnen geeft 1 grote verliezer: het kind. Van mij mogen ze ouders die dat soort dingen doen onder toezicht stellen.puntillita schreef: ↑26-06-2019 18:45.
Dus moet je als moeder je alles maar laten aanleunen? Geef het kind liever het goede voorbeeld: dat je voor jezelf opkomt, dat vaders èn moeders even verantwoordelijk zijn voor zorg voor se kinderen, dat moeders ook aandacht hebben voor hun werk / carrière.

woensdag 26 juni 2019 om 19:20
Ja TO, ik herkende je ook uit je vorige topic, en daar had je ook verder kunnen schrijven inderdaad.vivapimpelmees schreef: ↑26-06-2019 13:27Je schrijft dat het 'uit het niets' is, maar in augustus vorig jaar schreef je al dat je vriend verliefd was op een ander.
Ik snap heus hoe verdrietig deze situatie is, maar de alarmbellen waren er gezien je topics al langer. En dat hij nu zo kil is, komt natuurlijk omdat hij hier in zijn hoofd al veel langer mee bezig is.
Neem een advocaat en ga dingen regelen. Sterkte.![]()
Maar neem het nu alsjeblieft serieus dat het over en uit is.
Handel zakelijk je dingen af en heel veel sterkte. Denk dat je over een tijd blij bent van deze slappe zak af te zijn.
Voor nu is het wel heel verdrietig.

woensdag 26 juni 2019 om 19:25
+1.Suzan_1991 schreef: ↑26-06-2019 18:02Iemand die een relatie aangaat/seks heeft met iemand die een vriendin/vrouw heeft, is wat mij betreft evengoed een hoer.

woensdag 26 juni 2019 om 19:35
Het gaat toch helemaal niet om winnen? Het gaat om de verantwoordelijkheid. Er wordt te snel vanuit gegaan dat de vrouw die verantwoordelijkheid wel neemt. En hoe komt dat? Omdat die man "nee" zegt. Omdat heel veel mannen "nee" zeggen. Het is tenslotte de vrouw die toch wel voor de kinderen zorgt. En als je dan als vrouw "nee" zegt, wil je opeens winnen van de vader en doe je dat over de rug van je kinderen. TO zet haar kind echt niet op straat, maar ik vind dat ze best duidelijk mag zijn naar de vader dat de zorg voor hun kind net zo goed zijn verantwoordelijkheid is.

woensdag 26 juni 2019 om 19:48
Ach wat rot voor je. Ik dacht het ook gelijk. Altijd hetzelfde. Neem hem niet terug straks. Je trekt dat niet. Geeft niet. Maar zorg goed voor jezelf.
Je hoeft niet in te schikken omdat hij een zaak heeft en van zijn vrijheid wil genieten. Je stelt je erg mak op. Ik zeg niet dat je dwars moet liggen of wraak moet nemen. Je moet voor jezelf opkomen. Hij kan ook kinderopvang nemen hoor. Jij moet toch ook werken? Ga rustig aan tafel en wilg niet elke eis in. Als hij echt niets wil houd het op. Maar niet zomaar. Ik zou echt wel proberen een gelijke verdeling te krijgen.
Als het eenmaal loopt is het moeilijk te veranderen.
Heel veel sterkte.
Je hoeft niet in te schikken omdat hij een zaak heeft en van zijn vrijheid wil genieten. Je stelt je erg mak op. Ik zeg niet dat je dwars moet liggen of wraak moet nemen. Je moet voor jezelf opkomen. Hij kan ook kinderopvang nemen hoor. Jij moet toch ook werken? Ga rustig aan tafel en wilg niet elke eis in. Als hij echt niets wil houd het op. Maar niet zomaar. Ik zou echt wel proberen een gelijke verdeling te krijgen.
Als het eenmaal loopt is het moeilijk te veranderen.
Heel veel sterkte.


woensdag 26 juni 2019 om 20:12
En dus duw je het kind er midden tussen en neemt die vader ineens vrolijk zijn verantwoordelijkheid en wordt het een prettige en harmonieus co-ouderschap?puntillita schreef: ↑26-06-2019 19:16Maar Orisa het is de vader die zijn deel van de verantwoordelijkheid niet nakomt, moeder wel.
Of denk je dat hij het kind gewoon niet op komt halen, een goede opvang regelt en het kind matig verzorgt, omdat het hem blijkbaar geen reet interesseert?
Maar vooral bij je principes blijven hoor, het is je kind maar die de rekening betaalt en dat maakt je als moeder net zo’n slechte moeder als wat jij van die vader vindt. Top.
woensdag 26 juni 2019 om 20:17
“ Is een co-ouderschap afdwingbaar?
Een co-ouderschap is niet afdwingbaar. Wanneer u graag een co-ouderschap aan wil gaan, moeten beide ouders het hiermee eens zijn. Een co-ouderschap moet dan ook samen aangevraagd worden. Enkelzijdige verzoeken voor co-ouderschap worden bij de rechtbank namelijk altijd afgewezen “
https://www.meestersinmediation.nl/blog ... uderschap/
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.