Zwanger
alle pijlers
Voorbereiden op kraamtijd
donderdag 8 augustus 2019 om 08:40
Op dit moment ben ik zwanger van de tweede. Vorige keer heb ik door verschillende omstandigheden een PPD gehad. Ik heb vooral de eerste paar dagen als heel heftig ervaren. Om dit te voorkomen wil ik een aantal dingen voorbereiden, zodat we het onszelf een beetje makkelijker kunnen maken.
Voorbereidingen die ik ga treffen:
- man en ik zijn beide aan het sporten om fitter de bevalling en kraamtijd in te gaan;
- ik ga veel maaltijden klaarmaken in de slowcooker en invriezen;
- zoon was onverwacht heel klein en ik had amper kleding voor hem. Man en familie hebben allemaal met spoed kleding gehaald. Ik wil al een bestellijst klaarzetten met kleding om snel te bestellen;
- Boodschappenlijst alvast klaarzetten voor bezorging (we laten sowieso altijd bezorgen);
- Geboortekaartjes online bestellen;
- Ik ga fv geven ipv bv.
Dit zijn allemaal voorbereidingen naar aanleiding van dingen waar we vorige keer tegen aan liepen. Maar misschien hebben jullie ook nog tips of dingen die jullie geholpen hebben.
Voorbereidingen die ik ga treffen:
- man en ik zijn beide aan het sporten om fitter de bevalling en kraamtijd in te gaan;
- ik ga veel maaltijden klaarmaken in de slowcooker en invriezen;
- zoon was onverwacht heel klein en ik had amper kleding voor hem. Man en familie hebben allemaal met spoed kleding gehaald. Ik wil al een bestellijst klaarzetten met kleding om snel te bestellen;
- Boodschappenlijst alvast klaarzetten voor bezorging (we laten sowieso altijd bezorgen);
- Geboortekaartjes online bestellen;
- Ik ga fv geven ipv bv.
Dit zijn allemaal voorbereidingen naar aanleiding van dingen waar we vorige keer tegen aan liepen. Maar misschien hebben jullie ook nog tips of dingen die jullie geholpen hebben.
vrijdag 9 augustus 2019 om 19:21
Ik weet niet of het je helpt maar misschien door erover te praten. Met je kraamverzorgster en verloskundige als het dan al speelt. met je man, moeder, andere familie of vriendinnen. Met je huisarts of een andere hulpverlener.Tinkeltje33 schreef: ↑09-08-2019 18:40Ik denk dat als ik dit allemaal zo lees dat het niet in de praktische voorbereiding zit. Ik heb me 9 maanden lang compleet in paniek gevoeld.
Praktisch lukt het me wel om rust te bewaren, maar hoe heb je rust in je hoofd?
Hoeft trouwens niet of te zijn. Kan ook en zijn. Met veel mensen praten kan voor sommigen fijn zijn.
Mij helpt het wel om over dingen te praten. Heb zelf last van de bevalling en erover praten geeft op één of andere manier toch rust. Je kunt dan dingen ook voor jezelf beter op een rijtje zetten. Voel je niet stom als je gedachtes deelt. Mijn ervaring is dat er echt wel mensen zijn die naar je willen luisteren en er voor je willen zijn zonder dat ze je stom vinden (heb ik wel even over gedaan om dat te ontdekken).
vrijdag 9 augustus 2019 om 21:38
Alleen een praktische tip.. Bol.com select vind ik echt de uitvinding van t jaar!
Voor een tientje per jaar..kun je altijd gratis laten bezorgen. Ook in de weekenden en vaak zelfs voor dezelfde dag (als je s ochtends bestelt)
In de kraamweek heb ik daar flesjes en voeding besteld, omdat BV niet lukte en de fles die ik had voor geen meter werkte.
Luiers, voeding, speentjes, kleertjes, kruiken..echt alles kun je daar krijgen. Scheelde mij echt veel stress.
Voor een tientje per jaar..kun je altijd gratis laten bezorgen. Ook in de weekenden en vaak zelfs voor dezelfde dag (als je s ochtends bestelt)
In de kraamweek heb ik daar flesjes en voeding besteld, omdat BV niet lukte en de fles die ik had voor geen meter werkte.
Luiers, voeding, speentjes, kleertjes, kruiken..echt alles kun je daar krijgen. Scheelde mij echt veel stress.
vrijdag 9 augustus 2019 om 21:58
vrijdag 9 augustus 2019 om 22:02
Hier in dezelfde situatie, vorige kraamtijd pdd gekregen. Nu zwanger van de derde, maar dat heeft om deze reden wel jaren geduurd!
Wat mij het meeste dwarszat was dat ik me niet ‘vertrouwd’ voelde. Ik weet niet zeker hoe ik het moet uitleggen, maar alles voelde anders. Daarom ben ik vast aan het nadenken hoe ik me het meest op mijn gemak kan voelen. Een paar dingen die ik bedacht heb (die hoeven voor jou natuurlijk compleet niet te gelden he)
-mijn bed gaat niet op poten. Klinkt als iets kleins, maar ik voelde me zo ongelukkig
-bezoek in de eerste week heel mondjesmaat en alleen mensen die dichtbij staan. Ik denk nog na over een kraamfeest.
-het lukte me niet echt om aandacht te geven aan de oudste. Dus man zorgt voor de andere kids.
-ik had echt geen klik met de kraamverzorgster maar durfde dat niet aan te geven. Ze deed niet veel mis maar ik voelde me niet op Mn gemak. Nu ga ik dat hopelijk wel doen
-ik slik wel ad en iom de poppoli blijf ik dat slikken. Eventueel kan ik na de bevalling ophogen. Weet je zeker dat een andere soort niet kan helpen? Ik ben er zo mee opgeknapt.
Heel veel sterkte, ik hoop voor je dat het deze keer meevalt!
Wat mij het meeste dwarszat was dat ik me niet ‘vertrouwd’ voelde. Ik weet niet zeker hoe ik het moet uitleggen, maar alles voelde anders. Daarom ben ik vast aan het nadenken hoe ik me het meest op mijn gemak kan voelen. Een paar dingen die ik bedacht heb (die hoeven voor jou natuurlijk compleet niet te gelden he)
-mijn bed gaat niet op poten. Klinkt als iets kleins, maar ik voelde me zo ongelukkig
-bezoek in de eerste week heel mondjesmaat en alleen mensen die dichtbij staan. Ik denk nog na over een kraamfeest.
-het lukte me niet echt om aandacht te geven aan de oudste. Dus man zorgt voor de andere kids.
-ik had echt geen klik met de kraamverzorgster maar durfde dat niet aan te geven. Ze deed niet veel mis maar ik voelde me niet op Mn gemak. Nu ga ik dat hopelijk wel doen
-ik slik wel ad en iom de poppoli blijf ik dat slikken. Eventueel kan ik na de bevalling ophogen. Weet je zeker dat een andere soort niet kan helpen? Ik ben er zo mee opgeknapt.
Heel veel sterkte, ik hoop voor je dat het deze keer meevalt!
Vertrouwen - als je alles loslaat, heb je twee handen vrij
vrijdag 9 augustus 2019 om 22:10
Vraag anders je man om dat mee in de gaten te houden en laat hem anders het kraambureau bellen (je mag al bellen voordat zij jou bellen om te vragen of het klikt). Dit is wel belangrijk hoor en maken ze vaker mee dat de klik ontbreekt. Sturen ze gewoon een ander.leahv schreef: ↑09-08-2019 22:02Hier in dezelfde situatie, vorige kraamtijd pdd gekregen. Nu zwanger van de derde, maar dat heeft om deze reden wel jaren geduurd!
Wat mij het meeste dwarszat was dat ik me niet ‘vertrouwd’ voelde. Ik weet niet zeker hoe ik het moet uitleggen, maar alles voelde anders. Daarom ben ik vast aan het nadenken hoe ik me het meest op mijn gemak kan voelen. Een paar dingen die ik bedacht heb (die hoeven voor jou natuurlijk compleet niet te gelden he)
-mijn bed gaat niet op poten. Klinkt als iets kleins, maar ik voelde me zo ongelukkig
-bezoek in de eerste week heel mondjesmaat en alleen mensen die dichtbij staan. Ik denk nog na over een kraamfeest.
-het lukte me niet echt om aandacht te geven aan de oudste. Dus man zorgt voor de andere kids.
-ik had echt geen klik met de kraamverzorgster maar durfde dat niet aan te geven. Ze deed niet veel mis maar ik voelde me niet op Mn gemak. Nu ga ik dat hopelijk wel doen
-ik slik wel ad en iom de poppoli blijf ik dat slikken. Eventueel kan ik na de bevalling ophogen. Weet je zeker dat een andere soort niet kan helpen? Ik ben er zo mee opgeknapt.
Heel veel sterkte, ik hoop voor je dat het deze keer meevalt!
Vertel bij je intake al dat je een ppd gehad hebt. Dan houden ze daar wel rekening mee hoor. Ik heb dat wel gedaan. Ik kreeg een ervaren kraamverzorgster met verstand van ppd. Ik vertelde haar toen ze in huis kwam ook over mijn eerdere depressie maar dat wist ze uiteraard al.
vrijdag 9 augustus 2019 om 22:13
Ik heb trouwens nog iets gemerkt deze kraamperiode. Ik merkte bij mezelf dat ik me nu anders voel tov kind. Voelde nu achteraf weer een beetje als schuldgevoel naar mijn oudste. Dat ik dit voor haar toen niet zo voelde. Ook dat mag je best bespreken.
Rationeel gezien weet ik best dat ik niet voor die depressie gekozen heb en ik er niks aan kon doen en me niet schuldig hoef te voelen maar ik was in de kraamweek echt niet altijd rationeel met al die rondvliegende hormonen in mijn lijf.
Rationeel gezien weet ik best dat ik niet voor die depressie gekozen heb en ik er niks aan kon doen en me niet schuldig hoef te voelen maar ik was in de kraamweek echt niet altijd rationeel met al die rondvliegende hormonen in mijn lijf.
vrijdag 9 augustus 2019 om 22:21
Is dit serieus? Ik heb 3 hele voorspoedige bevallingen en dito herstelperiodes gehad, maar op dag 2 naar de supermarkt?? No way. En no way dat kraamhulp of verloskundige dat goed had gevonden.
vrijdag 9 augustus 2019 om 22:35
Ik heb op het randje van een ppd gezeten. Als ik terugkijk, dan denk ik dat ik bij een volgende keer net als jij zou zorgen dat alles praktisch in orde is. Dat is helpend denk ik, maar wat echt verschil bij mij zou maken is meer luisteren naar mijn gevoel.
Dat gevoel zei me dat ik geen visite moest toelaten, een andere kraamhulp had moeten vragen, m'n man had moeten vragen niet te gaan werken na 4 dagen. Maar ergens had ik in mijn hoofd dat iedereen het 'gewoon deed' dus dat het zo moest. Dom, want hierdoor nam de onrust bij mij toe, voelde ik me onveilig en kreeg paniekaanvallen. Het sleutelwoord zou voor mij zijn 'toegeven'. Niet alles moeten en mezelf en m'n herstel serieus nemen.
Maar het verschilt denk ik per persoon. Als je je normaal gesproken terugtrekt als je je down voelt, zoals ik hierboven ergens las, is het wellicht goed om wat actiever te zijn.
Dat gevoel zei me dat ik geen visite moest toelaten, een andere kraamhulp had moeten vragen, m'n man had moeten vragen niet te gaan werken na 4 dagen. Maar ergens had ik in mijn hoofd dat iedereen het 'gewoon deed' dus dat het zo moest. Dom, want hierdoor nam de onrust bij mij toe, voelde ik me onveilig en kreeg paniekaanvallen. Het sleutelwoord zou voor mij zijn 'toegeven'. Niet alles moeten en mezelf en m'n herstel serieus nemen.
Maar het verschilt denk ik per persoon. Als je je normaal gesproken terugtrekt als je je down voelt, zoals ik hierboven ergens las, is het wellicht goed om wat actiever te zijn.
vrijdag 9 augustus 2019 om 22:47
Ik heb geen ervaring met ppd maar dat paniek-gevoel herken ik wel van mijn eerste paar maanden met kind 1. Ik had continue het gevoel dat ik maar wat aanmodderde, maar moest van mezelf wel alles kunnen. Ik wilde alles voorspellen, verklaren, snappen...
Mijn man en ik hebben daar in de zwangerschap van de tweede heel veel over gepraat, want we wilden dat niet meer zo doen. Hoe het de eerste keer ging, hoe dat voelde, wat we anders zouden willen doen.. eindeloze gesprekken hebben we gehad, want het was niet fijn.
Voor mij ging het de tweede keer zoveel beter: veel meer rust pakken, meer aan anderen overlaten, op mijn eigen grenzen letten, accepteren dat er verschillende manieren zijn om iets te doen.. minder hoge eisen aan mezelf. Op de een of andere manier lukte dat allemaal veel beter. Mijn angsten zijn niet uitgekomen wat dat betreft.
Je vraagt hoe je rust kan krijgen in je hoofd, en ik denk dat de ervaring die je inmiddels hebt je daar wel gaat helpen. Je weet bij kind nummer twee al zoveel meer! Die enorme verandering van geen naar één kind, vond ik veel heftiger dan van een naar twee.
Ik hoop dat je met alle voorbereidingen die je nu al treft, en al het nadenken en praten wat je doet, straks helemaal klaar bent voor je tweede kindje. En dat je niet meer hoeft mee te maken wat je vorige keer hebt meegemaakt!
Mijn man en ik hebben daar in de zwangerschap van de tweede heel veel over gepraat, want we wilden dat niet meer zo doen. Hoe het de eerste keer ging, hoe dat voelde, wat we anders zouden willen doen.. eindeloze gesprekken hebben we gehad, want het was niet fijn.
Voor mij ging het de tweede keer zoveel beter: veel meer rust pakken, meer aan anderen overlaten, op mijn eigen grenzen letten, accepteren dat er verschillende manieren zijn om iets te doen.. minder hoge eisen aan mezelf. Op de een of andere manier lukte dat allemaal veel beter. Mijn angsten zijn niet uitgekomen wat dat betreft.
Je vraagt hoe je rust kan krijgen in je hoofd, en ik denk dat de ervaring die je inmiddels hebt je daar wel gaat helpen. Je weet bij kind nummer twee al zoveel meer! Die enorme verandering van geen naar één kind, vond ik veel heftiger dan van een naar twee.
Ik hoop dat je met alle voorbereidingen die je nu al treft, en al het nadenken en praten wat je doet, straks helemaal klaar bent voor je tweede kindje. En dat je niet meer hoeft mee te maken wat je vorige keer hebt meegemaakt!
zaterdag 10 augustus 2019 om 01:50
Ja. De supermarkt was wel om de hoek en ik had een piepklein huisje. Ik sliep zo ongeveer in de huiskamer. het was gewoon een beetje uitlaten.Jip-en-Janneke schreef: ↑09-08-2019 22:21Is dit serieus? Ik heb 3 hele voorspoedige bevallingen en dito herstelperiodes gehad, maar op dag 2 naar de supermarkt?? No way. En no way dat kraamhulp of verloskundige dat goed had gevonden.
Ik stond wel wat verdwaasd daar trouwens.
Hier wel het tegenovergestelde hoor, ik was echt high on adrenaline en later alle bv-hormonen. Pas toen ik daarmee stopte stortte ik vrij serieus in.
zaterdag 10 augustus 2019 om 08:02
-Dudette- schreef: ↑09-08-2019 22:47Ik heb geen ervaring met ppd maar dat paniek-gevoel herken ik wel van mijn eerste paar maanden met kind 1. Ik had continue het gevoel dat ik maar wat aanmodderde, maar moest van mezelf wel alles kunnen. Ik wilde alles voorspellen, verklaren, snappen...
Mijn man en ik hebben daar in de zwangerschap van de tweede heel veel over gepraat, want we wilden dat niet meer zo doen. Hoe het de eerste keer ging, hoe dat voelde, wat we anders zouden willen doen.. eindeloze gesprekken hebben we gehad, want het was niet fijn.
Voor mij ging het de tweede keer zoveel beter: veel meer rust pakken, meer aan anderen overlaten, op mijn eigen grenzen letten, accepteren dat er verschillende manieren zijn om iets te doen.. minder hoge eisen aan mezelf. Op de een of andere manier lukte dat allemaal veel beter. Mijn angsten zijn niet uitgekomen wat dat betreft.
Je vraagt hoe je rust kan krijgen in je hoofd, en ik denk dat de ervaring die je inmiddels hebt je daar wel gaat helpen. Je weet bij kind nummer twee al zoveel meer! Die enorme verandering van geen naar één kind, vond ik veel heftiger dan van een naar twee.
Ik hoop dat je met alle voorbereidingen die je nu al treft, en al het nadenken en praten wat je doet, straks helemaal klaar bent voor je tweede kindje. En dat je niet meer hoeft mee te maken wat je vorige keer hebt meegemaakt!
Ja! Dit omschrijft het denk ik wel. Ik heb extreem hoge eisen naar mezelf toe. Ik had het gevoel dat ik alles alleen moest doen. Terwijl ik voldoende hulp had, ook van professionele hulpverleners. Maar ik voelde me nergens geholpen. Alles voelde vluchtig en in een paniekstand. En daar kon ik geen woorden aangeven. Ik denk dat dit wel de spijker op z’n kop is. Kunnen loslaten en minder veeleisend zijn.
Ik heb sowieso nog gesprekken met iemand tijdens de zwangerschap. Ik voel die onrust nu al, maar ik vind het vaak moeilijk om ergens woorden aan te geven. Hier wil ik de komende maanden nog aan werken, dat ik me tegen die tijd echt gesteund kan voelen.
zaterdag 10 augustus 2019 om 08:09
Ik heb me trouwens niet echt schuldig gevoeld naar zoon. Die deed het goed en onze band was/is ook goed. Ik worstelde vooral heel erg met mezelf.
AD is echt geen optie meer. Psych was het daar gelukkig mee eens. Ik heb het twee keer geprobeerd en ik ben er beide keren slechter van geworden. Om daar van af te kicken was beide keren net het zetje een depressie/PPD in. Nooit meer dus.
Ik heb trouwens wel al afgesproken dat ik rustig ga opbouwen als ik weer aan het werk ga, dus niet gelijk volle dagen werken. Ik zit nu te denken dat mijn man tijdens de kraamtijd ook zou kunnen opbouwen, zodat ik niet gelijk 4 hele dagen alleen ben. Hij neemt sowieso 2 weken vrij. Vorige keer is hij 3 weken thuis geweest. 2 weken vrij en 1 week thuis werken omdat ik toen fysiek nog niet voor volledig voor de baby kon zorgen.
AD is echt geen optie meer. Psych was het daar gelukkig mee eens. Ik heb het twee keer geprobeerd en ik ben er beide keren slechter van geworden. Om daar van af te kicken was beide keren net het zetje een depressie/PPD in. Nooit meer dus.
Ik heb trouwens wel al afgesproken dat ik rustig ga opbouwen als ik weer aan het werk ga, dus niet gelijk volle dagen werken. Ik zit nu te denken dat mijn man tijdens de kraamtijd ook zou kunnen opbouwen, zodat ik niet gelijk 4 hele dagen alleen ben. Hij neemt sowieso 2 weken vrij. Vorige keer is hij 3 weken thuis geweest. 2 weken vrij en 1 week thuis werken omdat ik toen fysiek nog niet voor volledig voor de baby kon zorgen.
maandag 19 augustus 2019 om 09:24
Vooral dit heeft mij enorm geholpen. Ik ben zelf ook perfectionistisch, vind het lastig om dingen uit handen te geven, wil dat het huis piekfijn op orde is als er visite komt. Bij de pop-poli hebben ze aangegeven dat vooral het goed doorkomen van de eerste week cruciaal is in het voorkomen van een PPD. Dus tegen al mijn principes in heb ik in de kraamweek (en de weken erop) de ballen echt laag gehouden en constant alert geweest op hoe ik mij voelde. Bijvoorbeeld toen manlief voorstelde dat zijn zus de volgende dag wel op visite kon komen en ik bijna in tranen uitbarstte was de conclusie direct morgen geen visite. En als er wel visite kwam vroeg ik mezelf af wat moet echt schoon zijn; de keuken, de wc of de vloer en dan koos ik 1 ding. Dat gaf veel rust. Visite kwam alleen 's ochtends (dan was ik nog redelijk fris) of einde van de middag (nadat ik had geslapen). 1x zowel 's ochtends als 's middags visite gedaan en dat was teveel dus gelijk afgesproken met manlief max 1 bezoek per dag. Ook heb ik in tegenstelling tot de vorige keer niet gelijk alle bezoeken ingepland, dat gaf ook rust. De baby is ook schattig om naar te kijken als hij 6-8 weken oud is. Ik heb nu ook extra uren kraamhulp gehad, ze was er elke dag de hele dag en dat was ook erg fijn!-Dudette- schreef: ↑09-08-2019 22:47Ik heb geen ervaring met ppd maar dat paniek-gevoel herken ik wel van mijn eerste paar maanden met kind 1. Ik had continue het gevoel dat ik maar wat aanmodderde, maar moest van mezelf wel alles kunnen. Ik wilde alles voorspellen, verklaren, snappen...
Mijn man en ik hebben daar in de zwangerschap van de tweede heel veel over gepraat, want we wilden dat niet meer zo doen. Hoe het de eerste keer ging, hoe dat voelde, wat we anders zouden willen doen.. eindeloze gesprekken hebben we gehad, want het was niet fijn.
Voor mij ging het de tweede keer zoveel beter: veel meer rust pakken, meer aan anderen overlaten, op mijn eigen grenzen letten, accepteren dat er verschillende manieren zijn om iets te doen.. minder hoge eisen aan mezelf. Op de een of andere manier lukte dat allemaal veel beter. Mijn angsten zijn niet uitgekomen wat dat betreft.
Je vraagt hoe je rust kan krijgen in je hoofd, en ik denk dat de ervaring die je inmiddels hebt je daar wel gaat helpen. Je weet bij kind nummer twee al zoveel meer! Die enorme verandering van geen naar één kind, vond ik veel heftiger dan van een naar twee.
Ik hoop dat je met alle voorbereidingen die je nu al treft, en al het nadenken en praten wat je doet, straks helemaal klaar bent voor je tweede kindje. En dat je niet meer hoeft mee te maken wat je vorige keer hebt meegemaakt!
Ik zou me gaan focussen op het verminderen van de onrust in je hoofd maar dan niet in praktische zin (maaltijden voorbereiden etc). Kan je man hier goed bij helpen? En hoe kan hij jou helpen in de eerste weken? Kan hij bijvoorbeeld de nachten doen als jullie flesvoeding gaan geven? En kan de oudste een of meerdere nachtjes naar opa/oma? Maar ook wanneer is de kraamweek geslaagd voor jou? Van de IPT'er moest ik opschrijven welke dingen allemaal veel energie kosten en wat me veel energie geeft. Deze lijst heb ik voor mezelf op een zichtbare plek opgehangen als reminder. Zo ging ik elke dag even alleen uitgebreid douchen, heerlijk even een momentje voor jezelf.
Succes, ik update zo ook nog even het andere topic!
maandag 19 augustus 2019 om 15:27
Het voortraject is hier inmiddels gestart en nu ik het er meer over heb, wordt ook duidelijker waar de risico’s liggen. Ik heb sowieso al veel aan dit topic gehad. Het zet me aan het denken.
Het preventieplan heb ik nu aangevraagd, dus daar gaan we mee bezig. Vanuit de pop-poli is daar niet over gepraat en om eerlijk te zijn heb ik geen idee wat hun meerwaarde nu gaat zijn voor mij. Op mijn verzoek volgt er nog wel een gesprek.
Ik ben ook begonnen met inlichten van mensen, maar dat is wel lastig. Ik wil vooral gezien en gehoord worden en me niet zo alleen voelen. En dat zit hem niet in iemand die de was komt doen. Ik wil dus mensen inlichten waar ik dan ook echt iets aan kan hebben en dat zijn er niet zo veel. Ik heb mijn schoonmoeder ook ingelicht en zij reageerde wel lief, dat als ik wilde praten dat dat kon. Maar dat voel ik niet bij ze en in de praktijk is dat vaak niet zo. Ik wil dus nog uitzoeken hoe ik dat passender kan uitwerken.
Naar aanleiding van dit topic zie ik ook (weer) dat ik dit allemaal alleen aan het uitzoeken en oplossen ben en dat het hier al mis gaat. Dus ik betrek man er nu ook beter bij.
En het belangrijkste. Ik kan er niet over praten. Ik vind het moeilijk om woorden te geven en emotie te uiten aan dingen die echt het diepste in mijzelf raken. Als ik bang ben of onzeker. Ik krop alles op, loop constant te malen, word onrustig en dan gaat het fout. Ook in andere situaties heb ik dit. Hier ga ik dus aan werken de komende tijd met mijn therapeut en man.
Het preventieplan heb ik nu aangevraagd, dus daar gaan we mee bezig. Vanuit de pop-poli is daar niet over gepraat en om eerlijk te zijn heb ik geen idee wat hun meerwaarde nu gaat zijn voor mij. Op mijn verzoek volgt er nog wel een gesprek.
Ik ben ook begonnen met inlichten van mensen, maar dat is wel lastig. Ik wil vooral gezien en gehoord worden en me niet zo alleen voelen. En dat zit hem niet in iemand die de was komt doen. Ik wil dus mensen inlichten waar ik dan ook echt iets aan kan hebben en dat zijn er niet zo veel. Ik heb mijn schoonmoeder ook ingelicht en zij reageerde wel lief, dat als ik wilde praten dat dat kon. Maar dat voel ik niet bij ze en in de praktijk is dat vaak niet zo. Ik wil dus nog uitzoeken hoe ik dat passender kan uitwerken.
Naar aanleiding van dit topic zie ik ook (weer) dat ik dit allemaal alleen aan het uitzoeken en oplossen ben en dat het hier al mis gaat. Dus ik betrek man er nu ook beter bij.
En het belangrijkste. Ik kan er niet over praten. Ik vind het moeilijk om woorden te geven en emotie te uiten aan dingen die echt het diepste in mijzelf raken. Als ik bang ben of onzeker. Ik krop alles op, loop constant te malen, word onrustig en dan gaat het fout. Ook in andere situaties heb ik dit. Hier ga ik dus aan werken de komende tijd met mijn therapeut en man.
