Kinderen
alle pijlers
co- ouderschap
maandag 6 april 2009 om 13:14
Hallo, ben nieuw op dit forum en wil heel graag ervaringen horen van ouders die een co-ouderschap hebben.
Mijn kinderen (9 en 11 jaar) wonen afwisselend een week bij hun vader en mij (moeder).
Ze wisselen op woensdagmiddag.
Ogenschijnlijk gaat het allemaal prima. Ik heb een redelijk goed contact met mijn ex.
De kids lijken lekker in hun vel te zitten.......maar toch..
Dat heen en weer gesleep, soms vraag ik me af: Wat doe ik ze aan?
Mijn kinderen (9 en 11 jaar) wonen afwisselend een week bij hun vader en mij (moeder).
Ze wisselen op woensdagmiddag.
Ogenschijnlijk gaat het allemaal prima. Ik heb een redelijk goed contact met mijn ex.
De kids lijken lekker in hun vel te zitten.......maar toch..
Dat heen en weer gesleep, soms vraag ik me af: Wat doe ik ze aan?
maandag 6 april 2009 om 13:37
Ook geen ervaring, maar klinkt mij alsof jullie het zo goed mogelijk hebben geregeld... Het lijkt me slechter geregeld wanneer ze één van beide ouders maar 1x per twee weken zien (of nog minder)...
De kinderen zien beide ouders even veel... en ik neem aan dat ze gewoon naar dezelfde scholen enzo gaan dus feitelijk veranderd alleen het huis en de ouder...
Hebben ze hier wel eens van gezegd dat ze het niet leuk vinden?
De kinderen zien beide ouders even veel... en ik neem aan dat ze gewoon naar dezelfde scholen enzo gaan dus feitelijk veranderd alleen het huis en de ouder...
Hebben ze hier wel eens van gezegd dat ze het niet leuk vinden?
maandag 6 april 2009 om 13:42
Hier ervaring met de kinderen van Smolman die in co-ouderschap worden opgevoed.
Begrijp het dilemma wel, de vragen die je je stelt. Uit elkaar gaan / scheiden, het is en blijft pittig voor de kinderen, hoe goed je het ook regelt.
Hoe lang is de situatie al zo?
Begrijp het dilemma wel, de vragen die je je stelt. Uit elkaar gaan / scheiden, het is en blijft pittig voor de kinderen, hoe goed je het ook regelt.
Hoe lang is de situatie al zo?
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
maandag 6 april 2009 om 13:49
maandag 6 april 2009 om 14:01
Hallo,
Zelf vind ik het gedrag van de kinderen een hele goeie graadmeter. Zolang zij het goed doen denk ik dat het ook goed ís!
Ik denk dat duidelijkheid voor kinderen heel belangrijk is. Ze weten bij jullie precies waar ze aan toe zijn, elke week hetzelfde. Wanneer er geen structuur in zou zitten dan zou het voor de kinderen vervelend zijn. Wat verder voor de kinderen erg belangrijk is, is dat jullie als ouders goed met elkaar om gaan, geen negatieve dingen over elkaar uitspreken tegen de kinderen enz enz.... Je zegt zelf dat je redelijk goed contact hebt met je ex dus dan zal dat bij jullie wel goed zitten!
Als ik jouw verhaal zo lees dan denk ik dat je je niet schuldig hoeft te voelen!!!
Blijf naar je kinderen kijken! Zodra ze onhandelbaar worden of juist heel teruggetrokken dan moeten je bellen gaan rinkelen en gaan kijken waar het gedrag vandaan komt maar zolang ze het goed doen je er vooral niet schuldig over gaan voelen (lekker makkelijk gezegd natuurlijk....maar probéér het.. )
Zelf vind ik het gedrag van de kinderen een hele goeie graadmeter. Zolang zij het goed doen denk ik dat het ook goed ís!
Ik denk dat duidelijkheid voor kinderen heel belangrijk is. Ze weten bij jullie precies waar ze aan toe zijn, elke week hetzelfde. Wanneer er geen structuur in zou zitten dan zou het voor de kinderen vervelend zijn. Wat verder voor de kinderen erg belangrijk is, is dat jullie als ouders goed met elkaar om gaan, geen negatieve dingen over elkaar uitspreken tegen de kinderen enz enz.... Je zegt zelf dat je redelijk goed contact hebt met je ex dus dan zal dat bij jullie wel goed zitten!
Als ik jouw verhaal zo lees dan denk ik dat je je niet schuldig hoeft te voelen!!!
Blijf naar je kinderen kijken! Zodra ze onhandelbaar worden of juist heel teruggetrokken dan moeten je bellen gaan rinkelen en gaan kijken waar het gedrag vandaan komt maar zolang ze het goed doen je er vooral niet schuldig over gaan voelen (lekker makkelijk gezegd natuurlijk....maar probéér het.. )
maandag 6 april 2009 om 14:09
Ja klopt Moedertje,
Dit vertel ik mezelf ook elke keer, maar ik vind het fijn om het eens van een ander te horen.
Mijn kids zijn niet onhandelbaar en ook bepaald niet terugetrokken.
Kids gaan zelf elke keer zonder mopperen naar papa of naar mij.
Het probleem zit bij mij, want als ik ze weer zie vertrekken, ( Dag mam tot volgende week) voel ik me een dweil.
Mijn oudste heeft ooit gezegd dat ze er niet aan moet denken om papa maar eens in de twee weken te zien.
Dit vertel ik mezelf ook elke keer, maar ik vind het fijn om het eens van een ander te horen.
Mijn kids zijn niet onhandelbaar en ook bepaald niet terugetrokken.
Kids gaan zelf elke keer zonder mopperen naar papa of naar mij.
Het probleem zit bij mij, want als ik ze weer zie vertrekken, ( Dag mam tot volgende week) voel ik me een dweil.
Mijn oudste heeft ooit gezegd dat ze er niet aan moet denken om papa maar eens in de twee weken te zien.
maandag 6 april 2009 om 14:18
hoi ,ik ga ook co ouderschap aan en het lijkt mij de BESTE oplossing. want zoals hierboven ook al stond 1x per 14dgn een weekend is ook niets!
niet voor mij niet voor mijn ex en ook niet voor mijn dochter (we hadden eerst een regeling van 1x per 14dgn een weekend) dan word er in dat weekend alleen maar erg leuke dingen gedaan ,en de kids zo verwend dat hun t gevoel kunnen krijgen dat t bij de ene ouder altijd feest is en dat alles kan en bij de andere ouder moet je luisteren etc dat geeft volgens mij veel meer wrijving .(vooral bij mama die ze de hele week heeft want bij papa mag alles en bij jou mag nooit wat!
en echt, als mijn kind blij is ben ik dat ook . ook al zie ik haar de ene week wel en de andere niet (want ik ben er voor haar en zij niet voor mij)
ik zou je aanraden de week dat de kids er niet zijn jezelf te verwennen en leuke dingen te doen zodat dat (schuld)gevoel ook (vanzelf) verdwijnd!
sterkte
niet voor mij niet voor mijn ex en ook niet voor mijn dochter (we hadden eerst een regeling van 1x per 14dgn een weekend) dan word er in dat weekend alleen maar erg leuke dingen gedaan ,en de kids zo verwend dat hun t gevoel kunnen krijgen dat t bij de ene ouder altijd feest is en dat alles kan en bij de andere ouder moet je luisteren etc dat geeft volgens mij veel meer wrijving .(vooral bij mama die ze de hele week heeft want bij papa mag alles en bij jou mag nooit wat!
en echt, als mijn kind blij is ben ik dat ook . ook al zie ik haar de ene week wel en de andere niet (want ik ben er voor haar en zij niet voor mij)
ik zou je aanraden de week dat de kids er niet zijn jezelf te verwennen en leuke dingen te doen zodat dat (schuld)gevoel ook (vanzelf) verdwijnd!
sterkte
maandag 6 april 2009 om 14:21
maandag 6 april 2009 om 14:22
Een co-ouderschap kan een goede oplossing zijn. Mits beide partijen het er mee eens zijn en de kinderen het er goed in doen. Maar ja, dat valt ook te zeggen voor andere regelingen
In een co-ouderschap loop je het risico dat kinderen worden heen en weer geslingerd, geen vaste veilige plek hebben. Aan de andere kant krijgen ze wel van beide ouders het maximaal mogelijke mee. Is ook veel voor te zeggen.
Feit is dat het leven na de scheiding voor kinderen niet ideaal is, hoe je het ook regelt. Het eerste wat je dan moet doen, is kijken naar de belangen en behoeftes van de kinderen en daar de regelingen zoveel mogelijk op afstemmen. Meer kun je niet doen. Voor sommige kinderen zal een co-ouderschap wel werken, voor andere niet. Dat hangt van vele factoren af.
Wat ik, naast de belangen van de kinderen, goed vind aan een co-ouderschap is dat beide ouders de kans krijgen voor hun kinderen te zorgen, maar ook beide ouders gelijkelijk de kans krijgen in hun eigen levenshoud te voorzien en een eigen leven er op na te houden. Ook worden ouders meer gedwongen goed met elkaar te overleggen over de kinderen. De gelijkwaardigheid van de ouders is groter, in een co-ouderschap.
Poez, 5 jaar co-ouderschap over Kitty van 6 jaar
In een co-ouderschap loop je het risico dat kinderen worden heen en weer geslingerd, geen vaste veilige plek hebben. Aan de andere kant krijgen ze wel van beide ouders het maximaal mogelijke mee. Is ook veel voor te zeggen.
Feit is dat het leven na de scheiding voor kinderen niet ideaal is, hoe je het ook regelt. Het eerste wat je dan moet doen, is kijken naar de belangen en behoeftes van de kinderen en daar de regelingen zoveel mogelijk op afstemmen. Meer kun je niet doen. Voor sommige kinderen zal een co-ouderschap wel werken, voor andere niet. Dat hangt van vele factoren af.
Wat ik, naast de belangen van de kinderen, goed vind aan een co-ouderschap is dat beide ouders de kans krijgen voor hun kinderen te zorgen, maar ook beide ouders gelijkelijk de kans krijgen in hun eigen levenshoud te voorzien en een eigen leven er op na te houden. Ook worden ouders meer gedwongen goed met elkaar te overleggen over de kinderen. De gelijkwaardigheid van de ouders is groter, in een co-ouderschap.
Poez, 5 jaar co-ouderschap over Kitty van 6 jaar
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 6 april 2009 om 14:26
Wat ik, naast de belangen van de kinderen, goed vind aan een co-ouderschap is dat beide ouders de kans krijgen voor hun kinderen te zorgen, maar ook beide ouders gelijkelijk de kans krijgen in hun eigen levenshoud te voorzien en een eigen leven er op na te houden. Ook worden ouders meer gedwongen goed met elkaar te overleggen over de kinderen. De gelijkwaardigheid van de ouders is grote, in een co-ouderschap.
____wow dat heb je mooi op papier gekregen Poezewoes!! ik vind dat je daar een heel goed punt hebt!!!!!
____wow dat heb je mooi op papier gekregen Poezewoes!! ik vind dat je daar een heel goed punt hebt!!!!!
maandag 6 april 2009 om 14:33
Waarom het niet aan de kinderen zelf vragen? Je kunt toch aangeven dat je je soms twijfelt? Misschien hebben de kinderen nog suggesties die bespreekbaar zijn. Over kinderen praten, maakt hen onderwerp, met de kinderen praten, maakt hen deelgenoot. Natuurlijk blijft de uiteindelijke verantwoordelijkheid bij de ouders.
maandag 6 april 2009 om 14:35
Hier ook al een aantal jaar co-ouderschap. Kindlief weet heel duidelijk wanneer het papa-week is en wanneer mama-week en houdt dat tegenwoordig zelf bij op de kalender. Is Lamikind bij de ene ouder, dan wordt er 'gewoon' tussendoor naar de andere ouder gebeld om even bij te kletsen. Lamikind vertelt over papa bij mij en andersom.
Laatst vroeg ik wat Lamikind er nou eigenlijk van vond om 2 huizen te hebben en het antwoord was niet 'raar' of 'anders' of 'moeilijk', maar: 'nou... gewoon góed!'. Dat was het beste antwoord wat we konden krijgen.
Samen met ex neem ik nog wel steeds belangrijke beslissingen in overleg. Keuze van school, sportclubs, vakanties ed. We hebben een behoorlijk goed contact en er is veel mogelijk in overleg (ruilen van dagen, dagjes weg e.d.).
Belangrijk bij álles wat ex en ik doen, is wat Lamikind ervan zal vinden of hoe die erop reageert. Ons kind kan er niets aan doen dat wij besloten te scheiden en mag daar dan ook zéker niet de dupe van worden. Soms moet je dan je eigen irritaties inslikken en over je eigen verlangens heenstappen (want mijn gód wat mis ik Lamikind in de papaweek!).
Laatst vroeg ik wat Lamikind er nou eigenlijk van vond om 2 huizen te hebben en het antwoord was niet 'raar' of 'anders' of 'moeilijk', maar: 'nou... gewoon góed!'. Dat was het beste antwoord wat we konden krijgen.
Samen met ex neem ik nog wel steeds belangrijke beslissingen in overleg. Keuze van school, sportclubs, vakanties ed. We hebben een behoorlijk goed contact en er is veel mogelijk in overleg (ruilen van dagen, dagjes weg e.d.).
Belangrijk bij álles wat ex en ik doen, is wat Lamikind ervan zal vinden of hoe die erop reageert. Ons kind kan er niets aan doen dat wij besloten te scheiden en mag daar dan ook zéker niet de dupe van worden. Soms moet je dan je eigen irritaties inslikken en over je eigen verlangens heenstappen (want mijn gód wat mis ik Lamikind in de papaweek!).
maandag 6 april 2009 om 14:39
maandag 6 april 2009 om 14:46
Koko, het lijkt me goed om deze blik op de toekomst op termijn ook met je ex te gaan bespreken. Hoe zullen jullie als ouders daar mee omgaan. Want vergeet niet: kinderen mogen dan misschien wel een wens hebben, maar jullie beslissen wat in hun beste belang is, niet zij.
Je kunt je als ouders daar op voorbereiden en ook met je kinderen toewerken naar die toekomst, in plaats van dat je je er door gaat laten verrassen. Als het voor de kinderen duidelijk is dat het niet aan hun is om te kiezen, maar dat jullie beslissen wat goed is voor hen, zullen ze dat moeten accepteren. Duidelijkheid over hoe het er uit zal zien, is belangrijk.
Het is dan ook een misverstand dat kinderen volgens de wet zelf mogen kiezen bij welke ouder ze willen wonen. Dat mogen ze alleen als jullie vinden dat ze mogen kiezen.
Je kunt je als ouders daar op voorbereiden en ook met je kinderen toewerken naar die toekomst, in plaats van dat je je er door gaat laten verrassen. Als het voor de kinderen duidelijk is dat het niet aan hun is om te kiezen, maar dat jullie beslissen wat goed is voor hen, zullen ze dat moeten accepteren. Duidelijkheid over hoe het er uit zal zien, is belangrijk.
Het is dan ook een misverstand dat kinderen volgens de wet zelf mogen kiezen bij welke ouder ze willen wonen. Dat mogen ze alleen als jullie vinden dat ze mogen kiezen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 6 april 2009 om 14:54
Dat is ook iets wat mij bezighoudt Koko. Ex en ik hebben contractueel vast laten leggen dat we beide binnen de huidige gemeente blijven wonen, dus Lamikind zal nooit ver weg verhuizen. Maar ergens houd ik het wel in mijn achterhoofd, of nee, ben ik er báng voor dat papa (met veel meer geld en ruimte en technische speeltjes) de uiteindelijke thuisbasis zal gaan worden.
Dat doet verdomd zeer en ik wil het er dan ook voorlopig nog niet over hebben (Lamikind is 6 jaar nu).
Dat doet verdomd zeer en ik wil het er dan ook voorlopig nog niet over hebben (Lamikind is 6 jaar nu).
maandag 6 april 2009 om 14:56
Nee, kinderen hebben het recht om gehoord te worden door de kinderrechter, als ouders hun vraag daar neer leggen omdat ze niet tot overeenstemming komen. Uiteindelijk beslissen ouders, en als die er samen niet uitkomen, de kinderrechter. De kinderrechter houdt als dit relevant is, wel rekening met de wens van het kind. Maar dat hoeven ouders die het met elkaar eens zijn over wat het beste voor de kinderen is, niet te doen. Je mag het doen, maar je bent het niet verplicht ofzo. Je kunt wel afspraken met je ex maken, dat als je kind 14 of 16 is, bijvoorbeeld, dat jullie het dan redelijk vinden dat ze hier zelf een stem in krijgen. Ga eens peilen hoe je ex daar over denkt zou ik zeggen!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 6 april 2009 om 15:10
Ik snap je angst heel goed Laminaat.
Iedereen kan zeggen dat een kind echt niet kijkt naar geld en meer luxe, maar toch.........
Als mijn kinderen eenmaal pubers worden, heb ik geen flauw idee hoe ze zich gaan ontwikkelen.
Ik heb al aardig wat kinderen zien veranderen van schatjes naar egoistische pubers.
Daarom vind ik het advies van Poezewoes erg goed.
Ik ga met mijn ex praten over de toekomst van de kinderen.
Iedereen kan zeggen dat een kind echt niet kijkt naar geld en meer luxe, maar toch.........
Als mijn kinderen eenmaal pubers worden, heb ik geen flauw idee hoe ze zich gaan ontwikkelen.
Ik heb al aardig wat kinderen zien veranderen van schatjes naar egoistische pubers.
Daarom vind ik het advies van Poezewoes erg goed.
Ik ga met mijn ex praten over de toekomst van de kinderen.
maandag 6 april 2009 om 17:48
quote:fleurtje schreef op 06 april 2009 @ 15:22:
Eigenlijk zou je bij co-ouderschap drie huizen moeten hebben, dan hoeven niet de kinderen van huis te verwisselen, maar de ouders. Utopisch, ik weet het.Dit zou echt geweldig zijn, ja. Ik stem dan voor ofwel 3 huizen naast elkaar ofwel 3 appartementen boven elkaar. Dat het voor de kinderen makkelijk in en uit lopen is.
Eigenlijk zou je bij co-ouderschap drie huizen moeten hebben, dan hoeven niet de kinderen van huis te verwisselen, maar de ouders. Utopisch, ik weet het.Dit zou echt geweldig zijn, ja. Ik stem dan voor ofwel 3 huizen naast elkaar ofwel 3 appartementen boven elkaar. Dat het voor de kinderen makkelijk in en uit lopen is.
Inad en ik zijn echt twee verschillende personen.
maandag 6 april 2009 om 17:55
Tsja, hoever wonen ex en jij van elkaar? Mijn ouders zijn gescheiden toen mijn broer en ik de leeftijd van je kinderen hadden, en mijn ouders hadden de meest ideale regeling die ik kon bedenken: Wij beslisten waar we waren. In principe woonden we bij mijn moeder, maar we konden ten alletijden naar mijn vader. En dat was fantastisch! Dus niet die verplichte week/dat verplichte weekend, maar als wij zin hadden.
Ik ben nog steeds van mening dat dit het meest ideale was: wij konden onze ouders zien wanneer en hoe lang wij wilden. Gaf ook mogelijkheid tot spontaniteit.
Maar ja, mijn ouders zijn bewust wel dicht bij elkaar blijven wonen (10 minuten fietsen)...
Ik ben nog steeds van mening dat dit het meest ideale was: wij konden onze ouders zien wanneer en hoe lang wij wilden. Gaf ook mogelijkheid tot spontaniteit.
Maar ja, mijn ouders zijn bewust wel dicht bij elkaar blijven wonen (10 minuten fietsen)...
maandag 6 april 2009 om 17:57
Ik ken een stel die dat een tijd heeft gedaan, de ouderlijke woning werd aangehouden, daar woonden de kinderen. Er werd een appartement bijgehuurd met twee ruime slaapkamers, één voor haar en één voor hem. Om de beurt woonden ze bij de kinderen.
Na een poos kreeg vader een nieuwe partner en helaas was deze het niet met de regeling eens. Zij wilde dat de kinderen met hem meekwamen op zijn dagen naar haar huis, toen vader bij haar ging wonen. Op zich had het best door kunnen gaan, met dan moeder in het appartement, vader bij vriendin wonen en om de beurt bij de kinderen. Jammer als een ouder op dat moment toch voor de nieuwe partner kiest en niet voor het welzijn van de kinderen. Moeder woont nu weer in het ouderlijk huis en de kinderen gaan om het weekend naar hun vader. Einde co-ouderschap dus.
Na een poos kreeg vader een nieuwe partner en helaas was deze het niet met de regeling eens. Zij wilde dat de kinderen met hem meekwamen op zijn dagen naar haar huis, toen vader bij haar ging wonen. Op zich had het best door kunnen gaan, met dan moeder in het appartement, vader bij vriendin wonen en om de beurt bij de kinderen. Jammer als een ouder op dat moment toch voor de nieuwe partner kiest en niet voor het welzijn van de kinderen. Moeder woont nu weer in het ouderlijk huis en de kinderen gaan om het weekend naar hun vader. Einde co-ouderschap dus.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
