Kinderen
alle pijlers
2e kind met nieuwe partner
zondag 29 september 2019 om 12:20
Hi! Ik ben op zoek naar forummers die misschien in dezelfde situatie zitten of dit ook hebben meegemaakt.
Eind 2016 zijn mijn ex en ik uit elkaar gegaan na een relatie van bijna 11 jaar, ons zoontje was toen net 2.
Ik heb het daar erg moeilijk mee gehad, het verbreken van de relatie kwam voor mij erg onverwacht (voor hem niet, hij wilde graag met iemand anders verder).
Heel cliché; maar na veel tijd en praten en rust heb ik ondertussen redelijk vrede met de situatie.
Het hielp ook enorm dat ik ondertussen een hele fijne man heb ontmoet waar het erg goed mee gaat. Ik blijf buikpijn houden als ik denk aan het feit dat ik mijn zoon voor de rest van zijn leven moet delen, en moet missen, Mijn huidige partner snapt dat erg goed en helpt me daar ook in. Hij is ook erg lief voor mijn zoon, doen leuke dingen samen, vangt hem op uit school wekelijks en zorgt ook echt voor hem. Ik had me geen betere man kunnen wensen
Mijn partner heeft altijd al aangegeven zelf ook graag nog kinderen te willen. Ik begrijp dat heel goed en gun hem ook absoluut een kind (misschien raar om te zeggen hopelijk begrijpen jullie wat ik bedoel) helemaal als ik zie hoe hij met mijn zoon omgaat. In eerste instantie heb ik altijd geroepen dat ik er niet meer aan ga beginnen, ik heb me zo beflikkerd en verdrietig gevoeld.
Je verwacht nooit dat je 2 jaar nadat je samen een kind hebt gekregen er al alleen voor komt te staan. Het heeft de band tussen mij en mijn zoon wel erg mooi en sterk gemaakt en ik ben bang/vraag me af of ik dat met een 2e kind ook zou kunnen krijgen.
Mijn huidige partner begreep dat ik wellicht geen kinderen meer wilde, en als ik daar zo over zou blijven denken was dat voor hem ook geen reden om te stoppen met onze relatie.
Wij wonen nu 1,5 jaar samen en ik krijg steeds meer zin in een kindje erbij, mijn zoon zou het denk ik erg leuk vinden en ik voel me steeds zekerder. Maar het blijft knagen; wat als dit ook mis gaat? En is het echt leuk voor mijn zoon? Die moet op en neer blijven gaan tussen 2 huizen, is dat niet zielig? Dat zijn broertje/zusje wel altijd hier blijft. Ik heb niet perse twijfels over een 2e kindje erbij, maar voel toch soms nog steeds die angst door wat er eerder is gebeurt. Ik ben (nog) niet zwanger. Zijn er dames die een gelukkig samengesteld gezin hebben? En hoe ervaren de kinderen dat die niet permanent in het gezin blijven?
Eind 2016 zijn mijn ex en ik uit elkaar gegaan na een relatie van bijna 11 jaar, ons zoontje was toen net 2.
Ik heb het daar erg moeilijk mee gehad, het verbreken van de relatie kwam voor mij erg onverwacht (voor hem niet, hij wilde graag met iemand anders verder).
Heel cliché; maar na veel tijd en praten en rust heb ik ondertussen redelijk vrede met de situatie.
Het hielp ook enorm dat ik ondertussen een hele fijne man heb ontmoet waar het erg goed mee gaat. Ik blijf buikpijn houden als ik denk aan het feit dat ik mijn zoon voor de rest van zijn leven moet delen, en moet missen, Mijn huidige partner snapt dat erg goed en helpt me daar ook in. Hij is ook erg lief voor mijn zoon, doen leuke dingen samen, vangt hem op uit school wekelijks en zorgt ook echt voor hem. Ik had me geen betere man kunnen wensen
Mijn partner heeft altijd al aangegeven zelf ook graag nog kinderen te willen. Ik begrijp dat heel goed en gun hem ook absoluut een kind (misschien raar om te zeggen hopelijk begrijpen jullie wat ik bedoel) helemaal als ik zie hoe hij met mijn zoon omgaat. In eerste instantie heb ik altijd geroepen dat ik er niet meer aan ga beginnen, ik heb me zo beflikkerd en verdrietig gevoeld.
Je verwacht nooit dat je 2 jaar nadat je samen een kind hebt gekregen er al alleen voor komt te staan. Het heeft de band tussen mij en mijn zoon wel erg mooi en sterk gemaakt en ik ben bang/vraag me af of ik dat met een 2e kind ook zou kunnen krijgen.
Mijn huidige partner begreep dat ik wellicht geen kinderen meer wilde, en als ik daar zo over zou blijven denken was dat voor hem ook geen reden om te stoppen met onze relatie.
Wij wonen nu 1,5 jaar samen en ik krijg steeds meer zin in een kindje erbij, mijn zoon zou het denk ik erg leuk vinden en ik voel me steeds zekerder. Maar het blijft knagen; wat als dit ook mis gaat? En is het echt leuk voor mijn zoon? Die moet op en neer blijven gaan tussen 2 huizen, is dat niet zielig? Dat zijn broertje/zusje wel altijd hier blijft. Ik heb niet perse twijfels over een 2e kindje erbij, maar voel toch soms nog steeds die angst door wat er eerder is gebeurt. Ik ben (nog) niet zwanger. Zijn er dames die een gelukkig samengesteld gezin hebben? En hoe ervaren de kinderen dat die niet permanent in het gezin blijven?
sofiej1986 wijzigde dit bericht op 29-09-2019 12:34
0.02% gewijzigd
zondag 29 september 2019 om 20:40
Ja daar heb ik ook over gedacht, lijkt me best raar en andere kant ook leuk dat mijn zoontje overal (in ieder huis) een broertje of zusje heeft.
zondag 29 september 2019 om 21:12
Tweede leg redden het minder vaak dan eerste leg? Ik denk niet dat dat klopt. Samengestelde gezinnen redden het minder vaak, maar tweede leg niet per seLasvegas-84 schreef: ↑29-09-2019 13:27Een halfbroer/zus is toch gewoon geen echte broer/zus? Ik snap het verschil wel hoor.
Zelf geen ervaring mee, maar ik zou er zelf juist niet aan beginnen. Het had mij als kind niet fijn geleken als ik steeds heen en weer moest pendelen en m’n halfbroer/zus niet..
En dan idd nog de wetenschap dat tweede-legrelaties het nog minder vaak redden dan eerste-leg.
Al klinkt je man nu wel hartstikke prima!
maandag 30 september 2019 om 10:49
Volgens mij ook niet. Al voelt eerste leg zich wel eens aan de kant geschoven. Ik ken wel wat vaders die het nieuwe gezin voorop zette.
maandag 30 september 2019 om 11:02
Ik denk dat je het op dit forum nooit goed kan doen. In dit topic wordt positief gereageerd, dat je ervoor moet gaan etc. Toch wordt op dit forum ook regelmatig geschreven dat een 2e leg zielig is voor de 1e leg, dat het schandalig is dat de 2e leg altijd bij papa en mama zijn, maar dat de 1e leg moet schipperen en zich nooit echt gewenst voelt ofzo.
Dit is zo persoonlijk, eigenlijk kan niemand er wat over zeggen, behalve dat je je gevoel moet volgen en ik ben het eens met het niet laten leiden door angst.
Mijn man en ik hebben 2 kinderen, hij heeft een ouder kind uit een eerdere relatie. Gaat prima samen, het zijn echt broer en zus en ze doen het heel goed samen.
Dit is zo persoonlijk, eigenlijk kan niemand er wat over zeggen, behalve dat je je gevoel moet volgen en ik ben het eens met het niet laten leiden door angst.
Mijn man en ik hebben 2 kinderen, hij heeft een ouder kind uit een eerdere relatie. Gaat prima samen, het zijn echt broer en zus en ze doen het heel goed samen.
maandag 30 september 2019 om 11:05
Ik heb na mijn eerste kind altijd gezegd niet aan een 2e te willen beginnen.
Maar toen kwam ik mijn huidige partner tegen en toen begon het toch te kriebelen, een kindje van ons samen.
Dochter is ondertussen 15 maanden.
Verschil hier is wel dat er een groot leeftijdsverschil is tussen de kinderen en dat mijn eerste kind geen contact heeft met zijn verwekker en zoon dus altijd bij mij is..
Ik zeg verwekker omdat hij nooit naar zoon heeft omgekeken.
Volg je gevoel, alleen jij weet wat de beste keuze is.
Maar toen kwam ik mijn huidige partner tegen en toen begon het toch te kriebelen, een kindje van ons samen.
Dochter is ondertussen 15 maanden.
Verschil hier is wel dat er een groot leeftijdsverschil is tussen de kinderen en dat mijn eerste kind geen contact heeft met zijn verwekker en zoon dus altijd bij mij is..
Ik zeg verwekker omdat hij nooit naar zoon heeft omgekeken.
Volg je gevoel, alleen jij weet wat de beste keuze is.
maandag 30 september 2019 om 11:08
Men vind het gek dat ik een peut adviseer, maar jullie vinden het wel normaal dat to in paniek raakt als ze negatieve gedachtes heeft over haar relatie waar ze van in paniek raakt? Tuurlijk hoef je niet voor iedere scheet die dwars zit naar de psycholoog te rennen, maar als je echt belemmeringen beleefd in het dagelijks leven, dan is dat echt geen straf hoor.
'Happiness is only real when shared'.
maandag 30 september 2019 om 11:49
Heb je al samen een Ikea-kast ineen gestoken?
Heb je al samen een hel-vakantie beleefd?
(En dan verder / anders dan een week CenterParcs.)
Als je "pas" sinds eind 2016 gescheiden bent zou ik eerst nog wat extra kilometers maken met deze voor je aan kinderen begint.
Ik zou het niet uitsluiten, maar ik zou eerst nog wat genieten van de kind-vrije momenten. Tenzij je 40 bent.
Heb je al samen een hel-vakantie beleefd?
(En dan verder / anders dan een week CenterParcs.)
Als je "pas" sinds eind 2016 gescheiden bent zou ik eerst nog wat extra kilometers maken met deze voor je aan kinderen begint.
Ik zou het niet uitsluiten, maar ik zou eerst nog wat genieten van de kind-vrije momenten. Tenzij je 40 bent.
maandag 30 september 2019 om 12:20
Ik heb in mijn omgeving twee voorbeelden van 'tweede leggen' zonder stiefkinderen.
Eerste geval, oudste kinderen 12 en 14, jongste kinderen 1 en 3. Oudste kinderen zijn gek met hun broertjes EN de stiefmoeder in kwestie is gek met de oudste kinderen.
Goeie vriend van mij heeft vier kinderen bij twee verschillende vrouwen. Wat ik heel naar en verdrietig vind, is dat voor zijn tweede vrouw 'het gezin' eigenlijk alleen met haar eigen twee kinderen is. Zij mist de oudste twee niet als ze er niet zijn en wil ook af en toe heel bewust dingen alleen met zijn vieren doen, waar voor mijn vriend zijn gezin niet compleet is zonder die oudste twee.
Hoe denkt je huidige vriend daarover? Ik zou het dan heel zwaar krijgen in mijn relatie denk ik, als ik in zo'n situatie zou zitten (maar ik ben gelukkig al te oud om ooit serieus nog een tweede leg te overwegen
)
Eerste geval, oudste kinderen 12 en 14, jongste kinderen 1 en 3. Oudste kinderen zijn gek met hun broertjes EN de stiefmoeder in kwestie is gek met de oudste kinderen.
Goeie vriend van mij heeft vier kinderen bij twee verschillende vrouwen. Wat ik heel naar en verdrietig vind, is dat voor zijn tweede vrouw 'het gezin' eigenlijk alleen met haar eigen twee kinderen is. Zij mist de oudste twee niet als ze er niet zijn en wil ook af en toe heel bewust dingen alleen met zijn vieren doen, waar voor mijn vriend zijn gezin niet compleet is zonder die oudste twee.
Hoe denkt je huidige vriend daarover? Ik zou het dan heel zwaar krijgen in mijn relatie denk ik, als ik in zo'n situatie zou zitten (maar ik ben gelukkig al te oud om ooit serieus nog een tweede leg te overwegen
)
maandag 30 september 2019 om 12:32
Interessant onderwerp. Waar ik heel benieuwd naar ben (misschien kunnen er ervaringsdeskundigen op reageren): Hoe moet ik dat voor me zien als ook de tweede relatie beëindigd wordt? Dan zijn er twee kinderen van twee verschillende vaders, en dus twee co-ouderschapsregelingen, die onderling weer op elkaar aangepast moeten worden. Dat 1x doen kan al lastig zijn, laat staan als je het 2x moet doen en die twee plannen ook nog eens op elkaar aan moeten sluiten. Kan je dan nog wel dingen plannen? Wat als ene ex een 'om de week' regeling wil en de andere een '3 dagen om 3 dagen' regeling? Kan je wel op vakantie? Vooral praktisch gezien, hoe jongleer je daarmee?
maandag 30 september 2019 om 12:49
Ik zie in mijn omgeving dat de omgangsregelingen na een tijdje gelijk gaan lopen.tessin schreef: ↑30-09-2019 12:32Interessant onderwerp. Waar ik heel benieuwd naar ben (misschien kunnen er ervaringsdeskundigen op reageren): Hoe moet ik dat voor me zien als ook de tweede relatie beëindigd wordt? Dan zijn er twee kinderen van twee verschillende vaders, en dus twee co-ouderschapsregelingen, die onderling weer op elkaar aangepast moeten worden. Dat 1x doen kan al lastig zijn, laat staan als je het 2x moet doen en die twee plannen ook nog eens op elkaar aan moeten sluiten. Kan je dan nog wel dingen plannen? Wat als ene ex een 'om de week' regeling wil en de andere een '3 dagen om 3 dagen' regeling? Kan je wel op vakantie? Vooral praktisch gezien, hoe jongleer je daarmee?
Zeker in vakantie-periodes. Gewoon elk week om week of 2 weken om 2 weken bijvoorbeeld in de vakantie.
Bij eventueel écht kleine kinderen soms nog moeilijk, maar vanaf dat ze naar school gaan lukt het beter.
Moet je natuurlijk geen ex hebben die aan de andere kant van 't land gaat wonen met andere vakantie-periodes
.Natuurlijk is het lang genoeg van tevoren plannen en tellen, maar tja ... dat hoort er nu éénmaal bij als je bijvoorbeeld 4 kinderen van 3 vrouwen hebt, er eventueel nog stiefkids zijn en je iedereen wel tesamen op vakantie wil krijgen.
maandag 30 september 2019 om 15:54
Ik ben 32, dus niet perse enorme haast. Ik zou het wel leuk vinden als er niet nog veeeeel meer leeftijdsverschil tussen zit.
In het ideale plaatje had ik liever alle kinderen achter elkaar gehad.
Het is nu al best weer een stap, terug de luiers in en alles weer in het ritme van een baby. Dat is ook iets waar ik door heb getwijfeld.
We hebben nu ook weekenden samen, zonder kind, waar ik ook van kan genieten. Maar toch weegt het uiteindelijk niet op tegen de wens naar een 2e.
Wij hebben gelukkig ook wel alle opa’s en oma’s dichtbij en zelf ook veel broers en zussen. Opvang van mijn zoon is nooit een issue geweest. Ik zou zeker wel proberen regelmatig een weekend zonder kinderen te kunnen zijn. Dat is iets wat vriend minder snapt denk ik, hij weet natuurlijk niet hoe het is om 24/7 in beslag genomen te worden door je kind.
In het ideale plaatje had ik liever alle kinderen achter elkaar gehad.
Het is nu al best weer een stap, terug de luiers in en alles weer in het ritme van een baby. Dat is ook iets waar ik door heb getwijfeld.
We hebben nu ook weekenden samen, zonder kind, waar ik ook van kan genieten. Maar toch weegt het uiteindelijk niet op tegen de wens naar een 2e.
Wij hebben gelukkig ook wel alle opa’s en oma’s dichtbij en zelf ook veel broers en zussen. Opvang van mijn zoon is nooit een issue geweest. Ik zou zeker wel proberen regelmatig een weekend zonder kinderen te kunnen zijn. Dat is iets wat vriend minder snapt denk ik, hij weet natuurlijk niet hoe het is om 24/7 in beslag genomen te worden door je kind.
maandag 30 september 2019 om 15:57
Opmerkingen over nog even wachten snap ik, we zijn nu 2 jaar en een paar maanden samen. Het is wel anders denk ik als je op volwassen leeftijd elkaar ontmoet. Mijn ex was een jeugdliefde, het was een logische stap om aan kinderen te beginnen. Om eerlijk te zijn heb ik meer vertrouwen in deze relatie en de vader zijn skills van deze man dan die van mijn ex. Bij mijn ex nooit zo bewust over nagedacht.
maandag 30 september 2019 om 15:59
Waarom heeft mijn zoon niets aan een broer of zus in zijn leven?redbulletje schreef: ↑30-09-2019 15:56Ik zou het vooral heel zielig vinden voor je zoon. Die heeft niets aan een baby en benadrukt alleen nog maar meer dat hij geen vast thuis heeft als jij gezinnetje gaat spelen met je nieuwe vriend inclusief nieuwe baby.
woensdag 29 januari 2020 om 16:04
Ik zag mijn topic uit september terug.
Misschien leuk voor de mensen die toen de moeite hebben genomen om te reageren;
Ik bleek uiteindelijk in november al zwanger
Ben nu 13 weken, alles gaat goed en zijn er heel blij mee. Eerst aan ex verteld voordat we zoon hebben ingelicht. Die reageerde heel positief. Zoon is heel blij en trots en ongeduldig.
Ex gaf uiteindelijk zelfs aan dat als baby ouder zou zijn hij/zij altijd welkom is om ook eens mee te komen logeren met zoon bij hun thuis. Omdat hij begrijpt dat broertjes en zusjes samen willen zijn en dingen willen delen. Vind ik erg mooi, we staan er positief in allemaal.
Misschien leuk voor de mensen die toen de moeite hebben genomen om te reageren;
Ik bleek uiteindelijk in november al zwanger
Ben nu 13 weken, alles gaat goed en zijn er heel blij mee. Eerst aan ex verteld voordat we zoon hebben ingelicht. Die reageerde heel positief. Zoon is heel blij en trots en ongeduldig.
Ex gaf uiteindelijk zelfs aan dat als baby ouder zou zijn hij/zij altijd welkom is om ook eens mee te komen logeren met zoon bij hun thuis. Omdat hij begrijpt dat broertjes en zusjes samen willen zijn en dingen willen delen. Vind ik erg mooi, we staan er positief in allemaal.
woensdag 29 januari 2020 om 17:16
Sofie, wat een leuke update! En wat een fijne reactie van je ex! Dat lijkt mij ook hoe het op zijn allerbest kan gaan (als je dan toch gescheiden bent), dat de vader van je ene kind snapt, dat voor zijn kind jouw kind ook haar broertje/zusje is en daarmee een belangrijke factor in zijn leven.
En gefeliciteerd met je zwangerschap natuurlijk!
En gefeliciteerd met je zwangerschap natuurlijk!
woensdag 29 januari 2020 om 17:24
Ik ken iemand die heeft inmiddels 5 kinderen van 5 vaders en ze is nu weer single. Maar ik ken ook mensen die een tweede hebben genomen van de eerste vader ver nadat de relatie over was. En ja ik ken ook mensen die een tweede hebben met hun nieuwe partner en heel gelukkig zijn. Volg je hart zou ik zeggen. Van partners ben je nooit zeker van je kinderen wel .
woensdag 29 januari 2020 om 17:34
Ik ken een samengesteld gezin waarbij het jongste kind uiteindelijk ook soms ging logeren bij de vader van het oudere kind. Vader had twee kinderen uit eerder huwelijk, moeder 1 uit eerder huwelijk en daarna nog samen eentje. Nadat na een aantal jaren iedereen zijn draai had gevonden en de verhoudingen stabiel waren gingen alle kinderen wel eens over en weer bij elkaar logeren. Maar dit is denk ik vrij uniek. Maar het kwam dus niet voort uit jaloezie van dat de ene wel de hele week in het gezin mocht blijven en de ander niet, maar andersom, dat de ander steeds bij die leuke 'Jan' en zijn nieuwe vriendin (laat ik hem zo noemen) mocht logeren. Kinderen zien dingen soms verrassend en verfrissend anders.
woensdag 29 januari 2020 om 20:57
