Relaties
alle pijlers
kind noemt mij lelijk (geen OP)
woensdag 2 oktober 2019 om 16:47
Ze krijgt hoe dan ook jouw onrust mee. Ze is jouw kind en kent jou dus goed. Waarom ben je zo persoonlijk geraakt door wat je kind zegt? Het klinkt als een signaal dat het (even) niet goed gaat met je kind, maar jij voelt je boos en gekwetst in plaats van dat je grenzen stelt en je zorgen maakt om haar omdat je van haar houdt. Een kind wil op termijn een stabiele ouder die grenzen stelt, hem of haar steunt en liefde geeft (ook al lijkt het op korte termijn vooral zijn of haar zin direct te willen hebben en de feeks uit te hangen).
Zorg ervoor dat jij een goed rolmodel bent, waar zij van kan leren. Dat is dus geen onzekere vrouw die snel gekwetst is door opmerkingen, maar iemand die trots kan zijn op zichzelf, grenzen stelt aan wat hij of zij kan, open staat voor nieuwe leerervaringen en zich verantwoordelijk voelt en liefde voelt voor haar kind. Je weet best dat je niet dik bent en je weet vast ook dat het niet in het leven om uiterlijk gaat. Ga pas daten als je je weer goed in je vel voelt zitten, want daten geeft ook onrust (kans op afwijzing, openstellen en toch geraakt worden). Je gunt je kind een stabiele basis en dat het zelfvertrouwen heeft. Van wie kan ze dat nou beter leren dan van haar mama?
Sterkte en succes.
Zorg ervoor dat jij een goed rolmodel bent, waar zij van kan leren. Dat is dus geen onzekere vrouw die snel gekwetst is door opmerkingen, maar iemand die trots kan zijn op zichzelf, grenzen stelt aan wat hij of zij kan, open staat voor nieuwe leerervaringen en zich verantwoordelijk voelt en liefde voelt voor haar kind. Je weet best dat je niet dik bent en je weet vast ook dat het niet in het leven om uiterlijk gaat. Ga pas daten als je je weer goed in je vel voelt zitten, want daten geeft ook onrust (kans op afwijzing, openstellen en toch geraakt worden). Je gunt je kind een stabiele basis en dat het zelfvertrouwen heeft. Van wie kan ze dat nou beter leren dan van haar mama?
Sterkte en succes.
woensdag 2 oktober 2019 om 16:49
woensdag 2 oktober 2019 om 16:51
cranberryjuice schreef: ↑02-10-2019 16:26Voorbeeld van een lakse opvoeding vanaf begin af aan waarbij alles maar mag en gezegd kan worden in huis.
En alles maar weggewimpeld wordt met een lachje ‘ haha anna dat mag je niet zeggen hoor hihi’ ipv gewoon echte straf geven. Het is vast niet de eerste keer.
Dan krijg je dit natuurlijk.
Dit is bij de dochter van mijn partner geval. Ze is nu 11 en doet tegen haar ouders heel erg brutaal, ook op school trekt ze haar grote mond open. Tegen mij doet ze dat dus niet (ben al 6 jaar in haar leven), omdat ik haar duidelijk heb gemaakt dat ik zulk gedrag niet tolereer. Ze kruipt bijna in me als ze hier is.
@TO: grenzen stellen en het niet pikken als ze op die manier tegen je praat. En gelijk op dat moment corrigeren, niet pas als je thuis bent.
woensdag 2 oktober 2019 om 16:53
Lees voor de grap de rest van het topic ook even. Zo verschrikkelijk lang is het nog niet.caribea schreef: ↑02-10-2019 16:51Dit is bij de dochter van mijn partner geval. Ze is nu 11 en doet tegen haar ouders heel erg brutaal, ook op school trekt ze haar grote mond open. Tegen mij doet ze dat dus niet (ben al 6 jaar in haar leven), omdat ik haar duidelijk heb gemaakt dat ik zulk gedrag niet tolereer. Ze kruipt bijna in me als ze hier is.
@TO: grenzen stellen en het niet pikken als ze op die manier tegen je praat. En gelijk op dat moment corrigeren, niet pas als je thuis bent.
woensdag 2 oktober 2019 om 16:53
woensdag 2 oktober 2019 om 16:54
Wil je een schouderklopje?caribea schreef: ↑02-10-2019 16:51Dit is bij de dochter van mijn partner geval. Ze is nu 11 en doet tegen haar ouders heel erg brutaal, ook op school trekt ze haar grote mond open. Tegen mij doet ze dat dus niet (ben al 6 jaar in haar leven), omdat ik haar duidelijk heb gemaakt dat ik zulk gedrag niet tolereer. Ze kruipt bijna in me als ze hier is.
@TO: grenzen stellen en het niet pikken als ze op die manier tegen je praat. En gelijk op dat moment corrigeren, niet pas als je thuis bent.
Echt ....
woensdag 2 oktober 2019 om 16:57
Kinderen krijgen echt wel de onrust tussen (gescheiden) ouders mee. Hoe je je best ook doet.
Of dit ook de oorzaak van het gedrag van je kind is, is natuurlijk de vraag.
Ik denk dat je eerst bij jezelf moet beginnen. Wat maakt dat haar opmerkingen jou zo persoonlijk raken? Daar zul jijzelf mee aan de slag moeten.
Daarnaast is het goed om hulp bij de opvoeding te zoeken. Hoe jij het beste met je kind om kunt gaan. Bij jonge kinderen heeft het weinig zin om met het kind zelf aan de slag te gaan. Meestal krijgen ouders dan opvoedondersteuning of een oudercursus oid om te leren hoe je het beste bepaald gedrag kunt voorkomen cq met bepaald gedrag om kunt gaan.
Of dit ook de oorzaak van het gedrag van je kind is, is natuurlijk de vraag.
Ik denk dat je eerst bij jezelf moet beginnen. Wat maakt dat haar opmerkingen jou zo persoonlijk raken? Daar zul jijzelf mee aan de slag moeten.
Daarnaast is het goed om hulp bij de opvoeding te zoeken. Hoe jij het beste met je kind om kunt gaan. Bij jonge kinderen heeft het weinig zin om met het kind zelf aan de slag te gaan. Meestal krijgen ouders dan opvoedondersteuning of een oudercursus oid om te leren hoe je het beste bepaald gedrag kunt voorkomen cq met bepaald gedrag om kunt gaan.
woensdag 2 oktober 2019 om 17:03
caribea schreef: ↑02-10-2019 16:51Dit is bij de dochter van mijn partner geval. Ze is nu 11 en doet tegen haar ouders heel erg brutaal, ook op school trekt ze haar grote mond open. Tegen mij doet ze dat dus niet (ben al 6 jaar in haar leven), omdat ik haar duidelijk heb gemaakt dat ik zulk gedrag niet tolereer. Ze kruipt bijna in me als ze hier is.
@TO: grenzen stellen en het niet pikken als ze op die manier tegen je praat. En gelijk op dat moment corrigeren, niet pas als je thuis bent.
Precies. Dit maakt pas een verschil uit dan alles tolereren en wanneer ze over lelijk begint pas ingrijpen.
woensdag 2 oktober 2019 om 17:03
Ik zou straks toch even met haar gaan praten en vragen wat haar zo raakte dat ze het nodig vond om zich zo te gedragen. Meestal als een kind zo heftig reageert is er een bepaalde behoefte waar niet aan is voldaan. Probeer erachter te komen wat die behoefte is en praat met haar over hoe ze dat beter kan communiceren zonder boos te worden.
Jij bent haar voorbeeld om te leren om haar emoties te reguleren. Emoties zijn er nu eenmaal, daar doe je niks aan, maar hoe je ze uit, daar heb je wél invloed op. Maar dat moet een kind wel leren, dat kunnen ze niet zomaar zelf.
Wat maakte je zo boos? en hoe had je dat anders kunnen laten weten aan mij? Zijn goede vragen om mee te beginnen denk ik.
Jij bent haar voorbeeld om te leren om haar emoties te reguleren. Emoties zijn er nu eenmaal, daar doe je niks aan, maar hoe je ze uit, daar heb je wél invloed op. Maar dat moet een kind wel leren, dat kunnen ze niet zomaar zelf.
Wat maakte je zo boos? en hoe had je dat anders kunnen laten weten aan mij? Zijn goede vragen om mee te beginnen denk ik.
woensdag 2 oktober 2019 om 17:34
Jemig. Ik ben dik en mijn kinderen weten beter dan dat te zeggen op een kwetsende manier (ze constateren het wel neutraal op andere momenten).
Ik vind dat je er erg veel emotie bij hebt, en als je kind dat doorheeft maak je het jullie beiden heel moeilijk.
Jij bent de ouder, je moet je niet laten uitschelden maar je zo uit balans laten brengen is voor je kind heel verleidelijk om bij een boze bui het er dan nog eens in te gooien. En geen kind wil zo met haar moeder omgaan.
Zoek hulp hierin. Het klinkt niet gezond.
Ik vind dat je er erg veel emotie bij hebt, en als je kind dat doorheeft maak je het jullie beiden heel moeilijk.
Jij bent de ouder, je moet je niet laten uitschelden maar je zo uit balans laten brengen is voor je kind heel verleidelijk om bij een boze bui het er dan nog eens in te gooien. En geen kind wil zo met haar moeder omgaan.
Zoek hulp hierin. Het klinkt niet gezond.
woensdag 2 oktober 2019 om 17:44
Je neemt zelf de conclusie dat 'lelijk' hier refereert naar je uiterlijk. Maar als ze zo snel op haar 'pik' getrapt is doe ik de aanname dat het niet gaat om je uiterlijk, maar kan ze je gewoon even niet luchten. Ik denk dat dat heel normaal is bij 2 vrouwen onderling, laat staan bij een moeder en dochter.
Ze is dan nog maar 8, maar als ik vrouwen om mij heen vraag hoe de relatie met hun moeder was in de pubertijd dan hoor ik weinig positieve verhalen. Misschien begint je dochter gewoon wat vroeg met tegenstribbelen?
Misschien proef ik het verkeerd, maar je verontschuldigd je al door te zeggen dat je maatje xs hebt en niet wist dat je lelijk bent. De aanval die jij opvat als een aanval op je uiterlijk lijk je heel erg hoog op te vatten, terwijl het voor je dochter waarschijnlijk gewoon een woede uitbarsting is.
Of je dochter dergelijke uitspraken mag doen hangt af van de opvoeding. Persoonlijk zou ik er niet warm of koud van worden. Maar ik denk dat je probleem hier vooral zit in hoe erg je jezelf aangevallen voelt. Nogmaals, je geeft hier al aan dat je niet dik bent (maatje xs). De onzekerheid spat er vanaf.
Komt misschien ook omdat je ex partner daar in mee gaat? Het kan ook nog zijn dat je dochter onzeker is over haar eigen lichaam en dat afreageert op een ander, jou in dit geval.
Wat je hier mee moet? Ik denk dat het beste is om je dochter gewoon even apart te nemen en aan te geven dat je je gekwetst voelt als ze zulke uitspraken doet.
Verder deel ik de mening die hier wordt geventileerd dat een kind van 8 echt wel mee krijgt dat er wat speelt tussen jou en je ex. Ik ben een kind van gescheiden ouders en neem van mij aan: Kinderen hebben alles door.
Ik merk dat tot de dag van vandaag. Als ik goed in mijn vel zit zijn mijn kinderen veel vrolijker, aanhankelijker, gaan ook beter onderling met elkaar om. Ze zitten dan zelf ook beter in hun vel. Om je eigen woorden een beetje te gebruiken: Ze hoeven niet op hun teentjes te lopen.
Met betrekking tot de SMSjes van je ex die je dochter leest: Accepteer dat en laat het los. Het is je ex, je kan hem verbieden wat je wil, maar je hebt geen pressiemiddel. Hij trekt zich zoals je al hebt gemerkt niets aan van je beklag, en heel raar is dat natuurlijk niet. Jullie zijn geen stel meer. Hij kan doen wat ie wil. Hij heeft een andere opvatting over opvoeden dan jij. Kun je van alles van vinden, maar meer ook niet. De enige die je ermee frustreert ben je zelf. Dus accepteer dat hij dat doet en doe daar wat mee. Praat er met haar over.
En dat is dan eigenlijk ook de kern van het verhaal: Praat met haar. Zij heeft duidelijk last van opgekropte emoties. Jij hebt die duidelijk ook. Laat die emoties eruit.
Ze is dan nog maar 8, maar als ik vrouwen om mij heen vraag hoe de relatie met hun moeder was in de pubertijd dan hoor ik weinig positieve verhalen. Misschien begint je dochter gewoon wat vroeg met tegenstribbelen?
Misschien proef ik het verkeerd, maar je verontschuldigd je al door te zeggen dat je maatje xs hebt en niet wist dat je lelijk bent. De aanval die jij opvat als een aanval op je uiterlijk lijk je heel erg hoog op te vatten, terwijl het voor je dochter waarschijnlijk gewoon een woede uitbarsting is.
Of je dochter dergelijke uitspraken mag doen hangt af van de opvoeding. Persoonlijk zou ik er niet warm of koud van worden. Maar ik denk dat je probleem hier vooral zit in hoe erg je jezelf aangevallen voelt. Nogmaals, je geeft hier al aan dat je niet dik bent (maatje xs). De onzekerheid spat er vanaf.
Komt misschien ook omdat je ex partner daar in mee gaat? Het kan ook nog zijn dat je dochter onzeker is over haar eigen lichaam en dat afreageert op een ander, jou in dit geval.
Wat je hier mee moet? Ik denk dat het beste is om je dochter gewoon even apart te nemen en aan te geven dat je je gekwetst voelt als ze zulke uitspraken doet.
Verder deel ik de mening die hier wordt geventileerd dat een kind van 8 echt wel mee krijgt dat er wat speelt tussen jou en je ex. Ik ben een kind van gescheiden ouders en neem van mij aan: Kinderen hebben alles door.
Ik merk dat tot de dag van vandaag. Als ik goed in mijn vel zit zijn mijn kinderen veel vrolijker, aanhankelijker, gaan ook beter onderling met elkaar om. Ze zitten dan zelf ook beter in hun vel. Om je eigen woorden een beetje te gebruiken: Ze hoeven niet op hun teentjes te lopen.
Met betrekking tot de SMSjes van je ex die je dochter leest: Accepteer dat en laat het los. Het is je ex, je kan hem verbieden wat je wil, maar je hebt geen pressiemiddel. Hij trekt zich zoals je al hebt gemerkt niets aan van je beklag, en heel raar is dat natuurlijk niet. Jullie zijn geen stel meer. Hij kan doen wat ie wil. Hij heeft een andere opvatting over opvoeden dan jij. Kun je van alles van vinden, maar meer ook niet. De enige die je ermee frustreert ben je zelf. Dus accepteer dat hij dat doet en doe daar wat mee. Praat er met haar over.
En dat is dan eigenlijk ook de kern van het verhaal: Praat met haar. Zij heeft duidelijk last van opgekropte emoties. Jij hebt die duidelijk ook. Laat die emoties eruit.
woensdag 2 oktober 2019 om 17:45
Dit, zo zou ik het ook aanpakken.mindervanmij schreef: ↑02-10-2019 17:03Ik zou straks toch even met haar gaan praten en vragen wat haar zo raakte dat ze het nodig vond om zich zo te gedragen. Meestal als een kind zo heftig reageert is er een bepaalde behoefte waar niet aan is voldaan. Probeer erachter te komen wat die behoefte is en praat met haar over hoe ze dat beter kan communiceren zonder boos te worden.
Jij bent haar voorbeeld om te leren om haar emoties te reguleren. Emoties zijn er nu eenmaal, daar doe je niks aan, maar hoe je ze uit, daar heb je wél invloed op. Maar dat moet een kind wel leren, dat kunnen ze niet zomaar zelf.
Wat maakte je zo boos? en hoe had je dat anders kunnen laten weten aan mij? Zijn goede vragen om mee te beginnen denk ik.
woensdag 2 oktober 2019 om 17:56
Rosebloom schreef: ↑02-10-2019 16:44Je spreekt jezelf tegen nu. Je hebt het over spraakberichten van vader maar daarna zeg je dat zij niets van de spanningen merkt. Snap je dat dat heel frappant is? Een kind van 8 heeft veel besef, misschien wel meer dan je denkt. Kinderen voelen situaties aan. Haar ouders zitten in een strijd met elkaar, hoe kan je dan met droge ogen beweren dat ze daar helemaal niks van merkt?
Overigens vind ik wel dat je heel defensief hebt gehandeld en voel je je persoonlijk aangevallen. Echt, waarom? Spullen afpakken wekt vaak alleen maar meer woede op en wat ik net al even benoemde: ik ben er 99% zeker van dat zij spanningen merkt. Natuurlijk kan ze dan wat nukkig uit de bocht komen en je zegt zelf al dat ze een pittig meisje is. Ga eens een gesprek aan en benoem dat je haar begrijpt. Dat heeft zij momenteel denk ik nodig. Begrip en hulp.
Volgens mij begrijpt TO haar dochter helemaal niet, dus dan heeft het ook weinig zin om dat te zeggen.
.
woensdag 2 oktober 2019 om 18:44
En een psycholoog voor jezelf want ik vind jou extreem onzeker overkomen en een beetje opgebrand. Daarbij is het niet normaal dat jouw ex elk gesprek met hey fatty begint, die zou ik niet eens meer te woord staan.
woensdag 2 oktober 2019 om 19:11
Doe niet zo dramatisch mens. Als mijn dochter mij uitscheld en gaat duwen, pak ik inderdaad spullen af want dat gedrag tolereer ik niet.
