Zwanger
alle pijlers
Miskraam en reacties hierop
woensdag 2 oktober 2019 om 23:09
Hallo,
Ik ben een jonge dame van 25 met een kinderwens. Tot op 2 weken geleden ben ik zo gelukkig geweest, want ja hoor we waren zwanger. Maar helaas heeft het leven ons met onze beiden voeten terug naar de grond getrokken.
Ik was 8w1dag zwanger. Ikzelf ben vroedvrouw van opleiding (maar werk op het Operatiekwartier) en mijn beste vriendin werkt als vroedvrouw. Ze had een collega die pret echo's maakte. Die ochtend gingen we ons klein wonder nog eens bekijken. Ik had echter een echo gehad op 6 weken en de volgende pas op 12. Ik was te nieuwsgierig en wou graag nog eens checken of alles ok was.
Helaas zag ik het meteen en de grond zakte onder mijn voeten weg. De emotionele rollercoaster was begonnen.
Thuis hebben we op een mooie serene en intieme manier afscheid kunnen nemen. Het was triest. Maar mooi tegelijkertijd … Maar toen kwam het....
De reacties van andere mensen. Ik kreeg de indruk dat enkel mensen die in het vak zaten of zelf een ervaring hadden meegemaakt dingen konden zeggen waar ik iets aan had. De meeste "troostende" (volgens mensen) woorden deden meer pijn dan ik dacht …
"Hoe ver was je ? … Ahh nog geen 12 weken?"
"Och trek het u niet aan... het zal waarschijnlijk ziek zijn geweest, wees maar blij dat het zo gelopen is"
"Och de zus van de buurvrouw heeft 3 keer een miskraam gehad en kijk die is nu gelukkig met 2 gelukkige kinderen"
Alsof je verdriet afhangt van enkele dagen? Alsof ik het op 8 weken minder erg zou moeten vinden dan op 9 weken of 10 … Alsof die enkele weken een verschil zouden uitmaken voor het verlangen naar dat kindje? Alsof de maatschappij er vrede mee heeft gesloten dat het OKE is om je kindje te verliezen voor 12 weken omdat we er maar van uit gaan dat het ziek, gehandicapt of niet sterk genoeg is. Alsof je pas mag rouwen je kindje een bepaalde lengte heeft bereikt?
Waarom mogen we ons niet even slecht voelen ? Waarom mocht ik me niet al was het heel even een soort van mama voelen die haar "onbekend" kindje moest afgeven. Me heel even schuldig voelen en nagaan of ik alles had gedaan en alles op alles had gezet om het te doen lukken. Het jammer vinden dat April 2020 niet de mooiste maand zou worden.
De miskraam was fysiek geen aangename ervaring , maar mentaal heeft het me enorm gekraakt. Ik heb soms dingen gehoord die ik niet zou verwachten … Maar ik kan het ze niet kwalijk nemen ergens. We leven nu eenmaal in een TGV maatschappij waarin we moeten werken presteren en doorgaan. Maar mijn wereld stond even stil. Wat ging ik nu doen ? Ik dacht aan niets anders... zag niets anders... Hoe kon ik van het ene op andere moment terug in de tijd en doen alsof er niets is geweest en mijn leven terug oppikken ?
Ik weet niet wat ik met dit berichtje wil bereiken. Ik denk dat het gewoon even van me af moest. Kwetsbaarheid is een kracht. Want JA ik vind het erg. Nog steeds... ik heb het een plekje gegeven maar momenteel mis ik het en het zwanger zijn nog steeds... mensen doen alsof zwanger worden een makkelijk koud kunstje is. Al heb je amper 20% kans per cyclus om zwanger te worden. 1 kans op 5. Maar een kans die de moeite waard is. De kans die ik wil wagen.
Ik ben een jonge dame van 25 met een kinderwens. Tot op 2 weken geleden ben ik zo gelukkig geweest, want ja hoor we waren zwanger. Maar helaas heeft het leven ons met onze beiden voeten terug naar de grond getrokken.
Ik was 8w1dag zwanger. Ikzelf ben vroedvrouw van opleiding (maar werk op het Operatiekwartier) en mijn beste vriendin werkt als vroedvrouw. Ze had een collega die pret echo's maakte. Die ochtend gingen we ons klein wonder nog eens bekijken. Ik had echter een echo gehad op 6 weken en de volgende pas op 12. Ik was te nieuwsgierig en wou graag nog eens checken of alles ok was.
Helaas zag ik het meteen en de grond zakte onder mijn voeten weg. De emotionele rollercoaster was begonnen.
Thuis hebben we op een mooie serene en intieme manier afscheid kunnen nemen. Het was triest. Maar mooi tegelijkertijd … Maar toen kwam het....
De reacties van andere mensen. Ik kreeg de indruk dat enkel mensen die in het vak zaten of zelf een ervaring hadden meegemaakt dingen konden zeggen waar ik iets aan had. De meeste "troostende" (volgens mensen) woorden deden meer pijn dan ik dacht …
"Hoe ver was je ? … Ahh nog geen 12 weken?"
"Och trek het u niet aan... het zal waarschijnlijk ziek zijn geweest, wees maar blij dat het zo gelopen is"
"Och de zus van de buurvrouw heeft 3 keer een miskraam gehad en kijk die is nu gelukkig met 2 gelukkige kinderen"
Alsof je verdriet afhangt van enkele dagen? Alsof ik het op 8 weken minder erg zou moeten vinden dan op 9 weken of 10 … Alsof die enkele weken een verschil zouden uitmaken voor het verlangen naar dat kindje? Alsof de maatschappij er vrede mee heeft gesloten dat het OKE is om je kindje te verliezen voor 12 weken omdat we er maar van uit gaan dat het ziek, gehandicapt of niet sterk genoeg is. Alsof je pas mag rouwen je kindje een bepaalde lengte heeft bereikt?
Waarom mogen we ons niet even slecht voelen ? Waarom mocht ik me niet al was het heel even een soort van mama voelen die haar "onbekend" kindje moest afgeven. Me heel even schuldig voelen en nagaan of ik alles had gedaan en alles op alles had gezet om het te doen lukken. Het jammer vinden dat April 2020 niet de mooiste maand zou worden.
De miskraam was fysiek geen aangename ervaring , maar mentaal heeft het me enorm gekraakt. Ik heb soms dingen gehoord die ik niet zou verwachten … Maar ik kan het ze niet kwalijk nemen ergens. We leven nu eenmaal in een TGV maatschappij waarin we moeten werken presteren en doorgaan. Maar mijn wereld stond even stil. Wat ging ik nu doen ? Ik dacht aan niets anders... zag niets anders... Hoe kon ik van het ene op andere moment terug in de tijd en doen alsof er niets is geweest en mijn leven terug oppikken ?
Ik weet niet wat ik met dit berichtje wil bereiken. Ik denk dat het gewoon even van me af moest. Kwetsbaarheid is een kracht. Want JA ik vind het erg. Nog steeds... ik heb het een plekje gegeven maar momenteel mis ik het en het zwanger zijn nog steeds... mensen doen alsof zwanger worden een makkelijk koud kunstje is. Al heb je amper 20% kans per cyclus om zwanger te worden. 1 kans op 5. Maar een kans die de moeite waard is. De kans die ik wil wagen.
woensdag 2 oktober 2019 om 23:34
Als je in de rouw bent over miskraam, over overlijden of over iets anders, zijn er altijd mensen die onhandige opmerkingen maken. Pijnlijk. Ze bedoelen het niet slecht hoor. Het is meer onhandigheid en onwetendheid (of te weinig forummen, want van forummen leer je hoe verschillend mensen dingen ervaren).Boucle-d-Or schreef: ↑02-10-2019 23:09De reacties van andere mensen. Ik kreeg de indruk dat enkel mensen die in het vak zaten of zelf een ervaring hadden meegemaakt dingen konden zeggen waar ik iets aan had. De meeste "troostende" (volgens mensen) woorden deden meer pijn dan ik dacht …
Ik heb nooit een miskraam gehad, maar heb wel vriendinnen getroost.
Simpelweg door te luisteren, een arm om hen heen te slaan, kopje thee te halen (op het werk) of te vragen waar ze behoefte aan hadden.
Een collega die zelf een miskraam heeft gehad (en daarna twee gezonde kinderen) was juist degene die de meest tactloze, krijsende opmerking maakte, toen een andere collega een miskraam had gehad.
Voor jou: knuffel en liefs en sterkte.
woensdag 2 oktober 2019 om 23:38
woensdag 2 oktober 2019 om 23:42
Zodra je weet dat je zwanger bent heb je de rest van je leven al ingericht. Die magische datum 9 maanden verderop (nou ja, dan nog 8) is de datum met het gouden randje. Je bent al bijna moeder en alles gaat draaien om het moment dat je de baby daadwerkelijk in je armen mag gaan sluiten.
En dan heb je een miskraam en moet je van die hele droom ineens afscheid nemen. Het fysieke ben je zo overheen, ook kan je wel leven met dat er gewoon iets niet goed was maar afscheid nemen van je toekomst is toch even anders.
En nee, dan maakt het niet uit of je 6, 10 of 12 weken zwanger was.
En tegen de datum dat je was uitgerekend krijg je het weer even moeilijk, want nu zou je kindje geboren worden, zou het een jongetje of een meisje zijn geweest? Hoe zou het eruit hebben gezien. Maar die dag gaat voorbij zonder baby en de droom die je voor die dag had zal altijd een droom blijven.
En dan heb je een miskraam en moet je van die hele droom ineens afscheid nemen. Het fysieke ben je zo overheen, ook kan je wel leven met dat er gewoon iets niet goed was maar afscheid nemen van je toekomst is toch even anders.
En nee, dan maakt het niet uit of je 6, 10 of 12 weken zwanger was.
En tegen de datum dat je was uitgerekend krijg je het weer even moeilijk, want nu zou je kindje geboren worden, zou het een jongetje of een meisje zijn geweest? Hoe zou het eruit hebben gezien. Maar die dag gaat voorbij zonder baby en de droom die je voor die dag had zal altijd een droom blijven.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
woensdag 2 oktober 2019 om 23:45
woensdag 2 oktober 2019 om 23:46
Klopt helemaal … in 1 2 3 denk je aan niets anders en dan plots alles weg... Je voelt je effectief leeg.
Sommigen zeggen dat je je lichaam alle rust moet gunnen eer je terug aan een kinderwens wilt denken en anderen zeggen dat je terug "op het paard" moet springen en ervoor gaan...
Ik ben iemand heel georganiseerd en gestructureerd... ik heb me nog nooit zo emotioneel verloren gevoeld als nu.
Maar de tijd en de dagen tikken door het werk blijft draaien de wereld staat niet stil. Je moet verder...
Gelukkig met veel steun. Ik zie mijn partner eens zo graag nu. Op een vreemde manier versterkt het je band.
Dankje voor je begrip volle reactie
Sommigen zeggen dat je je lichaam alle rust moet gunnen eer je terug aan een kinderwens wilt denken en anderen zeggen dat je terug "op het paard" moet springen en ervoor gaan...
Ik ben iemand heel georganiseerd en gestructureerd... ik heb me nog nooit zo emotioneel verloren gevoeld als nu.
Maar de tijd en de dagen tikken door het werk blijft draaien de wereld staat niet stil. Je moet verder...
Gelukkig met veel steun. Ik zie mijn partner eens zo graag nu. Op een vreemde manier versterkt het je band.
Dankje voor je begrip volle reactie
woensdag 2 oktober 2019 om 23:47
woensdag 2 oktober 2019 om 23:48
Die mensen, die niet in het vak zaten, die niet precies zeiden wat je nodig had en je soms misschien erger kwetsten, die onhandig verwoorden wat ze niet wisten te verwoorden... die bedoelden het wél goed he!
En ja, de maatschappij heeft daar vrede mee gesloten. Omdat het gebeurt, omdat we het niet kunnen tegen houden, en in sommige gevallen omdat het niet levensvatbaar was en niet goed was. Dat doet niets af aan je verlangen, maar jouw verlangen kan ook niets afdoen aan de acceptatie van de maatschappij. Daar mag je heel boos om worden, en ik snap het als je dat bent, maar is het realistisch? Nee. Wel begrijpelijk. Toch is het goed dat anderen niet aan te rekenen.
De mensen bedoelen het goed, als ze iets naar je proberen te verwoorden.
Ze proberen je te troosten.
Probeer dát te zien.
En sterkte met het verwerken van je verlies (al zal dat wel niet goed overkomen want ik zit niet in het vak, maar weet niets anders te zeggen).
En ja, de maatschappij heeft daar vrede mee gesloten. Omdat het gebeurt, omdat we het niet kunnen tegen houden, en in sommige gevallen omdat het niet levensvatbaar was en niet goed was. Dat doet niets af aan je verlangen, maar jouw verlangen kan ook niets afdoen aan de acceptatie van de maatschappij. Daar mag je heel boos om worden, en ik snap het als je dat bent, maar is het realistisch? Nee. Wel begrijpelijk. Toch is het goed dat anderen niet aan te rekenen.
De mensen bedoelen het goed, als ze iets naar je proberen te verwoorden.
Ze proberen je te troosten.
Probeer dát te zien.
En sterkte met het verwerken van je verlies (al zal dat wel niet goed overkomen want ik zit niet in het vak, maar weet niets anders te zeggen).
anoniem_390749 wijzigde dit bericht op 02-10-2019 23:51
43.25% gewijzigd
woensdag 2 oktober 2019 om 23:49
Hmm ja kan ik inkomen. Ik denk dat we het zoooo graag wilden … te graag en waren precies te blij... We zijn van heel hoog naar heel laag gevallen.
Met mijn medische achtergrond zou ik het normaal beter moeten kunnen plaatsen maar het had me allemaal harder gepakt dan ik had gedacht
woensdag 2 oktober 2019 om 23:50
stomwijnglas schreef: ↑02-10-2019 23:48Die mensen, die niet in het vak zaten, die niet precies zeiden wat je nodig had en je soms misschien erger kwetsten, die onhandig verwoorden wat ze niet wisten te verwoorden... die bedoelden het wél goed he!
Probeer dát te zien.
En sterkte met het verwerken van je verlies (al zal dat wel niet goed overkomen want ik zit niet in het vak, maar weet niets anders te zeggen)
Dankjewel. Ja ergens besef ik het wel hoor. Ik denk dat ik gewoon door zo een rollercoaster gegaan ben dat alles verkeerd aan kwam. Maar het is goed om dit te horen van anderen , jullie bijvoorbeeld...
woensdag 2 oktober 2019 om 23:54
Nou ja, het blijft uiteindelijk gewoon k.u.t. natuurlijk.Boucle-d-Or schreef: ↑02-10-2019 23:50Dankjewel. Ja ergens besef ik het wel hoor. Ik denk dat ik gewoon door zo een rollercoaster gegaan ben dat alles verkeerd aan kwam. Maar het is goed om dit te horen van anderen , jullie bijvoorbeeld...
En dat mag.
En dan komt alles verkeerd aan. Die reactie daarop en die momenten waarop je daarvan baalt mag je natuurlijk ook hebben.
Als dat is wat je nodig hebt om te verwerken, om los te laat en door te kunnen. Lekker even grommen dan. En tussen de bedrijven door even bedenken dat anderen het ook niet zo voor je gewild hadden.
Nogmaals. sterkte
woensdag 2 oktober 2019 om 23:55
Eens met het meeste wat je schrijft, maar niet met dit deel. Hoe verder je bent in de zwangerschap, hoe langer je al geleefd hebt met het idee dat er een kindje komt en hoe minder je er nog vanuit gaat dat het mis gaat. Dat maakt het, voor mij in elk geval, wel zwaarder naarmate je langer zwanger bent.suzyqfive schreef: ↑02-10-2019 23:42Zodra je weet dat je zwanger bent heb je de rest van je leven al ingericht. Die magische datum 9 maanden verderop (nou ja, dan nog 8) is de datum met het gouden randje. Je bent al bijna moeder en alles gaat draaien om het moment dat je de baby daadwerkelijk in je armen mag gaan sluiten.
En dan heb je een miskraam en moet je van die hele droom ineens afscheid nemen. Het fysieke ben je zo overheen, ook kan je wel leven met dat er gewoon iets niet goed was maar afscheid nemen van je toekomst is toch even anders.
En nee, dan maakt het niet uit of je 6, 10 of 12 weken zwanger was.
En tegen de datum dat je was uitgerekend krijg je het weer even moeilijk, want nu zou je kindje geboren worden, zou het een jongetje of een meisje zijn geweest? Hoe zou het eruit hebben gezien. Maar die dag gaat voorbij zonder baby en de droom die je voor die dag had zal altijd een droom blijven.
Dat de uitgerekende datum ook moeilijk is, geldt ook niet voor iedereen, trouwens. Er is niks mis met vrouwen die daar niet zoveel moeite mee hebben.
woensdag 2 oktober 2019 om 23:56
Goed en mooi verwoord … klopt degelijk...stomwijnglas schreef: ↑02-10-2019 23:48Die mensen, die niet in het vak zaten, die niet precies zeiden wat je nodig had en je soms misschien erger kwetsten, die onhandig verwoorden wat ze niet wisten te verwoorden... die bedoelden het wél goed he!
En ja, de maatschappij heeft daar vrede mee gesloten. Omdat het gebeurt, omdat we het niet kunnen tegen houden, en in sommige gevallen omdat het niet levensvatbaar was en niet goed was. Dat doet niets af aan je verlangen, maar jouw verlangen kan ook niets afdoen aan de acceptatie van de maatschappij. Daar mag je heel boos om worden, en ik snap het als je dat bent, maar is het realistisch? Nee. Wel begrijpelijk. Toch is het goed dat anderen niet aan te rekenen.
De mensen bedoelen het goed, als ze iets naar je proberen te verwoorden.
Ze proberen je te troosten.
Probeer dát te zien.
En sterkte met het verwerken van je verlies (al zal dat wel niet goed overkomen want ik zit niet in het vak, maar weet niets anders te zeggen).
Als het rationeel brein nu eens beter had samengewerkt met mijn emotionele kant ….
woensdag 2 oktober 2019 om 23:57
dankje …
donderdag 3 oktober 2019 om 00:07
Niemand beweert dat je je niet rot mag voelen, maar niet iedereen wil meegaan in de manier waarop jij je uit.
Ik houd niet van woorden als ‘wondertjes’. En ook vind ik je eerste alinea te dramatisch geschreven om daar normaal op te reageren. Ik vind een beetje nuchterheid erg prettig en daar zit het verschil tussen jou en de mensen doe niet reageren zoals jij wilt.
Ik houd niet van woorden als ‘wondertjes’. En ook vind ik je eerste alinea te dramatisch geschreven om daar normaal op te reageren. Ik vind een beetje nuchterheid erg prettig en daar zit het verschil tussen jou en de mensen doe niet reageren zoals jij wilt.
donderdag 3 oktober 2019 om 00:19
Ja dat klopt.Hatchi schreef: ↑03-10-2019 00:07Niemand beweert dat je je niet rot mag voelen, maar niet iedereen wil meegaan in de manier waarop jij je uit.
Ik houd niet van woorden als ‘wondertjes’. En ook vind ik je eerste alinea te dramatisch geschreven om daar normaal op te reageren. Ik vind een beetje nuchterheid erg prettig en daar zit het verschil tussen jou en de mensen doe niet reageren zoals jij wilt.
En er mag verschil zijn. Moet zelfs.
Maar hoe nuchter ik ook in mijn normaal leven ben, kan het soms goed doen om je "dramatische" kant eens te tonen en alles eens eruit te gooien en te uiten. Kan eens opluchten hoor.
donderdag 3 oktober 2019 om 01:25
Bij ons is de tweede nooit gelukt. Ik heb 5 keer een miskraam gehad. Mijn oma reageerde dan nogal bot en zei van kop op want de maker leeft nog. Net alsof wij er geen verdriet om mochten hebben. Wat ik wel overdreven vind is wat een bekende van mij doet . Zij zegt dat ze 3 kinderen heeft. Ze heeft 2 kinderen en 1 keer een miskraam gehad. Nou, ik ga echt niet zeggen dat ik 6 kinderen heb. Dat vind ik overdreven dramatisch.
donderdag 3 oktober 2019 om 01:29
Aller eerst vind ik het erg voor jullie dat jullie 5x door zoiets zijn moeten gaan. Prettig is anders. Ik hoop dat jullie dat ergens eens plekje hebben kunnen geven.Blondie456 schreef: ↑03-10-2019 01:25Bij ons is de tweede nooit gelukt. Ik heb 5 keer een miskraam gehad. Mijn oma reageerde dan nogal bot en zei van kop op want de maker leeft nog. Net alsof wij er geen verdriet om mochten hebben. Wat ik wel overdreven vind is wat een bekende van mij doet . Zij zegt dat ze 3 kinderen heeft. Ze heeft 2 kinderen en 1 keer een miskraam gehad. Nou, ik ga echt niet zeggen dat ik 6 kinderen heb. Dat vind ik overdreven dramatisch.
En ja begrijp ik. Nu ja misschien voelt zij dat zo aan. Maar ik begrijp zeker wat je hiermee wilt zeggen.
donderdag 3 oktober 2019 om 01:38
Ik praat wel uit ervaring maar van lang geleden nu. Ik ben inmiddels 54 en mijn man leeft al niet meer. Wij hebben dat destijds wel een plekje kunnen geven . Ik weet hoe leeg je je kunt voelen na het krijgen van een miskraam. En leeg voelt dan echt als leeg. Dat zei ik ook na mijn curettage. Ik kwam bij uit narcose en ze vroegen hoe ik me voelde en ik zei : leeg! Wij zijn daarna wel door gegaan met ons leven en hebben genoten.Boucle-d-Or schreef: ↑03-10-2019 01:29Aller eerst vind ik het erg voor jullie dat jullie 5x door zoiets zijn moeten gaan. Prettig is anders. Ik hoop dat jullie dat ergens eens plekje hebben kunnen geven.
En ja begrijp ik. Nu ja misschien voelt zij dat zo aan. Maar ik begrijp zeker wat je hiermee wilt zeggen.
donderdag 3 oktober 2019 om 01:41
Ik moet zeggen dat ik ook vrij nuchter met mijn miskramen ben omgegaan.
Ik voelde absoluut wel een enorme teleurstelling en een raar leeg gevoel, maar ik had geen behoefte een dramatische kant te tonen zoals jij het beschrijft t.o
En ja, ik heb mezelf wel kunnen troosten met het idee dat de vruchtjes niet voor niets waren afgestoten.
Maar ik snap ook dat ik wellicht makkelijk praten had omdat ik al moeder was van gezonde kinderen.
Iedereen is anders, reageert weer anders en iedere situatie is weer anders..
Ik voelde absoluut wel een enorme teleurstelling en een raar leeg gevoel, maar ik had geen behoefte een dramatische kant te tonen zoals jij het beschrijft t.o
En ja, ik heb mezelf wel kunnen troosten met het idee dat de vruchtjes niet voor niets waren afgestoten.
Maar ik snap ook dat ik wellicht makkelijk praten had omdat ik al moeder was van gezonde kinderen.
Iedereen is anders, reageert weer anders en iedere situatie is weer anders..
donderdag 3 oktober 2019 om 03:28
Ik ben blij voor je dat je 2 gezonde kindjes hebt.Pindakaasjes schreef: ↑03-10-2019 01:41Ik moet zeggen dat ik ook vrij nuchter met mijn miskramen ben omgegaan.
Ik voelde absoluut wel een enorme teleurstelling en een raar leeg gevoel, maar ik had geen behoefte een dramatische kant te tonen zoals jij het beschrijft t.o
En ja, ik heb mezelf wel kunnen troosten met het idee dat de vruchtjes niet voor niets waren afgestoten.
Maar ik snap ook dat ik wellicht makkelijk praten had omdat ik al moeder was van gezonde kinderen.
Iedereen is anders, reageert weer anders en iedere situatie is weer anders..
En ja iedereen gebruikt het woord dramatisch … omdat het op dat moment ook dramatisch voor me aanvoelde. Iedere dag die voorbij gaat is een dag dat ik er nuchterder naar kan kijken. Vandaag kan ik me niet vergelijken met 2 weken geleden. Maar goed ook. Waarschijnlijk had ik dit berichtje niet op deze manier geschreven als ik reeds enkele maanden verder was. Maar er is toch niets mis met even je hart te luchten ookal is het even dramatisch ?
donderdag 3 oktober 2019 om 03:30
Wat erg voor je Blondie...Blondie456 schreef: ↑03-10-2019 01:38Ik praat wel uit ervaring maar van lang geleden nu. Ik ben inmiddels 54 en mijn man leeft al niet meer. Wij hebben dat destijds wel een plekje kunnen geven . Ik weet hoe leeg je je kunt voelen na het krijgen van een miskraam. En leeg voelt dan echt als leeg. Dat zei ik ook na mijn curettage. Ik kwam bij uit narcose en ze vroegen hoe ik me voelde en ik zei : leeg! Wij zijn daarna wel door gegaan met ons leven en hebben genoten.
Ja zeker hebben we het ook een plekje gegeven. En ik twijfel er niet aan dat ik mijn leven terug oppak en verder ga en geniet van t leven. Maar inderdaad... dat leeg gevoel . Dat is enorm vreemd
donderdag 3 oktober 2019 om 04:07
Ik snap je heel goed. Een miskraam komt ook hard aan als je niet weet of je daarna nog zwanger gaat worden, immers het is nu mislukt. Wetende dat het erna nog gaat lukken, helpt.
Helaas heb ik na ruim vier jaar proberen zwanger te worden (ivf/icsi) een miskraam gehad en zal het ook nooit meer lukken. Bij mij ligt de miskraam erg gevoelig. Te meer omdat een vriendin van mij rond dezelfde datum was uitgerekend. Elke keer als ik haar kindje zie, herinnert dat me extra aan die miskraam.
En ja, natuurlijk leef ik door en doe ik leuke dingen met mijn man.
Ik weet hoe hard een miskraam kan binnen komen. Gelukkig proberen veel mensen troostende woorden te zeggen, al is niet iedereen daar goed in.
Heel veel sterkte, dit is een rouwproces, dat kost tijd voordat je het (hopelijk) een plekje kunt geven.
Helaas heb ik na ruim vier jaar proberen zwanger te worden (ivf/icsi) een miskraam gehad en zal het ook nooit meer lukken. Bij mij ligt de miskraam erg gevoelig. Te meer omdat een vriendin van mij rond dezelfde datum was uitgerekend. Elke keer als ik haar kindje zie, herinnert dat me extra aan die miskraam.
En ja, natuurlijk leef ik door en doe ik leuke dingen met mijn man.
Ik weet hoe hard een miskraam kan binnen komen. Gelukkig proberen veel mensen troostende woorden te zeggen, al is niet iedereen daar goed in.
Heel veel sterkte, dit is een rouwproces, dat kost tijd voordat je het (hopelijk) een plekje kunt geven.
