Kinderen
alle pijlers
Ik ben in shock: Zwanger!
maandag 30 maart 2009 om 15:04
Wat fijn dat er anonieme fora bestaan, want de grond is zojuist onder mijn voeten weggeslagen...ik ben zwanger:S Totaal niet gepland en ik weet ook zo goed of het gewenst is...Ik zit volop in studiewerkzaamheden en woon veel te klein voor een kind erbij. Daarbij weet mijn partner het nog niet eens! Ik heb geen idee wat ik moet doen, ben er ziek van. Ik heb nog wel een mirena, deze zal zsm verwijderd moeten worden.
Vanavond maar mijn partner proberen te bereiken, deze zit nu in Antartica, of all places! Ik wil een borrel, maar of dat nu verstandig is...Heeft er iemand ervaring met ongeplande zwangerschappen? Ik ben ook nog eens jong..O help..
Vanavond maar mijn partner proberen te bereiken, deze zit nu in Antartica, of all places! Ik wil een borrel, maar of dat nu verstandig is...Heeft er iemand ervaring met ongeplande zwangerschappen? Ik ben ook nog eens jong..O help..
woensdag 1 april 2009 om 19:30
quote:intiem schreef op 01 april 2009 @ 12:10:Iedereen moet gewoon naar eigen situatie kijken en kiezen wat het beste voelt en past bij haar/hun situatie. Elke keuze is stoer, omdat het een keuze is en het is per definitie dapper om je hart in wijsheid te volgen.
Eensch!
Milaatje ik wens je veel succes en een fijne zwangerschap toe!
Eensch!
Milaatje ik wens je veel succes en een fijne zwangerschap toe!
woensdag 1 april 2009 om 20:59
Hoi Mila,
Wat fijn voor je dat je partner eerder terugkomt en dat jijzelf nu een weekje vrij hebt om je gedachten op een rijtje te krijgen.
Wel heel vervelend dat je nog steeds last van krampen
Misschien is het, net wat Malficent zegt, van het verwijderen van de spiraal...
Wel fijn dat je na het weekend weer een echo krijgt, dan heb je in ieder geval ietsje meer zekerheid misschien.
Spannende tijden voor jou...ik duim voor je dat alles goed zit.
Wat fijn voor je dat je partner eerder terugkomt en dat jijzelf nu een weekje vrij hebt om je gedachten op een rijtje te krijgen.
Wel heel vervelend dat je nog steeds last van krampen
Misschien is het, net wat Malficent zegt, van het verwijderen van de spiraal...
Wel fijn dat je na het weekend weer een echo krijgt, dan heb je in ieder geval ietsje meer zekerheid misschien.
Spannende tijden voor jou...ik duim voor je dat alles goed zit.
zaterdag 4 april 2009 om 16:24
Ik snap heel goed wat Eowynn bedoelt en sluit me bij haar woorden aan (ben zelf zeker niet principieel anti-abortus)
Milaatje, de overeenkomsten tussen jou en mij zijn schrikbarend. Behalve dat ik inmiddels de jaren die er voor jou aan komen, achter de rug heb en inmiddels nu 3 kinderen heb.
Enige verschil lijkt ons specialisme te zijn, echter wel allebei een specialisme dat moeilijk is om in
aangebomen te worden.
Wat betreft praktische bezwaren vind ik dat je heel voorzichtig moet zijn. Wij hebben met 2
kinderen net zo gewoond als jij. Niet ideaal
misschien maar vergeet je toekomstperspectief
niet... Ik denk dat de genoemde bezwaren over
kosten levensonderhoud ook minder relevant
zijn. Twee AIOS verdienen samen echt genoeg
om je kind schone luiers te geven en ook
flesvoeding (noem maar iets dat wat duurder is)
kan er dan nog vanaf.
Verder denk ik dat de beslissing die je genomen hebt inderdaad veel over je zegt. Je pakt aan en zet er de schouders onder. Belangrijke eigenschappen hoor die, dat weet ik zeker, door al je bazen en collega's gewaardeerd worden.
Ik heb zelf n paar keer gesolliciteerd waarbij ik direct vertelde zwanger te zijn en ik werd ondanks dat ze dus wisten dat ik er even tussenuit zou gaan, aangenomen. Specialisten weten heel goed dat als ze een vrouw aannemen, de kans zeer groot is dat ze tijdens hun opleiding kinderen krijgen.
En als je dan toch carrieretechnisch je kinderen wilt "plannen" (zover je zelf wat voor het zeggen hebt wat dat betreft natuurlijk) dan ben je juist heel dom als je ze ná je opleiding krijgt als je in een maatschap zit. Dan draai je immers zelf op voor de kosten van je verlof!
Milaatje, ik hoop dat de echo na het weekend laat zien dat het vruchtje er nog zit en dat je lekker zult genieten van je zwangerschap.
Ps waar in het land werk je? Misschien zijn we wel collega's... Ik ga nu toch anders naar de neurologie assistenten kijken
En oja heel veel succes in Boston! (is daar echt heel gaaf)
Milaatje, de overeenkomsten tussen jou en mij zijn schrikbarend. Behalve dat ik inmiddels de jaren die er voor jou aan komen, achter de rug heb en inmiddels nu 3 kinderen heb.
Enige verschil lijkt ons specialisme te zijn, echter wel allebei een specialisme dat moeilijk is om in
aangebomen te worden.
Wat betreft praktische bezwaren vind ik dat je heel voorzichtig moet zijn. Wij hebben met 2
kinderen net zo gewoond als jij. Niet ideaal
misschien maar vergeet je toekomstperspectief
niet... Ik denk dat de genoemde bezwaren over
kosten levensonderhoud ook minder relevant
zijn. Twee AIOS verdienen samen echt genoeg
om je kind schone luiers te geven en ook
flesvoeding (noem maar iets dat wat duurder is)
kan er dan nog vanaf.
Verder denk ik dat de beslissing die je genomen hebt inderdaad veel over je zegt. Je pakt aan en zet er de schouders onder. Belangrijke eigenschappen hoor die, dat weet ik zeker, door al je bazen en collega's gewaardeerd worden.
Ik heb zelf n paar keer gesolliciteerd waarbij ik direct vertelde zwanger te zijn en ik werd ondanks dat ze dus wisten dat ik er even tussenuit zou gaan, aangenomen. Specialisten weten heel goed dat als ze een vrouw aannemen, de kans zeer groot is dat ze tijdens hun opleiding kinderen krijgen.
En als je dan toch carrieretechnisch je kinderen wilt "plannen" (zover je zelf wat voor het zeggen hebt wat dat betreft natuurlijk) dan ben je juist heel dom als je ze ná je opleiding krijgt als je in een maatschap zit. Dan draai je immers zelf op voor de kosten van je verlof!
Milaatje, ik hoop dat de echo na het weekend laat zien dat het vruchtje er nog zit en dat je lekker zult genieten van je zwangerschap.
Ps waar in het land werk je? Misschien zijn we wel collega's... Ik ga nu toch anders naar de neurologie assistenten kijken
En oja heel veel succes in Boston! (is daar echt heel gaaf)
dinsdag 7 april 2009 om 19:57
Wat lief dat jullie er naar vragen!
Ik was gisteren voor een echo, had een enorm stolstel verloren zondag dus zat nogal in de stress. Maandag naar het ZH, gelukkig kon mijn partner mij bijstaan. Helaas bleek dat ik leeg was..
Mijn lichaam heeft het vruchtje toch afgestoten. Ik kan 100 goede (medische) redenen bedenken waarom het is afgestoten, maar ik voel me zo k*t. Ik begon net een beetje aan het idee te wennen en verheugde mij er stiekem zelfs op. Het is zo dubbel ook, het voelt echt als een verlies. Ben daarnaast ook een hormonaal wrak, hoop dat er snel weer een balans kom. Komende maar veel afleiding zoeken..
Ik was gisteren voor een echo, had een enorm stolstel verloren zondag dus zat nogal in de stress. Maandag naar het ZH, gelukkig kon mijn partner mij bijstaan. Helaas bleek dat ik leeg was..
Mijn lichaam heeft het vruchtje toch afgestoten. Ik kan 100 goede (medische) redenen bedenken waarom het is afgestoten, maar ik voel me zo k*t. Ik begon net een beetje aan het idee te wennen en verheugde mij er stiekem zelfs op. Het is zo dubbel ook, het voelt echt als een verlies. Ben daarnaast ook een hormonaal wrak, hoop dat er snel weer een balans kom. Komende maar veel afleiding zoeken..
dinsdag 7 april 2009 om 21:52
woensdag 8 april 2009 om 10:34
Milaatje, wat jammer dat het zo gelopen is.
Ik weet niet hoe je vriend en jij er nu tegenover staan, maar mochten jullie besluiten dat je nu toch wel erg graag zwanger wilt worden: het scenario dat Koeka beschreef - jij met kind in de VS, hij hier- zou ik je echt afraden. Ik heb een tijd lang zo'n lange afstandsrelatie gehad, zonder kind, en heb inmiddels een zoon. De combinatie lijkt me echt niet aan te raden. Als het zonder dat dat de bedoeling was, zo loopt, dan is het niet anders, maar ik zou er zelf nooit bewust voor kiezen.
Ik weet niet hoe je vriend en jij er nu tegenover staan, maar mochten jullie besluiten dat je nu toch wel erg graag zwanger wilt worden: het scenario dat Koeka beschreef - jij met kind in de VS, hij hier- zou ik je echt afraden. Ik heb een tijd lang zo'n lange afstandsrelatie gehad, zonder kind, en heb inmiddels een zoon. De combinatie lijkt me echt niet aan te raden. Als het zonder dat dat de bedoeling was, zo loopt, dan is het niet anders, maar ik zou er zelf nooit bewust voor kiezen.
