Gezondheid
alle pijlers
Wij leven met chronische pijn - kletstopic vervolg
vrijdag 20 september 2019 om 20:20
Een (redelijk) vast groepje forummers, dat pijn heeft door verschillende oorzaken, praat hier al enige tijd met elkaar over het wel en wee van het leven met pijn. Maar ook over andere dingen: wat we zoal doen, ons gezin en werk.
Iedereen is welkom mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
Iedereen is welkom mee te praten. Sleutelwoorden zijn "niets moet" en "respect voor elkaar".
maandag 28 oktober 2019 om 16:40
maandag 28 oktober 2019 om 16:51
Poeh, jongens, wat is het koud! Wind uit het noordnoordwesten.
Mijn ex wil in ook niets meewerken om mijn traject een beetje soepel te laten verlopen hè... Ze zijn eerst een week bij hem, dan gaan ze een week naar mijn ouders en daarna weer naar hem. Ik vroeg dus of hij met de meiden ervoor kan zorgen dat ze alle benodigde spullen meehebben. Ze zijn bij hem en gaan ook weer naar hem toe. De meiden kunnen dan ook beter bedenken wat ze mee willen ipv een week tevoren (dat overzien ze nog niet) en waar ze mee willen spelen enz. Maar nee hoor, meneer is totaal niet geneigd om ook maar een seconde tijd erin te steken en noemt het mijn onderduiktraject. Nou, ondanks dat het een week prikkelarm is, zal het ook daarna flink werken zijn. Hij snapt ook totaal niet dat het fijner voor de meiden is als hij ze een beetje begeleidt en helemaal niet dat het fijner voor ze was geweest wanneer ze gewoon thuis hadden kunnen zijn bij hem. Dat kost mij dus een bak extra energie. Ik zou ze zelf zonder nadenken in huis nemen wanneer hij zoiets zou moeten doen. Net zoals ik vrijdags om half zeven opsta om de kinderen zo vroeg te kunnen ontvangen omdat hij naar zijn werk moet en ze zijn sowieso elke vrijdag de hele dag bij mij omdat ik het sneu vind als ze ook nog die dag naar de Bso zouden moeten, dus ook in ‘zijn’ week. Op zich geen probleem want het zijn mijn kinderen maar wanneer ik iets anders heb op ‘zijn’ vrijdag dan moet ik het zelf maar oplossen. Hij weigert ook maar om mee te denken en daar ben ik wel een beetje zat van.
Sorry *klaag uit*
Bij de reva vandaag de eerste week ingericht, met veel rust maar ook ontspannende activiteiten.
Elke dag om 8:00 de wekker, dan nog even blijven liggen tot half 9 -wel wakker maar dan even het nieuws oid lezen- opstaan, douchen en ontbijten en dan eerst weer rusten, bijvoorbeeld met lezen of tv kijken. Dan om tien uur een stukje wandelen (met om de vijf min een pauze). Om half 11 weer rusten. Een uur later fysio oefeningen gevolgd door mindfulness. Lunch. Dan rust tot een uur of 3, weer mindfulness. Evt een powernap en einde vd middag nog een wandelingetje. Weer rust. Eten. Rust, rond 20:00 nog een rustige activiteit. En dan weer rust en vervolgens om half elf naar bed.
In de rust mag ik wel gewoon lekker lezen, filmpje kijken, forummen, muziek luisteren enz. Als het voor mij maar ontspannende activiteiten zijn.
Mijn ex wil in ook niets meewerken om mijn traject een beetje soepel te laten verlopen hè... Ze zijn eerst een week bij hem, dan gaan ze een week naar mijn ouders en daarna weer naar hem. Ik vroeg dus of hij met de meiden ervoor kan zorgen dat ze alle benodigde spullen meehebben. Ze zijn bij hem en gaan ook weer naar hem toe. De meiden kunnen dan ook beter bedenken wat ze mee willen ipv een week tevoren (dat overzien ze nog niet) en waar ze mee willen spelen enz. Maar nee hoor, meneer is totaal niet geneigd om ook maar een seconde tijd erin te steken en noemt het mijn onderduiktraject. Nou, ondanks dat het een week prikkelarm is, zal het ook daarna flink werken zijn. Hij snapt ook totaal niet dat het fijner voor de meiden is als hij ze een beetje begeleidt en helemaal niet dat het fijner voor ze was geweest wanneer ze gewoon thuis hadden kunnen zijn bij hem. Dat kost mij dus een bak extra energie. Ik zou ze zelf zonder nadenken in huis nemen wanneer hij zoiets zou moeten doen. Net zoals ik vrijdags om half zeven opsta om de kinderen zo vroeg te kunnen ontvangen omdat hij naar zijn werk moet en ze zijn sowieso elke vrijdag de hele dag bij mij omdat ik het sneu vind als ze ook nog die dag naar de Bso zouden moeten, dus ook in ‘zijn’ week. Op zich geen probleem want het zijn mijn kinderen maar wanneer ik iets anders heb op ‘zijn’ vrijdag dan moet ik het zelf maar oplossen. Hij weigert ook maar om mee te denken en daar ben ik wel een beetje zat van.
Sorry *klaag uit*
Bij de reva vandaag de eerste week ingericht, met veel rust maar ook ontspannende activiteiten.
Elke dag om 8:00 de wekker, dan nog even blijven liggen tot half 9 -wel wakker maar dan even het nieuws oid lezen- opstaan, douchen en ontbijten en dan eerst weer rusten, bijvoorbeeld met lezen of tv kijken. Dan om tien uur een stukje wandelen (met om de vijf min een pauze). Om half 11 weer rusten. Een uur later fysio oefeningen gevolgd door mindfulness. Lunch. Dan rust tot een uur of 3, weer mindfulness. Evt een powernap en einde vd middag nog een wandelingetje. Weer rust. Eten. Rust, rond 20:00 nog een rustige activiteit. En dan weer rust en vervolgens om half elf naar bed.
In de rust mag ik wel gewoon lekker lezen, filmpje kijken, forummen, muziek luisteren enz. Als het voor mij maar ontspannende activiteiten zijn.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
maandag 28 oktober 2019 om 22:15
Is niet zo’n hele goede combinatie, Nartje. Drank en pillen, strakjes ben je hondsberoerd .
Het lost ook niets op ,de problemen heb je morgen ook nog .
Suzqfive, moet jij dir ontspanningsprogramma drie weken volhouden?
Wat gebeurt er als deze weken voorbij zijn, ik begrijp heb niet,ik denk dat ik iets heb gemist.
Kohaku, sterkte, hopelijk hoef je niet te lang wachten op hulp en opname.
Welterusten iedereen.
Het lost ook niets op ,de problemen heb je morgen ook nog .
Suzqfive, moet jij dir ontspanningsprogramma drie weken volhouden?
Wat gebeurt er als deze weken voorbij zijn, ik begrijp heb niet,ik denk dat ik iets heb gemist.
Kohaku, sterkte, hopelijk hoef je niet te lang wachten op hulp en opname.
Welterusten iedereen.
maandag 28 oktober 2019 om 23:11
Is ook lastig. Ik moet dat doen omdat mijn belastbaarheid heel laag is en ze willen een beeld hebben van hoe die belastbaarheid daadwerkelijk is. Dit ivm de verplichte reïntegratie maar ook ter voorbereiding op de WIA.hemke schreef: ↑28-10-2019 22:15Is niet zo’n hele goede combinatie, Nartje. Drank en pillen, strakjes ben je hondsberoerd .
Het lost ook niets op ,de problemen heb je morgen ook nog .
Suzqfive, moet jij dir ontspanningsprogramma drie weken volhouden?
Wat gebeurt er als deze weken voorbij zijn, ik begrijp heb niet,ik denk dat ik iets heb gemist.
Kohaku, sterkte, hopelijk hoef je niet te lang wachten op hulp en opname.
Welterusten iedereen.
Wat ik beschreef is voor de eerste week. Dan vanaf de tweede week komen er activiteiten bij. Zoals een half uur fietsen en dan kijken wat het effect is of 20min op de crosstrainer. Boodschappen doen enz. Die eerste week is echt bedoeld om te ontstressen en uit te rusten zodat er een soort nullijn is om vanuit daaruit weer op te bouwen.
Als er dan een beeld is dan word ik daarop eerst op 2/3 van mijn belastbaarheid gezet en dan van daaruit weer opbouwen Bij de reva met sporten ed. waarbij de belastbaarheid dus steeds een beetje meer moet gaan worden.
Ik ga nogal snel over mijn grenzen dus dat moet ik afleren, zit allemaal in dat proces. Normaliter ga ik bijvoorbeeld net zolang door tot ik iets af heb, ook al betekent het dat ik de volgende dag niets kan. maar dan moet ik mijzelf aanleren om na een half uur te stoppen.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
dinsdag 29 oktober 2019 om 00:05
Pas op jezelf Nartjie 
Ik kan niet slapen en wil thee maar mn moeder slaapt al dus dat kan niet.. voel wel dat mn vrijheid een beetje weg is nu. En ik hoor buiten een vogel fluiten alsof het ochtend is :")
Morgen om kwart voor tien klaar staan om splints op te halen, met begeleiding. Alleen met de trein ging hem niet worden.
Ik kan niet slapen en wil thee maar mn moeder slaapt al dus dat kan niet.. voel wel dat mn vrijheid een beetje weg is nu. En ik hoor buiten een vogel fluiten alsof het ochtend is :")
Morgen om kwart voor tien klaar staan om splints op te halen, met begeleiding. Alleen met de trein ging hem niet worden.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
dinsdag 29 oktober 2019 om 07:55
Dat is niet slim samen nartjie.
Ik wist niet dat je ook slaaptabletten gebruikte.
Kan je vandaag even contact opnemen met je spv-er?
Het lijkt me dat je wel wat begeleiding kan gebruiken nu.
Hoe hoog is de dosis ad die je nu krijgt?
En niet alleen wij gaan je missen, maar je ouders ook he.
Ik wist niet dat je ook slaaptabletten gebruikte.
Kan je vandaag even contact opnemen met je spv-er?
Het lijkt me dat je wel wat begeleiding kan gebruiken nu.
Hoe hoog is de dosis ad die je nu krijgt?
En niet alleen wij gaan je missen, maar je ouders ook he.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
dinsdag 29 oktober 2019 om 07:58
dinsdag 29 oktober 2019 om 08:10
Kohaku , sterkte met het opnametraject. Ik hoop dat er snel plaats is!
Bij dochter is op haar stage een opnamestop ingezet. Het personeel trekt het niet meer.
Zó veel agressie, er worden de hele dag dingen naar hun hoofd gegooid, tot plafondplaten aan toe.
Gescholden, bedreigd, ze moeten voor hun eigen veiligheid zich af en toe opsluiten in het kantoor als personeel
Zelfs dochter, die volgens collega's in 2 maanden al sterker in haar schoenen staat dan zij na drie jaar daar werken( ze vinden het jammer dat dochter naar een andere locatie gaat, ze wilden haar wel een heel jaar daar hebben), barstte gisteren bijna in tranen uit toen ze voor de zoveelste keer die dag werd bedreigd en uitgescholden voor vieze vuile k@#$$rh@#$r ( vul zelf maar in , te grof gewoon om tegen een kind van 17 te schreeuwen)
Ze voelen allemaal de onmacht, willen graag helpen maar velen willen niet eens geholpen worden.
Ze worden binnengebracht, verwachten een quick fix, dat kan natuurlijk niet, schreeuwen dat niemand ze helpt, gaan weg, steken hun ouders neer of beschadigen zichzelf of doen andere dingen als ze door het lint gaan , en bellen dat ze weer opgenomen willen worden. En dan herhaalt het riedeltje zich weer.
Anderen mogen niet weg ( ibs) en breken dus de boel af en brengen personeel in gevaar.
Dochter vind het team geweldig, het werk uitdagend, maar kan zich alle burnouts van het personeel levendig voorstellen. Nog 1,5 week dan gaat ze op een woongroep stage lopen.
Bij dochter is op haar stage een opnamestop ingezet. Het personeel trekt het niet meer.
Zó veel agressie, er worden de hele dag dingen naar hun hoofd gegooid, tot plafondplaten aan toe.
Gescholden, bedreigd, ze moeten voor hun eigen veiligheid zich af en toe opsluiten in het kantoor als personeel
Zelfs dochter, die volgens collega's in 2 maanden al sterker in haar schoenen staat dan zij na drie jaar daar werken( ze vinden het jammer dat dochter naar een andere locatie gaat, ze wilden haar wel een heel jaar daar hebben), barstte gisteren bijna in tranen uit toen ze voor de zoveelste keer die dag werd bedreigd en uitgescholden voor vieze vuile k@#$$rh@#$r ( vul zelf maar in , te grof gewoon om tegen een kind van 17 te schreeuwen)
Ze voelen allemaal de onmacht, willen graag helpen maar velen willen niet eens geholpen worden.
Ze worden binnengebracht, verwachten een quick fix, dat kan natuurlijk niet, schreeuwen dat niemand ze helpt, gaan weg, steken hun ouders neer of beschadigen zichzelf of doen andere dingen als ze door het lint gaan , en bellen dat ze weer opgenomen willen worden. En dan herhaalt het riedeltje zich weer.
Anderen mogen niet weg ( ibs) en breken dus de boel af en brengen personeel in gevaar.
Dochter vind het team geweldig, het werk uitdagend, maar kan zich alle burnouts van het personeel levendig voorstellen. Nog 1,5 week dan gaat ze op een woongroep stage lopen.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
dinsdag 29 oktober 2019 om 09:02
Dank je wel Lientje.
@Yellow, sterkte morgen
Hier weer een waardeloze nacht, met hooguit drie uur slaap. Ik stond vanochtend op de weegschaal en ik was zomaar een kilo afgevallen. Nou vind ik dat op zich niet zo erg, maar ik had het niet verwacht.
Vandaag nog druk met dingetjes doen, was bijwerken, nog wat boodschappen halen, langs de apotheek en dan tas inpakken. Zo gaat de tijd wel lekker snel.
@Yellow, sterkte morgen
Hier weer een waardeloze nacht, met hooguit drie uur slaap. Ik stond vanochtend op de weegschaal en ik was zomaar een kilo afgevallen. Nou vind ik dat op zich niet zo erg, maar ik had het niet verwacht.
Vandaag nog druk met dingetjes doen, was bijwerken, nog wat boodschappen halen, langs de apotheek en dan tas inpakken. Zo gaat de tijd wel lekker snel.
dinsdag 29 oktober 2019 om 09:43
Goedemorgen
Jeetje Lientje, wat heftig voor je dochter. Ze kan wel sterk overkomen, maar ik denk dat het bij jongeren wat anders/later binnenkomt, zoiets. Wel fijn dat ze haar zo waarderen.
Sterkte vandaag Kohaku. Wel fijn, je splints halen.
Nartjie, ik hoop dat je je vandaag beter voelt Wij zullen je missen. 
Suzy, die eerste week klinkt wel heel relaxed. Als je dat maar lukt
En maar hopen dat je ex je die rust ook kan gunnen. Wel raar voor je, waarschijnlijk, dat je dus je kinderen zo lang niet ziet en ondertussen 'niets' te doen hebt.
Fijne dag iedereen verder
Ja, het zonnetje schijnt, maar het is best koud.
Jeetje Lientje, wat heftig voor je dochter. Ze kan wel sterk overkomen, maar ik denk dat het bij jongeren wat anders/later binnenkomt, zoiets. Wel fijn dat ze haar zo waarderen.
Sterkte vandaag Kohaku. Wel fijn, je splints halen.
Nartjie, ik hoop dat je je vandaag beter voelt
Wij zullen je missen. Suzy, die eerste week klinkt wel heel relaxed. Als je dat maar lukt
En maar hopen dat je ex je die rust ook kan gunnen. Wel raar voor je, waarschijnlijk, dat je dus je kinderen zo lang niet ziet en ondertussen 'niets' te doen hebt.
Fijne dag iedereen verder
Ja, het zonnetje schijnt, maar het is best koud.
Later is nu
dinsdag 29 oktober 2019 om 10:25
Heel spannend, Lise!
Nartjie, maak ajb een afspraak met je spv-er en huisarts. Je hebt duidelijk hulp nodig. Wij zouden je missen en je chins kunnen niet zonder je. Dus ... zoek ajb hulp!
Lientje, diep respect voor mensen die dat werk doen! Maar het lijkt mij onmenselijk zwaar. Heeft je dochter het waarschijnlijk rustiger op de woongroep?
Overigens, is het resultaat van haar operatie geworden wat jullie hadden gehoopt?
Cesium, hoe gaat het met de verbouwing?
Yellow, hoe gaat het met de bult?
Susy, je ex is duidelijk niet voor niets ex
Heel naar dat hij zo doet. Ik ben benieuwd naar de uitkomsten van je traject!
Dreamer, hier ook koud met zon. Dat vind ik altijd heerlijk herfstweer!
Nartjie, maak ajb een afspraak met je spv-er en huisarts. Je hebt duidelijk hulp nodig. Wij zouden je missen en je chins kunnen niet zonder je. Dus ... zoek ajb hulp!
Lientje, diep respect voor mensen die dat werk doen! Maar het lijkt mij onmenselijk zwaar. Heeft je dochter het waarschijnlijk rustiger op de woongroep?
Overigens, is het resultaat van haar operatie geworden wat jullie hadden gehoopt?
Cesium, hoe gaat het met de verbouwing?
Yellow, hoe gaat het met de bult?
Susy, je ex is duidelijk niet voor niets ex
Heel naar dat hij zo doet. Ik ben benieuwd naar de uitkomsten van je traject! Dreamer, hier ook koud met zon. Dat vind ik altijd heerlijk herfstweer!
dinsdag 29 oktober 2019 om 10:30
Ter geruststelling het was maar een dagdosis medicatie.(4x seroquel 25mg, 6x Lorazepam 2,5mg en Montelukast is voor mijn astma)
De heren chins zijn al 2 weken continue aan het vechten.
Flippie heeft sinds ze 8 jaar geleden hier kwam al een hekel aan mij, en dat is in die 8 jaar alleen maar erger geworden.
Blondie is nog steeds van slag door die schoonmaakbedrijf en ik eerlijk gezegt ook nog steeds.
Huis voelt nog steeds niet van mij, en hoe krijg ik in godsnaam de veiligheid terug en dat het huis weer van mij is.
Ik heb gisteren een paar kaarsen gekocht bij de Hema, maar nope.
De heren chins zijn al 2 weken continue aan het vechten.
Flippie heeft sinds ze 8 jaar geleden hier kwam al een hekel aan mij, en dat is in die 8 jaar alleen maar erger geworden.
Blondie is nog steeds van slag door die schoonmaakbedrijf en ik eerlijk gezegt ook nog steeds.
Huis voelt nog steeds niet van mij, en hoe krijg ik in godsnaam de veiligheid terug en dat het huis weer van mij is.
Ik heb gisteren een paar kaarsen gekocht bij de Hema, maar nope.
