Relaties
alle pijlers
ik trek de kar, maar trek het niet meer
vrijdag 10 april 2009 om 09:05
Mijn vriend heeft heel veel leuke en goede dingen, anders zouden we niet bij elkaar zijn en een kindje van 8 maanden hebben. Maar het zit me zo dwars dat ik altijd het gevoel heb de kar te moeten trekken. En dan heb ik het over allerlei dagelijkse dingetjes; kleertjes kopen voor de kleine, luiertas klaar zetten voor KDV, het huishouden, kaartjes kopen en sturen voor verjaardagen, denken aan een bloemetje als we ergens op bezoek gaan, vakantie boeken etc etc.
Hij is niet lui, als ik vraag of hij iets wilt doen in het huishouden, dan doet hij dat zonder te klagen. Maar ik ben het zo zat om het steeds te vragen.
Als ik een kaart onder z'n neus duw omdat iemand jarig is/op vakantie gaat of wat dan ook, vindt ie dat een leuk idee en schrijft er iets leuks op, maar het komt altijd vanuit mij.
Ook op persoonlijk vlak toont hij weinig initiatief, bijvoorbeeld nieuwe dingen aanpakken, een cursusje, nieuwe hobby of sport, dingetjes ondernemen met vrienden. Ik vind dat jammer want raak juist altijd geinspireerd door mensen die zich blijven ontwikkelen en nieuwe uitdagingen aangaan.
Ik stomp een beetje af, begin het echt saai te vinden.
En waar ik eigenlijk het meeste mee zit is dat ik het niet kan accepteren. dat ik hem niet kan accepteren zoals hij is. ik blijf verwachtingen houden, raak steeds teleurgesteld, ben ontevreden. Ik ben dus vooral boos op mezelf. Ik weet niet hoe ik hier mee om kan gaan en weet ook niet wat ik kan veranderen om het beter te krijgen.
Misschien is het herkenbaar voor anderen of hebben jullie advies...
Hij is niet lui, als ik vraag of hij iets wilt doen in het huishouden, dan doet hij dat zonder te klagen. Maar ik ben het zo zat om het steeds te vragen.
Als ik een kaart onder z'n neus duw omdat iemand jarig is/op vakantie gaat of wat dan ook, vindt ie dat een leuk idee en schrijft er iets leuks op, maar het komt altijd vanuit mij.
Ook op persoonlijk vlak toont hij weinig initiatief, bijvoorbeeld nieuwe dingen aanpakken, een cursusje, nieuwe hobby of sport, dingetjes ondernemen met vrienden. Ik vind dat jammer want raak juist altijd geinspireerd door mensen die zich blijven ontwikkelen en nieuwe uitdagingen aangaan.
Ik stomp een beetje af, begin het echt saai te vinden.
En waar ik eigenlijk het meeste mee zit is dat ik het niet kan accepteren. dat ik hem niet kan accepteren zoals hij is. ik blijf verwachtingen houden, raak steeds teleurgesteld, ben ontevreden. Ik ben dus vooral boos op mezelf. Ik weet niet hoe ik hier mee om kan gaan en weet ook niet wat ik kan veranderen om het beter te krijgen.
Misschien is het herkenbaar voor anderen of hebben jullie advies...
vrijdag 10 april 2009 om 10:20
quote:paarseekhoorntje schreef op 10 april 2009 @ 10:11:
Het klinkt zo makkelijk, iemand accepteren zoals ie is, maar hoe doe je dat toch. want ik weet dat de ergernis bij mij ligt en dat ik hem niet kan veranderen. Maarja, wat doe ik vervolgens met die wetenschap he.
Ja............dat is dus wat ik bedoel. De theorie klopt als een zwerende vinger, maar nu nog de praktijk.
Hoe diep zit die ergernis bij jou? Is dit al lang gaande, dat 'moederen' over je man? Denk je dat er een ommekeer mogelijk is?
Het klinkt zo makkelijk, iemand accepteren zoals ie is, maar hoe doe je dat toch. want ik weet dat de ergernis bij mij ligt en dat ik hem niet kan veranderen. Maarja, wat doe ik vervolgens met die wetenschap he.
Ja............dat is dus wat ik bedoel. De theorie klopt als een zwerende vinger, maar nu nog de praktijk.
Hoe diep zit die ergernis bij jou? Is dit al lang gaande, dat 'moederen' over je man? Denk je dat er een ommekeer mogelijk is?
vrijdag 10 april 2009 om 10:22
Ik snap wat je bedoeld Leo.
Ik vond alleen de leuke kanten van mijn man zoveel leuker dan zijn minder leuke kanten. Dat maakte het voor mij vrij makkelijk om die ergernissen niet te serieus te nemen. Soms lukt dat niet hoor, omgekeerd ook niet, en dan mopperen we wel eens wat, maar meestal moeten we daar dan weer om lachen
Ik vond alleen de leuke kanten van mijn man zoveel leuker dan zijn minder leuke kanten. Dat maakte het voor mij vrij makkelijk om die ergernissen niet te serieus te nemen. Soms lukt dat niet hoor, omgekeerd ook niet, en dan mopperen we wel eens wat, maar meestal moeten we daar dan weer om lachen
vrijdag 10 april 2009 om 10:25
quote:eleonora schreef op 10 april 2009 @ 10:18:
[...]
Ergernisjes, soit, ik erger me nu bijvoorbeeld dood dat mijn man de pasboodschappen is gaan doen en zijn mobiele telefoon is vergeten, terwijl ik hem ken en hij staat te dubben, as we speak in de Super de Boer, welk merk creme fraiche hij moet nemen (bij wijze van spreken) .Laat je hem toch omroepen
[...]
Ergernisjes, soit, ik erger me nu bijvoorbeeld dood dat mijn man de pasboodschappen is gaan doen en zijn mobiele telefoon is vergeten, terwijl ik hem ken en hij staat te dubben, as we speak in de Super de Boer, welk merk creme fraiche hij moet nemen (bij wijze van spreken) .Laat je hem toch omroepen
vrijdag 10 april 2009 om 10:32
Teleurgesteld zijn omdat je man het niet doet zoals jij het wil, zegt ook iets over jezelf natuurlijk.
Ik hoop wel dat er zelfreflectie is bij deze twee mensen, dat ze ook naar zichzelf kunnen kijken en zichzelf niet al te serieus nemen. Anders dan kunnen kleine ergernisjes behoorlijke problemen opleveren, vooral vanwege die teleurstelling die een rol speelt. Teleurgesteld is erger dan boos, dus ingrijpen en voorál ook naar jezelf durven kijken lijkt me een aanrader.[/quote]
ja, zoals ik al schreef, het zégt ook meer over mij dan over hem, ík hebe r moeite mee dat ik bepaalde dingen niet kan accepteren zoals ze zijn, ik heb steeds weer die verwachtingen en teleurstellingen. Ik stel ook hele hoge eisen aan mezelf en daardoor waarschijnlijk ook aan mijn omgeving.
Vriend en ik zijn daar ook heel eerlijk over en ik zie mijn fouten daarin en hij ziet ook bepaalde dingen bij zichzelf en nou, halleluja, heel fijn dat we het zo zien allemaal maar vervolgens lopen we eigenlijk vast in wat we ermee gaan doen.
vriend heeft al een paar keer gezegd dat we hier misschien met een relatietherapeut ofzo over moeten praten. Hij stelde voor dat híj zou kijken op internet naar iemand in de buurt. je raadt het al......nooit meer wat van gehoord. hem ermee geconfronteerd; oja, je hebt gelijk, ik was het echt niet vergeten hoor. je raadt het al....weer niks. En hij doet dat echt niet expres ofzo.
Ik hoop wel dat er zelfreflectie is bij deze twee mensen, dat ze ook naar zichzelf kunnen kijken en zichzelf niet al te serieus nemen. Anders dan kunnen kleine ergernisjes behoorlijke problemen opleveren, vooral vanwege die teleurstelling die een rol speelt. Teleurgesteld is erger dan boos, dus ingrijpen en voorál ook naar jezelf durven kijken lijkt me een aanrader.[/quote]
ja, zoals ik al schreef, het zégt ook meer over mij dan over hem, ík hebe r moeite mee dat ik bepaalde dingen niet kan accepteren zoals ze zijn, ik heb steeds weer die verwachtingen en teleurstellingen. Ik stel ook hele hoge eisen aan mezelf en daardoor waarschijnlijk ook aan mijn omgeving.
Vriend en ik zijn daar ook heel eerlijk over en ik zie mijn fouten daarin en hij ziet ook bepaalde dingen bij zichzelf en nou, halleluja, heel fijn dat we het zo zien allemaal maar vervolgens lopen we eigenlijk vast in wat we ermee gaan doen.
vriend heeft al een paar keer gezegd dat we hier misschien met een relatietherapeut ofzo over moeten praten. Hij stelde voor dat híj zou kijken op internet naar iemand in de buurt. je raadt het al......nooit meer wat van gehoord. hem ermee geconfronteerd; oja, je hebt gelijk, ik was het echt niet vergeten hoor. je raadt het al....weer niks. En hij doet dat echt niet expres ofzo.
vrijdag 10 april 2009 om 10:34
quote:Eowynn_ schreef op 10 april 2009 @ 09:25:
Dat systeem van Pink, van die briefjes zou ik dus nóóit doen. Ik ben zijn moeder niet, zijn werkgever niet en het huishouden is níet mijn verantwoordelijkheid waarbij hij 'meehelpt. Dus we maakten sámen een plan, waarin voor zijn inbreng net zoveel ruimte was als voor die van mij. Ik wil geen derde kind om op te voeden en lijstjes te geven, ik wil een partner.Dat doe je heel goed Eow!
Dat systeem van Pink, van die briefjes zou ik dus nóóit doen. Ik ben zijn moeder niet, zijn werkgever niet en het huishouden is níet mijn verantwoordelijkheid waarbij hij 'meehelpt. Dus we maakten sámen een plan, waarin voor zijn inbreng net zoveel ruimte was als voor die van mij. Ik wil geen derde kind om op te voeden en lijstjes te geven, ik wil een partner.Dat doe je heel goed Eow!
vrijdag 10 april 2009 om 10:35
quote:Eowynn_ schreef op 10 april 2009 @ 10:22:
Ik snap wat je bedoeld Leo.
Ik vond alleen de leuke kanten van mijn man zoveel leuker dan zijn minder leuke kanten. Dat maakte het voor mij vrij makkelijk om die ergernissen niet te serieus te nemen. Soms lukt dat niet hoor, omgekeerd ook niet, en dan mopperen we wel eens wat, maar meestal moeten we daar dan weer om lachen Ik heb pre-cies hetzelfde......
Ik snap wat je bedoeld Leo.
Ik vond alleen de leuke kanten van mijn man zoveel leuker dan zijn minder leuke kanten. Dat maakte het voor mij vrij makkelijk om die ergernissen niet te serieus te nemen. Soms lukt dat niet hoor, omgekeerd ook niet, en dan mopperen we wel eens wat, maar meestal moeten we daar dan weer om lachen Ik heb pre-cies hetzelfde......
vrijdag 10 april 2009 om 10:36
Ik denk dat je ook moet kijken naar wat wel goed gaat Paarseekhoorntje. Ergens heb je voor hem gekozen en zelfs een kindje met hem gekregen. Dus hij zal zeer zeker goede eigenschappen hebben. Het is al gezegd: maar hij redt zich wel als jij niet in de buurt bent. En sommige mensen (mannen en vrouwen) zijn nu eenmaal niet attent of zien niet direct wat er moet gebeuren. Accepteer dat anders zul je elke keer gekwetst worden en teleurgesteld raken.
vrijdag 10 april 2009 om 10:39
quote:paarseekhoorntje schreef op 10 april 2009 @ 10:32:
ja, zoals ik al schreef, het zégt ook meer over mij dan over hem, ík hebe r moeite mee dat ik bepaalde dingen niet kan accepteren zoals ze zijn, ik heb steeds weer die verwachtingen en teleurstellingen. Ik stel ook hele hoge eisen aan mezelf en daardoor waarschijnlijk ook aan mijn omgeving.
Vriend en ik zijn daar ook heel eerlijk over en ik zie mijn fouten daarin en hij ziet ook bepaalde dingen bij zichzelf en nou, halleluja, heel fijn dat we het zo zien allemaal maar vervolgens lopen we eigenlijk vast in wat we ermee gaan doen.
vriend heeft al een paar keer gezegd dat we hier misschien met een relatietherapeut ofzo over moeten praten. Hij stelde voor dat híj zou kijken op internet naar iemand in de buurt. je raadt het al......nooit meer wat van gehoord. hem ermee geconfronteerd; oja, je hebt gelijk, ik was het echt niet vergeten hoor. je raadt het al....weer niks. En hij doet dat echt niet expres ofzo.
Nee, hij doet het niet expres en jij ook niet.
Het gaat om basiswaarden. Basiskaraktereigenschappen. Dat maakt het juist zo lastig in jouw (jullie geval).
Jij bent nu misschien wel op het punt dat je denkt 'die therapeut die ga ík niet zoeken, al word ik 100!'
Als je wilt investeren in je relatie dan is het verstandig om dat wél te doen denk ik. En dat is ook eigenlijk het enige wat ik je kan adviseren; kijk goed naar wat jij zelf over hebt voor jouw relatie. Wat wil jíj er aan doen? In plaats van te kijken wat hij allemaal zou moeten veranderen.
ja, zoals ik al schreef, het zégt ook meer over mij dan over hem, ík hebe r moeite mee dat ik bepaalde dingen niet kan accepteren zoals ze zijn, ik heb steeds weer die verwachtingen en teleurstellingen. Ik stel ook hele hoge eisen aan mezelf en daardoor waarschijnlijk ook aan mijn omgeving.
Vriend en ik zijn daar ook heel eerlijk over en ik zie mijn fouten daarin en hij ziet ook bepaalde dingen bij zichzelf en nou, halleluja, heel fijn dat we het zo zien allemaal maar vervolgens lopen we eigenlijk vast in wat we ermee gaan doen.
vriend heeft al een paar keer gezegd dat we hier misschien met een relatietherapeut ofzo over moeten praten. Hij stelde voor dat híj zou kijken op internet naar iemand in de buurt. je raadt het al......nooit meer wat van gehoord. hem ermee geconfronteerd; oja, je hebt gelijk, ik was het echt niet vergeten hoor. je raadt het al....weer niks. En hij doet dat echt niet expres ofzo.
Nee, hij doet het niet expres en jij ook niet.
Het gaat om basiswaarden. Basiskaraktereigenschappen. Dat maakt het juist zo lastig in jouw (jullie geval).
Jij bent nu misschien wel op het punt dat je denkt 'die therapeut die ga ík niet zoeken, al word ik 100!'
Als je wilt investeren in je relatie dan is het verstandig om dat wél te doen denk ik. En dat is ook eigenlijk het enige wat ik je kan adviseren; kijk goed naar wat jij zelf over hebt voor jouw relatie. Wat wil jíj er aan doen? In plaats van te kijken wat hij allemaal zou moeten veranderen.
vrijdag 10 april 2009 om 10:42
tuurlijk zie ik ook wat goed gaat en zijn er veel dingen die leuk zijn en goed gaan, maarja, daar hoef ik dus ook geen advies over. Ik vraag advies om met iets om te gaan wat minder goed loopt. En te kijken wat ik er aan kan doen en hoe kan ik dingen kan veranderen/accepteren enz.
We maken hier ook geen ruzie over en het is niet dat er dagelijks teleurstellingen zijn, hij snapt mij en ik snap hem en we willen elkaar alleen maar heel gelukkig maken, maar uiteindelijk blijft alles zoals het was (omdat hij niet kan en hoeft te veranderen maar omdat ik helaas ook niet zomaar kan veranderen) en eens in de zoveel tijd breekt het me dan toch op.
We maken hier ook geen ruzie over en het is niet dat er dagelijks teleurstellingen zijn, hij snapt mij en ik snap hem en we willen elkaar alleen maar heel gelukkig maken, maar uiteindelijk blijft alles zoals het was (omdat hij niet kan en hoeft te veranderen maar omdat ik helaas ook niet zomaar kan veranderen) en eens in de zoveel tijd breekt het me dan toch op.
vrijdag 10 april 2009 om 10:45
eleonara, dat probeer ik ook, ik zie ook mijn valkuilen hierin. en ik weet dat ik hem niet kan veranderen, dat hoeft ook niet. Maar zoals ik hem niet kan veranderen, kan ik mezelf ook niet zomaar 1,2,3, veranderen. terwijl hier soms heel makkelijk gesuggereerd wordt dat dat dan maar wel moet gebeuren (kon het maar zo makkelijk)
vrijdag 10 april 2009 om 10:46
quote:paarseekhoorntje schreef op 10 april 2009 @ 10:11:
hoi, thanx voor de reacties.
erg herkenbaar ook.
Natuurlijk weet ik dat de wereld niet vergaat als er een keer geen kaartje de deur uit gaat en natuurlijk is het geen ramp dat ik denk aan een luiertas en hij niet. En we hebben het hier al best vaak over gehad. We zien ook precies hoe het werkt; ik neem de initiatieven omdat dat bij me past maar tegelijk erger ik me, hij laat het allemaal heel makkelijk aan mij over maar voelt zich ook schuldig en zou zelf ook wel willen dat hij wat meer actie toont.
dan maken we afspraken, bijvoorbeeld dat ik inderdaad op een briefje schrijf wat hij moet doen in het huishouden. En hij doet dat dan en is er blij mee dat ik het aangeef. en toch komt er dan een moment waarop ik inderdaad het gevoel heb zijn moeder te zijn die hem aan het handje vast houdt en vertelt wat te doen. En dan werkt het dus weer niet voor mij.
Het klinkt zo makkelijk, iemand accepteren zoals ie is, maar hoe doe je dat toch. want ik weet dat de ergernis bij mij ligt en dat ik hem niet kan veranderen. Maarja, wat doe ik vervolgens met die wetenschap he.
Wat mij heeft geholpen is het principe "pick your battles", en ik heb het idee dat de kleine ergernissen bij jou zó zijn opgelopen dat er ook geen onderscheid meer tussen is. Dat je, als hij zijn sokken niet opruimt (ik noem maar wat), inwendig alweer de hele bulk ergernissen op voelt borrelen en het niet meer bij dat ene ding kan laten.
Probeer voor jezelf weer wat onderscheid te maken. Zijn er dingen waar je je overheen kan zetten? En zijn er dingen bij die je écht anders wil?
Als voorbeeld: ik laat het sociale gebeuren van zijn vrienden en familie aan hem over, en ga dus niet voor hem zitten bedenken dat hij nog een kaartje moet kopen voor zijn tante Annie. Dan maar niet, en als zijn tante daar een probleem mee heeft moet ze hém daarop aanspreken. Hetzelfde met boodschappen (ook nav het voorbeeld van Leo): als hij een keer het 'verkeerde' meeneemt, begin ik daar niet meer over (want zó erg is dat ook allemaal niet) en zeg ik pas bij de volgende boodschappen- ronde of hij dat-en-dat merk wil meenemen want dat vind ik toch lekkerder dan dat andere.
Ik denk echt dat het al scheelt als je bepaalde dingen los laat, en het niet meer op de grote hoop gooit. Dat maakt het onnodig groot en pijnlijk, voor jullie allebei. Dan kan je misschien ook beter inschatten of er echt wezenlijke verschillen tussen jullie zijn die botsten, of waar jij moeilijk mee kan leven.
hoi, thanx voor de reacties.
erg herkenbaar ook.
Natuurlijk weet ik dat de wereld niet vergaat als er een keer geen kaartje de deur uit gaat en natuurlijk is het geen ramp dat ik denk aan een luiertas en hij niet. En we hebben het hier al best vaak over gehad. We zien ook precies hoe het werkt; ik neem de initiatieven omdat dat bij me past maar tegelijk erger ik me, hij laat het allemaal heel makkelijk aan mij over maar voelt zich ook schuldig en zou zelf ook wel willen dat hij wat meer actie toont.
dan maken we afspraken, bijvoorbeeld dat ik inderdaad op een briefje schrijf wat hij moet doen in het huishouden. En hij doet dat dan en is er blij mee dat ik het aangeef. en toch komt er dan een moment waarop ik inderdaad het gevoel heb zijn moeder te zijn die hem aan het handje vast houdt en vertelt wat te doen. En dan werkt het dus weer niet voor mij.
Het klinkt zo makkelijk, iemand accepteren zoals ie is, maar hoe doe je dat toch. want ik weet dat de ergernis bij mij ligt en dat ik hem niet kan veranderen. Maarja, wat doe ik vervolgens met die wetenschap he.
Wat mij heeft geholpen is het principe "pick your battles", en ik heb het idee dat de kleine ergernissen bij jou zó zijn opgelopen dat er ook geen onderscheid meer tussen is. Dat je, als hij zijn sokken niet opruimt (ik noem maar wat), inwendig alweer de hele bulk ergernissen op voelt borrelen en het niet meer bij dat ene ding kan laten.
Probeer voor jezelf weer wat onderscheid te maken. Zijn er dingen waar je je overheen kan zetten? En zijn er dingen bij die je écht anders wil?
Als voorbeeld: ik laat het sociale gebeuren van zijn vrienden en familie aan hem over, en ga dus niet voor hem zitten bedenken dat hij nog een kaartje moet kopen voor zijn tante Annie. Dan maar niet, en als zijn tante daar een probleem mee heeft moet ze hém daarop aanspreken. Hetzelfde met boodschappen (ook nav het voorbeeld van Leo): als hij een keer het 'verkeerde' meeneemt, begin ik daar niet meer over (want zó erg is dat ook allemaal niet) en zeg ik pas bij de volgende boodschappen- ronde of hij dat-en-dat merk wil meenemen want dat vind ik toch lekkerder dan dat andere.
Ik denk echt dat het al scheelt als je bepaalde dingen los laat, en het niet meer op de grote hoop gooit. Dat maakt het onnodig groot en pijnlijk, voor jullie allebei. Dan kan je misschien ook beter inschatten of er echt wezenlijke verschillen tussen jullie zijn die botsten, of waar jij moeilijk mee kan leven.
vrijdag 10 april 2009 om 10:47
Je maakt het inderdaad erg groot. En zoals eerder gezegd hoe meer jijdoet hoe passiever jou man wordt, het gebeurd toch allemaal hij hoeft ook nergens aan te denken. Hij krijgt ook niet de kans er van te leren als het niet gebeurd, dat heb jij allang voorkomen.
Laat het los, hoe doe je dat? Wat is het ergste wat kan gebeuren als jij het eens een keertje niet regelt....?
Waarschijnlijk als jij er over nadenkt niets on overkomelijks...
Laat het los, hoe doe je dat? Wat is het ergste wat kan gebeuren als jij het eens een keertje niet regelt....?
Waarschijnlijk als jij er over nadenkt niets on overkomelijks...
vrijdag 10 april 2009 om 10:48
Maar TO: je kunt je man niet veranderen. Je kunt alleen je éigen gedrag veranderen. Daarom krijg je hier alleen tips over wat jíj moet doen. Want wij kunnen je geen tips geven over hoe je man zover te krijgen dat hij initiatief toont, want dat kán niet, dat kan alleen hij.
Jij kunt wél zorgen dat jij hem door jouw gedrag zoveel mogelijk in zijn waarde laat, dat je inziet dat ergeren een keuze is, dat jij het loslaat.
Jij kunt wél zorgen dat jij hem door jouw gedrag zoveel mogelijk in zijn waarde laat, dat je inziet dat ergeren een keuze is, dat jij het loslaat.
vrijdag 10 april 2009 om 10:51
quote:paarseekhoorntje schreef op 10 april 2009 @ 10:46:
ik bedoel; ik moet het accepteren, ik moet me niet ergeren, ik moet hem niet willen veranderen, ik moet verwachtingen bijstellen. Ja, dat weet ik ook wel, maar dat zijn voor mij ook allemaal veranderingen!Je hebt gelijk, het is allemaal teveel. Tja, dan houdt het op hé?
ik bedoel; ik moet het accepteren, ik moet me niet ergeren, ik moet hem niet willen veranderen, ik moet verwachtingen bijstellen. Ja, dat weet ik ook wel, maar dat zijn voor mij ook allemaal veranderingen!Je hebt gelijk, het is allemaal teveel. Tja, dan houdt het op hé?
vrijdag 10 april 2009 om 10:51
Sound (mien wicht), goeie tippen.....
Dat van die battles picken, in 'thema's denken' dat vind ik een hele goeie. Het zou een oefening voor je kunnen zijn Paaseekhoorn om per ding te kijken hoe zwaar het voor je weegt. Train jezelf daar in.
Het zal een tijd duren voor het in je systeem zit maar zoals ik al eerder aangaf, als jij (nog) wil investeren in je relatie dan zijn dit zaken waar je gewoon mee aan de slag kunt gaan, voor jezelf.
Even niet meer voor hem en over hem nadenken, focus je op jezelf en jouw houding.
Dat van die battles picken, in 'thema's denken' dat vind ik een hele goeie. Het zou een oefening voor je kunnen zijn Paaseekhoorn om per ding te kijken hoe zwaar het voor je weegt. Train jezelf daar in.
Het zal een tijd duren voor het in je systeem zit maar zoals ik al eerder aangaf, als jij (nog) wil investeren in je relatie dan zijn dit zaken waar je gewoon mee aan de slag kunt gaan, voor jezelf.
Even niet meer voor hem en over hem nadenken, focus je op jezelf en jouw houding.
vrijdag 10 april 2009 om 10:52
soundpost, je hebt helemaal gelijk.
Onderscheid maken is ook belangrijk en vaak zeg ik ook tegen mezelf: is dit echt zo erg? nee dus. En kan ik het loslaten. Maar dan na weken gebeurt er iets kleins en haal ik er toch weer alle andere dingen bij in gedachten. Maar ach, dat gebeurt bij veel mensen zo, een ruzie begint vaak met iets kleins, er wordt van alles bijgehaald terwijl het uiteindelijk om iets onderliggends gaat.
Onderscheid maken is ook belangrijk en vaak zeg ik ook tegen mezelf: is dit echt zo erg? nee dus. En kan ik het loslaten. Maar dan na weken gebeurt er iets kleins en haal ik er toch weer alle andere dingen bij in gedachten. Maar ach, dat gebeurt bij veel mensen zo, een ruzie begint vaak met iets kleins, er wordt van alles bijgehaald terwijl het uiteindelijk om iets onderliggends gaat.
vrijdag 10 april 2009 om 10:55
Je man willen veranderen is een groot iets wat je en nooit gaat lukken en je alleen maar de allergrootste frustraties op levert in je hele leven. Hij verandert pas als hij dat ook echt wilt, dan zal hij daar ook alles aan doen om te veranderen. Ten tweede, als hij verandert is hij niet meer de man waar je verliefd op werd of wel?
Het klinkt allemaal makkelijk wat er gezegd wordt, is het natuurlijk niet. Maar jij bent de enige die kunt veranderen: in je reacties naar hem, in je gevoel over dingen, in je reageren op kleine dingen die niet lopen zoals jij dat wilt. Als jij wilt dat je minder teleurgesteld bent in hem en hoe het loopt dan zul jij dit moeten aanpakken. Stapje voor stapje maar dat lukt je wel. Het is geen missie die mislukt hoor. Enkel je moet er wel wat voor doen en vol blijven houden.
Het klinkt allemaal makkelijk wat er gezegd wordt, is het natuurlijk niet. Maar jij bent de enige die kunt veranderen: in je reacties naar hem, in je gevoel over dingen, in je reageren op kleine dingen die niet lopen zoals jij dat wilt. Als jij wilt dat je minder teleurgesteld bent in hem en hoe het loopt dan zul jij dit moeten aanpakken. Stapje voor stapje maar dat lukt je wel. Het is geen missie die mislukt hoor. Enkel je moet er wel wat voor doen en vol blijven houden.
vrijdag 10 april 2009 om 10:56
vrijdag 10 april 2009 om 10:56
vrijdag 10 april 2009 om 10:57
quote:paarseekhoorntje schreef op 10 april 2009 @ 10:45:
eleonara, dat probeer ik ook, ik zie ook mijn valkuilen hierin. en ik weet dat ik hem niet kan veranderen, dat hoeft ook niet. Maar zoals ik hem niet kan veranderen, kan ik mezelf ook niet zomaar 1,2,3, veranderen. terwijl hier soms heel makkelijk gesuggereerd wordt dat dat dan maar wel moet gebeuren (kon het maar zo makkelijk)Het ís ook niet makkelijk om jezelf te veranderen. Ik ben/was in mijn relatie ook meer de control-freak, en het heeft wel enige tijd geduurd voordat ik erop kon vertrouwen dat het ook wel goed komt als het niet meteen op mijn manier gebeurt. Maar dat had ik er wel voor over, ook omdat ik op een ander niveau juist op hem was gevallen omdat hij wat makkelijker in het leven staat. En ik daar ook een boel van kon/kan leren. Heb jij dat gevoel, dat je ook wat van hem kan leren?
eleonara, dat probeer ik ook, ik zie ook mijn valkuilen hierin. en ik weet dat ik hem niet kan veranderen, dat hoeft ook niet. Maar zoals ik hem niet kan veranderen, kan ik mezelf ook niet zomaar 1,2,3, veranderen. terwijl hier soms heel makkelijk gesuggereerd wordt dat dat dan maar wel moet gebeuren (kon het maar zo makkelijk)Het ís ook niet makkelijk om jezelf te veranderen. Ik ben/was in mijn relatie ook meer de control-freak, en het heeft wel enige tijd geduurd voordat ik erop kon vertrouwen dat het ook wel goed komt als het niet meteen op mijn manier gebeurt. Maar dat had ik er wel voor over, ook omdat ik op een ander niveau juist op hem was gevallen omdat hij wat makkelijker in het leven staat. En ik daar ook een boel van kon/kan leren. Heb jij dat gevoel, dat je ook wat van hem kan leren?
vrijdag 10 april 2009 om 11:01
quote:Eowynn_ schreef op 10 april 2009 @ 09:50:
Eerlijk Louise, ik zou me dood ergeren als ik je man was
Ach, hij is het gewend van zijn moeder
Hij heeft een knopje dat hij zijn ROM en RAM-schijf even uitzet ofzo. Vandaag is het even klaagdag; normaal uit ik dit niet zo maar vandaag maar wel. Misschien haal ik morgen mijn posts wel weg omdat ik dan denk: aansteller! Opstaan en doorgaan.
Eerlijk Louise, ik zou me dood ergeren als ik je man was
Ach, hij is het gewend van zijn moeder
Hij heeft een knopje dat hij zijn ROM en RAM-schijf even uitzet ofzo. Vandaag is het even klaagdag; normaal uit ik dit niet zo maar vandaag maar wel. Misschien haal ik morgen mijn posts wel weg omdat ik dan denk: aansteller! Opstaan en doorgaan.
vrijdag 10 april 2009 om 11:02
wil trouwens ook nog wel toevoegen dat mijn vriend ook niet happy is zoals hij 'doet' en dat komt niet omdat ik er soms ene punt van maak
Hij loopt er zijn hele leven al tegenaan dat hij meer zou willen doen, zich meer zou willen ontwikkelen en ontdekken, maar dat angst hem tegenhoudt om dit te doen. Dus als we het er (op een niet verwijtende manier maar gewoon open) over hebben hoe dit 'probleem' ons allebei belemmert is er gewoon heel veel begrip van beide kanten. Maarja, in de dagelijkse kleine dingetjes is het soms lastig dat begrip vast te houden.
Ik ben in elk geval van plan om het er vandaag weer over te hebben, en dan vooral te focussen wat ik kan veranderen en wat ik van plan ben komende tijd te doen (dus meer loslaten, onderscheid maken, focussen op andere dingen etc)
Hij loopt er zijn hele leven al tegenaan dat hij meer zou willen doen, zich meer zou willen ontwikkelen en ontdekken, maar dat angst hem tegenhoudt om dit te doen. Dus als we het er (op een niet verwijtende manier maar gewoon open) over hebben hoe dit 'probleem' ons allebei belemmert is er gewoon heel veel begrip van beide kanten. Maarja, in de dagelijkse kleine dingetjes is het soms lastig dat begrip vast te houden.
Ik ben in elk geval van plan om het er vandaag weer over te hebben, en dan vooral te focussen wat ik kan veranderen en wat ik van plan ben komende tijd te doen (dus meer loslaten, onderscheid maken, focussen op andere dingen etc)
