Relaties
alle pijlers
ik trek de kar, maar trek het niet meer
vrijdag 10 april 2009 om 09:05
Mijn vriend heeft heel veel leuke en goede dingen, anders zouden we niet bij elkaar zijn en een kindje van 8 maanden hebben. Maar het zit me zo dwars dat ik altijd het gevoel heb de kar te moeten trekken. En dan heb ik het over allerlei dagelijkse dingetjes; kleertjes kopen voor de kleine, luiertas klaar zetten voor KDV, het huishouden, kaartjes kopen en sturen voor verjaardagen, denken aan een bloemetje als we ergens op bezoek gaan, vakantie boeken etc etc.
Hij is niet lui, als ik vraag of hij iets wilt doen in het huishouden, dan doet hij dat zonder te klagen. Maar ik ben het zo zat om het steeds te vragen.
Als ik een kaart onder z'n neus duw omdat iemand jarig is/op vakantie gaat of wat dan ook, vindt ie dat een leuk idee en schrijft er iets leuks op, maar het komt altijd vanuit mij.
Ook op persoonlijk vlak toont hij weinig initiatief, bijvoorbeeld nieuwe dingen aanpakken, een cursusje, nieuwe hobby of sport, dingetjes ondernemen met vrienden. Ik vind dat jammer want raak juist altijd geinspireerd door mensen die zich blijven ontwikkelen en nieuwe uitdagingen aangaan.
Ik stomp een beetje af, begin het echt saai te vinden.
En waar ik eigenlijk het meeste mee zit is dat ik het niet kan accepteren. dat ik hem niet kan accepteren zoals hij is. ik blijf verwachtingen houden, raak steeds teleurgesteld, ben ontevreden. Ik ben dus vooral boos op mezelf. Ik weet niet hoe ik hier mee om kan gaan en weet ook niet wat ik kan veranderen om het beter te krijgen.
Misschien is het herkenbaar voor anderen of hebben jullie advies...
Hij is niet lui, als ik vraag of hij iets wilt doen in het huishouden, dan doet hij dat zonder te klagen. Maar ik ben het zo zat om het steeds te vragen.
Als ik een kaart onder z'n neus duw omdat iemand jarig is/op vakantie gaat of wat dan ook, vindt ie dat een leuk idee en schrijft er iets leuks op, maar het komt altijd vanuit mij.
Ook op persoonlijk vlak toont hij weinig initiatief, bijvoorbeeld nieuwe dingen aanpakken, een cursusje, nieuwe hobby of sport, dingetjes ondernemen met vrienden. Ik vind dat jammer want raak juist altijd geinspireerd door mensen die zich blijven ontwikkelen en nieuwe uitdagingen aangaan.
Ik stomp een beetje af, begin het echt saai te vinden.
En waar ik eigenlijk het meeste mee zit is dat ik het niet kan accepteren. dat ik hem niet kan accepteren zoals hij is. ik blijf verwachtingen houden, raak steeds teleurgesteld, ben ontevreden. Ik ben dus vooral boos op mezelf. Ik weet niet hoe ik hier mee om kan gaan en weet ook niet wat ik kan veranderen om het beter te krijgen.
Misschien is het herkenbaar voor anderen of hebben jullie advies...
vrijdag 10 april 2009 om 11:05
soundpost, ja, ik kan zeker van hem leren! dat hebben we ook al wel eens besproken, dat ik leer van zijn relaxte houding, en dat hij niet zo perfectionistisch is en hoeft te zijn van zichzelf.
hij leert van mij om meer aandacht te hebben voor de mensen om hem heen en zich hierin socialer op te stellen.
Dus dat is eigenlijk wel heel positief
hij leert van mij om meer aandacht te hebben voor de mensen om hem heen en zich hierin socialer op te stellen.
Dus dat is eigenlijk wel heel positief
vrijdag 10 april 2009 om 11:06
Je maakt het inderdaad heel groot, kom op een relatietherapeut omdat hij te weinig initiatieven toont? Dat zit in je of niet. Hij kan het tijdelijk proberen te verbeteren maar het zit nu eenmaal in hem en hij zal nooit zo worden als jij...Zoals je zelf al zei stel je erg hoge eisen aan jezelf en daardoor aan anderen, dat is dan vaak zo trouwens! Het feit dat je vriend een therapeut voorstelt geeft wel aan dat hij er echt zijn best voor doet.
Waar komt dat perfectionisme vandaan? Ben je heel onzeker en geeft dat je een zeker gevoel? Heb je dingen meegemaakt waarbij je voor je gevoel geen controle over de situatie hebt gehad? Dat zijn dingen die kunnen meespelen. Twee mensen bij elkaar die super hoge eisen stellen worden heel vaak teleurgesteld, ook krijg je dan veel ruzie en onstaat er heel gauw stress want er gaat weleens wat mis! Dat lijkt me ook niet wat je wil. Concentreer je op zijn goede punten en leer met je hoge eisenpakket te dealen door misschien eens met een deskundige te gaan praten. Daarbij, de meeste mannen zijn niet zo van de details maar meer van de grote lijnen, denk daarom ook dat er weinig mannen zijn waar je dit probleem niet mee zou krijgen. Als jij initiatieven mist zorg dan dat jij wel genoeg leuke dingen doet en als hij zich niet ontwikkelt is dat zijn probleem (misschien is hij nu gewoon tevreden!), als jij doet wat je wil ben je ook gelukkiger. Succes.
Waar komt dat perfectionisme vandaan? Ben je heel onzeker en geeft dat je een zeker gevoel? Heb je dingen meegemaakt waarbij je voor je gevoel geen controle over de situatie hebt gehad? Dat zijn dingen die kunnen meespelen. Twee mensen bij elkaar die super hoge eisen stellen worden heel vaak teleurgesteld, ook krijg je dan veel ruzie en onstaat er heel gauw stress want er gaat weleens wat mis! Dat lijkt me ook niet wat je wil. Concentreer je op zijn goede punten en leer met je hoge eisenpakket te dealen door misschien eens met een deskundige te gaan praten. Daarbij, de meeste mannen zijn niet zo van de details maar meer van de grote lijnen, denk daarom ook dat er weinig mannen zijn waar je dit probleem niet mee zou krijgen. Als jij initiatieven mist zorg dan dat jij wel genoeg leuke dingen doet en als hij zich niet ontwikkelt is dat zijn probleem (misschien is hij nu gewoon tevreden!), als jij doet wat je wil ben je ook gelukkiger. Succes.
vrijdag 10 april 2009 om 11:09
quote:LouiseP schreef op 10 april 2009 @ 09:49:
Maar ik zou wel willen dat hij iets anders WEL over zou nemen. Dat dat tenminste gewoon lekker loopt en ik me niet schuldig hoef te voelen als hij roept dat hij de kinderen vandaag wel drie uur heeft vermaakt of heeft gestofzuigd. Als jij je schuldig voelt als hij drie uur de kinderen heeft vermaakt of heeft gestofzuigd, dan ligt dat toch aan jou? Waarom zou je je daar schuldig over voelen?
Maar ik zou wel willen dat hij iets anders WEL over zou nemen. Dat dat tenminste gewoon lekker loopt en ik me niet schuldig hoef te voelen als hij roept dat hij de kinderen vandaag wel drie uur heeft vermaakt of heeft gestofzuigd. Als jij je schuldig voelt als hij drie uur de kinderen heeft vermaakt of heeft gestofzuigd, dan ligt dat toch aan jou? Waarom zou je je daar schuldig over voelen?
vrijdag 10 april 2009 om 11:13
quote:paarseekhoorntje schreef op 10 april 2009 @ 11:05:
soundpost, ja, ik kan zeker van hem leren! dat hebben we ook al wel eens besproken, dat ik leer van zijn relaxte houding, en dat hij niet zo perfectionistisch is en hoeft te zijn van zichzelf.
hij leert van mij om meer aandacht te hebben voor de mensen om hem heen en zich hierin socialer op te stellen.
Dus dat is eigenlijk wel heel positiefFijn dat je het ook op die manier kan zien, en goed dat je gaat kijken naar wat je zelf kan veranderen. Het zal wel wennen zijn in het begin, maar echt, het kan je leven een stuk makkelijker maken!
soundpost, ja, ik kan zeker van hem leren! dat hebben we ook al wel eens besproken, dat ik leer van zijn relaxte houding, en dat hij niet zo perfectionistisch is en hoeft te zijn van zichzelf.
hij leert van mij om meer aandacht te hebben voor de mensen om hem heen en zich hierin socialer op te stellen.
Dus dat is eigenlijk wel heel positiefFijn dat je het ook op die manier kan zien, en goed dat je gaat kijken naar wat je zelf kan veranderen. Het zal wel wennen zijn in het begin, maar echt, het kan je leven een stuk makkelijker maken!
vrijdag 10 april 2009 om 11:37
Ik ben een beetje zoals jouw man; ik vind het huishouden doen niet zo belangrijk (en hij wel), dus hier omgekeerd probleem. Althans, het zou een probleem kunnen zijn, maar ik doe water bij de wijn en hij ook. Dat betekent dat ik wat meer mijn best doe, en hij is sneller tevreden en accepteert dat ik zo ben.
Andersom doe ik de administratie, enz. Ik denk dat het belangrijk is dat je accepteert dat je allebei andere dingen belangrijk vind. Iets wat je niet leuk vind, doe je niet zo graag. Dus zorg dat die taken worden verdeeld naar wat de ander niet erg vindt/leuk vindt om te doen en dan wordt het minder een issue!
Het is mi zonde om in dit soort onbelangrijke zaken te blijven hangen, of er ongelukkig van te worden. Je kunt het ook relativeren; is het écht zo belangrijk dat je kind er altijd perfect uitziet? Of maakt het echt wat uit als het eens niet gestofzuigd is? Je kunt beter genieten van de leuke dingen, de positieve inbreng. Enne, hij zal ook zo zijn irritaties naar jou toe hebben, maar wil er geen halszaak van maken. Geniet van de zaken die ertoe doen, echt!
Andersom doe ik de administratie, enz. Ik denk dat het belangrijk is dat je accepteert dat je allebei andere dingen belangrijk vind. Iets wat je niet leuk vind, doe je niet zo graag. Dus zorg dat die taken worden verdeeld naar wat de ander niet erg vindt/leuk vindt om te doen en dan wordt het minder een issue!
Het is mi zonde om in dit soort onbelangrijke zaken te blijven hangen, of er ongelukkig van te worden. Je kunt het ook relativeren; is het écht zo belangrijk dat je kind er altijd perfect uitziet? Of maakt het echt wat uit als het eens niet gestofzuigd is? Je kunt beter genieten van de leuke dingen, de positieve inbreng. Enne, hij zal ook zo zijn irritaties naar jou toe hebben, maar wil er geen halszaak van maken. Geniet van de zaken die ertoe doen, echt!
vrijdag 10 april 2009 om 11:41
Ik denk overigens dat het meer iets is van vrouwen die het leuk vinden om initiatieven te nemen mbt dagjes uit of leuke dingen plannen. Ik ben hier ook degene die initiatieven neemt, omdat ik vind dat dat leuk is en dat we leuke dingen moeten doen. Hij gaat er veel relaxter mee om, hij is gewoonweg tevreden (positieve benadering). Wij willen dat alles leuk, en perfect is. Het kan niet voor minder, maar door die houdng loop je het risico dat je dus ook sneller ontevreden bent omdat het niet altijd haalbare kaart is. Dus, minder perfectionistisch willen zijn en wat relaxter worden in de onbelangrijke zaken.
vrijdag 10 april 2009 om 13:52
Ik herken het verantwoordelijk zijn voor van alles en nog wat ook wel. En ook dat hem voor zijn, dat hij de kans niet krijgt om dingen te doen. Het kan soms erg vermoeiend zijn. Maar een groot gedeelte ligt bij jezelf.
Ik 'grits' bijvoorbeeld, zegt hij op een moment dat ik hem geen kans geef om iets te doen op zijn manier op het moment dat het hem uitkomt. En ik vind het fijn dat hij dat zegt, want dan kan ik even afstand nemen.
Maar ik vraag hem wel om dingen te doen. Dat werkt voor mij beter dan niets vragen en aan het eind van de dag tot de conclusie komen dat hij wéér niet uit zichzelf dit of dat gedaan heeft.
En zoals iemand anders ook al schreef, hij doet ook dingen die ik niet doe. Ramenlappen (!), de koelkast schoonmaken, onderhoud van de auto, het balkon bijhouden/schoonmaken, klussen. Fantastisch dat ie dat doet! Ik moet er altijd wel om lachen dat we dan een glimmende koelkast hebben, maar de keukenvloer nodig gedweild moet worden. Dat ziet hij dan weer niet/ heeft hij geen zin in.
Ik 'grits' bijvoorbeeld, zegt hij op een moment dat ik hem geen kans geef om iets te doen op zijn manier op het moment dat het hem uitkomt. En ik vind het fijn dat hij dat zegt, want dan kan ik even afstand nemen.
Maar ik vraag hem wel om dingen te doen. Dat werkt voor mij beter dan niets vragen en aan het eind van de dag tot de conclusie komen dat hij wéér niet uit zichzelf dit of dat gedaan heeft.
En zoals iemand anders ook al schreef, hij doet ook dingen die ik niet doe. Ramenlappen (!), de koelkast schoonmaken, onderhoud van de auto, het balkon bijhouden/schoonmaken, klussen. Fantastisch dat ie dat doet! Ik moet er altijd wel om lachen dat we dan een glimmende koelkast hebben, maar de keukenvloer nodig gedweild moet worden. Dat ziet hij dan weer niet/ heeft hij geen zin in.
vrijdag 10 april 2009 om 22:17
Nu ben ik gezegend met een vriend die wel veel doet en bereidt is tot alles,
Maar hij ziet het gewoon niet altijd.
Enne...ik ben dus zo'n controlfreak en wil(de) graag dingen op mijn manier zien.
Nou dat werkt niet zo soepel.
Ik heb echt hard moeten werken aan loslaten van dingen.
Want...hoe belangrijk is veel daarvan eigenlijk?
Hoe vaker ik mij dat afvroeg hoe meer ik zag hoe belachelijk het eigenlijk is.
En hoe passief je iemand maakt door altijd maar de touwtjes in handen te willen hebben,of met argus ogen toe te gaan kijken hoe hij iets doet (schat wat doe je nu eigenlijk? dat moet zo niet hoor...zucht ...kom maar hier,doe ik wel even)
Nog vind ik het niet altijd even makkelijk,maar weet wel dat ik dan weer even moet gaan nadenken of de wereld vergaat of niet.
Als ik bijv een dagje weg wil met de kids dan zeg ik gewoon,schat zullen we over twee weken(wel concrteet maken he) een dagje weggaan? Denk jij dan even mee wat we kunnen doen?
No problemo zo.
Verder...hij kan prima voor de kids zorgen,tegenwoordig klopt de outfit zelfs en bdenkt hij wel degelijk een hoop.
Als ik weer veel te zeuren heb,heeft dat meestal meer te maken met het feit dat het mij even boven mijn hoofd groeit.
Minder met wat hij niet zou doen.
En vriend doet heel veel anderen dingen,werkt zich te blubber,en doet alle mannenklusjes(noem het maar even zo) en quality time voor de kids vind ik veel belangrijker.
Fijn als hij lekker met ze gaat keutelen ,kan ik even rustig mijn ding doen.
O ja die staande ovatie voor stofzuigen,haha!!
Als vriend hier de boel aangepakt heeft,staat hij ook vol trots te melden wat hij allemaal gedaan heeft.
Ik denk dan,tsja krijg ik ook geen medaille voor hoor......maar ik zeg: goed schat!!! heel fijn,supernetjes allemaal zeg!! Kusje erbij en iedereen blij.
Maar hij ziet het gewoon niet altijd.
Enne...ik ben dus zo'n controlfreak en wil(de) graag dingen op mijn manier zien.
Nou dat werkt niet zo soepel.
Ik heb echt hard moeten werken aan loslaten van dingen.
Want...hoe belangrijk is veel daarvan eigenlijk?
Hoe vaker ik mij dat afvroeg hoe meer ik zag hoe belachelijk het eigenlijk is.
En hoe passief je iemand maakt door altijd maar de touwtjes in handen te willen hebben,of met argus ogen toe te gaan kijken hoe hij iets doet (schat wat doe je nu eigenlijk? dat moet zo niet hoor...zucht ...kom maar hier,doe ik wel even)
Nog vind ik het niet altijd even makkelijk,maar weet wel dat ik dan weer even moet gaan nadenken of de wereld vergaat of niet.
Als ik bijv een dagje weg wil met de kids dan zeg ik gewoon,schat zullen we over twee weken(wel concrteet maken he) een dagje weggaan? Denk jij dan even mee wat we kunnen doen?
No problemo zo.
Verder...hij kan prima voor de kids zorgen,tegenwoordig klopt de outfit zelfs en bdenkt hij wel degelijk een hoop.
Als ik weer veel te zeuren heb,heeft dat meestal meer te maken met het feit dat het mij even boven mijn hoofd groeit.
Minder met wat hij niet zou doen.
En vriend doet heel veel anderen dingen,werkt zich te blubber,en doet alle mannenklusjes(noem het maar even zo) en quality time voor de kids vind ik veel belangrijker.
Fijn als hij lekker met ze gaat keutelen ,kan ik even rustig mijn ding doen.
O ja die staande ovatie voor stofzuigen,haha!!
Als vriend hier de boel aangepakt heeft,staat hij ook vol trots te melden wat hij allemaal gedaan heeft.
Ik denk dan,tsja krijg ik ook geen medaille voor hoor......maar ik zeg: goed schat!!! heel fijn,supernetjes allemaal zeg!! Kusje erbij en iedereen blij.
zaterdag 11 april 2009 om 00:13
quote:Suzeli schreef op 10 april 2009 @ 09:12:
Tis voor mij wel herkanbaar maar het kan vele oorzaken hebben, volgens mij.
1. zo issie nu eenmaal, altijd geweest zal nooit anders worden
2. Tis pas sinds een tijd zo, depressie kan dan een oorzaak zijn
3. een stoornis in de ADD hoek (mijn probleem)
Tips:
gooi je verwachtingen de deur uit,
wil hem niet veranderen want daar wordt het iig niet beter van. Bespreek het met hem.
Focus op de dingen die je wel leuk vind aan hem.
SterkteDat klopt. Mijn man laat ook altijd zijn gebruikte vieze vaat staan na het consumeren. Ik ben diegene die ZIJN vuile vaat opruimt. Hoevaak ik het ook zegt, zijn actie valt in herhalingen.
Hij denkt dat alles vanzelf naar de vaatwasmachine zweeft.
Vuile vaat op de salontafel is geen gezicht en dan ruim ik het maar op om de vrede te bewaren.
Op een dag was ik de keuken aan het soppen. Meneer was bezig met hobby nr1. Toen hij klaar was en de keuken inliep, vroeg ik hem vriendelijk alleen nog het fornuis schoon te maken zodat ik alles weer op zijn plaats kon zetten.
Hij werd pissig omdat hij wilde verder gaan met zijn volgende hobby nr2.
Hij snauwde en ik kon het ff niet laten om een reactie te geven:
"nou nou, kan het wat vriendelijker?"
Door de jaren heen heb ik er mee leren leven.
Tis voor mij wel herkanbaar maar het kan vele oorzaken hebben, volgens mij.
1. zo issie nu eenmaal, altijd geweest zal nooit anders worden
2. Tis pas sinds een tijd zo, depressie kan dan een oorzaak zijn
3. een stoornis in de ADD hoek (mijn probleem)
Tips:
gooi je verwachtingen de deur uit,
wil hem niet veranderen want daar wordt het iig niet beter van. Bespreek het met hem.
Focus op de dingen die je wel leuk vind aan hem.
SterkteDat klopt. Mijn man laat ook altijd zijn gebruikte vieze vaat staan na het consumeren. Ik ben diegene die ZIJN vuile vaat opruimt. Hoevaak ik het ook zegt, zijn actie valt in herhalingen.
Hij denkt dat alles vanzelf naar de vaatwasmachine zweeft.
Vuile vaat op de salontafel is geen gezicht en dan ruim ik het maar op om de vrede te bewaren.
Op een dag was ik de keuken aan het soppen. Meneer was bezig met hobby nr1. Toen hij klaar was en de keuken inliep, vroeg ik hem vriendelijk alleen nog het fornuis schoon te maken zodat ik alles weer op zijn plaats kon zetten.
Hij werd pissig omdat hij wilde verder gaan met zijn volgende hobby nr2.
Hij snauwde en ik kon het ff niet laten om een reactie te geven:
"nou nou, kan het wat vriendelijker?"
Door de jaren heen heb ik er mee leren leven.
Autopsies tonen onomstotelijk de injectieschade aan.
