Moeder van de vriendin v dochter

Er zit me iets dwars. Mijn dochter (1e middelbaar) heeft al jaren een vriendin.
De band tussen hen is afwisselend heel erg hecht en met periodes wat minder. Er is dan geen sprake van ruzie, maar dan concentreren ze zich beiden op andere vriendschappen. Ze zitten bij elkaar op de middelbare school, maar niet in dezelfde klas. Haar vriendin heeft om de haverklap ruzie met anderen (waarbij zelfs de school directie moest ingrijpen)
Mijn dochter houdt zich dan afzijdig omdat ze daar in niet mee wil worden gezogen.
Nu is het vriendinnetje van mijn dochter best een mooie meid om te zien. Ze kleedt zich graag leuk en opvallend, neemt veel tijd in de ochtend om haar en make up op te doen. Allemaal prima, het is haar stijl en ik vind dat ze zich echt leuk kan stylen.
Mijn dochter is iemand die absoluut niet wil opvallen. Wil absoluut geen make up op, als we gaan winkelen kiest ze nooit een leuke opvallende kleur, maar altijd zwart, grijs en een blauwe spijkerbroek en haar in een knot of vlecht.
Gewoon lekker onopvallend en ze voelt zich op die manier het lekkerst in haar vel zitten. Ook haar andere vriendinnen kleden zich op dezelfde manier als mijn dochter.
Nu komt het probleem: de moeder van die vriendin spreekt af en toe tegen mij uit dat mijn dochter jaloers is op haar dochter. Het was mij nooit opgevallen en die indruk heb ik nooit gehad.
Ze gaf aan dat als haar dochter veel andere vriendinnen om zich heen had, dat zij (de moeder) duidelijk kon zien dat mijn dochter daar jaloers op was (meer terug getrokken).
Ze heeft zelfs op het verjaardagsfeestje van haar dochter hardop recht in het gezicht van mijn dochter gezegd, dat ze zag dat ze jaloers was omdat haar dochter een grote opkomst had van vriendinnen. Mijn dochter is na die opmerking naar huis gegaan. Ook mij belde ze op en zei dat ze zag dat mijn kind jaloers was op de gezelligheid die haar dochter had met andere meisjes.
De volgende dag had haar dochter de rest van het jaar ruzie met de overgebleven meiden die op haar verjaardag waren geweest omdat ze na het feestje nare dingen had gezegd over de meiden. De ruzie liep zo uit de hand dat er vechtpartijen op de speelplaats ontstonden en zelfs de ouders op school werden geroepen.
Mijn dochter had al afstand van haar genomen sinds die opmerking van haar moeder.
Ik heb die moeder daarna lang niet gesproken. Maar na een tijdje ging mijn dochter weer normaal met haar om op school omdat haar dochter nog steeds in allerlei ruzies was verwikkeld met anderen en dan mijn dochter weer ging opzoeken.
Maanden later kwam ik die moeder tegen, haar dochter had dus nog steeds ruzies op school met een groep meiden, en zei ze dat haar dochter vanwege haar mooie verschijning altijd het mikpunt is van andere meiden.
(haar dochter had ruzie gekregen met een 3 tal meiden omdat ze hen had uitgescholden (excuses alvast) voor vieze negerinnen. Maar nee volgens haar moeder had het te maken met het feit dat haar dochter zo knap was).
Ik ging er verder niet op in.

Deze ochtend belde ze me ivm een schoolkwestie. Tussen neus en lippen door vertelde ze me dat mijn dochter tegen haar dochter thuis had gezegd dat als ze haar haar zou knippen het leuker zou staan. Onmiddellijk erachter aan zei ze dat ze tegen haar dochter had gezegd dat ze niet moest luisteren naar mijn dochter en dat ze dat vast en alleen had gezegd zodat zij er minder mooi uit zou gaan zien.
Haar dochter, zei ze erbij, werd nl op de nieuwe school aan de lopende band verkering gevraagd en veel jongens uit de klas vonden haar mooi. Dus het is vlg haar gezegd omdat mijn dochter haar minder mooi wil hebben.
Ik was even stil en beëindigde het gesprek.
Het zat me toch dwars wat de moeder heeft gezegd.
Elk akkefietje van haar dochter, met wie dan ook, zou worden veroorzaakt door de opmerkelijke schoonheid van haar dochter, elke opmerking wordt begrepen als 'waarschijnlijk jaloers op het uiterlijk van haar dochter'.
Ik weet natuurlijk niet of andere meiden inclusief mijn dochter wel of niet jaloers zouden kunnen zijn op haar uiterlijk, ik sluit niks uit, ze zitten flink te puberen, maar ik stoor me enorm aan de houding van haar moeder. Ze laat haar dochter nu denken dat alles wat met kritiek te maken heeft te maken heeft met jaloezie van de ander.
Ik weet ook niet of en hoe ik dit kan bespreken met mijn dochter, omdat ik bang ben dat mijn dochter (door de opmerkingen van de moeder van haar vriendin) een minderwaardigheids complex zou kunnen ontwikkelen over haar eigen uiterlijk.
Ik vind het vreemd dat een moeder zo de nadruk legt op het uiterlijk van haar dochter, dit ook zo communiceert naar haar dochter toe (ze zijn gewoon jaloers op hoe knap je bent), maar ook recht in het gezicht van een 12 jarige (mijn dochter) zegt dat ze ziet dat ze jaloers is op haar dochter.
Wat te doen?

Haar dochter is een mooi meisje om te zien, maar door de houding van haar moeder (en uitspraken tegen een kind) ben ik bang dat mijn dochter serieus een minderwaardigheidscomplex gaat ontwikkelen.
Mijn dochter houdt echt niet van opvallen, maar het lijkt nu net of die moeder duidelijk wil maken dat mijn dochter niet mooi genoeg is en dus alles wat mijn dochter zegt jaloezie op het uiterlijk is van haar dochter.
Mijn dochter is echt niet lelijk, ze wil gewoon niet opvallen (dat zegt ze regelmatig tegen mij) maar ik ben bang dat ze zich zo onzeker gaat voelen omdat die andere moeder en haar vriendin zo de nadruk leggen op uiterlijk en wel/niet verkering gevraagd worden.

Ik ging er verder nooit op in, ik hoorde haar aan (omdat ze dan ook over iets anders belde mbt school of sportclub waar de meiden samen op zitten).
Maar ik ging er echt nooit verder op in.
Maar deze ochtend raakte het me wel op de een of andere manier omdat ze er achter zei dat ze ook naar haar eigen dochter had gecommuniceerd dat mijn dochter haar 'minder mooi' wilde maken en ze dus niet naar het advies van mijn dochter moest luisteren.
Ps ze mag wel naar mijn dochter luisteren als mijn dochter haar lesstof uitlegt, maar als het gaat over het uiterlijk zou ze jaloers zijn.
Ik ben best boos nu, want hoe vaak mijn dochter daar bij hen thuis wel niet heeft gezeten om haar te helpen met haar schoolwerk, beseffend dat die moeder zulke nare gedachten had over mijn dochter.

Ik wil dat soort gesprekken helemaal niet voeren. Zij begint er steeds over omdat haar dochter ook op deze nieuwe school weer ruzie heeft met een aantal meiden. Waarbij ze steeds mijn dochter bij hen thuis uitnodigt omdat ze nu weer in een fase zit van weinig vriendinnen. Het idee dat de moeder zo denkt over mijn dochter zit me dwars en ik ben bang dat ze in de toekomst nogmaals zo een opmerking gaat maken richting dochter.