Zwanger
alle pijlers
Wanneer zwanger zijn niet leuk is..
woensdag 20 november 2019 om 11:39
Hoi allemaal,
Allereerst wil ik geen mensen kwetsen voor wie zwanger kunnen worden geen vanzelfsprekendheid is. Ik ben me er van bewust dat het een groot goed is wanneer het lukt.
Dat neemt niet weg dat ik er achter kom dat ik zwanger zijn eigenlijk helemaal niet leuk vind.
Ik zit nu rond de twaalf weken, en al sinds 5 weken ben ik er behoorlijk ziek van. Mijn gewone leven staat stil, ik kan niet meer werken.
Ik merk dat ik daardoor de zwangerschap helemaal niet leuk vind. Uiteindelijk doe je het voor het eindresultaat, maar deze periode is echt doorbijten. Ik vind het lastig met iedereen om je heen met positieve verhalen en mensen die je klachten eigenlijk niet willen horen en zeggen dat je er gewoon van moet genieten.
Zijn er mensen die dit herkennen? Soms voel ik me schuldig naar de baby toe, dat ik deze periode dus gewoon echt helemaal niks vind.
Allereerst wil ik geen mensen kwetsen voor wie zwanger kunnen worden geen vanzelfsprekendheid is. Ik ben me er van bewust dat het een groot goed is wanneer het lukt.
Dat neemt niet weg dat ik er achter kom dat ik zwanger zijn eigenlijk helemaal niet leuk vind.
Ik zit nu rond de twaalf weken, en al sinds 5 weken ben ik er behoorlijk ziek van. Mijn gewone leven staat stil, ik kan niet meer werken.
Ik merk dat ik daardoor de zwangerschap helemaal niet leuk vind. Uiteindelijk doe je het voor het eindresultaat, maar deze periode is echt doorbijten. Ik vind het lastig met iedereen om je heen met positieve verhalen en mensen die je klachten eigenlijk niet willen horen en zeggen dat je er gewoon van moet genieten.
Zijn er mensen die dit herkennen? Soms voel ik me schuldig naar de baby toe, dat ik deze periode dus gewoon echt helemaal niks vind.
woensdag 20 november 2019 om 11:41
Ik lees met je mee.
Ik heb hetzelfde ik ben nu bijna 7 weken zwanger van een tweeling en sinds 3 weken kn ik helemaal niks. alleen maar overgeven en in bed liggen. Soms ga ik nog wel naar buiten maar af en toe lukt het echt niet. Denk dat er vast wel betere tijden komen dat je wel kan genieten hoor.
Ik heb hetzelfde ik ben nu bijna 7 weken zwanger van een tweeling en sinds 3 weken kn ik helemaal niks. alleen maar overgeven en in bed liggen. Soms ga ik nog wel naar buiten maar af en toe lukt het echt niet. Denk dat er vast wel betere tijden komen dat je wel kan genieten hoor.
woensdag 20 november 2019 om 11:41
Volgens mij vinden heel veel vrouwen zwanger zijn niet leuk. Ik vond er zelf ook helemaal niks aan, maar je moet het er helaas voor over hebben om straks een baby in je armen te kunnen hebben. Ik was in het begin erg misselijk, verder helemaal niet zoveel klachten behalve vermoeidheid, maar ik vond het gewoon vervelend. Wel scheelde het toen ik op een gegeven moment de baby echt ging voelen, dan krijg je er al een soort band mee en dat is wel heel mooi.
Gefeliciteerd met je zwangerschap en sterkte, straks ben je het zo weer vergeten
Gefeliciteerd met je zwangerschap en sterkte, straks ben je het zo weer vergeten
woensdag 20 november 2019 om 11:43
Zet je schuldgevoel over boord. Vanzelfsprekend is het balen dat je je op dit moment zo ellendig voelt, maar jouw kind heeft daar echt geen last van. Die eet zich gewoon lekker vol in jouw buik. Heb je al eens contact gehad met je VK of huisarts? Misschien zijn er medicijnen voor je misselijkheid (tenminste, ik neem aan dat je misselijk bent).
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
woensdag 20 november 2019 om 11:45
woensdag 20 november 2019 om 11:52
woensdag 20 november 2019 om 11:52
Schuldgevoelens zijn onnodig. Het vruchtje krijgt hier helemaal niks van mee. En zelfs als je 9 maanden zwanger bent en van de situatie baalt, maakt het helemaal niet uit wat je voelt voor de baby hoor.
Voor mij waren goede zwangerschappen totaal niet vanzelfsprekend. En ik vond de zwangerschappen van mijn zoon en dochter totaal niet leuk. Ik heb geprobeerd te genieten zover ik kon, bij mijn zoontje lukte dat enigszins bij mijn dochter bijna niet. Ik vind beide kindjes net zo lief en ik denk dat het ze weinig uitmaakt hoe ik de zwangerschap van hun heb ervaren.
Soms is een zwangerschap gewoon overleven, en we doen het voor de uitkomst. Zodra dat baby'tje er is komt het allemaal wel goed. En ook een pasgeboren baby is niet zaligmakend, en ook dat maakt niks uit. Het genieten komt vanzelf wel.
Voor mij waren goede zwangerschappen totaal niet vanzelfsprekend. En ik vond de zwangerschappen van mijn zoon en dochter totaal niet leuk. Ik heb geprobeerd te genieten zover ik kon, bij mijn zoontje lukte dat enigszins bij mijn dochter bijna niet. Ik vind beide kindjes net zo lief en ik denk dat het ze weinig uitmaakt hoe ik de zwangerschap van hun heb ervaren.
Soms is een zwangerschap gewoon overleven, en we doen het voor de uitkomst. Zodra dat baby'tje er is komt het allemaal wel goed. En ook een pasgeboren baby is niet zaligmakend, en ook dat maakt niks uit. Het genieten komt vanzelf wel.
woensdag 20 november 2019 om 11:57
Ik ben via een medisch traject zwanger geworden. Nu 31 weken en vind het zwanger zijn ook niet echt leuk.
Al sinds het begin heel veel last van brandend maagzuur. Dat is nog steeds niet weg.
Maar ook alle andere lichamelijke klachten, zoals duizelig door. Lage bloeddruk, pijn in heupen met slapen, emoties die ik niet onder controle krijg enzovoort. Ik voel mij niet mijzelf
Ivm bloedingen ben ik nu drie opnames en een medische indicatie verder.
Ik ben blij en dankbaar dat het is gelukt en dat wij straks ons zoontje in onze armen mogen houden. Maar dat maakt het zwanger zijn niet leuker en daar voel ik mij niet schuldig over
Hoewel ik soms het idee heb dat het niet op. Een roze wolk genieten van je zwangerschap nog best taboe is
Al sinds het begin heel veel last van brandend maagzuur. Dat is nog steeds niet weg.
Maar ook alle andere lichamelijke klachten, zoals duizelig door. Lage bloeddruk, pijn in heupen met slapen, emoties die ik niet onder controle krijg enzovoort. Ik voel mij niet mijzelf
Ivm bloedingen ben ik nu drie opnames en een medische indicatie verder.
Ik ben blij en dankbaar dat het is gelukt en dat wij straks ons zoontje in onze armen mogen houden. Maar dat maakt het zwanger zijn niet leuker en daar voel ik mij niet schuldig over
Hoewel ik soms het idee heb dat het niet op. Een roze wolk genieten van je zwangerschap nog best taboe is
woensdag 20 november 2019 om 12:07
Niet schuldig voelen. Soms is het ook gewoon niet leuk. Hier zwanger van de tweede. De eerste ben ik er door heen gehuppeld, nu echter al vanaf week 9 thuis i.v.m. duizeligheid (incl. Flauwvallen). Zit nu op 25 weken. Eerst word er gezegd bij 12 weken word het beter, dan bij 16/17 weken en nu gaan ze ervan uit dat het niet beter word.
Het is gewoon prut. Heb me in het begin een verschrikkelijke aansteller gevoeld, maar functioneer oprecht niet. Iets te veel en ik lig 2 dagen strike op bed.
Gelukkig weten ze op het werk hoe ik ben en staan ze volledig achter me.
Het is gewoon prut. Heb me in het begin een verschrikkelijke aansteller gevoeld, maar functioneer oprecht niet. Iets te veel en ik lig 2 dagen strike op bed.
Gelukkig weten ze op het werk hoe ik ben en staan ze volledig achter me.
woensdag 20 november 2019 om 12:25
Ik ben nu momenteel bijna 19 weken zwanger van de tweede en ervaar het deze keer anders dan de eerste keer. De eerste keer vond ik er ook niks aan, en iedereen die je maar vertelt dat je moet genieten want zo bijzonder blablablabla. Dat is het natuurlijk ook, maar zoals je al kan lezen, vaak is zwanger zijn gewoon rete zwaar en helemaal niet leuk.
Voel je dus niet schuldig! Wellicht zit je er over een paar weken wel heel anders bij en dan ben je dit misschien ook wel weer vergeten!
Voel je dus niet schuldig! Wellicht zit je er over een paar weken wel heel anders bij en dan ben je dit misschien ook wel weer vergeten!
woensdag 20 november 2019 om 12:31
TO, ik heb er 5 jaar over gedaan om blijvend zwanger te raken maar ik vind zwanger zijn ook zwaar, dus dat staat er echt los van. Ik zit vanaf 5,5 week thuis vanwege hyperemesis-klachten (ben nu 15 weken), heb drie ziekenhuisopnames gehad door uitdroging en nou, toen zat ook echt niet lekker te babyglunderen. Ik heb er zelfs heel zwarte gedachten over gehad.
Schrok ik ook van, ik voelde me schuldig, maar volgens maatschappelijk werk gebeurt dat vrijwel elke vrouw die zich tijdens de zwangerschap zo ziek voelt. Het is echt normaal om dan zo te denken/voelen, je bent ziek, geen ontaarde aanstaande moeder.
Heel veel sterkte.
Edit: negeer de ‘genietclub’! Niemand geniet van constante misselijkheid.
Schrok ik ook van, ik voelde me schuldig, maar volgens maatschappelijk werk gebeurt dat vrijwel elke vrouw die zich tijdens de zwangerschap zo ziek voelt. Het is echt normaal om dan zo te denken/voelen, je bent ziek, geen ontaarde aanstaande moeder.
Heel veel sterkte.
Edit: negeer de ‘genietclub’! Niemand geniet van constante misselijkheid.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
woensdag 20 november 2019 om 12:50
Ik heb mijn zwangerschappen echt uitgezeten, ik vond er echt niets aan. En dan had ik eigenlijk niet eens echt vervelende klachten (dus eigenlijk mocht ik niet klagen van mijzelf). Maar goed, ik zag een zwangerschap vooral als een middel om een kind te krijgen, niet als een doel op zich. Als de zwangerschap 9 weken of dagen had geduurd, had ik het ook prima gevonden.
woensdag 20 november 2019 om 12:50
Ik vond mijn eerste zwangerschap ook helemaal niet leuk. Oncomfortabel, was het positiefste wat ik eruit kreeg. Ik was het echt aan het uitzitten. Gelukkig heel leuk kind gekregen, maar ook de kraamtijd vond ik megazwaar. Al die hormonen...
Zwangerschap nummer 2 is een stuk beter. Ik ben er zowel fysiek en psychisch een stuk beter aan toe dan bij de eerste. Ik had veel gesport voor deze zwangerschap en nu deze keer (nog) geen bekkeninstabiliteit. Ook heb ik nu veel leuker werk en geeft de eerste leuke afleiding. Het vliegt voorbij deze keer. Ook geen angst voor de bevalling. Ik weet nu dat ik het aankan, dus kom maar op.
Geen garanties, maar het kan een eventuele volgende keer dus heel anders zijn.
Zoek ook hulp, zeker bij je sombere gedachten, vertel de huisarts en verloskundige erover. Is niet niks om ineens opgesloten te zitten in zo'n ziek zwak lichaam.
Zwangerschap nummer 2 is een stuk beter. Ik ben er zowel fysiek en psychisch een stuk beter aan toe dan bij de eerste. Ik had veel gesport voor deze zwangerschap en nu deze keer (nog) geen bekkeninstabiliteit. Ook heb ik nu veel leuker werk en geeft de eerste leuke afleiding. Het vliegt voorbij deze keer. Ook geen angst voor de bevalling. Ik weet nu dat ik het aankan, dus kom maar op.
Geen garanties, maar het kan een eventuele volgende keer dus heel anders zijn.
Zoek ook hulp, zeker bij je sombere gedachten, vertel de huisarts en verloskundige erover. Is niet niks om ineens opgesloten te zitten in zo'n ziek zwak lichaam.
woensdag 20 november 2019 om 13:10
Wat ben ik blij om te lezen dat ik niet de enige ben. Vervelend TO dat je je niet fijn voelt.
Ik ben 18 weken zwanger en heb gewoon nul energie, val af en voel mij ziek en zwak, maar blijf mij schuldig voelen naar mijn omgeving, zo'n verder voorheen gezonde en sportieve meid moet toch gewoon kunnen blijven werken....
Geniet ervan... Terwijl ik denk waarvan dan, zo interessant is slapen en doelloos series kijken en een legpuzzel maken niet....
Schuldig naar het kindje voel ik mij niet, ik heb niet het idee dat die er iets aan kan doen.
Vraag hulp bij de verloskundige, die kan helpen relativeren en weet wat er voor andere mogelijkheden zijn.
Ik ben 18 weken zwanger en heb gewoon nul energie, val af en voel mij ziek en zwak, maar blijf mij schuldig voelen naar mijn omgeving, zo'n verder voorheen gezonde en sportieve meid moet toch gewoon kunnen blijven werken....
Geniet ervan... Terwijl ik denk waarvan dan, zo interessant is slapen en doelloos series kijken en een legpuzzel maken niet....
Schuldig naar het kindje voel ik mij niet, ik heb niet het idee dat die er iets aan kan doen.
Vraag hulp bij de verloskundige, die kan helpen relativeren en weet wat er voor andere mogelijkheden zijn.
woensdag 20 november 2019 om 13:26
Ooh zo herkenbaar! Ik ben zwanger van mijn derde (bijna 30 wk) en vind er echt zo niets aan! Duurt me veel te lang 9 maanden en het is gewoon echt pittig met twee kleine kinderen. Ook ik heb het onnodige schuldgevoel, naar baby en mn hele gezin. Ik ben niet mijn gezellige zelf en kan weinig aan, maar goed ik besef me dat het tijdelijk is.
De misselijkheid kan wel echt gaan afnemen voor je de komende weken. Hopen dat dat voor jou zo is TO. Dan ga je je hopelijk weer wat meer jezelf voelen. En zoals ik in een eerdere reactie las, de beloning van het geschop en gewoel in je buik is er straks ook en dan gaat het ook echter voelen.
Ik heb zwanger zijn nooit heel leuk gevonden, en toch doe ik het nu een derde (en laatste
) keer. Ik maak echt te leuke kinderen dus het was het toch allemaal waard.
De misselijkheid kan wel echt gaan afnemen voor je de komende weken. Hopen dat dat voor jou zo is TO. Dan ga je je hopelijk weer wat meer jezelf voelen. En zoals ik in een eerdere reactie las, de beloning van het geschop en gewoel in je buik is er straks ook en dan gaat het ook echter voelen.
Ik heb zwanger zijn nooit heel leuk gevonden, en toch doe ik het nu een derde (en laatste
) keer. Ik maak echt te leuke kinderen dus het was het toch allemaal waard.
woensdag 20 november 2019 om 13:35
Het is noodzakelijk kwaad. Zo zag ik het na de eerste keer. En ik had toen een redelijke start. Niet te misselijk en niet te moe. Daarna bekkeninstabiliteit ondanks de fysio werd steeds erger. En harde buiken en werd alleen maar erger en erger en niets hielp. Ineens wel misselijk en moe en pijn. En de uiteindelijle keizersnede was ook al geen feestje. Herstel ging lanzamer dan ik wilde.
2e keer bekkeninstabiliteit vanaf week 10, fysio en hele rataplan, niet meer werken en wel misselijk en ziek vanaf dag 1.
Weer een keizersnede die niet foutloos liep. Daarna gekneusde ribben en infectie in de wond daarna en nooit meer helemaal afgekomen van de bekkenklachten. Zware verborgen relfux baby ( met 6 jaar nog ernstige groeiachterstand).
Het is een nodig iets om een kind te kunnen krijgen zelf.
Loopt het goed en gaat alles voorspoedig en ben je niet ziek en leeggevroten qua energie.. TOP. Maar dat is geen eigen verdienste vaak.
Maar zo gaat het vaak helemaal niet. Maar in RL willen mensen dat helemaal niet horen en niet toegeven. En soms beiden niet.
2e keer bekkeninstabiliteit vanaf week 10, fysio en hele rataplan, niet meer werken en wel misselijk en ziek vanaf dag 1.
Weer een keizersnede die niet foutloos liep. Daarna gekneusde ribben en infectie in de wond daarna en nooit meer helemaal afgekomen van de bekkenklachten. Zware verborgen relfux baby ( met 6 jaar nog ernstige groeiachterstand).
Het is een nodig iets om een kind te kunnen krijgen zelf.
Loopt het goed en gaat alles voorspoedig en ben je niet ziek en leeggevroten qua energie.. TOP. Maar dat is geen eigen verdienste vaak.
Maar zo gaat het vaak helemaal niet. Maar in RL willen mensen dat helemaal niet horen en niet toegeven. En soms beiden niet.
anoniem_370013 wijzigde dit bericht op 20-11-2019 13:43
6.18% gewijzigd
woensdag 20 november 2019 om 13:41
Ik vond zwanger zijn helaas ook geen roze wolk. Eerst veel stress na een eerdere miskraam, toen pijn door bekkeninstabiliteit, daarna zwangerschapsdiabetes, pre-eclampsie en een dysmature baby. Het was geen feest. Ik heb het daar nog heel moeilijk mee gehad. Bij anderen lijkt het soms zo'n roze wolk, ik vond mezelf zielig dat het mij niet gegund was om dat ook te ervaren.
Na de bevalling kwam die roze wolk ook niet: de kraamtijd was heel zwaar, borstvoeding lukt niet en ik voelde me heel ongelukkig. Het was allemaal zo zwaar. Dus wees niet verbaast als het na de bevalling nog steeds geen feest is.
Nu is mijn kabouter ruim 1 en heb ik het leukste kind dat er bestaat. Het is nu wel een feestje en elke dag geniet ik van mijn mooie mannetje. Maar het heeft zeker 6-9 maanden na de geboorte geduurd voordat ik de roze wolk zag. Er moest een psycholoog aan te pas komen bij mij.
Ik vind het jammer dat dit in het echte leven niet altijd bespreekbaar is. Er rust nog vaak een taboe op.
Mijn tip: praat erover met de zorgverleners!
Na de bevalling kwam die roze wolk ook niet: de kraamtijd was heel zwaar, borstvoeding lukt niet en ik voelde me heel ongelukkig. Het was allemaal zo zwaar. Dus wees niet verbaast als het na de bevalling nog steeds geen feest is.
Nu is mijn kabouter ruim 1 en heb ik het leukste kind dat er bestaat. Het is nu wel een feestje en elke dag geniet ik van mijn mooie mannetje. Maar het heeft zeker 6-9 maanden na de geboorte geduurd voordat ik de roze wolk zag. Er moest een psycholoog aan te pas komen bij mij.
Ik vind het jammer dat dit in het echte leven niet altijd bespreekbaar is. Er rust nog vaak een taboe op.
Mijn tip: praat erover met de zorgverleners!
skippy85 wijzigde dit bericht op 20-11-2019 13:42
6.30% gewijzigd
woensdag 20 november 2019 om 13:42
Herkenbaar. Ik ben ook flink ziek geweest in het begin. Ik kon alleen maar plat op bed liggen. Bij week 18 kwam er verbetering in. Toen vond ik het wel leuk. Helaas in het derde trimester zwangerschapsvergiftiging gekregen en voelde ik me dus weer beroerd. De eerste weken kraamtijd vond ik ook niks aan. Pas na een week of 5/6.
woensdag 20 november 2019 om 13:46
Je ziek voelen is toch ook niet leuk? Leg jezelf niks op..
Bij mij duurde de misselijkheid tot16 w.. Daarna kreeg ik een 'psoriasis aanval' van 6 weken op m'n borst/buik, bekkeninstabiliteit en op het laatste hield ik erg veel vocht vast en was m'n bloeddruk torenhoog. Werd met 39w ingeleid..
Het is verdragen en volhouden
hopelijk volgt er nog een betere/fitte periode!!
Bij mij duurde de misselijkheid tot16 w.. Daarna kreeg ik een 'psoriasis aanval' van 6 weken op m'n borst/buik, bekkeninstabiliteit en op het laatste hield ik erg veel vocht vast en was m'n bloeddruk torenhoog. Werd met 39w ingeleid..
Het is verdragen en volhouden
hopelijk volgt er nog een betere/fitte periode!!
woensdag 20 november 2019 om 13:48
Heb ik ook gedaan om de wachttijd bij de psycholoog te overbruggen. De gesprekken met de POH deden me al zoveel goed! En het kost niks, want het is huisartsenzorg. Heel laagdrempelig, maar heel erg helpend. Ik had ook eerder moeten gaan.Pinda-Kaas schreef: ↑20-11-2019 13:43Ik loop trouwens bij de praktijkondersteuner van de huisarts om de bevalling te verwerken. Ik wou dat ik eerder was gegaan! Dus dat is zeker het overwegen waard als je het mentaal/emotioneel zwaar hebt.
woensdag 20 november 2019 om 13:49
oh dat vocht ja! Ik sta met die plofkop op mn nieuwe rijbewijsEnigme schreef: ↑20-11-2019 13:46Je ziek voelen is toch ook niet leuk? Leg jezelf niks op..
Bij mij duurde de misselijkheid tot16 w.. Daarna kreeg ik een 'psoriasis aanval' van 6 weken op m'n borst/buik, bekkeninstabiliteit en op het laatste hield ik erg veel vocht vast en was m'n bloeddruk torenhoog. Werd met 39w ingeleid..
Het is verdragen en volhouden
woensdag 20 november 2019 om 14:00
Je hoeft je echt niet schuldig te voelen. Mijn zwangerschap was ook niet leuk, ik heb de hele zwangerschap moeten kotsen en nou ja, ik zal je de klachten verder besparen. Toch zijn dochter en ik 2 handen op 1 buik, dus niks aan het handje voor het kindje. Het resultaat mag er wezen en daar ben ik heel dankbaar voor, al zou ik dus het liefst die hele zwangere periode gewoon overslaan.
Beetje onzin dat je als moeder je overal maar schuldig over moet voelen. En genieten, óók dat hoeft niet. Kom gewoon je dagen zo goed mogelijk door en zorg straks goed voor je kindje.
Beetje onzin dat je als moeder je overal maar schuldig over moet voelen. En genieten, óók dat hoeft niet. Kom gewoon je dagen zo goed mogelijk door en zorg straks goed voor je kindje.
