Depressietopic - praat mee!

24-02-2019 22:33 3009 berichten
Nogal wat mensen op het forum (en daarbuiten natuurlijk) kampen met depressie.
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
@shiverr. Wat ontzettend ellendig!

Ik voel me ook niet goed. Heb veel last van achterdocht en herinneringen aan hoe het vroeger was in de psychiatrie.

Het voelt alsof dit ook erg slecht is voor mijn stabiliteit.

Morgen heb ik niets gepland en duik het liefst de hele dag onder. Veilig in bed. Vast niet slim enzo. Kon ik de dag maar doorspoelen.

Maandag heb ik een gesprek met mijn casemanager. En ik ben bang dat het niet goed loopt. Maar heb toch ergens de hoop dat we dingen oplossen.
Blegh!
Alle reacties Link kopieren
Shiverrr schreef:
14-12-2019 17:38
Vandaag is zo kut. Het begon al toen ik om kwart voor 6 wakker schoot met paniek. Heel de dag super verdrietig en huilen. Pilletje tegen paniek ingenomen en net weer een dosis. Maar heb vandaag ook al 2 dutjes gedaan. Ik hoop dat de dag snel om is.
Nou, de dag is nu bijna voorbij.
Ik hoop dat de zondag je wat rust brengt.
Waarschijnlijk lig je al op 1 oor.
Slaap lekker!
Dank je! Helaas is het vijf uur en heb ik geen oog dicht gedaan....het is zo'n nacht...
Alle reacties Link kopieren
Hey,

Ik vindt het heel fijn dat er een topic is, om mee te lezen. Maar toch wou ik mijn verhaal ook wel even kwijt.
Ik ben helemaal niet bekend met depressies. Was altijd een heel vrolijk, optimistisch persoon.
Kom uit een klein dorp, alles ging altijd gesmeerd.

Totdat ik betrokken was bij een zwaar auto ongeluk, sindsdien kan ik niet goed overweg met stressvolle situaties.
Ik heb een vriend in Australie, daar ben ik nu ook.
We zijn in progress voor een partner visa, alleen komt er heel veel stress bovenop.
We zijn gedreigd het huis uitgegooid te worden, dus op zoek naar nieuwe woonruimte.
Naast dat, kost alles veel geld, dus nu niet genoeg om het visum te betalen. En ik kan hier maar steeds 3 maanden blijven.
Door alle stress veel ruzies met vriendlief, tot slaans toe.
Hij heeft Asperger en is depressief, dus heb niet altijd even het begrip wat ik moet hebben..
Begrijpen elkaar niet heel goed meer, ik ben heel gevoelig en emotioneel.

En door dit alles ben ik in een hele diepe put beland... We blijven ons best doen, want we geloven erin. Hier of in nederland.
Alle reacties Link kopieren
@Suzanne: Ik sliep toen gelukkig al! Bedankt voor je berichtje.

@Choco: Vervelend dat het met jou ook niet goed gaat! Pff heel de nacht niet geslapen is echt kut. Al zou ik vandaag wel proberen om je bed uit te komen om iets te doen. Ook al is het maar op de bank een serie kijken en even wat eten ofzo. Ik hoop dat het gesprek met je casemanager wat oplevert.

@Amaris: Welkom! Wat zit je in een rot situatie zeg. Ik kan me voorstellen dat dit veel stress met zich meebrengt. Een partner met een psychische beperking kan lastig zijn. Maar het mag nooit een excuus zijn om iemand te slaan, ook al ben je nog zo depressief!! In mijn ogen hoef je dit ook niet te pikken en ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan, maar blijft het zo, dan zou ik erover denken om de relatie te verbreken. Echt, je kan nooit je ziekte de schuld hiervan geven. Is relatie therapie een optie? Daarnaast is het logisch dat je niet altijd begrip kan opbrengen, je bent ook niet zijn hulpverlener, maar zijn partner.
@Amaris. Wat heftig allemaal. Ik weet niet zo goed wat ik over het slaan moet zeggen. Maar het klinkt niet oké.

Logisch dat zoveel stress uiteindelijk kan uitmonden in psychische problemen.

Welkom en sterkte!

@shiverr. Hoe het met jouw?
Ik ben netjes om 9 uur opgestaan. Voel me wel beroerd. En ook gespannen.
Alle reacties Link kopieren
Chocoladeballetjes :hug:
Alle reacties Link kopieren
Shiverr heb je nog een beetje geslapen?

Choco: dikke knuffel.

Ik heb me vandaag ontzettend paniekerig gevoeld vanaf het moment dat ik wakker werd. Bijna tot brakens aan toe. Ik heb een oxazepam ingenomen en dat haalt de scherpe kantjes er vanaf gelukkig. Maar nog steeds niet fijn. Morgen heb ik een bel afspraak met mijn psychiater over de ophoging van mijn medicatie, ik heb het idee dat het nog niet erg aanslaat. Ook ga ik bespreken dat ik vandaag erg paniekerig ben geweest.
Alle reacties Link kopieren
Dikke knuffel voor iedereen die zich rot voelt..
Hier veel geslapen vandaag, ben zo moe altijd in weekend na een werkweek.
Paniekerig gevoel herken ik veel, elke dag wordt ik zo wakker, probeer wat meditatie te doen maar helpt zeker niet altijd..
Alle reacties Link kopieren
@Suzanne: Bedankt voor je berichtje! Ja gelukkig sliep ik toen al wel.

@Choco: Het is minder erg als gisteren en hoef geen dubbele dosis medicatie. Maar het paniekgevoel en mn depressie overheersen wel. Er komt natuurlijk nog een 'beladen datum' aan en daarna vermoed ik wel dat de paniek over is, maar de depressie? Dat weet ik niet. Ik mocht tijdje terug nog wel zeggen dat mijn dalen minder diep waren en sneller over waren. Nou ik zit nu echt heel diep. Enige voordeel van deze medicatie is het gevoelens afvlakt dus je voelt je minder rot. Daarin tegen kan ik niks want ik mag geen autorijden, je ziet het aan mn gezicht en ik val 1 a 2 uur in slaap ervan.

@Vlamtosti: Lief dat je het vraagt. Ik heb gelukkig wel goed geslapen, wel weer om half 7 wakker wat te vroeg is maargoed.

Vandaag is het weer niet gelukt om zonder pilletje te dag door te komen. Daar baal ik wel van. Ik kan toch moeilijk tot minimaal 2 januari elke dag blijven slikken?! Ik heb ook elke keer huilbuien en alles is gewoon te veel. Het is echt jaar geleden dat ik dit zo erg heb gehad.
Alle reacties Link kopieren
@Suzanne_D en choco: Ik heb ook gauw last van achterdocht. Door een pestverleden en mensen kunnen ook het ene zeggen, maar het andere bedoelen. Dan kan ik slecht inschatten hoe iets bedoeld wordt.

Ik heb geen ervaring met probiotica, maar wel gevoelige en rare darmen. Ben nu bezig met zakjes vezels. Het helpt wel wat, maar ik vergeet ze soms in te nemen.

@pibbeli: Welkom! Het zou goed kunnen dat je een depressie hebt, na 2 zulke heftige gebeurtenissen. Jouw situatie komt me bekend voor. Mijn moeder verloor 3 maanden na haar scheiding heel plotseling haar vader en kreeg ook een depressie.

@Shiverrr: Echt heel naar. Hopelijk helpt de medicatie ook om je minder rot te voelen op die beladen datum.

@Amaris92: Welkom! Heel heftig allemaal.
Alle reacties Link kopieren
Wilde gewoon even laten weten dat ik jullie nog steeds allemaal lees en dat ik aan jullie denk.
Alle reacties Link kopieren
@Choco: Knap dat je om 9 uur bent op gestaan ondanks dat je je niet goed voelt :hug: Is het beetje gelukt om de dag door te komen?

@Vlamtosti: Gelukkig haalt oxazepam beetje de scherpe randjes ervan af. Komt het paniekerige gevoel omdat je bezig bent met een medicatie wisseling of heb je dit vaker? Wel goed dat je het iig gaat bespreken met je psychiater!

@Pibelli: Is je werkweek dan niet te veel als je echt elk weekend zo moe bent?

@Jemmer: Gaat het met jou nog niet wat beter?
Alle reacties Link kopieren
@shivver, de moeheid is ook doordat ik te weinig slaap, ben onrustig en vroeg wakker..
Ben wat nerveus voor morgen de dokter maar wil zo graag weer een beetje mezelf worden
Alle reacties Link kopieren
@Pibelli: Ah oke vervelend. Slik je verder medicatie of ga je daarvoor juist naar de huisarts?
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor alle lieve berichtjes, dikke knuffel ook voor iedereen!
Het is inderdaad niet goed om psychisch te worden in ruzies. Wordt er ook erg moe van en ben al een paar keer weggelopen voor een break. Maar het is gewoon een hedtige situatie.. Dan nog.. Ik zal goed op mezelf letten! Relatietherapie is inderdaad wel een goeie! Thanks.

Bedankt iedereen voor de lieve woorden! ^^
Alle reacties Link kopieren
Wat ik ook nog wilde vragen aan de mensen met een partner:
hoeveel delen jullie met je partner over hoe je je voelt en wat voor soort gedachtes je hebt?
Ik heb een vriend, maar we wonen niet samen. Ik vertel hem zeer weinig. Hij weet alleen dat ik me de laatste tijd niet zo super voel, maar de details laat ik achterwege, de angsten ook ten opzichte van mijn relatie. Ik wil hem niet in de rol van hulpverlener duwen en aan hem gaan hangen.
Hij heeft ooit een vriendin gehad die dat deed en dat vond hij niet prettig.

Maar vanavond had ik eigenlijk zo zijn steun nodig. Hij zat naast me en hield mijn hand vast en ik wou zo graag vertellen dat ik weer zo bang ben voor blaasontsteking(Ik heb weer last van pijn bij het plassen, terwijl ik net van een antibioticakuur af ben) en ik wilde dat hij me gerust zou stellen.
Maar ik heb niets gezegd en we hebben de film uitgekeken. Ik wil hem niet te veel belasten.

Hoe gaan jullie om met jullie partners op dit vlak?
Alle reacties Link kopieren
@Suzanne: Maar iets vertellen over je problemen of hem in de rol van hulpverlener duwen is natuurlijk wel een verschil. Bij je vriendinnen kan je toch ook je ei kwijt als het even niet zo lekker gaat? Ik vind dat dit bij hem ook moet kunnen.

Op dit moment heb ik geen relatie maar wel 6,5 jaar 1 gehad. Maar hem vertelde ik me wel dat ik me bijv. rot voelde. Alleen ik ging hem niet vertellen dat ik het niet meer zag zitten. Maar wanneer ik me zorgen had om iets deelde ik die wel. Het is toch ook fijn om alleen je verhaal kwijt te kunnen? Je kan ook aangeven dat je geen oplossing van hem verwacht maar het gewoon even kwijt wilde. Dan heeft hij misschien minder gauw het gevoel dat hij hulpverlener is.
Alle reacties Link kopieren
Shiverrr schreef:
16-12-2019 06:58
@Suzanne: Maar iets vertellen over je problemen of hem in de rol van hulpverlener duwen is natuurlijk wel een verschil. Bij je vriendinnen kan je toch ook je ei kwijt als het even niet zo lekker gaat? Ik vind dat dit bij hem ook moet kunnen.

Op dit moment heb ik geen relatie maar wel 6,5 jaar 1 gehad. Maar hem vertelde ik me wel dat ik me bijv. rot voelde. Alleen ik ging hem niet vertellen dat ik het niet meer zag zitten. Maar wanneer ik me zorgen had om iets deelde ik die wel. Het is toch ook fijn om alleen je verhaal kwijt te kunnen? Je kan ook aangeven dat je geen oplossing van hem verwacht maar het gewoon even kwijt wilde. Dan heeft hij misschien minder gauw het gevoel dat hij hulpverlener is.
Ja, klopt. Ik weet ook dat ik er te krampachtig mee om ga.
Moet er een beetje een balans in zien te vinden.

Bedankt Shiverrr!
Sterkte vandaag!
Alle reacties Link kopieren
@Shiverrr, wat lief dat je daarnaar vraagt. Maar zit zelf nog steeds in een heel diep dal helaas. Duurt inmiddels al weken (als het niet maanden is) dus het is best wel heftig allemaal. De hoop is ook wel goed verdwenen zeg maar.
Alle reacties Link kopieren
Vanmorgen nog even terug gekropen in bed, totdat ik het idee kreeg mijn hardloopapp rennen met evy weer eens te open. Long time ago.
Confronterend , gehuild tijdens het lopen. Vroeger liep ik zo 15 km weg. Ik ga ook met mijn vriend lopen, we hebben samen afgesproken als de 5 km dit keer niet lukt ik het niet meer ga proberen. Afgelopen 5 jaar al 4-5 keer geprobeerd op te pakken.
Alle reacties Link kopieren
Suzanne, ik deel met mijn partner bijna alles, behalve mijn suïcidale gedachten. Die hou ik voor mezelf. Mijn huisarts weet er wel van en vond dat ik dat wel moest bespreken met mijn man om de lading eraf te halen, maar dat vind ik moeilijk en ik weet dat hij dat absoluut niet fijn vindt om te horen (zou ik andersom ook niet fijn vinden).

Hier gaat het verder op en af. Goede dagen wisselen af met slechte dagen. Voornamelijk door triggers vanuit mijn ptss. Het is een lange lange lange weg.

Ik lees jullie allemaal, maar heb niet altijd het vermogen op iedereen te reageren. Wel even een knuffel voor iedereen hier! Fijn dat dit topic er is.
Alle reacties Link kopieren
Grietje2 schreef:
16-12-2019 09:51
Vanmorgen nog even terug gekropen in bed, totdat ik het idee kreeg mijn hardloopapp rennen met evy weer eens te open. Long time ago.
Confronterend , gehuild tijdens het lopen. Vroeger liep ik zo 15 km weg. Ik ga ook met mijn vriend lopen, we hebben samen afgesproken als de 5 km dit keer niet lukt ik het niet meer ga proberen. Afgelopen 5 jaar al 4-5 keer geprobeerd op te pakken.
Oh wat goed! Ik heb hem ook al weken op mijn telefoon staan, maar het lukt mij niet om te beginnen. Heel knap dat je het wel doet, hoe confronterend ook. Je doet het namelijk wel en dat is wat telt!

Worden jullie ook zo moedeloos van mensen die dan zeggen: je moet gewoon leuke dingen gaan doen. Echt, dan kan ik wel gillen. Als het zo makkelijk was, was niemand depressief.
Alle reacties Link kopieren
Uggs in mijn omgeving heb ik gelukkig niet de mensen zitten die dat zeggen. De mensen die het wel eens gezegd hebben zijn er van terug gekomen omdat ze zien en begrijpen wat het is nu.
Maar inderdaad kom gewoon van die bank af is wat je vaak hoort maar alleen het idee soms al...

Ik ga nu even een film kijken en dat is weer eens een besef dat ik daar de concentratie voor terug krijg. Voor zo lang het duurt.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven