Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 om 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
zaterdag 28 december 2019 om 09:05
Campercamping schreef: ↑27-12-2019 09:52Wat vervelend Yesss dat je dit zo hebt ervaren.
Dit heb ik zelf ook wel een beetje met vriendinnen en ook steeds meer met familie. Ik verbaas me er ook soms over, dat sommige mensen zo veel ruimte innemen.
Moet wel zeggen dat ik het echt knap van je vind dat je je (zo lees ik het) wel keurig netjes opstelt op de momenten waarop het gebeurt.
Ik heb zelf dan nog wel eens de neiging om op het moment zélf er iets van te moeten zeggen, wat meteen een invloed heeft op de sfeer. Mijn zusje werkt bijvoorbeeld als verpleegkundige in een ziekenhuis, en heeft soms wel eens de neiging om alle verhalen over alle patiënten te gaan zitten vertellen, waardoor je zomaar een uur zit te luisteren naar verhalen over mensen / ellende, die je niet eens kent. Of mijn andere zus met haar vriend, en dat het dan een uur lang over de schoonfamilie (de kant van haar vriend) gaat...Mensen die ik niet ken en nog nooit heb gezien. Een minuut of 10 vind ik prima, maar daarna duurt het me te lang en kan ik mijn irritatie niet meer verbergen. En dan ligt het natuurlijk allemaal aan mij, maar ik kan er gewon slecht tegen als mensen te veel ruimte innemen en dan al helemaal met onderwerpen die niet voor iedereen in het gezelschap boeiend zijn.
Ik kan bijzonder slecht tegen langdraderige mensen, en om een uur lang over 1 ding te kletsen valt onder die categorie.
Niet zo netjes trouwens dat ze vertelt over patienten. Ze heeft een beroepsgeheim.
Je mag daar best iets van zeggen vind ik. Of je gaat met iemand anders in gesprek of iets doen.
Ik vind drie, vier uurtjes lang genoeg voor bezoekjes. Liever gewoon 2 uren. Dat is lang zat.
zaterdag 28 december 2019 om 11:19
Dat is ook wel iets om naar van te worden, Yesss. Als er nooit naar jou gevraagd word en het steeds maar over je zus gaat. Ik ken wel meer gezinnen waarbij dat zo is, ook als de kinderen nog jong zijn. Mijn moeder en stiefvader vragen wel naar me. Ik bel bijna dagelijks even met mijn moeder. Eerste Kerstdag heb ik bij hen gegeten, al ging er wel even een ruzie aan vooraf. Ik ging er niet relaxt naartoe, maar eenmaal daar was het wel gezellig. Toch spookte het wel steeds door mijn hoofd. Maar dat zal mijn overgevoelige kant wel zijn.
Tweede Kerstdag thuis gebleven. Alleen gewandeld, boodschap doen, TV gekeken, Internetten.
@Blijenvrij: Voor mij is 2 uur ook lang genoeg voor een bezoekje. Al is het met 1 stel vrienden al gauw 3,5 uur als het bij te doen is. Maar gek genoeg gaat dan toch de tijd snel. Ligt er ook aan hoeveel gespreksstof we hebben. Alleen 1 keer was ik met hen bij mijn moeder, 's avonds. En toen bleven ze tot 0:30 zitten. Dan ga ik me wel ergeren.
Tweede Kerstdag thuis gebleven. Alleen gewandeld, boodschap doen, TV gekeken, Internetten.
@Blijenvrij: Voor mij is 2 uur ook lang genoeg voor een bezoekje. Al is het met 1 stel vrienden al gauw 3,5 uur als het bij te doen is. Maar gek genoeg gaat dan toch de tijd snel. Ligt er ook aan hoeveel gespreksstof we hebben. Alleen 1 keer was ik met hen bij mijn moeder, 's avonds. En toen bleven ze tot 0:30 zitten. Dan ga ik me wel ergeren.
zondag 29 december 2019 om 13:07
Ik heb ook vaak het gevoel dat ik er 'voor spek en bonen' bij zit hoor. Niet alleen bij familie maar ook op het werk. Ik heb altijd het gevoel dat ik niet kan mee praten over dingen, ook omdat men altijd uren en uren over hetzelfde praat (partner, kinderen, successen,...). Het lijkt alsof ik niet waardevol genoeg ben als alleenstaande zonder kinderen (maar wel met hond). Terwijl ik hier best wel fier op ben want dit is ook niet altijd gemakkelijk, maar daar word nooit iets van gezegd. Dat iemand anders fier is op zijn job, kinderen of whatever is heel leuk, maar inderdaad, daar moeten geen uren en uren over gesproken worden. En zoals hierboven ook al aangehaald werd: aan mij vraagt nooit iemand iets, hoe het gaat, wat er in het afgelopen jaar is gebeurd, op het werk,... boeien?
Ik heb gisteren avond ook een familiefeest gehad met 10 personen. Was eigenlijk wel leuk, zijn ook leuke/grappige mensen. Maar ik ben zo snel zo uitgeput. Dit was begonnen omstreeks 18u en om 20u was ik doodop. Ik ben nog langer gebleven omdat we nog een dessert kregen en ook omdat het echt wel leuk was. Ik was thuis om 22u en helemaal leeg, met gevolg dat ik nu barstende hoofdpijn heb en het voelt alsof ik tot 4u deze nacht op stap geweest ben... Pff, en morgen weer werken.
Echt rot dat ik me zo moet voelen na toch wel een leuk feestje.
Ik probeer ook wel echt afstand te nemen van mensen die me echt leegzuigen. Op het werk doe ik ook niet vaak mee met gesprekken omdat het me gewoon niet interesseert of ze niet naar mij vragen. Net zoals een deel van de familie, ik heb geen contact meer me hun. Op dat vlak respecteer ik wel mijn grenzen en heb ik niet veel mensen meer om me heen, maar de mensen die ik heb, daar heb ik wel wat aan.
Ik heb gisteren avond ook een familiefeest gehad met 10 personen. Was eigenlijk wel leuk, zijn ook leuke/grappige mensen. Maar ik ben zo snel zo uitgeput. Dit was begonnen omstreeks 18u en om 20u was ik doodop. Ik ben nog langer gebleven omdat we nog een dessert kregen en ook omdat het echt wel leuk was. Ik was thuis om 22u en helemaal leeg, met gevolg dat ik nu barstende hoofdpijn heb en het voelt alsof ik tot 4u deze nacht op stap geweest ben... Pff, en morgen weer werken.
Echt rot dat ik me zo moet voelen na toch wel een leuk feestje.
Ik probeer ook wel echt afstand te nemen van mensen die me echt leegzuigen. Op het werk doe ik ook niet vaak mee met gesprekken omdat het me gewoon niet interesseert of ze niet naar mij vragen. Net zoals een deel van de familie, ik heb geen contact meer me hun. Op dat vlak respecteer ik wel mijn grenzen en heb ik niet veel mensen meer om me heen, maar de mensen die ik heb, daar heb ik wel wat aan.
zondag 29 december 2019 om 13:52
@Mandarijntje
Vind het zo ontzettend herkenbaar wat je schrijft.
Ook ik probeer trouwens steeds meer van mensen afstand te nemen die veel energie zuigen.
Dit soort mensen leveren me alleen maar irritaties, onzekerheid, frustraties, twijfels en angsten op.
Natuurlijk ligt een deel ook bij mezelf.
Vooral dat ik in het verleden niet voor mezelf durfde op te komen en geen grenzen aangaf.
Vooral door een zeer laag zelfbeeld.
Daardoor ging ik juist steeds maar weer pleasen en anderen steeds maar proberen te behagen (ook uit angst voor conflicten etc).
Dat leverde alleen maar meer moeilijke situaties op, waarin ik me in allerlei bochten liep te wringen en op een vrij verkapte en wollige manier communiceerde.
Daar heb ik helemaal genoeg van en wat dat betreft gaat de knop steeds meer om.
Probeer steeds directer, duidelijker en opener te zijn en vaak vind ik dit best nog wel eng.
Ik besef echter dat het anders moet, want ik heb me te lang een soort van 'voetveeg' gevoeld bij bepaalde personen (zoals op de werkvloer, in vriendschappen etc).
Altijd had ik maar het gevoel dat alles aan mij lag.
Dat ik degene was die dom, onhandig en niet sociaal was.
Sommige mensen konden me doen geloven dat ik altijd degene was die dingen niet begreep, een handicap had etc.
Maar zo zwart-wit ligt het helemaal niet.
Sommige van dit soort personen leken aan projectie te doen en bepaalde situaties te verdraaien en mij tot pispaal te maken.
Begrijp me niet verkeerd; heb mezelf nooit in een slachtofferrol hiermee willen zetten en als dit wel zo over kan komen, vind ik dit erg vervelend en betreurenswaardig.
Sociale omgang vind ik zeer complex, alhoewel ik met veel mensen eigenlijk helemaal geen problemen heb.
Met sommige mensen heb ik dit echter helaas soms wel en ik voel me dan ook zeer beklemd hierin.
Krijg het gevoel om voor het blok gezet te worden en voel me hierin erg kwetsbaar en het kan me zeer benauwen.
Zulke mensen kunnen me soms zelfs ook bepaalde angsten bezorgen.
Ze lijken een loopje met me te nemen en over me heen te walsen.
En dat wil ik niet langer meer toestaan en zo ver steeds weer laten komen.
Moet mijn gevoelens hierin ook meer leren uiten.
Dit kan vaak nog best wel eng zijn, maar heb anderzijds geen zin meer om voortdurend maar op eieren te lopen.
Vind het zo ontzettend herkenbaar wat je schrijft.
Ook ik probeer trouwens steeds meer van mensen afstand te nemen die veel energie zuigen.
Dit soort mensen leveren me alleen maar irritaties, onzekerheid, frustraties, twijfels en angsten op.
Natuurlijk ligt een deel ook bij mezelf.
Vooral dat ik in het verleden niet voor mezelf durfde op te komen en geen grenzen aangaf.
Vooral door een zeer laag zelfbeeld.
Daardoor ging ik juist steeds maar weer pleasen en anderen steeds maar proberen te behagen (ook uit angst voor conflicten etc).
Dat leverde alleen maar meer moeilijke situaties op, waarin ik me in allerlei bochten liep te wringen en op een vrij verkapte en wollige manier communiceerde.
Daar heb ik helemaal genoeg van en wat dat betreft gaat de knop steeds meer om.
Probeer steeds directer, duidelijker en opener te zijn en vaak vind ik dit best nog wel eng.
Ik besef echter dat het anders moet, want ik heb me te lang een soort van 'voetveeg' gevoeld bij bepaalde personen (zoals op de werkvloer, in vriendschappen etc).
Altijd had ik maar het gevoel dat alles aan mij lag.
Dat ik degene was die dom, onhandig en niet sociaal was.
Sommige mensen konden me doen geloven dat ik altijd degene was die dingen niet begreep, een handicap had etc.
Maar zo zwart-wit ligt het helemaal niet.
Sommige van dit soort personen leken aan projectie te doen en bepaalde situaties te verdraaien en mij tot pispaal te maken.
Begrijp me niet verkeerd; heb mezelf nooit in een slachtofferrol hiermee willen zetten en als dit wel zo over kan komen, vind ik dit erg vervelend en betreurenswaardig.
Sociale omgang vind ik zeer complex, alhoewel ik met veel mensen eigenlijk helemaal geen problemen heb.
Met sommige mensen heb ik dit echter helaas soms wel en ik voel me dan ook zeer beklemd hierin.
Krijg het gevoel om voor het blok gezet te worden en voel me hierin erg kwetsbaar en het kan me zeer benauwen.
Zulke mensen kunnen me soms zelfs ook bepaalde angsten bezorgen.
Ze lijken een loopje met me te nemen en over me heen te walsen.
En dat wil ik niet langer meer toestaan en zo ver steeds weer laten komen.
Moet mijn gevoelens hierin ook meer leren uiten.
Dit kan vaak nog best wel eng zijn, maar heb anderzijds geen zin meer om voortdurend maar op eieren te lopen.
zondag 29 december 2019 om 14:18
Als je anders bent dan de 'norm' word je al snel gezien als raar/asociaal. Ipv te aanvaarden dat iedereen anders is en iedereen te respecteren zoals hij is. Ik denk niet dat iemand van ons hier mensen veroordelen die elk weekend in de discotheek zitten. Moest dat nu eens wederzijds zijn...
Ik heb gezondheidsproblemen gehad, is nu wel grotendeels voorbij maar draag hier nog steeds de gevolgen van. Hierdoor kon ik niet naar een famiiefeest gaan. Ik ben dat toen persoonlijk gaan zeggen tegen dat familielid en ook duidelijk vermeld wat de reden hiervan was. De dag nadien kreeg ik een sms: 'ik schaam me dat er zoiets in mijn familie gebeurd.' Euh, wat? Ik heb sinds die sms alle contact met hun verbroken. Sorry hoor, maar ik ga niet mijn eigen gezondheid op het spel zetten voor een familiefeest van een kind dat de hele tijd gaat zitten spelen en niet eens ging doorhebben wie er wel of niet zou zijn. Hij zou me echt niet missen...
Gisteren ook weer wat genant, mijn moeder...
Ik doe niet echt mee met cadeautjes voor mijn broer en schoonbroer. Zij weten dat ook. Zij weten dat ze later op het jaar wat krijgen als ik echt iets heb gevonden waar ik hun een plezier mee doe zonder dat geforceerde van 'ik moet want het het Kerst.' Als ze op een ander moment wat krijgen is het ook meer verrassing. Ze weten dit en vinden dit ook wel goed. Voor mijn peter koop ik wel wat want die band is anders.
Een paar weken terug was ik dus met mijn moeder aan het bespreken wat ze gingen kopen voor cadeautjes. We hadden beslist en ging online wat dingen aankopen, ook voor mijn schoonbroer. Ik had het gekocht en betaald en mijn moeder heeft dan alles ook terug aan mij betaald.
Gisteren namiddag vroeg mijn broer aan mij: heb je iets voor ... (zijn partner, dus mijn schoonbroer). Ik zei nee. Zegt hij: oke dat is goed want hij heeft ook niks voor jou en anders zou hij zich schuldig voelen.
Gisteren avond hadden we dus feest en ging ik mijn cadeau aan mijn peter afgeven. Zegt mijn mama terwijl ze mij een pakket in handen geeft: Hier, dit is jouw cadeau voor schoonbroer. Ik zo: huh? Wat cadeau voor schoonbroer?
Dat was niet mijn cadeau? Ik heb dat gekocht voor hem ja, maar mijn moeder heeft dat terugbetaald dus ik ging er van uit dat dit een cadeau voor hem was van haar. Toch?
Mijn schoonbroer schaamde zich dus kapot omdat hij niks had voor mij. Mijn broer keek ook al raar aangezien ik vlak ervoor nog zei dat ik niks had. Ik heb het hun nadien ook wel uitgelegd, dat ik hier niks van wist en dat ik uiteindelijk niks betaald had. Maar hoe genant was dit seg!
Gelukkig kennen ze mijn moeder en kon mijn schoonbroer er wel om lachen. Maar op de moment zelf konden we wel door de grond zakken van schaamte.
Ik heb gezondheidsproblemen gehad, is nu wel grotendeels voorbij maar draag hier nog steeds de gevolgen van. Hierdoor kon ik niet naar een famiiefeest gaan. Ik ben dat toen persoonlijk gaan zeggen tegen dat familielid en ook duidelijk vermeld wat de reden hiervan was. De dag nadien kreeg ik een sms: 'ik schaam me dat er zoiets in mijn familie gebeurd.' Euh, wat? Ik heb sinds die sms alle contact met hun verbroken. Sorry hoor, maar ik ga niet mijn eigen gezondheid op het spel zetten voor een familiefeest van een kind dat de hele tijd gaat zitten spelen en niet eens ging doorhebben wie er wel of niet zou zijn. Hij zou me echt niet missen...
Gisteren ook weer wat genant, mijn moeder...
Ik doe niet echt mee met cadeautjes voor mijn broer en schoonbroer. Zij weten dat ook. Zij weten dat ze later op het jaar wat krijgen als ik echt iets heb gevonden waar ik hun een plezier mee doe zonder dat geforceerde van 'ik moet want het het Kerst.' Als ze op een ander moment wat krijgen is het ook meer verrassing. Ze weten dit en vinden dit ook wel goed. Voor mijn peter koop ik wel wat want die band is anders.
Een paar weken terug was ik dus met mijn moeder aan het bespreken wat ze gingen kopen voor cadeautjes. We hadden beslist en ging online wat dingen aankopen, ook voor mijn schoonbroer. Ik had het gekocht en betaald en mijn moeder heeft dan alles ook terug aan mij betaald.
Gisteren namiddag vroeg mijn broer aan mij: heb je iets voor ... (zijn partner, dus mijn schoonbroer). Ik zei nee. Zegt hij: oke dat is goed want hij heeft ook niks voor jou en anders zou hij zich schuldig voelen.
Gisteren avond hadden we dus feest en ging ik mijn cadeau aan mijn peter afgeven. Zegt mijn mama terwijl ze mij een pakket in handen geeft: Hier, dit is jouw cadeau voor schoonbroer. Ik zo: huh? Wat cadeau voor schoonbroer?
Dat was niet mijn cadeau? Ik heb dat gekocht voor hem ja, maar mijn moeder heeft dat terugbetaald dus ik ging er van uit dat dit een cadeau voor hem was van haar. Toch?
Mijn schoonbroer schaamde zich dus kapot omdat hij niks had voor mij. Mijn broer keek ook al raar aangezien ik vlak ervoor nog zei dat ik niks had. Ik heb het hun nadien ook wel uitgelegd, dat ik hier niks van wist en dat ik uiteindelijk niks betaald had. Maar hoe genant was dit seg!
Gelukkig kennen ze mijn moeder en kon mijn schoonbroer er wel om lachen. Maar op de moment zelf konden we wel door de grond zakken van schaamte.
zondag 29 december 2019 om 16:31
Mandarijntje... wat een reactie van jouw kennis! Bizar. Groot gelijk dat je je eigen gezondheid niet op het spel zet. Gezondheid mag gewoon prioriteit nummer 1 zijn!!
Ik kan er zelf trouwens wel moeite mee hebben als mensen elke week uitgaan. Het is niet echt veroordelen maar ik vind mezelf extra (... ik weet het woord even niet. Ik had eerst saai geschreven maar dat bedoel ik niet. Maar meer een nogal 'voorspelbaar' leven, waarin niet zoveel spontaniteit is of onverwachte momenten. Zou spontaner en losser willen zijn, maar ben dat nu eenmaal niet)...
Dat is meer een persoonlijk issue dan dat ik er iemand echt op aankijk. Wanneer ik me wel zou irriteren is als iemand in het weekend helemaal losgaat en daardoor daarna op het werk bijv. maar op halve kracht werkt, want 'nog moe van het weekend'.
Ik kan er zelf trouwens wel moeite mee hebben als mensen elke week uitgaan. Het is niet echt veroordelen maar ik vind mezelf extra (... ik weet het woord even niet. Ik had eerst saai geschreven maar dat bedoel ik niet. Maar meer een nogal 'voorspelbaar' leven, waarin niet zoveel spontaniteit is of onverwachte momenten. Zou spontaner en losser willen zijn, maar ben dat nu eenmaal niet)...
Dat is meer een persoonlijk issue dan dat ik er iemand echt op aankijk. Wanneer ik me wel zou irriteren is als iemand in het weekend helemaal losgaat en daardoor daarna op het werk bijv. maar op halve kracht werkt, want 'nog moe van het weekend'.
zondag 29 december 2019 om 17:08
Ik zou willen dat dat maar een kennis was, maar helaas was het familie, een zus van mijn vader, die zo reageerde. Familie of niet: zo laat ik me niet behandelen en zo'n mensen ben ik liever kwijt dan rijk.dagdromer1986 schreef: ↑29-12-2019 16:31Mandarijntje... wat een reactie van jouw kennis! Bizar. Groot gelijk dat je je eigen gezondheid niet op het spel zet. Gezondheid mag gewoon prioriteit nummer 1 zijn!!
Ik kan er zelf trouwens wel moeite mee hebben als mensen elke week uitgaan. Het is niet echt veroordelen maar ik vind mezelf extra (... ik weet het woord even niet. Ik had eerst saai geschreven maar dat bedoel ik niet. Maar meer een nogal 'voorspelbaar' leven, waarin niet zoveel spontaniteit is of onverwachte momenten. Zou spontaner en losser willen zijn, maar ben dat nu eenmaal niet)...
Dat is meer een persoonlijk issue dan dat ik er iemand echt op aankijk. Wanneer ik me wel zou irriteren is als iemand in het weekend helemaal losgaat en daardoor daarna op het werk bijv. maar op halve kracht werkt, want 'nog moe van het weekend'.
Wat dat uitgaan betreft snap ik wel wat je wil zeggen. Dat gevoel van 'saai' zijn heb ik nu wel niet, ik vind mezelf interessant genoeg op mijn manier. En iedereen moet doen waar die zich goed bij voelt, zolang iemand anders er geen hinder van ondervind. Maar als iemand dan op maandag maar op halve kracht werkt dan hebben de andere collega's er wel 'last' van, en daar kan ik ook wel van ontploffen. Zo'n collega's heb ik gelukkig niet.
maandag 30 december 2019 om 08:18
Ik herken dit met periodes ook echt heel erg...Mandarijntje1 schreef: ↑29-12-2019 13:07Het lijkt alsof ik niet waardevol genoeg ben als alleenstaande zonder kinderen (maar wel met hond). Terwijl ik hier best wel fier op ben want dit is ook niet altijd gemakkelijk, maar daar word nooit iets van gezegd.
Dat iemand anders fier is op zijn job, kinderen of whatever is heel leuk, maar inderdaad, daar moeten geen uren en uren over gesproken worden.
En zoals hierboven ook al aangehaald werd: aan mij vraagt nooit iemand iets, hoe het gaat, wat er in het afgelopen jaar is gebeurd, op het werk,... boeien?
Ik vind het best lastig om mijn plekje te vinden, als vrijgezel en met weinig sociaal leven.
Terwijl er dus wel degelijk veel is veranderd de afgelopen jaren en ik stappen heb gezet maar dat is meer op persoonlijk vlak/groei, (creativiteit, sporten, mijn leven op mijn manier inrichten) maar dat ziet dan niemand lijkt wel.
Alhoewel, heel soms heb ik een goed gesprek met iemand waar je dan ineens tot de kern komt.
Ik vind het soms moeilijk om mezelf te blijven motiveren en soms levert dat frustratie op maar ik probeer ook best wel trots te zijn op de dingen die ik doe, maar dat is inderdaad niet altijd even makkelijk.
maandag 30 december 2019 om 08:46
Oh en nog iets.. weet niet of mensen dit herkennen, maar soms denk ik ook dat sommige mensen niet wíllen dat je veranderd en je misschien onbewust ook klein houden.. en als je dan dus stappen zet dat er dan niet echt op gereageerd wordt.
Dus als je het dan op bepaalde vlakken toch wel goed doet merk ik toch wel dat er door bepaalde mensen apart gereageerd wordt. Sommige mensen willen nou eenmaal zelf altijd in the picture staan en je merkt op een gegeven moment wel wie je echt dingen gunt zeg maar.
Ik denk dan altijd aan deze quote' I am independent of the bad and good opinions of other people'
Die probeer ik de laatste tijd in gedachten te houden om dingen door te zetten..
Dus als je het dan op bepaalde vlakken toch wel goed doet merk ik toch wel dat er door bepaalde mensen apart gereageerd wordt. Sommige mensen willen nou eenmaal zelf altijd in the picture staan en je merkt op een gegeven moment wel wie je echt dingen gunt zeg maar.
Ik denk dan altijd aan deze quote' I am independent of the bad and good opinions of other people'
Die probeer ik de laatste tijd in gedachten te houden om dingen door te zetten..
maandag 30 december 2019 om 13:16
pfff, 90% van de mensen zijn middelmatig en doen niks met hun leven. En het is makkelijker om iemand omlaag te halen om er boven te blijven staan, dan iemand omhoog te trekken en daardoor zelf een beter mens te worden en je er nog boven staat. Ik heb al dat soort mensen uit mijn leven gegooid. Dat ruimt aardig op kan ik je zeggen en het aantal relaties wordt een stuk kleiner, maar kwalitatief veel beter. Het leuke is dat het kwantitatieve verschil ruimschoots goed wordt gemaakt, doordat ik een veel betere band heb gekregen met mezelf.yesss schreef: ↑30-12-2019 08:46Oh en nog iets.. weet niet of mensen dit herkennen, maar soms denk ik ook dat sommige mensen niet wíllen dat je veranderd en je misschien onbewust ook klein houden.. en als je dan dus stappen zet dat er dan niet echt op gereageerd wordt.
Dus als je het dan op bepaalde vlakken toch wel goed doet merk ik toch wel dat er door bepaalde mensen apart gereageerd wordt. Sommige mensen willen nou eenmaal zelf altijd in the picture staan en je merkt op een gegeven moment wel wie je echt dingen gunt zeg maar.
Ik denk dan altijd aan deze quote' I am independent of the bad and good opinions of other people'
Die probeer ik de laatste tijd in gedachten te houden om dingen door te zetten..
Ik ben ook van de quotes en de laatste paar die ik actief gebruik zijn:
- I don't care what people think of what I do, but I care very much of what I think of what I do.
- I live my life for myself and I answer to nobody
en eentje die me weer een stap verder heeft gebracht:
- You can ignore reality, but not the consequences of reality of anders gezegd: ignoring realitiy as it is, leads to pain.
maandag 30 december 2019 om 15:25
Ja klopt helemaal Spell, zijn maar weinig mensen die met je meejuichen zeg maar en dan is het de kunst om bij jezelf te blijven en daar schijt aan te hebben, doen wat goed voelt, wat ik met periodes dus echt lastig vind. Gelukkig ken ik genoeg mensen die wel oprecht zijn hoor, maar je merkt gewoon het verschil.
Ik zie ook vaak het 'neppe' en het niet oprecht zijn van sommige mensen, ik denk als je een gevoelsmens bent dat je daar snel doorheen prikt, maar dat kan ook vermoeiend zijn, die radar.
Ik zie ook vaak het 'neppe' en het niet oprecht zijn van sommige mensen, ik denk als je een gevoelsmens bent dat je daar snel doorheen prikt, maar dat kan ook vermoeiend zijn, die radar.
maandag 30 december 2019 om 21:01
Nog meer mensen die hier zo kunnen genieten van evenementen rond dit jaar zoals serious request (voorheen meer toen het glazen huis er nog was) en nu vooral de TOP2000?
Voor mij als introvert stiekempjes weg de fijnste avonden die er zijn. Kerstboompje aan, oliebolletje in de oven, top 2000 aan en biertje erbij. Morgen oudejaarsavond met een zooi vrienden, maar dit is eigenlijk mijn échte geniet-avondje. Dat is een groot voordeel van introvert zijn : zo intens kunnen genieten van dit soort avonden.
Voor mij als introvert stiekempjes weg de fijnste avonden die er zijn. Kerstboompje aan, oliebolletje in de oven, top 2000 aan en biertje erbij. Morgen oudejaarsavond met een zooi vrienden, maar dit is eigenlijk mijn échte geniet-avondje. Dat is een groot voordeel van introvert zijn : zo intens kunnen genieten van dit soort avonden.
maandag 30 december 2019 om 21:46
Ik zal blij zijn als het 2 Januari is. Dat alles weer "gewoon" is. Hoewel ik de wintermaanden ruk vind. Morgenavond bij moeder en stiefvader mini-pizzaatjes maken. We zijn maar met z'n drieën. Toch blijf ik niet tot middernacht daar. Ga voor het vuurwerk nog naar huis. Dan ben ik weer lang genoeg in gezelschap geweest. Anders ga ik me vervelen. Met de jaarwisseling bellen we elkaar dan even. Vuurwerk kijk ik thuis wel.
Op Nieuwjaarsdag blijf ik thuis. Dan komen de kinderen en kleinkinderen met aanhang van stiefvader bij hen. Ik mag komen, maar heb geen zin in die drukte.
Wat gaan jullie met Oud en Nieuw doen?
Op Nieuwjaarsdag blijf ik thuis. Dan komen de kinderen en kleinkinderen met aanhang van stiefvader bij hen. Ik mag komen, maar heb geen zin in die drukte.
Wat gaan jullie met Oud en Nieuw doen?
maandag 30 december 2019 om 21:57
Hier komen vrienden eten, 2 volw, 2 kind.
Dat vind ik oprecht leuk, omdat het goede vrienden zijn. Vroeger vierden we het met een grote vriendengroep maar eigenlijk zag ik daar altijd tegen op. Want zijn meer de vrienden van hem dan van mij. Kost me veel energie zo'n avond, om gesprekken op gang te houden bijv. En veel extraverte en drukke mensen. Hou er gewoon niet zo van. Gelukkig doen we dat al jaren niet meer sinds bijna iedereen kinderen heeft. Dus eten met vrienden vind ik gezellig, Maar gewoon met het eigen gezin spelletjes doen, tv kijken etc zou ik ook prima vinden. Man op zich ook wel, maar voelt toch iets meer de drang ook nog anderen te zien/spreken.
Dat vind ik oprecht leuk, omdat het goede vrienden zijn. Vroeger vierden we het met een grote vriendengroep maar eigenlijk zag ik daar altijd tegen op. Want zijn meer de vrienden van hem dan van mij. Kost me veel energie zo'n avond, om gesprekken op gang te houden bijv. En veel extraverte en drukke mensen. Hou er gewoon niet zo van. Gelukkig doen we dat al jaren niet meer sinds bijna iedereen kinderen heeft. Dus eten met vrienden vind ik gezellig, Maar gewoon met het eigen gezin spelletjes doen, tv kijken etc zou ik ook prima vinden. Man op zich ook wel, maar voelt toch iets meer de drang ook nog anderen te zien/spreken.
maandag 30 december 2019 om 22:00
maandag 30 december 2019 om 22:33
Morgen naar mijn (mooie, vind ik) werkervaringsplaats en 's avonds komen mijn ouders bij mij langs. Intensieve dag voor mijn doen, dus het liefst ga ik om kwart over twaalf slapen waarschijnlijk, maar voordat het een beetje stil wordt ben je weer een paar uur verder hier, weet ik inmiddels uit ervaring.
maandag 30 december 2019 om 22:44
maandag 30 december 2019 om 23:20
Hier ook blij als het voorbij is hoor.... Waar ik meer aan refereerde (als jullie posts überhaupt al direct/indirect een reactie waren op de mijne), is dat ik live-TV waarop ik gewoon mensen een beetje kan zien dansen op muziek, met zo'n sms-balk onderin...
Ik weet niet maar ik vind het heel fijn om naar te kijken... Het geeft een bepaalde rust. Het is alsof je toch onder je vrienden in een kroeg bent, maar dan lekker toch alleen op de bank... heerlijk!!
Dat is sowieso altijd een vermoeiende tegenstelling bij mij. Ik vind alleen zijn echt heerlijk, maar dan moet ik wel iets sociaals op de planning hebben staan. En als dat ''sociale'' eenmaal is aangebroken, heb ik er helemaal geen zin meer in. Maar ik moet altijd wel het idee hebben dat ik op een sociaal vangnet kan terugvallen.
Nu zit ik hier bijvoorbeeld lekker te keuvelen, omdat ik morgen een uitnodiging heb voor een feestje. Dus voelt het goed. Terwijl ik morgenavond zeker weten ook weer denk : pffff, wat een gedoe allemaal, kon ik maar lekker op tijd naar bed en dan maak ik nieuwjaarsdag om 7 uur in de ochtend een mooie wandeling als iedereen zn roes nog ligt uit te slapen (wordt wss. een prachtige zonsopkomst).
Ik weet niet maar ik vind het heel fijn om naar te kijken... Het geeft een bepaalde rust. Het is alsof je toch onder je vrienden in een kroeg bent, maar dan lekker toch alleen op de bank... heerlijk!!
Dat is sowieso altijd een vermoeiende tegenstelling bij mij. Ik vind alleen zijn echt heerlijk, maar dan moet ik wel iets sociaals op de planning hebben staan. En als dat ''sociale'' eenmaal is aangebroken, heb ik er helemaal geen zin meer in. Maar ik moet altijd wel het idee hebben dat ik op een sociaal vangnet kan terugvallen.
Nu zit ik hier bijvoorbeeld lekker te keuvelen, omdat ik morgen een uitnodiging heb voor een feestje. Dus voelt het goed. Terwijl ik morgenavond zeker weten ook weer denk : pffff, wat een gedoe allemaal, kon ik maar lekker op tijd naar bed en dan maak ik nieuwjaarsdag om 7 uur in de ochtend een mooie wandeling als iedereen zn roes nog ligt uit te slapen (wordt wss. een prachtige zonsopkomst).
maandag 30 december 2019 om 23:33
Jaa, hier precies zo! Zo tegenstrijdig....FCBM schreef: ↑30-12-2019 23:20Dat is sowieso altijd een vermoeiende tegenstelling bij mij. Ik vind alleen zijn echt heerlijk, maar dan moet ik wel iets sociaals op de planning hebben staan. En als dat ''sociale'' eenmaal is aangebroken, heb ik er helemaal geen zin meer in. Maar ik moet altijd wel het idee hebben dat ik op een sociaal vangnet kan terugvallen.
dinsdag 31 december 2019 om 17:29
dinsdag 31 december 2019 om 23:17
Ik ben net weer thuis. Had besloten om voor het vuurwerk naar huis te gaan. Mijn avond was relaxt. Die van mijn stiefzus en haar gezin echter niet. Bij hun thuis was brand op zolder ontstaan, bij de verwarmingsketel. De precieze oorzaak is nog niet bekend. Ze kunnen daar nu niet slapen, alles stinkt naar rook en is vies boven. Ze gingen een hotel boeken of bij vrienden slapen. Mijn moeder en stiefvader hadden aangeboden dat ze ook bij hen konden slapen. Maar dat was niet nodig. Wij hadden verder gewoon de avond konden doorzetten zoals gepland.
woensdag 1 januari 2020 om 11:56
@hondenmens
Wat erg voor je stiefzus! Gelukkig is er niemand gewond geraakt.
Ik ben blij dat deze dagen achter de rug zijn. Ik weet niet wat er scheelt maar ik voel me zo uitgeput, uitgeblust, lusteloos de laatste weken. Het enige wat ik wil is alleen maar in de zetel hangen, maar dat kan natuurlijk niet. Ik hoop maar dat het komt door de donkere dagen en niet opnieuw iets medisch.
De beste wensen voor jullie allemaal. Hopelijk hebben we allemaal een rustig en stil 2020.
Wat erg voor je stiefzus! Gelukkig is er niemand gewond geraakt.
Ik ben blij dat deze dagen achter de rug zijn. Ik weet niet wat er scheelt maar ik voel me zo uitgeput, uitgeblust, lusteloos de laatste weken. Het enige wat ik wil is alleen maar in de zetel hangen, maar dat kan natuurlijk niet. Ik hoop maar dat het komt door de donkere dagen en niet opnieuw iets medisch.
De beste wensen voor jullie allemaal. Hopelijk hebben we allemaal een rustig en stil 2020.
woensdag 1 januari 2020 om 12:09
Hier hetzelfde Mandarijntje... Het zijn toch andere dagen met meer verplichtingen. Ben er ook even helemaal klaar mee.
Ik kom maar niet bij.. vannacht ook slecht geslapen door het vuurwerk.
Vandaag nog een familie bezoekje, vanavond niks, morgen gelukkig nog vrij en dan wil ik echt even niemand spreken.
Ik kom maar niet bij.. vannacht ook slecht geslapen door het vuurwerk.
Vandaag nog een familie bezoekje, vanavond niks, morgen gelukkig nog vrij en dan wil ik echt even niemand spreken.
woensdag 1 januari 2020 om 12:25
Ik heb nu gelukkig geen familie bezoekjes, gelukkig maar. En ik heb vannacht ook gewoon door het vuurwerk heen geslapen. Ik heb echt niks gehoord om middernacht.yesss schreef: ↑01-01-2020 12:09Hier hetzelfde Mandarijntje... Het zijn toch andere dagen met meer verplichtingen. Ben er ook even helemaal klaar mee.
Ik kom maar niet bij.. vannacht ook slecht geslapen door het vuurwerk.
Vandaag nog een familie bezoekje, vanavond niks, morgen gelukkig nog vrij en dan wil ik echt even niemand spreken.
Het is bij mij op het werk ook enorm kalm deze maand. Dat is leuk om even bij te werken, maar nu is het dus niet meer leuk. ik heb vorige week gewoon een dag verlof genomen om me niet een hele dag te moeten vervelen. Dit baart me ook wel wat zorgen want dit duurt wel heel lang. Als dit nog langer duurt gaat er ook iemand moeten vertrekken op kantoor. Ik denk niet dat ik dat zal zijn, maar wie dan wel? Van verveling krijg je ook wel stress, ik mis momenteel echt zo 'de peper in de kont'. Je word hier zo lui van, en als er dan een taakje binnenkomt heb je daar ook al geen zin meer in. Ik hoop echt dat dit niet te lang meer duurt, voor mezelf
woensdag 1 januari 2020 om 13:58
Ik ben ook thuis, gelukkig. Einde van de ochtend al hoor, maar heb eerst nog lekker gedoucht en huispak aangetrokken, en tas uitgepakt.
Hier heel weinig geslapen. Rond 2 uur/half 3 naar bed gegaan (weet het niet meer zeker) en toen ik bijna n slaap viel, werd kamergenoot niet lekker en spuugde het bed onder. We lagen in 2 bedden hoor, gelukkig.
Even hulptroepen ingeschakeld en binnen 5 minuten bed verschoond.
Weer een poging gedaan om te slapen, dat na een half uur weer werd verstoord door hetzelfde probleem Weer het bed verschoond.
Afijn, rond half 5 eindelijk in slaap gevallen. Om half 10 eruit gegaan.
Op zich wel een fijne avond gehad maar ik denk dat ik het volgend jaar anders ga doen.
Hier heel weinig geslapen. Rond 2 uur/half 3 naar bed gegaan (weet het niet meer zeker) en toen ik bijna n slaap viel, werd kamergenoot niet lekker en spuugde het bed onder. We lagen in 2 bedden hoor, gelukkig.
Even hulptroepen ingeschakeld en binnen 5 minuten bed verschoond.
Weer een poging gedaan om te slapen, dat na een half uur weer werd verstoord door hetzelfde probleem
Weer het bed verschoond.Afijn, rond half 5 eindelijk in slaap gevallen. Om half 10 eruit gegaan.
Op zich wel een fijne avond gehad maar ik denk dat ik het volgend jaar anders ga doen.
