Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 om 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
woensdag 1 januari 2020 om 14:20
Ik ben blij dat morgen alles weer gewoon is. Vandaag niks gepland. Mijn moeder en stiefvader zijn volop friet aan het bakken voor hun bezoek.
Hadden jullie altijd al moeite met de feestdagen?
Ik niet, in mijn jeugd vond ik het juist leuk. Behalve Nieuwjaarsdag dan, dat vond ik vreselijk. Maar toen woonde ik nog in mijn ouderlijk huis en daar voelde het allemaal knusser en echter. Sinds dat huis is verkocht heb ik dat gevoel niet meer. Terwijl we toch lekker eten en het gezellig is. Het voelt niet meer compleet sindsdien.
Hadden jullie altijd al moeite met de feestdagen?
Ik niet, in mijn jeugd vond ik het juist leuk. Behalve Nieuwjaarsdag dan, dat vond ik vreselijk. Maar toen woonde ik nog in mijn ouderlijk huis en daar voelde het allemaal knusser en echter. Sinds dat huis is verkocht heb ik dat gevoel niet meer. Terwijl we toch lekker eten en het gezellig is. Het voelt niet meer compleet sindsdien.
woensdag 1 januari 2020 om 20:15
@hondenmens: Als klein kind vermoed ik dat ik de feestdagen wel leuk vond aangezien ik dan cadeautjes kreeg. Maar naarmate ik ouder werd besefte ik dat ik eigenlijk echt geen leuke familie had dus ik denk dat ik er rond mijn 10de verjaardag zowat al genoeg van had. Dat gevoel werd erger en erger en 3 jaar geleden heb ik dan ook volledig met hun gebroken. Sindsdien vind ik het weer 'leuker' omdat ik hierdoor geen familiale verplichtingen meer heb.
In een eerder bericht zei ik dat ik me zo verveelde op mijn werk. Ik denk er zelfs aan om op zoek te gaan naar een andere job. Maar ik weet niet goed wat. Wat voor werk doen jullie als introvert zijnde?
In een eerder bericht zei ik dat ik me zo verveelde op mijn werk. Ik denk er zelfs aan om op zoek te gaan naar een andere job. Maar ik weet niet goed wat. Wat voor werk doen jullie als introvert zijnde?
woensdag 1 januari 2020 om 20:27
Haha wel toevallig, want ik werk als leidinggevende voor huishoudhulpen. Ik moet hun dan aansturen, planningen maken, klanten contacteren en inplannen bij de huishoudhulpen uit mijn team. Ik had zo je leidinggevende kunnen zijnKwebbeltje91 schreef: ↑01-01-2020 20:20@mandarijntje1 ik werk in de thuiszorg, als hulp in huishouding.
Ik zie bijna nooit collega's (alleen met bijeenkomsten, paar keer in het jaar) en ik heb dus alleen contact met de cliënten, en soms ook met familie.
Heel fijn werken.
Opzich doe ik dat wel graag, maar er komen hierdoor toch veel prikkels op me af. Behalve de laatste tijd, nu zijn het veel te weinig prikkels.
woensdag 1 januari 2020 om 21:03
Oh joh da's toevalligMandarijntje1 schreef: ↑01-01-2020 20:27Haha wel toevallig, want ik werk als leidinggevende voor huishoudhulpen. Ik moet hun dan aansturen, planningen maken, klanten contacteren en inplannen bij de huishoudhulpen uit mijn team. Ik had zo je leidinggevende kunnen zijn
Je zou zeggen dat het juist drukker wordt toch, qua werk? Mijn werkgever is een grote organisatie en die blijven maar groeien.
woensdag 1 januari 2020 om 22:50
Aan de ene kant blij dat alles morgen weer gewoon is, aan de andere kant vind ik het ook heel jammer.
De feestdagen voelen voor mij vaak toch ook bij uitstek als dé dagen waarop ik (m.u.v. oud/nieuwjaarsdag en de kerstdagen zélf door alle sociale verplichtingen) volledig kan wegkwijnen en wegzweven in mijn introverte en mijmerende/nostalgische gedachten en herinneringen. Voor mijn gevoel, en al is het alleen al om het gevoel, komt de wereld een beetje tot stilstand, is er rust. Alleen al op de wegen omdat men grotendeels vrij is. Juist omdat ik zo veel herinneringen heb in deze periode, gaan mijn gedachten vaak terug naar mijn kinderjaren, en ik vind het heerlijk om in die warme herinneringen terug te baden.
En zoals eerder ook al gezegd zijn er ''live stream'' evenementen als serious request en top 2000 op TV, waardoor ik toch altijd het gevoel heb dat er een club vrienden in de woonkamer zit. Kerstboom erbij en het is heerlijk veilig / huiselijk. Merk ook dat ik het dit jaar lastiger vind dan voorheen.
Misschien omdat ik nu dertig ben, ik word me er bewust van dat ikzelf maar ook mijn dierbaren een jaartje ouder worden... Vorig jaar voorzag ik weinig wijzigingen en 2019 is dan ook een comfortabel, stabiel jaar geweest voor mij, waarin weinig grote veranderingen hebben plaatsgevonden. Echter staan voor 2020 nu al in Q1 alleen al een aantal (weliswaar positieve) grote veranderingen voor de deur, waardoor ik weet dat mijn leven er de volgende kerst heel anders zal uitzien. Ik vind dat toch lastig en een beetje engig, maar het is ook goed
Beste wensen allemaal!!
De feestdagen voelen voor mij vaak toch ook bij uitstek als dé dagen waarop ik (m.u.v. oud/nieuwjaarsdag en de kerstdagen zélf door alle sociale verplichtingen) volledig kan wegkwijnen en wegzweven in mijn introverte en mijmerende/nostalgische gedachten en herinneringen. Voor mijn gevoel, en al is het alleen al om het gevoel, komt de wereld een beetje tot stilstand, is er rust. Alleen al op de wegen omdat men grotendeels vrij is. Juist omdat ik zo veel herinneringen heb in deze periode, gaan mijn gedachten vaak terug naar mijn kinderjaren, en ik vind het heerlijk om in die warme herinneringen terug te baden.
En zoals eerder ook al gezegd zijn er ''live stream'' evenementen als serious request en top 2000 op TV, waardoor ik toch altijd het gevoel heb dat er een club vrienden in de woonkamer zit. Kerstboom erbij en het is heerlijk veilig / huiselijk. Merk ook dat ik het dit jaar lastiger vind dan voorheen.
Misschien omdat ik nu dertig ben, ik word me er bewust van dat ikzelf maar ook mijn dierbaren een jaartje ouder worden... Vorig jaar voorzag ik weinig wijzigingen en 2019 is dan ook een comfortabel, stabiel jaar geweest voor mij, waarin weinig grote veranderingen hebben plaatsgevonden. Echter staan voor 2020 nu al in Q1 alleen al een aantal (weliswaar positieve) grote veranderingen voor de deur, waardoor ik weet dat mijn leven er de volgende kerst heel anders zal uitzien. Ik vind dat toch lastig en een beetje engig, maar het is ook goed
Beste wensen allemaal!!
donderdag 2 januari 2020 om 10:44
Allereerst allemaal de beste wensen voor 2020!!
Hier de feestdagen goed doorgekomen en op een manier doorgebracht die ik zelf ook heel fijn vind.
Eerste kerstdag met man, kinders én hond naar mijn moeder. Mijn zusje en vriend waren daar ook en we hebben gefondued.
Tweede kerstdag gewoon thuis lekker gegeten
Oudjaarsavond was ik thuis bij onze pup die de knallen toch wel eng vindt. Mijn zusje kwam ook (terwijl man en kinderen weg waren)
Straks moet ik weer werken. Leuk iedereen gelukkig nieuw jaar wensen
@ Yesss wat jij zegt herken ik ook wel. Onlangs een vast contract gekregen op het werk. Ik denk dat sommige mensen wel enigszins verbaasd waren. Die stille Winters..!? Maar gelukkig ziet mijn teamleider dat ik hard werk en echt mijn best doe
Ik werk trouwens in het magazijn van een groot en groeiend bedrijf. Ik zie wel veel collega's maar ik hoef er niet veel mee te praten en dingen te overleggen enzo.
@Campercamping, spannend zeg! Ik hoop dat het allemaal meevalt en dat je aan het einde van dit nieuwe jaar kan zeggen dat alles is meegevallen en dat het een positief jaar was
Hier de feestdagen goed doorgekomen en op een manier doorgebracht die ik zelf ook heel fijn vind.
Eerste kerstdag met man, kinders én hond naar mijn moeder. Mijn zusje en vriend waren daar ook en we hebben gefondued.
Tweede kerstdag gewoon thuis lekker gegeten
Oudjaarsavond was ik thuis bij onze pup die de knallen toch wel eng vindt. Mijn zusje kwam ook (terwijl man en kinderen weg waren)
Straks moet ik weer werken. Leuk iedereen gelukkig nieuw jaar wensen
@ Yesss wat jij zegt herken ik ook wel. Onlangs een vast contract gekregen op het werk. Ik denk dat sommige mensen wel enigszins verbaasd waren. Die stille Winters..!? Maar gelukkig ziet mijn teamleider dat ik hard werk en echt mijn best doe
Ik werk trouwens in het magazijn van een groot en groeiend bedrijf. Ik zie wel veel collega's maar ik hoef er niet veel mee te praten en dingen te overleggen enzo.
@Campercamping, spannend zeg! Ik hoop dat het allemaal meevalt en dat je aan het einde van dit nieuwe jaar kan zeggen dat alles is meegevallen en dat het een positief jaar was
zondag 5 januari 2020 om 15:46
Hierbij wil ik jullie nog gelukkig nieuwjaar wensen.
Ik merk aan mezelf dat ik wel steeds meer begin te veranderen.
Ik voel dat ik directer en ook duidelijker begin te worden in mijn communicatie en niet meer zo soft, lievig, pleasend, omslachtig/verkapt of wat dan ook.
Lange tijd had ik het gevoel dat ik totaal geen grip had op bepaalde situaties, vooral op sociaal vlak.
Ondermeer om van me af te kunnen bijten en mijn gevoelens en grenzen duidelijker kenbaar te maken.
Deze ontwikkeling juich ik zeker wel toe.
Er valt nog veel winst in te behalen.
Lange tijd voelde ik me een 'sul' , die steeds zich weer liet gebruiken (dan wel misbruiken) en over zich heen liet lopen.
Daar begin ik steeds meer mee af te rekenen.
Ik merk aan mezelf dat ik wel steeds meer begin te veranderen.
Ik voel dat ik directer en ook duidelijker begin te worden in mijn communicatie en niet meer zo soft, lievig, pleasend, omslachtig/verkapt of wat dan ook.
Lange tijd had ik het gevoel dat ik totaal geen grip had op bepaalde situaties, vooral op sociaal vlak.
Ondermeer om van me af te kunnen bijten en mijn gevoelens en grenzen duidelijker kenbaar te maken.
Deze ontwikkeling juich ik zeker wel toe.
Er valt nog veel winst in te behalen.
Lange tijd voelde ik me een 'sul' , die steeds zich weer liet gebruiken (dan wel misbruiken) en over zich heen liet lopen.
Daar begin ik steeds meer mee af te rekenen.
zondag 5 januari 2020 om 15:57
zondag 5 januari 2020 om 16:16
Die evolutie heb ik doorheen de jaren ook wel gemaakt en hier ben ik zelf ook wel heel blij mee. Ik laat veel minder over me heen lopen, al betrap ik mezelf er soms toch nog op dat ik achteraf denk: had ik maar...Spike76 schreef: ↑05-01-2020 15:46Hierbij wil ik jullie nog gelukkig nieuwjaar wensen.
Ik merk aan mezelf dat ik wel steeds meer begin te veranderen.
Ik voel dat ik directer en ook duidelijker begin te worden in mijn communicatie en niet meer zo soft, lievig, pleasend, omslachtig/verkapt of wat dan ook.
Lange tijd had ik het gevoel dat ik totaal geen grip had op bepaalde situaties, vooral op sociaal vlak.
Ondermeer om van me af te kunnen bijten en mijn gevoelens en grenzen duidelijker kenbaar te maken.
Deze ontwikkeling juich ik zeker wel toe.
Er valt nog veel winst in te behalen.
Lange tijd voelde ik me een 'sul' , die steeds zich weer liet gebruiken (dan wel misbruiken) en over zich heen liet lopen.
Daar begin ik steeds meer mee af te rekenen.
Merken jullie ook dat die evolutie door veel mensen niet in dank word afgenomen? Ik bedoel hiermee dat veel mensen die anders van je profiteerden nu eens geen grip meer op je krijgen en hierdoor ook volledig afstand nemen? Ik heb dit dus wel, en ik het begin dacht ik: ben ik nu misschien onbeleefd ipv assertief? Maar mijn inziens is dit niet zo, en volgens mijn psycholoog ook niet.
Ik heb gisteren ook weer gemerkt dat ik geen hechte vrienden heb. Nu ben ik wel graag alleen, maar soms wil ik toch eens iets samen met iemand anders gaan doen. Ik heb dan 3 verschillende 'vrienden' gevraagd of ze zin hadden om mee te gaan, maar alle 3 zeiden ze dat ze niet konden. Wat ze achteraf op hun sociale media posten zegt wel wat anders. Wees gewoon eerlijk mensen. Of er nu iemand mee gaat of niet, ik doe alsnog waar ik zin in heb en dat heb ik dan gisteren ook gedaan, alleen dan. Maar sommige mensen kunnen je zo'n waardeloos gevoel geven.
zondag 5 januari 2020 om 17:09
Dat heeft niet zoveel met assertief of onbeleefd te maken. Het heeft meer te maken dat je je buiten een sociale structuur gaat plaatsen, doordat je je eigen pad meer kiest. Mensen merken natuurlijk ook wel dat je verandert en als ze het idee hebben dat je niet meer bij ze past dan nemen ze afstand of ze gaan met je mee. Dat geeft niet, want als het goed is, zou je dat zelf ook moeten hebben bij hen.Mandarijntje1 schreef: ↑05-01-2020 16:16Die evolutie heb ik doorheen de jaren ook wel gemaakt en hier ben ik zelf ook wel heel blij mee. Ik laat veel minder over me heen lopen, al betrap ik mezelf er soms toch nog op dat ik achteraf denk: had ik maar...
Merken jullie ook dat die evolutie door veel mensen niet in dank word afgenomen? Ik bedoel hiermee dat veel mensen die anders van je profiteerden nu eens geen grip meer op je krijgen en hierdoor ook volledig afstand nemen? Ik heb dit dus wel, en ik het begin dacht ik: ben ik nu misschien onbeleefd ipv assertief? Maar mijn inziens is dit niet zo, en volgens mijn psycholoog ook niet.
Ik heb gisteren ook weer gemerkt dat ik geen hechte vrienden heb. Nu ben ik wel graag alleen, maar soms wil ik toch eens iets samen met iemand anders gaan doen. Ik heb dan 3 verschillende 'vrienden' gevraagd of ze zin hadden om mee te gaan, maar alle 3 zeiden ze dat ze niet konden. Wat ze achteraf op hun sociale media posten zegt wel wat anders. Wees gewoon eerlijk mensen. Of er nu iemand mee gaat of niet, ik doe alsnog waar ik zin in heb en dat heb ik dan gisteren ook gedaan, alleen dan. Maar sommige mensen kunnen je zo'n waardeloos gevoel geven.
Het leven bestaat nu eenmaal grotendeels uit middelmatige mensen die het wel goed vinden zo. En zoals coach Nick Saban treffend zei: "mediocre people don't like high achievers and high achievers don't like mediocre people".
Als mensen je een waardeloos gevoel kunnen geven, dan geef je mensen die de moeite niet waard zijn teveel waarde en nog te weinig waarde aan jezelf.
Je komt vanzelf weer mensen tegen die beter bij je passen zoals je waardes op dat moment zijn. Het worden er alleen steeds minder, maar mijn ervaring is dat het vaak wel blijvers zijn.
zondag 5 januari 2020 om 17:24
Het is niet dat ik me waardeloos voel, maar ze willen precies wel dat ik me zo voel. Gelukkig ben ik sterk genoeg om dat gevoel niet tot bij mij te krijgen.spell68 schreef: ↑05-01-2020 17:09Dat heeft niet zoveel met assertief of onbeleefd te maken. Het heeft meer te maken dat je je buiten een sociale structuur gaat plaatsen, doordat je je eigen pad meer kiest. Mensen merken natuurlijk ook wel dat je verandert en als ze het idee hebben dat je niet meer bij ze past dan nemen ze afstand of ze gaan met je mee. Dat geeft niet, want als het goed is, zou je dat zelf ook moeten hebben bij hen.
Het leven bestaat nu eenmaal grotendeels uit middelmatige mensen die het wel goed vinden zo. En zoals coach Nick Saban treffend zei: "mediocre people don't like high achievers and high achievers don't like mediocre people".
Als mensen je een waardeloos gevoel kunnen geven, dan geef je mensen die de moeite niet waard zijn teveel waarde en nog te weinig waarde aan jezelf.
Je komt vanzelf weer mensen tegen die beter bij je passen zoals je waardes op dat moment zijn. Het worden er alleen steeds minder, maar mijn ervaring is dat het vaak wel blijvers zijn.
Het jammere is dat ik op dit moment echt niemand in mijn leven heb die zo wat op dezelfde golflengte zit als ik. Ik ben absoluut niet eenzaam, maar ik vind die gedachte wel eng. Want stel dat ik wat aan de hand zou hebben, dan heb ik gwn niemand om op terug te vallen.
zondag 5 januari 2020 om 17:28
Dat heb ik in het verleden zeker gemerkt bij bepaalde mensen.Mandarijntje1 schreef: ↑05-01-2020 16:16Die evolutie heb ik doorheen de jaren ook wel gemaakt en hier ben ik zelf ook wel heel blij mee. Ik laat veel minder over me heen lopen, al betrap ik mezelf er soms toch nog op dat ik achteraf denk: had ik maar...
Merken jullie ook dat die evolutie door veel mensen niet in dank word afgenomen? Ik bedoel hiermee dat veel mensen die anders van je profiteerden nu eens geen grip meer op je krijgen en hierdoor ook volledig afstand nemen? Ik heb dit dus wel, en ik het begin dacht ik: ben ik nu misschien onbeleefd ipv assertief? Maar mijn inziens is dit niet zo, en volgens mijn psycholoog ook niet.
Vooral bij personen, waarmee ik zogenaamde vriendschap had, die ineens geen grip meer op mee krijgen en mij niet meer konden krijgen waar ze me hebben wilden.
Al die tijd konden ze over mij heen laten en me soms emotioneel manipuleren, zoals het aanpraten van schuldgevoelens, fel bekritiseren (op de man spelen, soms zelfs beledigen) etc.
Ik ging op den duur echter mijn grenzen aangeven en me soms zelfs tegen ze afzetten.
Met als gevolg vervreemding van elkaar, soms conflicten etc.
Hierbij heb ik lange tijd wel erg last gehad van ondermeer schuldgevoelens.
Maar deze zijn grotendeels verdwenen en ik wil mij daar ook niet langer mee door laten beheersen.
Sommige mensen kunnen je inderdaad echt een waardeloos gevoel geven.Mandarijntje1 schreef: ↑05-01-2020 16:16Ik heb gisteren ook weer gemerkt dat ik geen hechte vrienden heb. Nu ben ik wel graag alleen, maar soms wil ik toch eens iets samen met iemand anders gaan doen. Ik heb dan 3 verschillende 'vrienden' gevraagd of ze zin hadden om mee te gaan, maar alle 3 zeiden ze dat ze niet konden. Wat ze achteraf op hun sociale media posten zegt wel wat anders. Wees gewoon eerlijk mensen. Of er nu iemand mee gaat of niet, ik doe alsnog waar ik zin in heb en dat heb ik dan gisteren ook gedaan, alleen dan. Maar sommige mensen kunnen je zo'n waardeloos gevoel geven.
Eind vorig jaar heb ik dit nog met iemand gehad, waarbij het contact altijd van mijn kant moest komen.
Hij had het zogenaamd altijd te druk, andere afspraken etc.
Dit heb ik lange tijd steeds maar gewoon geaccepteerd, maar op den duur begon ik steeds meer het gevoel te krijgen dat ik langs de zijlaan bleef staan en een 5e wiel aan de wagen werd bij hem.
De druppel was voor mij toch wel zijn opmerking van 'jij bent degene die altijd graag wilt afspreken'.
Heb het daarna nog even aangezien met hem, maar op den duur hoefde het van mij niet meer (voelde me ook teveel aan het lijntje gehouden).
Heb al vele maanden geen contact meer met hem gehad en ik ga zelf ook absoluut geen contact meer met hem zoeken.
Ik mis hem ook absoluut niet en ik had (achteraf gezien) ook niet echt het gevoel dat we echt een hele goede match waren (op sociaal, gevoelsmatig en emotioneel vlak).
Toch jammer dat ik me hier wat op verkeken heb.
Nou ja; kan helaas gebeuren.
zondag 5 januari 2020 om 18:02
Het heeft niks met sterk te maken zijn. Het heeft te maken dat je jezelf zo hoog hebt zitten dat het niet eens binnenkomt, omdat je zelf anders over jezelf denkt en voelt.Mandarijntje1 schreef: ↑05-01-2020 17:24Het is niet dat ik me waardeloos voel, maar ze willen precies wel dat ik me zo voel. Gelukkig ben ik sterk genoeg om dat gevoel niet tot bij mij te krijgen.
Het jammere is dat ik op dit moment echt niemand in mijn leven heb die zo wat op dezelfde golflengte zit als ik. Ik ben absoluut niet eenzaam, maar ik vind die gedachte wel eng. Want stel dat ik wat aan de hand zou hebben, dan heb ik gwn niemand om op terug te vallen.
Misschien heb je niemand in je leven, omdat je teveel van jezelf uitgaat. Relaties zijn er om te geven en omdat te kunnen, moet je volledig op jezelf kunnen bouwen. Is dat niet dan ga je er op de voorhand al in, met een idee, wat je eruit kunt halen. Dat werkt niet. Dat wil overigens niet zeggen dat je niet moet kijken of hetgeen je uit de relatie terugkrijgt, voldoet aan jouw voorwaarden.
De laatste jaren heb ik gemerkt dat je in 2 maanden meer vrienden kunt krijgen door interesse in mensen te tonen dan je in 2 jaar kunt krijgen door mensen in jou geïnteresseerd te krijgen. En veel mensen komen en gaan, maar soms blijft er een langer plakken, waarbij het contact ook verdiept.
Je kunt dat alleen niet afdwingen en ja, het kan betekenen dat je lang alleen bent, maar ik ga voor niets minder dan wat ik vind dat ik verdien, dan liever alleen.
maandag 6 januari 2020 om 19:00
Ik zou willen dat ik dat ook kon zeggen. Ik ben echt jarenlang oprecht geïnteresseerd geweest in een aantal mensen, maar die interesse was precies nooit echt wederzijds. Na een tijd stop je met energie in hun te steken en was mijn interesse ook oprecht verdwenen. Nu ook, er zijn echt mensen waar ik geregeld mee wil afspreken om bij te kletsen, die ik een berichtje stuur om te horen hoe het gaat. Dan krijg ik een kort antwoord terug, en meestal ook negatief. Ja, wat moet ik dan nog meer doen om mensen te leren kennen?spell68 schreef: ↑05-01-2020 18:02
De laatste jaren heb ik gemerkt dat je in 2 maanden meer vrienden kunt krijgen door interesse in mensen te tonen dan je in 2 jaar kunt krijgen door mensen in jou geïnteresseerd te krijgen. En veel mensen komen en gaan, maar soms blijft er een langer plakken, waarbij het contact ook verdiept.
Je kunt dat alleen niet afdwingen en ja, het kan betekenen dat je lang alleen bent, maar ik ga voor niets minder dan wat ik vind dat ik verdien, dan liever alleen.
Ik heb nu een hond en doe dan ook activiteiten met hem. Als ik dan voorstel om met een ander baasje bv samen te gaan wandelen met de hondjes, dan heeft ook niemand tijd.
Tja, als je niet eens de moeite wil doen om mij beter te leren kennen dan ben je mijn energie ook niet waard.
dinsdag 7 januari 2020 om 00:23
Zeer herkenbaar wat hier geschreven wordt.
Vooral ook recentelijk door Mandarijntje en Spell68.
Zelf vind ik het ook erg lastig om sommige mensen goed te kunnen inschatten.
Dit heeft vaak gezorgd voor een verkeerde communicatie en irreële verwachtingspatronen, vooral in voormalig vriendschappen.
Met als gevolg nog meer onzekerheid, twijfels, angst, schuldgevoelens etc.
Daar ben ik zo langzamerhand wel klaar mee.
Heb lang genoeg op eieren gelopen en continu maar mensen behaagd, gepleasd etc.
Dit heeft alleen maar voor scheefgroei gezorgd en zo langzamerhand ben ik er wel achter dat mijn communicatie hierin ook totaal anders moet.
Minder soft en lievig ook en niet zo verkapt en omslachtig.
Ik weet dat ik hiermee in de herhaling val en dat vind ik erg jammer en vervelend ook wel.
Lange tijd werd ik hierin gedreven door angst en onzekerheid en vooral ook negativiteit.
Dat heeft mij (te) lang in de houtgreep gehouden.
Vooral ook recentelijk door Mandarijntje en Spell68.
Zelf vind ik het ook erg lastig om sommige mensen goed te kunnen inschatten.
Dit heeft vaak gezorgd voor een verkeerde communicatie en irreële verwachtingspatronen, vooral in voormalig vriendschappen.
Met als gevolg nog meer onzekerheid, twijfels, angst, schuldgevoelens etc.
Daar ben ik zo langzamerhand wel klaar mee.
Heb lang genoeg op eieren gelopen en continu maar mensen behaagd, gepleasd etc.
Dit heeft alleen maar voor scheefgroei gezorgd en zo langzamerhand ben ik er wel achter dat mijn communicatie hierin ook totaal anders moet.
Minder soft en lievig ook en niet zo verkapt en omslachtig.
Ik weet dat ik hiermee in de herhaling val en dat vind ik erg jammer en vervelend ook wel.
Lange tijd werd ik hierin gedreven door angst en onzekerheid en vooral ook negativiteit.
Dat heeft mij (te) lang in de houtgreep gehouden.
dinsdag 7 januari 2020 om 08:06
Die wederzijdse interesse: lastig! Maar ik denk dat het voor sommige mensen best lastig is om hun betrokkenheid te tonen. Ze vóelen het wel maar als zich bijvoorbeeld een patroon ontwikkeld heeft in de vriendschap waarin de één vooral zijn/haar ‘ei’ kwijt kan, dan blijft dat vaak zo omdat veel mensen daar nu eenmaal ook wel behoefte aan hebben.
Zelf toon ik nog wel eens te weinig interesse omdat ik simpelweg het idee heb dat iemand niet zit te wachten op mijn interesse.
Wat iemand laat zien is maar buitenkant. Die kan soms heel frustrerend zijn, dat begrijp ik! Maar in het geval van interesse denk ik dat er soms eigenlijk wel interesse is, al zie je er weinig van
Zelf toon ik nog wel eens te weinig interesse omdat ik simpelweg het idee heb dat iemand niet zit te wachten op mijn interesse.
Wat iemand laat zien is maar buitenkant. Die kan soms heel frustrerend zijn, dat begrijp ik! Maar in het geval van interesse denk ik dat er soms eigenlijk wel interesse is, al zie je er weinig van
dinsdag 7 januari 2020 om 08:38
Niets, dan kun je beter je tijd investeren in iemand anders. Het is niet zo dat iedereen jou ook interessant vindt, het moet wel klikken. Wat dat betreft zijn vriendschappen niet veel anders dan gewoon daten. Het is zoeken.Mandarijntje1 schreef: ↑06-01-2020 19:00Ik zou willen dat ik dat ook kon zeggen. Ik ben echt jarenlang oprecht geïnteresseerd geweest in een aantal mensen, maar die interesse was precies nooit echt wederzijds. Na een tijd stop je met energie in hun te steken en was mijn interesse ook oprecht verdwenen. Nu ook, er zijn echt mensen waar ik geregeld mee wil afspreken om bij te kletsen, die ik een berichtje stuur om te horen hoe het gaat. Dan krijg ik een kort antwoord terug, en meestal ook negatief. Ja, wat moet ik dan nog meer doen om mensen te leren kennen?
Ik heb nu een hond en doe dan ook activiteiten met hem. Als ik dan voorstel om met een ander baasje bv samen te gaan wandelen met de hondjes, dan heeft ook niemand tijd.
Tja, als je niet eens de moeite wil doen om mij beter te leren kennen dan ben je mijn energie ook niet waard.
Maar, je moet ook wel in staat zijn om te kijken of andere mensen misschien wel interesse tonen, maar dat op hun manier doen. Ik heb ook een vriendin die nooit vraagt hoe het gaat, maar altijd dingetjes meeneemt, omdat haar dat aan mij herinnert. Het is niet mijn manier, maar het is wel een manier.
dinsdag 7 januari 2020 om 17:48
Koopt zij dan af en toe en attentie voor jou? Of hoe moet ik dat zien?
Ik heb een 1.5 jaar geleden iemand leren kennen. Zij heeft echt wel in een shit periode gezeten ik heb ik haar gedeeltelijk geholpen om hieruit te komen. Aan haar heb ik ook wel wat en daar ben ik dan wel dankbaar voor. Bij haar verjaardag heb ik haar dan ook een bos bloemen laten bezorgen en dat vond ze heel leuk. Ik vind het alleen zeer jammer dat we elkaar zo weinig zien
dinsdag 7 januari 2020 om 18:33
Ja, koopt ze een eiwitreep die ze gezien heeft en dat haar dan aan mij denken en die neemt ze dan mee. Ploft vervolgens op de bank en begint gewoon te praten, zonder iets te vragen. Of ze stuurt een appje met zo´n plaatje waar een tekst bij is gezet. "Ik moest meteen aan jou denken", krijg ik dan te horen.Mandarijntje1 schreef: ↑07-01-2020 17:48Koopt zij dan af en toe en attentie voor jou? Of hoe moet ik dat zien?
Ik heb een 1.5 jaar geleden iemand leren kennen. Zij heeft echt wel in een shit periode gezeten ik heb ik haar gedeeltelijk geholpen om hieruit te komen. Aan haar heb ik ook wel wat en daar ben ik dan wel dankbaar voor. Bij haar verjaardag heb ik haar dan ook een bos bloemen laten bezorgen en dat vond ze heel leuk. Ik vind het alleen zeer jammer dat we elkaar zo weinig zien
Niet iedereen toont interesse op dezelfde manier. Ik probeer dat in gedachte te houden.
Nou, dat is toch hartstikke leuk dat je zoiets doet. Uiteindelijk heeft iedereen ook zijn eigen leven en sores. Mensen vinden zichzelf in hun eigen leven ontzettend belangrijk, en dat is ook normaal, maar meestal verwachten ze dat anderen dat ook vinden en dat is toch echt niet zo.
Als je die verwachting hebt dan ga je toch echt teleurgesteld worden.
donderdag 9 januari 2020 om 21:37
Het is hier even rustig in dit topic en ook ik heb momenteel even weinig nieuws te melden.
Wel merk ik dat ik scherp moet blijven op bepaalde punten.
En dat is vooral dat ik zelfverzekerd, open en duidelijk moet zijn en blijven.
En niet zo teruggetrokken, onzeker, pleasend en ook lievig.
Want hiermee zet ik mezelf in een zwakke positie.
En daardoor kan er ook weer over me heen gelopen worden, omdat ik me zwak lijk te verweren hierin.
Dat is iets wat ik echt moet zien te voorkomen.
Maar goed; ik herhaal mezelf nu wel weer hierin.
En dat wil ik natuurlijk ook niet iedere keer.
Wel merk ik dat ik scherp moet blijven op bepaalde punten.
En dat is vooral dat ik zelfverzekerd, open en duidelijk moet zijn en blijven.
En niet zo teruggetrokken, onzeker, pleasend en ook lievig.
Want hiermee zet ik mezelf in een zwakke positie.
En daardoor kan er ook weer over me heen gelopen worden, omdat ik me zwak lijk te verweren hierin.
Dat is iets wat ik echt moet zien te voorkomen.
Maar goed; ik herhaal mezelf nu wel weer hierin.
En dat wil ik natuurlijk ook niet iedere keer.
zaterdag 11 januari 2020 om 19:22
Ik neem me ook voor om anders te reageren op bepaalde zaken, maar het is inderdaad zo'n valkuil! Ik denk achteraf vaak: Had ik maar zus of zo gereageerd.Spike76 schreef: ↑09-01-2020 21:37Het is hier even rustig in dit topic en ook ik heb momenteel even weinig nieuws te melden.
Wel merk ik dat ik scherp moet blijven op bepaalde punten.
En dat is vooral dat ik zelfverzekerd, open en duidelijk moet zijn en blijven.
En niet zo teruggetrokken, onzeker, pleasend en ook lievig.
Want hiermee zet ik mezelf in een zwakke positie.
En daardoor kan er ook weer over me heen gelopen worden, omdat ik me zwak lijk te verweren hierin.
Dat is iets wat ik echt moet zien te voorkomen.
Maar goed; ik herhaal mezelf nu wel weer hierin.
En dat wil ik natuurlijk ook niet iedere keer.
Net had ik wel weer ff een kut momentje. MIjn moeder was hier en omdat ze altijd voor me klaar staat (ondanks onze minder goede band) had ik haar een bos bloemen gekocht. Ze reageerde niet echt blij terwijl ik zeker ben dat het haar smaak is. Ze zei enkel: ooh, leuk. Toen ze naar huis ging vergat ze ze nog bijna. Dat vind ik dan zo jammer dat ze zo reageert.
zaterdag 11 januari 2020 om 20:04
@Mandarijntje;
Dat vind ik best wel raar van je moeder.
Lijkt mij inderdaad ook niet leuk.
Vaak denk ik bij mezelf ook van 'had ik maar zo gereageerd'.
Kan erg 'secundair reagerend' zijn en heb hier vaak best wel last van.
Hierdoor lukt het me vaak ook niet echt om adequaat te reageren, bij vervelende situaties, opmerkingen etc.
Dat vind ik best wel raar van je moeder.
Lijkt mij inderdaad ook niet leuk.
Vaak denk ik bij mezelf ook van 'had ik maar zo gereageerd'.
Kan erg 'secundair reagerend' zijn en heb hier vaak best wel last van.
Hierdoor lukt het me vaak ook niet echt om adequaat te reageren, bij vervelende situaties, opmerkingen etc.
