Relaties
alle pijlers
luisterend oor/steun
woensdag 15 april 2009 om 11:15
Stylista, je boosheid, je verongelijktheid komt werkelijk van het scherm af spatten. Ik voel je woede gewoon.
Voor mij is dat lastig om doorheen te prikken. Ik doe mijn best maar het is lastig voor iemand als ik, die daar geen last van heeft, van die woede, om te begrijpen.
Ik kan je vertellen dat je niet de enige bent met een zwaar leven tot nu toe. Dat van mij was ook niet zo fraai de eerste 32 jaar, zelfs mét ouders kan een leven niet vlekkeloos verlopen. Ik heb zelfs een paar keer geprobeerd om een einde aan mijn leven te maken, zoals ik al eerder postte. Ik bleef wel altijd lachen en lol maken en ging zeker niet passief-agressief zitten wachten tot men allemaal naar mij toe kwam omdat ik vond dat ik nu eindelijk eens aan de beurt was. Ik heb de lol en het vertier en het gezelschap van anderen altijd zelf opgezocht en daar pluk ik tot op heden de vruchten van.
Het wordt lastig om je leven te veranderen als je boos bent en blijft meid. Daar ben ik echt een beetje bang voor als ik jou zo lees. In het leven is heel veel niet eerlijk, zo werkt het gewoon niet en rechtvaardigheid is iets voor in de rechtbank, helaas niet voor zaken die met je emoties te maken hebben.
Je wil graag een oplossing voor je problemen, je wil graag dat alles anders wordt. Maar de enige die dat kan bewerkstelligen ben jij, ik denk dat je je dat heel goed zult moeten gaan beseffen.
Ik hoop voor jou dat je leven leuker wordt en ik hoop vooral dat je gaat leren niet zo kwaad te zijn op het leven. Omdat het echt geen enk-e-le zin heeft en je er absoluut niet gelukkiger van wordt.
Voor mij is dat lastig om doorheen te prikken. Ik doe mijn best maar het is lastig voor iemand als ik, die daar geen last van heeft, van die woede, om te begrijpen.
Ik kan je vertellen dat je niet de enige bent met een zwaar leven tot nu toe. Dat van mij was ook niet zo fraai de eerste 32 jaar, zelfs mét ouders kan een leven niet vlekkeloos verlopen. Ik heb zelfs een paar keer geprobeerd om een einde aan mijn leven te maken, zoals ik al eerder postte. Ik bleef wel altijd lachen en lol maken en ging zeker niet passief-agressief zitten wachten tot men allemaal naar mij toe kwam omdat ik vond dat ik nu eindelijk eens aan de beurt was. Ik heb de lol en het vertier en het gezelschap van anderen altijd zelf opgezocht en daar pluk ik tot op heden de vruchten van.
Het wordt lastig om je leven te veranderen als je boos bent en blijft meid. Daar ben ik echt een beetje bang voor als ik jou zo lees. In het leven is heel veel niet eerlijk, zo werkt het gewoon niet en rechtvaardigheid is iets voor in de rechtbank, helaas niet voor zaken die met je emoties te maken hebben.
Je wil graag een oplossing voor je problemen, je wil graag dat alles anders wordt. Maar de enige die dat kan bewerkstelligen ben jij, ik denk dat je je dat heel goed zult moeten gaan beseffen.
Ik hoop voor jou dat je leven leuker wordt en ik hoop vooral dat je gaat leren niet zo kwaad te zijn op het leven. Omdat het echt geen enk-e-le zin heeft en je er absoluut niet gelukkiger van wordt.
woensdag 15 april 2009 om 13:56
Hoi new Stylista, herken heel veel in je postings, echt, ergens wel fijn te lezen dat ik dus niet aleen ben, maar ook confronterend..
En ik weet het het is hard werken om al die dingen die je gemist hebt, boos over bent, wel bij anderen te zien en het je niet aantetrekken enz.
Kortom ik was er zelf ook door bepaalde omstandigheden ook zoo moe van, om elke keer maar te vechten tegen die gevoelens en die eeuwige cirkels en gedachte gangen.
Want mij echt ergens het lichtpuntje heeft doen zien en het stapje steeds beter gaat is dat het toch echt ikzelf ben, die er elke keer voor kiest zo te blijven denken.
Dat ik de enige ben die ervoor zal kunnen zorgen dat ik weer gelukkig ben en geen last meer heb van bepaalde gedachtes. Dus je niet meer laten leven door die gedachtes en gevoelens, maar weten dan jij bepaalt of je zo wil denken en voelen ..dus de baas bent en de keus hebt..hoop dat je er wat mee kunt..
het viel me ook op in dit stukje tekst van je zelf.
In hoeverre denk jij dat je je eigen keuzes maakt, zelf controle hebt over je leven? ik kan idd zelf keuzes maken, maar ik geloof niet dat ik controle heb over mijn eigen leven. ik zou het wel weten als ik het allemaal kon bepalen, sommige dingen willen niet, dus zoveel keus heb ik niet, spreek ik mezelf weer lekker tegen
En heb niet alles gelezen aleen laatste pagina hier, dus als ik er helemaal naast zit of met mosterd gooi , alvast sorry
En ik weet het het is hard werken om al die dingen die je gemist hebt, boos over bent, wel bij anderen te zien en het je niet aantetrekken enz.
Kortom ik was er zelf ook door bepaalde omstandigheden ook zoo moe van, om elke keer maar te vechten tegen die gevoelens en die eeuwige cirkels en gedachte gangen.
Want mij echt ergens het lichtpuntje heeft doen zien en het stapje steeds beter gaat is dat het toch echt ikzelf ben, die er elke keer voor kiest zo te blijven denken.
Dat ik de enige ben die ervoor zal kunnen zorgen dat ik weer gelukkig ben en geen last meer heb van bepaalde gedachtes. Dus je niet meer laten leven door die gedachtes en gevoelens, maar weten dan jij bepaalt of je zo wil denken en voelen ..dus de baas bent en de keus hebt..hoop dat je er wat mee kunt..
het viel me ook op in dit stukje tekst van je zelf.
In hoeverre denk jij dat je je eigen keuzes maakt, zelf controle hebt over je leven? ik kan idd zelf keuzes maken, maar ik geloof niet dat ik controle heb over mijn eigen leven. ik zou het wel weten als ik het allemaal kon bepalen, sommige dingen willen niet, dus zoveel keus heb ik niet, spreek ik mezelf weer lekker tegen
En heb niet alles gelezen aleen laatste pagina hier, dus als ik er helemaal naast zit of met mosterd gooi , alvast sorry
woensdag 15 april 2009 om 14:08
Hoi!
Wat een lieve reactie op mij! Dat vind ik echt fijn!
Ik heb vandaag een beetje over dit topic lopen nadenken en nu lees ik dat Eleonora al ongeveer geschreven heeft wat ik ook wilde zeggen. Jij zegt:
het voelt alsof ik niet boos mag zijn, ik moet me niet aanstellen, maar doorzetten, volgens mij komt het daar op en neer en daar wordt ik nog bozer van.
Maar ik denk dat het zo niet ligt. Je mág wel boos zijn, maar je hebt er zelf zo weinig aan. Jij wilt graag boos zijn op iemand die jou dit aan doet (afwezige ouders, vrienden die weinig laten horen) en ik kan me dat heel goed voorstellen en je hebt dat recht ook wel, maar zélf kom je daar niet verder mee.
Het gaat er niet om dat je denkt: ik mag niet meer boos zijn, maar dat je denkt: in plaats van (terecht) boos zijn, ga ik nu iets anders doen met mijn leven. Anders blijf je je hele leven boos. Begrijpelijk, maar niet erg productief.
Dat is misschien ook de enige manier waarop je macht hebt over je leven. Je kunt allerlei dingen niet veranderen, er alleen maar anders naar kijken.
Ik zat vandaag (heb een redelijk goede dag, hiephoi!) in de zon op een bankje en ik dacht: ik zou nu zo graag een lange wandeling maken en dat kan ik niet en dat is k*t, maar ik zit hier nu lekker in de zon en daar kan ik van genieten en dat is toch wel erg fijn.
heel veel sterkte gewenst!! heb je ook nog in de zon gezeten? Morgen schijnt het weer over te zijn met het mooie weer.
Wat een lieve reactie op mij! Dat vind ik echt fijn!
Ik heb vandaag een beetje over dit topic lopen nadenken en nu lees ik dat Eleonora al ongeveer geschreven heeft wat ik ook wilde zeggen. Jij zegt:
het voelt alsof ik niet boos mag zijn, ik moet me niet aanstellen, maar doorzetten, volgens mij komt het daar op en neer en daar wordt ik nog bozer van.
Maar ik denk dat het zo niet ligt. Je mág wel boos zijn, maar je hebt er zelf zo weinig aan. Jij wilt graag boos zijn op iemand die jou dit aan doet (afwezige ouders, vrienden die weinig laten horen) en ik kan me dat heel goed voorstellen en je hebt dat recht ook wel, maar zélf kom je daar niet verder mee.
Het gaat er niet om dat je denkt: ik mag niet meer boos zijn, maar dat je denkt: in plaats van (terecht) boos zijn, ga ik nu iets anders doen met mijn leven. Anders blijf je je hele leven boos. Begrijpelijk, maar niet erg productief.
Dat is misschien ook de enige manier waarop je macht hebt over je leven. Je kunt allerlei dingen niet veranderen, er alleen maar anders naar kijken.
Ik zat vandaag (heb een redelijk goede dag, hiephoi!) in de zon op een bankje en ik dacht: ik zou nu zo graag een lange wandeling maken en dat kan ik niet en dat is k*t, maar ik zit hier nu lekker in de zon en daar kan ik van genieten en dat is toch wel erg fijn.
heel veel sterkte gewenst!! heb je ook nog in de zon gezeten? Morgen schijnt het weer over te zijn met het mooie weer.
Het is zoals het is
woensdag 15 april 2009 om 15:28
Een vraag, ben benieuwd of je daar een antwoord op hebt:
Wie gaat er iets doen met jouw boosheid....? Of eigenlijk, laat ik het duidelijker zeggen: wie zóu er iets moeten doen met jouw boosheid volgens jou?
En lieve meid, ik leid mijn leven nu, jij ben degene die het lijdt, als in lijden (=pijn) en er zijn hier mensen die je willen helpen. Ik lees dat vriendinnen langskomen, dat ze je bellen, dat ze je vertellen dat ze zwanger zijn en jij bent dan boos dat ze het niet eerder verteld hebben. Maar wat nu als ze met hun partner afgesproken hebben het pas te vertellen na drie maanden? Dat kán toch? En alsnog betrekken ze jou dan bij hun leven?
Wat had ze dan moeten doen? De zwangerschapstest en daarna meteen jou bellen?
Hou het reëel meid, maak niet van alles een probleem. Zeker als het geen werkelijk probleem is.
Mijn vriendin vertelde mij na twee maanden pas dat ze ging scheiden. Wist ze het zelf al twee maanden. Ik woonde bij die vrouw op zolder een jaar!
Maar ze moest er eerst zelf uit zijn, Het eerst zelf een plek geven, pas toen heeft ze o.a. mij gebeld en eerst haar ouders en zus trouwens.
Mensen hier op het forum leven met je mee, en denken met je mee, dat doen ze in hun vrije tijd. Ze hoeven niet, ze doen het wel. Dat is iets om blij mee te zijn (vind ik dan). Blijdschap zit in kleine dingen. Of eigenlijk, ze kúnnen in kleine dingen zitten.
Ben jij ooit blij en gelukkig geweest? Of heb je dat eigenlijk nooit zo gehad?
Wie gaat er iets doen met jouw boosheid....? Of eigenlijk, laat ik het duidelijker zeggen: wie zóu er iets moeten doen met jouw boosheid volgens jou?
En lieve meid, ik leid mijn leven nu, jij ben degene die het lijdt, als in lijden (=pijn) en er zijn hier mensen die je willen helpen. Ik lees dat vriendinnen langskomen, dat ze je bellen, dat ze je vertellen dat ze zwanger zijn en jij bent dan boos dat ze het niet eerder verteld hebben. Maar wat nu als ze met hun partner afgesproken hebben het pas te vertellen na drie maanden? Dat kán toch? En alsnog betrekken ze jou dan bij hun leven?
Wat had ze dan moeten doen? De zwangerschapstest en daarna meteen jou bellen?
Hou het reëel meid, maak niet van alles een probleem. Zeker als het geen werkelijk probleem is.
Mijn vriendin vertelde mij na twee maanden pas dat ze ging scheiden. Wist ze het zelf al twee maanden. Ik woonde bij die vrouw op zolder een jaar!
Maar ze moest er eerst zelf uit zijn, Het eerst zelf een plek geven, pas toen heeft ze o.a. mij gebeld en eerst haar ouders en zus trouwens.
Mensen hier op het forum leven met je mee, en denken met je mee, dat doen ze in hun vrije tijd. Ze hoeven niet, ze doen het wel. Dat is iets om blij mee te zijn (vind ik dan). Blijdschap zit in kleine dingen. Of eigenlijk, ze kúnnen in kleine dingen zitten.
Ben jij ooit blij en gelukkig geweest? Of heb je dat eigenlijk nooit zo gehad?
anoniem_12394 wijzigde dit bericht op 15-04-2009 15:29
Reden: Aanvuling gedaan
Reden: Aanvuling gedaan
% gewijzigd
woensdag 15 april 2009 om 16:17
Nu ga je in de verdediging, terwijl dat helemaal niet nodig is.
Wees gerust. Ik vóel me niet verplicht om te reageren. Ik zou het niet doen als ik er zelf geen zin in zou hebben.
Ik zit me gewoon hardop af te vragen wat er moet gebeuren om bij jou een kentering teweeg te brengen. Iets wat voor jou je leven ten goed keert. Ik filosofeer er ook maar op los en vraag me van alles af.
Je doet het niet expres, daarvan ben ik overtuigd, maar je doet het wel zélf. Snap je wat ik bedoel? De zaken waar je je boos, onzeker, ongelukkig over maakt, heb je deels zelf in de hand en ja, daar moet je iets mee. Ik ben gewoon (samen met jou en anderen) aan het zoeken naar wát.....
Het houdt me bezig wat er zou moeten gebeuren om voor jou je leven meer dan overleven te maken.
Wees gerust. Ik vóel me niet verplicht om te reageren. Ik zou het niet doen als ik er zelf geen zin in zou hebben.
Ik zit me gewoon hardop af te vragen wat er moet gebeuren om bij jou een kentering teweeg te brengen. Iets wat voor jou je leven ten goed keert. Ik filosofeer er ook maar op los en vraag me van alles af.
Je doet het niet expres, daarvan ben ik overtuigd, maar je doet het wel zélf. Snap je wat ik bedoel? De zaken waar je je boos, onzeker, ongelukkig over maakt, heb je deels zelf in de hand en ja, daar moet je iets mee. Ik ben gewoon (samen met jou en anderen) aan het zoeken naar wát.....
Het houdt me bezig wat er zou moeten gebeuren om voor jou je leven meer dan overleven te maken.
woensdag 15 april 2009 om 19:11
Lieve Newstylista,
Even snel een kort berichtje tussendoor. Ik zou het erg jammer vinden als je echt even wegblijft! En dat is positief over jou bedoeld! Maar neem rustig alle tijd die jij nodig hebt om verder te denken over alles wat hier de laatste dagen is gezegd. Er komen een heleboel mensen hier die met jou en elkaar meeleven, maar die ook moeilijke vragen stellen en moeilijke onderwerpen inbrengen. Zelf moet ik af en toe even een paar uur nadenken voor ik reageer op posten die ik heb gelezen. Het gaat om zulke fundamentele dingen in het leven hier! En dat is heftig. Neem de tijd, zoveel als jij denkt dat goed voor jou is!
Ik denk trouwens dat je absoluut boos mag zijn om alle vervelende dingen die er in je leven gebeuren! Boos zijn mag zeker! Maar het is niet leuk om boos te zijn, het is zoveel prettiger voor jezelf om blij te zijn en daar proberen we ons op onze eigen onbeholpen manieren mee te helpen.
En als ik lees wat jij allemaal probeert om toch je leven te sturen, dan heb ik echt waardering voor hoe je dat blijft proberen. Ook al gaat niet alles zoals je verwacht of graag zou willen. Je kent vast de uitdrukking: what doesn't kill you makes you stronger. Het feit dat je steun en hulp blijft zoeken (hier, bij professionals, etc) betekent dat je je niet klein laat krijgen, dat je niet zwak bent, maar dat je doorzet. Wat jij bent moet je niet aan de resultaten afmeten, maar aan de manieren waarop je er aan werkt om jouw doelen te bereiken.
Ik hoop dat je tussen alle moeilijke dingen in je leven af en toe even een momentje kan genieten van het mooie weer!
Heel veel liefs!
PS nog een antwoord op je vraag: nee je komt niet overal boos over in je posts hoor! Gewoon net als iedereen hier: af en toe lief, bezorgd, meelevend, grappig, kritisch, boos etc... het hele spectrum, maar er waren net een paar reacties waar de boosheid van af spatte, zoals Eleonora dat zo mooi opschreef
PPS ik ben blijkbaar niet zo goed in korte berichtjes
Even snel een kort berichtje tussendoor. Ik zou het erg jammer vinden als je echt even wegblijft! En dat is positief over jou bedoeld! Maar neem rustig alle tijd die jij nodig hebt om verder te denken over alles wat hier de laatste dagen is gezegd. Er komen een heleboel mensen hier die met jou en elkaar meeleven, maar die ook moeilijke vragen stellen en moeilijke onderwerpen inbrengen. Zelf moet ik af en toe even een paar uur nadenken voor ik reageer op posten die ik heb gelezen. Het gaat om zulke fundamentele dingen in het leven hier! En dat is heftig. Neem de tijd, zoveel als jij denkt dat goed voor jou is!
Ik denk trouwens dat je absoluut boos mag zijn om alle vervelende dingen die er in je leven gebeuren! Boos zijn mag zeker! Maar het is niet leuk om boos te zijn, het is zoveel prettiger voor jezelf om blij te zijn en daar proberen we ons op onze eigen onbeholpen manieren mee te helpen.
En als ik lees wat jij allemaal probeert om toch je leven te sturen, dan heb ik echt waardering voor hoe je dat blijft proberen. Ook al gaat niet alles zoals je verwacht of graag zou willen. Je kent vast de uitdrukking: what doesn't kill you makes you stronger. Het feit dat je steun en hulp blijft zoeken (hier, bij professionals, etc) betekent dat je je niet klein laat krijgen, dat je niet zwak bent, maar dat je doorzet. Wat jij bent moet je niet aan de resultaten afmeten, maar aan de manieren waarop je er aan werkt om jouw doelen te bereiken.
Ik hoop dat je tussen alle moeilijke dingen in je leven af en toe even een momentje kan genieten van het mooie weer!
Heel veel liefs!
PS nog een antwoord op je vraag: nee je komt niet overal boos over in je posts hoor! Gewoon net als iedereen hier: af en toe lief, bezorgd, meelevend, grappig, kritisch, boos etc... het hele spectrum, maar er waren net een paar reacties waar de boosheid van af spatte, zoals Eleonora dat zo mooi opschreef
PPS ik ben blijkbaar niet zo goed in korte berichtjes
donderdag 16 april 2009 om 12:07
Hey Stylista,
Niet wegblijven van je topic hoor, dat zou zonde zijn!
Ik zag dat je gisteren een oproepje had geplaatst, goed van je, je bent goed op weg!
Meid, zo'n forum is ontzettend confronterend maar ga nou niet weg als het te confronterend wordt.
Soms lees ik hier adviezen op het forum waar psychologen nog eens wat van zouden kunnen leren.
Je krijgt hier advies van ervaringsdeskundigen. En wat is er nou nog mooier dan om te lezen dat mensen, die misschien net zo diep als jij in de put hebben gezeten, er uitgekomen zijn en oprecht kunnen zeggen dat ze gelukkig zijn!
Mij helpt het altijd erg om dat hier te lezen en het geeft me hoop en vertrouwen.
Stylista, je problemen, verdriet en boosheid zijn terecht. Je hebt het zwaar en je mag het er moeilijk mee hebben.
Probeer je niet aangevallen te voelen door de kritische vragen die je hier gesteld worden. Laat ze even bezinken, want ze zijn erg confronterend, maar in feite zijn het wel de juiste vragen (ik vind het bijna cadeautjes).
Je hebt er niets aan als mensen helemaal in je ellende meegaan, veel fijner zijn de mensen die je een schopje onder je kont geven door je aan het denken zetten, hoe pijnlijk die schop dan even in het begin mag aanvoelen.
Pfff, ik vind het moeilijk om goed te omschrijven maar ik hoop dat je een beetje begrijpt wat ik je wil zeggen.
Om op je vraag terug te komen waarom ik schroom om een oproepje te plaatsen. Tsja..ik vraag mezelf net als jij een beetje af waarom ik het niet in het dagelijks leven kan. Feitelijk is het onzin omdat ik, net als jij, wel vrienden en vriendinnen heb, maar dat zij er niet altijd de tijd voor hebben om op stap te gaan. Ook vind ik het een stap om zomaar met een onbekende iets af te spreken, maar dat moet me er niet van weerhouden het niet te doen
Ik hoop in ieder geval dat je er een aantal leuke contacten aan over houdt!
Soms ben ik wel eens jaloers op een vriendin van me die een hele grote vriendengroep heeft en het bijna altijd te druk heeft om af te spreken. Aan de andere kant, als ik dan iets verder kijk, zie ik dat er altijd wel ergens onenigheid is bij een van de meiden en dat er over elkaar geroddeld wordt. Dan ben ik weer ontzettend blij met de vriendinnen die ik heb, die ik door en door vertrouw en die misschien niet altijd mee op stap kunnen, maar wel voor me klaar staan als het nodig is. Dingen lijken vaak aan de oppervlakte erg rooskleurig bij een ander, maar als je dichterbij gaat kijken zie je soms verassend genoeg dat het niet zo is.
Hoop toch snel weer wat van je te lezen!
Niet wegblijven van je topic hoor, dat zou zonde zijn!
Ik zag dat je gisteren een oproepje had geplaatst, goed van je, je bent goed op weg!
Meid, zo'n forum is ontzettend confronterend maar ga nou niet weg als het te confronterend wordt.
Soms lees ik hier adviezen op het forum waar psychologen nog eens wat van zouden kunnen leren.
Je krijgt hier advies van ervaringsdeskundigen. En wat is er nou nog mooier dan om te lezen dat mensen, die misschien net zo diep als jij in de put hebben gezeten, er uitgekomen zijn en oprecht kunnen zeggen dat ze gelukkig zijn!
Mij helpt het altijd erg om dat hier te lezen en het geeft me hoop en vertrouwen.
Stylista, je problemen, verdriet en boosheid zijn terecht. Je hebt het zwaar en je mag het er moeilijk mee hebben.
Probeer je niet aangevallen te voelen door de kritische vragen die je hier gesteld worden. Laat ze even bezinken, want ze zijn erg confronterend, maar in feite zijn het wel de juiste vragen (ik vind het bijna cadeautjes).
Je hebt er niets aan als mensen helemaal in je ellende meegaan, veel fijner zijn de mensen die je een schopje onder je kont geven door je aan het denken zetten, hoe pijnlijk die schop dan even in het begin mag aanvoelen.
Pfff, ik vind het moeilijk om goed te omschrijven maar ik hoop dat je een beetje begrijpt wat ik je wil zeggen.
Om op je vraag terug te komen waarom ik schroom om een oproepje te plaatsen. Tsja..ik vraag mezelf net als jij een beetje af waarom ik het niet in het dagelijks leven kan. Feitelijk is het onzin omdat ik, net als jij, wel vrienden en vriendinnen heb, maar dat zij er niet altijd de tijd voor hebben om op stap te gaan. Ook vind ik het een stap om zomaar met een onbekende iets af te spreken, maar dat moet me er niet van weerhouden het niet te doen
Ik hoop in ieder geval dat je er een aantal leuke contacten aan over houdt!
Soms ben ik wel eens jaloers op een vriendin van me die een hele grote vriendengroep heeft en het bijna altijd te druk heeft om af te spreken. Aan de andere kant, als ik dan iets verder kijk, zie ik dat er altijd wel ergens onenigheid is bij een van de meiden en dat er over elkaar geroddeld wordt. Dan ben ik weer ontzettend blij met de vriendinnen die ik heb, die ik door en door vertrouw en die misschien niet altijd mee op stap kunnen, maar wel voor me klaar staan als het nodig is. Dingen lijken vaak aan de oppervlakte erg rooskleurig bij een ander, maar als je dichterbij gaat kijken zie je soms verassend genoeg dat het niet zo is.
Hoop toch snel weer wat van je te lezen!
donderdag 16 april 2009 om 12:25
Hoi So_what!
Ik heb laatst gereageerd op een oproepje van iemand anders en dat heeft tot een hartstikke leuke avond met een groepje meiden geleid. Niet dat we meteen vriendinnen zijn, maar af een toe met wat mensen die ik anders niet zo snel tegen zou komen (als student zit je zo snel alleen maar tussen de studenten) iets gaan drinken of eten is gewoon gezellig. Ik vind het zeker een aanrader!
Misschien kun je een oproepje plaatsen dat wat gerichter is dan 'gezellige dingen doen'. Bv mensen om mee naar de film of concerten te gaan, of iets anders wat jij graag zou willen doen.
Ik heb laatst gereageerd op een oproepje van iemand anders en dat heeft tot een hartstikke leuke avond met een groepje meiden geleid. Niet dat we meteen vriendinnen zijn, maar af een toe met wat mensen die ik anders niet zo snel tegen zou komen (als student zit je zo snel alleen maar tussen de studenten) iets gaan drinken of eten is gewoon gezellig. Ik vind het zeker een aanrader!
Misschien kun je een oproepje plaatsen dat wat gerichter is dan 'gezellige dingen doen'. Bv mensen om mee naar de film of concerten te gaan, of iets anders wat jij graag zou willen doen.
donderdag 16 april 2009 om 16:56
Ik snap je.
Ik had ook niet in oplossingen moeten denken misschien en je boos moeten laten zijn.
Ik vind het fijn voor je als je een plek hebt waar je jezelf kunt zijn, zoals jij het wilt.
Natuurlijk hoef ik het niet op te lossen, en misschien ben jij er zelf ook niet aan toe om het op te lossen. Het is aan jou om aan te geven wat je wil doen met je gevoel. Als medemens ga je dan meteen kijken wat je zou kunnen doen. Menselijk maar in jouw geval niet echt de bedoeling.
Je hebt misschien meer aan mensen die snappen hoe je je voelt en die minder bezig zijn met hoe de boel weer op de rit te krijgen maar die ook in het 'nu' zitten en daarmee proberen te dealen.
Dan heb je niet veel aan mij inderdaad
Ik had ook niet in oplossingen moeten denken misschien en je boos moeten laten zijn.
Ik vind het fijn voor je als je een plek hebt waar je jezelf kunt zijn, zoals jij het wilt.
Natuurlijk hoef ik het niet op te lossen, en misschien ben jij er zelf ook niet aan toe om het op te lossen. Het is aan jou om aan te geven wat je wil doen met je gevoel. Als medemens ga je dan meteen kijken wat je zou kunnen doen. Menselijk maar in jouw geval niet echt de bedoeling.
Je hebt misschien meer aan mensen die snappen hoe je je voelt en die minder bezig zijn met hoe de boel weer op de rit te krijgen maar die ook in het 'nu' zitten en daarmee proberen te dealen.
Dan heb je niet veel aan mij inderdaad
donderdag 16 april 2009 om 18:17
Hey new_stylista
Ik vind het echt zo rot voor je.
De boosheid, wanhoop en frustratie spatten van het scherm en dan zou je zo graag willen helpen en advies willen geven.
Ik begrijp ook wel dat het niet bij je aankomt. Jij ziet de dingen door jouw bril en hoe anderen je ervan proberen te overtuigen hoe anders het er uit kan zien, je kunt die bril niet in een keer veranderen en het licht zien, was het maar zo...doe mij maar dan zo'n grote roze
Ik kan niet anders dan met je meeleven en zeggen dat ik zo ontzettend rot voor je vind.
Hoe zou je willen dat vrienden op je reageren en met je meeleven? Misschien een hele rare vraag...maar waar voel jij je het meest door gesteund?
Je vroeg jezelf af of het iets is wat bij je hoort. Ergens voor een gedeelte wel denk ik. Als jij je al 26 jaar zo voelt, dan kan dat niet in een keer veranderen. Sommige dingen, gebeurtenissen, maar ook karakteigenschappen zul je de rest van je leven met je meedragen. Het werken aan jezelf en je geluk is ook een levenslang proces, gelukkig maar want dan kan het er ook beter van worden. Het roer kan ook niet in 1 keer om, maar misschien wel stapje voor stapje..
Wat betreft het oproepje, dat ligt niet aan jou hoor, dat duurt gewoon even voor daar op gereageerd wordt, heb ik ook bij andere oproepjes gezien. Het is dat ik ver bij je uit de buurt woon anders had ik zeker gereageerd.
Ik vind het echt zo rot voor je.
De boosheid, wanhoop en frustratie spatten van het scherm en dan zou je zo graag willen helpen en advies willen geven.
Ik begrijp ook wel dat het niet bij je aankomt. Jij ziet de dingen door jouw bril en hoe anderen je ervan proberen te overtuigen hoe anders het er uit kan zien, je kunt die bril niet in een keer veranderen en het licht zien, was het maar zo...doe mij maar dan zo'n grote roze
Ik kan niet anders dan met je meeleven en zeggen dat ik zo ontzettend rot voor je vind.
Hoe zou je willen dat vrienden op je reageren en met je meeleven? Misschien een hele rare vraag...maar waar voel jij je het meest door gesteund?
Je vroeg jezelf af of het iets is wat bij je hoort. Ergens voor een gedeelte wel denk ik. Als jij je al 26 jaar zo voelt, dan kan dat niet in een keer veranderen. Sommige dingen, gebeurtenissen, maar ook karakteigenschappen zul je de rest van je leven met je meedragen. Het werken aan jezelf en je geluk is ook een levenslang proces, gelukkig maar want dan kan het er ook beter van worden. Het roer kan ook niet in 1 keer om, maar misschien wel stapje voor stapje..
Wat betreft het oproepje, dat ligt niet aan jou hoor, dat duurt gewoon even voor daar op gereageerd wordt, heb ik ook bij andere oproepjes gezien. Het is dat ik ver bij je uit de buurt woon anders had ik zeker gereageerd.
donderdag 16 april 2009 om 18:21
quote:starlights schreef op 16 april 2009 @ 12:25:
Hoi So_what!
Ik heb laatst gereageerd op een oproepje van iemand anders en dat heeft tot een hartstikke leuke avond met een groepje meiden geleid. Niet dat we meteen vriendinnen zijn, maar af een toe met wat mensen die ik anders niet zo snel tegen zou komen (als student zit je zo snel alleen maar tussen de studenten) iets gaan drinken of eten is gewoon gezellig. Ik vind het zeker een aanrader!
Misschien kun je een oproepje plaatsen dat wat gerichter is dan 'gezellige dingen doen'. Bv mensen om mee naar de film of concerten te gaan, of iets anders wat jij graag zou willen doen.
Hey Starlights,
Bedankt voor de tip, dat is inderdaad een goede! Nu nog even bedenken wat ik graag zou willen
Hoi So_what!
Ik heb laatst gereageerd op een oproepje van iemand anders en dat heeft tot een hartstikke leuke avond met een groepje meiden geleid. Niet dat we meteen vriendinnen zijn, maar af een toe met wat mensen die ik anders niet zo snel tegen zou komen (als student zit je zo snel alleen maar tussen de studenten) iets gaan drinken of eten is gewoon gezellig. Ik vind het zeker een aanrader!
Misschien kun je een oproepje plaatsen dat wat gerichter is dan 'gezellige dingen doen'. Bv mensen om mee naar de film of concerten te gaan, of iets anders wat jij graag zou willen doen.
Hey Starlights,
Bedankt voor de tip, dat is inderdaad een goede! Nu nog even bedenken wat ik graag zou willen
zondag 19 april 2009 om 22:47
zondag 19 april 2009 om 23:23
Hmmm tsja...dat is een goeie.
Soms was het een kwestie van doorploeteren (wat jij schreef, overleven) en dan zakte het vanzelf weer weg.
Ik had het vaak in de nachten, hele erge paniekaanvallen en het niet weten wat je aanmoet met je zelf, heel beangstigend.
Ik heb uiteindelijk bepaalde keuzes (mbt relatie en werk) gemaakt in mijn leven, waardoor ik dit gevoel al een tijdje niet meer heb. Ik ben nog niet in een hallelujah stemming, maar ik voel dat het stapje voor stapje vooruit gaat.
Hoe voel je je nu?
Soms was het een kwestie van doorploeteren (wat jij schreef, overleven) en dan zakte het vanzelf weer weg.
Ik had het vaak in de nachten, hele erge paniekaanvallen en het niet weten wat je aanmoet met je zelf, heel beangstigend.
Ik heb uiteindelijk bepaalde keuzes (mbt relatie en werk) gemaakt in mijn leven, waardoor ik dit gevoel al een tijdje niet meer heb. Ik ben nog niet in een hallelujah stemming, maar ik voel dat het stapje voor stapje vooruit gaat.
Hoe voel je je nu?
