Zwanger
alle pijlers
Angst voor bevalling
zondag 2 februari 2020 om 22:31
Hoi allemaal!
Inmiddels 30 weken zwanger van de tweede en ik begin t flink benauwd te krijgen als ik nadenk over de bevalling.
Mijn eerste bevalling was traumatisch. Duurde niet eens heel lang (12 uur) maar constante weeënstorm en uiteindelijk spoedkeizersnede wegens foetale nood. Wat het voornamelijk traumatisch maakte, was slechte communicatie van het medisch personeel: ik wist niet wat er aan de hand was, ks ging mega snel, gordijn bleef ervoor, niemand communiceerde wat er gebeurde en ineens was het kind geboren. Ik heb haar geboorte voor mijn gevoel echt gemist en heb dat met behulp van emdr wel redelijk verwerkt, maar het doet nog steeds pijn.
En straks... moet ik weer. Ik vond de ks echt vreselijk dus dat wil ik eigenlijk echt niet nog een keer; ik wil de geboorte van mijn kind meemaken! Ik voelde me de vorige keer echt een buitenstaander.
Wie heeft ervaring met bevallen na een ks of een traumatische bevalling? Heb je een bepaalde cursus of iets gedaan om je voor te bereiden? Had dat zin?
Ik kan evt kiezen voor eerder inleiden (aanbod van t zkh in de hoop me een betere ervaring te gunnen dit keer), maar dit trekt me nog niet bepaald. Wat zijn jullie ervaringen met inleiden ten opzichte van afwachten (als je daar iets van keus in had natuurlijk)?
Ik word er steeds zenuwachtiger van, maar moet er binnenkort toch echt aan gaan geloven...
Inmiddels 30 weken zwanger van de tweede en ik begin t flink benauwd te krijgen als ik nadenk over de bevalling.
Mijn eerste bevalling was traumatisch. Duurde niet eens heel lang (12 uur) maar constante weeënstorm en uiteindelijk spoedkeizersnede wegens foetale nood. Wat het voornamelijk traumatisch maakte, was slechte communicatie van het medisch personeel: ik wist niet wat er aan de hand was, ks ging mega snel, gordijn bleef ervoor, niemand communiceerde wat er gebeurde en ineens was het kind geboren. Ik heb haar geboorte voor mijn gevoel echt gemist en heb dat met behulp van emdr wel redelijk verwerkt, maar het doet nog steeds pijn.
En straks... moet ik weer. Ik vond de ks echt vreselijk dus dat wil ik eigenlijk echt niet nog een keer; ik wil de geboorte van mijn kind meemaken! Ik voelde me de vorige keer echt een buitenstaander.
Wie heeft ervaring met bevallen na een ks of een traumatische bevalling? Heb je een bepaalde cursus of iets gedaan om je voor te bereiden? Had dat zin?
Ik kan evt kiezen voor eerder inleiden (aanbod van t zkh in de hoop me een betere ervaring te gunnen dit keer), maar dit trekt me nog niet bepaald. Wat zijn jullie ervaringen met inleiden ten opzichte van afwachten (als je daar iets van keus in had natuurlijk)?
Ik word er steeds zenuwachtiger van, maar moet er binnenkort toch echt aan gaan geloven...
zondag 2 februari 2020 om 22:37
Als ik dit zo lees, zou ik die angst voor een keizersnede proberen om te zetten. Een keizersnede an sich hoeft niet traumatisch te zijn. Mogelijk zou je vooral geholpen zijn bij betere communicatie. Je zou je man/ vriend daarvoor kunnen inzetten als het medisch personeel dat niet goed doet. En is pijn bestrijding een optie voor je? Dan is die weeënstorm mogelijk wat draaglijker.
Dat met die keizersnede zeg ik vooral omdat je natuurlijk nooit kan uitsluiten dat dat nu niet nodig is, ook al vond je het zo verschrikkelijk. En dat mocht het toch gebeuren, dat je een fijnere ervaring hebt.
Dat met die keizersnede zeg ik vooral omdat je natuurlijk nooit kan uitsluiten dat dat nu niet nodig is, ook al vond je het zo verschrikkelijk. En dat mocht het toch gebeuren, dat je een fijnere ervaring hebt.
zondag 2 februari 2020 om 22:41
zondag 2 februari 2020 om 22:46
Dat, pop poli inschakelen en hoe moeilijk ook daarop vertrouwen.
Goed uitvragen of natuurlijk bevallen kan bij jou.
Als dat niet kan, is het een geplande keizersnee en kun je vragen of hij zo natuurlijk mogelijk kan. Dus dat kindje bij jou mag liggen ook even.
Als er paniek is, of alles moet snel, dan kan er natuurlijk veel minder.
Kun je nog eens gaan praten over die keizersnee, of het moet of niet, hoe lang ze je laten bevallen als dat kan, en dat jij echt iemand nodig hebt die jou vertelt wat er gaat gebeuren, en die dan ook checkt dat hij het gehoord hebt? Dat is allemaal heel normaal maar gezien de vorige keer geen onredelijke eis.
Veel sterkte.
Goed uitvragen of natuurlijk bevallen kan bij jou.
Als dat niet kan, is het een geplande keizersnee en kun je vragen of hij zo natuurlijk mogelijk kan. Dus dat kindje bij jou mag liggen ook even.
Als er paniek is, of alles moet snel, dan kan er natuurlijk veel minder.
Kun je nog eens gaan praten over die keizersnee, of het moet of niet, hoe lang ze je laten bevallen als dat kan, en dat jij echt iemand nodig hebt die jou vertelt wat er gaat gebeuren, en die dan ook checkt dat hij het gehoord hebt? Dat is allemaal heel normaal maar gezien de vorige keer geen onredelijke eis.
Veel sterkte.
zondag 2 februari 2020 om 22:47
Ik had een behoorlijk heftige eerste bevalling met alle toeters en bellen (en 16 uur enorme pijn maar geen ruggeprik krijgen) die na 2 uur persen eindigde in een spoedkeizersnede. Dat maakte dat ik ook erg tegen de tweede bevalling opzag. De gyn heeft me toen erg gerustgesteld, ik mocht kiezen voor een geplande keizersnede maar ben toch voor een natuurlijke bevalling gegaan. Daar was ik zó blij mee! Om 19:00 uur waren we in het ziekenhuis, de weeën duurden twee uur en waren helemaal niet super pijnlijk en daarna was mijn dochter er na 2 keer persen zonder knip of scheur of wat dan ook. Een uurtje later was ik klaar om naar huis te gaan en ik voelde me alsof ik nooit was bevallen, liep de dag erna alweer buiten.
Kortom: de eerste bevalling zegt lang niet altijd iets over de tweede en een bevalling kan ook heel mooi zijn en helemaal niet erg. Ik gun jou ook zo’n ervaring, succes met alles!
Kortom: de eerste bevalling zegt lang niet altijd iets over de tweede en een bevalling kan ook heel mooi zijn en helemaal niet erg. Ik gun jou ook zo’n ervaring, succes met alles!
pamelacourson wijzigde dit bericht op 02-02-2020 22:48
0.89% gewijzigd
zondag 2 februari 2020 om 22:48
Wat goed zeg Pergamon!
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
zondag 2 februari 2020 om 22:48
Na eerste traumatische bevalling heel duidelijk gecommuniceerd met verloskundige van te voren wat er anders moest of waar struikelblokken zaten. Overgedragen aan ziekenhuis, manlief heeft duidelijk, vriendelijk en assertief probleem meteen besproken met dienstdoende verloskundige en is heel alert gebleven wat ik nodig had.... de schat:).
Bedenk eventueel met hulp duidelijk wat je wel en niet wil en dat directe omgeving dat weet. Dan kan tijdens het moment suprême dat helder worden gecommuniceerd.
Succes! Ik hoop dat je bevalling beter verloopt.
Bedenk eventueel met hulp duidelijk wat je wel en niet wil en dat directe omgeving dat weet. Dan kan tijdens het moment suprême dat helder worden gecommuniceerd.
Succes! Ik hoop dat je bevalling beter verloopt.
zondag 2 februari 2020 om 22:50
Ja echt!! Ik zei na 4 uur na de bevalling al tegen iemand al "wat is mij dit meegevallen!!" zou het zo weer doen. Ongelofelijk werkelijk, want ik heb nog net niet 9 maanden wakker gelegen van de stress. De hulpverlening van de POP was fantastisch. Kon die mensen wel zoenen! Mijn hele PTSS is dankzij hen gewoon minder geworden.
zondag 2 februari 2020 om 22:58
Ik vind het zelf ook een hele moeilijke keus. Durf ik het de volgende keer zelf te doen, of kies ik voor een keizersnede? Echt een onmogelijke kwestie voor mij.
Maar goed. In mijn geval moet die baby er eerst nog in, voordat ik me daar druk om zou moeten maken.
Maar goed. In mijn geval moet die baby er eerst nog in, voordat ik me daar druk om zou moeten maken.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
zondag 2 februari 2020 om 23:11
Bedankt voor de reacties tot nu toe!
Pijnbestrijding vind ik zeker een optie. Ik wilde t de eerste keer per se zonder doen, en dat ging op zich goed tot ik de ks kreeg en toen alsnog een ruggenprik moest natuurlijk. Maar ik ben best bang om nu in paniek te raken en als pijnbestrijding kan zorgen dat ik rustiger kan blijven, is dat helemaal prima. Helaas in ons zkh alleen keuze voor ruggenprik of pethidine injectie, niet veel opties dus..
Zoals het er nu uit ziet, kan ik gewoon vaginaal bevallen, de keizersnede was echt vanwege foetale nood, er is geen aanwijsbare reden waarom mijn lichaam het niet aan zou kunnen of iets dergelijks. Wel even afwachten natuurlijk of er nog dingen gebeuren komende weken waardoor het anders wordt, maar in principe kan het heel goed.
Mooi om te horen dat sommigen van jullie zo veel betere ervaringen hebben bij een tweede bevalling! Ik heb morgen een gesprek in het zkh (daarom komt nu ook alles weer even extra heftig boven) en ga informeren over pop poli.
Flipje, ik vind het inderdaad ook heel lastig. Ik weet dat een ks niet traumatisch hoeft te zijn, maar het was zó naar dat ik mij de minst belangrijke persoon voelde in die hele ok omdat ik voor mijn gevoel compleet genegeerd werd. Natuurlijk ging het om mijn dochter en gelukkig was met haar alles goed, maar ineens was ze er en ik wist niet wat er gebeurde en dat vond ik echt afschuwelijk. In die situatie wil ik nooit meer komen, en dan klinkt een geplande ks weer veel beter dan een spoedks (waar ik toch zo’n 25% kans op heb, hoe t ook loopt). T blijft moeilijk. Ik wil gewoon zo graag de geboorte van mijn kindje bewust meemaken, dat is me voor mijn gevoel echt afgenomen de vorige keer. Ik vind het doodeng dat zoiets weer zou kunnen gebeuren.
Pijnbestrijding vind ik zeker een optie. Ik wilde t de eerste keer per se zonder doen, en dat ging op zich goed tot ik de ks kreeg en toen alsnog een ruggenprik moest natuurlijk. Maar ik ben best bang om nu in paniek te raken en als pijnbestrijding kan zorgen dat ik rustiger kan blijven, is dat helemaal prima. Helaas in ons zkh alleen keuze voor ruggenprik of pethidine injectie, niet veel opties dus..
Zoals het er nu uit ziet, kan ik gewoon vaginaal bevallen, de keizersnede was echt vanwege foetale nood, er is geen aanwijsbare reden waarom mijn lichaam het niet aan zou kunnen of iets dergelijks. Wel even afwachten natuurlijk of er nog dingen gebeuren komende weken waardoor het anders wordt, maar in principe kan het heel goed.
Mooi om te horen dat sommigen van jullie zo veel betere ervaringen hebben bij een tweede bevalling! Ik heb morgen een gesprek in het zkh (daarom komt nu ook alles weer even extra heftig boven) en ga informeren over pop poli.
Flipje, ik vind het inderdaad ook heel lastig. Ik weet dat een ks niet traumatisch hoeft te zijn, maar het was zó naar dat ik mij de minst belangrijke persoon voelde in die hele ok omdat ik voor mijn gevoel compleet genegeerd werd. Natuurlijk ging het om mijn dochter en gelukkig was met haar alles goed, maar ineens was ze er en ik wist niet wat er gebeurde en dat vond ik echt afschuwelijk. In die situatie wil ik nooit meer komen, en dan klinkt een geplande ks weer veel beter dan een spoedks (waar ik toch zo’n 25% kans op heb, hoe t ook loopt). T blijft moeilijk. Ik wil gewoon zo graag de geboorte van mijn kindje bewust meemaken, dat is me voor mijn gevoel echt afgenomen de vorige keer. Ik vind het doodeng dat zoiets weer zou kunnen gebeuren.
zondag 2 februari 2020 om 23:40
Ik kijk negatief terug op mijn eerste bevalling. Ik voelde me niet gehoord, niet begrepen, miste uitleg en de kritiek die ik daarna kreeg, deed ook geen goed.
Dit een aantal weken na de bevalling besproken met de verloskundige en toen de zwangerschapswens voor een tweede er was weer.
Ik had een geboorteplan waarin stond wat belangrijk voor mij was, zowel praktisch als in de communicatie.
Oh wat was ik bang en verdrietig tijdens de zwangerschap. Ik heb een mooie tweede bevalling gehad. Ik trof een verloskundige die vertrouwen in mij had, me uitleg gaf, keuzemogelijkheden etc.
Waar ik bij de eerste het gevoel had dat de bevalling van de vk was, was het nu echt mijn bevalling.
Het geboorteplan was voor mij echt helpend, wie weet voor jou ook. Je kan online voorbeelden vinden.
Dit een aantal weken na de bevalling besproken met de verloskundige en toen de zwangerschapswens voor een tweede er was weer.
Ik had een geboorteplan waarin stond wat belangrijk voor mij was, zowel praktisch als in de communicatie.
Oh wat was ik bang en verdrietig tijdens de zwangerschap. Ik heb een mooie tweede bevalling gehad. Ik trof een verloskundige die vertrouwen in mij had, me uitleg gaf, keuzemogelijkheden etc.
Waar ik bij de eerste het gevoel had dat de bevalling van de vk was, was het nu echt mijn bevalling.
Het geboorteplan was voor mij echt helpend, wie weet voor jou ook. Je kan online voorbeelden vinden.
zondag 2 februari 2020 om 23:52
Lees je goed in en vraag jezelf af wat jij zou willen. Hoe zou je willen bevallen, welke dingen geven jou rust?
Dit is heel erg persoonlijk. Voor de 1 is dit psychische begeleiding van een pop-poli, voor een ander (ik) is dit juist zo ver mogelijk van alle medische toeters en bellen vandaan blijven en voor weer een ander is het juist wel die pijn bestrijding.
Waarom heb je 25 procent kans op een spoedkeizersnee?
En welke pijnbestrijding zou je willen, je wil dus wel sowieso een ziekenhuisbevalling?
Dit is heel erg persoonlijk. Voor de 1 is dit psychische begeleiding van een pop-poli, voor een ander (ik) is dit juist zo ver mogelijk van alle medische toeters en bellen vandaan blijven en voor weer een ander is het juist wel die pijn bestrijding.
Waarom heb je 25 procent kans op een spoedkeizersnee?
En welke pijnbestrijding zou je willen, je wil dus wel sowieso een ziekenhuisbevalling?
zondag 2 februari 2020 om 23:59
Ik heb niet zo heel veel te willen. Na een keizersnede ben je sowieso medisch dus ik moet in het ziekenhuis bevallen en ik moet de volledige bevalling aan de monitor liggen.
Kans op spoedkeizersnede is ongeveer 25% bij een poging tot vaginale bevalling na een eerdere keizersnede.
Als ik keuze zou hebben zou ik qua pijnstilling heel graag lachgas of morfinepompje willen omdat je daar zelf iets meer controle over hebt, maar dat kan dus allebei niet in het zkh waar ik zal gaan bevallen.
Ruggenprik heb ik gehad bij ks (spinale) en enorm veel klachten van gehad naderhand. Vreselijke hoofdpijn en overgeven in de kraamweek, pijn in mijn rug. Dus eigenlijk wil ik dat ook niet, maar als ik t niet trek, vind ik het nog wel een optie want de kans op die bijwerkingen is niet zó groot. Pethidine lijkt me dan fijner maar dat doen ze alleen als je nog niet zo ver bent heb ik begrepen en ik ben een beetje bang dat ik daardoor zo van de kaart zou kunnen raken dat ik alsnog niet mijn hoofd er een beetje bij kan houden. Liefst wil ik gewoon een zo natuurlijk mogelijke bevalling maar dat zit er door het hele medische verhaal al niet echt in bij voorbaat en dat is gewoon heel vervelend.
maandag 3 februari 2020 om 00:11
Na mijn traumatische eerste bevalling (en vooral de nasleep) met enorme fluxus, was ik onder controle bij de gynaecoloog.
Het gaf mij veel rust dat zij alles wist, ze vertelde me wat er allemaal klaar zou liggen en wie er klaar zou staan.
Ook het feit dat ik ingeleid zou worden (en dus gepland op een dag dat mijn vaste gynaecoloog er was), gaf rust.
Nu was het bij mij geen keus of ik ingeleid zou worden. Dat moest.
Ook wist ik nu beter wat de mogelijkheden van pijnstilling waren (en dat ik dat dus op tijd moest bedenken) en had ik meer het gevoel te weten wat ik kon verwachten.
De bezoekjes aan de gynaecoloog hebben daar echt bij geholpen.
Het gaf mij veel rust dat zij alles wist, ze vertelde me wat er allemaal klaar zou liggen en wie er klaar zou staan.
Ook het feit dat ik ingeleid zou worden (en dus gepland op een dag dat mijn vaste gynaecoloog er was), gaf rust.
Nu was het bij mij geen keus of ik ingeleid zou worden. Dat moest.
Ook wist ik nu beter wat de mogelijkheden van pijnstilling waren (en dat ik dat dus op tijd moest bedenken) en had ik meer het gevoel te weten wat ik kon verwachten.
De bezoekjes aan de gynaecoloog hebben daar echt bij geholpen.
maandag 3 februari 2020 om 00:23
Ik ken meerdere vrouwen die natuurlijk zijn bevallen na een keizersnede, sommigen zelfs gewoon thuis. Dat jij niets te willen hebt is sowieso helemaal niet waar, lees je daar eens over in, zou ik zeggen. (Zoek maar eens op vbac)Minik schreef: ↑02-02-2020 23:59Ik heb niet zo heel veel te willen. Na een keizersnede ben je sowieso medisch dus ik moet in het ziekenhuis bevallen en ik moet de volledige bevalling aan de monitor liggen.
Kans op spoedkeizersnede is ongeveer 25% bij een poging tot vaginale bevalling na een eerdere keizersnede.
Als ik keuze zou hebben zou ik qua pijnstilling heel graag lachgas of morfinepompje willen omdat je daar zelf iets meer controle over hebt, maar dat kan dus allebei niet in het zkh waar ik zal gaan bevallen.
Ruggenprik heb ik gehad bij ks (spinale) en enorm veel klachten van gehad naderhand. Vreselijke hoofdpijn en overgeven in de kraamweek, pijn in mijn rug. Dus eigenlijk wil ik dat ook niet, maar als ik t niet trek, vind ik het nog wel een optie want de kans op die bijwerkingen is niet zó groot. Pethidine lijkt me dan fijner maar dat doen ze alleen als je nog niet zo ver bent heb ik begrepen en ik ben een beetje bang dat ik daardoor zo van de kaart zou kunnen raken dat ik alsnog niet mijn hoofd er een beetje bij kan houden. Liefst wil ik gewoon een zo natuurlijk mogelijke bevalling maar dat zit er door het hele medische verhaal al niet echt in bij voorbaat en dat is gewoon heel vervelend.
Ik weet natuurlijk niet hoe belangrijk dit voor je is, maar er is veel meer mogelijk dan je denkt, echt.
maandag 3 februari 2020 om 00:37
Google ook eens op de geboortebeweging en op het college van Claire Stramrood bij de universiteit van Nederland, dat is een filmpje. Beide laten zien dat je niet de enige bent en dat je rechten hebt als barende!DeKenau schreef: ↑03-02-2020 00:23Ik ken meerdere vrouwen die natuurlijk zijn bevallen na een keizersnede, sommigen zelfs gewoon thuis. Dat jij niets te willen hebt is sowieso helemaal niet waar, lees je daar eens over in, zou ik zeggen. (Zoek maar eens op vbac)
Ik weet natuurlijk niet hoe belangrijk dit voor je is, maar er is veel meer mogelijk dan je denkt, echt.
Is een doula evt een optie voor je?
Heel veel sterkte!!!
maandag 3 februari 2020 om 01:03
Hier ook zo'n soort verhaal. Bij de eerste zou ik thuis bevallen maar dat lukte uiteindelijke niet. Daarna is er ook heel veel mis gegaan. In het ziekenhuis aangekomen zeiden ze dat het heel onverantwoord was om met eigen vervoer te gaan (volgens de verloskundige kon dit nog prima). Daar heel gedoe met weeenopwekkers en uiteindelijk een gynaecoloog die niks communiceerde en mij als een stuk vee behandelde. Later bleek dat hij in kruinligging lag. Nou ja lang verhaal verder.pamelacourson schreef: ↑02-02-2020 22:47Ik had een behoorlijk heftige eerste bevalling met alle toeters en bellen (en 16 uur enorme pijn maar geen ruggeprik krijgen) die na 2 uur persen eindigde in een spoedkeizersnede. Dat maakte dat ik ook erg tegen de tweede bevalling opzag. De gyn heeft me toen erg gerustgesteld, ik mocht kiezen voor een geplande keizersnede maar ben toch voor een natuurlijke bevalling gegaan. Daar was ik zó blij mee! Om 19:00 uur waren we in het ziekenhuis, de weeën duurden twee uur en waren helemaal niet super pijnlijk en daarna was mijn dochter er na 2 keer persen zonder knip of scheur of wat dan ook. Een uurtje later was ik klaar om naar huis te gaan en ik voelde me alsof ik nooit was bevallen, liep de dag erna alweer buiten.
Kortom: de eerste bevalling zegt lang niet altijd iets over de tweede en een bevalling kan ook heel mooi zijn en helemaal niet erg. Ik gun jou ook zo’n ervaring, succes met alles!
Van de 2e bewust gekozen om in een ander ziekenhuis te bevallen, verliep 100x keer beter en kindje was er zo! Geef vooraf goed aan wat je wel en niet wil!
Heel veel succes, je kan het!
maandag 3 februari 2020 om 02:50
Mijn eerste bevalling was traumatisch. In eerste instantie door de slechte communicatie en lompheid van het personeel. Wij zijn naar een ander ziekenhuis gegaan en hadden een geweldige gynaecoloog die onze zorgen aanhoorde en meedacht over mogelijke oplossingen en er stonden bepaalde dingen in mijn dossier die ik heel belangrijk vond, waar ik veel waarde aan hechtte. Iedere keer herhaalde gyn dat zij er vanuit ging dat het deze keer heel anders zou zijn, dat de ontsluiting vlot zou gaan en dan het persen me wel zou lukken. Alle keren dacht ik, hoe weet jij dat nou, jij was er de vorige keer niet bij. Ik bakte er niks van en t was mijn schuld dat het allemaal niet lukte. Ik mocht eerder ingeleid worden (vanwege Hg) maar dacht iedere keer weer nee dat wil ik niet want stel je voor dat het dan weer hetzelfde gaat (bij eerste vrij snel weeopwekkers gekregen wat ik echt naar vond). Uiteindelijk gewacht op bevalling en heb echt een super bevalling gehad. Precies zoals ik gewenst had. Personeel had zich heel goed ingelezen en de bevalling ging zo snel, dat had ik na de vorige keer van 24 uur helemaal niet verwacht. Voor mij maakte het heel veel uit dat verpleegkundige en verloskundige echt mijn geboorteplan hadden gelezen en zich hier bijna letterlijk aan hielden. Dit in tegenstelling tot de vorige keer. Ik heb totdat de bevalling voorbij was gedacht dat ik heel slecht was in bevallen en dat het dus allemaal weer ‘mis’ zou gaan. Na de bevalling was ik eindelijk overtuigd, een vrouwenlijf is hier inderdaad voor gemaakt. Ik kreeg de kans om te bevallen op de manier die bij mij paste en er werd naar onze wensen geluisterd.
Verder ben ik heel blij met de foto’s en filmpjes die gemaakt zijn door mijn vriend tijdens en na de bevalling. Ik had hem opdracht gegeven zoveel mogelijk vast te leggen. Wat me heel goed doet is dat er een filmpje is waarop de verloskundige en verpleegkundige aangeven dat ik dit heel goed gedaan heb en dat ik prima kan bevallen. Het staat per ongeluk op film maar het heeft mij echt zelfvertrouwen gegeven op dit gebied. Als ik het filmpje niet had gehad was ik alsnog heel tevreden geweest over de bevalling en hoe ik het deed, maar het feit dat dit er is deed me heel erg goed (ik zag het filmpje pas na weken, had ervoor al een goed gevoel maar na dit gezien te hebben klopte alles voor mijn gevoel).
Dus het kan zeker anders gaan een tweede keer en je kan er een goed gevoel aan over houden. Waar ik het totaal niet verwacht had was dit echt een hele andere (en fijne!) ervaring. Zo zou ik nog wel tien keer kunnen en willen bevallen.
Verder ben ik heel blij met de foto’s en filmpjes die gemaakt zijn door mijn vriend tijdens en na de bevalling. Ik had hem opdracht gegeven zoveel mogelijk vast te leggen. Wat me heel goed doet is dat er een filmpje is waarop de verloskundige en verpleegkundige aangeven dat ik dit heel goed gedaan heb en dat ik prima kan bevallen. Het staat per ongeluk op film maar het heeft mij echt zelfvertrouwen gegeven op dit gebied. Als ik het filmpje niet had gehad was ik alsnog heel tevreden geweest over de bevalling en hoe ik het deed, maar het feit dat dit er is deed me heel erg goed (ik zag het filmpje pas na weken, had ervoor al een goed gevoel maar na dit gezien te hebben klopte alles voor mijn gevoel).
Dus het kan zeker anders gaan een tweede keer en je kan er een goed gevoel aan over houden. Waar ik het totaal niet verwacht had was dit echt een hele andere (en fijne!) ervaring. Zo zou ik nog wel tien keer kunnen en willen bevallen.
maandag 3 februari 2020 om 06:52
Ik heb precies dezelfde ervaring bij de eerste gehad, en alle paniek kwam weer terug toen ik 6-7 maanden zwanger was, ik had ook al het vertrouwen in het ziekenhuis verloren.
Ik heb het Toen met de vk besproken en ben toen met hulp van haar naar een ander zhuis gegaan. Daar heb ik gesprekken gehad en alles voelde meteen zoveel fijner, er werd een behandelplan gemaakt en tijdens de bevalling was iedereen op de hoogte. Uiteindelijk in het zhuis met ruggenprik vaginaal bevallen. Onze kinderen zijn dus in verschillende steden geboren.
Geen idee of je nog vertrouwen in het ziekenhuis hebt, maar zeker van te voren een gesprek aanvragen en bespreken.
Ik heb het Toen met de vk besproken en ben toen met hulp van haar naar een ander zhuis gegaan. Daar heb ik gesprekken gehad en alles voelde meteen zoveel fijner, er werd een behandelplan gemaakt en tijdens de bevalling was iedereen op de hoogte. Uiteindelijk in het zhuis met ruggenprik vaginaal bevallen. Onze kinderen zijn dus in verschillende steden geboren.
Geen idee of je nog vertrouwen in het ziekenhuis hebt, maar zeker van te voren een gesprek aanvragen en bespreken.
maandag 3 februari 2020 om 15:37
Bedankt voor de tips. Ik heb het college van Claire Stramrood bekeken, interessant om te horen en heel herkenbaar!
Vandaag een afspraak gehad in het zkh en daar heel duidelijk besproken dat ik wil dat me dingen worden uitgelegd en dat ik meegenomen word in de beslissingen die gemaakt worden. Daar stonden ze heel positief tegenover en we hebben echt de mogelijkheden tot nu toe besproken. Sowieso mag ik bij een vk bevallen en niet per se bij een gyn (die komt pas als het gecompliceerd gaat verlopen), dat scheelt al een hoop qua contact voor mijn gevoel.
Voor nu besloten om af te wachten. Helaas met groei echo vandaag blijkt de kleine best wel flink te klein. Komende weken meerdere echo's om de boel in de gaten te houden. Als ze nu blijft groeien, mag ik gewoon afwachten, maar als ze niet goed groeit, dan is de kans op eerder inleiden wel groot omdat er dan iets mis zou kunnen zijn met placenta of navelstreng. Allemaal weer extra spannend dus.
Verder raadden ze hypnobirthing aan. Iemand ervaring hiermee? Vooral met het idee 'niet in paniek raken'.
Vandaag een afspraak gehad in het zkh en daar heel duidelijk besproken dat ik wil dat me dingen worden uitgelegd en dat ik meegenomen word in de beslissingen die gemaakt worden. Daar stonden ze heel positief tegenover en we hebben echt de mogelijkheden tot nu toe besproken. Sowieso mag ik bij een vk bevallen en niet per se bij een gyn (die komt pas als het gecompliceerd gaat verlopen), dat scheelt al een hoop qua contact voor mijn gevoel.
Voor nu besloten om af te wachten. Helaas met groei echo vandaag blijkt de kleine best wel flink te klein. Komende weken meerdere echo's om de boel in de gaten te houden. Als ze nu blijft groeien, mag ik gewoon afwachten, maar als ze niet goed groeit, dan is de kans op eerder inleiden wel groot omdat er dan iets mis zou kunnen zijn met placenta of navelstreng. Allemaal weer extra spannend dus.
Verder raadden ze hypnobirthing aan. Iemand ervaring hiermee? Vooral met het idee 'niet in paniek raken'.
maandag 3 februari 2020 om 16:10
Ik wil je vooral aanraden om je man deze verantwoordelijkheid te geven. Klinkt gek maar ik heb een hele lange bevalling gehad (meer dan 24u) en morfine pompje en uiteindelijk spoedkeizersnede. Maar door de lengte van mijn bevalling heb ik mij ook totaal niet begrepen/gehoord gevoelt. Ik kom mede door morfine niet meer zelf aangeven wat ik wilde en daar had mijn man moeten ingrijpen door de wensen van ons aan kaart te brengen. (Helaas hebben wij dat samen niet goed besproken van te voren)
Ik weet dat ik bij een 2e meer grip op mijn bevalling mag en kan hebben door afspraken te maken wanneer we gaan switchen naar een keizersnede ( medisch nood natuurlijk anders)
Probeer miss meerdere senarios met je man te bespreken en goed dingen op papier te zetten. Zo had ik leg de baby alt ijs even bij mij neer na de bevalling dit hebben ze ook gedaan na de kz en daarna gelijk meegenomen naar arts.
Wens je heel veel succes
Ik weet dat ik bij een 2e meer grip op mijn bevalling mag en kan hebben door afspraken te maken wanneer we gaan switchen naar een keizersnede ( medisch nood natuurlijk anders)
Probeer miss meerdere senarios met je man te bespreken en goed dingen op papier te zetten. Zo had ik leg de baby alt ijs even bij mij neer na de bevalling dit hebben ze ook gedaan na de kz en daarna gelijk meegenomen naar arts.
Wens je heel veel succes
maandag 10 februari 2020 om 11:05
Minik schreef: ↑03-02-2020 15:37Bedankt voor de tips. Ik heb het college van Claire Stramrood bekeken, interessant om te horen en heel herkenbaar!
Vandaag een afspraak gehad in het zkh en daar heel duidelijk besproken dat ik wil dat me dingen worden uitgelegd en dat ik meegenomen word in de beslissingen die gemaakt worden. Daar stonden ze heel positief tegenover en we hebben echt de mogelijkheden tot nu toe besproken. Sowieso mag ik bij een vk bevallen en niet per se bij een gyn (die komt pas als het gecompliceerd gaat verlopen), dat scheelt al een hoop qua contact voor mijn gevoel.
Voor nu besloten om af te wachten. Helaas met groei echo vandaag blijkt de kleine best wel flink te klein. Komende weken meerdere echo's om de boel in de gaten te houden. Als ze nu blijft groeien, mag ik gewoon afwachten, maar als ze niet goed groeit, dan is de kans op eerder inleiden wel groot omdat er dan iets mis zou kunnen zijn met placenta of navelstreng. Allemaal weer extra spannend dus.
Verder raadden ze hypnobirthing aan. Iemand ervaring hiermee? Vooral met het idee 'niet in paniek raken'.
Wat fijn dat herkenning hebt gevonden in het college van Claire Stramrood. Wellicht kun je daar ook wat mee in verdere gesprekken met het ziekenhuis. Vooral omdat zij ook duidelijk aangeeft wat een ervaring traumatisch maakt.
Ik heb ik de aanloop naar mijn tweede bevalling ‘hypnobirthing’ aangeboden gekregen via het ziekenhuis, was bij de medisch psycholoog. Ik vond het heel fijn om zo meer controle te krijgen, want je bereidt jezelf zo toch beter voor.
Dit filmpje vertelt meer over medische hypnose: https://youtu.be/-qIjwGxWaCs
Hypnobirthing maakt echt niet dat je je niet meer bewust bent van wat je meemaakt, juist wel, maar het zorgt wel voor veel meer rust in je (iig mijn) lijf en koppie! Dat heeft mij écht geholpen bij mijn tweede bevalling. Mijn eerste duurde lang, was gecompliceerd en vooraf was ik angstig, mijn tweede bevalling verliep voorspoedig en duurde niet lang. Ik had bijna het idee dat ik niet bevallen was ‘zo makkelijk’ ging het. Begrijp me niet verkeerd, ik heb op een bepaald moment nog om pijnstilling gevraagd, want het was nog steeds heftig. Alleen op het moment dat ik om pijnstilling vroeg was ik al zo ver dat ik al kon persen zo bleek
Verder raad ik je aan om zoveel mogelijk op je benen te blijven staan ipv in bed te blijven liggen, ook dat maakt dat je baring soepeler verloopt. Lees dit maar eens: https://www.olvg.nl/sites/default/files ... pstaan.pdf
En nog even over de groeiecho’s, die leveren vaak stress en angstzaaierij op, maar besef dat je kindje 20% kan afwijken in groei tov wat uit de echobeelden komt. Ik en veel van mijn vriendinnen zijn zo angst ingeboezemd en achteraf onterecht. Ik vind dat echt naar. Dus echt je kunt het en de tweede keer gaat echt anders zijn, hypnobirthing kan daarbij helpen.
Sterkte en succes!!
maandag 10 februari 2020 om 12:45
Volgens mij is het inmiddels ook bewezen dat groeiecho's vaak helemaal niet betrouwbaar zijn?
Hier ook meerdere vriendinnen waar het gewoon echt niet klopte. Mijn beste vriendin zou een heel groot kind krijgen en moest daarom worden ingeleid voor de uitgerekende datum, dat werd haar aangeraden. Nou, je raad het al: het kind was volkomen gemiddeld en de bevalling eindigde door alle medische toeters en bellen in een keizersnee. Ze baalt er nog steeds van.
Hier ook meerdere vriendinnen waar het gewoon echt niet klopte. Mijn beste vriendin zou een heel groot kind krijgen en moest daarom worden ingeleid voor de uitgerekende datum, dat werd haar aangeraden. Nou, je raad het al: het kind was volkomen gemiddeld en de bevalling eindigde door alle medische toeters en bellen in een keizersnee. Ze baalt er nog steeds van.
maandag 10 februari 2020 om 16:37
Die 20% is iig bewezen, dus met hetzelfde geschatte gewicht, zeg 3500 gram, kan een kind 2800 gram wegen bij de geboorte en de ander 4200gram. Nogal een verschil lijkt me!DeKenau schreef: ↑10-02-2020 12:45Volgens mij is het inmiddels ook bewezen dat groeiecho's vaak helemaal niet betrouwbaar zijn?
Hier ook meerdere vriendinnen waar het gewoon echt niet klopte. Mijn beste vriendin zou een heel groot kind krijgen en moest daarom worden ingeleid voor de uitgerekende datum, dat werd haar aangeraden. Nou, je raad het al: het kind was volkomen gemiddeld en de bevalling eindigde door alle medische toeters en bellen in een keizersnee. Ze baalt er nog steeds van.
maandag 10 februari 2020 om 19:48
Ik weet dat groei echo’s flink af kunnen wijken maar de zorg zit nu in de verhouding tussen beenlengte/hoofd en buik. Kindje groeit keurig gemiddeld qua lengte en hoofd maar de buik blijft heel ver achter. Geschat gewicht is niet zo shocking en ik weet dat ze daar behoorlijk naast kunnen zitten, maar de afbuiging in curve van het buikje is wel zo groot dat zelfs áls ze er flink naast zitten, het nog steeds opvallend is. Voorlopig word ik vooral in de gaten gehouden door wekelijkse echo’s van de navelstreng en eens in de twee weken groei. En maar rustig afwachten wat daar uitkomt, tot nu toe is de navelstreng in elk geval goed.
Zwanger010, bedankt voor de tips, ik ga t filmpje kijken!
Zwanger010, bedankt voor de tips, ik ga t filmpje kijken!
