Zwanger
alle pijlers
Zwangerschap niet bekend willen maken
woensdag 5 februari 2020 om 08:00
Zie laatste update 8-5-2020.
Ik ben momenteel zwanger van ons tweede kindje. Gewenst en gepland. We hebben een goede eerste echo gehad, ik was er ook behoorlijk onder de indruk van.
Mijn man wil het het liefste nu tegen iedereen vertellen, hij is erg blij. Maar ik wil het voorlopig nog geheim houden. Vertellen voelt gewoon niet goed..
Ik merk zelf ook nauwelijks dat ik zwanger ben. Ja ik ben wat moe, en ben af en toe in de ochtend wat misselijk, maar niks extreem.
Mijn gevoel over het algemeen in deze zwangerschap is wat dubbel. Ik wil heel graag 2 kinderen. Maar de zwangerschap, het verlof en de babyfase zou ik over willen slaan..
Ik had net m'n figuur weer goed terug, m'n conditie is weer op peil, op m'n werk is het heel leuk en er staan dit jaar ook toffe projecten op de rol.
Daarbij zijn mijn man en ik aan het onderzoeken of een open/poly relatievorm wat voor ons is, wat erg interessant is.
En dat is straks allemaal weer weg.. M'n leven moet even een jaar op pauze voelt het wel..
Misschien dat dat ookmeeweegt in dat ik het niet wil zeggen. Dan is het opeens echt en gaan mensen je ook zo behandelen..
Is dit herkenbaar? Tips?
Ik ben momenteel zwanger van ons tweede kindje. Gewenst en gepland. We hebben een goede eerste echo gehad, ik was er ook behoorlijk onder de indruk van.
Mijn man wil het het liefste nu tegen iedereen vertellen, hij is erg blij. Maar ik wil het voorlopig nog geheim houden. Vertellen voelt gewoon niet goed..
Ik merk zelf ook nauwelijks dat ik zwanger ben. Ja ik ben wat moe, en ben af en toe in de ochtend wat misselijk, maar niks extreem.
Mijn gevoel over het algemeen in deze zwangerschap is wat dubbel. Ik wil heel graag 2 kinderen. Maar de zwangerschap, het verlof en de babyfase zou ik over willen slaan..
Ik had net m'n figuur weer goed terug, m'n conditie is weer op peil, op m'n werk is het heel leuk en er staan dit jaar ook toffe projecten op de rol.
Daarbij zijn mijn man en ik aan het onderzoeken of een open/poly relatievorm wat voor ons is, wat erg interessant is.
En dat is straks allemaal weer weg.. M'n leven moet even een jaar op pauze voelt het wel..
Misschien dat dat ookmeeweegt in dat ik het niet wil zeggen. Dan is het opeens echt en gaan mensen je ook zo behandelen..
Is dit herkenbaar? Tips?
slagroom-met-dip wijzigde dit bericht op 08-05-2020 17:26
1.32% gewijzigd
woensdag 5 februari 2020 om 13:02
Ik herken het wel een beetje. Ik had bij de 2e het liefst ook de baby-tijd overgeslagen, en in mijn omgeving heel veel vrouwen die zo denken.
Ik heb laatst nog tegen vriend verzucht: oh wat heerlijk, ik hoef nooit meer zwanger te zijn! Terwijl ik echt zwangerschappen, bevallingen en 2 x een kraamtijd ‘uit de boekjes’ had. Voor mij voelt het 1e jaar echt als jezelf aan de kant zetten, en dat vond ik 2 x prima, maar ik was ook heel blij dat bij de 2e dat 1e jaar achter de rug was. En ook: als ik nu bezig ben met afvallen, er beter uitzien, dan weet ik dat daar niet nog weer een zwangerschap tussendoor komt waardoor het in mijn ogen minder zin heeft om de kilo’s kwijt te raken.
Vast veel vrouwen voor wie dit niet herkenbaar is, maar voor mij wel de realiteit.
En: ik ben ontzettend blij met allebei mijn kinderen, en ook mijn beide zwangerschappen waren heel gewenst en heel ‘gepland’.
Geef het de tijd TO, ik heb het ook beide keren niet voor de 12 weken verteld. En: gefeliciteerd met je zwangerschap!
Ik heb laatst nog tegen vriend verzucht: oh wat heerlijk, ik hoef nooit meer zwanger te zijn! Terwijl ik echt zwangerschappen, bevallingen en 2 x een kraamtijd ‘uit de boekjes’ had. Voor mij voelt het 1e jaar echt als jezelf aan de kant zetten, en dat vond ik 2 x prima, maar ik was ook heel blij dat bij de 2e dat 1e jaar achter de rug was. En ook: als ik nu bezig ben met afvallen, er beter uitzien, dan weet ik dat daar niet nog weer een zwangerschap tussendoor komt waardoor het in mijn ogen minder zin heeft om de kilo’s kwijt te raken.
Vast veel vrouwen voor wie dit niet herkenbaar is, maar voor mij wel de realiteit.
En: ik ben ontzettend blij met allebei mijn kinderen, en ook mijn beide zwangerschappen waren heel gewenst en heel ‘gepland’.
Geef het de tijd TO, ik heb het ook beide keren niet voor de 12 weken verteld. En: gefeliciteerd met je zwangerschap!
woensdag 5 februari 2020 om 13:49
Heeft niets met oudere ouders te maken. Ik was 40 plus toen mij. Kind geboren werd. Was ontzettend blij met de zwangerschap en vond de babytijd geweldig.
Wat dat betreft zou ik wel willen zeggen breng je baby maar bij mij. Mag je hem terug als hij 2,5 jaar is.
woensdag 5 februari 2020 om 13:58
Ik begrijp dit helemaal hoor. Vond het zwanger zijn vreselijk (ben bijna hele zwangerschap ziek geweest), babytijd was rete zwaar. Ik vind dat je heel veel opoffert voor die begin tijd (je tijd, je lichaam en je zelfstandigheid). Is dan ook nu groot topic in discussie over een tweede.
To mag best nog even moeten wennen of zelfs balen van het idee dat ze weer volledig in dienst staat van een kleine. Betekent helemaal niet dat ze er niet van de baby houdt of zal houden en er tzt niet alles voor over zal hebben. Misschien kwestie van er gewoon nog even aan wennen.
Ik dacht altijd: de natuur heeft het zo geregeld dat je ongeveer 40 weken hebt om te wennen aan het idee. En jij zit pas op 9! Plenty of time
To mag best nog even moeten wennen of zelfs balen van het idee dat ze weer volledig in dienst staat van een kleine. Betekent helemaal niet dat ze er niet van de baby houdt of zal houden en er tzt niet alles voor over zal hebben. Misschien kwestie van er gewoon nog even aan wennen.
Ik dacht altijd: de natuur heeft het zo geregeld dat je ongeveer 40 weken hebt om te wennen aan het idee. En jij zit pas op 9! Plenty of time
woensdag 5 februari 2020 om 14:09
Niemand zal ontkennen dat een zwangerschap of de babytijd zwaar is.
Maar daar kies je voor. Zeker bij een tweede of derde kind, dan weet je precies wat het inhoudt.
TO koos ervoor terwijl ze ook een goed lijf wil, lekker blijven werken en eventueel een open relatie. Die dingen zijn nu eenmaal lastig te combineren en dat had ze gewoon vooraf moeten bedenken.
En er dan bv voor kiezen geen tweede kind te nemen of wat langer te wachten.
Maar het lijkt erop, en dat bedoel ik niet gemeen, dat TO kost wat kost voor het perfecte plaatje ging van twee kinderen met niet teveel leeftijdsverschil.
En misschien moet je het nieuws juist wél met je omgeving delen, zodat je keuze wat meer werkelijkheid wordt.
Ik ga er dan van uit dat je niet overweegt de zwangerschap te beëindigen.
Maar daar kies je voor. Zeker bij een tweede of derde kind, dan weet je precies wat het inhoudt.
TO koos ervoor terwijl ze ook een goed lijf wil, lekker blijven werken en eventueel een open relatie. Die dingen zijn nu eenmaal lastig te combineren en dat had ze gewoon vooraf moeten bedenken.
En er dan bv voor kiezen geen tweede kind te nemen of wat langer te wachten.
Maar het lijkt erop, en dat bedoel ik niet gemeen, dat TO kost wat kost voor het perfecte plaatje ging van twee kinderen met niet teveel leeftijdsverschil.
En misschien moet je het nieuws juist wél met je omgeving delen, zodat je keuze wat meer werkelijkheid wordt.
Ik ga er dan van uit dat je niet overweegt de zwangerschap te beëindigen.
donderdag 6 februari 2020 om 07:25
Bedankt voor de reacties! Fijn om te lezen dat er ook mensen zijn die het enigszins herkennen.
Ik heb altijd graag 2 kinderen willen hebben. Voor mezelf maar ook dat die ander later ook wat heeft aan een broer of zus. Niet dat het garanties geeft natuurlijk. Mijn man en ik komen beiden uit gezinnen met broers/zussen, en ookal hadden we soms weinig klik in de jongere jaren met onze broers/zussen, dat is sinds we volwassenen zijn wel heel fijn. En ook het gezellig op bezoek gaan bij onze ouders, ze genieten daar echt van. Dat wil ik later ook.
Ik zie het op dit moment ook als een soort langetermijn investering..
(niet dat ik het dan pas leuk vind, het lijkt me ook heel leuk om met z'n 4en op vakantie te gaan of leuke dingen te doen waar je interactie hebt met elkaar. Dus voorbij de "eat-sleep-poop repeat" fase).
Bij de eerste heb ik het eerste half jaar gedacht "waar ben ik aan begonnen" maar dat werd daarna beter.
Ik geniet nu echt van m'n eerste en houd er veel van. Als ik toen wist wat ik nu weet had ik toen ook eerder aan de bel getrokken, omdat dingen niet liepen zoals "hoort". 45 minuten lang voeden, dan 1,5 uur slaap, dan weer 45 minuten lang voeden. En dat zeker 7 weken lang. Ik leefde op m'n reserves, tot die ook op waren. Maar als nieuwe ouder denk je dat dat er bij hoort. Met 8 maanden werd hij nogsteeds iedere 2,5uur a 3 uur wakker, terwijl ik weer flink aan het werk was en ik als enige er uit ging snachts. Dat ga ik nu dus wel heel anders doen.
Misschien ben ik ook wel bang dat het weer zo stroef loopt in het begin. Omdat ik weet dat ik baalde en hoe niet-leuk het was. Ik heb de vorige keer wel van m'n zwangerschap genoten, ik voelde me heel speciaal. Nu voelt het ook meer alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Van "oh dit doe ik wel even er bij".
En ook inderdaad, dat als ik het vertel dat ik dan niet meer voor vol word aangezien. Ik ben niet iemand anders dan voor deze zwangerschap. Ik heb dezelfde capaciteiten.
Als dit gevoel over een paar weken er nog is, zal ik het er met de verloskundige over hebben. Het is me duidelijk dat dit niet echt standaard is.
Bedankt voor jullie reacties en het delen van ervaringen, doet me goed!
Ik heb altijd graag 2 kinderen willen hebben. Voor mezelf maar ook dat die ander later ook wat heeft aan een broer of zus. Niet dat het garanties geeft natuurlijk. Mijn man en ik komen beiden uit gezinnen met broers/zussen, en ookal hadden we soms weinig klik in de jongere jaren met onze broers/zussen, dat is sinds we volwassenen zijn wel heel fijn. En ook het gezellig op bezoek gaan bij onze ouders, ze genieten daar echt van. Dat wil ik later ook.
Ik zie het op dit moment ook als een soort langetermijn investering..
(niet dat ik het dan pas leuk vind, het lijkt me ook heel leuk om met z'n 4en op vakantie te gaan of leuke dingen te doen waar je interactie hebt met elkaar. Dus voorbij de "eat-sleep-poop repeat" fase).
Bij de eerste heb ik het eerste half jaar gedacht "waar ben ik aan begonnen" maar dat werd daarna beter.
Ik geniet nu echt van m'n eerste en houd er veel van. Als ik toen wist wat ik nu weet had ik toen ook eerder aan de bel getrokken, omdat dingen niet liepen zoals "hoort". 45 minuten lang voeden, dan 1,5 uur slaap, dan weer 45 minuten lang voeden. En dat zeker 7 weken lang. Ik leefde op m'n reserves, tot die ook op waren. Maar als nieuwe ouder denk je dat dat er bij hoort. Met 8 maanden werd hij nogsteeds iedere 2,5uur a 3 uur wakker, terwijl ik weer flink aan het werk was en ik als enige er uit ging snachts. Dat ga ik nu dus wel heel anders doen.
Misschien ben ik ook wel bang dat het weer zo stroef loopt in het begin. Omdat ik weet dat ik baalde en hoe niet-leuk het was. Ik heb de vorige keer wel van m'n zwangerschap genoten, ik voelde me heel speciaal. Nu voelt het ook meer alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Van "oh dit doe ik wel even er bij".
En ook inderdaad, dat als ik het vertel dat ik dan niet meer voor vol word aangezien. Ik ben niet iemand anders dan voor deze zwangerschap. Ik heb dezelfde capaciteiten.
Als dit gevoel over een paar weken er nog is, zal ik het er met de verloskundige over hebben. Het is me duidelijk dat dit niet echt standaard is.
Bedankt voor jullie reacties en het delen van ervaringen, doet me goed!
zondag 9 februari 2020 om 22:02
slagroom-met-dip schreef: ↑06-02-2020 07:25Bedankt voor de reacties! Fijn om te lezen dat er ook mensen zijn die het enigszins herkennen.
Ik heb altijd graag 2 kinderen willen hebben. Voor mezelf maar ook dat die ander later ook wat heeft aan een broer of zus. Niet dat het garanties geeft natuurlijk. Mijn man en ik komen beiden uit gezinnen met broers/zussen, en ookal hadden we soms weinig klik in de jongere jaren met onze broers/zussen, dat is sinds we volwassenen zijn wel heel fijn. En ook het gezellig op bezoek gaan bij onze ouders, ze genieten daar echt van. Dat wil ik later ook.
Ik zie het op dit moment ook als een soort langetermijn investering..
(niet dat ik het dan pas leuk vind, het lijkt me ook heel leuk om met z'n 4en op vakantie te gaan of leuke dingen te doen waar je interactie hebt met elkaar. Dus voorbij de "eat-sleep-poop repeat" fase).
Bij de eerste heb ik het eerste half jaar gedacht "waar ben ik aan begonnen" maar dat werd daarna beter.
Ik geniet nu echt van m'n eerste en houd er veel van. Als ik toen wist wat ik nu weet had ik toen ook eerder aan de bel getrokken, omdat dingen niet liepen zoals "hoort". 45 minuten lang voeden, dan 1,5 uur slaap, dan weer 45 minuten lang voeden. En dat zeker 7 weken lang. Ik leefde op m'n reserves, tot die ook op waren. Maar als nieuwe ouder denk je dat dat er bij hoort. Met 8 maanden werd hij nogsteeds iedere 2,5uur a 3 uur wakker, terwijl ik weer flink aan het werk was en ik als enige er uit ging snachts. Dat ga ik nu dus wel heel anders doen.
Misschien ben ik ook wel bang dat het weer zo stroef loopt in het begin. Omdat ik weet dat ik baalde en hoe niet-leuk het was. Ik heb de vorige keer wel van m'n zwangerschap genoten, ik voelde me heel speciaal. Nu voelt het ook meer alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Van "oh dit doe ik wel even er bij".
En ook inderdaad, dat als ik het vertel dat ik dan niet meer voor vol word aangezien. Ik ben niet iemand anders dan voor deze zwangerschap. Ik heb dezelfde capaciteiten.
Als dit gevoel over een paar weken er nog is, zal ik het er met de verloskundige over hebben. Het is me duidelijk dat dit niet echt standaard is.
Bedankt voor jullie reacties en het delen van ervaringen, doet me goed!
Waarom zou je niet meer voor vol worden aangezien en door wie? Ik kan me wel een bepaalde mate van je emoties/gedachten voorstellen maar ik vind het best ver gaan dus het zou mij inderdaad wel verstandig lijken om er met iemand over te praten als het de komende weken zo blijft.
zaterdag 22 februari 2020 om 09:26
Vandaag gaan we het aan familie vertellen. Gisteren al aan mijn leidinggevende en wat directe collega's verteld.
Het blijft gek en nog wat onwennig. Maar het idee dat ik zwanger ben begint langzaamaan te wennen.
Ik maak me nogsteeds wat zorgen over hoe m'n lijf er uit gaat zien. De vermoeidheid van de slechte nachten tekent in m'n gezicht en dat vind ik maar niks. M'n buik is steeds slechter in te houden.
Ik hoop dat dat ook gaat wennen. Als ik beter slaap, als het een babybuik is ipv een darmen-blob.
Er zit dus gelukkig wel vooruitgang in, in de acceptatie.
Het blijft gek en nog wat onwennig. Maar het idee dat ik zwanger ben begint langzaamaan te wennen.
Ik maak me nogsteeds wat zorgen over hoe m'n lijf er uit gaat zien. De vermoeidheid van de slechte nachten tekent in m'n gezicht en dat vind ik maar niks. M'n buik is steeds slechter in te houden.
Ik hoop dat dat ook gaat wennen. Als ik beter slaap, als het een babybuik is ipv een darmen-blob.
Er zit dus gelukkig wel vooruitgang in, in de acceptatie.
zaterdag 22 februari 2020 om 22:56
Ik kan dat werkelijk niet begrijpen, dat je nu zó met je uiterlijk bezig bent.slagroom-met-dip schreef: ↑22-02-2020 09:26Vandaag gaan we het aan familie vertellen. Gisteren al aan mijn leidinggevende en wat directe collega's verteld.
Het blijft gek en nog wat onwennig. Maar het idee dat ik zwanger ben begint langzaamaan te wennen.
Ik maak me nogsteeds wat zorgen over hoe m'n lijf er uit gaat zien. De vermoeidheid van de slechte nachten tekent in m'n gezicht en dat vind ik maar niks. M'n buik is steeds slechter in te houden.
Ik hoop dat dat ook gaat wennen. Als ik beter slaap, als het een babybuik is ipv een darmen-blob.
Er zit dus gelukkig wel vooruitgang in, in de acceptatie.
Ik vind het een beetje triest.
Je gaat je buik toch niet inhouden als je zwanger bent? Echt, wie doet dat?
zaterdag 22 februari 2020 om 23:02
Als je het later vertelt, dan komt het kind later?
De enige reden waarom je het nog niet zou vertellen is dat of de kans op een miskraam nog te groot is of omdat je misschien nog van plan bent om zelf de zwangerschap af te breken.
Ik begrijp niet dat als je zo in je zwangerschap staat, bewust ervoor kiest om zwanger te worden.
De enige reden waarom je het nog niet zou vertellen is dat of de kans op een miskraam nog te groot is of omdat je misschien nog van plan bent om zelf de zwangerschap af te breken.
Ik begrijp niet dat als je zo in je zwangerschap staat, bewust ervoor kiest om zwanger te worden.
zaterdag 22 februari 2020 om 23:37
Het zal wel komen omdat ik zelf ontzettende klote zwangerschappen heb, maar ik vind dat je zeurt. Jullie hebben hier bewust voor gekozen en ja, zwangerschap en babytijd vind ik enorm zwaar. Maar je weet al wat dit lichamelijk van je vraagt en dat je lijf verandert. Als je dat niet weer wilde, waarom dan een tweede?
Had je bij de eerste veel pijn door bekkenpijn? Zoek dan nu vast een goede gespecialiseerde bekkenfysio. Voorkomen is beter dan genezen.
Had je bij de eerste veel pijn door bekkenpijn? Zoek dan nu vast een goede gespecialiseerde bekkenfysio. Voorkomen is beter dan genezen.
zondag 23 februari 2020 om 10:29
Fijn dat het begint te wennen, Slagroom-met-dip!
Wel heel jammer dat je zo negatief bent over de lichamelijke veranderingen. Kan je niet proberen om het anders te zien? Jouw 'aftakelende' lijf, met die slappe hangbuik en die hangende borsten, kan wel mooi van een paar cellen een kindje maken! Dat lijf zorgt al decennia lang voor jou en zorgt nu ook voor je baby. Wees trots op dat lijf, inclusief de sporen die een zwangerschap achterlaat. Het heeft je zoveel gegeven.
Wel heel jammer dat je zo negatief bent over de lichamelijke veranderingen. Kan je niet proberen om het anders te zien? Jouw 'aftakelende' lijf, met die slappe hangbuik en die hangende borsten, kan wel mooi van een paar cellen een kindje maken! Dat lijf zorgt al decennia lang voor jou en zorgt nu ook voor je baby. Wees trots op dat lijf, inclusief de sporen die een zwangerschap achterlaat. Het heeft je zoveel gegeven.
zondag 23 februari 2020 om 11:27
Werkomgeving!S-Groot schreef: ↑09-02-2020 22:02Waarom zou je niet meer voor vol worden aangezien en door wie? Ik kan me wel een bepaalde mate van je emoties/gedachten voorstellen maar ik vind het best ver gaan dus het zou mij inderdaad wel verstandig lijken om er met iemand over te praten als het de komende weken zo blijft.
Ik ben nu hoogzwanger van de 1e, zodra wij aan een 2e beginnen staat mijn carrière weer minimaal een jaar on hold. Door de kinderwens van de 1e heeft mijn carrière ook bijna 2 jaar op een relatief laag pitje gestaan omdat ik een functie heb aangenomen die gelijk was aan mijn oude baan. Komt bij mijn door een aandoening waarbij ik de medicatie niet kan slikken bij kinderwens/zwangerschap. Ik begrijp dus heel goed wat TO bedoeld! Een tweede lijkt mij leuk, maar het offer wat ik moet brengen is groot en daar kijk ik absoluut niet naar uit.
Eerst het zwanger worden waarbij met een beetje pech mijn leven bestaat uit slapen/werken en bijkomen van de aandoening. Met een beetje geluk snel zwanger, dan “normaal” zwanger met de standaard kwaaltjes waarbij ik mijn hobbies niet kan doen. En dan de laatste 8 tot 10 weken van de zwangerschap 3 tot 5 dagen plat moeten vanwege de aandoening.
zondag 23 februari 2020 om 14:34
TO, niet elke zwangerschap hoeft een roze wolk te zijn.
Wat ik je wel wil meegeven, als ik lees hoe negatief je staat in de lichamelijke veranderingen, is deze quote:
“For every woman who wishes she didn’t have stretchmarks, there is one who desperately wishes she did”
Je kunt het misschien rot vinden dat je niet meer strak bent, maar kom op, beetje perspectief.
Wat ik je wel wil meegeven, als ik lees hoe negatief je staat in de lichamelijke veranderingen, is deze quote:
“For every woman who wishes she didn’t have stretchmarks, there is one who desperately wishes she did”
Je kunt het misschien rot vinden dat je niet meer strak bent, maar kom op, beetje perspectief.
vrijdag 8 mei 2020 om 17:36
Ondertussen weer een paar maanden verder. En wilde even een update geven.
Ik ben ondertussen helemaal gewend aan de zwangerschap en kan er ook goed van genieten.
De staat van m'n lijf en m'n gewicht blijft wel een gevoelig dingetje merk ik.
Ik probeer gezond te eten en zo de gewichtstoename te beperken, waardoor ik gemiddeld aankom (en niet bovengemiddeld zoals vorige keer). Kindje groeit goed, niet te hard en ik voel me fit.
Ik heb nogsteeds wel een beetje de angst en aversie om dik te worden. Vooral m'n gezicht, armen, benen. Als ik te veel eet naar mijn idee, zorg ik dus voor extra beweging.
M'n buik is niet echt een probleem,omdat dat nu eenmaal erbij hoort en het ondertussen ook echt als een zwangere buik eruit ziet.
Maar als ik het zo volhoud, gaat dat ook goedkomen.
Ik heb het ook bij mijn verloskundige neergelegd, dus we hebben het er regelmatig over, dat is fijn.
Ik ben ondertussen helemaal gewend aan de zwangerschap en kan er ook goed van genieten.
De staat van m'n lijf en m'n gewicht blijft wel een gevoelig dingetje merk ik.
Ik probeer gezond te eten en zo de gewichtstoename te beperken, waardoor ik gemiddeld aankom (en niet bovengemiddeld zoals vorige keer). Kindje groeit goed, niet te hard en ik voel me fit.
Ik heb nogsteeds wel een beetje de angst en aversie om dik te worden. Vooral m'n gezicht, armen, benen. Als ik te veel eet naar mijn idee, zorg ik dus voor extra beweging.
M'n buik is niet echt een probleem,omdat dat nu eenmaal erbij hoort en het ondertussen ook echt als een zwangere buik eruit ziet.
Maar als ik het zo volhoud, gaat dat ook goedkomen.
Ik heb het ook bij mijn verloskundige neergelegd, dus we hebben het er regelmatig over, dat is fijn.
vrijdag 8 mei 2020 om 17:42
Wat leuk dat je komt updaten To. Fijn dat het beter gaat met de acceptatie. En ook heel goed dat je je angsten deelt met je verloskundige.
Ik herken het heel erg om eerlijk te zijn. Ik heb een gezond gewicht bmi 21 en ben nu aan het afvallen zodat ik straks een hopelijke zwangerschap iets beter aan kan.
Ik wens je alle goeds!
Ik herken het heel erg om eerlijk te zijn. Ik heb een gezond gewicht bmi 21 en ben nu aan het afvallen zodat ik straks een hopelijke zwangerschap iets beter aan kan.
Ik wens je alle goeds!
vrijdag 8 mei 2020 om 19:19
Fijne update!
Even een ding om rekening mee te houden; je gaat straks de zomer door en er is een redelijke kans dat je dan vocht gaat vasthouden. Heel vervelend maar totaal niet ernstig gelukkig. Maar daardoor kun je wel enorm dik gaan lijken in je gezicht en handen en voeten. Ik leek eind zomer 2018 echt volledig op ontploffen te staan. Maar binnen een paar dagen na de bevalling was dat allemaal weg. Mocht dat gebeuren, niet te vaak in de spiegel kijken
.
Even een ding om rekening mee te houden; je gaat straks de zomer door en er is een redelijke kans dat je dan vocht gaat vasthouden. Heel vervelend maar totaal niet ernstig gelukkig. Maar daardoor kun je wel enorm dik gaan lijken in je gezicht en handen en voeten. Ik leek eind zomer 2018 echt volledig op ontploffen te staan. Maar binnen een paar dagen na de bevalling was dat allemaal weg. Mocht dat gebeuren, niet te vaak in de spiegel kijken
.
