Ruzie met vriendin

Ik heb afgelopen week knallende ruzie gehad met 1 van mijn beste vriendinnen. Mijn hemel....wat heb ik me in haar vergist.



Eerder hebben we ook al eens een akkefietje gehad, toen was ik al erg teleurgesteld en heb het maar op haar zwangerschaps-hormonen gegooid. Maar nu is ze wat mij betreft echt te ver gegaan.



Ik ben er klaar mee. In die zin dat ik geen vriendinnen meer met haar kan zijn. Maar o wat doet het pijn, ik ben hier zo verdrietig van.

Voor mijn gevoel gaat het helemaal nergens over. Ik zal proberen er kort iets over te vertellen. Vorig jaar hebben mijn man en ik relatieproblemen gehad. Ik ga daar niet over uitweiden maar we zaten tegen een scheiding aan. Mijn vriendin is daardoor heel anders tegen mijn man aan gaan kijken, ergert zich soms vreselijk aan hem.



Nu was er een akkefietje met mijn man. Ze hebben een bank opgeslagen in het magazijn van onze zaak (2,5 jaar geleden) Ze wilden het weg gooien maar omdat mijn man dat zonde vond is het in ons magazijn neer gezet. Nu vroeg ze er laatst naar en is het dus kwijt. Mijn man heeft werkelijk geen idee waar het gebleven is. Waarschijnlijk is die bank bij een grote opruiming door medewerkers naar de kringloop gebracht, maar zeker weten doen we dat niet. Ik vond dat erg slordig van mijn man en heb hem vorige week naar onze vrienden gestuurd om het op te lossen. Hij heeft ze een voorstel gedaan en dat vonden ze prima, dus opgelost. Dachten wij.....



Van de week kwam mijn zoon thuis van het buiten spelen, helemaal ondergespuugd door haar zoon. (ze wonen een paar deuren verder) Toen ik buiten kwam en haar toevallig zag, heb ik haar dat verteld. Zonder bedoelingen, maar wel dat ik het niet leuk vond. En inene barst er daar een bom. Ik kreeg me een scheldfestijn over me heen. Midden op straat schreeuwde ze me toe dat wij haar bedonderden, dat we die bank verpatst hebben, dat wij feest vieren met haar centen, dat mijn man anderen de schuld geeft (medewerkers?) maar goed weet waar die bank gebleven is etc etc....



Ik heb eigenlijk heel kort gereageerd dat ik helemaal niets van die zaak weet en dat ik dacht dat ze eruit gekomen waren. Daar volgde weer een hele schreeuwpartij op. Ik heb haar toen ook verteld dat ik niet snap waarom ze daarmee bij mij komt, dat dat dan midden op straat moet gebeuren, dat ik het werkelijk stijlloos van haar vond hoe ze nu deed.



Ik ben behoorlijk overstuur mijn huis weer binnen gegaan en in huilen uitgebarsten. Mijn man opgebeld, diewas helemaal verbaasd, want dacht dat ze een oplossing hadden. Schijnbaar durft ze niet aan mijn man te vertellen dat ze niet met zijn oplossing accoord wil gaan, maar moet dat dan op zo'n manier...



Een dag later spreekt mijn man een andere wederzijdse vriendin. Daar had ze diezelfde avond mij helemaal zwart zitten maken. Ze heeft het over een broek die ik gekocht zou hebben, die haar zoontje ook heeft, ze heeft het over een opmerking van mij, dat ik blij ben uit de hele kleine kinderen te zijn. Etc etc....ik ben me van geen kwaad bewust, snap werkelijk niet waar dit over gaat. Gaat het nu over die bank??? over een broek??? God mag weten welke broek???



Als er dan zoveel frustraties zijn dan gooi je dat toch open. Als ik een opmerking plaats die zij niet leuk vind, dan kan je daar toch als 2 volwassen mensen over praten.



Ik snap het niet. Ze ging als een viswijf tegen me tekeer en ik ben echt diep beledigd. Dit is nu de 2e keer. De vorige keer ben ik met een bloemetje naar haar toe gegaan en gaf ik haar zwangerschapshormonen nog de schuld. Dat ga ik dus nu niet meer doen. Ik vind dat zij volkomen fout zit. We waren echt goede vrienden, wat heb ik me in haar vergist zeg.



Misschien klinkt het allemaal niet zo heftig voor een buitenstaander. Maar ik ben er echt heel boos en verdrietig van.

quote:Verana schreef op 19 april 2009 @ 20:56:

Hoi Imp, ik voel met je mee!!

Ik zit in een soortgelijke situatie, lees maar eens mijn post "Confronteren of niet", ook in de pijler Relaties. Alleen heb ik nog niet de beslissing genomen of ik verder met deze vriendin wil of niet.

Ik kan me je verdriet voorstellen. Alleen al de gedachte dat ik het contact met mijn vriendin zou verbreken, maakt me verdrietig. En jij hebt het daadwerkelijke besluit al genomen!



Sterkte ermee!





Voordat ik mijn bericht plaatste had ik jouw topic al gelezen. Als ik in jouw schoenen stond dan was ik klaar met die vriendschap. Ik kan heel veel hebben, ben heel vergevingsgezind. Maar als mijn vertrouwen beschaamd wordt dna ben ik er klaar mee. In mijn geval voelt het dus ook zo. Ze loopt achter mijn rug om over me te kletsen, dat doe je als goede vriendinnen niet. Ik ben open en eerlijk. Ga altijd recht door zee. Als ik een probleem met iemand heb, dan stap ik erop af en bij een kop koffie vertel ik mijn moeites. En vooral als het vriendinnen betreft. Ik heb nooit ruzie met mensen, echt niet. Ik snap hier dus ook werkelijk niets van.



Waar ik dus de meeste moeite mee heb. Is dat ze schijnbaar behoorlijk wat irritaties heeft wat mij betreft. Maar ondertussen rij ik haar zoon 2 keer per week naar de voetbal, bedien ik haar gasten op haar kraamfeest, versier haar huis als ze net bevallen is, drinkt ze sloten koffie bij me, en ik bij haar. Etc...Etc..



Ik ben me nergens van bewust. Ik noem dit geen vriendschap. Voel me echt misbruikt, en nu ze mijn hulp niet meer nodig heeft gooit ze me weg...

quote:palientje schreef op 19 april 2009 @ 21:31:

Ja precies ze had al in een eerder stadium aangegeven dat ze die bank niet wilde. Waarschijnlijk heeft ze er spijt van gekregen. Maar naar mijn idee is ze gewoon een verwend maar vooral ook geen fijne met name een Zeer jaloerse vrouw.Je slaat de spijker op z'n kop. Dat is dus wat wij ook denken, dat ze erg jaloers is. Nu dit voorgevallen is ga je nadenken, hele nachten zelfs, want ik lig er echt wakker van. Nu realiseer ik me ook wel meer dingen die daar op wijzen. Ik denk dus ook dat dat het geval is.

quote:reisa1978 schreef op 19 april 2009 @ 21:31:

Wat een vervelende situatie. Ik vind het trouwens best wel heftig klinken. Ik denk, dat er weinig meer op te lossen is. Ik zou het ook niet meer willen.

Wel erg vervelend van die bank, maar dat zal, denk ik, niet de oorzaak zijn. Misschien wel de aanleiding.





Klopt helemaal. er gaan allerlei dingen door elkaar lopen. Het begon over spugen, toen haalde ze die bank erbij en een dag later hoor ik via via weer hele andere dingen.



Ik wil dit ook niet meer oplossen, ben wel klaar met die vriendschap. Maar hoe klaar ik er dan ook mee ben, het doet wel pijn.

Het doet me goed jullie reacties te lezen. Het is zo moeilijk om op een forum te verwoorden hoe de dingen gegaan zijn. Ik ging bijna aan mezelf twijfelen, maar vind hier veel begrip en jullie voelen goed aan waar mijn pijn zit.



Dat er soms dingen zijn tussen vriendinnen die je minder leuk vind, kan gebeuren. Dat er ergernissen zijn, kan ook. Ik heb natuurlijk mijn gebreken, zoals ieder ander mens. Zij heeft ze ook, maar in een hechte vriendschap neem je dat voor lief en als het je echt niet zint dan spreek je elkaar daar op een waardige wijze op aan.



Ik voel wel een beetje aan waar het in zit. Ik denk dat ze zelf niet lekker in haar velletje zit. Maar goed, ik ga niet met modder smijten zoals zij gedaan heeft. Hoop dat ze zelf dat inzicht vind en hulp gaat zoeken. Voor mijn hulp is het te laat. Ik ging door het vuur voor haar, maar dat is over nu.



Waar ik nu nog een beetje mee zit, is een andere wederzijdse vriendin. Zij heeft daar meer contact mee dan ik. Die kwam thuis (woont aan de overkant) terwijl het gebeurde en is naar binnen gevlucht. Ze heeft heel duidelijk tegen de schreeuwende vriendin later verteld dat het nergens op lijkt wat ze gedaan heeft. Ik heb nog geen contact met haar gehad hierover. Wil haar hier niet tussen plaatsen maar vrees dat de andere dat wel zal doen. Dat blijkt al uit het feit dat ze dus daar 's avonds al haar frustraties neergelegd heeft.



Mijn man heeft die andere vriendin wel gesproken, daardoor weet ik wat ze daar verteld heeft. Ik weet niet wat ik hiermee moet. Wil een ander hier niet mee belasten, we hebben daar woensdag verjaardag, ik heb al besloten dat ik niet ga. maar voel me zo wel steeds meer slachtoffer worden van de grillen van een ander.

NOg even een kleine toevoeging. Ik heb nog meer hele leuke en lieve vriendinnen. Zij steunen me enorm nu en kunnen zich (gelukkig) helemaal niet vinden in de woorden van die ander.