Seks
alle pijlers
Minnaar deel 39
dinsdag 22 oktober 2019 om 13:38
Al 38 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Linkje naar vorige topic. En zoals gewenst alle andere topics in de eerste post.
seks/minnaar-deel-38/list_messages/443929/120#
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Linkje naar vorige topic. En zoals gewenst alle andere topics in de eerste post.
seks/minnaar-deel-38/list_messages/443929/120#
hoesjeboesje wijzigde dit bericht op 22-10-2019 13:47
86.53% gewijzigd
woensdag 11 maart 2020 om 13:40
Zo herkenbaar, Sober. Hier was het dus ook 3 maanden, met af en toe een pause van enkele dagen. Ik herken ook heel hard wat je zegt aan het gebrek aan fysiek contact in je relatie. Ik krijg 1000 knuffels van mijn kinderen, maar mijn man zoekt bijna enkel toenadering als hij seks wil (en dat gebeurt amper). Ik denk dat ik hier zelf ook wel wat actiever moet in zijn. Helaas is mijn man helemaal niet goed in bed en is hij ook geen goede zoener. Dat had ik dan wel weer met D.
Roos, wat je zegt raakt me wel, omdat ik eigenlijk dezelfde dingen hoorde van D.
Ik ben inderdaad nogal negatief, kan moeilijk geloven dat iemand zo halsoverkop verliefd wordt op mij dat hij 13j relatie zomaar wil opgeven. Dan ga ik inderdaad denken dat er wel iets aan de hand moet zijn. Maar eigenlijk is hij altijd wel heel open geweest. Hij zei van in het begin dat hij zich nog nooit zo gevoeld had en dat hij wou ontdekken waar dit toe kon leiden. Ik blijf het gewoon gek vinden. Drie maanden is echt niks om een heel gezin achter te laten.
Gelukkig hoef ik D. eigenlijk bijna niet te zien op mijn werk. Dat helpt wel. Dat hij vandaag aan mijn kantoor stond was vast geen toeval. Het berichtje dat hij daarna stuurde was iets in de zin van "bedankt om me te helpen met dat werkdingetje. Ik ga vandaag niet hardlopen, ik heb te veel pijn en heb al dagenlang niet kunnen eten of slapen". We gaan elke woensdag hardlopen met collega´s, hij ging altijd mee om bij mij te zijn. Hij is eigenlijk absoluut niet goed in hardlopen en ik loop marathons
Maar toch bleef hij me altijd volgen, soms ging ie drie keer per week mee trainen.
Bulbul, zo sta ik er ook in: ik ga pas weg als ik liever alleen ben dan dat ik in mijn huwelijk wil blijven. Als het dan niet lukt met D, dan kan ik mijzelf niet verwijten dat ik mijn relatie heb opgegeven voor niks. Dat heb ik ook tegen D. gezegd. Ik vertelde hem ook dat ik liefst nu gewoon een paar maanden tijd wil om mijn relatie te evalueren, als het op een scheiding zou komen, dan wil ik liefst eerst wat tijd voor mezelf en daarna eventueel verder met hem. Ik heb het hier niet over een 5-jaren plan, maar dat ik binnen pakweg een half jaar wel een beter idee heb waar ik zou staan mbt mijn man (niet dat ik dan al zou scheiden, maar als ik binnen 6 maanden nog elke dag thuiskom bij een brok chagrijn die niets met mij wil ondernemen, dan weet ik ook wel hoe het zal evolueren). Maar D. wil daar niet op wachten. Zijn keuze.
Ik voel ook wel een zekere opluchting, in die zin dat ik nu wel weet waar ik sta. Ik probeer verder met mijn relatie en als het niet lukt, dan kan ik nog altijd scheiden, maar dan is het niet voor D, dan is het omdat het gewoon niet verder gaat.
Wel bijzonder om te lezen dat jullie wel voor je minnaarsrelatie gegaan zijn, bulbul en Roos. Kende je hem al lang? En sterkte met de ziekte, bulbul. Wat een nachtmerrie.
Roos, wat je zegt raakt me wel, omdat ik eigenlijk dezelfde dingen hoorde van D.
Ik ben inderdaad nogal negatief, kan moeilijk geloven dat iemand zo halsoverkop verliefd wordt op mij dat hij 13j relatie zomaar wil opgeven. Dan ga ik inderdaad denken dat er wel iets aan de hand moet zijn. Maar eigenlijk is hij altijd wel heel open geweest. Hij zei van in het begin dat hij zich nog nooit zo gevoeld had en dat hij wou ontdekken waar dit toe kon leiden. Ik blijf het gewoon gek vinden. Drie maanden is echt niks om een heel gezin achter te laten.
Gelukkig hoef ik D. eigenlijk bijna niet te zien op mijn werk. Dat helpt wel. Dat hij vandaag aan mijn kantoor stond was vast geen toeval. Het berichtje dat hij daarna stuurde was iets in de zin van "bedankt om me te helpen met dat werkdingetje. Ik ga vandaag niet hardlopen, ik heb te veel pijn en heb al dagenlang niet kunnen eten of slapen". We gaan elke woensdag hardlopen met collega´s, hij ging altijd mee om bij mij te zijn. Hij is eigenlijk absoluut niet goed in hardlopen en ik loop marathons
Maar toch bleef hij me altijd volgen, soms ging ie drie keer per week mee trainen.Bulbul, zo sta ik er ook in: ik ga pas weg als ik liever alleen ben dan dat ik in mijn huwelijk wil blijven. Als het dan niet lukt met D, dan kan ik mijzelf niet verwijten dat ik mijn relatie heb opgegeven voor niks. Dat heb ik ook tegen D. gezegd. Ik vertelde hem ook dat ik liefst nu gewoon een paar maanden tijd wil om mijn relatie te evalueren, als het op een scheiding zou komen, dan wil ik liefst eerst wat tijd voor mezelf en daarna eventueel verder met hem. Ik heb het hier niet over een 5-jaren plan, maar dat ik binnen pakweg een half jaar wel een beter idee heb waar ik zou staan mbt mijn man (niet dat ik dan al zou scheiden, maar als ik binnen 6 maanden nog elke dag thuiskom bij een brok chagrijn die niets met mij wil ondernemen, dan weet ik ook wel hoe het zal evolueren). Maar D. wil daar niet op wachten. Zijn keuze.
Ik voel ook wel een zekere opluchting, in die zin dat ik nu wel weet waar ik sta. Ik probeer verder met mijn relatie en als het niet lukt, dan kan ik nog altijd scheiden, maar dan is het niet voor D, dan is het omdat het gewoon niet verder gaat.
Wel bijzonder om te lezen dat jullie wel voor je minnaarsrelatie gegaan zijn, bulbul en Roos. Kende je hem al lang? En sterkte met de ziekte, bulbul. Wat een nachtmerrie.
woensdag 11 maart 2020 om 14:19
Dat het nog steeds pijn doet klopt wel, met een triest hoogtepunt, dat ik aan het huilen was tijdens de seks met mijn man....omdat hij mijn ex-minnaar niet was...
Gelukkig heeft mijn man dit niet gemerkt en gelukkig komt en gaat het gevoel van hem te moeten missen.
@muurvliegje: Dat negatieve: Is dat ook niet een vorm van zelfbehoud? Dat je bang bent om te vallen voor praatjes? Dat je misschien het gevoel hebt te naïef te zijn als je hem zou geloven?
Gelukkig heeft mijn man dit niet gemerkt en gelukkig komt en gaat het gevoel van hem te moeten missen.
@muurvliegje: Dat negatieve: Is dat ook niet een vorm van zelfbehoud? Dat je bang bent om te vallen voor praatjes? Dat je misschien het gevoel hebt te naïef te zijn als je hem zou geloven?
woensdag 11 maart 2020 om 14:25
Wij leerden elkaar ruim twee jaar geleden op een werkbijeenkomst kennen, echt precies op het tijdstip dat ik het licht zag dat het zo niet verder kon met mij, met mijn huwelijk. Dat was natuurlijk geen toeval, mijn verliefdheid was een symptoom, het begin van het einde, niet de oorzaak van het einde. Mijn nieuwe partner is in alles het tegenovergestelde van mijn ex, zowel innerlijk als uiterlijk. Tijdens onze eerste gesprek viel me dat direct op - dat hij iemand was die over veel dingen hetzelfde dacht als ik, die niet met veel moeite overtuigd moest worden, een open geest, iemand die in oplossingen denkt. Met hem is een gesprek nooit strijd maar een manier om elkaar beter te begrijpen en dichter bij elkaar te komen. En toen er (later) sex bij kwam kijken was het hek helemaal van de dam. Nog nooit zo goede sex gehad. Wat had ik mezelf 15 jaar lang voor de gek lopen houden.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
woensdag 11 maart 2020 om 15:21
Achnee Sober, kan ik me zo voorstellen. Zo triest. Kon jij er op dat moment met iemand over praten?
Bulbul, ik zie de verliefdheid / vreemdgaan ook als een symptoom. Maar ik hoop dat ik de relatie zelf nog kan herstellen. Heb je lang tijd nodig gehad om in te zien dat je huwelijk ten einde was?
D. heeft ondertussen al een paar berichten gestuurd. Heel onschuldig, gewoon over werk, kindjes etc. Maar dit helpt natuurlijk niet als je met liefdesverdriet op bed ligt.
Ik mis hem zo hard nu.
Bulbul, ik zie de verliefdheid / vreemdgaan ook als een symptoom. Maar ik hoop dat ik de relatie zelf nog kan herstellen. Heb je lang tijd nodig gehad om in te zien dat je huwelijk ten einde was?
D. heeft ondertussen al een paar berichten gestuurd. Heel onschuldig, gewoon over werk, kindjes etc. Maar dit helpt natuurlijk niet als je met liefdesverdriet op bed ligt.
Ik mis hem zo hard nu.
woensdag 11 maart 2020 om 15:36
Nee, en dat is ook het vervelende aan het uitraken van dit soort relatie. Dat je er niet over kan praten. Tenzij hier misschien. Al zal dat niet voor iedereen zo zijn.
Dat D. zoveel berichten stuurt nu, komt een beetje over alsof hij het vuurtje toch nog warm wil houden. Deden jullie dat voordien ook al?
Ik begrijp dat dit je nu niet helpt.
Ik zit hier ook te huilen bij bijna alles wat ik schrijf, dus dat gemis voel ik ook. Maar ik weet ook dat het iets is waar ik doormoet. En ik ben er niet bang voor om dat te voelen. Alleen lastig dat er geen enkele schouder is waarop je terecht kan...
Ergens voelt het ook als een straf die ik maar verdien ofzo. Terwijl ik door deze situatie wel veel meer begrip heb gekregen voor mensen die vreemdgaan en de verhalen hier ook helemaal niet afkeurend lees.
Dat D. zoveel berichten stuurt nu, komt een beetje over alsof hij het vuurtje toch nog warm wil houden. Deden jullie dat voordien ook al?
Ik begrijp dat dit je nu niet helpt.
Ik zit hier ook te huilen bij bijna alles wat ik schrijf, dus dat gemis voel ik ook. Maar ik weet ook dat het iets is waar ik doormoet. En ik ben er niet bang voor om dat te voelen. Alleen lastig dat er geen enkele schouder is waarop je terecht kan...
Ergens voelt het ook als een straf die ik maar verdien ofzo. Terwijl ik door deze situatie wel veel meer begrip heb gekregen voor mensen die vreemdgaan en de verhalen hier ook helemaal niet afkeurend lees.
woensdag 11 maart 2020 om 15:41
Ik ken Vent via secondlove, we waren een jaar minnaars en zijn toen echt voor elkaar gegaan. Hij had nog een relatie toen ik hem leerde kennen, ik had er een heleboel! 
Dat we zo'n ontzettend goede match waren hadden we nooit durven dromen, het klikt eigenlijk wel zo'n beetje in alles. Die knuffels, die intimiteit, die enorm goede gesprekken, de fantastische seks, de hobby's die we samen kunnen delen enz enz. Maatjes maar dan veel meer, ik tel mijn zegeningen.
Elke keer als ik lees over zo goed als liefdeloze relaties waar van alles aan schort krimpt mijn hart samen en tel ik mijn zegeningen. Een relatie kan zo geweldig mooi zijn en ik zie steeds weer dat mensen zichzelf en elkaar in de wurggreep proberen te houden die huwelijk heet onder het mom van kinderen, financiën en koopwoningen. Ik word er verdrietig van....
Dat we zo'n ontzettend goede match waren hadden we nooit durven dromen, het klikt eigenlijk wel zo'n beetje in alles. Die knuffels, die intimiteit, die enorm goede gesprekken, de fantastische seks, de hobby's die we samen kunnen delen enz enz. Maatjes maar dan veel meer, ik tel mijn zegeningen.
Elke keer als ik lees over zo goed als liefdeloze relaties waar van alles aan schort krimpt mijn hart samen en tel ik mijn zegeningen. Een relatie kan zo geweldig mooi zijn en ik zie steeds weer dat mensen zichzelf en elkaar in de wurggreep proberen te houden die huwelijk heet onder het mom van kinderen, financiën en koopwoningen. Ik word er verdrietig van....
.
woensdag 11 maart 2020 om 15:43
Het verborgen liefdesverdriet is één van de meest rotte dingen van dit soort relaties. Je verdriet lijkt illegaal, het mag er niet zijn, de buitenwacht weet van niks en zelfs je partner niet. Je moet excuses verzinnen voor je tranen en je veroordeelt jezelf er nog hard bovenop. 2 Parallelwerelden die elkaar nooit dienen te raken maar hou dat maar eens vol.
Mijn minnaarverdriet was niet illegaal, mijn exman wist alles en tóch voelde het als verborgen verdriet. Als men al wist van mijn parallelbestaan dan was er geen begrip voor het verdriet. Tis immers "maar" een minnaar.....
Mijn minnaarverdriet was niet illegaal, mijn exman wist alles en tóch voelde het als verborgen verdriet. Als men al wist van mijn parallelbestaan dan was er geen begrip voor het verdriet. Tis immers "maar" een minnaar.....
.
woensdag 11 maart 2020 om 15:51
Je laatste post raakt me erg, Rooss. Voel me met hier te schrijven ook weer even heel fragiel.
Het mag er niet zijn dat verdriet, maar het is wel echt. En het heeft invloed. Op je gemoed, je geduld, je motivatie, en ook die invloed moet je zoveel mogelijk proberen te verstoppen.
Ik denk dat dit voor velen een van die dingen is die je pas kan begrijpen als je het hebt meegemaakt.
Het mag er niet zijn dat verdriet, maar het is wel echt. En het heeft invloed. Op je gemoed, je geduld, je motivatie, en ook die invloed moet je zoveel mogelijk proberen te verstoppen.
Ik denk dat dit voor velen een van die dingen is die je pas kan begrijpen als je het hebt meegemaakt.
woensdag 11 maart 2020 om 16:27
Inderdaad, verborgen verdriet. Ik heb nu “geluk” dat 1 van m’n kinderen buikgriep heeft. Ik kon dus vroeg naar huis en lig al de hele namiddag op bed (nu met een slapende dreumes op mij).
D. blijft appen. Hij vroeg of ik niet eens met een vriendin kon praten, iemand die mij mss wel kon overtuigen om voor hem te kiezen. Ik heb gezegd dat ik er al met iemand over gepraat heb (jullie dus ) en dat ik bij mijn beslissing blijf. Dat het voor mij enkel maar bevestigde. Ik heb hem ook laten weten dat ik mijzelf nog 6 maanden geef om mijn huwelijk te redden en als ik geen verbetering merk, ik dus wel stappen zal ondernemen. Maar dat ik niet verwacht dat hij op mij zou wachten. Zijn antwoord daarop was “ok”
D. blijft appen. Hij vroeg of ik niet eens met een vriendin kon praten, iemand die mij mss wel kon overtuigen om voor hem te kiezen. Ik heb gezegd dat ik er al met iemand over gepraat heb (jullie dus
) en dat ik bij mijn beslissing blijf. Dat het voor mij enkel maar bevestigde. Ik heb hem ook laten weten dat ik mijzelf nog 6 maanden geef om mijn huwelijk te redden en als ik geen verbetering merk, ik dus wel stappen zal ondernemen. Maar dat ik niet verwacht dat hij op mij zou wachten. Zijn antwoord daarop was “ok”
woensdag 11 maart 2020 om 18:00
Muurvliegje; ik snap wel waarom je je afvraagt waarom iemand na 3 maanden alles zou willen opgeven. Even los van jou; dat is opmerkelijk dat iemand dat wil doen. Ik zou me dan afvragen waarom iemand dat nog niet eerder heeft gedaan en alleen verder is gegaan.
Mijn ex-lover riep ook na 3 maanden; als ik me over een jaar nog zo voel, dan kom ik je halen. Uiteindelijk denk ik dat hij vanuit zijn gevoel dat ook meende maar in de praktijk lukte het hem niet om de stappen te zetten. (Overigens heb ik altijd geroepen dat ik thuis zou blijven en als ik wel weg zou gaan dit op mijn eigen manier, tempo en wijze zou doen)
Hierbij liep zijn vrouw best schade op (scheiding in gang gezet, haar afstoten, uiteindelijk weer terugkrabbelen en moest zij van hem in therapie omdat hij vond dat er nogal wat aan haar mankeerde!) Ik vond dat heel heftig dat hij zo met haar omging en heb hem daar ook mee geconfronteerd. Hij was niet bereid om naar zichzelf te kijken. En op dat punt gaat het bij mij dan mis; als iemand niet naar zichzelf wil kijken dan haak ik af. Want dan wil je voor alles een quick-fix als je er zelf maar niets voor hoeft te doen en ongeacht de schade voor een ander.
Ik zie het als volgt: Zoals een man met zijn vrouw omgaat is een goede graadmeter voor hoe hij mij ook zou kunnen behandelen. Ik geloof iemand liever op zijn daden dan op zijn woorden.
Uiteindelijk wil dit type man volgens mij gewoon ‘gered’ worden. En naar mijn idee is dat niet de weg. Ik vind het echt te prijzen dat je je niet gek hebt laten maken door een soort van ultimatum en je hoofd erbij houdt.
SOber: Mooi hoe realistisch je naar de hele situatie kunt kijken, nuchter en zo objectief mogelijk.
Ik snap dat als je elkaar op die manier ontmoet er ook altijd de neiging is tot een soort van ‘magisch denken’; het heeft zo moeten zijn, toeval bestaat niet etc’. Dat soort gedachten zijn heel romantisch en stoken het vuurtje snel hoog op.
Uiteindelijk gaat het erom dat je elkaar ergens diep van binnen raakt en wat dat met je doet en vooral ook; wat je er zelf mee doet.
Voor jullie beide een dikke knuffel; liefdesverdriet in je eentje, dat er eigenlijk niet mag zijn is heel pittig. I’m in the same place right now
Ik heb gelukkig mijn beste vriendin waarmee ik het kan delen. Dat geeft steun dat dit het juiste besluit is geweest en dat maakt het gemis en het verdriet gemakkelijker.
En ik heb morgen een leuke date in het vooruitzicht met een onwijs lekkere en leuke man
Bulbul: wat een heftig verhaal, veel sterkte.
Mijn ex-lover riep ook na 3 maanden; als ik me over een jaar nog zo voel, dan kom ik je halen. Uiteindelijk denk ik dat hij vanuit zijn gevoel dat ook meende maar in de praktijk lukte het hem niet om de stappen te zetten. (Overigens heb ik altijd geroepen dat ik thuis zou blijven en als ik wel weg zou gaan dit op mijn eigen manier, tempo en wijze zou doen)
Hierbij liep zijn vrouw best schade op (scheiding in gang gezet, haar afstoten, uiteindelijk weer terugkrabbelen en moest zij van hem in therapie omdat hij vond dat er nogal wat aan haar mankeerde!) Ik vond dat heel heftig dat hij zo met haar omging en heb hem daar ook mee geconfronteerd. Hij was niet bereid om naar zichzelf te kijken. En op dat punt gaat het bij mij dan mis; als iemand niet naar zichzelf wil kijken dan haak ik af. Want dan wil je voor alles een quick-fix als je er zelf maar niets voor hoeft te doen en ongeacht de schade voor een ander.
Ik zie het als volgt: Zoals een man met zijn vrouw omgaat is een goede graadmeter voor hoe hij mij ook zou kunnen behandelen. Ik geloof iemand liever op zijn daden dan op zijn woorden.
Uiteindelijk wil dit type man volgens mij gewoon ‘gered’ worden. En naar mijn idee is dat niet de weg. Ik vind het echt te prijzen dat je je niet gek hebt laten maken door een soort van ultimatum en je hoofd erbij houdt.
SOber: Mooi hoe realistisch je naar de hele situatie kunt kijken, nuchter en zo objectief mogelijk.
Ik snap dat als je elkaar op die manier ontmoet er ook altijd de neiging is tot een soort van ‘magisch denken’; het heeft zo moeten zijn, toeval bestaat niet etc’. Dat soort gedachten zijn heel romantisch en stoken het vuurtje snel hoog op.
Uiteindelijk gaat het erom dat je elkaar ergens diep van binnen raakt en wat dat met je doet en vooral ook; wat je er zelf mee doet.
Voor jullie beide een dikke knuffel; liefdesverdriet in je eentje, dat er eigenlijk niet mag zijn is heel pittig. I’m in the same place right now
Ik heb gelukkig mijn beste vriendin waarmee ik het kan delen. Dat geeft steun dat dit het juiste besluit is geweest en dat maakt het gemis en het verdriet gemakkelijker.En ik heb morgen een leuke date in het vooruitzicht met een onwijs lekkere en leuke man
Bulbul: wat een heftig verhaal, veel sterkte.
woensdag 11 maart 2020 om 19:01
Dit is een heeeele goede!!
Net als voorzichtig zijn met je eigen oordeel over zijn vrouw. Voor je het weet heb je er een "ziejewelletje eigenschuld" van gemaakt.
.
woensdag 11 maart 2020 om 19:32
Moet even flink bijlezen.
Niet zo actief, momenteel teveel aan mn hoofd. Man en ik staan op het punt te scheiden of om er nog 1x volledig voor te gaan, hoe dit dan precies vorm moet gaan krijgen zijn we niet uit.
Liefdesverdriet is gewoon klote, vooral het geheime verdriet.
Ik praat veel met een andere vrouw die in het zelfde schuitje zat, ook via dit forum en we hebben nog steeds een leuk contact.
Ex is nog steeds ex, werken over 2 maanden een aantal dagen samen..
Kunnen het goed vinden met elkaar, nog steeds, maar mijn vlinders zijn inmiddels wel gevlogen.
Het verdriet wordt echt minder met de tijd maar als je er midden in zit is het heftig.
Niet zo actief, momenteel teveel aan mn hoofd. Man en ik staan op het punt te scheiden of om er nog 1x volledig voor te gaan, hoe dit dan precies vorm moet gaan krijgen zijn we niet uit.
Liefdesverdriet is gewoon klote, vooral het geheime verdriet.
Ik praat veel met een andere vrouw die in het zelfde schuitje zat, ook via dit forum en we hebben nog steeds een leuk contact.
Ex is nog steeds ex, werken over 2 maanden een aantal dagen samen..
Kunnen het goed vinden met elkaar, nog steeds, maar mijn vlinders zijn inmiddels wel gevlogen.
Het verdriet wordt echt minder met de tijd maar als je er midden in zit is het heftig.
woensdag 11 maart 2020 om 19:53
Helemaal mee eens. Als een man gaat lopen klagen over wat er allemaal mis is met zijn vrouw dan gaan bij mij alle alarmbellen af. Want dan vraag ik me af waarom hij dan niet eerder daar iets mee heeft gedaan dat echt tot een oplossing heeft geleid (bijv. Therapie om beter met vrouw om te kunnen gaan, samen therapie of scheiden)
Elize; Kan me voorstellen dat je niet goed weet hoe je dan een doorstart kunt maken die succesvol kan zijn. Als je al over scheiden spreekt dan is het denk ik echt pittig om samen de draad weer op te kunnen pakken en de relatie nieuw leven in te blazen.
woensdag 11 maart 2020 om 20:14
“ Zoals een man met zijn vrouw omgaat is een goede graadmeter voor hoe hij mij ook zou kunnen behandelen.”
Dit heb ik inderdaad zelf ook als argument aangehaald bij D.
Maarja, je kan het al raden. Hij vindt mij zooooo bijzonder en dit gaat zeker niet tussen ons gebeuren mja, mooie woorden. Maar ik ga er van uit dat hij 13j geleden ook niet aan zijn relatie is begonnen met het plan om haar te verlaten voor een minnares.
Roos, ik snap wat je bedoelt met “ziejewel eigenschuld”. Gelukkig voel ik dat niet naar zijn vrouw toe. Misschien ben ik daar zelf ook te rationeel in (of te negatief). Maar de redenen die hij aangeeft om bij z’n vrouw weg te gaan, lijken me vooral redenen die hij bij mij ook zou vinden na 13 jaar. Anderzijds geloof ik ook wel dat D. en ik qua persoonlijkheid en interesses een heel goede match zijn en vast beter bij mekaar passen dan onze partners. Dat is ook de reden dat ik zo verliefd op hem ben.
Ach wat voel ik me kut. Ik ben wel blij dat ik me hier op het forum gewoon kut kan voelen. Toen D. me voor het eerst gekust had, begon ik op dit topic te lezen. Ik las wel eens dat een minnaar het verdriet niet waard was. Ik dacht dat het wel zou meevallen, maar fuck wat is het moeilijk. Vooral omdat je niet ff openlijk kan gaan uithuilen. S0ber, jij schreef ook dat het aanvoelt alsof je deze pijn verdient. Heel herkenbaar! Bij mij gaat het ook verder, namelijk dat ik fysieke pijn opzoek tijdens het trainen. Ik heb mezelf deze week kapot gelopen, omdat de pijn in m’n benen een afleiding was van de emotionele pijn. En omdat er een stemmetje in m’n hoofd bleef zeggen dat ik deze straf wel verdiende.
Vlinder, ik hoop dat het ooit ook zo gaat met D. als bij jou en exlover. Dat we het gewoon goed kunnen vinden op het werk. Voorlopig gaat het wel die kant uit. D. wil zaterdag mee gaan hardlopen en ik vermoed dat we mekaar morgen sowieso wel nog spreken, want we hebben een werkdingetje samen. Maar er zal nog wel wat tijd voor nodig zijn om dit te verwerken.
Dit heb ik inderdaad zelf ook als argument aangehaald bij D.
Maarja, je kan het al raden. Hij vindt mij zooooo bijzonder en dit gaat zeker niet tussen ons gebeuren
mja, mooie woorden. Maar ik ga er van uit dat hij 13j geleden ook niet aan zijn relatie is begonnen met het plan om haar te verlaten voor een minnares. Roos, ik snap wat je bedoelt met “ziejewel eigenschuld”. Gelukkig voel ik dat niet naar zijn vrouw toe. Misschien ben ik daar zelf ook te rationeel in (of te negatief). Maar de redenen die hij aangeeft om bij z’n vrouw weg te gaan, lijken me vooral redenen die hij bij mij ook zou vinden na 13 jaar. Anderzijds geloof ik ook wel dat D. en ik qua persoonlijkheid en interesses een heel goede match zijn en vast beter bij mekaar passen dan onze partners. Dat is ook de reden dat ik zo verliefd op hem ben.
Ach wat voel ik me kut. Ik ben wel blij dat ik me hier op het forum gewoon kut kan voelen. Toen D. me voor het eerst gekust had, begon ik op dit topic te lezen. Ik las wel eens dat een minnaar het verdriet niet waard was. Ik dacht dat het wel zou meevallen, maar fuck wat is het moeilijk. Vooral omdat je niet ff openlijk kan gaan uithuilen. S0ber, jij schreef ook dat het aanvoelt alsof je deze pijn verdient. Heel herkenbaar! Bij mij gaat het ook verder, namelijk dat ik fysieke pijn opzoek tijdens het trainen. Ik heb mezelf deze week kapot gelopen, omdat de pijn in m’n benen een afleiding was van de emotionele pijn. En omdat er een stemmetje in m’n hoofd bleef zeggen dat ik deze straf wel verdiende.
Vlinder, ik hoop dat het ooit ook zo gaat met D. als bij jou en exlover. Dat we het gewoon goed kunnen vinden op het werk. Voorlopig gaat het wel die kant uit. D. wil zaterdag mee gaan hardlopen en ik vermoed dat we mekaar morgen sowieso wel nog spreken, want we hebben een werkdingetje samen. Maar er zal nog wel wat tijd voor nodig zijn om dit te verwerken.
woensdag 11 maart 2020 om 21:12
voor de dames met (verborgen) (liefdes)verdriet. Muurvliegje, je vroeg of het lang duurde voordat ik inzag dat mijn huwelijk op was. Nee, toen ik het eenmaal voor mezelf erkende, ging dat snel, natuurlijk wél versneld door de ervaring van mijn verliefdheid. Waar ik het meeste moeite mee had, was het "uit elkaar rukken" van mijn gezin, ik kwam zelf uit een gebroken gezin en wilde dit mijn kind nóóit aandoen. Dat was meteen de reden waarom ik mijn relatie niet eerder grondig in twijfel had willen trekken, mijn principe was: nooit scheiden, punt. Maar door die verliefdheid werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt en die logen er niet om. Relatietherapie kwam toen al te laat, vooral omdat mijn man uit angst voor een scheiding nóg rigider werd, daar kon geen therapeut tegenop praten. Heel pijnlijke sessies waren dat, die me wel het laatste zetje gaven. Voor het verwerken van die keuze en die schuldgevoelens heb ik wel een paar gesprekken met een (eigen) therapeut nodig gehad.Muurvliegje, D. klinkt niet heel volwassen en respectvol zoals hij nu aan je loopt te trekken. Dit zou mij wel doen afknappen. De kracht van mijn nieuwe liefde was nu juist dat hij duidelijk maakte dat hij wel zijn leven met mij zou willen doorbrengen, maar me nergens toe pushte. Juist niet. Hij wilde me steunen als ik bij mijn man zou willen blijven, hij zou zelfs helemaal uit beeld zijn verdwenen als ik dat gewild had, ik hoefde maar met mijn vingers te knippen. Zoals ik al zei, het totaaaale tegendeel van mijn ex-man. Die onvoorwaardelijke liefde voor mij voel ik nog steeds bij hem. En ik besefte ook dat mijn ex-man me die nooit had gegeven.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
woensdag 11 maart 2020 om 21:41
Veel wijze woorden hier, vooral wat ily zegt over hoe minnaar met zijn eigen partner omgaat. Hier is dat voornamelijk liefdevol, maar ik heb ook een meningsverschil tussen beide meegemaakt en dat heeft mij ook wel weer even met beide benen op de aarde gezet.
Muurvliegje en s0ber ik lees bij jullie allebei een korte (maar heftige?) relatie. Hebben jullie elkaar dan zo vaak gezien in de tussentijd dat het zo heeft kunnen escaleren?
Het klinkt alsof het gewoon te snel is gegaan allemaal.
Minnaar en ik zien elkaar in die periode misschien twee keer. En we zitten nu bijna in het vierde jaar. Nu moet ik er wel bij zeggen dat onze relatie niet zo veel diepgang heeft en dat het echt vooral om de seks draait maar dat is meer omdat ik nu al weet dat ik me er anders volledig in verlies.
Muurvliegje en s0ber ik lees bij jullie allebei een korte (maar heftige?) relatie. Hebben jullie elkaar dan zo vaak gezien in de tussentijd dat het zo heeft kunnen escaleren?
Het klinkt alsof het gewoon te snel is gegaan allemaal.
Minnaar en ik zien elkaar in die periode misschien twee keer. En we zitten nu bijna in het vierde jaar. Nu moet ik er wel bij zeggen dat onze relatie niet zo veel diepgang heeft en dat het echt vooral om de seks draait maar dat is meer omdat ik nu al weet dat ik me er anders volledig in verlies.
donderdag 12 maart 2020 om 09:40
@Wiekjes, wij hebben mekaar ook niet zo vaak in het echt ontmoet (4 keer). En ik vind dat zelf ook heel bizar, dat het contact dan zo ver ging. Wel gebruik gemaakt van alle andere mogelijke manieren om met mekaar in contact te staan, dagelijks en soms uren aan een stuk.
En via die gesprekken heb ik wel een stuk van hem leren kennen, maar ik zou nooit beweren dat ik hem goed ken, want je mist toch ook een stuk dat je alleen in de echte wereld ziet.
Ik heb mezelf er ook wel wat in laten meeslepen. Het is ook begonnen met verliefdheid en werd dan pas fysiek. En als hij me kuste, pffff....daar kan ik alleen maar zwijmelend aan terugdenken. Fysieke seks, in de meest klassieke zin van het woord, hebben wij niet gehad. Dat was ook de reden dat ik verdere ontmoetingen afhield, omdat ik daar bang voor was, dat ik me nadien te slecht zou voelen. Alsof ik nog kon ontkennen dat het om bedrog ging, zolang dat niet gebeurd was.
Hij noch ik spraken eigenlijk over onze relatie met onze partner. In het begin zei hij wel eens dat hij met alle respect voor mijn relatie wou kijken wat ons contact zou kunnen zijn. Ik vind dat wel een wat moeilijke uitspraak. Maar het maakte wel dat ik het gevoel had dat ons contact wel mocht. En nu kan ik daar kritisch naar kijken, toen ook, maar toen wilde ik dat niet...
Bedankt allen voor jullie 'luisterend oor'. Het geeft op de een of andere manier bestaansrecht aan wat geweest is en aan mijn liefdesverdriet. Dat lucht op.
@muurvliegje, wat je zegt over die pijn opzoeken. Ik denk dat dat tijdelijk wel kan helpen, al is het dat je er dan even niet aan denkt. Ik ben zelf groot voorstander van door de pijn gaan, het allemaal te voelen. Dat doe jij ook wel, denk ik, als je huilend op bed ligt. Bij mij heeft dat voor andere vormen van verdriet wel gewerkt.
En via die gesprekken heb ik wel een stuk van hem leren kennen, maar ik zou nooit beweren dat ik hem goed ken, want je mist toch ook een stuk dat je alleen in de echte wereld ziet.
Ik heb mezelf er ook wel wat in laten meeslepen. Het is ook begonnen met verliefdheid en werd dan pas fysiek. En als hij me kuste, pffff....daar kan ik alleen maar zwijmelend aan terugdenken. Fysieke seks, in de meest klassieke zin van het woord, hebben wij niet gehad. Dat was ook de reden dat ik verdere ontmoetingen afhield, omdat ik daar bang voor was, dat ik me nadien te slecht zou voelen. Alsof ik nog kon ontkennen dat het om bedrog ging, zolang dat niet gebeurd was.
Hij noch ik spraken eigenlijk over onze relatie met onze partner. In het begin zei hij wel eens dat hij met alle respect voor mijn relatie wou kijken wat ons contact zou kunnen zijn. Ik vind dat wel een wat moeilijke uitspraak. Maar het maakte wel dat ik het gevoel had dat ons contact wel mocht. En nu kan ik daar kritisch naar kijken, toen ook, maar toen wilde ik dat niet...
Bedankt allen voor jullie 'luisterend oor'. Het geeft op de een of andere manier bestaansrecht aan wat geweest is en aan mijn liefdesverdriet. Dat lucht op.
@muurvliegje, wat je zegt over die pijn opzoeken. Ik denk dat dat tijdelijk wel kan helpen, al is het dat je er dan even niet aan denkt. Ik ben zelf groot voorstander van door de pijn gaan, het allemaal te voelen. Dat doe jij ook wel, denk ik, als je huilend op bed ligt. Bij mij heeft dat voor andere vormen van verdriet wel gewerkt.
donderdag 12 maart 2020 om 10:51
Vandaag berichtje van D.
Hij zegt dat hij alles heeft kunnen herevalueren en dat hij zich nu goed voelt. Hij wil niet met mij hardlopen op zaterdag, omdat hij bang is dat het dan alles zou opflakkeren.
Deze keer heb ik gewoon “ok” geantwoord. Ik ben vooral boos nu om de vaagheid van zijn bericht. Wat heeft hij geëvalueerd? Mijn relatie met hem? Zijn eigen huwelijk?
Ik ben zelf heel open wat mijn plan is, waar ik sta, wat voor keuzes ik maak en waarom ik die maak. Alles wat ik hier op het forum neergeschreven heb, heb ik ook duidelijk aan hem gezegd.
Dus nu voelt het wel wat wrang. Nu hij weet dat ik voor mijn huwelijk ga, wil hij geen contact en hij wil dus ook niet 6 maanden wachten om te zien waar we dan staan. Of misschien wel, maar hij communiceert dit niet naar mij en dat doet wel pijn. En ik ga ook akkoord dat dit hele getrek en geduw kinderachtig is, dit soort vage berichten vind ik dus ook kinderachtig.
Over hoe vaak we mekaar zagen... bijna elke dag. Niet dat het elke dag één en al passie was, maar we konden vaak wel even een koffie drinken of een wandeling maken of snel een zoen in een afgelegen hoekje op m’n werk. We hebben ook bijna een week non-stop met mekaar doorgebracht op een werkreis. Het was dus best intens.
S0ber: ik heb je een privé bericht gestuurd
Hij zegt dat hij alles heeft kunnen herevalueren en dat hij zich nu goed voelt. Hij wil niet met mij hardlopen op zaterdag, omdat hij bang is dat het dan alles zou opflakkeren.
Deze keer heb ik gewoon “ok” geantwoord. Ik ben vooral boos nu om de vaagheid van zijn bericht. Wat heeft hij geëvalueerd? Mijn relatie met hem? Zijn eigen huwelijk?
Ik ben zelf heel open wat mijn plan is, waar ik sta, wat voor keuzes ik maak en waarom ik die maak. Alles wat ik hier op het forum neergeschreven heb, heb ik ook duidelijk aan hem gezegd.
Dus nu voelt het wel wat wrang. Nu hij weet dat ik voor mijn huwelijk ga, wil hij geen contact en hij wil dus ook niet 6 maanden wachten om te zien waar we dan staan. Of misschien wel, maar hij communiceert dit niet naar mij en dat doet wel pijn. En ik ga ook akkoord dat dit hele getrek en geduw kinderachtig is, dit soort vage berichten vind ik dus ook kinderachtig.
Over hoe vaak we mekaar zagen... bijna elke dag. Niet dat het elke dag één en al passie was, maar we konden vaak wel even een koffie drinken of een wandeling maken of snel een zoen in een afgelegen hoekje op m’n werk. We hebben ook bijna een week non-stop met mekaar doorgebracht op een werkreis. Het was dus best intens.
S0ber: ik heb je een privé bericht gestuurd
donderdag 12 maart 2020 om 10:56
@muurvliegje - het is goed dat jij je eigen plan trekt en volgt. Hoe harder iemand gaat lopen pushen, hoe harder je eigenlijk op de rem moet trappen. Ik zit in een vergelijkbare positie, waarbij we van beide kanten wat afstand hebben genomen. We genieten van het moment, willen het ook concretiseren, maar realiseren ons ook dat er allerlei praktische redenen zijn om het kalm aan te doen.
Zou 1 van ons beiden nu gaan lopen pushen, dan is het snel over.
Zou 1 van ons beiden nu gaan lopen pushen, dan is het snel over.
donderdag 12 maart 2020 om 11:52
En terug.
donderdag 12 maart 2020 om 14:21
ik kom me ook nog even mengen... Contact is definitief gebroken, nul komma nul contact nog en aangezien we in dezelfde vriendengroep zitten , valt er veel weg. Ik mijd om hem te moeten zien, hij mij ook, dus momenteel hebben we vooral contact met een tweede vriendengroep los van hem.
IK schaam me vooral. Voor wat ik twee jaar gevoeld heb . Voor wat ik hem gegeven heb en nooit terug kreeg. Hoe dom kon ik zijn. Ik schaam me zo enorm om te zeggen maar ik gaf zelfs mijn zoon veel minder aandacht. Alles omdat ik maar met hem kon appen, aan hem denken. En toen het gedaan was omdat ik maar kon wenen en alleen zijn. Hoe laag kan een mens vallen. Hoe slecht kan een mens zijn.
En toch ergens zegt nog een heel klein stemmetje in me dat ik hem toch mis . enorm. Ik ben een slecht persoon.
IK schaam me vooral. Voor wat ik twee jaar gevoeld heb . Voor wat ik hem gegeven heb en nooit terug kreeg. Hoe dom kon ik zijn. Ik schaam me zo enorm om te zeggen maar ik gaf zelfs mijn zoon veel minder aandacht. Alles omdat ik maar met hem kon appen, aan hem denken. En toen het gedaan was omdat ik maar kon wenen en alleen zijn. Hoe laag kan een mens vallen. Hoe slecht kan een mens zijn.
En toch ergens zegt nog een heel klein stemmetje in me dat ik hem toch mis . enorm. Ik ben een slecht persoon.
donderdag 12 maart 2020 om 20:24
Eigenlijk is dit heel fijn. Je boosheid om zijn vaagheid helpt je met afstand nemen. Hij klinkt sowieso een beetje als een vage vogel hoor, waarschijnlijk was hij dit de hele tijd al maar had je behoorlijke, roze gekleurde oogkleppen op. Ik denk dat je uiteindelijk blij mag zijn dat je deze dans ontsprongen bent, even los van hoe het tussen jou en je man verder gaat.Muurvliegje schreef: ↑12-03-2020 10:51Vandaag berichtje van D.
Hij zegt dat hij alles heeft kunnen herevalueren en dat hij zich nu goed voelt. Hij wil niet met mij hardlopen op zaterdag, omdat hij bang is dat het dan alles zou opflakkeren.
Deze keer heb ik gewoon “ok” geantwoord. Ik ben vooral boos nu om de vaagheid van zijn bericht. Wat heeft hij geëvalueerd? Mijn relatie met hem? Zijn eigen huwelijk?
.
donderdag 12 maart 2020 om 21:12
Vandaag D. weer even gezien op het werk. We hebben een soort tijdelijk project samen (natuurlijk hebben we dit geregeld in de fase van volle verliefdheid). Daarna stuurde hij een bericht: "ik zie hoe moeilijk je het hebt. Denk je dat je ook zoveel verdriet zou hebben als je een andere keuze had gemaakt? Zo nee, dan weet je toch dat dit de verkeerde keuze is"
Ik heb niet geantwoord op dit bericht. Wat moet ik er ook mee? Als ik weg zou gaan bij mijn man, dan heb ik ook verdriet voor mijn gezin, mijn kinderen, etc. Dat verdriet is anders dan het verdriet dat ik nu heb.
Vandaag heb ik vooral afleiding gezocht in mijn werk. D. en ik hebben dus een project waar we samen moeten aan werken (eigenlijk is het een project van hem, waar hij me in betrokken heeft). Uit schuldgevoel naar D. toe, heb ik me daar vandaag helemaal op toegelegd.
Oh en dat hele coronavirus zorgt ook voor genoeg afleiding op dit moment. Dus gelukkig was er vandaag al wat minder verdriet dan gisteren.
Pluisje, dikke knuffel! Wat rot dat je je zo voelt.
FitsSpits: Dat getrek van hem zorgt er inderdaad wel voor dat ik makkelijker inzie dat het vast nooit wat had kunnen worden.
Ik heb niet geantwoord op dit bericht. Wat moet ik er ook mee? Als ik weg zou gaan bij mijn man, dan heb ik ook verdriet voor mijn gezin, mijn kinderen, etc. Dat verdriet is anders dan het verdriet dat ik nu heb.
Vandaag heb ik vooral afleiding gezocht in mijn werk. D. en ik hebben dus een project waar we samen moeten aan werken (eigenlijk is het een project van hem, waar hij me in betrokken heeft). Uit schuldgevoel naar D. toe, heb ik me daar vandaag helemaal op toegelegd.
Oh en dat hele coronavirus zorgt ook voor genoeg afleiding op dit moment. Dus gelukkig was er vandaag al wat minder verdriet dan gisteren.
Pluisje, dikke knuffel! Wat rot dat je je zo voelt.
FitsSpits: Dat getrek van hem zorgt er inderdaad wel voor dat ik makkelijker inzie dat het vast nooit wat had kunnen worden.
