Relaties
alle pijlers
Help me...
woensdag 29 april 2009 om 22:44
Hallo,
ik ben nieuw hier op het forum en heb meteen iets aan jullie voor te leggen...
Bedankt alvast om het te lezen!
Ik ben vanaf m'n 13e verliefd (geweest) op een jongen.(laten we hem Billy noemen)Billy was het broertje van m'n beste vriendin.
Hun ouders gingen uit elkaar, ze gingen elks bij één wonen waardoor ik Billy veel meer alleen zag en we goeie vrienden werden.Tot m'n 17e ben ik zwaar verliefd op hem geweest.Hij heeft me afgewezen toen.Hij is een beetje jonger dan mij (1,5 jaar) en wou gewoon vrienden blijven/was er niet klaar voor.
Was er kapot van.(ja logisch op je 17e, maar goed)
Een tijdje later leerde ik iemand anders kennen.('Mark')Nou ja ik kende 'm al wel effe eigenlijk maar niet goed.
Mark was net weg bij z'n vrouw.(wegens ontrouw)Hij is 18 jaar ouder dan mij.
Ik werd smoorverliefd dacht ik zo, en hij ook op mij al probeerde hij eerst de boot af te houden omdat ik zo jong was/ben.
Maar al snel werd het serieus en gingen we samenwonen.(hij heeft ook een dochter van -toen- 5, niet makkelijk voor een ondertussen 18-jarige maar ik deed m'n best!)
We hebben al 4,5 jaar dus een serieuze relatie en hebben vorig jaar een kindje gekregen.(my everything)
Maar...onze relatie is niet meer wat het geweest is.Weinig intimiteit of seks (moet bijna altijd zelf aanleiding geven), er is toch een duidelijk leeftijdsverschil aanwezig.Ik voel niet meer voor hem wat ik ooit voelde, we zouden net zo goed familie kunnen zijn.(nu heb ik zelfs zoiets van 'pff' als hij me wil zoenen)
We zaten een paar maanden geleden in een dip, toen stelde ik voor om een paar dagen naar m'n moeder te gaan, maar dit wou hij niet.Hij zei dat ik dan nooit meer terug zou komen (niet mijn bedoeling!) en als ik zou gaan dan maar zonder m'n dochter.Dus bleef ik maar, maar ben het nog niet vergeten!
Komt nog bij dat hij nog STEEDS officiëel getrouwd is.Ik weet dat hij z'n ex niet meer hoeft maar dat steekt gewoon.(de scheiding komt financieel niet uit enz...pff)
Ondertussen heb ik meer contact met Billy.(Tsja, hij is altijd m'n vriend gebleven)Enkele maanden geleden heeft hij bekend gevoelens voor me te hebben, ik heb toen voor m'n vriend gekozen en hij heeft een paar 'scharrels' gehad.(ook al had ik toen eigenlijk gevoelens voor hem, maar vond het niet serieus genoeg)
Hij is eigenlijk NOOIT volledig uit m'n hoofd gegaan...
Nou waren we zondag aant kletsen op msn en ik zei dat ik alleen was.(m'n vriend werkt 's nachts)Hij vroeg of hij langs moest komen en ik heb ja gezegd.(ook al had ik ergens zo'n gevoel...)
En ja, we hebben gezoend...Hij was echt zo lief...en hij geeft me het gevoel dat ik speciaal ben!Maandag is hij weer langsgekomen en hebben we meer gedaan dan alleen gezoend...En hij heeft ook gezegd gevoelens voor mij te hebben.Sindsdien doet hij trouwens een beetje koeltjes, ik denk dat ook hij heel erg in de war is.(hij had al eens gezegd niet tussen ons te willen komen)
Ik ben echt zo verliefd op hem...en zo in de war!
Ik weet dat ik het eigenlijk met m'n vriend uit moet maken, ongeacht of die andere jongen met mij verder wilt, maar hoe?
Ik ben bang dat hij me niet laat gaan.Of dat hij dan wilt dat ons kindje bij hem blijft.(ter verduidelijking; ik zou er ALLES aan doen dat ze gelukkig is en dat ze haar vader heel vaak blijft zien!)
Ook ben ik bang dat hij dan weer het slechte pad op gaat.(heel veel drinken enz, zoals toen hij bij z'n ex weg was)Hij heeft ook al eens aangegeven dit waarschijnlijk te gaan doen als het fout loopt tussen ons.En dat het einde verhaal is als ik hem zou bedriegen.(maar ik weet ook niet of ik wel vergeven wil worden)
Mijn hoofd is echt ZO vol...ik kan niet meer eten, slapen,...loop erbij als een zombie.
Wie heeft er raad voor me?
Bedankt voor het lezen van m'n oh zo lange verhaal...ik moest het in elk geval even kwijt!!!
Liefs!
ik ben nieuw hier op het forum en heb meteen iets aan jullie voor te leggen...
Bedankt alvast om het te lezen!
Ik ben vanaf m'n 13e verliefd (geweest) op een jongen.(laten we hem Billy noemen)Billy was het broertje van m'n beste vriendin.
Hun ouders gingen uit elkaar, ze gingen elks bij één wonen waardoor ik Billy veel meer alleen zag en we goeie vrienden werden.Tot m'n 17e ben ik zwaar verliefd op hem geweest.Hij heeft me afgewezen toen.Hij is een beetje jonger dan mij (1,5 jaar) en wou gewoon vrienden blijven/was er niet klaar voor.
Was er kapot van.(ja logisch op je 17e, maar goed)
Een tijdje later leerde ik iemand anders kennen.('Mark')Nou ja ik kende 'm al wel effe eigenlijk maar niet goed.
Mark was net weg bij z'n vrouw.(wegens ontrouw)Hij is 18 jaar ouder dan mij.
Ik werd smoorverliefd dacht ik zo, en hij ook op mij al probeerde hij eerst de boot af te houden omdat ik zo jong was/ben.
Maar al snel werd het serieus en gingen we samenwonen.(hij heeft ook een dochter van -toen- 5, niet makkelijk voor een ondertussen 18-jarige maar ik deed m'n best!)
We hebben al 4,5 jaar dus een serieuze relatie en hebben vorig jaar een kindje gekregen.(my everything)
Maar...onze relatie is niet meer wat het geweest is.Weinig intimiteit of seks (moet bijna altijd zelf aanleiding geven), er is toch een duidelijk leeftijdsverschil aanwezig.Ik voel niet meer voor hem wat ik ooit voelde, we zouden net zo goed familie kunnen zijn.(nu heb ik zelfs zoiets van 'pff' als hij me wil zoenen)
We zaten een paar maanden geleden in een dip, toen stelde ik voor om een paar dagen naar m'n moeder te gaan, maar dit wou hij niet.Hij zei dat ik dan nooit meer terug zou komen (niet mijn bedoeling!) en als ik zou gaan dan maar zonder m'n dochter.Dus bleef ik maar, maar ben het nog niet vergeten!
Komt nog bij dat hij nog STEEDS officiëel getrouwd is.Ik weet dat hij z'n ex niet meer hoeft maar dat steekt gewoon.(de scheiding komt financieel niet uit enz...pff)
Ondertussen heb ik meer contact met Billy.(Tsja, hij is altijd m'n vriend gebleven)Enkele maanden geleden heeft hij bekend gevoelens voor me te hebben, ik heb toen voor m'n vriend gekozen en hij heeft een paar 'scharrels' gehad.(ook al had ik toen eigenlijk gevoelens voor hem, maar vond het niet serieus genoeg)
Hij is eigenlijk NOOIT volledig uit m'n hoofd gegaan...
Nou waren we zondag aant kletsen op msn en ik zei dat ik alleen was.(m'n vriend werkt 's nachts)Hij vroeg of hij langs moest komen en ik heb ja gezegd.(ook al had ik ergens zo'n gevoel...)
En ja, we hebben gezoend...Hij was echt zo lief...en hij geeft me het gevoel dat ik speciaal ben!Maandag is hij weer langsgekomen en hebben we meer gedaan dan alleen gezoend...En hij heeft ook gezegd gevoelens voor mij te hebben.Sindsdien doet hij trouwens een beetje koeltjes, ik denk dat ook hij heel erg in de war is.(hij had al eens gezegd niet tussen ons te willen komen)
Ik ben echt zo verliefd op hem...en zo in de war!
Ik weet dat ik het eigenlijk met m'n vriend uit moet maken, ongeacht of die andere jongen met mij verder wilt, maar hoe?
Ik ben bang dat hij me niet laat gaan.Of dat hij dan wilt dat ons kindje bij hem blijft.(ter verduidelijking; ik zou er ALLES aan doen dat ze gelukkig is en dat ze haar vader heel vaak blijft zien!)
Ook ben ik bang dat hij dan weer het slechte pad op gaat.(heel veel drinken enz, zoals toen hij bij z'n ex weg was)Hij heeft ook al eens aangegeven dit waarschijnlijk te gaan doen als het fout loopt tussen ons.En dat het einde verhaal is als ik hem zou bedriegen.(maar ik weet ook niet of ik wel vergeven wil worden)
Mijn hoofd is echt ZO vol...ik kan niet meer eten, slapen,...loop erbij als een zombie.
Wie heeft er raad voor me?
Bedankt voor het lezen van m'n oh zo lange verhaal...ik moest het in elk geval even kwijt!!!
Liefs!
donderdag 30 april 2009 om 15:48
Tsja het is nu wel moeilijk, omdat ie (nu!) soms wel lief doet enz en dan heb ik gewoon de neiging om te roepen 'doe dat nou niet!ik heb je bedrogen!'
Vinden jullie dat ik dat trouwens moet vertellen?
Ik weet iig wel dat het dan voorbij is, maar wil het niet als een 'vluchtweg' zien.Dat zou de easy way out zijn, maar of dat wel zo goed is?
Bedankt voor het vragen trouwens, nummerzoveel!
Het zal in elk geval uitraken, weet alleen nog niet precies hoe en wanneer.
PS, heb die ander gisteren een heel neutraal berichtje gestuurd, maar kreeg gwn niks terug.Jammer voor onze vriendschap dat het zo moet.
Vinden jullie dat ik dat trouwens moet vertellen?
Ik weet iig wel dat het dan voorbij is, maar wil het niet als een 'vluchtweg' zien.Dat zou de easy way out zijn, maar of dat wel zo goed is?
Bedankt voor het vragen trouwens, nummerzoveel!
Het zal in elk geval uitraken, weet alleen nog niet precies hoe en wanneer.
PS, heb die ander gisteren een heel neutraal berichtje gestuurd, maar kreeg gwn niks terug.Jammer voor onze vriendschap dat het zo moet.
anoniem_85057 wijzigde dit bericht op 30-04-2009 15:48
Reden: iets vergeten!
Reden: iets vergeten!
% gewijzigd
donderdag 30 april 2009 om 16:01
Ik denk dat je die ander voor nu even met rust moet laten. Dat hadden jullie toch ook afgesproken? Sluit eerst het een af en pak daarna wel of niet het ander weer op.
Of je moet vertellen dat je vreemd bent gegaan, dat weet ik niet. Als het is omdat jij vindt dat hij daar recht op heeft, dan ja. Als je het doet om het afsluiten makkelijker te maken, dan zou ik het niet doen. Wat heeft hij er aan om dat nu nog te weten? Ik persoonlijk denk dat het hem meer verdriet zal doen dan dat het iets goeds doet.
Of je moet vertellen dat je vreemd bent gegaan, dat weet ik niet. Als het is omdat jij vindt dat hij daar recht op heeft, dan ja. Als je het doet om het afsluiten makkelijker te maken, dan zou ik het niet doen. Wat heeft hij er aan om dat nu nog te weten? Ik persoonlijk denk dat het hem meer verdriet zal doen dan dat het iets goeds doet.
donderdag 30 april 2009 om 16:32
Ja, afgesproken...niet met zoveel woorden maar we hebben het beiden druk de komende dagen.Maar zal hem verder nu ook met rust laten.Vind het gwn jammer, ken 'm al 15 jaar.Als ie niet met mij verder wilt (en ik weet het ook nog niet 100% zeker) zou ik toch wel vrienden willen blijven.
Ja kvind denk ik wel dat ie recht heeft om het te weten.Maar ik zou het idd niet doen om het het afsluiten gemakkelijk te maken,heeft niemand iets aan.
Ja kvind denk ik wel dat ie recht heeft om het te weten.Maar ik zou het idd niet doen om het het afsluiten gemakkelijk te maken,heeft niemand iets aan.
donderdag 30 april 2009 om 19:21
Goedgelovig meisje, pas aub op! Wat ik je niet heb verteld is dat ik je situatie herken. Mijn ex was 8 jaar ouder dan ik (valt mee), maar zijn manier om van mij te houden was werken, werken en werken, zal niet het hele boek beschrijven, maar ook ik ben gevallen voor de charmes van.... En ik ben er eerlijk over geweest en heb het opgebiecht! Nou, vergeven, vergeten en doorgaan??? No Way! Ben jaren later gescheiden en 3 kids rijker en wat gebeurd? Meneer vindt het leuk om het verleden op te rakelen tegenover de kids en zijn familie alsof dat de reden was van de scheiding! Punt was dat hij iets moest hebben om mij zwart te maken en te slaan, hij wilde namelijk helemaal niet scheiden!
Ben nu gelukkig met mijn partner en hij weet alles, maar er is geen haar op mijn hoofd die nog denkt aan iemand anders, liefde he? Hij heeft me laten zien wat liefde is!
Doe aub kalm aan en doe geen dingen omdat je hoofd nu vol zit. In tijden van paniek of angst maak je niet altijd de beste beslissingen
Ben nu gelukkig met mijn partner en hij weet alles, maar er is geen haar op mijn hoofd die nog denkt aan iemand anders, liefde he? Hij heeft me laten zien wat liefde is!
Doe aub kalm aan en doe geen dingen omdat je hoofd nu vol zit. In tijden van paniek of angst maak je niet altijd de beste beslissingen
vrijdag 1 mei 2009 om 21:36
Even een update;
ik was gisteren naar m'n vader gegaan met m'n dochter, omdat ik dacht dat hij even ruimte nodig had.Hij stuurde een sms dat hij nog van me hield enz en of ik iets mee wou gaan drinken om te praten?
Dus dat heb ik gedaan.
Basicly;
Hij wilt het er niet meer over hebben en gewoon voortgaan.Hij gaf toe dat hij onze relatie ook heel erg verwaarloosd heeft en heeft beterschap beloofd.Hij was ook erg lief enz het was weer een beetje als in het begin.
Kan niet zeggen dat ik weer smoorverliefd op hem ben maar we hebben wel een heel gezellige tijd gehad.
We hebben zo'n beetje een stilzwijgende afspraak dat dit onze laatste kans is.(zo voel ik het tenminste)
Wat ik vooral mis in onze relatie is intimiteit, en een stukje 'jong zijn'.Ben toen ik 17 was al zo'n beetje in een soort 'moeder van een 5-jarige rol' gegooid.(zijn dochtertje)Natuurlijk weet je wel een beetje waar je aan begint, maar als je zelf geen kids hebt heb je er toch niet 100% een juiste voorstelling ervan.Heb soms het gevoel dat we al 20 jaar getrouwd zijn, en dat ik een stukje jeugd heb gemist.
Maar we hebben elkaar beloofd meer samen te gaan doen, meer aandacht aan de kleine dingen besteden, enz...Zelfs wat meer weggaan in het weekend.(natuurlijk NIET ten nadele van onze kleine)
Dus ben wel beniewd hoe het nu gaat.
Ik hoop wel dat, als we uiteindelijk toch uit elkaar gaan, hij dat niet tegen mij gaat gebruiken, zoals bij jou, mrspositive! (dankje om je verhaal te delen, trouwens)
Dus ja, we zien wel.Het is in elk geval niet zomaar gebeurt, een relatie van 4,5 jaar+kindje opgeven...
De tijd zal het moeten uitwijzen...
En over die ander.(die mij nu totaal negeert en wss geblokkeert heeft op msn enz) Wie weet was het toch gewoon een 'bevlieging', zoals iemand in een eerdere post al zei: je eerste liefde blijft toch speciaal.(al denk ik nog constant aan hem nu, maar wie weet, uit het oog, uit het hart?)
Alleen jammer van m'n maatje...
ik was gisteren naar m'n vader gegaan met m'n dochter, omdat ik dacht dat hij even ruimte nodig had.Hij stuurde een sms dat hij nog van me hield enz en of ik iets mee wou gaan drinken om te praten?
Dus dat heb ik gedaan.
Basicly;
Hij wilt het er niet meer over hebben en gewoon voortgaan.Hij gaf toe dat hij onze relatie ook heel erg verwaarloosd heeft en heeft beterschap beloofd.Hij was ook erg lief enz het was weer een beetje als in het begin.
Kan niet zeggen dat ik weer smoorverliefd op hem ben maar we hebben wel een heel gezellige tijd gehad.
We hebben zo'n beetje een stilzwijgende afspraak dat dit onze laatste kans is.(zo voel ik het tenminste)
Wat ik vooral mis in onze relatie is intimiteit, en een stukje 'jong zijn'.Ben toen ik 17 was al zo'n beetje in een soort 'moeder van een 5-jarige rol' gegooid.(zijn dochtertje)Natuurlijk weet je wel een beetje waar je aan begint, maar als je zelf geen kids hebt heb je er toch niet 100% een juiste voorstelling ervan.Heb soms het gevoel dat we al 20 jaar getrouwd zijn, en dat ik een stukje jeugd heb gemist.
Maar we hebben elkaar beloofd meer samen te gaan doen, meer aandacht aan de kleine dingen besteden, enz...Zelfs wat meer weggaan in het weekend.(natuurlijk NIET ten nadele van onze kleine)
Dus ben wel beniewd hoe het nu gaat.
Ik hoop wel dat, als we uiteindelijk toch uit elkaar gaan, hij dat niet tegen mij gaat gebruiken, zoals bij jou, mrspositive! (dankje om je verhaal te delen, trouwens)
Dus ja, we zien wel.Het is in elk geval niet zomaar gebeurt, een relatie van 4,5 jaar+kindje opgeven...
De tijd zal het moeten uitwijzen...
En over die ander.(die mij nu totaal negeert en wss geblokkeert heeft op msn enz) Wie weet was het toch gewoon een 'bevlieging', zoals iemand in een eerdere post al zei: je eerste liefde blijft toch speciaal.(al denk ik nog constant aan hem nu, maar wie weet, uit het oog, uit het hart?)
Alleen jammer van m'n maatje...
zaterdag 2 mei 2009 om 05:55
Zolang jouw vriend die nog getrouwd is jullie kind niet erkend heeft heeft hij geen poot om op te staan,.wat houd jouw tegen om met je kind weg te gaan en zelf je eigen ik te ontdekken en jouw en je kind nieuw geluk te vinden? een looser?
By the way al heeft jouw vriend het kind wel erkend heeft hij nog geen poot om op te staan hij is getrouwd, maar niet met jou!
By the way al heeft jouw vriend het kind wel erkend heeft hij nog geen poot om op te staan hij is getrouwd, maar niet met jou!
zaterdag 2 mei 2009 om 12:57
Iemand die getrouwd is kan niet zonder tussenkomst van een rechter een kind erkennen bij een ander dan zijn wetteige echtgenote. Denk dus dat hij het kind niet heeft erkend, maar dat kan TO vast ophelderen. Als hij het kin niet heeft erkend, heeft ie geen poot om op te staan en kan ie het niet eens opeisen.
Hoop dat het je lukt om inderdaad nu echt iets te veranderen in je relatie. Dat jouw vreemdgaan idd een wake-up calla was dat jullie allebei de relatie hebben laten versloffen.
Emotionele chantage moet je nooit acepteren. De beste manier om de angel er uit te halen is om de verantwoordelijkheid van bepaalde beslissingen heel duidelijk terug te leggen. Door op een dreigement als "Ik ga weer aan de drank"te zeggen: Ik zou het hel jammer vinden als je daartoe besloot, maar je bent volwassen genoeg om je eigen keuzes te maken en ik kan je niet tegenhouden. Je bent echter zelf degene die de fles aan zijn mond zet, ik dwing je tot niets.
Hoop dat het je lukt om inderdaad nu echt iets te veranderen in je relatie. Dat jouw vreemdgaan idd een wake-up calla was dat jullie allebei de relatie hebben laten versloffen.
Emotionele chantage moet je nooit acepteren. De beste manier om de angel er uit te halen is om de verantwoordelijkheid van bepaalde beslissingen heel duidelijk terug te leggen. Door op een dreigement als "Ik ga weer aan de drank"te zeggen: Ik zou het hel jammer vinden als je daartoe besloot, maar je bent volwassen genoeg om je eigen keuzes te maken en ik kan je niet tegenhouden. Je bent echter zelf degene die de fles aan zijn mond zet, ik dwing je tot niets.
zaterdag 2 mei 2009 om 20:29
Hij heeft ons kindje inderdaad erkent.Moest wel 'goedgekeurd' worden door de rechtbank enz dacht ik.
't Is ook niet dat, als we uit elkaar gaan, ik geen goeie regeling wil treffen of hij haar niet meer mag zien!
@return_of_kreng; ik heb 'm inderdaad een soortgelijk antwoord gegeven toen ie dat zei.
Was meteen een stuk stiller.
Gisteren en vandaag gingen best goed, morgenavond moet ie niet werken dus een gezellige avond hopelijk.
Ik hou jullie op de hoogte!
't Is ook niet dat, als we uit elkaar gaan, ik geen goeie regeling wil treffen of hij haar niet meer mag zien!
@return_of_kreng; ik heb 'm inderdaad een soortgelijk antwoord gegeven toen ie dat zei.
Was meteen een stuk stiller.
Gisteren en vandaag gingen best goed, morgenavond moet ie niet werken dus een gezellige avond hopelijk.
Ik hou jullie op de hoogte!
dinsdag 19 mei 2009 om 22:17
Wel, ik zou jullie op de hoogte houden...
Het gaat niet echt geweldig.
Maar ook niet echt slecht.
Z'n gangetje zeg maar...
Alleen...is dat niet goed genoeg voor mij...
En dat heb ik hem daarstraks ook verteld!
(ik dacht; misschien ben ik gewoon niet duidelijk genoeg)
Ik heb bijna letterlijk gezegd;
'HALLO! Ik heb je bedrogen, dat verdiende je niet.Ik verdiende je vergiffenis misschien niet.Maar ik had wel verwacht dat het een keerpunt zou zijn, en blijkbaar is het dat niet!'(hij schrok daar wel een beetje van denk ik)
En dan nog dingen over hoe we echt harder moeten werken en vechten, dat het anders geen zin heeft.
En dat hij me niet moet laten denken dat hij alles maar oké vind enzo.(en nog meer, maar dat weet ik niet zo goed meer, heb alles eruit gegooid)
Hij is het met me eens, zit alleen ook met veel stress momenteel.(crisis op het werk enz)We gaan proberen dit weekend 2 of 3 daagjes weg te gaan.
Ik wil niet 'zomaar' opgeven, wil er voor vechten!
En kan alleen maar hopen dat het lukt.
De wil is er in elk geval!
Het gaat niet echt geweldig.
Maar ook niet echt slecht.
Z'n gangetje zeg maar...
Alleen...is dat niet goed genoeg voor mij...
En dat heb ik hem daarstraks ook verteld!
(ik dacht; misschien ben ik gewoon niet duidelijk genoeg)
Ik heb bijna letterlijk gezegd;
'HALLO! Ik heb je bedrogen, dat verdiende je niet.Ik verdiende je vergiffenis misschien niet.Maar ik had wel verwacht dat het een keerpunt zou zijn, en blijkbaar is het dat niet!'(hij schrok daar wel een beetje van denk ik)
En dan nog dingen over hoe we echt harder moeten werken en vechten, dat het anders geen zin heeft.
En dat hij me niet moet laten denken dat hij alles maar oké vind enzo.(en nog meer, maar dat weet ik niet zo goed meer, heb alles eruit gegooid)
Hij is het met me eens, zit alleen ook met veel stress momenteel.(crisis op het werk enz)We gaan proberen dit weekend 2 of 3 daagjes weg te gaan.
Ik wil niet 'zomaar' opgeven, wil er voor vechten!
En kan alleen maar hopen dat het lukt.
De wil is er in elk geval!
donderdag 25 juni 2009 om 22:30
@xbrittx; sorry , heb dit topic lang niet bekeken en zie nu pas dat er nog iemand gereageerd had...
We zijn nog steeds bij elkaar, en het gaat telkens ietsje beter.
Ik zie erg uit naar vakantie samen.
We doen allebei (!) meer moeite en dat werkt goed!
Ik merk ook dat ik steeds meer gevoel voor hem terugkrijg, erg fijn!
Dus het gaat best goed hier.
We zijn nog steeds bij elkaar, en het gaat telkens ietsje beter.
Ik zie erg uit naar vakantie samen.
We doen allebei (!) meer moeite en dat werkt goed!
Ik merk ook dat ik steeds meer gevoel voor hem terugkrijg, erg fijn!
Dus het gaat best goed hier.
