Relaties
alle pijlers
Help me...
woensdag 29 april 2009 om 22:44
Hallo,
ik ben nieuw hier op het forum en heb meteen iets aan jullie voor te leggen...
Bedankt alvast om het te lezen!
Ik ben vanaf m'n 13e verliefd (geweest) op een jongen.(laten we hem Billy noemen)Billy was het broertje van m'n beste vriendin.
Hun ouders gingen uit elkaar, ze gingen elks bij één wonen waardoor ik Billy veel meer alleen zag en we goeie vrienden werden.Tot m'n 17e ben ik zwaar verliefd op hem geweest.Hij heeft me afgewezen toen.Hij is een beetje jonger dan mij (1,5 jaar) en wou gewoon vrienden blijven/was er niet klaar voor.
Was er kapot van.(ja logisch op je 17e, maar goed)
Een tijdje later leerde ik iemand anders kennen.('Mark')Nou ja ik kende 'm al wel effe eigenlijk maar niet goed.
Mark was net weg bij z'n vrouw.(wegens ontrouw)Hij is 18 jaar ouder dan mij.
Ik werd smoorverliefd dacht ik zo, en hij ook op mij al probeerde hij eerst de boot af te houden omdat ik zo jong was/ben.
Maar al snel werd het serieus en gingen we samenwonen.(hij heeft ook een dochter van -toen- 5, niet makkelijk voor een ondertussen 18-jarige maar ik deed m'n best!)
We hebben al 4,5 jaar dus een serieuze relatie en hebben vorig jaar een kindje gekregen.(my everything)
Maar...onze relatie is niet meer wat het geweest is.Weinig intimiteit of seks (moet bijna altijd zelf aanleiding geven), er is toch een duidelijk leeftijdsverschil aanwezig.Ik voel niet meer voor hem wat ik ooit voelde, we zouden net zo goed familie kunnen zijn.(nu heb ik zelfs zoiets van 'pff' als hij me wil zoenen)
We zaten een paar maanden geleden in een dip, toen stelde ik voor om een paar dagen naar m'n moeder te gaan, maar dit wou hij niet.Hij zei dat ik dan nooit meer terug zou komen (niet mijn bedoeling!) en als ik zou gaan dan maar zonder m'n dochter.Dus bleef ik maar, maar ben het nog niet vergeten!
Komt nog bij dat hij nog STEEDS officiëel getrouwd is.Ik weet dat hij z'n ex niet meer hoeft maar dat steekt gewoon.(de scheiding komt financieel niet uit enz...pff)
Ondertussen heb ik meer contact met Billy.(Tsja, hij is altijd m'n vriend gebleven)Enkele maanden geleden heeft hij bekend gevoelens voor me te hebben, ik heb toen voor m'n vriend gekozen en hij heeft een paar 'scharrels' gehad.(ook al had ik toen eigenlijk gevoelens voor hem, maar vond het niet serieus genoeg)
Hij is eigenlijk NOOIT volledig uit m'n hoofd gegaan...
Nou waren we zondag aant kletsen op msn en ik zei dat ik alleen was.(m'n vriend werkt 's nachts)Hij vroeg of hij langs moest komen en ik heb ja gezegd.(ook al had ik ergens zo'n gevoel...)
En ja, we hebben gezoend...Hij was echt zo lief...en hij geeft me het gevoel dat ik speciaal ben!Maandag is hij weer langsgekomen en hebben we meer gedaan dan alleen gezoend...En hij heeft ook gezegd gevoelens voor mij te hebben.Sindsdien doet hij trouwens een beetje koeltjes, ik denk dat ook hij heel erg in de war is.(hij had al eens gezegd niet tussen ons te willen komen)
Ik ben echt zo verliefd op hem...en zo in de war!
Ik weet dat ik het eigenlijk met m'n vriend uit moet maken, ongeacht of die andere jongen met mij verder wilt, maar hoe?
Ik ben bang dat hij me niet laat gaan.Of dat hij dan wilt dat ons kindje bij hem blijft.(ter verduidelijking; ik zou er ALLES aan doen dat ze gelukkig is en dat ze haar vader heel vaak blijft zien!)
Ook ben ik bang dat hij dan weer het slechte pad op gaat.(heel veel drinken enz, zoals toen hij bij z'n ex weg was)Hij heeft ook al eens aangegeven dit waarschijnlijk te gaan doen als het fout loopt tussen ons.En dat het einde verhaal is als ik hem zou bedriegen.(maar ik weet ook niet of ik wel vergeven wil worden)
Mijn hoofd is echt ZO vol...ik kan niet meer eten, slapen,...loop erbij als een zombie.
Wie heeft er raad voor me?
Bedankt voor het lezen van m'n oh zo lange verhaal...ik moest het in elk geval even kwijt!!!
Liefs!
ik ben nieuw hier op het forum en heb meteen iets aan jullie voor te leggen...
Bedankt alvast om het te lezen!
Ik ben vanaf m'n 13e verliefd (geweest) op een jongen.(laten we hem Billy noemen)Billy was het broertje van m'n beste vriendin.
Hun ouders gingen uit elkaar, ze gingen elks bij één wonen waardoor ik Billy veel meer alleen zag en we goeie vrienden werden.Tot m'n 17e ben ik zwaar verliefd op hem geweest.Hij heeft me afgewezen toen.Hij is een beetje jonger dan mij (1,5 jaar) en wou gewoon vrienden blijven/was er niet klaar voor.
Was er kapot van.(ja logisch op je 17e, maar goed)
Een tijdje later leerde ik iemand anders kennen.('Mark')Nou ja ik kende 'm al wel effe eigenlijk maar niet goed.
Mark was net weg bij z'n vrouw.(wegens ontrouw)Hij is 18 jaar ouder dan mij.
Ik werd smoorverliefd dacht ik zo, en hij ook op mij al probeerde hij eerst de boot af te houden omdat ik zo jong was/ben.
Maar al snel werd het serieus en gingen we samenwonen.(hij heeft ook een dochter van -toen- 5, niet makkelijk voor een ondertussen 18-jarige maar ik deed m'n best!)
We hebben al 4,5 jaar dus een serieuze relatie en hebben vorig jaar een kindje gekregen.(my everything)
Maar...onze relatie is niet meer wat het geweest is.Weinig intimiteit of seks (moet bijna altijd zelf aanleiding geven), er is toch een duidelijk leeftijdsverschil aanwezig.Ik voel niet meer voor hem wat ik ooit voelde, we zouden net zo goed familie kunnen zijn.(nu heb ik zelfs zoiets van 'pff' als hij me wil zoenen)
We zaten een paar maanden geleden in een dip, toen stelde ik voor om een paar dagen naar m'n moeder te gaan, maar dit wou hij niet.Hij zei dat ik dan nooit meer terug zou komen (niet mijn bedoeling!) en als ik zou gaan dan maar zonder m'n dochter.Dus bleef ik maar, maar ben het nog niet vergeten!
Komt nog bij dat hij nog STEEDS officiëel getrouwd is.Ik weet dat hij z'n ex niet meer hoeft maar dat steekt gewoon.(de scheiding komt financieel niet uit enz...pff)
Ondertussen heb ik meer contact met Billy.(Tsja, hij is altijd m'n vriend gebleven)Enkele maanden geleden heeft hij bekend gevoelens voor me te hebben, ik heb toen voor m'n vriend gekozen en hij heeft een paar 'scharrels' gehad.(ook al had ik toen eigenlijk gevoelens voor hem, maar vond het niet serieus genoeg)
Hij is eigenlijk NOOIT volledig uit m'n hoofd gegaan...
Nou waren we zondag aant kletsen op msn en ik zei dat ik alleen was.(m'n vriend werkt 's nachts)Hij vroeg of hij langs moest komen en ik heb ja gezegd.(ook al had ik ergens zo'n gevoel...)
En ja, we hebben gezoend...Hij was echt zo lief...en hij geeft me het gevoel dat ik speciaal ben!Maandag is hij weer langsgekomen en hebben we meer gedaan dan alleen gezoend...En hij heeft ook gezegd gevoelens voor mij te hebben.Sindsdien doet hij trouwens een beetje koeltjes, ik denk dat ook hij heel erg in de war is.(hij had al eens gezegd niet tussen ons te willen komen)
Ik ben echt zo verliefd op hem...en zo in de war!
Ik weet dat ik het eigenlijk met m'n vriend uit moet maken, ongeacht of die andere jongen met mij verder wilt, maar hoe?
Ik ben bang dat hij me niet laat gaan.Of dat hij dan wilt dat ons kindje bij hem blijft.(ter verduidelijking; ik zou er ALLES aan doen dat ze gelukkig is en dat ze haar vader heel vaak blijft zien!)
Ook ben ik bang dat hij dan weer het slechte pad op gaat.(heel veel drinken enz, zoals toen hij bij z'n ex weg was)Hij heeft ook al eens aangegeven dit waarschijnlijk te gaan doen als het fout loopt tussen ons.En dat het einde verhaal is als ik hem zou bedriegen.(maar ik weet ook niet of ik wel vergeven wil worden)
Mijn hoofd is echt ZO vol...ik kan niet meer eten, slapen,...loop erbij als een zombie.
Wie heeft er raad voor me?
Bedankt voor het lezen van m'n oh zo lange verhaal...ik moest het in elk geval even kwijt!!!
Liefs!
woensdag 29 april 2009 om 22:51
Als ik het goed uitreken, dan ben jij nu 22/23 jaar. En al 4,5 jaar samen met je vriend. Ik krijg de indruk dat jij te jong een relatie aan bent gegaan. In elk geval vind ik 22/23 jaar te jong om de rest van je leven met iemand te delen waar je eigenlijk niets meer voor voelt.
Hij is, als ik dat goed uitreken, inmiddels de 40 gepasseerd. Dat lijkt me oud genoeg om verstandige keuzes te kunnen maken en voor jezelf te kunnen zorgen. En dus zie ik geen enkele reden waarom jij hem zou moeten behoeden voor het maken van slechte keuzes (zoals teveel drinken) door bij hem te blijven.
Kortom, ik denk dat je zelf het antwoord ook wel weet en dat je gewoon een keuze moet gaan maken.
Hij is, als ik dat goed uitreken, inmiddels de 40 gepasseerd. Dat lijkt me oud genoeg om verstandige keuzes te kunnen maken en voor jezelf te kunnen zorgen. En dus zie ik geen enkele reden waarom jij hem zou moeten behoeden voor het maken van slechte keuzes (zoals teveel drinken) door bij hem te blijven.
Kortom, ik denk dat je zelf het antwoord ook wel weet en dat je gewoon een keuze moet gaan maken.
woensdag 29 april 2009 om 22:57
Dankjewel voor je reactie!
Ik ben idd 22 en m'n vriend is 40 geworden.
Ik weet wel wat ik in principe moet doen, maar ben bang/weet niet hoe.Als ik bijvoorbeeld zeg (tijdje terug)dat ik voel dat we uit elkaar drijven, klapt hij gewoon dicht en gaat weg.
Ik wil hem niet helemaal als de slechte afschilderen, dit type ontrouw verdient hij in elk geval niet.
Maar ik ben het gewoon spuugzat en die 'emotionele chantage' (onze dochter blijft bij mij, ik ga weer dom doen dan, enz) steekt mij enorm!
Plus dat ik aan die ander blijf denken,pff.
Ik ben idd 22 en m'n vriend is 40 geworden.
Ik weet wel wat ik in principe moet doen, maar ben bang/weet niet hoe.Als ik bijvoorbeeld zeg (tijdje terug)dat ik voel dat we uit elkaar drijven, klapt hij gewoon dicht en gaat weg.
Ik wil hem niet helemaal als de slechte afschilderen, dit type ontrouw verdient hij in elk geval niet.
Maar ik ben het gewoon spuugzat en die 'emotionele chantage' (onze dochter blijft bij mij, ik ga weer dom doen dan, enz) steekt mij enorm!
Plus dat ik aan die ander blijf denken,pff.
woensdag 29 april 2009 om 23:02
Raad, ja....
Je hebt gevoelens gehad voor die Billy en je eerste liefde, al was 'ie eenzijdig, blijft altijd bijzonder. Ik denk dat je je een beetje mee laat slepen eerlijk gezegd. Leuk natuurlijk als de man waar je vroeger gek op was verliefd op je is maar het is niet te zeggen dat het voor eeuwig gaat zijn hoor. Ik zelf kreeg mijn grote liefde uiteindelijk ook, maar na drie jaar was het net zo goed op. Zegt dus niks.
Ik zou eens even niks doen en me vooral niet door mijn hormonen laten leiden. Doe niks met het contact met Billy en kijk eerst eens hoe het verder moet met jou en de vader van je kind. Handel dat eerst eens af voor je je kop gek laat maken door de buikvlinders die nu huishouden in je lichaam. Die vertroebelen je beeld namelijk.
Gebruik je hoofd, het gaat niet alleen om jou, het gaat ook om je dochter dus hou de boel helder en transparant. Als je nu gaat rotzooien met die Billy wordt het een rotzooi en daar zit je niet op te wachten als je al in een lastige relatiesituatie zit.
Billy loopt - als het goed is - niet weg. Tijd zat.
Eerst het een, dan het ander.
Je hebt gevoelens gehad voor die Billy en je eerste liefde, al was 'ie eenzijdig, blijft altijd bijzonder. Ik denk dat je je een beetje mee laat slepen eerlijk gezegd. Leuk natuurlijk als de man waar je vroeger gek op was verliefd op je is maar het is niet te zeggen dat het voor eeuwig gaat zijn hoor. Ik zelf kreeg mijn grote liefde uiteindelijk ook, maar na drie jaar was het net zo goed op. Zegt dus niks.
Ik zou eens even niks doen en me vooral niet door mijn hormonen laten leiden. Doe niks met het contact met Billy en kijk eerst eens hoe het verder moet met jou en de vader van je kind. Handel dat eerst eens af voor je je kop gek laat maken door de buikvlinders die nu huishouden in je lichaam. Die vertroebelen je beeld namelijk.
Gebruik je hoofd, het gaat niet alleen om jou, het gaat ook om je dochter dus hou de boel helder en transparant. Als je nu gaat rotzooien met die Billy wordt het een rotzooi en daar zit je niet op te wachten als je al in een lastige relatiesituatie zit.
Billy loopt - als het goed is - niet weg. Tijd zat.
Eerst het een, dan het ander.
woensdag 29 april 2009 om 23:07
@eleonora; daar heb je volledig gelijk in, daarom zei ik ook dat ik het waarschijnlijk uit moet maken, ongeacht of die ander met mij verder wil.
Ik probeer me daardoor ook verder niet te leiden en zie hem de komende tijd in elk geval niet!
En ik hou zekers rekening met m'n dochter!(anders was ik misschien al lang weg geweest...)
Heel erg bedankt voor je reactie!
Ik probeer me daardoor ook verder niet te leiden en zie hem de komende tijd in elk geval niet!
En ik hou zekers rekening met m'n dochter!(anders was ik misschien al lang weg geweest...)
Heel erg bedankt voor je reactie!
woensdag 29 april 2009 om 23:07
Zijn gedrag is erg onvolwassen. Als het voor jou niet meer werkt, dan werkt het niet meer en dan moet je daar reeel in zijn. Je blijft bij iemand omdat je van iemand houdt, niet om te voorkomen dat iemand kinderachtig gaat doen.
Je bent nu nog jong. En nog belangrijker, je kindje is nog jong. Des te langer je wacht, des te moeilijker het voor jou maar ook zeker voor jullie kindje zal zijn als jij grote veranderingen in jullie leven aanbrengt.
Neem je verantwoordelijkheid en maak een keuze...
(Dat is niet makkelijk, maar soms wel noodzakelijk).
Je bent nu nog jong. En nog belangrijker, je kindje is nog jong. Des te langer je wacht, des te moeilijker het voor jou maar ook zeker voor jullie kindje zal zijn als jij grote veranderingen in jullie leven aanbrengt.
Neem je verantwoordelijkheid en maak een keuze...
(Dat is niet makkelijk, maar soms wel noodzakelijk).
woensdag 29 april 2009 om 23:13
Als je de keuze al hebt gemaakt, dan is het een kwestie van denken omzetten in doen. En dat lijkt heel moeilijk (en dat is het emotioneel gezien misschien ook wel), maar vanuit practisch oogpunt is dat het niet. Je zult het gesprek aan moeten gaan, je aanstaande ex van je besluit op de hoogte moeten brengen, en dan de daad bij het woord voegen. Oftewel, zeggen dat je zult gaan en vervolgens je spullen inpakken en ook daadwerkelijk weg gaan.
woensdag 29 april 2009 om 23:15
woensdag 29 april 2009 om 23:15
quote:nummerzoveel schreef op 29 april 2009 @ 23:13:
Als je de keuze al hebt gemaakt, dan is het een kwestie van denken omzetten in doen. En dat lijkt heel moeilijk (en dat is het emotioneel gezien misschien ook wel), maar vanuit practisch oogpunt is dat het niet. Je zult het gesprek aan moeten gaan, je aanstaande ex van je besluit op de hoogte moeten brengen, en dan de daad bij het woord voegen. Oftewel, zeggen dat je zult gaan en vervolgens je spullen inpakken en ook daadwerkelijk weg gaan.Je hebt helemaal gelijk...ik weet dat je gelijk hebt, maar ben zo bang (ook voor m'n kindje) dat er een heel drama van komt.
Als je de keuze al hebt gemaakt, dan is het een kwestie van denken omzetten in doen. En dat lijkt heel moeilijk (en dat is het emotioneel gezien misschien ook wel), maar vanuit practisch oogpunt is dat het niet. Je zult het gesprek aan moeten gaan, je aanstaande ex van je besluit op de hoogte moeten brengen, en dan de daad bij het woord voegen. Oftewel, zeggen dat je zult gaan en vervolgens je spullen inpakken en ook daadwerkelijk weg gaan.Je hebt helemaal gelijk...ik weet dat je gelijk hebt, maar ben zo bang (ook voor m'n kindje) dat er een heel drama van komt.
woensdag 29 april 2009 om 23:20
Zal dat drama waar je bang voor bent net zo groot zijn als het drama van het blijven in een relatie waar je niet gelukkig van wordt?
Ik denk dat vooral je planning dan belangrijk is. Zorg ervoor dat je alleen met hem bent als je het verteld (het is echt lullig als daar iemand bij is), maar ook dat iemand je niet al te lang daarna op komt halen (je vader?).
(Tenzij je bang bent dat hij echt agressief wordt, dan kun je beter eerst je koffer pakken, weggaan, en hem dan bellen om het te vertellen. Maar als je dat niet verwacht, dan vindt ik eerst weggaan en dan pas vertellen een vrij respectloze keuze).
Ik denk dat vooral je planning dan belangrijk is. Zorg ervoor dat je alleen met hem bent als je het verteld (het is echt lullig als daar iemand bij is), maar ook dat iemand je niet al te lang daarna op komt halen (je vader?).
(Tenzij je bang bent dat hij echt agressief wordt, dan kun je beter eerst je koffer pakken, weggaan, en hem dan bellen om het te vertellen. Maar als je dat niet verwacht, dan vindt ik eerst weggaan en dan pas vertellen een vrij respectloze keuze).
woensdag 29 april 2009 om 23:27
Ik ben niet bang dat hij agressief wordt tov mij, maar misschien wel tegenover die persoon die mij dan komt halen.(zou idd m'n vader zijn)
De vorige keer dat ik die 'pauze' wou namelijk en hij dat niet wilde, zei hij 'je vader staat hier zeker dalijk op de stoep om je toch te komen halen als ik weg ben!?' terwijl dat helemaal niet zo was!
Maar als het deze keer dus wel zo is, ben ik bang dat hij 'flipt' tov hem...
Met je eerste opmerking sla je wel raak, trouwens.
De vorige keer dat ik die 'pauze' wou namelijk en hij dat niet wilde, zei hij 'je vader staat hier zeker dalijk op de stoep om je toch te komen halen als ik weg ben!?' terwijl dat helemaal niet zo was!
Maar als het deze keer dus wel zo is, ben ik bang dat hij 'flipt' tov hem...
Met je eerste opmerking sla je wel raak, trouwens.
woensdag 29 april 2009 om 23:36
woensdag 29 april 2009 om 23:40
Graag gedaan, dat meedenken.
Je kunt van alles gaan bedenken over wat hij gaat voelen en hoe hij gaat denken of gaat handelen. Feit is, totdat je het daadwerkelijk doet zul jij het niet weten. Stel jouw eigen veiligheid, die van je kindje en die van de andere mensen die je lief zijn voorop. En probeer het van jou uit binnen die grenzen zo netjes en fair mogelijk af te handelen. De rest is, lullig gezegd, zijn probleem.
Ik ga nu slapen (het was een lange dag!) maar ik kom morgen ofzo nog wel even kijken of je nog gereageerd hebt.
Ik wens je in elk geval veel sterkte en wijsheid!
Je kunt van alles gaan bedenken over wat hij gaat voelen en hoe hij gaat denken of gaat handelen. Feit is, totdat je het daadwerkelijk doet zul jij het niet weten. Stel jouw eigen veiligheid, die van je kindje en die van de andere mensen die je lief zijn voorop. En probeer het van jou uit binnen die grenzen zo netjes en fair mogelijk af te handelen. De rest is, lullig gezegd, zijn probleem.
Ik ga nu slapen (het was een lange dag!) maar ik kom morgen ofzo nog wel even kijken of je nog gereageerd hebt.
Ik wens je in elk geval veel sterkte en wijsheid!
woensdag 29 april 2009 om 23:48
Nou zoals ik het opvat klink hij nogal gevaarlijk, ik zou zeer zeker niet alleen met hem willen zijn! Bij mij komt het over dat hij gaat ontploffen en misschien jou of je kind wat aandoet.
Ga gewoon het huis uit met je kind en zorg dat je een veilig onderkomen krijgt, het zal bij hem toch ook niet als een verassing komen dat je er genoeg van hebt, als hij al zo heeft lopen dreigen.
Wees aub voorzichtig.
Ga gewoon het huis uit met je kind en zorg dat je een veilig onderkomen krijgt, het zal bij hem toch ook niet als een verassing komen dat je er genoeg van hebt, als hij al zo heeft lopen dreigen.
Wees aub voorzichtig.
woensdag 29 april 2009 om 23:57
Mag hij zomaar jullie kind bij zich houden als hij aan de drank gaat om jouw vertrek?
Zorg ervoor dat jij een stabiel bestaan kunt opbouwen voor je definitieve keuzes maakt. En dat klinkt heel hypocriet en vreselijk, maar als jij je dochter bij je wil houden moet je bewijzen dat je in alle opzichten beter voor haar kunt zorgen. Denk ik zo.
Verder sluit ik me wel aan bij de overige dames, maar wilde je bovenstaande toch ff meegegeven.
Sterkte!!
Zorg ervoor dat jij een stabiel bestaan kunt opbouwen voor je definitieve keuzes maakt. En dat klinkt heel hypocriet en vreselijk, maar als jij je dochter bij je wil houden moet je bewijzen dat je in alle opzichten beter voor haar kunt zorgen. Denk ik zo.
Verder sluit ik me wel aan bij de overige dames, maar wilde je bovenstaande toch ff meegegeven.
Sterkte!!
donderdag 30 april 2009 om 00:08
@toetyfroety; het klinkt misschien erger dan het is...Ik denk zeker niet dat hij mij of m'n kind wat gaat aandoen.Meer dat hij gaat huilen, roepen, tieren,...maar dat moet ik er maar bijnemen denk ik...en ga wel zelf weg ipv dat m'n pa me komt halen, want ben wel bang dat hij z'n woede op hem richt!
@Puccini; van mij mag hij dat zeker niet!Maarja hij is ouder, heeft een soort 'overgewicht' zeg maar.Ik weet niet of ik sterk genoeg ben om hem te zeggen 'nee, dat gebeurd niet, ik ben haar MOEDER!'En als ik erachter kom dat hij echt aan de drank is zal het contact met onze dochter ook heel beperkt worden!
Stabiliteit is niet zo'n probleem, ik heb gewoon parttime werk enz, mijn ouders kunnen voor haar zorgen,...tov hem...hij werkt 's nachts, en hij heeft (cru gezegd) bijna niemand die voor onze kleine kan zorgen als hij niet kan.
Dus ik geloof dat mijn situatie dan sowieso stabieler is.
(al is hij geen slechte vader!en als hij 'normaal' doet gun ik 'm zeer veel contact met haar!)
Bedankt voor jullie reacties!
@Puccini; van mij mag hij dat zeker niet!Maarja hij is ouder, heeft een soort 'overgewicht' zeg maar.Ik weet niet of ik sterk genoeg ben om hem te zeggen 'nee, dat gebeurd niet, ik ben haar MOEDER!'En als ik erachter kom dat hij echt aan de drank is zal het contact met onze dochter ook heel beperkt worden!
Stabiliteit is niet zo'n probleem, ik heb gewoon parttime werk enz, mijn ouders kunnen voor haar zorgen,...tov hem...hij werkt 's nachts, en hij heeft (cru gezegd) bijna niemand die voor onze kleine kan zorgen als hij niet kan.
Dus ik geloof dat mijn situatie dan sowieso stabieler is.
(al is hij geen slechte vader!en als hij 'normaal' doet gun ik 'm zeer veel contact met haar!)
Bedankt voor jullie reacties!
donderdag 30 april 2009 om 08:57
Hele moeilijke situatie voor je!
Wat mij bij jullie opvalt is dat je vriend ook niet zijn verleden heeft afgesloten, hij is immers nog STEEDS getrouwd!!! De reden doet niet ter zake, hoezo financieel komt dat niet uit??
Jij bent zijn vriendin en je hebt ook een kindje van hem en als er iets gebeurt dan heb je geen poot om op te staan, hij is nog getrouwd. ijn toch dingen om over na te denken als je toch besluit om het nog een kans te geven!
Ik heb zelf een relatie men een man die veel ouder is dan ik, 20 jaar. Vroeger zou ik daar niet over nadenken, niet ter veroordeling hoor begrijp me goed. Mijn dochter zegt ook wel eens tegen ons "als ik nou met een oudere man thuiskom?"
Wij hebben haar verteld dat we daar niet echt blij mee zouden zijn, niet omdat we haar geluk in de weg willen staan, maar met bijv. 20 jaar en een man van 40 is ongelijkwaardig. Jij hebt nog niets meegemaakt en hij wel. Dit snapte mijn dochter heel goed, het was ook maar een bijwijze van... Ik leerde mijn vriend kennen nadat ik al getrouwd was geweest, kids en carriere had etc... is heel anders dan wanneerje nog heel jong bent en nog niets hebt beleefd.
De andere forummers hebben je al goede adviezen gegeven en daar sluit ik me bij aan.
Wat mij bij jullie opvalt is dat je vriend ook niet zijn verleden heeft afgesloten, hij is immers nog STEEDS getrouwd!!! De reden doet niet ter zake, hoezo financieel komt dat niet uit??
Jij bent zijn vriendin en je hebt ook een kindje van hem en als er iets gebeurt dan heb je geen poot om op te staan, hij is nog getrouwd. ijn toch dingen om over na te denken als je toch besluit om het nog een kans te geven!
Ik heb zelf een relatie men een man die veel ouder is dan ik, 20 jaar. Vroeger zou ik daar niet over nadenken, niet ter veroordeling hoor begrijp me goed. Mijn dochter zegt ook wel eens tegen ons "als ik nou met een oudere man thuiskom?"
Wij hebben haar verteld dat we daar niet echt blij mee zouden zijn, niet omdat we haar geluk in de weg willen staan, maar met bijv. 20 jaar en een man van 40 is ongelijkwaardig. Jij hebt nog niets meegemaakt en hij wel. Dit snapte mijn dochter heel goed, het was ook maar een bijwijze van... Ik leerde mijn vriend kennen nadat ik al getrouwd was geweest, kids en carriere had etc... is heel anders dan wanneerje nog heel jong bent en nog niets hebt beleefd.
De andere forummers hebben je al goede adviezen gegeven en daar sluit ik me bij aan.
donderdag 30 april 2009 om 09:07
@mrspositive; ik snap (nu) volledig wat je bedoelt.
Misschien dat ik er in het begin blind voor was.(jaja, liefde maakt...)
En ik herken ook wat je zegt over het nog steeds getrouwd zijn, dat begint namelijk meer en meer te steken, en dan heb ik er nog niet eens over nagedacht dat ik geen poot heb om op te staan! (goed dat je me er even op wijst trouwens!)
Jij ook bedankt voor je reactie!
Misschien dat ik er in het begin blind voor was.(jaja, liefde maakt...)
En ik herken ook wat je zegt over het nog steeds getrouwd zijn, dat begint namelijk meer en meer te steken, en dan heb ik er nog niet eens over nagedacht dat ik geen poot heb om op te staan! (goed dat je me er even op wijst trouwens!)
Jij ook bedankt voor je reactie!
