Relaties
alle pijlers
Gaat hij vreemd? Wat moet ik doen?
donderdag 30 april 2009 om 10:26
Dag lieve vivadames, en heren,
Ik heb echt een heel groot probleem, of nouja, zo voelt het in ieder geval, en ik denk dat jullie wel zullen snappen waarom.
Gisteravond ging mijn vriend koninginnenachtvieren. Hij liet echter de hele avond niks van hem weten. Rond tien uur begon ik hem te bellen, maar hij nam niet op. Ik bleef bellen en bellen. En op een gegeven moment nam hij op, of nouja, hij nam niet op, maar ik kreeg wel contact. Wat ik hoorde was bizar: het was doodstil op de achtergrond, maar ik hoorde wel dat hij met een vrouw was, en ze waren in gesprek, ik heb niet precies gehoord waar ze het over hadden, maar ze waren aan het lopen, want dat hoorde ik. Ik schreeuwde door de telefoon maar hij hoorde me niet. Het leek alsof ze het hadden over waar ze naartoe zouden gaan. Immers dacht ik af en toe te horen dat ze zeiden: we kunnen ook daar naartoe gaan. En toen op een gegeven moment werd de verbinding verbroken...
Ik smsde en belde als een gek, maar kreeg geen reactie meer. Tenminste niet voor elf uur. Om elf uur kreeg ik een telefoontje. jolig zei hij: hai schat hoe is het? Ik was kwaad maar hield me rustig en zei dat ik me afvroeg waar hij was. Hij zei: in de stad. Ik zei dat ik hem eerder gehoord had en dat er toen een vrouwenstem te horen was en dat het voor de rest op de achtergrond dood stil was, en dat het leek alsof ie toen niet in de stad was. Hij zei dat hij naar de toilet was geweest en dat die naast de vrouwentoilet was en dat ik daarom misschien een vrouwenstem hoorde. Toen ik zei dat ik had gehoord dat hij in gesprek was zei hij dat hij de hele avond nog geen gesprek met een vrouw gehad had.
Uiteindelijk heb ik opgehangen want het kwam er toch niet meer van midden in de nacht. Maar vandaag wil ik hem er mee confronteren. Ik spreek hem vanmiddag, en zie hem morgen pas.
Ik ben niet zo naief dat ik hem nog ga vragen of hij uberhaupt met iemand anders was. Maar ik wil graag tips hoe ik hem voor het blok kan zetten. Ik wil hem niet kwijt, en misschien is ie niet eens vreemdgegaan, (al betwijfel ik dat...) maar ik wil hem toch echt even aan de tand voelen.
Dus willen jullie mij helpen? Tips om hem dus voor het blok te zetten, zodat ie zich er niet zo makkelijk uit lult.
In ieder geval al heel erg bedankt.
PS: Ik ga vandaag werken en ben pas om acht uur thuis, dus als jullie voorlopig niks van mij horen weten jullie waarom.
Ik heb echt een heel groot probleem, of nouja, zo voelt het in ieder geval, en ik denk dat jullie wel zullen snappen waarom.
Gisteravond ging mijn vriend koninginnenachtvieren. Hij liet echter de hele avond niks van hem weten. Rond tien uur begon ik hem te bellen, maar hij nam niet op. Ik bleef bellen en bellen. En op een gegeven moment nam hij op, of nouja, hij nam niet op, maar ik kreeg wel contact. Wat ik hoorde was bizar: het was doodstil op de achtergrond, maar ik hoorde wel dat hij met een vrouw was, en ze waren in gesprek, ik heb niet precies gehoord waar ze het over hadden, maar ze waren aan het lopen, want dat hoorde ik. Ik schreeuwde door de telefoon maar hij hoorde me niet. Het leek alsof ze het hadden over waar ze naartoe zouden gaan. Immers dacht ik af en toe te horen dat ze zeiden: we kunnen ook daar naartoe gaan. En toen op een gegeven moment werd de verbinding verbroken...
Ik smsde en belde als een gek, maar kreeg geen reactie meer. Tenminste niet voor elf uur. Om elf uur kreeg ik een telefoontje. jolig zei hij: hai schat hoe is het? Ik was kwaad maar hield me rustig en zei dat ik me afvroeg waar hij was. Hij zei: in de stad. Ik zei dat ik hem eerder gehoord had en dat er toen een vrouwenstem te horen was en dat het voor de rest op de achtergrond dood stil was, en dat het leek alsof ie toen niet in de stad was. Hij zei dat hij naar de toilet was geweest en dat die naast de vrouwentoilet was en dat ik daarom misschien een vrouwenstem hoorde. Toen ik zei dat ik had gehoord dat hij in gesprek was zei hij dat hij de hele avond nog geen gesprek met een vrouw gehad had.
Uiteindelijk heb ik opgehangen want het kwam er toch niet meer van midden in de nacht. Maar vandaag wil ik hem er mee confronteren. Ik spreek hem vanmiddag, en zie hem morgen pas.
Ik ben niet zo naief dat ik hem nog ga vragen of hij uberhaupt met iemand anders was. Maar ik wil graag tips hoe ik hem voor het blok kan zetten. Ik wil hem niet kwijt, en misschien is ie niet eens vreemdgegaan, (al betwijfel ik dat...) maar ik wil hem toch echt even aan de tand voelen.
Dus willen jullie mij helpen? Tips om hem dus voor het blok te zetten, zodat ie zich er niet zo makkelijk uit lult.
In ieder geval al heel erg bedankt.
PS: Ik ga vandaag werken en ben pas om acht uur thuis, dus als jullie voorlopig niks van mij horen weten jullie waarom.
donderdag 30 april 2009 om 23:54
vrijdag 1 mei 2009 om 00:00
quote:teresasa schreef op 30 april 2009 @ 23:54:
Tell me 'bout it Nomad.
[quote]teresasa schreef op 30 april 2009 @ 23:29:
Hij zei dat we alles blijven doen wat we nu doen, maar dat we er de druk af halen door de woordjes vriend en vriendin even te vergeten. /quote]
Terwijl die woordjes nou net zo belangrijk voor mij zijn...
Ik begrijp het helemaal. Ik snap dat je je heel vervelend voelt. Begrijpelijk.
Misschien voor je eigen best wil (ook al wil je dit nu niet horen misschien) moet je echt een beetje voor je eigen leventje gaan. Gewoon je eigen dingen doen (is moeilijk, weet ik) en dan kijken hoe het verder tussen jullie gaat. Waarschijnlijk wordt je daardoor ook aantrekkelijk voor hem. Moeilijk inderdaad, maar er is altijd een geweldig vivaforum om je door ellende heen te slepen.
Tell me 'bout it Nomad.
[quote]teresasa schreef op 30 april 2009 @ 23:29:
Hij zei dat we alles blijven doen wat we nu doen, maar dat we er de druk af halen door de woordjes vriend en vriendin even te vergeten. /quote]
Terwijl die woordjes nou net zo belangrijk voor mij zijn...
Ik begrijp het helemaal. Ik snap dat je je heel vervelend voelt. Begrijpelijk.
Misschien voor je eigen best wil (ook al wil je dit nu niet horen misschien) moet je echt een beetje voor je eigen leventje gaan. Gewoon je eigen dingen doen (is moeilijk, weet ik) en dan kijken hoe het verder tussen jullie gaat. Waarschijnlijk wordt je daardoor ook aantrekkelijk voor hem. Moeilijk inderdaad, maar er is altijd een geweldig vivaforum om je door ellende heen te slepen.
vrijdag 1 mei 2009 om 00:15
Nomad, ik ben daar ook bang voor.. En zie daar echt ontzettend tegen op. Een paar maanden geleden hadden we dit ook al besproken, want toen was er een vergelijkbare situatie, maar toen zijn we na twee dagen elkaar niet gezien gesproken, gesmst, geen enkel contact dus, weer heel snel bij elkaar gekomen omdat we het allebei niet wilden op deze manier. Ik kan niet zonder hem, en ik denk aan dit voorbeeld te kunnen begrijpen dat hij ook niet zonder mij kan.. En het vivaforum helpt me idd, nu al!
Ik ga er dan nu maar eens mijn 'nachtje over slapen' en dan zie ik morgen wel weer verder. Ik hou jullie op de hoogte..
Weltrusten voor nu xxx
Ik ga er dan nu maar eens mijn 'nachtje over slapen' en dan zie ik morgen wel weer verder. Ik hou jullie op de hoogte..
Weltrusten voor nu xxx
vrijdag 1 mei 2009 om 00:31
Sorry maar dit komt op mij over dat hij voor het blok is gezet door jou, dat jij erkend wilt worden als zn vriendin, en hij op dat moment de benen neemt.
Blijkbaar is ie er niet klaar voor jou als zijn vriendin te erkennen tegenover zn vrienden en familie...en dan snap ik je onderbuikgevoel heel goed. Mooie klotesituatie!
Die vent van jouw is gewoon een lafaard als je het mij vraagt!
Ik denk niet dat je hier gelukkig van wordt....
Blijkbaar is ie er niet klaar voor jou als zijn vriendin te erkennen tegenover zn vrienden en familie...en dan snap ik je onderbuikgevoel heel goed. Mooie klotesituatie!
Die vent van jouw is gewoon een lafaard als je het mij vraagt!
Ik denk niet dat je hier gelukkig van wordt....
t zal wel
vrijdag 1 mei 2009 om 00:54
quote:teresasa schreef op 30 april 2009 @ 23:29:
Oké, ik ben weer thuis.
Eleonora, permanentia, mavis; het klopt, ik moet voor mezelf bedenken wat ik wil, met hem verder of ermee kappen. Maar ik wil er mee verder, 'kosten wat kost'. En dat wordt heel moeilijk, maar ik ben bang dat ik niet zonder hem kan...
Hoezo kan je niet zonder hem? Voorziet hij je van zuurstof of voedsel wat je anders niet kan krijgen? Of bedoel je dat je liever niet zonder hem wil.... dat is iets anders. Iedereen kan het zonder een bepaalde partner, dus niet zo dramatisch.
De rest ook erg bedankt voor jullie lieve en meelevende reacties..
Het vervolg van vanochtend voor de geinteresseerden en meelevenden, alvast bedankt voor het begrip.
Vandaag een lange dag gewerkt, en daarna is mijn vriend naar me toe gekomen omdat ik er op had aangedrongen dat we zouden praten. Hij stemde er al vrij snel mee in, en ondanks dat ik daar blij mee was heb ik letterlijk moeten overgeven van spanning. Ik wist niet eens waar die spanning voor diende.
Maargoed, vervolgens zag ik hem om half acht vanavond. Hij snapte niet wat er aan de hand was en was zich van geen kwaad bewust, hij kon zich werkelijk waar niet herinneren dat hij met een meisje had staan praten, enz. Ik had me er maar bij neergelegt en toen zijn we gaan eten. Daarna is hij nog samen met mij richting mijn huis gelopen. En toen wou ik hem iets vragen, maar ik zei dat ik dat niet durfde. Hij zei dat ie graag wou dat ik het toch zei. En toen zei/vroeg ik het: kun je bewijzen dat het uit is met je ex? En hij zei dat hij dat zou willen als ik hem zou zeggen hoe. Oké, daar wist ik zo snel nog geen antwoord op, vervolgens begon ik over het gedoe dat ik zijn ouders en vrienden niet kende, en toen begon hij te zuchten. Wat ik haat! Dat zuchten, geen antwoord geven en zeggen dat hij radeloos is. Hij zei dat we op deze manier niet verder kunnen, daar ben ik het met hem over eens.
Op welke manier kunnen jullie niet verder dan? Volgens mij zit er iets heel erg scheef in deze "relatie" en dat weet je zelf ook wel, daarom moest je ook overgeven.
Vervolgens wil ik met hem praten, maar hij wil gewoon echt dat we tijdelijk een stapje terug moeten doen, omdat hij me nu geen spanningen meer wil geven. Ik vind dit echt niet zo'n geweldig idee.
Wat een rotsmoes van hem, dus hij wil afstand omdat dat beter is voor jou? Hij zei dat we alles blijven doen wat we nu doen, maar dat we er de druk af halen door de woordjes vriend en vriendin even te vergeten.
Hij wil dus dat je beschikbaar bent om te neuken en daarnaast wil hij ook de ruimte om met anderen te neuken. Je bent dus voor hem geen gelijkwaardige liefdespartner. En dat is een heel belangrijk leermoment, waarbij je eerste dilemma speelt, namelijk, je wilt niet zonder hem, maar meid je zal toch echt moeten want hij wil niet met jou
Ik ben het hier dus echt niet mee eens, misschien heb ik het er zelf naargemaakt.
Natuurlijk niet, jij had een vraag en wilde daar een antwoord op. Dat is geen reden om een relatie te verbreken of in de ijskast te zetten. het wordt hem gewoon te heet onder de voeten, en daar heeft ie geen zin in.
Maar ik probeer het ook op te lossen, maar hij staat gewoon niet open voor mijn oplossingen (praten, mij meer vertrouwen geven door me toch maar als z'n vriendin voor te stellen aan vrienden en familie, enz enz) maar probeert zijn eigen 'oplossing' door te dringen. Het is wel echt voor tijdelijk, maar ik ben echt bang dat we daarna weer van vooraf aan kunnen beginnen, en daar heb ik gewoon totáál geen zin in, niet dat ik er te 'lui' voor ben, maar ik ben bang dat we dan weer opnieuw dezelfde vertrouwens kwesties krijgen. We zouden er allebei een nachtje over slapen en we hebben afgesproken om het er morgen weer over te hebben. Ik wil er gewoon echt niet mee akkoord gaan. Wat nu?
Deze jongen is slecht nieuws, ik zet de zaken nog even voor je op een rijtje:
1. Hij wil je niet voorstellen aan zijn familie en vrienden
2. hij kan/wil niet aantonen dat hij geen relatie meer heeft met zijn ex
3. als ie het moeilijk krijgt verbreekt hij de relatie en legt hij de schuld bij jou neer.
het meest zorgelijke punt is wel dat jij dit ook nog accepteert zegt niet zonder hem te kunnen en ook nog denkt dat je iets verkeerds hebt gedaan.
Een verdrietige en vermoeide en hopeloze Teresa \
Oké, ik ben weer thuis.
Eleonora, permanentia, mavis; het klopt, ik moet voor mezelf bedenken wat ik wil, met hem verder of ermee kappen. Maar ik wil er mee verder, 'kosten wat kost'. En dat wordt heel moeilijk, maar ik ben bang dat ik niet zonder hem kan...
Hoezo kan je niet zonder hem? Voorziet hij je van zuurstof of voedsel wat je anders niet kan krijgen? Of bedoel je dat je liever niet zonder hem wil.... dat is iets anders. Iedereen kan het zonder een bepaalde partner, dus niet zo dramatisch.
De rest ook erg bedankt voor jullie lieve en meelevende reacties..
Het vervolg van vanochtend voor de geinteresseerden en meelevenden, alvast bedankt voor het begrip.
Vandaag een lange dag gewerkt, en daarna is mijn vriend naar me toe gekomen omdat ik er op had aangedrongen dat we zouden praten. Hij stemde er al vrij snel mee in, en ondanks dat ik daar blij mee was heb ik letterlijk moeten overgeven van spanning. Ik wist niet eens waar die spanning voor diende.
Maargoed, vervolgens zag ik hem om half acht vanavond. Hij snapte niet wat er aan de hand was en was zich van geen kwaad bewust, hij kon zich werkelijk waar niet herinneren dat hij met een meisje had staan praten, enz. Ik had me er maar bij neergelegt en toen zijn we gaan eten. Daarna is hij nog samen met mij richting mijn huis gelopen. En toen wou ik hem iets vragen, maar ik zei dat ik dat niet durfde. Hij zei dat ie graag wou dat ik het toch zei. En toen zei/vroeg ik het: kun je bewijzen dat het uit is met je ex? En hij zei dat hij dat zou willen als ik hem zou zeggen hoe. Oké, daar wist ik zo snel nog geen antwoord op, vervolgens begon ik over het gedoe dat ik zijn ouders en vrienden niet kende, en toen begon hij te zuchten. Wat ik haat! Dat zuchten, geen antwoord geven en zeggen dat hij radeloos is. Hij zei dat we op deze manier niet verder kunnen, daar ben ik het met hem over eens.
Op welke manier kunnen jullie niet verder dan? Volgens mij zit er iets heel erg scheef in deze "relatie" en dat weet je zelf ook wel, daarom moest je ook overgeven.
Vervolgens wil ik met hem praten, maar hij wil gewoon echt dat we tijdelijk een stapje terug moeten doen, omdat hij me nu geen spanningen meer wil geven. Ik vind dit echt niet zo'n geweldig idee.
Wat een rotsmoes van hem, dus hij wil afstand omdat dat beter is voor jou? Hij zei dat we alles blijven doen wat we nu doen, maar dat we er de druk af halen door de woordjes vriend en vriendin even te vergeten.
Hij wil dus dat je beschikbaar bent om te neuken en daarnaast wil hij ook de ruimte om met anderen te neuken. Je bent dus voor hem geen gelijkwaardige liefdespartner. En dat is een heel belangrijk leermoment, waarbij je eerste dilemma speelt, namelijk, je wilt niet zonder hem, maar meid je zal toch echt moeten want hij wil niet met jou
Ik ben het hier dus echt niet mee eens, misschien heb ik het er zelf naargemaakt.
Natuurlijk niet, jij had een vraag en wilde daar een antwoord op. Dat is geen reden om een relatie te verbreken of in de ijskast te zetten. het wordt hem gewoon te heet onder de voeten, en daar heeft ie geen zin in.
Maar ik probeer het ook op te lossen, maar hij staat gewoon niet open voor mijn oplossingen (praten, mij meer vertrouwen geven door me toch maar als z'n vriendin voor te stellen aan vrienden en familie, enz enz) maar probeert zijn eigen 'oplossing' door te dringen. Het is wel echt voor tijdelijk, maar ik ben echt bang dat we daarna weer van vooraf aan kunnen beginnen, en daar heb ik gewoon totáál geen zin in, niet dat ik er te 'lui' voor ben, maar ik ben bang dat we dan weer opnieuw dezelfde vertrouwens kwesties krijgen. We zouden er allebei een nachtje over slapen en we hebben afgesproken om het er morgen weer over te hebben. Ik wil er gewoon echt niet mee akkoord gaan. Wat nu?
Deze jongen is slecht nieuws, ik zet de zaken nog even voor je op een rijtje:
1. Hij wil je niet voorstellen aan zijn familie en vrienden
2. hij kan/wil niet aantonen dat hij geen relatie meer heeft met zijn ex
3. als ie het moeilijk krijgt verbreekt hij de relatie en legt hij de schuld bij jou neer.
het meest zorgelijke punt is wel dat jij dit ook nog accepteert zegt niet zonder hem te kunnen en ook nog denkt dat je iets verkeerds hebt gedaan.
Een verdrietige en vermoeide en hopeloze Teresa \
vrijdag 1 mei 2009 om 04:16
Teresa,
Jij komt op me over als een zielig onzeker musje. Het is werkelijk beschamend voor jezelf hoe jij je opstelt. Dingen zeggen als "ik kan niet zonder hem, koste wat kost met hem verder, overgeven van de spanning". En je bent nog maar een paar maanden met hem samen????!!!
Ik weet dat ik tegen dovemans oren praat want vrouwen zoals jij gaan door met dit destructieve gedrag net zolang tot ze uitgekots worden door hun partner en dan gaan ze nog verder.
Ik weet dat je het niet wil horen maar: Stop hiermee, over klaar uit. Deze 'relatie' is niet goed voor je en het zal nooit wat worden als het in zo`n pril stadium al zó verknipt is.
Djeez, dat vrouwen zich zo laten gaan en zich zo verlagen. Onbegrijpelijk.
Jij komt op me over als een zielig onzeker musje. Het is werkelijk beschamend voor jezelf hoe jij je opstelt. Dingen zeggen als "ik kan niet zonder hem, koste wat kost met hem verder, overgeven van de spanning". En je bent nog maar een paar maanden met hem samen????!!!
Ik weet dat ik tegen dovemans oren praat want vrouwen zoals jij gaan door met dit destructieve gedrag net zolang tot ze uitgekots worden door hun partner en dan gaan ze nog verder.
Ik weet dat je het niet wil horen maar: Stop hiermee, over klaar uit. Deze 'relatie' is niet goed voor je en het zal nooit wat worden als het in zo`n pril stadium al zó verknipt is.
Djeez, dat vrouwen zich zo laten gaan en zich zo verlagen. Onbegrijpelijk.
vrijdag 1 mei 2009 om 07:52
Lieve Teresa,
Heb net je hele topic doorgelezen en op 1 of andere manier raakt het me.
Ikzelf heb jarenlang in een relatie gezeten waarvan ik diep van binnen wist dat het niet klopte.
Nee hij ging niet vreemd maar...hoe moet ik dat zeggen
Hij had een wereld met Summer en een wereld zonder Summer
De wereld met Summer was geweldig, we deden leuke dingen, gingen samen op vakantie deelden MIJN vrienden hadden het over de toekomst enz
Maar elke keer als bijvoorbeeld het onderwerp samenwonen, trouwen of dat soort zaken ter sprake kwam sloeg hij dicht
Moeilijke jeugd gehad, vreemdgaande ex vriendin gehad
Hij wilde graag met me verder maar wist niet hoe...
Ook ik dacht op een bepaald punt dat ik niet zonder hem kon
Dat mijn leven op zou houden, maar ik hing wel elke keer in de gordijnen als hij dagen niets van zich liet horen
Omdat hij weer in een wereldje zat waar ik niet bijhoorde
Daar wordt een mens ook onzeker van.
En het erge was...elke keer beloofde hij beterschap, en naief als ik was...elke keer geloofde ik het
We zijn maanden uit elkaar geweest maar toch weer terug gekomen bij elkaar
Hij wilde niet zonder me
Na heel veel praten en opnieuw opbouwen van vertrouwen zijn we opnieuw begonnen en nu zou alles anders worden
Ik zou deel gaan uitmaken van zijn andere levens
En weer....weer gebeurde het niet
Uiteindelijk na bijna 3 jaat toch de knoop doorgehakt en samen besloten uit elkaar te gaan
Ben er stuk van geweest maar nu een jaar later durf ik te zeggen dat het de beste beslissing ooit is geweest
Ik kan wel degelijk zonder hem
En mijn leven is er een stuk leuker op geworden
Heb een ontzettend lieve lief die waar ik al die rare onderbuikgevoelens niet heb
Die net zo betrokken is bij mijn leven als ik bij het zijne
Ben het eens met Empress
Stop hiermee
Blijf niet (net als ik) 3 jaar in een relatie zitten waarvan je WEET dat het niet klopt.
Echt...dit is niet goed voor je
Het moet geen druk zijn om elkaar vriendje en vriendinnetje te noemen, dat zijn woorden die je vol trots moet uitspreken en niet onder het tapijt moet schuiven!
Heel veel succes
Heb net je hele topic doorgelezen en op 1 of andere manier raakt het me.
Ikzelf heb jarenlang in een relatie gezeten waarvan ik diep van binnen wist dat het niet klopte.
Nee hij ging niet vreemd maar...hoe moet ik dat zeggen
Hij had een wereld met Summer en een wereld zonder Summer
De wereld met Summer was geweldig, we deden leuke dingen, gingen samen op vakantie deelden MIJN vrienden hadden het over de toekomst enz
Maar elke keer als bijvoorbeeld het onderwerp samenwonen, trouwen of dat soort zaken ter sprake kwam sloeg hij dicht
Moeilijke jeugd gehad, vreemdgaande ex vriendin gehad
Hij wilde graag met me verder maar wist niet hoe...
Ook ik dacht op een bepaald punt dat ik niet zonder hem kon
Dat mijn leven op zou houden, maar ik hing wel elke keer in de gordijnen als hij dagen niets van zich liet horen
Omdat hij weer in een wereldje zat waar ik niet bijhoorde
Daar wordt een mens ook onzeker van.
En het erge was...elke keer beloofde hij beterschap, en naief als ik was...elke keer geloofde ik het
We zijn maanden uit elkaar geweest maar toch weer terug gekomen bij elkaar
Hij wilde niet zonder me
Na heel veel praten en opnieuw opbouwen van vertrouwen zijn we opnieuw begonnen en nu zou alles anders worden
Ik zou deel gaan uitmaken van zijn andere levens
En weer....weer gebeurde het niet
Uiteindelijk na bijna 3 jaat toch de knoop doorgehakt en samen besloten uit elkaar te gaan
Ben er stuk van geweest maar nu een jaar later durf ik te zeggen dat het de beste beslissing ooit is geweest
Ik kan wel degelijk zonder hem
En mijn leven is er een stuk leuker op geworden
Heb een ontzettend lieve lief die waar ik al die rare onderbuikgevoelens niet heb
Die net zo betrokken is bij mijn leven als ik bij het zijne
Ben het eens met Empress
Stop hiermee
Blijf niet (net als ik) 3 jaar in een relatie zitten waarvan je WEET dat het niet klopt.
Echt...dit is niet goed voor je
Het moet geen druk zijn om elkaar vriendje en vriendinnetje te noemen, dat zijn woorden die je vol trots moet uitspreken en niet onder het tapijt moet schuiven!
Heel veel succes
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
vrijdag 1 mei 2009 om 08:22
Meds heeft gelijk. Deze man liegt en manipuleert jou en hij weet precies hoe hij het elke keer terug bij jou moet leggen. Jij stelt hem een vraag en hij maakt er meteen van dat jullie misschien maar uit elkaar moeten. Hij weet ook dat jij dat niet wil, en daarmee zorgt hij ervoor dat je je vraag intrekt. Deze man verbergt iets en je voelt dat zelf ook wel aan.
Helaas wordt deze man in zijn leugens bevestigd door al diegenen die zeggen dat jij niet zo moet zeuren. Ja, zoveel bellen is kinderachtig en bezitterig. Maar het neemt niet weg dat je voorgevoel volgens mij wel klopt.
Veel sterkte. Ik hoop dat je de kracht kan vinden om je los te maken van deze man.
Helaas wordt deze man in zijn leugens bevestigd door al diegenen die zeggen dat jij niet zo moet zeuren. Ja, zoveel bellen is kinderachtig en bezitterig. Maar het neemt niet weg dat je voorgevoel volgens mij wel klopt.
Veel sterkte. Ik hoop dat je de kracht kan vinden om je los te maken van deze man.
vrijdag 1 mei 2009 om 09:07
Je vergist je Teresasa. Je kunt wél zonder hem. Je wíl niet. Dat schrijf je zelf in een van je laatste postings. Je wil door met deze man, 'koste wat het kost' zelfs.
Zoveel opoffering voor een ander persoon, in dit geval een man, zal je veel kosten van jezelf. Je levert alleen maar in als je je zo kwetsbaar opstelt.
Maar, ik snap dat ik tegen dovemansoren praat op dit moment. Ik schreef het al eerder, je kiest zelf voor een relatie met iemand die aanwijsbaar niet trouw is en volhardt daarin.
Het enige wat we kunnen doen is je sterkte wensen en hopen dat je oogkleppen op een dag afvallen. Hopelijk niet (maar waarschijnlijk wel) pas als je héél veel hartepijn hebt moeten verdragen. Het maakt de man in kwestie geen eikel of zo, het zal best een hele leuke vent zijn maar hij is niet dé vent voor jou als hij je zo onrustig maakt.
Natuurlijk wil hij nu afstand en heel slim van hem om te zeggen dat dat beter is voor jou en dat jij rust nodig hebt. Je wordt aardig bespeeld. Hij moet ruimte hebben om te doen waar hij zin in heeft en hij zal jou dus in zekere zin op afstand houden als hij je niet kan gebruiken. Heel zwaar. Hopelijk stink je niet in de val om een kind met hem te gaan krijgen om hem aan je te binden of zo. Dat zal je leven alleen nog maar zwaarder maken.
Onthoud dat jij de enige bent die jou los kan maken van deze man, of hij doet het, als hij het zat is door jou op zijn nek gezeten te worden. Rustig en harmonieus zal het wel niet worden tussen jullie. De prijs voor een 'spannende' relatie is jammer genoeg vaak heel hoog maar jij bepaalt zelf met hoeveel je van jezelf wil betalen.
Ik wens je veel kracht toe en ook een gezond verstand (niet aanmatigend bedoeld maar een relatie als de jouwe met zoveel spanning dat je er van kotst, maakt je stapelgek).
(f)
Zoveel opoffering voor een ander persoon, in dit geval een man, zal je veel kosten van jezelf. Je levert alleen maar in als je je zo kwetsbaar opstelt.
Maar, ik snap dat ik tegen dovemansoren praat op dit moment. Ik schreef het al eerder, je kiest zelf voor een relatie met iemand die aanwijsbaar niet trouw is en volhardt daarin.
Het enige wat we kunnen doen is je sterkte wensen en hopen dat je oogkleppen op een dag afvallen. Hopelijk niet (maar waarschijnlijk wel) pas als je héél veel hartepijn hebt moeten verdragen. Het maakt de man in kwestie geen eikel of zo, het zal best een hele leuke vent zijn maar hij is niet dé vent voor jou als hij je zo onrustig maakt.
Natuurlijk wil hij nu afstand en heel slim van hem om te zeggen dat dat beter is voor jou en dat jij rust nodig hebt. Je wordt aardig bespeeld. Hij moet ruimte hebben om te doen waar hij zin in heeft en hij zal jou dus in zekere zin op afstand houden als hij je niet kan gebruiken. Heel zwaar. Hopelijk stink je niet in de val om een kind met hem te gaan krijgen om hem aan je te binden of zo. Dat zal je leven alleen nog maar zwaarder maken.
Onthoud dat jij de enige bent die jou los kan maken van deze man, of hij doet het, als hij het zat is door jou op zijn nek gezeten te worden. Rustig en harmonieus zal het wel niet worden tussen jullie. De prijs voor een 'spannende' relatie is jammer genoeg vaak heel hoog maar jij bepaalt zelf met hoeveel je van jezelf wil betalen.
Ik wens je veel kracht toe en ook een gezond verstand (niet aanmatigend bedoeld maar een relatie als de jouwe met zoveel spanning dat je er van kotst, maakt je stapelgek).
(f)
vrijdag 1 mei 2009 om 09:26
Mooi gesproken weer Leo,
Je weet het misschien niet maar ik heb ontzettend veel aan dit soort postings van jou gehad toen ik zelf midden in die foute relatie zat
Ze waren niet persoonlijk aan mij gericht (want ik was toen alleen nog meelezer)
Maar jij zegt de dingen zo waar, maar vooral zo lief!
Lieve TO, luister alsjeblieft naar de goeie adviezen die hier worden gegeven.
En bij verdriet niet terugrennen naar hem maar het hier van je af komen schrijven...
Je weet het misschien niet maar ik heb ontzettend veel aan dit soort postings van jou gehad toen ik zelf midden in die foute relatie zat
Ze waren niet persoonlijk aan mij gericht (want ik was toen alleen nog meelezer)
Maar jij zegt de dingen zo waar, maar vooral zo lief!
Lieve TO, luister alsjeblieft naar de goeie adviezen die hier worden gegeven.
En bij verdriet niet terugrennen naar hem maar het hier van je af komen schrijven...
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
vrijdag 1 mei 2009 om 09:33
Meds, Summerdance en Eleonora, ik wil inderdaad niet zonder hem. Ook al zijn we nog maar kort samen, we kennen elkaar wel al flink een tijdje, en zodoende zijn we naar elkaar toegegroeid.. Hij heeft me zo gesteund in zoveel dingen, dat ik heel erg aanhankelijk ben geworden, en dat ik denk niet zonder hem te kunnen.
Ik weet dat wat jullie zeggen het beste is, en dat ik er eigenlijk mee moet stoppen, maar dat wil ik echt niet. En dat ben ik dan ook echt niet van plan. Want naast die ruzies(elke paar weken, ook al is het de laatste tijd iets minder 'erg' op de afgelopen ruzie na dan) ben ik ook echt dolgelukkig met deze man. Hij is mijn alles. Ik zie hem 3 à 4 keer in de week, en de andere dagen van de week verlang ik hem te zien, gewoon omdat ik hem mis. En natuurlijk heb ik nog mijn vrienden en vriendinnen buiten hem, maar het liefst neem ik hem overal mee naartoe zodat ik hem niet hoef te missen. Als ik samen met hem ben weet ik niet hoe goed ik hem moet vast houden, en hoeveel kusjes ik hem wel niet moet geven omdat ik gewoon zoveel van hem hou en zo ontzettend verliefd ben.
Daarom denk ik en voel ik dat ik er nog niet klaar voor ben om er nu al mee te stoppen. Als het alleen 'houden van' was geweest, dan had ik gewoon met hem verder gegaan als goeie vrienden, uit ervaring (met een andere man, O wat ben ik toch een stuk ongeluk in de liefde..) weet ik dat dat dan toch het beste is voor beide. Maar ik ben verliefd. En ik kan die verliefdheid niet van me af halen, ik kan die niet uit me halen, en ik kan die ook niet op een lager pitje zetten voor tijdelijk.
Vandaag zie ik hem weer en we zouden allebei nadenken over zijn voorstel om tijdelijk (ongeveer een maand volgens zijn idee) uit elkaar te gaan. Maar ik wil het niet, en ik krijg het echt niet over me hart om daar toch mee in te gaan. Ik heb er vanacht van wakker gelegen, en liggen dubben. De ene situatie met de andere vergelijken. Maar als ik me inbeelde dat we uit elkaar zouden gaan dan was het aan het begin nog wel draagbaar, maar toen ik doordacht en verder dacht wou ik het gewoon niet. Niet zozeer omdat ik bang ben om hem echt kwijt te raken, immers zegt hij zelf dat hij voor altijd bij me wil zijn, al is dat als vriend en vriendin of gewoon als hele goeie vrienden. Maar ik ben gewoon bang dat ik er gewoon heel ongelukkig van word, én ergens ben ik bang dat we als we eenmaal uit elkaar gaan, we niet meer op deze manier bij elkaar komen, en dus niet meer terug gaan naar het stadium vriend en vriendin, al belooft hij me van wel. En daarnaast ben ik bang, en deze angst heb ik al eerder uitgesproken, om gewoon áls we weer bij elkaar terug zijn wéér dezelfde vertrouwens kwesties gaan hebben.
Vandaag zie ik hem rond een uur of één. Ik ga hem vertellen dat ik het er nog steeds niet mee eens ben, dat ik het niet wil, en ik zal hem vertellen waar ik bang voor ben. En Eleonora, ik ga jouw tips opvolgen en hem echt proberen niet aan te vallen.
Ik twijfel nog aan 1 ding. Eigenlijk wil ik hem voor de keus zetten te kiezen voor mij, of mij helemaal kwijt te raken.. En ik weet dat hij het tweede niet wil, maar ben bang dat hij dan het eerste kiest uit medelijden of zoiets..
Als iemand nog tips heeft voor vanmiddag dan zijn die zeer gewild. Ik laat jullie weten hoe het is afgelopen..
Ik weet dat wat jullie zeggen het beste is, en dat ik er eigenlijk mee moet stoppen, maar dat wil ik echt niet. En dat ben ik dan ook echt niet van plan. Want naast die ruzies(elke paar weken, ook al is het de laatste tijd iets minder 'erg' op de afgelopen ruzie na dan) ben ik ook echt dolgelukkig met deze man. Hij is mijn alles. Ik zie hem 3 à 4 keer in de week, en de andere dagen van de week verlang ik hem te zien, gewoon omdat ik hem mis. En natuurlijk heb ik nog mijn vrienden en vriendinnen buiten hem, maar het liefst neem ik hem overal mee naartoe zodat ik hem niet hoef te missen. Als ik samen met hem ben weet ik niet hoe goed ik hem moet vast houden, en hoeveel kusjes ik hem wel niet moet geven omdat ik gewoon zoveel van hem hou en zo ontzettend verliefd ben.
Daarom denk ik en voel ik dat ik er nog niet klaar voor ben om er nu al mee te stoppen. Als het alleen 'houden van' was geweest, dan had ik gewoon met hem verder gegaan als goeie vrienden, uit ervaring (met een andere man, O wat ben ik toch een stuk ongeluk in de liefde..) weet ik dat dat dan toch het beste is voor beide. Maar ik ben verliefd. En ik kan die verliefdheid niet van me af halen, ik kan die niet uit me halen, en ik kan die ook niet op een lager pitje zetten voor tijdelijk.
Vandaag zie ik hem weer en we zouden allebei nadenken over zijn voorstel om tijdelijk (ongeveer een maand volgens zijn idee) uit elkaar te gaan. Maar ik wil het niet, en ik krijg het echt niet over me hart om daar toch mee in te gaan. Ik heb er vanacht van wakker gelegen, en liggen dubben. De ene situatie met de andere vergelijken. Maar als ik me inbeelde dat we uit elkaar zouden gaan dan was het aan het begin nog wel draagbaar, maar toen ik doordacht en verder dacht wou ik het gewoon niet. Niet zozeer omdat ik bang ben om hem echt kwijt te raken, immers zegt hij zelf dat hij voor altijd bij me wil zijn, al is dat als vriend en vriendin of gewoon als hele goeie vrienden. Maar ik ben gewoon bang dat ik er gewoon heel ongelukkig van word, én ergens ben ik bang dat we als we eenmaal uit elkaar gaan, we niet meer op deze manier bij elkaar komen, en dus niet meer terug gaan naar het stadium vriend en vriendin, al belooft hij me van wel. En daarnaast ben ik bang, en deze angst heb ik al eerder uitgesproken, om gewoon áls we weer bij elkaar terug zijn wéér dezelfde vertrouwens kwesties gaan hebben.
Vandaag zie ik hem rond een uur of één. Ik ga hem vertellen dat ik het er nog steeds niet mee eens ben, dat ik het niet wil, en ik zal hem vertellen waar ik bang voor ben. En Eleonora, ik ga jouw tips opvolgen en hem echt proberen niet aan te vallen.
Ik twijfel nog aan 1 ding. Eigenlijk wil ik hem voor de keus zetten te kiezen voor mij, of mij helemaal kwijt te raken.. En ik weet dat hij het tweede niet wil, maar ben bang dat hij dan het eerste kiest uit medelijden of zoiets..
Als iemand nog tips heeft voor vanmiddag dan zijn die zeer gewild. Ik laat jullie weten hoe het is afgelopen..
vrijdag 1 mei 2009 om 09:43
Ik heb maar 1 tip lieve schat
Zeg die afspraak voor vanmiddag af!
Je bent ontzettend emotioneel en gaat daar ook naar handelen.
Als ik lees dat je weet dat de enige juiste beslissing die je kan nemen is weggaan bij deze meneer maar je dat niet wilt dan hebben je hoofd en je hart een conflict
Je hart zal in dit geval altijd winnen.
Das niet raar, das eigenlijk logisch.
Lieverd luister, als je van elkaar houdt dan HOEF je geen maand afstand.
Als je van elkaar houdt dan wil je bij elkaar zijn
Maar als je van elkaar houdt kan je elkaar ook loslaten
Dus je eigen leven hebben zonder hem
Want ik denk dat je hem overlaad met kusjes en hem zo graag de hele tijd vasthoud als jullie elkaar zien niet voorkomt uit een houden van maar uit een soort angst...
Angst om hem te verliezen
Daarom wil je hem graag bij je hebben
Als jij geen maand uit elkaar wil (en dat wil je niet) moet je daar ook niet mee akkoord gaan.
Dat ga je namelijk never nooit volhouden
Je gaat een maand kapot, slaapt slecht en eet slecht
Na een maand heb jij weer helemaal hoop dat alles goed gaat komen
Lieve Teresa, het komt niet goed....iets is goed, of iets is kapot
Heb vreselijk verdriet, huil de ogen uit je hoofd eet kilo's chocolade maar verbreek alsjeblieft alle contact met deze man
Het gaat je kapot maken echt!
Zeg die afspraak voor vanmiddag af!
Je bent ontzettend emotioneel en gaat daar ook naar handelen.
Als ik lees dat je weet dat de enige juiste beslissing die je kan nemen is weggaan bij deze meneer maar je dat niet wilt dan hebben je hoofd en je hart een conflict
Je hart zal in dit geval altijd winnen.
Das niet raar, das eigenlijk logisch.
Lieverd luister, als je van elkaar houdt dan HOEF je geen maand afstand.
Als je van elkaar houdt dan wil je bij elkaar zijn
Maar als je van elkaar houdt kan je elkaar ook loslaten
Dus je eigen leven hebben zonder hem
Want ik denk dat je hem overlaad met kusjes en hem zo graag de hele tijd vasthoud als jullie elkaar zien niet voorkomt uit een houden van maar uit een soort angst...
Angst om hem te verliezen
Daarom wil je hem graag bij je hebben
Als jij geen maand uit elkaar wil (en dat wil je niet) moet je daar ook niet mee akkoord gaan.
Dat ga je namelijk never nooit volhouden
Je gaat een maand kapot, slaapt slecht en eet slecht
Na een maand heb jij weer helemaal hoop dat alles goed gaat komen
Lieve Teresa, het komt niet goed....iets is goed, of iets is kapot
Heb vreselijk verdriet, huil de ogen uit je hoofd eet kilo's chocolade maar verbreek alsjeblieft alle contact met deze man
Het gaat je kapot maken echt!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
vrijdag 1 mei 2009 om 09:45
vrijdag 1 mei 2009 om 09:52
vrijdag 1 mei 2009 om 09:52
Teresasa, ogen even open en luiken ook;
NOOIT EEN ULTIMATUM STELLEN ALS JE WIL DAT IEMAND BIJ JE BLIJFT!
Hoewel je er niet op rekent kan hij namelijk net zo makkelijk zeggen, ok, dan kap ik er helemaal mee.
Als je dat zou willen, een beslissing, eventueel niet eens door jou genomen maar geforceerd, zodat je weet waar je aan toe bent, prima, zeg ik, moet je doen (al zou het nooit mijn manier zijn). Maar jij wil hem behouden. Dan is een ultimatum als óf ik, óf niet, geen slim idee. Niet doen dus.
Je geeft dubbele signalen af. Zorg dat de boel nou eerst eens duidelijk is voor jezelf voordat je er met hem over gaat praten. Aan de ene kant wil je hem voor het blok zetten, aan de andere kant wil je hem ab-so-luut niet kwijt.
Wát gaat het worden?
De kans dat hij na jouw ultimatum toedeloe zegt, of een kans om met de man door te gaan, eventueel wat minder frequent, zoals hij voorstelde?
Als je hem, zoals je zelf zegt, koste wat het kost niet wil verliezen, dan is dat ultimatum geen goed idee. Dat kan ik je alvast verzekeren.
Je als een deurmat opstellen om maar bij hem te zijn is óók geen goed idee maar ik ben bang dat je eigenlijk overal mee akkoord zult gaan, áls je maar zijn vriendinnetje (of een van de vriendinnetjes) kunt blijven. Dat moet je natuurlijk helemaal zelf weten. Maar als je het op kunt brengen dan zou ik me juist wat meer van hem afwenden. Meer afstand creëren. Nu doe je alsof hij Gods gift to woman is.
Je maakt jezelf een stuk begeerlijker door je niet zo afhankelijk van hem op te stellen. De kans dat hij vervolgens meer voor jou kiest dan voor zijn vrije leventje is dan veel groter. Nu hoeft hij helemaal zijn best niet te doen. Je werpt je als een offerdier voor zijn voeten. Stop daar mee. Laat het eens van hém uitkomen, al die moeite.
Wil hij je minder zien? Prima. Dan zie je hem minder en je gaat hem zéker niet de hele dag bellen en SMS-en. Hij zal niet weten wat hem gebeurt. Als dat is wat je wil, dat hij bij je blijft dan moet je juist afstand nemen. Wat je liefhebt moet je loslaten. Als je aan zijn been gaat hangen maak je dat fragiele gebeuren wat zich nu tussen jullie afspeelt geheid kapot.
Maar een ultimatum, terwijl hij al afstand wil nemen, no way. Dat gaat je hart breken.
NOOIT EEN ULTIMATUM STELLEN ALS JE WIL DAT IEMAND BIJ JE BLIJFT!
Hoewel je er niet op rekent kan hij namelijk net zo makkelijk zeggen, ok, dan kap ik er helemaal mee.
Als je dat zou willen, een beslissing, eventueel niet eens door jou genomen maar geforceerd, zodat je weet waar je aan toe bent, prima, zeg ik, moet je doen (al zou het nooit mijn manier zijn). Maar jij wil hem behouden. Dan is een ultimatum als óf ik, óf niet, geen slim idee. Niet doen dus.
Je geeft dubbele signalen af. Zorg dat de boel nou eerst eens duidelijk is voor jezelf voordat je er met hem over gaat praten. Aan de ene kant wil je hem voor het blok zetten, aan de andere kant wil je hem ab-so-luut niet kwijt.
Wát gaat het worden?
De kans dat hij na jouw ultimatum toedeloe zegt, of een kans om met de man door te gaan, eventueel wat minder frequent, zoals hij voorstelde?
Als je hem, zoals je zelf zegt, koste wat het kost niet wil verliezen, dan is dat ultimatum geen goed idee. Dat kan ik je alvast verzekeren.
Je als een deurmat opstellen om maar bij hem te zijn is óók geen goed idee maar ik ben bang dat je eigenlijk overal mee akkoord zult gaan, áls je maar zijn vriendinnetje (of een van de vriendinnetjes) kunt blijven. Dat moet je natuurlijk helemaal zelf weten. Maar als je het op kunt brengen dan zou ik me juist wat meer van hem afwenden. Meer afstand creëren. Nu doe je alsof hij Gods gift to woman is.
Je maakt jezelf een stuk begeerlijker door je niet zo afhankelijk van hem op te stellen. De kans dat hij vervolgens meer voor jou kiest dan voor zijn vrije leventje is dan veel groter. Nu hoeft hij helemaal zijn best niet te doen. Je werpt je als een offerdier voor zijn voeten. Stop daar mee. Laat het eens van hém uitkomen, al die moeite.
Wil hij je minder zien? Prima. Dan zie je hem minder en je gaat hem zéker niet de hele dag bellen en SMS-en. Hij zal niet weten wat hem gebeurt. Als dat is wat je wil, dat hij bij je blijft dan moet je juist afstand nemen. Wat je liefhebt moet je loslaten. Als je aan zijn been gaat hangen maak je dat fragiele gebeuren wat zich nu tussen jullie afspeelt geheid kapot.
Maar een ultimatum, terwijl hij al afstand wil nemen, no way. Dat gaat je hart breken.
vrijdag 1 mei 2009 om 09:59
100% eens met Meds.
En Teresasa... je wilde een tip - ren naar de boekhandel en koop: De Ideale Vrouw Is Een Bitch van Sherry Argov.
Ik heb ook ooit zo'n vriend gehad - je schiet er niets mee op, bezorgt jezelf een maagzweer, slapeloze nachten, een verlaagd zelfbeeld (merk je pas later) en een verpest vertrouwen in liefdesrelaties. Anyways... lees dat boekje 'ns - het leest makkelijk weg en ik denk echt dat je het kan gebruiken.
En Teresasa... je wilde een tip - ren naar de boekhandel en koop: De Ideale Vrouw Is Een Bitch van Sherry Argov.
Ik heb ook ooit zo'n vriend gehad - je schiet er niets mee op, bezorgt jezelf een maagzweer, slapeloze nachten, een verlaagd zelfbeeld (merk je pas later) en een verpest vertrouwen in liefdesrelaties. Anyways... lees dat boekje 'ns - het leest makkelijk weg en ik denk echt dat je het kan gebruiken.
vrijdag 1 mei 2009 om 10:09
Ik kan het niet afzeggen Summerdance, al zou ik het willen, ik denk niet dat ik dat kán doen simpelweg omdat ik bang ben voor mijn eigen verdriet wat daarop gaat volgen.. Ik ga vanmiddag praten en hem vertellen dat ik het niet wil en ik denk dat jullie reacties een heleboel argumenten aan mij hebben gebracht die mij in mijn standpunt kunnen helpen verdedigen. Als na dit gesprek nog steeds de neuzen niet 1 kant op staan, dan moet ik er toch maar aan geloven. Ik hoop echt van niet. Ik zag net het topic van Eleonora van de Oogkleppen en Wazen, en ik neem aan dat dit jou door jouw moeilijke tijd heen heeft geholpen Summerdance? Ik ben in ieder geval begonnen het te lezen, en ik hoop dat het mij net zoveel kan helpen..
Nog één ding Summerdance: inderdaad, als je van elkaar houd kun je elkaar loslaten, zoals ik al zei, dit is mij eerder overkomen. De desbetreffende man en ik waren naar mijn idee geschapen voor elkaar, over bijna álles waren we het met elkaar eens, ik vond hem ontzettend aantrekkelijk (ondanks zijn verlepte hoofd door drugsgebruik; wat uiteindelijk ook voor mij de rede is geweest hem los te laten) ik kon ontzettend met hem lachen, we konden de beste gesprekken houden en bovenal gaf onze relatie mij het beste gevoel ever! Ik had dankzij hem een bestwel geisoleerd sociaal leven, dwz dat ik alleen met hem en zijn vrienden omging, aangezien hij me aanpraatte mijn vriendinnen te laten vallen, wat ik dan ook gewillig deed. Op een avond was ik bij hem en zijn vrienden waren er, en er werd zoals gewoonlijk óntzettend veel gedronken (en wat ik me later realiseerde heeft hij die avond ook bijna letterlijk voor me neus het een en ander in zijn eigen neus naar binnen gewerkt, maar blind dat ik was zág ik het gewoon echt niet). Die avond had ik een andere man aan de telefoon. Een collega van mij, waar ik me niet zozeer tot aangetrokken voelde maar waar ik toch zeker van gecharmeerd was. Ik stond achter in de tuin te bellen, en mijn vriend begon te schreeuwen. Na het gesprek beindigt te hebben, heb ik samen met hem in de tuin staan schreeuwen en gillen, tranen sprongen in me ogen, de eerste keer dat we echt zo'n erge ruzie hadden (ja met deze man had ik nóóit ruzie) en hij schrok er zelf van. Vervolgens probeerde hij me te pleasen die avond door niks gemeens meer te zeggen. Die avond werd ik veel te dronken, ik heb niet bij hem geslapen omdat ik me zo ziek voelde (van de drank) dat ik alleen wou zijn. De volgende dag kwam ik mijn tas nog ophalen bij hem, en hij vroeg hoe het met me ging, ik zei dat ik ziek was, maar verder oké. Ik ging de dag daarna nog met mijn ouders op vakantie, en hij wenste me succes. De laatste keer dat ik hem als mijn vriend heb gesproken, want daarna wisten we allebei dat het afgelopen was. In die vakantie is zoveel mij helder geworden, en na de vakantie heb ik hem ontlooppen. Nog steeds huil ik om deze man, want ik mis hem nog steeds. Maar nu zijn we vrienden.
Dit alles, de struggle waar ik doorheen ging.. Verschrikkelijk. Maar ik wilde het toen wel, het was mijn eigen initiatief. Ik wist dat het niet langer ging en ik wou het ook niet meer, voor onze eigen bestwil. Ik hield dan wel intens veel van deze man, maar de verliefdheid speelde geen rol meer.
Dat is nu wel het geval. Ik ben té verliefd op mijn huidige vriend, dat ik zelf nog niet rationeel onze breakup kan realiseren. Ik hou dus wel van hem, maar mijn verliefdheid heeft de macht in handen. En ik wil dus echt neit zonder hem.
Summerdance, het lijkt misschien alsof mijn hoofd en hart een conflict hebben, maar eerlijk gezegd is ook mijn hoofd overtuigd dat ik niet zonder hem wil. Althans nóg niet.
Ik ben misschien erg hopeloos maar het helpt ontzettend om dit te vertellen. Dit topic heeft me nu al echt geholpen, dus nogmaals iedereen, dank jullie wel!
PS: Sorry voor de lange verhalen, want ik merk dat ik echt veel schrijf, maar er is dan ook zoveel in mijn onrustige hoofd wat eruit moet..
Nog één ding Summerdance: inderdaad, als je van elkaar houd kun je elkaar loslaten, zoals ik al zei, dit is mij eerder overkomen. De desbetreffende man en ik waren naar mijn idee geschapen voor elkaar, over bijna álles waren we het met elkaar eens, ik vond hem ontzettend aantrekkelijk (ondanks zijn verlepte hoofd door drugsgebruik; wat uiteindelijk ook voor mij de rede is geweest hem los te laten) ik kon ontzettend met hem lachen, we konden de beste gesprekken houden en bovenal gaf onze relatie mij het beste gevoel ever! Ik had dankzij hem een bestwel geisoleerd sociaal leven, dwz dat ik alleen met hem en zijn vrienden omging, aangezien hij me aanpraatte mijn vriendinnen te laten vallen, wat ik dan ook gewillig deed. Op een avond was ik bij hem en zijn vrienden waren er, en er werd zoals gewoonlijk óntzettend veel gedronken (en wat ik me later realiseerde heeft hij die avond ook bijna letterlijk voor me neus het een en ander in zijn eigen neus naar binnen gewerkt, maar blind dat ik was zág ik het gewoon echt niet). Die avond had ik een andere man aan de telefoon. Een collega van mij, waar ik me niet zozeer tot aangetrokken voelde maar waar ik toch zeker van gecharmeerd was. Ik stond achter in de tuin te bellen, en mijn vriend begon te schreeuwen. Na het gesprek beindigt te hebben, heb ik samen met hem in de tuin staan schreeuwen en gillen, tranen sprongen in me ogen, de eerste keer dat we echt zo'n erge ruzie hadden (ja met deze man had ik nóóit ruzie) en hij schrok er zelf van. Vervolgens probeerde hij me te pleasen die avond door niks gemeens meer te zeggen. Die avond werd ik veel te dronken, ik heb niet bij hem geslapen omdat ik me zo ziek voelde (van de drank) dat ik alleen wou zijn. De volgende dag kwam ik mijn tas nog ophalen bij hem, en hij vroeg hoe het met me ging, ik zei dat ik ziek was, maar verder oké. Ik ging de dag daarna nog met mijn ouders op vakantie, en hij wenste me succes. De laatste keer dat ik hem als mijn vriend heb gesproken, want daarna wisten we allebei dat het afgelopen was. In die vakantie is zoveel mij helder geworden, en na de vakantie heb ik hem ontlooppen. Nog steeds huil ik om deze man, want ik mis hem nog steeds. Maar nu zijn we vrienden.
Dit alles, de struggle waar ik doorheen ging.. Verschrikkelijk. Maar ik wilde het toen wel, het was mijn eigen initiatief. Ik wist dat het niet langer ging en ik wou het ook niet meer, voor onze eigen bestwil. Ik hield dan wel intens veel van deze man, maar de verliefdheid speelde geen rol meer.
Dat is nu wel het geval. Ik ben té verliefd op mijn huidige vriend, dat ik zelf nog niet rationeel onze breakup kan realiseren. Ik hou dus wel van hem, maar mijn verliefdheid heeft de macht in handen. En ik wil dus echt neit zonder hem.
Summerdance, het lijkt misschien alsof mijn hoofd en hart een conflict hebben, maar eerlijk gezegd is ook mijn hoofd overtuigd dat ik niet zonder hem wil. Althans nóg niet.
Ik ben misschien erg hopeloos maar het helpt ontzettend om dit te vertellen. Dit topic heeft me nu al echt geholpen, dus nogmaals iedereen, dank jullie wel!
PS: Sorry voor de lange verhalen, want ik merk dat ik echt veel schrijf, maar er is dan ook zoveel in mijn onrustige hoofd wat eruit moet..
vrijdag 1 mei 2009 om 10:16
Schrijf jij maar lekker lange verhalen meis
Het helpt weet ik uit ervaring.
Ik weet niet eens meer precies welke posts me toentertijd zo geholpen hebben maar het was het vinden van herkenning en het niet veroordelen wat Leo altijd doet waardoor ik zo geraakt werd.
Ik had ook geen enkele illusie dat je de afspraak van vanmiddag af zou zeggen hoor.
Maar echt, je hoofd en je hart hebben wel degelijk een conflict hoor meis
Anders was je nu namelijk niet zo verdrietig geweest.
Hoe gek het ook klinkt, je KAN zonder die man
Het leven gaat gewoon door ook zonder hem
Maar je bent verliefd en je kiest er dus voor om daar niet te luisteren
Dat geeft niet, of nou ja dat geeft eigenlijk wel want je wordt er hartstikke verdrietig van.
Die neusjes van jullie....ik denk echt niet dat die vandaag dezelfde kant op gaan wijzen
Probeer je daar alsjeblieft een beetje op voor te bereidden
Heel veel succes vanmiddag!
Het helpt weet ik uit ervaring.
Ik weet niet eens meer precies welke posts me toentertijd zo geholpen hebben maar het was het vinden van herkenning en het niet veroordelen wat Leo altijd doet waardoor ik zo geraakt werd.
Ik had ook geen enkele illusie dat je de afspraak van vanmiddag af zou zeggen hoor.
Maar echt, je hoofd en je hart hebben wel degelijk een conflict hoor meis
Anders was je nu namelijk niet zo verdrietig geweest.
Hoe gek het ook klinkt, je KAN zonder die man
Het leven gaat gewoon door ook zonder hem
Maar je bent verliefd en je kiest er dus voor om daar niet te luisteren
Dat geeft niet, of nou ja dat geeft eigenlijk wel want je wordt er hartstikke verdrietig van.
Die neusjes van jullie....ik denk echt niet dat die vandaag dezelfde kant op gaan wijzen
Probeer je daar alsjeblieft een beetje op voor te bereidden
Heel veel succes vanmiddag!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
vrijdag 1 mei 2009 om 10:17
Eleonora, oké ik zal het ultimatum niet stellen, is zoals jij zegt geen goed idee. Ik ben het er mee eens. Maar ik heb nog één ding dat me dwars zit, want afstand nemen is nog niet eens zo'n groot probleem, hij gaat binnenkort naar londen, en ik heb een hele drukke tijd voor de boeg, dus minder contact is niet mijn grootste zorg, dat kán ik, en ik weet dat het beter is en daarom wíl ik het ook.
Máár hij wil er dan de druk af halen door te zeggen dat we elkaar geen vriendje en vriendinnetje meer noemen. Dát zit mij dwars. Verder gaan als vriend en vriendin maar voorlopig véél minder contact, MIJ BEST, no problemo, ik kan dat wel, en wil dat ook wel (liever niet natuurlijk maar als het moet dan sta ik daar voor open). Maar op het moment dat hij zegt dat we even terug gaan naar het 'gewoon vrienden' zijn zeg ik: nee. Dat wil ik niet en dan ben ik gewoon echt bang voor de consequencies zoals ik eerder uitlegde..
Dus dat ga ik tegen hem zeggen vanmiddag, zeggen dat minder contact, op een lager pitje, FINE! Maar ik hou voet bij stuk en wil gewoon niet uit elkaar. We zullen zien wat hij daarop te zeggen heeft.
Máár hij wil er dan de druk af halen door te zeggen dat we elkaar geen vriendje en vriendinnetje meer noemen. Dát zit mij dwars. Verder gaan als vriend en vriendin maar voorlopig véél minder contact, MIJ BEST, no problemo, ik kan dat wel, en wil dat ook wel (liever niet natuurlijk maar als het moet dan sta ik daar voor open). Maar op het moment dat hij zegt dat we even terug gaan naar het 'gewoon vrienden' zijn zeg ik: nee. Dat wil ik niet en dan ben ik gewoon echt bang voor de consequencies zoals ik eerder uitlegde..
Dus dat ga ik tegen hem zeggen vanmiddag, zeggen dat minder contact, op een lager pitje, FINE! Maar ik hou voet bij stuk en wil gewoon niet uit elkaar. We zullen zien wat hij daarop te zeggen heeft.
vrijdag 1 mei 2009 om 10:20
Teresa....dan stel je hem dus wel voor een ultimatum
En ik vind (maar das persoonlijk) dat je jezelf in deze veel te veel opzij gaat zetten dan
Je gaat iets doen wat je eigenlijk niet wilt
Veel minder contact.
Je zegt dat je dat wel kan omdat het moet
Maar waarom moet het???
Omdat HIJ het wil toch, niet omdat JIJ het wil
Wat wil JIJ????
En ik vind (maar das persoonlijk) dat je jezelf in deze veel te veel opzij gaat zetten dan
Je gaat iets doen wat je eigenlijk niet wilt
Veel minder contact.
Je zegt dat je dat wel kan omdat het moet
Maar waarom moet het???
Omdat HIJ het wil toch, niet omdat JIJ het wil
Wat wil JIJ????
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
vrijdag 1 mei 2009 om 10:21
