Gekmakende schoonzus met borderline

Labyrint in perspectief



Ik ken deze organisatie niet persoonlijk, maar ze zorgen wel voor lotgenotencontact of -avonden.

Mijn schoonzus heeft ook borderline. Het enige wat ik je aan kan raden:



* hou het luchtig



* laat je frustratie varen



* focus er niet te veel op dat je gelijk krijgt



* stel duidelijk grenzen



* en als ze tekeer gaat, hou haar een spiegel voor...

Heel goed je grenzen aangeven Pink. Je zult daarbij dus ook consequent moeten zijn.

Verder geen tips maar wel sterkte.

Ik heb vaker met mensen waarbij borderline gediagnosticeerd was opgenomen geweest en bij de één is het sterker aanwezig dan bij de ander.

Diegene die mij probeerde te manipuleren of claimden liet ik heel gauw links liggen maar dat is in jouw geval erg moeilijk.

Wel weet ik van ervaringsdeskundigen dat grenzen stellen en consequent zijn heel goed zijn.

De meeste GGZ instellingen hebben lotgenoten avonden speciaal voor partners en familie van Borderliners.

Die spiegel waar Elenas het over heeft lijkt mij ook een goede tip trouwens.

Allereerst zou ik haar verhalen niet bij voorbat geloven en afspreken dat de rest van de familie dat óók niet doet zonder één en ander te verifiëren ; het zou heel jammer zijn als de rest van de familie elkaar schuin aan zou kijken door haar manipulaties .

Hoe was het contact tussen jullie tot nu toe ? close ?

Heb net even vluchtig je andere topic doorgelezen. Kan alleen maar zeggen dat jij haar los moet laten en er beter voor kan zorgen dat je een enigszins fatsoenlijk contact met haar hebt. Hoe moeilijk het ook is, de relatie tussen je vriend en zijn zus is belangrijk. Ga alsjeblieft nu niet ook nog aan hem trekken zodat hij tussen twee vuren in zit. Wat ze gedaan heeft met scharrel/haar eigen moeder etc. zijn allemaal dingen die in het verleden zijn gebeurd en die niet jouw zaken zijn.



Ik snap dat je je vriend wil beschermen en dat je niet wil dat zij de schoonfamilie in haar greep houdt, maar het is niet jouw taak haar te veranderen of de familieverhoudingen te veranderen. Hoe vervelend ook, je kan luisteren en er zijn. Maar je kunt niet de familieverhoudingen op scherp zetten.



En natuurlijk kan mijn eigen schoonzus (vriendin van mijn broer, ze hebben samen een kind) mij ook het bloed onder de nagels vandaan halen, zeker wanneer ze zelfgenoegzaam arrogant doet. Maar ik heb met de jaren geleerd mijn mond te houden als ze komt, luchtig tegen haar te doen en geen verwachtingen te hebben. Acceptatie is toch het beste.

http://www.annetje.nl/tips.htm

Borderliners zijn volgens mij gek op aandacht, mijn schoonzus tenminste wel. Doordat jij nu zo met haar bezig bent, krijgt ze precies wat ze wil...

Ik heb een broer met borderline en herken veel in de al genoemde tips. Duidelijke grenzen stellen en NIET in discussie gaan. Met name dat laatste is soms zeer verleidelijk, ik ga ook nog regelmatig de fout in, maar het heeft gewoon echt geen zin, door zijn manipulatie van de discussie kun je je gelijk nooit krijgen en het bespaart je daarom een hoop frustratie door er sowieso niet aan te beginnen.

heb post aangepast naar de situatie

Neem een voorbeeld aan je vriend dan, liever "geluk" dan "gelijk" hoor...

Tip: misschien die "gesprekken" niet meer doen? Je verliest ze toch want er is niets wat jij kan zeggen dat haar kritisch naar zichzelf laat kijken. Laat het van je afglijden en probeer een beetje in het "nu" te leven. Want dat schoonzus er een zooi van maakt en mensen kwetst om wie jij geeft is niet leuk, maar jij bent verantwoordelijk voor jouw eigen geluk en niet voor dat van anderen. Zij moeten zelf een manier zien te vinden om met haar om te gaan. Je kan ze advies geven, maar er is niks concreets dat je kan doen om dit te verbeteren. Dus als je niks kan doen, laat het dan ook gaan want het is het niet waard haar je leven zo te laten beïnvloeden. Want aan het einde van de dag ben jij degene met een fijne relatie en met wie het goed gaat, en reken maar dat schoonzus daar stikjaloers op is...

Hoi,

Vanuit mijn werkveld heb ik dagelijks met deze problematiek te maken. Hier even wat tips



- Stel je neutraal affectief op ( inderdaad niet je laten verlijden tot discussies) Niet te veel emoties, kunnen ze niet handelen.



- Kom niet te dichtbij, ( ze kampen vaak met bindingsangst en verlatings angst) deze mensen kunnen hier niet mee omgaan en zullen je van zich af trappen op welke wijze dan ook.



- Stel heel duidelijk je grenzen. Deze mensen zijn meester in het leegzuigen van de omgeving, manipuleren en trekken hele teams, en families uit elkaar als je ze de kans geeft!



- Er is op internet veel info te vinden over deze problematiek. Bovendien ook veel voor het netwerk eromheen.



sucses meid!



Sucses en

van heel dichtbij in mijn eigen familie herken ik je verhaal.

na een lang en pijnlijk proces ben ik er achter dat het voor mij het beste werkt om weinig contact te hebben en tijdens de geringe contacten die er zijn afstand te houden. Ook inderdaad alle informatie met een korrel zout nemen en checken bij anderen voordat je conclusies trekt.

Vervelend en jammer, maar voor mij de beste methode, het raakt me nu minder of eigenlijk helemaal niet meer, omdat ik het niet meer dichtbij laat komen.

een paar keer in dezelfde valkuil trappen is vervelend, maar al doende leert men, op den duur ben je er zo flauw van dat je afstand houden uit zelfbescherming wel prima vindt.



sterkte!

zodat ze weer word wie ze was? zo werkt dat helaas niet ben ik bang. ze heeft waarschijnlijk ook haar goede momenten, dus misschien bedoel je dat?



ze zal zelf moeten inzien dat ze hulp nodig heeft,.



niet dat ik het voor haar wil opnemen, maar borderline is een eenzame ziekte, het geen wat je zo graag wil, maak je elke keer kapot, oftewel het is keihard vechten tegen jezelf.



ik hoop voor je dat jij een manier vind om mee om te gaan.



sterkte!

in het geval wat ik beschreef wordt er keurig gebruik gemaakt van medicijnen, gelukkig beseft diegene zelf ook dat zonder helemaal niet gefunctioneerd kan worden.

Helaas blijven alle negatieve aspecten gewoon aan de orde, hetzij in mindere mate.

Er gewoon niet of zo min mogelijk mee omgaan.

Hai allemaal...ik heb jullie reacties gelezen en ben toch ook een beetje geschrokken over het algemene beeld wat er over een 'borderliner' bestaat.

Opmerkingen zoals 'Er gewoon niet of zo min mogelijk mee omgaan' of 'Kom niet te dichtbij, ( ze kampen vaak met bindingsangst en verlatings angst) deze mensen kunnen hier niet mee omgaan en zullen je van zich af trappen op welke wijze dan ook' getuigen van onbegrip of in ieder geval van een heel eenzijdig beeld..



Ik ben zelf een borderliner. Dat is pas een jaar geleden bij me geconstateerd (ben nu 49) terwijl ik mijn hele leven voelde dat er iets niet goed zat en de ene therapeut, opname, psychiater etc. afgelopen heb. De diagnose was voor mij eerst een vreselijke schok maar gaf later ook opluchting: eindelijk kan ik het een plek geven!!

Ik heb klinische psychologie gestudeerd omdat ik geboeid (en geraakt) was door de geestelijke toestand van mensen..en mezelf.

Mijn moeder was een manipulatieve, harde, gemene borderliner. Ze heeft me erg beschadigd.

Ik ben niet iemand die woede uitbarstingen heeft, die manipuleert en/of verdraait. Maar ik heb weer andere eigenschappen. Veel zachter, voorzichtiger, angstiger.

Ik ben in een therapie speciaal voor borderliners gegaan en ik heb ontdekt dat er net zoveel soorten borderliners zijn als bv. griepvirussen. Natuurlijk zijn er veel overeenkomsten: verlatingsangst, een enorm minderwaardigheidsgevoel, vaak ook één of ander manier van zelfbeschadiging (automutilatie, drugs, alcohol, anorexia of boulimia etc.) gevoelens niet vast kunnen houden of het niet 'weten' wat ertoe leidt dat je óf in je hoofd óf helemaal in je gevoel zit. Daar zit dan niets tussen.

Tuurlijk zijn er ook de manipulatieve borderliners, zij die altijd aandacht willen krijgen, manipulatief zijn, woede uitbarstingen krijgen etc. Maar dat is écht niet standaard!

Vandaar dat ik reageer omdat ik het ergens ook verdrietig vind dat iedereen zo in een hokje gestopt wordt. ja, dan voel ik me aangesproken.

Wat Elenas hierboven zei vond ik erg goed!

Als iemand helemaal uit z'n dak gaat is er geen praten meer mogelijk. Laat haar afkoelen (waarschijnlijk loopt ze boos weg?) Probeer op een rustiger moment een gesprek aan te gaan waarbij je de emoties bij jezelf houdt: wat het JOU doet! Begin niet met verwijten want dan is het gesprek afgelopen. Alle borderliners die ik tot nu toe heb ontmoet hebben erg veel behoefte aan warmte, begrip, veiligheid en liefde.

En nee, dat houdt niet in dat ze zich meteen vastklampen. In tegendeel, vaak is er zo veel verlatingsangst dat ze wel uitkijken.

Probeer begrip te krijgen, hoe moeilijk dat ook is. De gedachtegang kan vreemd zijn maar er zit een bom van emoties onder (waarschijnlijk opgelopen in de vroege jeugd en verdere levensloop)

Juist omdat gedachten en gevoel vaak zo ver uiteen liggen kan het raadzaam zijn om te proberen te achterhalen wat ze nou werkelijk VOELT.

Mocht je daar geen zin in hebben: hou het kort en ja, geef altijd duidelijk je grenzen aan! Jou grenzen zijn gewoon erg belangrijk en als zij die niet respecteert kan je haar dat duidelijk maken en dan het gesprek beëindigen.



Nou ja, ik kan veel meer zeggen maar ik hou het hier maar even bij. Veel sterkte!!