Relaties
alle pijlers
Hij maakt me gek
maandag 4 mei 2009 om 19:13
Dag lieve lezers,
Ik weet niet goed wat ik hier mee bereiken wil. Misschien het gewoon eens van me afschrijven, tips over wat ik hier mee moet, hij maakt me gek!
Ik ken hem inmiddels ruim 1,5 jaar via mijn werk. Die allereerste blik, ik was meteen al verkocht. We kregen een bijzondere band. Zagen elkaar wekelijks en spraken over allerlei dingen. Ik zag een fonkeling wanneer we elkaar aankeken. Er was ' iets'.
Op het moment dat ik hem leerde kennen had ik een vriend. Ondanks dat ik hem leuk vond, voor mij een no-go om het ook maar een kans te geven. Hij liet daarbuiten al vaak te kennen dat hij voorlopig niet zat te wachten op een relatie. Ik vond/vind hem er ook geen type voor, echt een happy single die geniet van het leven! Ondanks mijn relatie, dacht ik buiten werktijd veel aan hem, aan ons. Altijd als we elkaar zagen, was er een wederzijdse blijdschap, een enthousiasme! Er hing een spanning. We moesten elkaar altijd even aanraken, lachen. Ik was ook altijd zo vrolijk als ik hem zag! (de relatie die ik toen had raakte een halfjaar later uit; stond geheel los van dit verhaal!)
Toch was het allemaal ook zo dubbel. Ik wist namelijk ook, dat het een jongen is die verder totaal niet bij me zou passen. Mentaal gezien zo verschillend! Het zou nooit gaan werken. Maar toch die aantrekkingskracht.
Het vreemde was, dat dit enthousiasme vaak wederzijds was, maar soms zo ineens kon omslaan, dan kon hij me ook prima negeren. Ik kreeg op een gegeven moment moeilijk hoogte van hem. In een slechte bui van mijzelf (als ik hier zat van was) kon ik hem dan ook prima negeren, alleen wist hij dan altijd weer mijn aandacht en reacties uit te lokken. Alsof ik hem niet 'mocht' negeren.
Ik kreeg uiteindelijk zijn gsm nummer. We smsten soms (altijd mijn initiatief om te beginnen). Als ik hem dan weer in real live zag bracht hij soms zaken weer ter sprake (begon bv deuntje te fluiten van de film waar we het over hadden gehad). Maar ineens later, kreeg ik een sms dat hij niet op mijn berichten zat te wachten. Ik was kwaad en een beetje teleurgesteld. Wat wilde hij nou?!
Kort daarna hadden we ineens weer een heel leuke dag samen. Veel lachen, blikken over-en weer, zinspelingen die er niet om logen, hij pakte zelfs mijn handen vast en we stonden innig te dansen! (ja, muziek op het werk
) hij bood ineens zijn excuses aan. Het was niet zozeer dat hij niet met mij wilde smsen, hij had gewoon een hekel aan smsen in het algemeen.
Oké, ik was weer vrolijk. Helemaal toen hij me uitnodigde om hem buiten het werk om beter te leren kennen. We maakten een afspraak voor een week later. Gezellig samen wat drinken. Toen ik hem die avond sprak en vroeg of het nog doorging, liet hij ineens weten niet te kunnen. Ik was weer zó teleurgesteld! Hij ging wel uit, oke, ik moest en zou ook uit. En ja, ik kwam hem tegen. Allebei teveel drank op. En hij nodigde me uit met hem mee naar huis te gaan. Natuurlijk wilde ik wel mee! Van het een kwam het ander. We hadden sex. Eindelijk!
Maar snel sloeg het enthousiasme alweer om. Toen direct erna het verzoek kwam om het stil te houden. Ik voelde me ineens zo gebruikt. Me laten leiden door drank, lust en door hem. Hij, de man die ik al zo lang wilde! Hij wist het..! Enigszins teleurgesteld ging ik naar huis. Een week later zag ik hem pas weer. Zijn blik, alsof het goed was! Hij lachte. Maar aan het eind van de dag, negeerde hij me weer volledig. Ik werd er radeloos van. Ik wórd er radeloos van! Ook word ik radeloos van mijzelf. Ik wéét dat we niet bij elkaar passen. Het zou nooit gaan werken. Maar waarom krijg ik hem dan niet uit mijn hoofd. Waarom laat ik me zo behandelen en ben ik zo afhankelijk van hem?! Ik wil hem vergeten (eigenlijk ook niet) maar hij zit vast in mijn hoofd. Hij stroomt door m'n bloed. Al 1,5 jaar, help!!
Ik weet niet goed wat ik hier mee bereiken wil. Misschien het gewoon eens van me afschrijven, tips over wat ik hier mee moet, hij maakt me gek!
Ik ken hem inmiddels ruim 1,5 jaar via mijn werk. Die allereerste blik, ik was meteen al verkocht. We kregen een bijzondere band. Zagen elkaar wekelijks en spraken over allerlei dingen. Ik zag een fonkeling wanneer we elkaar aankeken. Er was ' iets'.
Op het moment dat ik hem leerde kennen had ik een vriend. Ondanks dat ik hem leuk vond, voor mij een no-go om het ook maar een kans te geven. Hij liet daarbuiten al vaak te kennen dat hij voorlopig niet zat te wachten op een relatie. Ik vond/vind hem er ook geen type voor, echt een happy single die geniet van het leven! Ondanks mijn relatie, dacht ik buiten werktijd veel aan hem, aan ons. Altijd als we elkaar zagen, was er een wederzijdse blijdschap, een enthousiasme! Er hing een spanning. We moesten elkaar altijd even aanraken, lachen. Ik was ook altijd zo vrolijk als ik hem zag! (de relatie die ik toen had raakte een halfjaar later uit; stond geheel los van dit verhaal!)
Toch was het allemaal ook zo dubbel. Ik wist namelijk ook, dat het een jongen is die verder totaal niet bij me zou passen. Mentaal gezien zo verschillend! Het zou nooit gaan werken. Maar toch die aantrekkingskracht.
Het vreemde was, dat dit enthousiasme vaak wederzijds was, maar soms zo ineens kon omslaan, dan kon hij me ook prima negeren. Ik kreeg op een gegeven moment moeilijk hoogte van hem. In een slechte bui van mijzelf (als ik hier zat van was) kon ik hem dan ook prima negeren, alleen wist hij dan altijd weer mijn aandacht en reacties uit te lokken. Alsof ik hem niet 'mocht' negeren.
Ik kreeg uiteindelijk zijn gsm nummer. We smsten soms (altijd mijn initiatief om te beginnen). Als ik hem dan weer in real live zag bracht hij soms zaken weer ter sprake (begon bv deuntje te fluiten van de film waar we het over hadden gehad). Maar ineens later, kreeg ik een sms dat hij niet op mijn berichten zat te wachten. Ik was kwaad en een beetje teleurgesteld. Wat wilde hij nou?!
Kort daarna hadden we ineens weer een heel leuke dag samen. Veel lachen, blikken over-en weer, zinspelingen die er niet om logen, hij pakte zelfs mijn handen vast en we stonden innig te dansen! (ja, muziek op het werk
) hij bood ineens zijn excuses aan. Het was niet zozeer dat hij niet met mij wilde smsen, hij had gewoon een hekel aan smsen in het algemeen.Oké, ik was weer vrolijk. Helemaal toen hij me uitnodigde om hem buiten het werk om beter te leren kennen. We maakten een afspraak voor een week later. Gezellig samen wat drinken. Toen ik hem die avond sprak en vroeg of het nog doorging, liet hij ineens weten niet te kunnen. Ik was weer zó teleurgesteld! Hij ging wel uit, oke, ik moest en zou ook uit. En ja, ik kwam hem tegen. Allebei teveel drank op. En hij nodigde me uit met hem mee naar huis te gaan. Natuurlijk wilde ik wel mee! Van het een kwam het ander. We hadden sex. Eindelijk!
Maar snel sloeg het enthousiasme alweer om. Toen direct erna het verzoek kwam om het stil te houden. Ik voelde me ineens zo gebruikt. Me laten leiden door drank, lust en door hem. Hij, de man die ik al zo lang wilde! Hij wist het..! Enigszins teleurgesteld ging ik naar huis. Een week later zag ik hem pas weer. Zijn blik, alsof het goed was! Hij lachte. Maar aan het eind van de dag, negeerde hij me weer volledig. Ik werd er radeloos van. Ik wórd er radeloos van! Ook word ik radeloos van mijzelf. Ik wéét dat we niet bij elkaar passen. Het zou nooit gaan werken. Maar waarom krijg ik hem dan niet uit mijn hoofd. Waarom laat ik me zo behandelen en ben ik zo afhankelijk van hem?! Ik wil hem vergeten (eigenlijk ook niet) maar hij zit vast in mijn hoofd. Hij stroomt door m'n bloed. Al 1,5 jaar, help!!
maandag 4 mei 2009 om 20:10
quote:domnaiefmutsje schreef op 04 mei 2009 @ 19:56:
Hij wil haar wel... voor zijn egoboost, af en toe. Maar dat is niets persoonlijks, ze is alleen beschikbaar.....
Je wil je wil je wil, maar het zit er niet in.
Wat nu?
Ja, doorgaan met mijn leven. Iemand zoeken die mijn wel bijzonder vind.
Bedankt voor de reacties!
Ik zal proberen me er boven te stellen. Dan maar keihard en hem compleet negeren (behalve zin de zin van het werk).
Moeilijk zal het worden.
Hij wil haar wel... voor zijn egoboost, af en toe. Maar dat is niets persoonlijks, ze is alleen beschikbaar.....
Je wil je wil je wil, maar het zit er niet in.
Wat nu?
Ja, doorgaan met mijn leven. Iemand zoeken die mijn wel bijzonder vind.
Bedankt voor de reacties!
Ik zal proberen me er boven te stellen. Dan maar keihard en hem compleet negeren (behalve zin de zin van het werk).
Moeilijk zal het worden.
maandag 4 mei 2009 om 21:22
Je loopt door het bos, en ziet daar in de verte een valkuil. Je denkt; hee, een valkuil. Je nadert hem, je denkt jee, hij is zelfs groter dan ik dacht. Dan kom je bij de valkuil, je staat stil, en vervolgens loop je erom heen spring je erin. Tja.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
maandag 4 mei 2009 om 23:51
Jee ik reageer eigenlijk omdat ik onder de indruk ben van de woorden van domnaiefmutsje. Wat jij zegt dat zijn zulke wijze woorden die mij aan het nadenken hebben gezet! Over wat jij zegt over aantrekkelijk zijn maar onzeker, die bevestiging die je graag wil, hang naar aandacht, als iemand besluit voor 100% voor je te gaan dit dan af te kappen omdat je oppervlakkige aandacht nodig hebt. Al jouw woorden zijn echt zo verschrikkelijk raak... ik herken er zo veel in. Zoals jij het hiet schetst zo zit het grotendeels voor mij gewoon in elkaar.
Thanks Girl! Jouw wijze woorden hebben mij aan het nadenken gezet. Mijn allergrootste verliefdheden in mijn leven zijn geweest op van die half onbereikbare foute mannen... En dat komt omdat ik zelf ook gewoon een foute vrouw ben waarschijnlijk.
Ik weet niet maar jouw berichten hebben mij geraakt en zeker ook dat ik hier iets aan moet gaan doen, omdat dit anders nooit overgaat, wat zal resulteren in veel hartepijn en ongelukkige relaties!
Nu alleen nog de vraag hoe...
Thanks Girl! Jouw wijze woorden hebben mij aan het nadenken gezet. Mijn allergrootste verliefdheden in mijn leven zijn geweest op van die half onbereikbare foute mannen... En dat komt omdat ik zelf ook gewoon een foute vrouw ben waarschijnlijk.
Ik weet niet maar jouw berichten hebben mij geraakt en zeker ook dat ik hier iets aan moet gaan doen, omdat dit anders nooit overgaat, wat zal resulteren in veel hartepijn en ongelukkige relaties!
Nu alleen nog de vraag hoe...
dinsdag 5 mei 2009 om 01:30
Je gevoel zal zeker niet van de één op de andere dag veranderen en dat hij zich zo wisselvallig opstelt draagt daar aan bij. Wat je WEL in de hand hebt, is hoe JIJ omgaat met je gevoel. Je kan ervoor kiezen om los van je gevoel, het verstandigste te doen (namelijk definitief afstand nemen van hem). Is dat makkelijk? Nee natuurlijk niet, zal zwaar kut worden. Maar het is dat, of doorgaan met met je te laten spelen.
dinsdag 5 mei 2009 om 01:36
quote:Karen1971 schreef op 04 mei 2009 @ 21:14:
Onderwerp van je post zou niet moeten zijn 'Hij maakt me gek' maar 'Ik laat me gek maken'.
Ben het helemaal met Karen eens. Je externaliseert je situatie: "Ik voelde me ineens zo gebruikt. Me laten leiden door drank, lust en door hem." Je bent al anderhalf jaar met hem bezig. Zo te horen ben je hopeloos verliefd en heb je je best gedaan om een situatie te creeren waarin je met hem in bed zou belanden.
Ondertussen rationaliseer je het feit dat hij niets serieus met je wil door jezelf voor te houden dat jullie niet bij elkaar passen en 'mentaal verschillen' (verschil in IQ??).
Het lijkt me moeilijk om in zo'n situatie te zitten op de werkvloer. Accepteer de feiten zoals ze zijn: jij wil meer van hem dan hij van jou. Zonder daar een waardeoordeel over te geven met de woorden als 'gebruiken' en ' afhankelijk'.
Probeer je te concentreren op andere dingen op het werk en hem niet actief te negeren. Dat laatste lijkt me averechts werken.
Sterkte ermee!
Onderwerp van je post zou niet moeten zijn 'Hij maakt me gek' maar 'Ik laat me gek maken'.
Ben het helemaal met Karen eens. Je externaliseert je situatie: "Ik voelde me ineens zo gebruikt. Me laten leiden door drank, lust en door hem." Je bent al anderhalf jaar met hem bezig. Zo te horen ben je hopeloos verliefd en heb je je best gedaan om een situatie te creeren waarin je met hem in bed zou belanden.
Ondertussen rationaliseer je het feit dat hij niets serieus met je wil door jezelf voor te houden dat jullie niet bij elkaar passen en 'mentaal verschillen' (verschil in IQ??).
Het lijkt me moeilijk om in zo'n situatie te zitten op de werkvloer. Accepteer de feiten zoals ze zijn: jij wil meer van hem dan hij van jou. Zonder daar een waardeoordeel over te geven met de woorden als 'gebruiken' en ' afhankelijk'.
Probeer je te concentreren op andere dingen op het werk en hem niet actief te negeren. Dat laatste lijkt me averechts werken.
Sterkte ermee!
dinsdag 5 mei 2009 om 18:04
Hoi anoniempje,
Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik me wel voor kan stellen hoe je je voelt. Ik heb ook een tijdje een korte relatie gehad met iemand op mijn werk. Het is uitgegaan en sindsdien hebben we nog wel vriendschappelijk contact, maar wel zijn we af en toe nog erg intiem samen. Het lijkt voor ons zo te werken en vinden het beide gezellig zo, alleen kan ik maar niet loskomen van het feit dat ik het super jammer vind dat het over is tussen ons. De ene keer vind ik de situatie zoals die nu is prima (zie hem ongeveer 1x in de week) maar aan de andere kant mis ik de manier waarop hij met me omging toen we nog een relatie hadden. De lieve smsjes en telefoontjes, dat is er nu niet meer. Dus ik snap wat je bedoeld ik kan niet loskomen van hem en dat je steeds aan hem blijft denken. Dat herken ik bij mezelf ook.
Maar als je zelf het gevoel hebt dat je gebruikt word ben jij de enige die dat gevoel kan wegnemen...
Sterkte!
Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik me wel voor kan stellen hoe je je voelt. Ik heb ook een tijdje een korte relatie gehad met iemand op mijn werk. Het is uitgegaan en sindsdien hebben we nog wel vriendschappelijk contact, maar wel zijn we af en toe nog erg intiem samen. Het lijkt voor ons zo te werken en vinden het beide gezellig zo, alleen kan ik maar niet loskomen van het feit dat ik het super jammer vind dat het over is tussen ons. De ene keer vind ik de situatie zoals die nu is prima (zie hem ongeveer 1x in de week) maar aan de andere kant mis ik de manier waarop hij met me omging toen we nog een relatie hadden. De lieve smsjes en telefoontjes, dat is er nu niet meer. Dus ik snap wat je bedoeld ik kan niet loskomen van hem en dat je steeds aan hem blijft denken. Dat herken ik bij mezelf ook.
Maar als je zelf het gevoel hebt dat je gebruikt word ben jij de enige die dat gevoel kan wegnemen...
Sterkte!
dinsdag 5 mei 2009 om 18:11
quote:Snaga schreef op 05 mei 2009 @ 01:36:
[...]
Ben het helemaal met Karen eens. Je externaliseert je situatie: "Ik voelde me ineens zo gebruikt. Me laten leiden door drank, lust en door hem." Je bent al anderhalf jaar met hem bezig. Zo te horen ben je hopeloos verliefd en heb je je best gedaan om een situatie te creeren waarin je met hem in bed zou belanden.
Ondertussen rationaliseer je het feit dat hij niets serieus met je wil door jezelf voor te houden dat jullie niet bij elkaar passen en 'mentaal verschillen' (verschil in IQ??).
Het lijkt me moeilijk om in zo'n situatie te zitten op de werkvloer. Accepteer de feiten zoals ze zijn: jij wil meer van hem dan hij van jou. Zonder daar een waardeoordeel over te geven met de woorden als 'gebruiken' en ' afhankelijk'.
Probeer je te concentreren op andere dingen op het werk en hem niet actief te negeren. Dat laatste lijkt me averechts werken.
Sterkte ermee!
Zeker woorden die me aan het denken zetten.
Maar hoe moet ik de feiten accepteren, als die elkaar steeds tegenspreken. Als hij me aantrekt en keihard weer afstoot.
Ja ik ben gek op hem. Ja, natuurlijk probeerde ik hem te krijgen. Hij gaf me ook degelijk meermalen het gevoel hem te kúnnen krijgen. Hij maakt me gek!
Waarom heeft hij gesproken, 'wel te weten wat te doen als we alleen zouden zijn' en vertelde me de bewuste nacht, al zo lang te hebben gefantaseerd over het moment. Natuurlijk voelde ik mij vereerd!
Waarom hield hij steeds het contact aan, gaf me steeds hoop om vervolgens alles weer af te pakken. En nu, nu heeft hij me gehad en mocht ik gaan....
Om daarna weer lief tegen me te doen en me vervolgens weer te negeren.
[...]
Ben het helemaal met Karen eens. Je externaliseert je situatie: "Ik voelde me ineens zo gebruikt. Me laten leiden door drank, lust en door hem." Je bent al anderhalf jaar met hem bezig. Zo te horen ben je hopeloos verliefd en heb je je best gedaan om een situatie te creeren waarin je met hem in bed zou belanden.
Ondertussen rationaliseer je het feit dat hij niets serieus met je wil door jezelf voor te houden dat jullie niet bij elkaar passen en 'mentaal verschillen' (verschil in IQ??).
Het lijkt me moeilijk om in zo'n situatie te zitten op de werkvloer. Accepteer de feiten zoals ze zijn: jij wil meer van hem dan hij van jou. Zonder daar een waardeoordeel over te geven met de woorden als 'gebruiken' en ' afhankelijk'.
Probeer je te concentreren op andere dingen op het werk en hem niet actief te negeren. Dat laatste lijkt me averechts werken.
Sterkte ermee!
Zeker woorden die me aan het denken zetten.
Maar hoe moet ik de feiten accepteren, als die elkaar steeds tegenspreken. Als hij me aantrekt en keihard weer afstoot.
Ja ik ben gek op hem. Ja, natuurlijk probeerde ik hem te krijgen. Hij gaf me ook degelijk meermalen het gevoel hem te kúnnen krijgen. Hij maakt me gek!
Waarom heeft hij gesproken, 'wel te weten wat te doen als we alleen zouden zijn' en vertelde me de bewuste nacht, al zo lang te hebben gefantaseerd over het moment. Natuurlijk voelde ik mij vereerd!
Waarom hield hij steeds het contact aan, gaf me steeds hoop om vervolgens alles weer af te pakken. En nu, nu heeft hij me gehad en mocht ik gaan....
Om daarna weer lief tegen me te doen en me vervolgens weer te negeren.
dinsdag 5 mei 2009 om 18:14
quote:illy123 schreef op 05 mei 2009 @ 18:04:
Hoi anoniempje,
Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik me wel voor kan stellen hoe je je voelt. Ik heb ook een tijdje een korte relatie gehad met iemand op mijn werk. Het is uitgegaan en sindsdien hebben we nog wel vriendschappelijk contact, maar wel zijn we af en toe nog erg intiem samen. Het lijkt voor ons zo te werken en vinden het beide gezellig zo, alleen kan ik maar niet loskomen van het feit dat ik het super jammer vind dat het over is tussen ons. De ene keer vind ik de situatie zoals die nu is prima (zie hem ongeveer 1x in de week) maar aan de andere kant mis ik de manier waarop hij met me omging toen we nog een relatie hadden. De lieve smsjes en telefoontjes, dat is er nu niet meer. Dus ik snap wat je bedoeld ik kan niet loskomen van hem en dat je steeds aan hem blijft denken. Dat herken ik bij mezelf ook.
Maar als je zelf het gevoel hebt dat je gebruikt word ben jij de enige die dat gevoel kan wegnemen...
Sterkte!
Vooral zo moeilijk ook, wanneer je elkaar blijft zien. Dan kom je niet los van elkaar.
Goed dat jij er mee om kunt gaan. Het moet op sommige momenten toch best heel moeilijk zijn!
Hoi anoniempje,
Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik me wel voor kan stellen hoe je je voelt. Ik heb ook een tijdje een korte relatie gehad met iemand op mijn werk. Het is uitgegaan en sindsdien hebben we nog wel vriendschappelijk contact, maar wel zijn we af en toe nog erg intiem samen. Het lijkt voor ons zo te werken en vinden het beide gezellig zo, alleen kan ik maar niet loskomen van het feit dat ik het super jammer vind dat het over is tussen ons. De ene keer vind ik de situatie zoals die nu is prima (zie hem ongeveer 1x in de week) maar aan de andere kant mis ik de manier waarop hij met me omging toen we nog een relatie hadden. De lieve smsjes en telefoontjes, dat is er nu niet meer. Dus ik snap wat je bedoeld ik kan niet loskomen van hem en dat je steeds aan hem blijft denken. Dat herken ik bij mezelf ook.
Maar als je zelf het gevoel hebt dat je gebruikt word ben jij de enige die dat gevoel kan wegnemen...
Sterkte!
Vooral zo moeilijk ook, wanneer je elkaar blijft zien. Dan kom je niet los van elkaar.
Goed dat jij er mee om kunt gaan. Het moet op sommige momenten toch best heel moeilijk zijn!
dinsdag 5 mei 2009 om 19:30
quote:Anoniempje_ schreef op 05 mei 2009 @ 18:11:
Maar hoe moet ik de feiten accepteren, als die elkaar steeds tegenspreken. Als hij me aantrekt en keihard weer afstoot.
Ja ik ben gek op hem. Ja, natuurlijk probeerde ik hem te krijgen. Hij gaf me ook degelijk meermalen het gevoel hem te kúnnen krijgen. Hij maakt me gek! Neehee....je laat je gek maken door er steeds op in te gaan!
Waarom heeft hij gesproken, 'wel te weten wat te doen als we alleen zouden zijn' en vertelde me de bewuste nacht, al zo lang te hebben gefantaseerd over het moment. Natuurlijk voelde ik mij vereerd!
Waarom hield hij steeds het contact aan, gaf me steeds hoop om vervolgens alles weer af te pakken. En nu, nu heeft hij me gehad en mocht ik gaan....
Om daarna weer lief tegen me te doen en me vervolgens weer te negeren.
Waarom waarom waarom...je zoekt verklaringen maar die krijg je niet. Je bent zoals iemand anders al zei (naam zie ik nu ff niet) gewoon z'n neukertje.
Maar hoe moet ik de feiten accepteren, als die elkaar steeds tegenspreken. Als hij me aantrekt en keihard weer afstoot.
Ja ik ben gek op hem. Ja, natuurlijk probeerde ik hem te krijgen. Hij gaf me ook degelijk meermalen het gevoel hem te kúnnen krijgen. Hij maakt me gek! Neehee....je laat je gek maken door er steeds op in te gaan!
Waarom heeft hij gesproken, 'wel te weten wat te doen als we alleen zouden zijn' en vertelde me de bewuste nacht, al zo lang te hebben gefantaseerd over het moment. Natuurlijk voelde ik mij vereerd!
Waarom hield hij steeds het contact aan, gaf me steeds hoop om vervolgens alles weer af te pakken. En nu, nu heeft hij me gehad en mocht ik gaan....
Om daarna weer lief tegen me te doen en me vervolgens weer te negeren.
Waarom waarom waarom...je zoekt verklaringen maar die krijg je niet. Je bent zoals iemand anders al zei (naam zie ik nu ff niet) gewoon z'n neukertje.
dinsdag 5 mei 2009 om 20:00
VC ;
Iemand die er zo lang doet om te happen ....die moet je eigenlijk al niet eens willen ; graag of niet , toch ? Nu niet doen alsof hij zo fout is geweest ; je bent zelf als een ( vul maar wat leuks in ) achter hem aan blijven hobbelen . Ook niet zo héél gek dat zo'n knul ten lange leste voor de platte wip gaat , zeker met een borreltje op .
Of je neemt genoegen met af en toe een kruimeltje , want meer gaat het ongetwijfeld niet worden , of je stort je op een heel ander dieet .
Iemand die er zo lang doet om te happen ....die moet je eigenlijk al niet eens willen ; graag of niet , toch ? Nu niet doen alsof hij zo fout is geweest ; je bent zelf als een ( vul maar wat leuks in ) achter hem aan blijven hobbelen . Ook niet zo héél gek dat zo'n knul ten lange leste voor de platte wip gaat , zeker met een borreltje op .
Of je neemt genoegen met af en toe een kruimeltje , want meer gaat het ongetwijfeld niet worden , of je stort je op een heel ander dieet .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 6 mei 2009 om 11:55
anoniempje,
Het is ook af en toe heel moeilijk, dat lege gevoel hebben van ik wil graag wat van hem horen, weten wat hij aan het doen is enzo. Maar dat zit er niet meer in, dat doe je in een relatie en die hebben wij niet. We sturen elkaar wel vrij regelmatig smsjes en spreken bijna elke week wel een keer af. Maar vooral ik (tenminste heb niet het idee dat hij ermee zit, is niet zo'n prater) heb het er af en toe wel moeilijk mee. Ga me er niet te druk meer om maken en als het toch nog goed komt in de toekomst is het leuk, en voor nu is deze vriendschap ook leuk.
Het is ook af en toe heel moeilijk, dat lege gevoel hebben van ik wil graag wat van hem horen, weten wat hij aan het doen is enzo. Maar dat zit er niet meer in, dat doe je in een relatie en die hebben wij niet. We sturen elkaar wel vrij regelmatig smsjes en spreken bijna elke week wel een keer af. Maar vooral ik (tenminste heb niet het idee dat hij ermee zit, is niet zo'n prater) heb het er af en toe wel moeilijk mee. Ga me er niet te druk meer om maken en als het toch nog goed komt in de toekomst is het leuk, en voor nu is deze vriendschap ook leuk.
woensdag 6 mei 2009 om 13:45
Sja, jullie zijn allebei single en toch komt het niet tot iets meer dan dit. Dan zou ik nu maar mn conclusies gaan trekken.
Dit is een Daniel Cleaver..
Hij wil je soms maar niet helemaal. En hij speelt daar een beetje mee.
Houd de eer aan jezelf en laat hem vanaf vandaag links liggen.
En niet ingaan op nieuwe pogingen van hem. Hij gebruikt jou om zijn ego te voeden. Jouw welzijn interesseert hem niet echt.
Dit is een Daniel Cleaver..
Hij wil je soms maar niet helemaal. En hij speelt daar een beetje mee.
Houd de eer aan jezelf en laat hem vanaf vandaag links liggen.
En niet ingaan op nieuwe pogingen van hem. Hij gebruikt jou om zijn ego te voeden. Jouw welzijn interesseert hem niet echt.
dinsdag 16 juni 2009 om 11:56
Ben het met Candy eens. Dwing jezelf gewoon om je niet meer zo te laten behandelen! Ik ken het probleem, ben ongeveer 5 of 6 jaar lang gek geweest van een hele mooie jongen. De ene keer aten we wekelijks bij elkaar, de andere keer konden we elkaar weken negeren. Ik heb de eigenschap om de ander net zo te behandelen als diegene mij behandelt, dus als hij met mij speelt doe ik dat ook met hem (er is overigens nooit iets gebeurd). Alleen doet het helaas wel heel veel met je gevoelens, of je het nou leuk vindt of niet. De kunst is om dat niet te laten merken en gewoon door te gaan met je leven. Ik heb nu sinds 2 jaar een nieuwe vriend en kan nu voor het eerst zeggen dat ik écht helemaal 100% over die jongen heen ben. Zelfs als ik hem tegen kom. Hij probeert mij dan nog wel in te palmen met z'n gladde praatjes maar daar ga ik gewoon niet op in. Het heeft dus wel heuuulll lang geduurd! Sterkte!
dinsdag 16 juni 2009 om 18:52
Hij "stroomt niet al anderhalf jaar door je bloed", niet overdrijven he. Je bent al anderhalf jaar gefascineerd door dat eeuwenoude spelletje wat hij met je speelt, en er zijn je al miljarden vrouwen voorgegaan en er gaan er nog miljarden volgen. Heb je je ooit afgevraagd waarom je hier zo gevoelig voor bent?
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
