Relaties
alle pijlers
schrik
zaterdag 2 mei 2009 om 00:41
Hallo ik hoop op dit late uur tot nog een luisterend oor te vinden.
Zit met schrik achter de pc.
Zojuist is de liefste man die ik ken mijn deur uit gelopen met koffer.
Ik heb 1.5 jaar een latie met hem en we waren erg gelukkig met elkaar.
Ik heb kinderen en hij 1 en dat is hetgeen mij zo opbreekt.
Ik kan overal met hem over praten maar niet over zijn dochter.
Als mijn kinderen even niet leuk zijn op gecorriceerd moeten worden zeur ik daar niet over als hij dat ook weleens doet.
Hij is hier nm dagelijks en de kinderen weten dat hij dat mag doen als het nodig is[in overleg met kinderen besloten dat hij hun ook helpt maar ook mag corriceren ]
Dit geeft eigenlijk nooit problemen omdat hij echt een redelijk iemand is en niet over alles moeilijk doet dus gewoon normaal'
Zijn dochter is een ander verhaal.
Zijn dochter is om de week een weekend bij ons en in de vakanties een deel.
Vriend heeft overigens wel een eigen woning maar vertoeft eigenlijk altijd hier,
Zijn dochter heeft vind ik vervelend gedrag.
Ze is enig kind en o zo verwent.
Alles wil ze hebben ze gunt mijn kinderen niets.
Mijn jongste kind is jonger dan haar en manipuleert haar en plaagt haar veel.
Als zij er is is mijn dochter erg druk en word meegesleept in het hebben en de strijd die daarom heerst.
Mijn vriend ziet het niet en helpt haar om haar vrij te pleiten van allerlei gedragingen en zo zet ze zelfs mij telkens te kakken en ik voel me mond dood gemaakt omdat ik niet mijn relatie wil verliezen dus telkens maar slik.
Verder heb ik weing momenten samen met vriend omdat ze er altijd bij wil zij ze wil alles weten.
Ik heb het al een paar keer aangekaart maar liep vast tegen een muur van onbegrip.
Deze week was ze er een week en ik heb een week lang me lopen verbijten.
Ik voelde me echt depprie en overbelast en had hoofdpijn en voelde me echt ziek hierdoor.
Vanavond was dochter weer naar moeder en ik kon het niet meer in me houden had het gevoel dat ik stikte in mijn gevoel en heb gezegd dat ik wilde praten hierover.
Ging natuurlijk niet zoals ik het graag wilde.
Ik wil graag dat hij begrijpt wat ik vertel maar volgens hem is het dan anders en begint dan uit te halen naar mijn kinderen wat die wel niet doen.
Ik heb vertelt dat ik zo niet verder kan omdat ik dit niet in mijn huis wil zo.
Ik ben een volwassen vrouw en hoef het toch niet telkens afteleggen tegen een kind die mij lachend aan zit te kijken.
Ik wil gesteund worden in een aanpak die we samen verzinnen omtrent haar gedrag.
Mijn vriend is nu erg gekrenkt en boos op me.
Zojuist besloten dat we uit elkaar gaan en hij koos er voor om gelijk weg te gaan.
Wat ik wel kan begrijpen maar ik voel me shit dat hij het zo gelaten accepteerde en geen voorstel neerlegde.
Ik zit hier toch wel enigszins geschokt.
We hebben al best wat hobbels bewandelt samen maar deze lukt niet.
Ben ik onredelijk in deze?
Mag ik niet verlangen dat er in mijn huis leuk met elkaar om word gegaan en dat daar best zijn dochter op aan gesproken mag worden.
Mijn vriend lijkt een ouder van dat doet mijn kind niet.
Mijn vriend staat achter zijn opvoeding en wie ben ik dan omdaar wat van te zeggen maar ik mag wel kiezen omdat niet te willen.
Heeft iemand hier wat over te zeggen?
Zit met schrik achter de pc.
Zojuist is de liefste man die ik ken mijn deur uit gelopen met koffer.
Ik heb 1.5 jaar een latie met hem en we waren erg gelukkig met elkaar.
Ik heb kinderen en hij 1 en dat is hetgeen mij zo opbreekt.
Ik kan overal met hem over praten maar niet over zijn dochter.
Als mijn kinderen even niet leuk zijn op gecorriceerd moeten worden zeur ik daar niet over als hij dat ook weleens doet.
Hij is hier nm dagelijks en de kinderen weten dat hij dat mag doen als het nodig is[in overleg met kinderen besloten dat hij hun ook helpt maar ook mag corriceren ]
Dit geeft eigenlijk nooit problemen omdat hij echt een redelijk iemand is en niet over alles moeilijk doet dus gewoon normaal'
Zijn dochter is een ander verhaal.
Zijn dochter is om de week een weekend bij ons en in de vakanties een deel.
Vriend heeft overigens wel een eigen woning maar vertoeft eigenlijk altijd hier,
Zijn dochter heeft vind ik vervelend gedrag.
Ze is enig kind en o zo verwent.
Alles wil ze hebben ze gunt mijn kinderen niets.
Mijn jongste kind is jonger dan haar en manipuleert haar en plaagt haar veel.
Als zij er is is mijn dochter erg druk en word meegesleept in het hebben en de strijd die daarom heerst.
Mijn vriend ziet het niet en helpt haar om haar vrij te pleiten van allerlei gedragingen en zo zet ze zelfs mij telkens te kakken en ik voel me mond dood gemaakt omdat ik niet mijn relatie wil verliezen dus telkens maar slik.
Verder heb ik weing momenten samen met vriend omdat ze er altijd bij wil zij ze wil alles weten.
Ik heb het al een paar keer aangekaart maar liep vast tegen een muur van onbegrip.
Deze week was ze er een week en ik heb een week lang me lopen verbijten.
Ik voelde me echt depprie en overbelast en had hoofdpijn en voelde me echt ziek hierdoor.
Vanavond was dochter weer naar moeder en ik kon het niet meer in me houden had het gevoel dat ik stikte in mijn gevoel en heb gezegd dat ik wilde praten hierover.
Ging natuurlijk niet zoals ik het graag wilde.
Ik wil graag dat hij begrijpt wat ik vertel maar volgens hem is het dan anders en begint dan uit te halen naar mijn kinderen wat die wel niet doen.
Ik heb vertelt dat ik zo niet verder kan omdat ik dit niet in mijn huis wil zo.
Ik ben een volwassen vrouw en hoef het toch niet telkens afteleggen tegen een kind die mij lachend aan zit te kijken.
Ik wil gesteund worden in een aanpak die we samen verzinnen omtrent haar gedrag.
Mijn vriend is nu erg gekrenkt en boos op me.
Zojuist besloten dat we uit elkaar gaan en hij koos er voor om gelijk weg te gaan.
Wat ik wel kan begrijpen maar ik voel me shit dat hij het zo gelaten accepteerde en geen voorstel neerlegde.
Ik zit hier toch wel enigszins geschokt.
We hebben al best wat hobbels bewandelt samen maar deze lukt niet.
Ben ik onredelijk in deze?
Mag ik niet verlangen dat er in mijn huis leuk met elkaar om word gegaan en dat daar best zijn dochter op aan gesproken mag worden.
Mijn vriend lijkt een ouder van dat doet mijn kind niet.
Mijn vriend staat achter zijn opvoeding en wie ben ik dan omdaar wat van te zeggen maar ik mag wel kiezen omdat niet te willen.
Heeft iemand hier wat over te zeggen?
zondag 3 mei 2009 om 12:29
het klinkt voor mij alsof je in een strijd om de genegenheid van haar vader met haar bent terechtgekomen. Vooral de toevoeging he pappa van het meisje achter iedere zin geeft mij het idee dat ze heel erg probeert om zichzelf er van te overtuigen dat ze nog steeds nummer 1 is bij haar vader, iets wat volgens mij ieder kind heeft
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 3 mei 2009 om 14:21
quote:geerta schreef op 03 mei 2009 @ 08:55:
Dochter is 7 en het gedrag wat ze vertoont is vn als ze al binnen komt .
Het begint met; ik heb dit meegebracht en dat mag jullie hebben;
en dat gebeurt met een toon van ;goed dat ik jullie wat geef he?
Ze probeert toch gewoon lief te zijn? Dat lukt niet zo goed, maar toch
Dan is dat vaak iets wat oma mee geeft voor mijn kinderen.
Het is ook telkens ik heb dit gehad en dat van mijn moeder.
Ze verdedigt haar moeder? jullie hebben papa maar ik heb mama en die is lekker veel beter?
Alles speelt af op het hebben en dan er achteraan he pappie?
De houding is gebaseerd op hebzucht en mijn dochter omlaag duwen om zichzelf groter te maken.tuurlijk kom je voor je eigen dochter op, maar doe even rustig aan he, je hebt het over een onzekere van 7
Dat weet jij nog niet of dit mag je hebben en nee toch niet geef terug dat is van mij.
Mijn dochter snapt de wisselingen niet en dan gaat ze naar haar vader met de woorden;Dit hebt ik toch gehad he pappie dat is toch van mij?
Alles is gebaseerd op hebben en laat ik daar nou heel veel moeite mee hebben.
In mjjn gezin zijn dingen krijgen geen isseu.
Ik heb mijn kinderen geleerd om gewoon te zijn en dat we niets meer zijn dan anderen. En daar heb je hun hele leven de tijd voor gekregen. En het is helemaal niet de enige dan wel beste visie
Ik geloof nm in een geestelijkrijk leven en wat voor een ander te betekenen,Geen kind van 7 heeft enig idee wat dat inhoud
Van de week had ik oranje tompoezen en ik zeg morgen gaan we naar de koningin kijken en eten we lekker een tompoes.
Ik vind dat ieder jaar een gezellig moment met zijn allen.Typisch een moment van jouw gezin, zoals het al voor je nieuwe stiefdochter ging
O maar ik hoef geen tompoes die lust ik niet want ik vind de room niet lekker en ook niet de boovenkant en ik wil een koekje.
Oke een koekje dan ook goed.
Dan is het koffie tijd en vraag wat voor koekje wil je hebben?
Mijn vriend zit erbij als ik dat vraagt.
Nee geen koekje ik wil een tompoes.
Ik zeg maar die lust jij toch niet?
Ja wel die vind ik lekker. Zou ze er misschien bij willen horen?
Nou hup een tompoes.
Bij de tv en 1 hap verder gaat ze zitten draaien en me aan zitten kijken en ik voel hem al natuurlijk.
Ze draalt even en duikt op haar vader en zegt.
Pappie ik vind de tompoes niet lekker ik hoef niet.
Vriend zegt jawel joh hup opeten.
Nee pappie ik vind hem vies.
Ik wil een koekje.
Gaat weer zitten en gaat me aanzitten kijken of ik wat ga zeggen.
Ik verbijt me zeg niets en wacht wat ze gaat doen. Beetje bang voor jouw reactie?
Hup huilen en pappie ik hoef niet.
Vriend negeert het enigszins ik ga koffie halen en kom terug en tompoes weg.
Ik vraag aan mijn vriend heb jij die tompoes op?
Ja dus en dochter zit me lachend aan te kijken.pfffffffffff Dit vind ik eigenlijk er lief van je vriend, hij helpt zijn dochter in een moeilijke situatie
Ik zeg niets en zucht
En echt alles gaat op een zeur en half huil toon en dat irriteerd me mateloos. maar dat gezucht van jou is natuurlijk vele malen prettiger...]
Nou daarna hup naar de vrijmarkt.
Afspraak gemaakt met kinderen elke grabbelton die je ziet mag je grabbelen.
Hebben zde kids een leuk doel en wij kijken dan zelf wel of we iets anders kopen.
Er zijn inderdaad veel tonnen heel leuk en wij zien leuke dingen in de vorm van boekjes ed voor de kinderen.
Dochter krijgt een tas en mijn kind barbiepoppenhuis onderdelen voor haar huis.
Samen hebben ze didle boekjes gegrabbelt ieder een verschillende.
We komen thuis en ze pakt de spulletjes van het poppnhuis uit en zegt dit is toch wel voor ons samen he? niet alleen voor haar.
Ik zeg deel jij je tas dan ook?
Zegt ze tegen mijn dochter dit boekje is niet leuk he{boekje van mijn dochter]
Mijn kind zegt haar na en nee is niet leuk maar als ze had gezegt leuk he had mijn kind gezegd ja leuk.
O maar als hem niet leuk vind mag ik hem wel he.
Ja zegt die van mij.
Staat ze te dansen ik heb een boekje erbij hoera.
Ik heb ingegrepen ik kan daar niet tegen. Dit gebeurt altijd wel hoor tussen kinderen. Gewoon he doe niet zo flauw en geef eens terug is vaak meer dan voldoende
Mijn vriend snapt dan helemaal niet wat er dan gebeurt dat ze alles naar zich toe trekt en mijn dochter omdat ze jonger is in een positie duwt voor haar eigen gewin. Zie je het niet een beetje te zwaar? Tuurlijk je komt op voor jouw eigen kind maar als jij wil dat iedereen samen gaat zul jij ook open moeten staan voor je stiefdochter
Smiddags bij een optocht die we heerlijk in de zon staan te kijken vind ze niet leuk en maar zeuren ik vind dit niet leuk ik wil naar huis.Tja misschien was het ook wel niet leuk. Misschien wilde ze meer aandacht, dat kan, niets vreemds aan
aan het eind van de optocht heb ik hem wel hangen .
En in de auto naar huis ik vond het helemaal niet leuk.
Alles moet gaan zoals zei wil en anders hoeft een ander ook geen plezier. kijk daar zijn er geloof ik 2 van in dit verhaal
Dit zijn dan voorvallen die binnen een paar uur gebeuren .
Ze is een week geweest de voorvallen waren dus tientallen.
Het lijkt misschien voor andere gezeur van mij maar als alles op een zeur huil toon word gedaan raak je behoorlijk als volwassen geiiriteerd.
Ik begrijp dat ze iets met dat gedrag wil zeggen ondanks dat het gewoonte is want ze heeft dit altijd gedaan want mijn vriend vind haar niet anders dan anders.
Ze is zo ook opgevoed natuurlijk dus je kunt dan ook niet echt iets anders verwachten dan hoe ze nu doet.Jij bent natuurlijk een betere moeder en opvoeder dan zijn ex...
Met vriend heb ik wel contakt gehad hij is erg verdrietig dat ik niet verder wil.
Is toch wel overstuur maar wil niet dingen veranderen hierin.
Niet dat hij dat moet maar dan haak ik af.
Ik wens rust en een gezellig leven met elkaar en geen terugkerend
gezeur en ruzies tussen de kinderen om haar gedrag in staat te laten houden.
Bovendien is het zo geen leuk kind en daarmee loopt ze zelf ook vast in het leven lijkt me.Oprechte bezorgdheid over haar welzijn? Of toch je gelijk halen?
Er zijn verder hierboven al zinnige dingen gezegd over het onthande danwel ontheemde gevoel dat het meisje zal hebben in jouw huis met jouw regels en jouw kinderen die door jou zijn opgevoed en precies weten wat jij prettig gedrag vindt en hoe ze aan jouw goeie kant blijven.
Jij hebt zelf gekozen voor een man met kind, en dat dit in jouw huis is. Om dan wel te balen dat dingen anders lopen dan jij leuk vindt of gewend bent is een beetje ondoordacht. Wat dacht je dan? Dat zij even door jouw hoepel komt springen? Jij moet ook jouw oude dingen loslaten en echt openstaan voor een nieuw gezin als je wil dat dit een kans van slagen heeft.
Dochter is 7 en het gedrag wat ze vertoont is vn als ze al binnen komt .
Het begint met; ik heb dit meegebracht en dat mag jullie hebben;
en dat gebeurt met een toon van ;goed dat ik jullie wat geef he?
Ze probeert toch gewoon lief te zijn? Dat lukt niet zo goed, maar toch
Dan is dat vaak iets wat oma mee geeft voor mijn kinderen.
Het is ook telkens ik heb dit gehad en dat van mijn moeder.
Ze verdedigt haar moeder? jullie hebben papa maar ik heb mama en die is lekker veel beter?
Alles speelt af op het hebben en dan er achteraan he pappie?
De houding is gebaseerd op hebzucht en mijn dochter omlaag duwen om zichzelf groter te maken.tuurlijk kom je voor je eigen dochter op, maar doe even rustig aan he, je hebt het over een onzekere van 7
Dat weet jij nog niet of dit mag je hebben en nee toch niet geef terug dat is van mij.
Mijn dochter snapt de wisselingen niet en dan gaat ze naar haar vader met de woorden;Dit hebt ik toch gehad he pappie dat is toch van mij?
Alles is gebaseerd op hebben en laat ik daar nou heel veel moeite mee hebben.
In mjjn gezin zijn dingen krijgen geen isseu.
Ik heb mijn kinderen geleerd om gewoon te zijn en dat we niets meer zijn dan anderen. En daar heb je hun hele leven de tijd voor gekregen. En het is helemaal niet de enige dan wel beste visie
Ik geloof nm in een geestelijkrijk leven en wat voor een ander te betekenen,Geen kind van 7 heeft enig idee wat dat inhoud
Van de week had ik oranje tompoezen en ik zeg morgen gaan we naar de koningin kijken en eten we lekker een tompoes.
Ik vind dat ieder jaar een gezellig moment met zijn allen.Typisch een moment van jouw gezin, zoals het al voor je nieuwe stiefdochter ging
O maar ik hoef geen tompoes die lust ik niet want ik vind de room niet lekker en ook niet de boovenkant en ik wil een koekje.
Oke een koekje dan ook goed.
Dan is het koffie tijd en vraag wat voor koekje wil je hebben?
Mijn vriend zit erbij als ik dat vraagt.
Nee geen koekje ik wil een tompoes.
Ik zeg maar die lust jij toch niet?
Ja wel die vind ik lekker. Zou ze er misschien bij willen horen?
Nou hup een tompoes.
Bij de tv en 1 hap verder gaat ze zitten draaien en me aan zitten kijken en ik voel hem al natuurlijk.
Ze draalt even en duikt op haar vader en zegt.
Pappie ik vind de tompoes niet lekker ik hoef niet.
Vriend zegt jawel joh hup opeten.
Nee pappie ik vind hem vies.
Ik wil een koekje.
Gaat weer zitten en gaat me aanzitten kijken of ik wat ga zeggen.
Ik verbijt me zeg niets en wacht wat ze gaat doen. Beetje bang voor jouw reactie?
Hup huilen en pappie ik hoef niet.
Vriend negeert het enigszins ik ga koffie halen en kom terug en tompoes weg.
Ik vraag aan mijn vriend heb jij die tompoes op?
Ja dus en dochter zit me lachend aan te kijken.pfffffffffff Dit vind ik eigenlijk er lief van je vriend, hij helpt zijn dochter in een moeilijke situatie
Ik zeg niets en zucht
En echt alles gaat op een zeur en half huil toon en dat irriteerd me mateloos. maar dat gezucht van jou is natuurlijk vele malen prettiger...]
Nou daarna hup naar de vrijmarkt.
Afspraak gemaakt met kinderen elke grabbelton die je ziet mag je grabbelen.
Hebben zde kids een leuk doel en wij kijken dan zelf wel of we iets anders kopen.
Er zijn inderdaad veel tonnen heel leuk en wij zien leuke dingen in de vorm van boekjes ed voor de kinderen.
Dochter krijgt een tas en mijn kind barbiepoppenhuis onderdelen voor haar huis.
Samen hebben ze didle boekjes gegrabbelt ieder een verschillende.
We komen thuis en ze pakt de spulletjes van het poppnhuis uit en zegt dit is toch wel voor ons samen he? niet alleen voor haar.
Ik zeg deel jij je tas dan ook?
Zegt ze tegen mijn dochter dit boekje is niet leuk he{boekje van mijn dochter]
Mijn kind zegt haar na en nee is niet leuk maar als ze had gezegt leuk he had mijn kind gezegd ja leuk.
O maar als hem niet leuk vind mag ik hem wel he.
Ja zegt die van mij.
Staat ze te dansen ik heb een boekje erbij hoera.
Ik heb ingegrepen ik kan daar niet tegen. Dit gebeurt altijd wel hoor tussen kinderen. Gewoon he doe niet zo flauw en geef eens terug is vaak meer dan voldoende
Mijn vriend snapt dan helemaal niet wat er dan gebeurt dat ze alles naar zich toe trekt en mijn dochter omdat ze jonger is in een positie duwt voor haar eigen gewin. Zie je het niet een beetje te zwaar? Tuurlijk je komt op voor jouw eigen kind maar als jij wil dat iedereen samen gaat zul jij ook open moeten staan voor je stiefdochter
Smiddags bij een optocht die we heerlijk in de zon staan te kijken vind ze niet leuk en maar zeuren ik vind dit niet leuk ik wil naar huis.Tja misschien was het ook wel niet leuk. Misschien wilde ze meer aandacht, dat kan, niets vreemds aan
aan het eind van de optocht heb ik hem wel hangen .
En in de auto naar huis ik vond het helemaal niet leuk.
Alles moet gaan zoals zei wil en anders hoeft een ander ook geen plezier. kijk daar zijn er geloof ik 2 van in dit verhaal
Dit zijn dan voorvallen die binnen een paar uur gebeuren .
Ze is een week geweest de voorvallen waren dus tientallen.
Het lijkt misschien voor andere gezeur van mij maar als alles op een zeur huil toon word gedaan raak je behoorlijk als volwassen geiiriteerd.
Ik begrijp dat ze iets met dat gedrag wil zeggen ondanks dat het gewoonte is want ze heeft dit altijd gedaan want mijn vriend vind haar niet anders dan anders.
Ze is zo ook opgevoed natuurlijk dus je kunt dan ook niet echt iets anders verwachten dan hoe ze nu doet.Jij bent natuurlijk een betere moeder en opvoeder dan zijn ex...
Met vriend heb ik wel contakt gehad hij is erg verdrietig dat ik niet verder wil.
Is toch wel overstuur maar wil niet dingen veranderen hierin.
Niet dat hij dat moet maar dan haak ik af.
Ik wens rust en een gezellig leven met elkaar en geen terugkerend
gezeur en ruzies tussen de kinderen om haar gedrag in staat te laten houden.
Bovendien is het zo geen leuk kind en daarmee loopt ze zelf ook vast in het leven lijkt me.Oprechte bezorgdheid over haar welzijn? Of toch je gelijk halen?
Er zijn verder hierboven al zinnige dingen gezegd over het onthande danwel ontheemde gevoel dat het meisje zal hebben in jouw huis met jouw regels en jouw kinderen die door jou zijn opgevoed en precies weten wat jij prettig gedrag vindt en hoe ze aan jouw goeie kant blijven.
Jij hebt zelf gekozen voor een man met kind, en dat dit in jouw huis is. Om dan wel te balen dat dingen anders lopen dan jij leuk vindt of gewend bent is een beetje ondoordacht. Wat dacht je dan? Dat zij even door jouw hoepel komt springen? Jij moet ook jouw oude dingen loslaten en echt openstaan voor een nieuw gezin als je wil dat dit een kans van slagen heeft.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zondag 3 mei 2009 om 15:15
Vele rake opmerkingen en vele goede tips.
Wilde nog wel even zeggen dat ik me er ook wel iets bij voor kan stellen en dat ik wel denk dat het echt heel moeilijk is om hier boven te blijven staan.
Toch is dat wel je taak en je moet in dit geval echt je hand in eigen boezem steken vrees ik. Het zal niet leuk zijn en erg confronterend om dit allemaal te zien staan. Sarcastische grappen helpen hier niet echt bij. Maar de waarheid is hard en de vraag is of je deze man, incl. zijn dochter, de moeite waard vindt om voor te vechten.
Heel veel succes!
Wilde nog wel even zeggen dat ik me er ook wel iets bij voor kan stellen en dat ik wel denk dat het echt heel moeilijk is om hier boven te blijven staan.
Toch is dat wel je taak en je moet in dit geval echt je hand in eigen boezem steken vrees ik. Het zal niet leuk zijn en erg confronterend om dit allemaal te zien staan. Sarcastische grappen helpen hier niet echt bij. Maar de waarheid is hard en de vraag is of je deze man, incl. zijn dochter, de moeite waard vindt om voor te vechten.
Heel veel succes!
zondag 3 mei 2009 om 15:22
Greeta,Wat moet jij verdrietig zijn in deze situatie die heel anders ging dan dat je zelf had bedacht.
Maar eerlijk gezegd schrik ik ook een beetje van jou gedachte gang.
Hier al vele malen verwoord.
Het is een kind van 7!
Die ook nog eens heen en weer geslingerd word tussen vader en moeder,daarboven op moet ze nog een extra slingertje maken naar jouw gezin.
Dat is nogal wat zeg...
Bovendien,JOUW gezin waar HAAR vader wel heel vaak aanwezig is.
Waar JOUW kinderen wel de de meeste aandacht mogen krijgen van HAAR vader.
En ook nog eens een keer zich moet houden aan JOUW regels en rekening houden met JOUW kinderen.
Pfff..ik zou als volwassenen mij al heel klein voelen daarin en probeeren te redden wat er te redden valt aan aandacht.
Niet linksom dan rechtsom.
Zie je in wat een vreselijke moeilijke situatie ze in komt waar ze tegenop moet boksen?
Dan ook nog eens een stiefmoeder die overduidelijk haar gedrag afkeurt in plaats van begrip te tonen.
Ik snap dat dat ook heel lastig is en natuurlijk heb je een drang om voor je eigen kinderen op te komen.
Maar zo gaat dat inderdaad nooit werken.
Ik zou in de positie van de vader ook in de verdedigind schieten en daar wellicht situaties of gedrag van jouw kinderen bij halen.
Immers,jij doet hetzelfde toch?
Als je wil dit zoeits gaat slagen moet je een langere adem hebben en heel flexibel zijn.
Ik mis toch een beetje het geestelijk gewin die je zegt hoog te hebben staan in je verhaal.
Wat jij lijkt te doen is jou bezit af te bakenen (je gezin ,je huis,je regels).
Net als wat zij doet op haar niveau.
Mag ze eigenlijk wel een plekje hebben? anders dan het jouwe?
Mogen jou kinderen en jij zich ook aan haar aanpassen?
In dit geval zullen de regels wellicht opnieuw bekeken moeten worden en in een vat gegoten worden waar iedereen zich dan in kan vinden.
Iets waar ook je vriend inspraak in mag hebben met ieders belang voor ogen.
En jij zou daar best een stapje in terug mogen doen.
Doe je ook weleens 1 op 1 iets met haar?
Krijgt ze ook weleens de volle positieve aandacht van jou?
Zodat je minder de "indringer"wordt.
Als dit iets zou moeten worden is het erg belangrijk dat je haar vertrouwen wint en daar hoort geen machtsstrijd bij.
Die zou jij niet eens aan moeten gaan als volwassenen.
Ik begrijp dat dit voor iedereen heel moeilijk is en je dit ook helemaal niet wil.
Een samengesteld gezin is lastig,zeker als 1 kind er maar eens in de twee weken is.
Daarmee kan ze al niet met je gezin meedraaien en krijgt al snel de postie vreemde eend in de bijt.
Ze loopt dus altijd een paar stappen achter.
Dat is echt heel sneu voor een kind van 7.
Dat geeft haar geen vrijbrief voor al het gedrag,maar wel begrip.
En aan jullie de taak om haar die stappen in te laten halen,in haar tempo en met steun.
Neemt niet weg dat het verdriet om je verbroken relatie moelijk is,
Ik hoop dat jullie er nog samen uit kunnen komen.
Maar eerlijk gezegd schrik ik ook een beetje van jou gedachte gang.
Hier al vele malen verwoord.
Het is een kind van 7!
Die ook nog eens heen en weer geslingerd word tussen vader en moeder,daarboven op moet ze nog een extra slingertje maken naar jouw gezin.
Dat is nogal wat zeg...
Bovendien,JOUW gezin waar HAAR vader wel heel vaak aanwezig is.
Waar JOUW kinderen wel de de meeste aandacht mogen krijgen van HAAR vader.
En ook nog eens een keer zich moet houden aan JOUW regels en rekening houden met JOUW kinderen.
Pfff..ik zou als volwassenen mij al heel klein voelen daarin en probeeren te redden wat er te redden valt aan aandacht.
Niet linksom dan rechtsom.
Zie je in wat een vreselijke moeilijke situatie ze in komt waar ze tegenop moet boksen?
Dan ook nog eens een stiefmoeder die overduidelijk haar gedrag afkeurt in plaats van begrip te tonen.
Ik snap dat dat ook heel lastig is en natuurlijk heb je een drang om voor je eigen kinderen op te komen.
Maar zo gaat dat inderdaad nooit werken.
Ik zou in de positie van de vader ook in de verdedigind schieten en daar wellicht situaties of gedrag van jouw kinderen bij halen.
Immers,jij doet hetzelfde toch?
Als je wil dit zoeits gaat slagen moet je een langere adem hebben en heel flexibel zijn.
Ik mis toch een beetje het geestelijk gewin die je zegt hoog te hebben staan in je verhaal.
Wat jij lijkt te doen is jou bezit af te bakenen (je gezin ,je huis,je regels).
Net als wat zij doet op haar niveau.
Mag ze eigenlijk wel een plekje hebben? anders dan het jouwe?
Mogen jou kinderen en jij zich ook aan haar aanpassen?
In dit geval zullen de regels wellicht opnieuw bekeken moeten worden en in een vat gegoten worden waar iedereen zich dan in kan vinden.
Iets waar ook je vriend inspraak in mag hebben met ieders belang voor ogen.
En jij zou daar best een stapje in terug mogen doen.
Doe je ook weleens 1 op 1 iets met haar?
Krijgt ze ook weleens de volle positieve aandacht van jou?
Zodat je minder de "indringer"wordt.
Als dit iets zou moeten worden is het erg belangrijk dat je haar vertrouwen wint en daar hoort geen machtsstrijd bij.
Die zou jij niet eens aan moeten gaan als volwassenen.
Ik begrijp dat dit voor iedereen heel moeilijk is en je dit ook helemaal niet wil.
Een samengesteld gezin is lastig,zeker als 1 kind er maar eens in de twee weken is.
Daarmee kan ze al niet met je gezin meedraaien en krijgt al snel de postie vreemde eend in de bijt.
Ze loopt dus altijd een paar stappen achter.
Dat is echt heel sneu voor een kind van 7.
Dat geeft haar geen vrijbrief voor al het gedrag,maar wel begrip.
En aan jullie de taak om haar die stappen in te laten halen,in haar tempo en met steun.
Neemt niet weg dat het verdriet om je verbroken relatie moelijk is,
Ik hoop dat jullie er nog samen uit kunnen komen.
maandag 4 mei 2009 om 01:13
quote:geerta schreef op 03 mei 2009 @ 08:55:
Dochter is 7 en het gedrag wat ze vertoont is vn als ze al binnen komt .
Het begint met; ik heb dit meegebracht en dat mag jullie hebben;
en dat gebeurt met een toon van ;goed dat ik jullie wat geef he?
Dan is dat vaak iets wat oma mee geeft voor mijn kinderen.
Het is ook telkens ik heb dit gehad en dat van mijn moeder.
Alles speelt af op het hebben en dan er achteraan he pappie?
het meisje is pas 7!!! en haar hele gedrag is een vertoning van onmacht en onzekerheid.
De houding is gebaseerd op hebzucht en mijn dochter omlaag duwen om zichzelf groter te maken.
het meisje is 7, kinderen van 7 denken niet zo. Ze willen alleen aandacht van hun ouder, en ze blijven hangen in strategieen die werken. Ze halen niet weloverwogen andere kinderen omlaag, niet op die leeftijd
Dat weet jij nog niet of dit mag je hebben en nee toch niet geef terug dat is van mij.
Mijn dochter snapt de wisselingen niet en dan gaat ze naar haar vader met de woorden;Dit hebt ik toch gehad he pappie dat is toch van mij?
Alles is gebaseerd op hebben en laat ik daar nou heel veel moeite mee hebben.
Het is een kind, en jij bent de volwassene, als jij daar moeite mee hebt moet je met jezelf aan de slag.
In mjjn gezin zijn dingen krijgen geen isseu.
In jouw gezin is het ook geen issue om enig kind te zijn, je vader kwijt te raken en ineens te moeten dealen met een stiefmoeder en stiefbroertjes/zusjes
Ik heb mijn kinderen geleerd om gewoon te zijn en dat we niets meer zijn dan anderen. .
Ik geloof nm in een geestelijkrijk leven en wat voor een ander te betekenen,
Wat voor een ander betekenen? Dat lees ik nou niet direct terug in jouw verhaal. Want wat beteken jij voor dit onzekere meisje van 7?
Van de week had ik oranje tompoezen en ik zeg morgen gaan we naar de koningin kijken en eten we lekker een tompoes.
Ik vind dat ieder jaar een gezellig moment met zijn allen.
O maar ik hoef geen tompoes die lust ik niet want ik vind de room niet lekker en ook niet de boovenkant en ik wil een koekje.
Oke een koekje dan ook goed.
Dan is het koffie tijd en vraag wat voor koekje wil je hebben?
Mijn vriend zit erbij als ik dat vraagt.
Nee geen koekje ik wil een tompoes.
Ik zeg maar die lust jij toch niet?
Ja wel die vind ik lekker.
Nou hup een tompoes.
Bij de tv en 1 hap verder gaat ze zitten draaien en me aan zitten kijken en ik voel hem al natuurlijk.
Ze draalt even en duikt op haar vader en zegt.
Pappie ik vind de tompoes niet lekker ik hoef niet.
Vriend zegt jawel joh hup opeten.
Nee pappie ik vind hem vies.
Ik wil een koekje.
Gaat weer zitten en gaat me aanzitten kijken of ik wat ga zeggen.
Ik verbijt me zeg niets en wacht wat ze gaat doen.
Hup huilen en pappie ik hoef niet.
Vriend negeert het enigszins ik ga koffie halen en kom terug en tompoes weg.
Ik vraag aan mijn vriend heb jij die tompoes op?
Ja dus en dochter zit me lachend aan te kijken.pfffffffffff
Ik zeg niets en zucht
En echt alles gaat op een zeur en half huil toon en dat irriteerd me mateloos.
Dan ga je toch even wandelen? Wat had er volgens jou moeten gebeuren? TomPoes bij kind door de strot duwen en op haar kamer zetten? Vader reageert prima door het te negeren en er geen drama van te maken.
Nou daarna hup naar de vrijmarkt.
Afspraak gemaakt met kinderen elke grabbelton die je ziet mag je grabbelen.
Hebben zde kids een leuk doel en wij kijken dan zelf wel of we iets anders kopen.
Er zijn inderdaad veel tonnen heel leuk en wij zien leuke dingen in de vorm van boekjes ed voor de kinderen.
Dochter krijgt een tas en mijn kind barbiepoppenhuis onderdelen voor haar huis.
Samen hebben ze didle boekjes gegrabbelt ieder een verschillende.
We komen thuis en ze pakt de spulletjes van het poppnhuis uit en zegt dit is toch wel voor ons samen he? niet alleen voor haar.
Ik zeg deel jij je tas dan ook?
Stap eens uit je irritatie en ga er boven staan, dan zie jij toch ook dat dit een kind is wat letterlijk probeert zich een plekje in het gezin te bevechten?
Zegt ze tegen mijn dochter dit boekje is niet leuk he{boekje van mijn dochter]
Mijn kind zegt haar na en nee is niet leuk maar als ze had gezegt leuk he had mijn kind gezegd ja leuk.
O maar als hem niet leuk vind mag ik hem wel he.
Ja zegt die van mij.
Staat ze te dansen ik heb een boekje erbij hoera.
Ik heb ingegrepen ik kan daar niet tegen.
neem afstand, jij bent niet bepaald verdraagzaam
Mijn vriend snapt dan helemaal niet wat er dan gebeurt dat ze alles naar zich toe trekt en mijn dochter omdat ze jonger is in een positie duwt voor haar eigen gewin.
Onzin, het kind van je vriend is hier in alles het "kind van de rekening" haar plek bij haar vader is ineens bezet door jou en je kinderen. Het is in en in triest dat dit kind schreeuwt om aandacht en dat jij dat interpreteert als manipulatie.
Smiddags bij een optocht die we heerlijk in de zon staan te kijken vind ze niet leuk en maar zeuren ik vind dit niet leuk ik wil naar huis.
aan het eind van de optocht heb ik hem wel hangen .
En in de auto naar huis ik vond het helemaal niet leuk.
Alles moet gaan zoals zei wil en anders hoeft een ander ook geen plezier.
Dit zijn dan voorvallen die binnen een paar uur gebeuren .
Ze is een week geweest de voorvallen waren dus tientallen.
Het lijkt misschien voor andere gezeur van mij maar als alles op een zeur huil toon word gedaan raak je behoorlijk als volwassen geiiriteerd.
Ik begrijp dat ze iets met dat gedrag wil zeggen ondanks dat het gewoonte is want ze heeft dit altijd gedaan want mijn vriend vind haar niet anders dan anders.
Ze is zo ook opgevoed natuurlijk dus je kunt dan ook niet echt iets anders verwachten dan hoe ze nu doe
Met vriend heb ik wel contakt gehad hij is erg verdrietig dat ik niet verder wil.
Is toch wel overstuur maar wil niet dingen veranderen hierin.
Niet dat hij dat moet maar dan haak ik af.
Ik wens rust en een gezellig leven met elkaar en geen terugkerend
gezeur en ruzies tussen de kinderen om haar gedrag in staat te laten houden.
Bovendien is het zo geen leuk kind en daarmee loopt ze zelf ook vast in het leven lijkt me.Die laatste opmerking laat eigenlijk goed zien hoe gebrekkig jou inzicht is in de belevingswereld van het kind en wat de invloed is van de volwassene hierop. Kinderen zijn als een spiegel, je ziet jouw weerstand en je voelt jouw frustratie, dat zit in jou. Het kind kan daar niks aan doen, als je er last van hebt moet je met jezelf aan de slag.
Dochter is 7 en het gedrag wat ze vertoont is vn als ze al binnen komt .
Het begint met; ik heb dit meegebracht en dat mag jullie hebben;
en dat gebeurt met een toon van ;goed dat ik jullie wat geef he?
Dan is dat vaak iets wat oma mee geeft voor mijn kinderen.
Het is ook telkens ik heb dit gehad en dat van mijn moeder.
Alles speelt af op het hebben en dan er achteraan he pappie?
het meisje is pas 7!!! en haar hele gedrag is een vertoning van onmacht en onzekerheid.
De houding is gebaseerd op hebzucht en mijn dochter omlaag duwen om zichzelf groter te maken.
het meisje is 7, kinderen van 7 denken niet zo. Ze willen alleen aandacht van hun ouder, en ze blijven hangen in strategieen die werken. Ze halen niet weloverwogen andere kinderen omlaag, niet op die leeftijd
Dat weet jij nog niet of dit mag je hebben en nee toch niet geef terug dat is van mij.
Mijn dochter snapt de wisselingen niet en dan gaat ze naar haar vader met de woorden;Dit hebt ik toch gehad he pappie dat is toch van mij?
Alles is gebaseerd op hebben en laat ik daar nou heel veel moeite mee hebben.
Het is een kind, en jij bent de volwassene, als jij daar moeite mee hebt moet je met jezelf aan de slag.
In mjjn gezin zijn dingen krijgen geen isseu.
In jouw gezin is het ook geen issue om enig kind te zijn, je vader kwijt te raken en ineens te moeten dealen met een stiefmoeder en stiefbroertjes/zusjes
Ik heb mijn kinderen geleerd om gewoon te zijn en dat we niets meer zijn dan anderen. .
Ik geloof nm in een geestelijkrijk leven en wat voor een ander te betekenen,
Wat voor een ander betekenen? Dat lees ik nou niet direct terug in jouw verhaal. Want wat beteken jij voor dit onzekere meisje van 7?
Van de week had ik oranje tompoezen en ik zeg morgen gaan we naar de koningin kijken en eten we lekker een tompoes.
Ik vind dat ieder jaar een gezellig moment met zijn allen.
O maar ik hoef geen tompoes die lust ik niet want ik vind de room niet lekker en ook niet de boovenkant en ik wil een koekje.
Oke een koekje dan ook goed.
Dan is het koffie tijd en vraag wat voor koekje wil je hebben?
Mijn vriend zit erbij als ik dat vraagt.
Nee geen koekje ik wil een tompoes.
Ik zeg maar die lust jij toch niet?
Ja wel die vind ik lekker.
Nou hup een tompoes.
Bij de tv en 1 hap verder gaat ze zitten draaien en me aan zitten kijken en ik voel hem al natuurlijk.
Ze draalt even en duikt op haar vader en zegt.
Pappie ik vind de tompoes niet lekker ik hoef niet.
Vriend zegt jawel joh hup opeten.
Nee pappie ik vind hem vies.
Ik wil een koekje.
Gaat weer zitten en gaat me aanzitten kijken of ik wat ga zeggen.
Ik verbijt me zeg niets en wacht wat ze gaat doen.
Hup huilen en pappie ik hoef niet.
Vriend negeert het enigszins ik ga koffie halen en kom terug en tompoes weg.
Ik vraag aan mijn vriend heb jij die tompoes op?
Ja dus en dochter zit me lachend aan te kijken.pfffffffffff
Ik zeg niets en zucht
En echt alles gaat op een zeur en half huil toon en dat irriteerd me mateloos.
Dan ga je toch even wandelen? Wat had er volgens jou moeten gebeuren? TomPoes bij kind door de strot duwen en op haar kamer zetten? Vader reageert prima door het te negeren en er geen drama van te maken.
Nou daarna hup naar de vrijmarkt.
Afspraak gemaakt met kinderen elke grabbelton die je ziet mag je grabbelen.
Hebben zde kids een leuk doel en wij kijken dan zelf wel of we iets anders kopen.
Er zijn inderdaad veel tonnen heel leuk en wij zien leuke dingen in de vorm van boekjes ed voor de kinderen.
Dochter krijgt een tas en mijn kind barbiepoppenhuis onderdelen voor haar huis.
Samen hebben ze didle boekjes gegrabbelt ieder een verschillende.
We komen thuis en ze pakt de spulletjes van het poppnhuis uit en zegt dit is toch wel voor ons samen he? niet alleen voor haar.
Ik zeg deel jij je tas dan ook?
Stap eens uit je irritatie en ga er boven staan, dan zie jij toch ook dat dit een kind is wat letterlijk probeert zich een plekje in het gezin te bevechten?
Zegt ze tegen mijn dochter dit boekje is niet leuk he{boekje van mijn dochter]
Mijn kind zegt haar na en nee is niet leuk maar als ze had gezegt leuk he had mijn kind gezegd ja leuk.
O maar als hem niet leuk vind mag ik hem wel he.
Ja zegt die van mij.
Staat ze te dansen ik heb een boekje erbij hoera.
Ik heb ingegrepen ik kan daar niet tegen.
neem afstand, jij bent niet bepaald verdraagzaam
Mijn vriend snapt dan helemaal niet wat er dan gebeurt dat ze alles naar zich toe trekt en mijn dochter omdat ze jonger is in een positie duwt voor haar eigen gewin.
Onzin, het kind van je vriend is hier in alles het "kind van de rekening" haar plek bij haar vader is ineens bezet door jou en je kinderen. Het is in en in triest dat dit kind schreeuwt om aandacht en dat jij dat interpreteert als manipulatie.
Smiddags bij een optocht die we heerlijk in de zon staan te kijken vind ze niet leuk en maar zeuren ik vind dit niet leuk ik wil naar huis.
aan het eind van de optocht heb ik hem wel hangen .
En in de auto naar huis ik vond het helemaal niet leuk.
Alles moet gaan zoals zei wil en anders hoeft een ander ook geen plezier.
Dit zijn dan voorvallen die binnen een paar uur gebeuren .
Ze is een week geweest de voorvallen waren dus tientallen.
Het lijkt misschien voor andere gezeur van mij maar als alles op een zeur huil toon word gedaan raak je behoorlijk als volwassen geiiriteerd.
Ik begrijp dat ze iets met dat gedrag wil zeggen ondanks dat het gewoonte is want ze heeft dit altijd gedaan want mijn vriend vind haar niet anders dan anders.
Ze is zo ook opgevoed natuurlijk dus je kunt dan ook niet echt iets anders verwachten dan hoe ze nu doe
Met vriend heb ik wel contakt gehad hij is erg verdrietig dat ik niet verder wil.
Is toch wel overstuur maar wil niet dingen veranderen hierin.
Niet dat hij dat moet maar dan haak ik af.
Ik wens rust en een gezellig leven met elkaar en geen terugkerend
gezeur en ruzies tussen de kinderen om haar gedrag in staat te laten houden.
Bovendien is het zo geen leuk kind en daarmee loopt ze zelf ook vast in het leven lijkt me.Die laatste opmerking laat eigenlijk goed zien hoe gebrekkig jou inzicht is in de belevingswereld van het kind en wat de invloed is van de volwassene hierop. Kinderen zijn als een spiegel, je ziet jouw weerstand en je voelt jouw frustratie, dat zit in jou. Het kind kan daar niks aan doen, als je er last van hebt moet je met jezelf aan de slag.
maandag 4 mei 2009 om 01:45
quote:geerta schreef op 02 mei 2009 @ 17:18:
.....knip....
Ik heb de indruk aan haar aantal vriendinnetjes ed dat ze echt niet populair is op school.
Ik vind dat je als ouder moet zorgen dat kinderen ook een gedrag aanleren wat sociaal beter voor hun zelf is en geen randkind gaan worden.
...Knip...
Tsss! Ik haak af. Schandalig wat je hier zegt.
.....knip....
Ik heb de indruk aan haar aantal vriendinnetjes ed dat ze echt niet populair is op school.
Ik vind dat je als ouder moet zorgen dat kinderen ook een gedrag aanleren wat sociaal beter voor hun zelf is en geen randkind gaan worden.
...Knip...
Tsss! Ik haak af. Schandalig wat je hier zegt.
maandag 4 mei 2009 om 09:31
Nou Geerta, je krijgt wel een bak over je heen he?
Het gedrag zoals je het omschrijft is niet leuk om te zien en is heel moeilijk mee om te gaan. Ze zeggen wel dat het gewoon gedrag is van een kind van 7, maar ik heb er ook 3 en zou het nooit geaccepteerd hebben van de mijne. En dat is nou net het verschil! Ik heb met mijn stiefkids niet dit gedrag meegemaakt, wel andere dingen, MAAR..... Mij klinkt het dat het meisje niet goed is begeleid in het scheidingsproces van haar vader en moeder. De een reageert zus en de ander zo. Haar vader en moeder kunnen daar heel veel in betekenen. De dochter van je vriend heeft het er erg moeilijk mee en uit dat in dingen naar jou en naar jouw kids!
Het meisje kan thuis wanneer haar moeder met anderen praat over de scheiding dingen opvangen en daar haar conclusie uittrekken en dat projecteren op jullie. Je weet het niet he? Hoeft niet, kan! En zij kan inderdaad heel erg het gevoel hebben dat jullie haar vader van haar afpakken en daardoor ook anders reageren.
Gelukkig heb ik een partner die openstaat voor het gesprek en toen zich bij ons in het begin allerlei dingen gebeurden, zijn we op een vroege avond met alle kids gaan zitten, heel relaxed, hapje en drankjes en toen op hun niveau een gesprek gevoerd, waarin alles gezegd en gevraagd kon worden (mag altijd, maar hopelijk snap je wat ik zeg). Ik heb toen ook tegen de kids gezged dat ik niet hun moeder ben en ook nooit zal zijn, erbij gezegd dat al de liefste moeder van de wereld hebben, maar dat ik wel van hun houdt en dat meen ik ook. Wij geen verschil maken d.w.z. ik niet tussen hun en mijn kids en mijn partner ook niet, dan hoeven ze de strijd niet aan te aan, snap je? Zij hebben toen ook veel verteld en zeiden ook dat ze heel blij waren dat hun vader met mij woont en dat er nu geen ruzies meer was thuis (nou dan slik je wel even).
Door tijd, geduld en praten kom je er, het ene kind is het andere niet. De een heeft gewoon meer moeite dan de andere. Als ik alleen nar de 3 kids van mijn partner kijk kan ik zeggen dat ik een hele leuke band met ze heb, de oudste is de stoutste (haha), maar is gek met me en ik met hem, wel kind is nou niet eens stout? De middelste is de stilste, maar komt altijd naar mij toe als er iets is, ze vindt alstijd een luisterend oor en een oplossing bij mij voor het "grote" probleem (meisje is 8) en de jongste, och die sterft met me, wat een schatje. Hij wist niet hoe dat nou moest, want hij heeft een mama en ik ben ook een mama, hahaha. Hij wist niet hoe hij dat nou moest verdelen, het lief vinden dan he? Dus ik zei tegen hem ok, ik ben ook een mama dat klopt, maar jij hebt de allerliefste SUPERMAMA! Nou hij sprong op en riep "Ja, dat is het"!!
Geerta het is niet makkelijk, helemaal niet, maar gooi even die dingen aan de kant en als er nog een kans is met je vriend, praat erover en ga niet in het negatieve zitten over zijn dochter. Zeg dat je heel graag een positieve band wilt en niet weet hoe en dat je zijn hulp nodig hebt. Betekent niet dat dan alles maar moet kunnen etc... Maar zij moet weten dat je niet haar vader afpakt en dat er geen strijd geleverd hoeft te worden etc.... Kinderen van gescheiden ouders zitten met een enorm loyaliteitsconflict en dat kan zich op verschillende manieren uiten. Niet alleen de ouders gaan scheiden he? De kids hebben er veel meer problemen mee dan wij ooit maar kunnen vermoeden.
Het gedrag zoals je het omschrijft is niet leuk om te zien en is heel moeilijk mee om te gaan. Ze zeggen wel dat het gewoon gedrag is van een kind van 7, maar ik heb er ook 3 en zou het nooit geaccepteerd hebben van de mijne. En dat is nou net het verschil! Ik heb met mijn stiefkids niet dit gedrag meegemaakt, wel andere dingen, MAAR..... Mij klinkt het dat het meisje niet goed is begeleid in het scheidingsproces van haar vader en moeder. De een reageert zus en de ander zo. Haar vader en moeder kunnen daar heel veel in betekenen. De dochter van je vriend heeft het er erg moeilijk mee en uit dat in dingen naar jou en naar jouw kids!
Het meisje kan thuis wanneer haar moeder met anderen praat over de scheiding dingen opvangen en daar haar conclusie uittrekken en dat projecteren op jullie. Je weet het niet he? Hoeft niet, kan! En zij kan inderdaad heel erg het gevoel hebben dat jullie haar vader van haar afpakken en daardoor ook anders reageren.
Gelukkig heb ik een partner die openstaat voor het gesprek en toen zich bij ons in het begin allerlei dingen gebeurden, zijn we op een vroege avond met alle kids gaan zitten, heel relaxed, hapje en drankjes en toen op hun niveau een gesprek gevoerd, waarin alles gezegd en gevraagd kon worden (mag altijd, maar hopelijk snap je wat ik zeg). Ik heb toen ook tegen de kids gezged dat ik niet hun moeder ben en ook nooit zal zijn, erbij gezegd dat al de liefste moeder van de wereld hebben, maar dat ik wel van hun houdt en dat meen ik ook. Wij geen verschil maken d.w.z. ik niet tussen hun en mijn kids en mijn partner ook niet, dan hoeven ze de strijd niet aan te aan, snap je? Zij hebben toen ook veel verteld en zeiden ook dat ze heel blij waren dat hun vader met mij woont en dat er nu geen ruzies meer was thuis (nou dan slik je wel even).
Door tijd, geduld en praten kom je er, het ene kind is het andere niet. De een heeft gewoon meer moeite dan de andere. Als ik alleen nar de 3 kids van mijn partner kijk kan ik zeggen dat ik een hele leuke band met ze heb, de oudste is de stoutste (haha), maar is gek met me en ik met hem, wel kind is nou niet eens stout? De middelste is de stilste, maar komt altijd naar mij toe als er iets is, ze vindt alstijd een luisterend oor en een oplossing bij mij voor het "grote" probleem (meisje is 8) en de jongste, och die sterft met me, wat een schatje. Hij wist niet hoe dat nou moest, want hij heeft een mama en ik ben ook een mama, hahaha. Hij wist niet hoe hij dat nou moest verdelen, het lief vinden dan he? Dus ik zei tegen hem ok, ik ben ook een mama dat klopt, maar jij hebt de allerliefste SUPERMAMA! Nou hij sprong op en riep "Ja, dat is het"!!
Geerta het is niet makkelijk, helemaal niet, maar gooi even die dingen aan de kant en als er nog een kans is met je vriend, praat erover en ga niet in het negatieve zitten over zijn dochter. Zeg dat je heel graag een positieve band wilt en niet weet hoe en dat je zijn hulp nodig hebt. Betekent niet dat dan alles maar moet kunnen etc... Maar zij moet weten dat je niet haar vader afpakt en dat er geen strijd geleverd hoeft te worden etc.... Kinderen van gescheiden ouders zitten met een enorm loyaliteitsconflict en dat kan zich op verschillende manieren uiten. Niet alleen de ouders gaan scheiden he? De kids hebben er veel meer problemen mee dan wij ooit maar kunnen vermoeden.
maandag 4 mei 2009 om 09:43
Even ter opheldering, de kleinste en andere kids van mijn partner noemt me gewoon bij de voornaam. Ik moest de kleinste duidelijk maken dat ik de mama ben van ......!
Nog iets, als je als ouders zelf niet weet hoe je je kind goed kunt helpen, want er gaat zoveel om in die hoofdjes, dan zijn daar profesionals voor die het kind kunnen helpen met de verwerking en om de dingen te benoemen etc...
Nog iets, als je als ouders zelf niet weet hoe je je kind goed kunt helpen, want er gaat zoveel om in die hoofdjes, dan zijn daar profesionals voor die het kind kunnen helpen met de verwerking en om de dingen te benoemen etc...
maandag 4 mei 2009 om 09:58
Tja. Ik denk dan toch dat een kind van 7 er net zo min gebaat bij is om "succes" te hebben met haar manipulatieve insteek. Of dat nou zo opvoedkundig verantwoord is vraag ik me af.
Ik begrijp Geerta wel. Begrip kun je opbrengen maar daar moet het niet mee eindigen. Je hebt een gezin, je voedt die kinderen op. Iedereen. Dat je begrip kunt hebben en dus vriendelijk kunt omgaan met bepaald gedrag lijkt me niet meer dan logisch maar tolereren vind ik een ander verhaal. Wat dat betreft begrijp ik de vader maar vind ik idd ook dat hij tekort schiet.
Kinderen hebben behoefte aan grenzen. Het zou voor haar denk ik veel prettiger voelen zich deel te voelen uitmaken van het gezin dan telkens haar uitzonderingspositie bevestigd zien. Dat het om maar 2 weekenden per maand gaat maakt dat idd wat lastiger. Alsnog, kinderen zijn flexibel en kunnen leren dat bepaalde regels hier gelden en andere daar. Dat ze het doorvertelt aan haar moeder die dat weer opblaast en haar ex ermee lastig valt en dat dat dan een reden is om het allemaal maar te laten gebeuren vind ik persoonlijk erg. Wie heeft dan de macht? Een kind van 7. En dat is niet goed voor haar, even los van het gezin van Geerta. Het zou niet mogen werken, dat manipuleren.
Zoals ik Geerta lees denk ik dat het haar vooral daarom gaat. En daar ben ik het helemaal mee eens. Door zoveel invloed te hebben kan een jong kind zich ook onveilig voelen. Ze krijgt speciale tijd met haar vader en natuurlijk krijgt ze wat extra aandacht. Maar alsnog zou de focus moeten liggen op een echt gezin dus met vaststaande regels die je samen als ouders afspreekt die gelden voor iedereen. En daar is ruimte voor specifieke aandacht voor elk kind als individu, wat het nodig heeft. Iig, dat lees ik wel in de postings van Geerta.
Dat je dit samen wil kunnen overleggen met je vriend vind ik heel logisch. Daar moet je over kunnen praten wil het werken. Vervelend voor je Geerta dat het zo gelopen is.
Ik begrijp Geerta wel. Begrip kun je opbrengen maar daar moet het niet mee eindigen. Je hebt een gezin, je voedt die kinderen op. Iedereen. Dat je begrip kunt hebben en dus vriendelijk kunt omgaan met bepaald gedrag lijkt me niet meer dan logisch maar tolereren vind ik een ander verhaal. Wat dat betreft begrijp ik de vader maar vind ik idd ook dat hij tekort schiet.
Kinderen hebben behoefte aan grenzen. Het zou voor haar denk ik veel prettiger voelen zich deel te voelen uitmaken van het gezin dan telkens haar uitzonderingspositie bevestigd zien. Dat het om maar 2 weekenden per maand gaat maakt dat idd wat lastiger. Alsnog, kinderen zijn flexibel en kunnen leren dat bepaalde regels hier gelden en andere daar. Dat ze het doorvertelt aan haar moeder die dat weer opblaast en haar ex ermee lastig valt en dat dat dan een reden is om het allemaal maar te laten gebeuren vind ik persoonlijk erg. Wie heeft dan de macht? Een kind van 7. En dat is niet goed voor haar, even los van het gezin van Geerta. Het zou niet mogen werken, dat manipuleren.
Zoals ik Geerta lees denk ik dat het haar vooral daarom gaat. En daar ben ik het helemaal mee eens. Door zoveel invloed te hebben kan een jong kind zich ook onveilig voelen. Ze krijgt speciale tijd met haar vader en natuurlijk krijgt ze wat extra aandacht. Maar alsnog zou de focus moeten liggen op een echt gezin dus met vaststaande regels die je samen als ouders afspreekt die gelden voor iedereen. En daar is ruimte voor specifieke aandacht voor elk kind als individu, wat het nodig heeft. Iig, dat lees ik wel in de postings van Geerta.
Dat je dit samen wil kunnen overleggen met je vriend vind ik heel logisch. Daar moet je over kunnen praten wil het werken. Vervelend voor je Geerta dat het zo gelopen is.
maandag 4 mei 2009 om 10:04
Hoi Geerta,
Allereerst kan ik me - in tegenstelling tot alle vol met begrip voor een 7 jarig slachtoffertje - heel goed voorstellen hoe je je zal voelen.
Ik weet uit mijn zeer nabije omgeving, niet uit ervaring, hoe een zevenjarige vaders-prinses (vooral na de scheiding) met verwend en manipulerend gedrag een stempel kan drukken op een situtatie zoals die waarin jij inzit.
Uit de beschrijving van je concrete voorbeelden voel ik wel dat je het niet meer trekt, en dat elk incident steeds dé druppel is die over de rand van de emmer gaat, ik denk dus wel dat je houding en reakties niet op een positieve manier bijdragen aan de sfeer die je zo graag zou willen zien wanneer jullie met zijn allen bij elkaar zijn.
Mijn twee jongens hebben er ook mee te maken, in die zin, met de dochter van de nieuwe vriendin van hun vader, het speelt niet bij mij thuis af, maar een van mijn kinderen die het hier moeilijk mee heeft, vertelt dezelfde soort gebeurtenissen regelmatig wanneer hij na een paar dagen daar doorgebracht te hebben weer thuis komt. Daar is het dan de eigen moeder die doorheeft dat haar dochter met haar drein-dram en huilgedrag een dagje uit of een spelletje doen thuis totaal kan verzieken, maar machteloos is, en er regelmatig doorheen zit.
Mijn kinderen hebben dan idd het geluk nog dat ze zich met hun vader daaraan kunnen onttrekken door naar zijn huis terug te gaan, of de moeder gaat voortijds terug naar haar eigen huis.
Dit is nu zo'n twee jaar aan de gang.
Eerst was het omdat iedereen nog aan de nieuwe situatie moest wennen, maar nu is het gewoon patroon geworden.
Ik vind het belachlijk dat het gedrag van een kind zo'n invloed heeft op het doen en laten van twee volwassenen en hun andere kinderen. Maar ex en zijn vriendin nemen het zoals het is, en accepteren het wel, ik denk dat dat in jouw geval, voor zolang het duurt, toch het beste zou zijn.
Allereerst kan ik me - in tegenstelling tot alle vol met begrip voor een 7 jarig slachtoffertje - heel goed voorstellen hoe je je zal voelen.
Ik weet uit mijn zeer nabije omgeving, niet uit ervaring, hoe een zevenjarige vaders-prinses (vooral na de scheiding) met verwend en manipulerend gedrag een stempel kan drukken op een situtatie zoals die waarin jij inzit.
Uit de beschrijving van je concrete voorbeelden voel ik wel dat je het niet meer trekt, en dat elk incident steeds dé druppel is die over de rand van de emmer gaat, ik denk dus wel dat je houding en reakties niet op een positieve manier bijdragen aan de sfeer die je zo graag zou willen zien wanneer jullie met zijn allen bij elkaar zijn.
Mijn twee jongens hebben er ook mee te maken, in die zin, met de dochter van de nieuwe vriendin van hun vader, het speelt niet bij mij thuis af, maar een van mijn kinderen die het hier moeilijk mee heeft, vertelt dezelfde soort gebeurtenissen regelmatig wanneer hij na een paar dagen daar doorgebracht te hebben weer thuis komt. Daar is het dan de eigen moeder die doorheeft dat haar dochter met haar drein-dram en huilgedrag een dagje uit of een spelletje doen thuis totaal kan verzieken, maar machteloos is, en er regelmatig doorheen zit.
Mijn kinderen hebben dan idd het geluk nog dat ze zich met hun vader daaraan kunnen onttrekken door naar zijn huis terug te gaan, of de moeder gaat voortijds terug naar haar eigen huis.
Dit is nu zo'n twee jaar aan de gang.
Eerst was het omdat iedereen nog aan de nieuwe situatie moest wennen, maar nu is het gewoon patroon geworden.
Ik vind het belachlijk dat het gedrag van een kind zo'n invloed heeft op het doen en laten van twee volwassenen en hun andere kinderen. Maar ex en zijn vriendin nemen het zoals het is, en accepteren het wel, ik denk dat dat in jouw geval, voor zolang het duurt, toch het beste zou zijn.
dinsdag 5 mei 2009 om 15:24
Nou ik krijg inderdaad een hele bak over mij heen.
Maar ik heb met al die meningen hoor al door mijn hoofd gehad.
Het is niet zo dat ik niet blanco ben begonnen met het contakt met stiefdochter.
We hebben ze hier met open armen ontvangen omdat ze natuurljk heel belangrijk is voor mijn vriend.
Ik praat vaak met mijn kinderen over haar omdat ze natuurlijk met opmerkingen bij mij komen.
En ja ik vertel ze hoe moeilijk het ook voor haar is en haar een beetje moeten ontzien en dat doen ze ook.
Zelf laat ik nooit merken dat ik ze soms[vaak]niet leuk vind.
Vandaar dat ik het rot vind dat ik bij vriend geen gehoor vind met het gevolg dat ik in mijn eentje aan het kookpunt zit soms en vriend lief niets in de gaten heeft.
Vriend kwam gister wel bij mij over mijn kinderen praten over een situatie hier en ik zei :wat ben je nu aan het doen?
Verwarde blik van wat bedoelt ze nu.
Ik zei dit wat jij nu doet kan ik nooit bij jou over je dochter.
Hij keek me aan en het kwartje viel!!
Niet dat we gelijk over zijn kind konden praten maar het ligt nu wel in de week[duurt wel een paar weken schat ik]
Vriend geeft aan dat hij me absoluut niet wil missen en het contakt maar wat minder moet zijn om mij te ontlasten.
Als zijn dochter er is dat hij niet hier is maar in zijn eigen woning.
Ik hoop dat er dan wat ruimte komt voor hem om het op een andere manier te bekijken en ik ook uiteraard en hopen dat zijn dochter wat makkelijker word.
sommige situaties kosten soms wat meer tijd dan wat we hadden ingeschat.
Maar ik heb met al die meningen hoor al door mijn hoofd gehad.
Het is niet zo dat ik niet blanco ben begonnen met het contakt met stiefdochter.
We hebben ze hier met open armen ontvangen omdat ze natuurljk heel belangrijk is voor mijn vriend.
Ik praat vaak met mijn kinderen over haar omdat ze natuurlijk met opmerkingen bij mij komen.
En ja ik vertel ze hoe moeilijk het ook voor haar is en haar een beetje moeten ontzien en dat doen ze ook.
Zelf laat ik nooit merken dat ik ze soms[vaak]niet leuk vind.
Vandaar dat ik het rot vind dat ik bij vriend geen gehoor vind met het gevolg dat ik in mijn eentje aan het kookpunt zit soms en vriend lief niets in de gaten heeft.
Vriend kwam gister wel bij mij over mijn kinderen praten over een situatie hier en ik zei :wat ben je nu aan het doen?
Verwarde blik van wat bedoelt ze nu.
Ik zei dit wat jij nu doet kan ik nooit bij jou over je dochter.
Hij keek me aan en het kwartje viel!!
Niet dat we gelijk over zijn kind konden praten maar het ligt nu wel in de week[duurt wel een paar weken schat ik]
Vriend geeft aan dat hij me absoluut niet wil missen en het contakt maar wat minder moet zijn om mij te ontlasten.
Als zijn dochter er is dat hij niet hier is maar in zijn eigen woning.
Ik hoop dat er dan wat ruimte komt voor hem om het op een andere manier te bekijken en ik ook uiteraard en hopen dat zijn dochter wat makkelijker word.
sommige situaties kosten soms wat meer tijd dan wat we hadden ingeschat.
dinsdag 5 mei 2009 om 17:07
dinsdag 5 mei 2009 om 17:12
Eens met Liv.
Fijn dat er een opening is en dat bij jouw vriend ook de schellen van zijn ogen zijn gevallen maar een (behoorlijke) hand in eigen boezem zou je ook sieren in deze. Hopen dat zowel jij, jouw kinderen, hij en zijn dochter zich aan een nieuwe situatie beter aanpassen dus.
Is het misschien een optie dat jij en zijn dochter eens een keer een apart dagje uitgaan? Kijken of je op die manier wat toenadering en begrip kan kweken. Haar laten voelen dat zij, net als haar vader en jouw eigen kinderen, ook heel bijzonder is voor jou.
Fijn dat er een opening is en dat bij jouw vriend ook de schellen van zijn ogen zijn gevallen maar een (behoorlijke) hand in eigen boezem zou je ook sieren in deze. Hopen dat zowel jij, jouw kinderen, hij en zijn dochter zich aan een nieuwe situatie beter aanpassen dus.
Is het misschien een optie dat jij en zijn dochter eens een keer een apart dagje uitgaan? Kijken of je op die manier wat toenadering en begrip kan kweken. Haar laten voelen dat zij, net als haar vader en jouw eigen kinderen, ook heel bijzonder is voor jou.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
dinsdag 5 mei 2009 om 18:02
quote:Winterdip schreef op 05 mei 2009 @ 17:12:
Eens met Liv.
Is het misschien een optie dat jij en zijn dochter eens een keer een apart dagje uitgaan? Kijken of je op die manier wat toenadering en begrip kan kweken. Haar laten voelen dat zij, net als haar vader en jouw eigen kinderen, ook heel bijzonder is voor jou.
Gek genoeg denk ik niet dat zijn dochtertje dat nu graag doet. Fijn een dagje niet naar papa's vriendin en lekker met hem op stap vind ze waarschijnlijk een stuk prettiger.
Ik snap toch niet waarom dat kind wat 1x in de 14 dagen 1 dagje komt, bij TO moet zitten. TO ziet haar vriend verder bijna iedere dag, dus het is helemaal niet nodig. En samen praten over kinderen die je iedere dag ziet of maar 1x in de 14 dagen is imo iets heel anders. TO's vriend zit daar altijd, TO ziet zijn kind zo goed als nooit. Je kunt een kind geen regels aanleren of straf geven of wat dan ook als je niet eerst een band hebt opgebouwd. En dat kan lang duren, zeker als je elkaar weinig ziet, en valt niet te forceren.
Nou ja TO misschien kun jij met de nieuwe afspraken wat meer afstand nemen, dat zal ook schelen.
Eens met Liv.
Is het misschien een optie dat jij en zijn dochter eens een keer een apart dagje uitgaan? Kijken of je op die manier wat toenadering en begrip kan kweken. Haar laten voelen dat zij, net als haar vader en jouw eigen kinderen, ook heel bijzonder is voor jou.
Gek genoeg denk ik niet dat zijn dochtertje dat nu graag doet. Fijn een dagje niet naar papa's vriendin en lekker met hem op stap vind ze waarschijnlijk een stuk prettiger.
Ik snap toch niet waarom dat kind wat 1x in de 14 dagen 1 dagje komt, bij TO moet zitten. TO ziet haar vriend verder bijna iedere dag, dus het is helemaal niet nodig. En samen praten over kinderen die je iedere dag ziet of maar 1x in de 14 dagen is imo iets heel anders. TO's vriend zit daar altijd, TO ziet zijn kind zo goed als nooit. Je kunt een kind geen regels aanleren of straf geven of wat dan ook als je niet eerst een band hebt opgebouwd. En dat kan lang duren, zeker als je elkaar weinig ziet, en valt niet te forceren.
Nou ja TO misschien kun jij met de nieuwe afspraken wat meer afstand nemen, dat zal ook schelen.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
