schrik

Wat ontzettend vervelend voor je zeg! Dat als eerste..



Maar wat meet jouw vriend met twee maten tegenover de kinderen. Jouw kinderen mogen door hem gecorrigeerd worden en dat doet hij dus ook als dat nodig is. Maar zijn dochter mag niks over gezegd worden?!! Op zich ook begrijpelijk een kind is al gauw heilig voor een ouder vaak ook na scheidingen.



Jouw vriend moet naar mijn idee eens wakker worden dat zijn eigen dochter ook opgevoed moet worden en niet zomaar mag doen waar ze zin in heeft.

Beste Geertja,



Ja hoor, je kunt nog een luisterend oor vinden op dit tijdstip. Wat erg voor je dat je vriend weggegaan is!



Ik kan me voorstellen dat het lastig is om twee gezinnen te combineren. En dat het voor jou niet te doen was om je te voegen naar de grillen van zijn dochter.



Wat ik niet zo goed begrijp, is dat je schrijft dat hij wel een eigen huis heeft. Hij had toch kunnen proberen de dagen dat hij de zorg voor zijn dochter heeft, met haar in zijn eigen huis door te brengen? Omdat ik begrijp dat jullie nu 1,5 jaar een relatie gehad hebben.. ik kan me voorstellen dat dat voor zijn dochter, op die leeftijd allemaal best snel gegaan is. Hij is vrij snel bij jou ingetrokken denk ik.



Ik begrijp niet helemaal dat hij dat niet geprobeerd heeft, maar meteen jullie gezinnen heeft willen combineren. En nu dat niet gelukt is meteen zijn koffers pakt.



Ik wens je heel veel sterkte.

quote:geerta schreef op 02 mei 2009 @ 00:41:

Hallo ik hoop op dit late uur tot nog een luisterend oor te vinden.

Zit met schrik achter de pc.



Zojuist is de liefste man die ik ken mijn deur uit gelopen met koffer.

Ik heb 1.5 jaar een latie met hem en we waren erg gelukkig met elkaar.

Ik heb kinderen en hij 1 en dat is hetgeen mij zo opbreekt.

Ik kan overal met hem over praten maar niet over zijn dochter.

Als mijn kinderen even niet leuk zijn op gecorriceerd moeten worden zeur ik daar niet over als hij dat ook weleens doet.

Hij is hier nm dagelijks en de kinderen weten dat hij dat mag doen als het nodig is[in overleg met kinderen besloten dat hij hun ook helpt maar ook mag corriceren ]

Dit geeft eigenlijk nooit problemen omdat hij echt een redelijk iemand is en niet over alles moeilijk doet dus gewoon normaal'



Zijn dochter is een ander verhaal.

Zijn dochter is om de week een weekend bij ons en in de vakanties een deel.

Vriend heeft overigens wel een eigen woning maar vertoeft eigenlijk altijd hier,

Zijn dochter heeft vind ik vervelend gedrag.

Ze is enig kind en o zo verwent.

Alles wil ze hebben ze gunt mijn kinderen niets.

Mijn jongste kind is jonger dan haar en manipuleert haar en plaagt haar veel.

Als zij er is is mijn dochter erg druk en word meegesleept in het hebben en de strijd die daarom heerst.

Mijn vriend ziet het niet en helpt haar om haar vrij te pleiten van allerlei gedragingen en zo zet ze zelfs mij telkens te kakken en ik voel me mond dood gemaakt omdat ik niet mijn relatie wil verliezen dus telkens maar slik.

Verder heb ik weing momenten samen met vriend omdat ze er altijd bij wil zij ze wil alles weten.

Ik heb het al een paar keer aangekaart maar liep vast tegen een muur van onbegrip.

Deze week was ze er een week en ik heb een week lang me lopen verbijten.

Hoe oud is dat kind? Zijn jouw verwachtingen t.o.v dit kind wel zo realistisch? Logisch dat jouw kinderen zich makkelijker aanpassen want ze zijn gewoon meer bij jou. Verder is het verschrikkelijk moeilijk om samengestelde gezinnen te laten slagen. Ik kan me voorstellen dat het voor jou en je vriend leuk was dat jullie elkaar hebben gevonden, maar om nu binnen 1.5 jaar zo goed als samen te wonen en te verwachten dat die kinderen daar naadloos inpassen lijkt me niet echt realistisch.

Ik voelde me echt depprie en overbelast en had hoofdpijn en voelde me echt ziek hierdoor.

Vanavond was dochter weer naar moeder en ik kon het niet meer in me houden had het gevoel dat ik stikte in mijn gevoel en heb gezegd dat ik wilde praten hierover.

Ging natuurlijk niet zoals ik het graag wilde.

Ik wil graag dat hij begrijpt wat ik vertel maar volgens hem is het dan anders en begint dan uit te halen naar mijn kinderen wat die wel niet doen.

Logisch, het is natuurlijk ook niet de schuld van het kind. Het is nog maar een kind, jij bent hier de volwassene en de flexibiliteit zal van jou moeten komen.



Ik heb vertelt dat ik zo niet verder kan omdat ik dit niet in mijn huis wil zo.

Ik ben een volwassen vrouw en hoef het toch niet telkens afteleggen tegen een kind die mij lachend aan zit te kijken.

Ik zie niet wat hier het probleem van is, het lijkt me alsof je in een machtsstrijd zit met dat kind. Ben je misschien jaloers op haar?

Ik wil gesteund worden in een aanpak die we samen verzinnen omtrent haar gedrag.

Jouw vriend is haar vader, hij zal met een aanpak moeten komen. Jij hebt geen enkel gezag over dat kind, en het kind zal dat ook niet accepteren.

Mijn vriend is nu erg gekrenkt en boos op me.

Zojuist besloten dat we uit elkaar gaan en hij koos er voor om gelijk weg te gaan.

Wat ik wel kan begrijpen maar ik voel me shit dat hij het zo gelaten accepteerde en geen voorstel neerlegde.

Ik snap jouw vriend wel



Ik zit hier toch wel enigszins geschokt.

We hebben al best wat hobbels bewandelt samen maar deze lukt niet.



Ben ik onredelijk in deze?

ja

Mag ik niet verlangen dat er in mijn huis leuk met elkaar om word gegaan en dat daar best zijn dochter op aan gesproken mag worden.

Mijn vriend lijkt een ouder van dat doet mijn kind niet.

Het is natuurlijk jouw huis, maar het is jouw kind niet. Toen jij besloot dat vader wel bij je mocht wonen kreeg je het kind erbij, die keuze heb je gemaakt. Kinderen zijn niet altijd leuk, een scheiding is hard en pijnlijk voor kinderen, stiefmoeders en vaders krijgen is ook niet leuk. Geef het kind toch wat ruimte



Mijn vriend staat achter zijn opvoeding en wie ben ik dan omdaar wat van te zeggen maar ik mag wel kiezen omdat niet te willen.

Dan wil je je vriend ook niet. Zijn dochter is onderdeel van het pakket net zoals jouw kinderen onderdeel zijn van jou





Heeft iemand hier wat over te zeggen?

Jeetje wat een akelige situatie zeg.



Ik denk wel dat er een verschil is in de opvoeding van jullie kinderen. Jouw kinderen krijgen hem er in principe 24/7 bij. Dus echt als vaderfiguur. Of minimaal als man in huis. Dan raak je al sneller aan elkaar gewend en is het misschien logisch dat hij sneller wordt betrokken bij de opvoeding van jouw kinderen.



Zijn dochter daarentegen komt alleen maar om het weekend bij jullie over de vloer. En heeft daarom veel minder met jou te maken, dan jouw kinderen met hem. In haar geval ligt de opvoeding gewoon bij haar moeder omdat ze daar grotendeels is. Lijkt me toch een andere verhouding.



Daarnaast is ze misschien wel jaloers om te zien dat haar vader nu veel meer tijd aan andere kinderen besteedt dan aan haar. Misschien heeft zij het gevoel dat jouw kinderen haar vader hebben "ingepikt".



En misschien voelt jouw vriend (ex?) zich daarom schuldig naar zijn dochter. Probeert hij dat ene weekend in de twee weken, dat zijn dochter er is, zoveel mogelijk naar zijn dochter toe te trekken.



Jullie zijn 1,5 jaar samen, dat is ook nog niet zo heel erg lang. Jouw kinderen zijn al veel meer aan de nieuwe situatie gewend dan zijn dochter. Logisch.



Ik snap heel goed dat je zegt: "Mijn huis, mijn regels". Maar ik begrijp ook wel dat zijn dochter jaloers is en het moeilijk heeft met deze situatie. En dat haar vader, juist omdat hij haar maar twee weekenden per maand ziet, naar zijn dochter trekt.



Lijkt me een moeilijke situatie. Misschien komen jullie er, met een beetje water bij de wijn, toch nog uit samen. Sterkte.

bekijk het eens door de ogen van dat meisje ; haar vader woont niet meer bij haar , maar woont bij andere kinderen die hij helpt , naar bed brengt , altijd ziet ..... . En af en toe mag zij in dat vreemde huis met die vreemde mevrouw en vremde kinderen logeren . Ze heeft er niet eens een eigen kamer en eigen spullen en haar papa is ook niet de hele tijd met haar bezig want dat vindt die mevrouw niet leuk . Bovendien gelden er hele andere regels dan thuis .

Wat nou machtstrijd ?

Als het goed is gaan kinderen ook voor de relatie van de ouders, lijkt mij. Dat snap jij als moeder toch ook wel? Je klinkt niet flexibel. Als hij duidelijk is in wat hij wil weet je wat je moet accepteren om je relatie te laten slagen. Je doet nu net of het zijn keus is om het te laten mislukken, maar wat is jouw keus? 'Ik kan mijn gevoel hierin niet veranderen' schrijf je. Dat is niet waar, dat kan je wel. Maar dat wil je volgens mij niet.

Aanvulling: Eens met Meds, jij bent hierin de volwassenen. Misschien heb je te hoge verwachtingen van zijn dochter. Het is kind. En waarschijnlijk eentje die moeite heeft met deze nieuwe situatie en met het feit dat haar vader nu ineens 2 "nieuwe" kinderen opvoedt. Logisch dat zij opstandig wordt en in die 2 weekenden per maand haar vader probeert voor zichzelf te hebben en daardoor op een, voor jou en jouw kinderen misschien, vervelende manier, haar vader opeist.

Jouw huis jouw regels , zeg je ?

Dus als je bij hem intrekt dan gelden zijn regels ineens ? ook als die 180 graden tegenovergesteld zijn van de regels die je nu voor je kinderen hebt ?



Hoe worden jouw kinderen eigenlijk nu opgevoed , volgens wiens regels ? Ik durf te wedden die van jou...........

quote:geerta schreef op 02 mei 2009 @ 01:11:



Dit is zon belangrijk item voor hem dat hij alles op zij zet voor zijn kind.

Is opzich niets mis mee als het maar redelijk is.

Hij verkiest nu zijn opvoeding voor zijn kind voor onze relatie.En terecht. Ik mag hopen dat jij jouw kinderen ook boven hem stelt. Wellicht heeft hij zelf wel met schuldgevoel te kampen naar zijn dochter toe. Dat hij nu de man is in een ander gezin. De vaderfiguur van kinderen waarvan hij niet eens de vader is. Maar zijn dochter zal te allen tijde voorgaan. Net als jouw kinderen bij jou. Waarschijnlijk zou hij zijn dochter vaker bij zich willen hebben dan 2 weekenden per maand. Maar als die 2 weekenden dan ook nog eens conflicten opleveren tussen jullie, dan kan ik me goed voorstellen dat hij daar een grens trekt.

Misschien kun je jouw kinderen ook een soort van mini-cursusje geven ,...... dat het nou eenmaal niet hun eigen papa is maar wel die van háár en dat ze samen graag wat tijd willen doorbrengen en dat ze daarom soms een beetje stout doet omdat ze eigenlijk verdrietig is omdat ze haar papa niet zo vaak ziet ..... en dat haar papa dat ook moeilijk vindt en het daarom soms moeilijk vindt om boos op haar te worden .



Of zeg ik nu iets heel geks ?

Ik sluit me zo ongeveer aan bij wat Meds ook aangegeven heeft.

Het valt niet mee om er samen een weg in te vinden.



Ik heb de situatie meegemaakt van nieuwe vriend zonder kinderen die bij me kwam wonen terwijl ik al een tienerzoon had.

Dat was al ingewikkeld genoeg dus zal het bij jullie helemaal ingewikkeld zijn.

Het valt ook niet mee wanneer iemand je zo ineens komt vertellen dat je het allemaal verkeerd doet of kritiek/commentaar op je kind levert terwijl je al jaren op een bepaalde manier met het kind omgaat en je eigen regels hebt.

Je kunt, ondanks dat het jouw huis is, moeilijk eisen dat je vriend de opvoeding van zijn kind aanpast aan jouw wensen en jouw manier van opvoeden omdat hij met haar in jouw huis is.

Ik kan me dan ook helemaal vinden in de woorden van Meds:

"Jouw vriend is haar vader, hij zal met een aanpak moeten komen. Jij hebt geen enkel gezag over dat kind, en het kind zal dat ook niet accepteren."

Jij voedt jouw kinderen op, hij voedt zijn kind op en jullie doen dat ieder op een eigen manier, al jaren en je kunt dat ook omwille voor de stabiliteit van de kinderen niet zomaar ineens gaan veranderen, die snappen daar dan werkelijk niets van.

Alleen wanneer je in staat bent dat van elkaar te accepteren en je flexibel daarin op te stellen kun je eruit komen.

Veel succes en sterkte er mee!

Is het een mogelijkheid om een stapje terug te doen?

Hem gewoon "zijn ding" te laten doen met zijn dochter in de weekenden dat ze bij jullie is zonder dat jij er al te veel invloed op uitoefent. Natuurlijk kun je samen wat huisregels opstellen die voor alle kinderen gelden (geen schoenen op de bank, een bepaalde bedtijd enz.) maar laat het verder los.



Ik snap dat het moeilijk is als jouw kinderen zien dat zijn dochter veel meer mag/vrijheid heeft dan zij. Maar misschien kun je de situatie een beetje uitleggen. Bijvoorbeeld door te zeggen dat zij haar papa erg mist en hier maar 2 weekenden per maand logeert. En dat dat voor haar heel speciale tijd is omdat ze papa niet zo vaak ziet. En dat je kinderen het misschien moeten vergelijken met zelf een weekendje naar opa en oma gaan. Want daar worden zij vaak ook een beetje extra verwend. En dat dat voor de dochter van je vriend ook een beetje geldt.



Zoiets?



Verder hoef je natuurlijk niet in de weekenden dat ze er is 48 uur samen te zijn. Je kunt ook afspreken dat zij wat meer ruimte samen hebben. Dan doen jullie op zaterdag gezellig de gezinsdingen (boodschappen, kinderboerderij of wat dan ook), en dan houdt hij de zondag vrij om samen met zijn dochter op pad te gaan. Tijd met zijn tweetjes. Misschien voor jouw kinderen ook wel heel prettig.

Het probleem had voorkomen kunnen worden door hem met zijn kind in zijn eigen huis te laten die 2 x in de maand. En dan langzaam aan steeds was meer in jouw huis, of met jouw kinderen daar op visite, maar ze samen laten wennen aan jouw gezinssituatie. En vooral haar tijd alleen met haar pa te gunnen.

quote:geerta schreef op 02 mei 2009 @ 01:19:

Ik snap best dat het voor zijn kind anders is dan de mijne maar dat wil niet zeggen dat je een vrijbrief hebt voor gedrag wat vervelend is voor mijn kind.

Over welk gedrag heb je het, word eens concreet?

Hoe verkoop ik dat mjn kind dat het stiekum weg telkens met nare dingen wegkomt.

Hoe verkoop je het aan zijn kind dat kind in korte tijd scheiding, nieuwe stiefmoeder, en stiefbroertjes/ zusjes erbij krijgt? Gelijke monniken, gelijke kappen werkt trouwens ook niet in opvoeden, elk kind heeft een individuele aanpak nodig.



O en mijn kind zal ook zeker weleens wat doen zo naief ben ik ook niet maar die is met haar 4 jaar niet uit op gewin.

Kinderen zijn niet uit op gewin. Ook niet als ze 8 of 10 of 12 of 14 zijn. Kinderen zijn uit op liefde aandacht en stabiliteit, aan dat laatste heeft het hen nogal ontbroken.



Ik weet ook wel dat een samengesteldgezin moeilijk is we hebben dan ook gelijk aan het begin van de relatie een cursus samen gevolgt waarin het duidelijk word wat de problematiek kan zijn.

Bovendien ben ik zelf werkzaam in jeugd en welzijn werk met opvoedingsmoeilijkheden dus ik dacht dat ik er wel redelijk mee overweg kon.

Maar bij mezelf lukt het niet en dat is erg frustrerend

quote:geerta schreef op 02 mei 2009 @ 01:19:

Ik snap best dat het voor zijn kind anders is dan de mijne maar dat wil niet zeggen dat je een vrijbrief hebt voor gedrag wat vervelend is voor mijn kind.

Hoe verkoop ik dat mjn kind dat het stiekum weg telkens met nare dingen wegkomt.



O en mijn kind zal ook zeker weleens wat doen zo naief ben ik ook niet maar die is met haar 4 jaar niet uit op gewin.



Ik weet ook wel dat een samengesteldgezin moeilijk is we hebben dan ook gelijk aan het begin van de relatie een cursus samen gevolgt waarin het duidelijk word wat de problematiek kan zijn.

Bovendien ben ik zelf werkzaam in jeugd en welzijn werk met opvoedingsmoeilijkheden dus ik dacht dat ik er wel redelijk mee overweg kon.Maar bij mezelf lukt het niet en dat is erg frustrerendJe dacht, maar dat hoeft (of blijkt?) dus helemaal niet zo te zijn. Mijn stiefmoeder werkt met kinderen, mijn vader zei altijd: 'Ze is zo goed met kinderen, zo pedagogisch verantwoord' Omdat ze met kinderen werkte dacht hij dat. Ze was helemaal niet goed met ons, ze was afschuwelijk. Later heeft ze (helaas alleen tegen mijn zus, niet tegen mij) gezegd dat ze ons vroeger eigenlijk geestelijk mishandeld heeft. En ja, dat heeft ze, waarschijnlijk onbedoeld maar toch. Dus ik vind dat je werk niets te maken heeft met het opvoeden van je eigen (stief)kinderen.

Ben het eens met de reacties van Meds.



Jouw vriend accepteert jouw opvoeding aan jouw kinderen en voegt zich daarin. Maar jij accepteert niet zijn opvoeding aan zijn kind, jij wilt dat hij zich ook daarin voegt naar jouw ideeen over opvoeden. Logisch dat dat botst.



En hoe erg ik het ook voor jou vind dat je relatie is kapotgelopen, ik neem mijn petje af voor een vader die zo pal voor zijn kind gaat staan.

quote:geerta schreef op 02 mei 2009 @ 08:47:

Wat er hier geschreven is is allemaal waar.

Kinderen zijn allemaal anders en daar is hier ook ruimte voor.

Mijn vriend heeft ook tijd voor zijn kind alleen.

Op de vrijdagen is hij met haar in eigen huis en zaterdags komt hij hier heen en in het weekend doet hij iets alleen met haar en een activiteit met het hele gezin.





Ik vind dat je als ouders moet kunnen praten over de kinderen wat voorvalt.

Over mijn kinderen praten we ook wat bijgeschaaft moet worden en wat er bv is voorgevallen.

Dat is wat mij steekt dat ik wel open ben naar hem van zo denk eens mee of jee wat nu hoe regelen we dit.

Maar alles wat maar richting dochter gaat word alles gewogen en niet onderkend.



Ik vind het een gebrek dat je dat niet samen kunt praten over de kinderen.

En het is echt niet zo dat hij mij opvoedkunsten niet goed vind.

Hij vind mij een goede moeder voor mijn kinderen en weet dat ik alles goed bedoel ook voor haar en geef ook ruimte aan hun samen.

Het is niet zo ik geen redelijk mens ben maar als zijn dochter hier is wil ik niet dat de andere kinderen buitenhuis gaan zoeken omdat ze haar niet leuk vinden.

En ik wil dat mijn vriend zich daar ook voor inzet dat iedereen zich hier prettig vind.

En als dat betekent dat de andere zich geiiriteerd voelen die tijd dat ze hier is vind ik dat geen toekomstperspectief waar we toch met zijn allen naar toe willen.



Ik vind dat jij hierin een taak richting je eigen kinderen hebt en ze zult moeten leren dat de dochter van je vriend er gewoon bij hoort en dat ze met haar om zullen moeten gaan.

Bovendien vind ik de tijd dat zijn dochter werkelijk bij jullie is zo kort dat ik werkelijk niet begrijp dat je daar dan al zo'n heisa over maakt en niet in staat bent jezelf en je kinderen te leren wat flexibeler op te stellen.



En helemaal eens met de woorden van Poezewoes over petje af voor de vader die zo pal voor z'n kind gaat staan.

Beste Geerta,

Ik begijp helemaal hoe je je voelt en hoe de dingen kunnen (fout) lopen door de kids in samengestelde gezinnen.

Wij zijn ook een samengesteld gezin met totaal 6 kinderen, 3 van mij en 3 van mijn lief. Dat is niet makkelijk en ook wij hebben hobbels over gemoeten, maar dat gaat steeds makkelijker.

Tuurlijk is het een kwestie van acceptatie, jij voedt anders op dan hij en je moet eerst samen op 1 lijn zitten naar elkaars kids, anders functioneert er niets. Ik weet ozo goed wat jij bedoelt, hij ziet wel alles van jouw kids, maar van de zijne niet. Nou dat hebben wij ook gehad hoor, maar door praten, praten en praten is er altjd een oplossing te vinden. Jouw vriend zal echt wel mogen inzien dat zijn dochter niet de miss Perfect is en wanneer hij inziet dat jij helemaal niets tegen zijn dochter hebt, maar wel graag ziet dat zij ook de regels volgt zoals die bij jou/jullie gelden, dan pas kun je verder.

Ik kan je een advies geven en kijk op www.stiefouders.info . Daar kom je in contact met allemaal ouders en stiefouders die jou kunnen adviseren en waar je je verhaal kwijt kunt.

Heel veel sterkte...

Laat je vriend in de weekenden dat ie zijn dochter heeft in zijn eigen huis zijn met haar. Ik kan me van haar uit voorstellen dat ze die paar dagen dat ze haar pa ziet geen trek heeft hem te moeten delen met zijn nieuwe partner en ook nog andere kinderen. Het werkt dus niet in jouw huis, dus moet ie haar maar opvangen in zijn eigen woning en qualitytime met haar doorbrengen 1 op 1. Dat lijkt me eigenlijk de enige optie.

Ik neem helemaal mijn pet niet af voor de vader. Vergeet niet dat de kids van Geerta ineens zich moeten "schikken" ?? Nee hoor, helemaal niet nodig. Dochter van vriend krijgt speciale behandeling omdat ze er maar 1x per 14 dagen is? Nee hoor, daar doe je haar geen gunst mee, je geeft haar alle ruimte om alles uit te spelen. Vergeet niet dat dat meisje ook haar eigen vader en moeder kan uitspelen "bij papa mag ik dit en dat en balablabla". Fijn voor moeders als ze thuiskomt. Nee hoor, gewoon meedraaien en de regels hanteren die in je huis gelden, kan iedereen prima met elkaar door de bocht en als het meisje iets doet wat niet kan, mag ze terechtgewezen worden (zou fijn zijn wanneer vader dat gewoon zou doen, zoals een vader dat hoort te doen) net zoals jij je kids terechtwijst. Geen verschil maken!! Is erg verwarrend voor jouw kids overigens dat er 1x per 14 dagen andere regels gelden omdat de dochter van je vriend komt.



Ik begrijp uit de reacties dat jullie geen stiefouder zijn ???

quote:mrspositive schreef op 02 mei 2009 @ 10:30:

Ik neem helemaal mijn pet niet af voor de vader. Vergeet niet dat de kids van Geerta ineens zich moeten "schikken" ?? Nee hoor, helemaal niet nodig. Dochter van vriend krijgt speciale behandeling omdat ze er maar 1x per 14 dagen is? Nee hoor, daar doe je haar geen gunst mee, je geeft haar alle ruimte om alles uit te spelen. Vergeet niet dat dat meisje ook haar eigen vader en moeder kan uitspelen "bij papa mag ik dit en dat en balablabla". Fijn voor moeders als ze thuiskomt. Nee hoor, gewoon meedraaien en de regels hanteren die in je huis gelden, kan iedereen prima met elkaar door de bocht en als het meisje iets doet wat niet kan, mag ze terechtgewezen worden (zou fijn zijn wanneer vader dat gewoon zou doen, zoals een vader dat hoort te doen) net zoals jij je kids terechtwijst. Geen verschil maken!! Is erg verwarrend voor jouw kids overigens dat er 1x per 14 dagen andere regels gelden omdat de dochter van je vriend komt.



Ik begrijp uit de reacties dat jullie geen stiefouder zijn ???En ik begrijp uit jouw reactie dat jij er wel één bent? Niet dat dat ook maar iets met deze discussie te maken heeft..........



De manier die jij hierboven beschrijft vind ik behoorlijk respectloos. Zowel naar het kind als naar de vader. Dat meisje komt in een situatie die ze niet zelf heeft gekozen en moet dan maar schikken? Ik denk dat je naar het kind zelf moet kijken wat het nodig heeft. Je past de situatie aan op het kind, niet andersom. Deze vader heeft zo zijn eigen ideeen over hoe hij dat moet doen en dat is zijn goed recht. Het is namelijk zijn kind.