Relaties
alle pijlers
na bijna 40 jaar huwelijk wil mijn moeder scheiden
woensdag 6 mei 2009 om 11:45
Ik had aan het begin van het jaar gekscherend geroepen dat 2009 een rampjaar zou worden. En nu lijkt het erop dat die voorspelling uit gaat komen. In ons leven dan. Eerst mijn ontslag. Mijn vader die alcoholist is, een zoontje waarbij de kans groot is dat hij of PDD NOS heeft of het syndroom van Asperger. Hij is nog te jong (5) om een definitieve diagnose te stellen, maar we moesten er ons op voorbereiden dat hij wel een AAS heeft. En dan nu....mijn moeder. Ze wil scheiden. Na bijna 40 jaar huwelijk. Ik weet niet wat ik moet denken. Ik snap het ergens wel. Het is genoeg zo. Mijn vader is altijd al dominant geweest. Niet dat hij ons sloeg, maar hij was altijd heel stellig in zijn mening. Alles wat hij zei en deed was goed, alles wat een ander deed niet. Mijn moeder moest altijd overal alleen naar toe. Hij wilde nooit mee naar tentoonstellingen of theaters en dan nu zijn drankmisbruik. Er is een grens bereikt. Mijn moeder wilde altijd de lieve vrede bewaren, maar ze geeft nu toe dat dat haar grote fout is geweest. Na 40 jaar is ze tot inkeer gekomen. Ze gaat nu tijdelijk bij een tante in huis wonen, want zij kan niet meer met hem onder 1 dak wonen. Hij vertoont agressieve neigingen. Ik vraag me steeds af hoe het zover heeft kunnen komen maar kan geen antwoord verzinnen. Het is heel raar om je eigen familie ineens zo uit elkaar te zien vallen.
woensdag 6 mei 2009 om 11:53
woensdag 6 mei 2009 om 11:54
Traincha, ik kan me voorstellen dat als dochter het anders zou voelen, maar als exvrouw van zo'n geweldig exemplaar geef ik je moeder groot gelijk. Ze heeft eindelijk kans om het laatste, vast nog forse, deel van haar leven zelf te denken, zelf te kiezen, zichzelf veilig uit te spreken, wellicht nog eens bemind te worden.
Vraag me af of jij zelf ook eerder dan eigenlijk nodig zou zijn het huis uit bent gegaan omdat je het eeuwige gelijk van je vader zo zat was?
Ik hoop dat je na een paar weken of zo in staat bent om op een nieuwe manier met zowel je moeder als je vader om te gaan, en om te voorkomen dat je 'kamp moet kiezen'. Getuige je posts op het forum vertrouw ik er ook zonder meer op dat dat je lukt.
Wat betreft het uit elkaar vallen van je familie, ja, dat is heel triest. Hopelijk valt de schade mee, al vrees ik problemen nu er een dominant type hierbij betrokken is. De keerzijde is dat het nu eenmaal niet anders is. Voordat jouw moeder deze beslissing nam heeft ze daar zeker weten lang, misschien al jaren, goed over nagedacht. Ze kan niet meer verder.
Vraag me af of jij zelf ook eerder dan eigenlijk nodig zou zijn het huis uit bent gegaan omdat je het eeuwige gelijk van je vader zo zat was?
Ik hoop dat je na een paar weken of zo in staat bent om op een nieuwe manier met zowel je moeder als je vader om te gaan, en om te voorkomen dat je 'kamp moet kiezen'. Getuige je posts op het forum vertrouw ik er ook zonder meer op dat dat je lukt.
Wat betreft het uit elkaar vallen van je familie, ja, dat is heel triest. Hopelijk valt de schade mee, al vrees ik problemen nu er een dominant type hierbij betrokken is. De keerzijde is dat het nu eenmaal niet anders is. Voordat jouw moeder deze beslissing nam heeft ze daar zeker weten lang, misschien al jaren, goed over nagedacht. Ze kan niet meer verder.
woensdag 6 mei 2009 om 12:09
Goed dat je moeder voor zichzelf gaat kiezen, al zal het wel erg moeilijk zijn voor haar en voor jou!
Na 40 jaar huwelijk zo'n stap zetten, zal niet makkelijk zijn. Vooral niet omdat je moeder wrsch. van een generatie is waarin scheiden toch wat 'anders' is dan tegenwoordig...
Sterkte met alles wat je op dit moment meemaakt, hoop voor je dat de 2e helft van 2009 beetje beter voor jullie wordt! Pien
Na 40 jaar huwelijk zo'n stap zetten, zal niet makkelijk zijn. Vooral niet omdat je moeder wrsch. van een generatie is waarin scheiden toch wat 'anders' is dan tegenwoordig...
Sterkte met alles wat je op dit moment meemaakt, hoop voor je dat de 2e helft van 2009 beetje beter voor jullie wordt! Pien
woensdag 6 mei 2009 om 12:17
Lijkt me heel moeilijk voor jou maar een hele goede stap voor je moeder. Ik vind het knap van haar dat ze na 40 jaar deze beslissing heeft genomen en voor zichzelf heeft gekozen.
Ik hoop dat er voor je moeder niets dan goeds uit deze stap voort zal komen. En ik hoop ook dat een diagnose voor je zoontje het voor jou allemaal makkelijker maakt op de lange termijn. En dat 2009 dan zo toch een geweldig jaar wordt!
Ik wil je heel veel sterkte en kracht toe wensen met deze grote veranderingen in je leven.
Ik hoop dat er voor je moeder niets dan goeds uit deze stap voort zal komen. En ik hoop ook dat een diagnose voor je zoontje het voor jou allemaal makkelijker maakt op de lange termijn. En dat 2009 dan zo toch een geweldig jaar wordt!
Ik wil je heel veel sterkte en kracht toe wensen met deze grote veranderingen in je leven.
woensdag 6 mei 2009 om 12:17
woensdag 6 mei 2009 om 12:35
Mss een rare vraag,
ASS-stoornissen zijn in behoorlijke mate erfelijk. is het mogelijk dat je vader ook zo'n stoornis heeft, en ook daarom is gan drinken? ( ASS zijn vaak gevoelig voor verslavingen aan genotsmiddelen, omdat ze dan hun frustraties kunnen "vergeten".
verder wens ik jou en je moeder veel sterkte. dapper dat ze na 40 jaar alsnog die stap durft te zetten.
ASS-stoornissen zijn in behoorlijke mate erfelijk. is het mogelijk dat je vader ook zo'n stoornis heeft, en ook daarom is gan drinken? ( ASS zijn vaak gevoelig voor verslavingen aan genotsmiddelen, omdat ze dan hun frustraties kunnen "vergeten".
verder wens ik jou en je moeder veel sterkte. dapper dat ze na 40 jaar alsnog die stap durft te zetten.
woensdag 6 mei 2009 om 12:41
quote:return_of_kreng schreef op 06 mei 2009 @ 12:35:
Mss een rare vraag,
ASS-stoornissen zijn in behoorlijke mate erfelijk. is het mogelijk dat je vader ook zo'n stoornis heeft, en ook daarom is gan drinken? ( ASS zijn vaak gevoelig voor verslavingen aan genotsmiddelen, omdat ze dan hun frustraties kunnen "vergeten".
verder wens ik jou en je moeder veel sterkte. dapper dat ze na 40 jaar alsnog die stap durft te zetten.Dat heb ik mij dus inderdaad ook afgevraagd. Het zou wel passen in het gehele plaatje namelijk. Hij is ook helemaal niet sociaal maar andere mensen toe en zeker naar mijn moeder toe is hij altijd heel egoistisch geweest, dus het zou heel goed kunnen.
Mss een rare vraag,
ASS-stoornissen zijn in behoorlijke mate erfelijk. is het mogelijk dat je vader ook zo'n stoornis heeft, en ook daarom is gan drinken? ( ASS zijn vaak gevoelig voor verslavingen aan genotsmiddelen, omdat ze dan hun frustraties kunnen "vergeten".
verder wens ik jou en je moeder veel sterkte. dapper dat ze na 40 jaar alsnog die stap durft te zetten.Dat heb ik mij dus inderdaad ook afgevraagd. Het zou wel passen in het gehele plaatje namelijk. Hij is ook helemaal niet sociaal maar andere mensen toe en zeker naar mijn moeder toe is hij altijd heel egoistisch geweest, dus het zou heel goed kunnen.
woensdag 6 mei 2009 om 12:46
quote:mamzelle schreef op 06 mei 2009 @ 11:54:
Traincha, ik kan me voorstellen dat als dochter het anders zou voelen, maar als exvrouw van zo'n geweldig exemplaar geef ik je moeder groot gelijk. Ze heeft eindelijk kans om het laatste, vast nog forse, deel van haar leven zelf te denken, zelf te kiezen, zichzelf veilig uit te spreken, wellicht nog eens bemind te worden.
Vraag me af of jij zelf ook eerder dan eigenlijk nodig zou zijn het huis uit bent gegaan omdat je het eeuwige gelijk van je vader zo zat was?
Ik hoop dat je na een paar weken of zo in staat bent om op een nieuwe manier met zowel je moeder als je vader om te gaan, en om te voorkomen dat je 'kamp moet kiezen'. Getuige je posts op het forum vertrouw ik er ook zonder meer op dat dat je lukt.
Wat betreft het uit elkaar vallen van je familie, ja, dat is heel triest. Hopelijk valt de schade mee, al vrees ik problemen nu er een dominant type hierbij betrokken is. De keerzijde is dat het nu eenmaal niet anders is. Voordat jouw moeder deze beslissing nam heeft ze daar zeker weten lang, misschien al jaren, goed over nagedacht. Ze kan niet meer verder.Mamz, ik ben niet eerder het huis uitgegaan ofzo. Ik was 23 toen ik het huis uitging, maar ik moet wel bekennen dat ik nog heel lang onder de invloed van mijn vader heb gestaan met name in het nemen van beslissingen. Mijn vader had per definitie altijd gelijk, zeg maar en dat heeft - zeker in het begin - met mijn man best conflicten opgeleverd. Ik ben nu bijna tegen de 40 en heb mij eigenlijk sinds ik moeder ben weten te ontworstelen aan de invloed die mijn vader altijd op mij heeft gehad. Wat dat betreft heb ik wel heel veel respect voor mijn broertje en zus. Die hebben zich altijd veel minder aangetrokken van wat mijn vader zei en vond. En ik ben nu pas zo ver dat ik nu letterlijk tegen mijn vader kan zeggen dat ik zijn goedkeuring niet meer nodig heb. En dat heb ik ook gezegd.
Traincha, ik kan me voorstellen dat als dochter het anders zou voelen, maar als exvrouw van zo'n geweldig exemplaar geef ik je moeder groot gelijk. Ze heeft eindelijk kans om het laatste, vast nog forse, deel van haar leven zelf te denken, zelf te kiezen, zichzelf veilig uit te spreken, wellicht nog eens bemind te worden.
Vraag me af of jij zelf ook eerder dan eigenlijk nodig zou zijn het huis uit bent gegaan omdat je het eeuwige gelijk van je vader zo zat was?
Ik hoop dat je na een paar weken of zo in staat bent om op een nieuwe manier met zowel je moeder als je vader om te gaan, en om te voorkomen dat je 'kamp moet kiezen'. Getuige je posts op het forum vertrouw ik er ook zonder meer op dat dat je lukt.
Wat betreft het uit elkaar vallen van je familie, ja, dat is heel triest. Hopelijk valt de schade mee, al vrees ik problemen nu er een dominant type hierbij betrokken is. De keerzijde is dat het nu eenmaal niet anders is. Voordat jouw moeder deze beslissing nam heeft ze daar zeker weten lang, misschien al jaren, goed over nagedacht. Ze kan niet meer verder.Mamz, ik ben niet eerder het huis uitgegaan ofzo. Ik was 23 toen ik het huis uitging, maar ik moet wel bekennen dat ik nog heel lang onder de invloed van mijn vader heb gestaan met name in het nemen van beslissingen. Mijn vader had per definitie altijd gelijk, zeg maar en dat heeft - zeker in het begin - met mijn man best conflicten opgeleverd. Ik ben nu bijna tegen de 40 en heb mij eigenlijk sinds ik moeder ben weten te ontworstelen aan de invloed die mijn vader altijd op mij heeft gehad. Wat dat betreft heb ik wel heel veel respect voor mijn broertje en zus. Die hebben zich altijd veel minder aangetrokken van wat mijn vader zei en vond. En ik ben nu pas zo ver dat ik nu letterlijk tegen mijn vader kan zeggen dat ik zijn goedkeuring niet meer nodig heb. En dat heb ik ook gezegd.
woensdag 6 mei 2009 om 12:50
quote:superstar_2 schreef op 06 mei 2009 @ 11:53:
Traincha ik kan me jouw topic over je vader nog herinneren,hij is dus niet tot inkeer gekomen..
Dat je moeder na 40 jaar eindelijk voor zichzelf kiest en nog iets van haar leven wil maken is voor jullie uiteraard heel moeilijk maar wel begrijpelijk.. Nee. We hebben allemaal met hem gepraat en gezegd dat we ons vreselijk zorgen maken. Om zijn gezondheid en ook om wwat de drank sociaal met hem doet. Hij wil niet luisteren en denkt dat hij helemaal geen probleem heeft.
Traincha ik kan me jouw topic over je vader nog herinneren,hij is dus niet tot inkeer gekomen..
Dat je moeder na 40 jaar eindelijk voor zichzelf kiest en nog iets van haar leven wil maken is voor jullie uiteraard heel moeilijk maar wel begrijpelijk.. Nee. We hebben allemaal met hem gepraat en gezegd dat we ons vreselijk zorgen maken. Om zijn gezondheid en ook om wwat de drank sociaal met hem doet. Hij wil niet luisteren en denkt dat hij helemaal geen probleem heeft.
woensdag 6 mei 2009 om 12:53
Trein, moppedoos, wat een heftige tijd voor jou.
Hoe is het met je zoon? Ben je niet ook een beetje blij te weten wat er eventueel is met hem, als je het je lang afgevraagd hebt? Of is dat helemaal niet het geval op het moment (kan ik me helemaal indenken hoor!).
Je moeder is een stoere vrouw, wát een stap om er na 40 jaar mee op te houden, met een huwelijk, ook al snap ik dat het voor jou heel heftig is allemaal. Hoe is het contact tussen jou en je ouders? Hoe is je vader onder de beslissing van je moeder?
Meid, wat vervelend dat het zo hard bij je binnenkomt. Het is ook een hoop verwerk werk voor je.
Blij je lekker posten als dat goed voelt?
Liefs, sterkte,
Leo
(f)
Hoe is het met je zoon? Ben je niet ook een beetje blij te weten wat er eventueel is met hem, als je het je lang afgevraagd hebt? Of is dat helemaal niet het geval op het moment (kan ik me helemaal indenken hoor!).
Je moeder is een stoere vrouw, wát een stap om er na 40 jaar mee op te houden, met een huwelijk, ook al snap ik dat het voor jou heel heftig is allemaal. Hoe is het contact tussen jou en je ouders? Hoe is je vader onder de beslissing van je moeder?
Meid, wat vervelend dat het zo hard bij je binnenkomt. Het is ook een hoop verwerk werk voor je.
Blij je lekker posten als dat goed voelt?
Liefs, sterkte,
Leo
(f)
woensdag 6 mei 2009 om 12:54
quote:Zoete schreef op 06 mei 2009 @ 12:50:
Traincha, wees blij dat je moeder nu uiteindelijk alsnog voor zichzelf kiest.Tuurlijk. Ik snap het heel goed zelfs. Alhoewel ik ook moet zeggen dat ik in de eerste instantie boos was. Maar ik weet natuurlijk de helft niet van wat er is gebeurd en bovendien: mijn moeder is heel gemakkelijk in omgang en altijd al iemand geweest die conflictmijdend is. Dus als zij zegt dat het genoeg is, dan is het ook echt genoeg.
Traincha, wees blij dat je moeder nu uiteindelijk alsnog voor zichzelf kiest.Tuurlijk. Ik snap het heel goed zelfs. Alhoewel ik ook moet zeggen dat ik in de eerste instantie boos was. Maar ik weet natuurlijk de helft niet van wat er is gebeurd en bovendien: mijn moeder is heel gemakkelijk in omgang en altijd al iemand geweest die conflictmijdend is. Dus als zij zegt dat het genoeg is, dan is het ook echt genoeg.
woensdag 6 mei 2009 om 12:54
Ach, het is idd allemaal niet niks nee
En jij zit er maar mooi midden tussen.
Van je moeder snap ik het heel goed. Mijn moeder heeft nooit de stap durven nemen om weg te gaan (niet dat mijn vader een alcoholist was maar ze hadden het niet echt goed samen) en intussen is ze dood en heeft ze nooit voor zichzelf gekozen. Dus ik vind je moeder dapper!
Sterkte voor jou!
En jij zit er maar mooi midden tussen.
Van je moeder snap ik het heel goed. Mijn moeder heeft nooit de stap durven nemen om weg te gaan (niet dat mijn vader een alcoholist was maar ze hadden het niet echt goed samen) en intussen is ze dood en heeft ze nooit voor zichzelf gekozen. Dus ik vind je moeder dapper!
Sterkte voor jou!
woensdag 6 mei 2009 om 13:01
quote:eleonora schreef op 06 mei 2009 @ 12:53:
Trein, moppedoos, wat een heftige tijd voor jou.
Hoe is het met je zoon? Ben je niet ook een beetje blij te weten wat er eventueel is met hem, als je het je lang afgevraagd hebt? Of is dat helemaal niet het geval op het moment (kan ik me helemaal indenken hoor!).
Je moeder is een stoere vrouw, wát een stap om er na 40 jaar mee op te houden, met een huwelijk, ook al snap ik dat het voor jou heel heftig is allemaal. Hoe is het contact tussen jou en je ouders? Hoe is je vader onder de beslissing van je moeder?
Meid, wat vervelend dat het zo hard bij je binnenkomt. Het is ook een hoop verwerk werk voor je.
Blij je lekker posten als dat goed voelt?
Liefs, sterkte,
Leo
(f)
thx Leo. Vwb zoon. Ik heb op eigen initiatief een orthopedagoog ingeschakeld maar meer met de insteek dat er niks met hem aan de hand was. Nu blijkt dat dus wel. In de eerste instantie was ik heel erg geschrokken, maar ben nu wel blij dat het nu ontdekt is. Nu kunnen we tenminste gerichte stappen gaan ondernemen om hem te begeleiden en de eerste stap is een sociale vaardigheidstraining voor kinderen van zijn leeftijd. School is ook op de hoogte en die gaan daar ook mee aan de slag.
Weet je, mijn vader weet niet eens dat mijn moeder contact heeft gehad met een advocaat. Ze is veel te bang dat hij doorslaat als ze het hem vertelt. Hij vertoont als ie drank op heeft agressieve neigingen (schreeuwen, met de hand op tafel slaan) Ze is bang dat hij met dingen gaat gooien of erger, maar voor het zelfde geld wordt hij heel verdrietig. Ik heb werkelijk geen idee hoe hij zal reageren.
Trein, moppedoos, wat een heftige tijd voor jou.
Hoe is het met je zoon? Ben je niet ook een beetje blij te weten wat er eventueel is met hem, als je het je lang afgevraagd hebt? Of is dat helemaal niet het geval op het moment (kan ik me helemaal indenken hoor!).
Je moeder is een stoere vrouw, wát een stap om er na 40 jaar mee op te houden, met een huwelijk, ook al snap ik dat het voor jou heel heftig is allemaal. Hoe is het contact tussen jou en je ouders? Hoe is je vader onder de beslissing van je moeder?
Meid, wat vervelend dat het zo hard bij je binnenkomt. Het is ook een hoop verwerk werk voor je.
Blij je lekker posten als dat goed voelt?
Liefs, sterkte,
Leo
(f)
thx Leo. Vwb zoon. Ik heb op eigen initiatief een orthopedagoog ingeschakeld maar meer met de insteek dat er niks met hem aan de hand was. Nu blijkt dat dus wel. In de eerste instantie was ik heel erg geschrokken, maar ben nu wel blij dat het nu ontdekt is. Nu kunnen we tenminste gerichte stappen gaan ondernemen om hem te begeleiden en de eerste stap is een sociale vaardigheidstraining voor kinderen van zijn leeftijd. School is ook op de hoogte en die gaan daar ook mee aan de slag.
Weet je, mijn vader weet niet eens dat mijn moeder contact heeft gehad met een advocaat. Ze is veel te bang dat hij doorslaat als ze het hem vertelt. Hij vertoont als ie drank op heeft agressieve neigingen (schreeuwen, met de hand op tafel slaan) Ze is bang dat hij met dingen gaat gooien of erger, maar voor het zelfde geld wordt hij heel verdrietig. Ik heb werkelijk geen idee hoe hij zal reageren.
woensdag 6 mei 2009 om 13:09
quote:fussie schreef op 06 mei 2009 @ 12:54:
Ach, het is idd allemaal niet niks nee
En jij zit er maar mooi midden tussen.
Van je moeder snap ik het heel goed. Mijn moeder heeft nooit de stap durven nemen om weg te gaan (niet dat mijn vader een alcoholist was maar ze hadden het niet echt goed samen) en intussen is ze dood en heeft ze nooit voor zichzelf gekozen. Dus ik vind je moeder dapper!
Sterkte voor jou!Ja, ze is ook dapper. Ik ben ergens ook best wel trots dat ze het nu eindelijk durft. Mijn vader moet maar eens flink met de neus op de feiten worden gedrukt en maar eens goed geconfronteerd worden met zijn gedrag. Ik denk trouwens dat het met hem al erger gesteld is, dan we kunnen inschatten.
Ach, het is idd allemaal niet niks nee
En jij zit er maar mooi midden tussen.
Van je moeder snap ik het heel goed. Mijn moeder heeft nooit de stap durven nemen om weg te gaan (niet dat mijn vader een alcoholist was maar ze hadden het niet echt goed samen) en intussen is ze dood en heeft ze nooit voor zichzelf gekozen. Dus ik vind je moeder dapper!
Sterkte voor jou!Ja, ze is ook dapper. Ik ben ergens ook best wel trots dat ze het nu eindelijk durft. Mijn vader moet maar eens flink met de neus op de feiten worden gedrukt en maar eens goed geconfronteerd worden met zijn gedrag. Ik denk trouwens dat het met hem al erger gesteld is, dan we kunnen inschatten.
woensdag 6 mei 2009 om 13:16
Hoe gaat je moeder het aanpakken met het vertellen?
Misschien dat er iemand bij is? Gewoon voor de zekerheid?
Of dat ze weg is als ze het vertelt? Om helemaal zeker te zijn dat hij haar niet aan kan vliegen?
Het lijkt me zo moeilijk om hierin mee te denken met je ouders (moeder eigenlijk)....Maar als je moeder bang is (en met recht) dan zou ik haar wel adviseren om het vertellen op een weloverwogen manier te doen en eventueel voor back-up te zorgen in ieder geval.
Misschien dat er iemand bij is? Gewoon voor de zekerheid?
Of dat ze weg is als ze het vertelt? Om helemaal zeker te zijn dat hij haar niet aan kan vliegen?
Het lijkt me zo moeilijk om hierin mee te denken met je ouders (moeder eigenlijk)....Maar als je moeder bang is (en met recht) dan zou ik haar wel adviseren om het vertellen op een weloverwogen manier te doen en eventueel voor back-up te zorgen in ieder geval.
