Relaties
alle pijlers
Ben ik raar dat ik eigenlijk geen relatie wil?
donderdag 7 mei 2009 om 09:19
Hallo medeforummers...
Heel simpel gezegd denk ik er zo vaak over na dat ik het even van me af moet schrijven en eigenlijk forummers zoek die hetzelfde idee hebben en hoe jullie daar dan mee om gaan.
Nee maar even serieus, ik denk dat ik gelukkiger zou zijn als ik geen relatie heb. Ik ben nog geen 30, heb een kind en vriend en huis maar ik voel me zo in mijn vrijheid beperkt.
Als ik zo terugdenk is het altijd al zo geweest en toch is het gekke dat ik nooit langer dan een jaar vrijgezel ben geweest.
Bij mijn eerste vriend ging ik vreemd ( weet ie overigens tot de dag van vandaag niet ) en nu denk ik; jeetje, wat voegt een relatie eigenlijk toe aan mijn leven? ik heb het gevoel dat ik me teveel moet aanpassen, teveel rekening moet houden..
Wie ook? Meld je aub!!
Heel simpel gezegd denk ik er zo vaak over na dat ik het even van me af moet schrijven en eigenlijk forummers zoek die hetzelfde idee hebben en hoe jullie daar dan mee om gaan.
Nee maar even serieus, ik denk dat ik gelukkiger zou zijn als ik geen relatie heb. Ik ben nog geen 30, heb een kind en vriend en huis maar ik voel me zo in mijn vrijheid beperkt.
Als ik zo terugdenk is het altijd al zo geweest en toch is het gekke dat ik nooit langer dan een jaar vrijgezel ben geweest.
Bij mijn eerste vriend ging ik vreemd ( weet ie overigens tot de dag van vandaag niet ) en nu denk ik; jeetje, wat voegt een relatie eigenlijk toe aan mijn leven? ik heb het gevoel dat ik me teveel moet aanpassen, teveel rekening moet houden..
Wie ook? Meld je aub!!
donderdag 7 mei 2009 om 15:14
zo ben ik weer....een hoop reacties! fijn...
Een hoop goede vragen ook! Even op een rijtje zetten hoor;
Ik zeg regelmatig tegen mijn vriend dat ik meer wil doen. Op carrieregebied wist hij al vanaf hte begin dat ik zeer ambitieus ben en heb hem ook regelmatig duidelijk gemaakt dat dat door niemand zal worden verminderd.
Dus ik weet niet hoeveel duidelijker ik moet zijn.
Hij zegt regelmatig dat hij achter me staat en dat hij me alle vrijheid geeft die ik wil.
Toch voel ik dat niet zo. Waarom niet?
Omdat deze dingen tijdens ruzies dus WEL naar boven komen. En DAARDOOR voel ik me na 4 jaar ineens heel beperkt.
Met mijn kind heeft dit niks te maken. Voor mijn kind zal ik er altijd zijn en zal ik altijd op de eerste plek zetten. Ik ben juist zo laat ( 27) met kids begonnen omdat ik dit bewust en met de juiste man wilde doen.
In het begin voelde ik me ook absoluut niet in mijn vrijheid beperkt. dit is gaandeweg zo gegroeid en nu merk ik gewoon dat ik weer 'stiekem' word en afspraken pas heel laat meldt. Dit is voor mij gewoon een teken aan de wand.
En weet je, zo vaak hebben we geen ruzie.
Wat ik zou willen op dit moment; lekker weg. Met kind en zonder kind. MAar gewoon even niet met hem. In mijn ogen is hij momenteel gewoon vervelend en beperkt hij mij in mijn doen.
Als ik dit zo opschrijf lijkt het wel of de liefde weg is. Terwijl ik hem ook zie als DE man van mijn leven.
Ik ben wel blij om te horen dat er meerdere vrouwen zijn die gewoonweg geen relatie willen en daar verder geen vragen aan verbinden.
IK weet dat ik nu meer verantwoordelijkheid heb nu ik een kind heb. Daarom denk ik er nu ook dieper over na. In het verleden was ik de Runaway Bride...geen zin meer? WEGWEZEN....
nu kan dat gewoonweg niet.
Reiger100, dat is een goeie tip...ga ik zeker over nadenken.
Een hoop goede vragen ook! Even op een rijtje zetten hoor;
Ik zeg regelmatig tegen mijn vriend dat ik meer wil doen. Op carrieregebied wist hij al vanaf hte begin dat ik zeer ambitieus ben en heb hem ook regelmatig duidelijk gemaakt dat dat door niemand zal worden verminderd.
Dus ik weet niet hoeveel duidelijker ik moet zijn.
Hij zegt regelmatig dat hij achter me staat en dat hij me alle vrijheid geeft die ik wil.
Toch voel ik dat niet zo. Waarom niet?
Omdat deze dingen tijdens ruzies dus WEL naar boven komen. En DAARDOOR voel ik me na 4 jaar ineens heel beperkt.
Met mijn kind heeft dit niks te maken. Voor mijn kind zal ik er altijd zijn en zal ik altijd op de eerste plek zetten. Ik ben juist zo laat ( 27) met kids begonnen omdat ik dit bewust en met de juiste man wilde doen.
In het begin voelde ik me ook absoluut niet in mijn vrijheid beperkt. dit is gaandeweg zo gegroeid en nu merk ik gewoon dat ik weer 'stiekem' word en afspraken pas heel laat meldt. Dit is voor mij gewoon een teken aan de wand.
En weet je, zo vaak hebben we geen ruzie.
Wat ik zou willen op dit moment; lekker weg. Met kind en zonder kind. MAar gewoon even niet met hem. In mijn ogen is hij momenteel gewoon vervelend en beperkt hij mij in mijn doen.
Als ik dit zo opschrijf lijkt het wel of de liefde weg is. Terwijl ik hem ook zie als DE man van mijn leven.
Ik ben wel blij om te horen dat er meerdere vrouwen zijn die gewoonweg geen relatie willen en daar verder geen vragen aan verbinden.
IK weet dat ik nu meer verantwoordelijkheid heb nu ik een kind heb. Daarom denk ik er nu ook dieper over na. In het verleden was ik de Runaway Bride...geen zin meer? WEGWEZEN....
nu kan dat gewoonweg niet.
Reiger100, dat is een goeie tip...ga ik zeker over nadenken.
donderdag 7 mei 2009 om 15:19
quote:djay schreef op 07 mei 2009 @ 15:14:
zo ben ik weer....een hoop reacties! fijn...
Een hoop goede vragen ook! Even op een rijtje zetten hoor;
Ik zeg regelmatig tegen mijn vriend dat ik meer wil doen. Op carrieregebied wist hij al vanaf hte begin dat ik zeer ambitieus ben en heb hem ook regelmatig duidelijk gemaakt dat dat door niemand zal worden verminderd.
Dus ik weet niet hoeveel duidelijker ik moet zijn.
Hij zegt regelmatig dat hij achter me staat en dat hij me alle vrijheid geeft die ik wil.
Toch voel ik dat niet zo. Waarom niet?
Omdat deze dingen tijdens ruzies dus WEL naar boven komen. En DAARDOOR voel ik me na 4 jaar ineens heel beperkt.
Met mijn kind heeft dit niks te maken. Voor mijn kind zal ik er altijd zijn en zal ik altijd op de eerste plek zetten. Ik ben juist zo laat ( 27) met kids begonnen omdat ik dit bewust en met de juiste man wilde doen. Hoezo heeft dat niks met je kind te maken? Als je 'n kind hebt dan heb je nu eenmaal verantwoordelijkheden en verlies van vrijheden. Als je je man dumpt dan zal dat alleen maar zwaarder gaan tellen omdat mannen er in de meeste gevallen makkelijker vanaf komen en alleen 1 keer per 14 dagen 'n weekendje oppas hoeven zijn. Hoe zie jij je carrièremogelijkheden dan voor je als je alleenstaande moeder wordt? En de vrijheid om te kunnen doen en laten wat je wilt?
zo ben ik weer....een hoop reacties! fijn...
Een hoop goede vragen ook! Even op een rijtje zetten hoor;
Ik zeg regelmatig tegen mijn vriend dat ik meer wil doen. Op carrieregebied wist hij al vanaf hte begin dat ik zeer ambitieus ben en heb hem ook regelmatig duidelijk gemaakt dat dat door niemand zal worden verminderd.
Dus ik weet niet hoeveel duidelijker ik moet zijn.
Hij zegt regelmatig dat hij achter me staat en dat hij me alle vrijheid geeft die ik wil.
Toch voel ik dat niet zo. Waarom niet?
Omdat deze dingen tijdens ruzies dus WEL naar boven komen. En DAARDOOR voel ik me na 4 jaar ineens heel beperkt.
Met mijn kind heeft dit niks te maken. Voor mijn kind zal ik er altijd zijn en zal ik altijd op de eerste plek zetten. Ik ben juist zo laat ( 27) met kids begonnen omdat ik dit bewust en met de juiste man wilde doen. Hoezo heeft dat niks met je kind te maken? Als je 'n kind hebt dan heb je nu eenmaal verantwoordelijkheden en verlies van vrijheden. Als je je man dumpt dan zal dat alleen maar zwaarder gaan tellen omdat mannen er in de meeste gevallen makkelijker vanaf komen en alleen 1 keer per 14 dagen 'n weekendje oppas hoeven zijn. Hoe zie jij je carrièremogelijkheden dan voor je als je alleenstaande moeder wordt? En de vrijheid om te kunnen doen en laten wat je wilt?
donderdag 7 mei 2009 om 15:36
Ik vraag me eigenlijk ook af wat Maansa vraagt. Wat wil je qua vrijheid? Andere mannen, doen en laten wat je wil qua tijd? Ik denk dat dat belangrijk is om over na te denken. Als je behoefte hebt aan andere mannen kan je weer bedenken op wat voor manier.
Eerlijk gezegd denk ik niet dat geen relatie bij je past omdat je het toch weer opzoekt. Maar misschien een andere vorm (misschien zelfs met iemand anders) bv een vrije relatie of minder controle over wat je de hele dag doet. of op een andere manier.
Natuurlijk ben je niet raar!
Eerlijk gezegd denk ik niet dat geen relatie bij je past omdat je het toch weer opzoekt. Maar misschien een andere vorm (misschien zelfs met iemand anders) bv een vrije relatie of minder controle over wat je de hele dag doet. of op een andere manier.
Natuurlijk ben je niet raar!
donderdag 7 mei 2009 om 15:42
Hij zegt je alle vrijheid te geven, het voelt voor jou niet zo. Maar hoe kan hij het je geven als je zelf niet weet wat het precies is wat je wil. Als je een keer weg wil van een situatie betekent het in mijn ogen niet dat je het opgeeft en dat het slecht is. Ik wil ook wel eens weg, dan lekker op een onbewoond eiland zitten zodat niemand je kan vinden.
Ga even een adem pauze nemen om er goed over na te denken wat je nou echt wil. Vertel het hem en kijk of hij je die ruimte kan en wil geven.
Ga even een adem pauze nemen om er goed over na te denken wat je nou echt wil. Vertel het hem en kijk of hij je die ruimte kan en wil geven.
donderdag 7 mei 2009 om 15:56
@elninjoo. Er is een ding in het leven dat ik zeker weet en dat is dat de vader van mijn kind niet 1x in de 14 dagen 'vadertje' wil spelen.
Dat is ook een beetje kort door de bocht. Niet alle mannen zijn zo.
Ik weet zeker dat dat goed geregeld zou worden.
Andere mannen? Nee, liever niet dus.
ik las net dat iemand zichzelf had beloofd om niet meer aan mannen te beginnen als haar huidige relatie over is.
DAT heb ik mezelf dus ook beloofd,
Ik zeg niet dat ik dit zomaar ga opgeven en misschien is het wel een kwestie van 'neem even een break' maar ik was gewoon nieuwsgierig naar het feit hoe andere vrouwen met dat gevoel om gaan.
Gaan jullie weleens een week alleen weg? Want DAAR heb ik behoefte aan. Maar DAT voelt weer 'lullig' tegenover mijn man en kind.
Dat is ook een beetje kort door de bocht. Niet alle mannen zijn zo.
Ik weet zeker dat dat goed geregeld zou worden.
Andere mannen? Nee, liever niet dus.
ik las net dat iemand zichzelf had beloofd om niet meer aan mannen te beginnen als haar huidige relatie over is.
DAT heb ik mezelf dus ook beloofd,
Ik zeg niet dat ik dit zomaar ga opgeven en misschien is het wel een kwestie van 'neem even een break' maar ik was gewoon nieuwsgierig naar het feit hoe andere vrouwen met dat gevoel om gaan.
Gaan jullie weleens een week alleen weg? Want DAAR heb ik behoefte aan. Maar DAT voelt weer 'lullig' tegenover mijn man en kind.
donderdag 7 mei 2009 om 16:01
Een week alleen weg gaan moet mogelijk zijn binnen 'n relatie, maar als dat inhoudt dat je man ook vakantiedagen op moet nemen om voor jullie kind te zorgen dan wordt het wel lastiger. Hij zou terecht tegen kunnen sputteren omdat hij zijn vakantiedagen ook liever besteedt aan op vakantie gaan.
Persoonlijk vind ik dat je je verantwoordelijkheden en verplichtingen niet goed genoeg overdacht hebt voordat je 'n gezin gesticht hebt.
Persoonlijk vind ik dat je je verantwoordelijkheden en verplichtingen niet goed genoeg overdacht hebt voordat je 'n gezin gesticht hebt.
donderdag 7 mei 2009 om 16:09
donderdag 7 mei 2009 om 17:11
@maansa, Nou, wat ik wil is een paar verschillende meningen van mensen horen die zich misschien hetzelfde voelen of hebben gevoeld.
Eigenlijk kan ik me nog het meest bij Solomio aansluiten wat dat betreft.
en of ik de gevolgen van een gezin vantevoren heb overdacht? Nou, ik was geen 15 toen ik mijn kind kreeg maar ver in de twintig. De impact is inderdaad groter dan ik had verwacht maar goed, ik neem ook mijn verantwoordelijkheid.
Het wordt me soms gewoon even te veel en dat wijt ik dus niet aan mijn kind want daarvoor geef ik alles op als het nodig is. Maar voor een man heb ik dat gewoon niet over.
En praten met hem; tja, hij begint meteen over het feit dat hij zo hard werkt om ons een dak boven het hoofd te geven
( terwijl ik ook gewoon werk en mijn steentje bijdraag) Sterker nog, als ik fulltime zou werken, zou ik meer verdienen. Een discussie hierover is dus zinloos.
Eigenlijk kan ik me nog het meest bij Solomio aansluiten wat dat betreft.
en of ik de gevolgen van een gezin vantevoren heb overdacht? Nou, ik was geen 15 toen ik mijn kind kreeg maar ver in de twintig. De impact is inderdaad groter dan ik had verwacht maar goed, ik neem ook mijn verantwoordelijkheid.
Het wordt me soms gewoon even te veel en dat wijt ik dus niet aan mijn kind want daarvoor geef ik alles op als het nodig is. Maar voor een man heb ik dat gewoon niet over.
En praten met hem; tja, hij begint meteen over het feit dat hij zo hard werkt om ons een dak boven het hoofd te geven
( terwijl ik ook gewoon werk en mijn steentje bijdraag) Sterker nog, als ik fulltime zou werken, zou ik meer verdienen. Een discussie hierover is dus zinloos.
donderdag 7 mei 2009 om 17:22
als je het mij vraagt moet je gewoon heel duidelijk naar je man zijn over de gevoelens die je hebt als hij dingen in een ruzie naar boven haalt die jou vervolgens een beperkend gevoel geven! Dan heeft hij ook de mogelijkheid zich aan jou behoeftes aan te passen. Ik heb ook veel vrijheid nodig, dus ik snap goed wat je bedoeld. Ik heb thuis ook een kamer lekker van mezelf, tenminste het is wel een gezamelijke ruimte maar hij is daar bijna nooit en ik heb het exact ingericht zoals ik dat fijn vind. En omdat ik kan doen en laten wat ik wil heb ik in deze relatie voor het eerst geen behoefte aan meer vrijheid, ik ben zelfs minder uithuizig omdat ik alle vrijheid krijg.
Je kan vast wel iets regelen met je ouders om op te passen? Of je neemt je kind lekker mee en gaat er een week tussenuit. Maar maak vooral duidelijk dat je je beperkt voelt door je vriend en aan je vriend. Als hij daar geen rekening mee wilt houden dat weet je genoeg lijkt me zo.
Je kan vast wel iets regelen met je ouders om op te passen? Of je neemt je kind lekker mee en gaat er een week tussenuit. Maar maak vooral duidelijk dat je je beperkt voelt door je vriend en aan je vriend. Als hij daar geen rekening mee wilt houden dat weet je genoeg lijkt me zo.
donderdag 7 mei 2009 om 18:18
@tove, hier moest ik even over nadenken maar het antwoord is nee. Omdat ik voor mijn gevoel dan heel duidelijk zou weten wat ik wel en niet kan doen.
Nu ben je met z'n tweeen dus dan denk je dat je dingen kunt doen maar daar wordt dan moeilijk over gedaan en kun je ze uiteindelijk nog niet doen. Dat werkt frustrerend.
Voorbeeld: Hij werkt nu 6 dagen per week omdat hij teveel vakantiedagen heeft opgenomen vorig jaar. ik werk ook 5 dagen per week maar halve dagen.
Ik had zondag een afspraak gepland met de schoonheidspecialist. De laatste x dat ik dat had gedaan was toen ik nog thuis woonde. Ik had er zo'n zin in. Dat was rond 11.00 uur.
Wordt hij geirriteerd omdat ik het zo vroeg had afgesproken omdat hij nu 6 dagen werkt en uit had willen slapen.
BENAUWD krijg ik het ervan....hoezo uitslapen?? Ik ging rond 10.45 weg!
Zit je dan lekker bij die schoonheidspecialist? Nee dus.
Nu ben je met z'n tweeen dus dan denk je dat je dingen kunt doen maar daar wordt dan moeilijk over gedaan en kun je ze uiteindelijk nog niet doen. Dat werkt frustrerend.
Voorbeeld: Hij werkt nu 6 dagen per week omdat hij teveel vakantiedagen heeft opgenomen vorig jaar. ik werk ook 5 dagen per week maar halve dagen.
Ik had zondag een afspraak gepland met de schoonheidspecialist. De laatste x dat ik dat had gedaan was toen ik nog thuis woonde. Ik had er zo'n zin in. Dat was rond 11.00 uur.
Wordt hij geirriteerd omdat ik het zo vroeg had afgesproken omdat hij nu 6 dagen werkt en uit had willen slapen.
BENAUWD krijg ik het ervan....hoezo uitslapen?? Ik ging rond 10.45 weg!
Zit je dan lekker bij die schoonheidspecialist? Nee dus.
donderdag 7 mei 2009 om 18:27
mijn ouders zitten in het buitenland en zijn ouders ook :S
Natuurlijk zijn er altijd mensen die zeggen dat ze willen oppassen. Helaas is het zo dat als je een beroep op ze wilt doen, ze dan NET niet kunnen. Veel mensen met kinderen zullen dit misschien herkennen.
En daarnaast is mijn man van mening dat ons kind, als het niet nodig is, niet weg hoeft. Maar daar kan ik natuurlijk wel met hem over praten, het is onzin dat we dat niet doen. Misschien als hij het een keertje uitprobeert, dat hij dan weer voelt hoe het is om tijd voor jezelf te hebben.
Natuurlijk zijn er altijd mensen die zeggen dat ze willen oppassen. Helaas is het zo dat als je een beroep op ze wilt doen, ze dan NET niet kunnen. Veel mensen met kinderen zullen dit misschien herkennen.
En daarnaast is mijn man van mening dat ons kind, als het niet nodig is, niet weg hoeft. Maar daar kan ik natuurlijk wel met hem over praten, het is onzin dat we dat niet doen. Misschien als hij het een keertje uitprobeert, dat hij dan weer voelt hoe het is om tijd voor jezelf te hebben.
donderdag 7 mei 2009 om 21:40
quote:djay schreef op 07 mei 2009 @ 18:18:
BENAUWD krijg ik het ervan....hoezo uitslapen?? Ik ging rond 10.45 weg!
Zit je dan lekker bij die schoonheidspecialist? Nee dus.
ja daar zou ik het ook benauwd van krijgen! Ik zou eens een goed gesprek beginnen en aangeven dat je het echt meent! Want als dat zo doorgaat daar wordt jij niet gelukkig van.
Ik denk trouwens door deze reactie je niet perse ongeschikt bent voor een relatie maar dat je niet in deze relatie op dit moment zo gelukkig bent.
Het lijkt mij ook niet uit het niets komen dat je vriend zo heftig reageerd op zoiets. Zijn er niet meer dingen, ook bij hem misschien, die ergens telkens meer zitten te irriteren maar eigenlijk is het heel onbenullig en misschien zelfs onterecht dat je ergens iets negatiefs bij voelt, maar zo voel je het nu eenmaal wel. Maar omdat het zo klein is/het nergens op slaat zeg je het maar niet?
Ik zie hier 1 optie:
1) alle irritaties goed bespreken, en als je vriend niet reageerd zoals je wilt (hij denkt bv dat het niet serieus is) daar direct op inspelen en niet weglopen of het gesprek dan maar uitstellen. Na het gesprek kan je kijken of jullie hiermee verder willen of beter kunnen stoppen.
BENAUWD krijg ik het ervan....hoezo uitslapen?? Ik ging rond 10.45 weg!
Zit je dan lekker bij die schoonheidspecialist? Nee dus.
ja daar zou ik het ook benauwd van krijgen! Ik zou eens een goed gesprek beginnen en aangeven dat je het echt meent! Want als dat zo doorgaat daar wordt jij niet gelukkig van.
Ik denk trouwens door deze reactie je niet perse ongeschikt bent voor een relatie maar dat je niet in deze relatie op dit moment zo gelukkig bent.
Het lijkt mij ook niet uit het niets komen dat je vriend zo heftig reageerd op zoiets. Zijn er niet meer dingen, ook bij hem misschien, die ergens telkens meer zitten te irriteren maar eigenlijk is het heel onbenullig en misschien zelfs onterecht dat je ergens iets negatiefs bij voelt, maar zo voel je het nu eenmaal wel. Maar omdat het zo klein is/het nergens op slaat zeg je het maar niet?
Ik zie hier 1 optie:
1) alle irritaties goed bespreken, en als je vriend niet reageerd zoals je wilt (hij denkt bv dat het niet serieus is) daar direct op inspelen en niet weglopen of het gesprek dan maar uitstellen. Na het gesprek kan je kijken of jullie hiermee verder willen of beter kunnen stoppen.
donderdag 7 mei 2009 om 21:44
Ik zou het ook benauwd krijgen van 'n vent die tot na 10 uur op z'n nest gaat liggen stinken.
En dan nog commentaar omdat je 10.45 weg ging? Hallo zeg, dan is het al bijna middag!
Maar wat doet ie dan met z'n kind op de momenten dat hij er voor moet zorgen als ie z'n nest niet uit wil komen? Lijkt me dat menig kind wel vroeger uit bed is en actie van vader of moeder verwacht. En als jij er zelf niet meer bij bent, mochten jullie uit elkaar gaan, dan moet ie toch ook aan de bak als jullie 50/50 gaan doen.
En dan nog commentaar omdat je 10.45 weg ging? Hallo zeg, dan is het al bijna middag!
Maar wat doet ie dan met z'n kind op de momenten dat hij er voor moet zorgen als ie z'n nest niet uit wil komen? Lijkt me dat menig kind wel vroeger uit bed is en actie van vader of moeder verwacht. En als jij er zelf niet meer bij bent, mochten jullie uit elkaar gaan, dan moet ie toch ook aan de bak als jullie 50/50 gaan doen.
donderdag 7 mei 2009 om 22:11
Zijn nest niet uit willen komen? Hij werkt 6 dagen per week!
Ik heb het idee dat je de onvrede over je leven op hem projecteert, maar ik vrees dat zonder hem verder gaan niet de oplossing is en je tegen dezelfde problemen aanloopt. Als je alleen met je kind zou leven ben je ook niet vrij, maar omdat hij er nu bij is krijgt hij de 'schuld' van een deel van die onvrijheid. Tenminste, zo komt het nu op mij over.
Maakt hij ook dingen mogelijk? Dat je op bepaalde fronten juist vrijer bent omdat hij er is? Had je anders bijvoorbeeld überhaupt naar die schoonheidsspecialist kunnen gaan zonder van alles te moeten regelen kwa oppas en weet ik veel wat? Of dat hij ook rekening met jou houdt? Of doet hij dat helemaal niet?
Ik heb het idee dat je de onvrede over je leven op hem projecteert, maar ik vrees dat zonder hem verder gaan niet de oplossing is en je tegen dezelfde problemen aanloopt. Als je alleen met je kind zou leven ben je ook niet vrij, maar omdat hij er nu bij is krijgt hij de 'schuld' van een deel van die onvrijheid. Tenminste, zo komt het nu op mij over.
Maakt hij ook dingen mogelijk? Dat je op bepaalde fronten juist vrijer bent omdat hij er is? Had je anders bijvoorbeeld überhaupt naar die schoonheidsspecialist kunnen gaan zonder van alles te moeten regelen kwa oppas en weet ik veel wat? Of dat hij ook rekening met jou houdt? Of doet hij dat helemaal niet?
vrijdag 8 mei 2009 om 00:18
@Solemio, Superstar, Discus en Zamirah: bedoelen jullie nou niet (meer) willen samenwonen, of echt helemaal geen enkele relatie (in wat voor vorm dan ook) met een man? (Dus ook geen liefde, intimiteit e.d.?)
Er zijn nu (gelukkig) zoveel vormen/mogelijkheden en verschillende soorten relaties, er moet er toch eentje bij zitten die "past" zou je zeggen.
Er zijn nu (gelukkig) zoveel vormen/mogelijkheden en verschillende soorten relaties, er moet er toch eentje bij zitten die "past" zou je zeggen.
vrijdag 8 mei 2009 om 00:30
soundpost je hebt volgens mij helemaal gelijk!
ik liep vroeger ook altijd te mopperen op mijn man dat ik niks meer kon en mocht en dat ik toch al overal alleen voor stond enzo....
totdat ik er echt alleen voor kwam te staan en me realiseerde dat ik heel wat heb lopen mopperen maar dat het allemaal zo erg niet was.
djay, het is lastig om het leuk te houden met een kind (zonder kind zelfs al) maar kijk naar oplossingen binnen je relatie ipv te denken dat als je geen relatie hebt dat dan alles beter is.
zeker omdat jullie een kind hebben, een gezin zijn, dat geef je toch niet zomaar op?
ik liep vroeger ook altijd te mopperen op mijn man dat ik niks meer kon en mocht en dat ik toch al overal alleen voor stond enzo....
totdat ik er echt alleen voor kwam te staan en me realiseerde dat ik heel wat heb lopen mopperen maar dat het allemaal zo erg niet was.
djay, het is lastig om het leuk te houden met een kind (zonder kind zelfs al) maar kijk naar oplossingen binnen je relatie ipv te denken dat als je geen relatie hebt dat dan alles beter is.
zeker omdat jullie een kind hebben, een gezin zijn, dat geef je toch niet zomaar op?
anoniem_15696 wijzigde dit bericht op 08-05-2009 00:31
Reden: relatie blijft n moeilijk woord...
Reden: relatie blijft n moeilijk woord...
% gewijzigd
vrijdag 8 mei 2009 om 00:35
ik snap niet zo goed wat je nu wilt, meer tijd voor jezelf? als je daadwerkelijk een carriere wilt heb je nog minder tijd voor jezelf zie je je kind ook minder.
zijn er periodes dat je single bent geweest? zoja wat vond je daar fijn aan, welke dingen deed je toen/ondernam je die je nu voor jou gevoel niet meer kunt?
ik kan het me trouwens wel voorstellen van je vriend dat hij op zijn enige vrije dag wil uitslapen!
bij je 1e vriend ben je vreemdgegaan, speelt dat nu ook?
zijn er periodes dat je single bent geweest? zoja wat vond je daar fijn aan, welke dingen deed je toen/ondernam je die je nu voor jou gevoel niet meer kunt?
ik kan het me trouwens wel voorstellen van je vriend dat hij op zijn enige vrije dag wil uitslapen!
bij je 1e vriend ben je vreemdgegaan, speelt dat nu ook?
vrijdag 8 mei 2009 om 07:52
quote:quattro35 schreef op 08 mei 2009 @ 00:18:
@Solemio, Superstar, Discus en Zamirah: bedoelen jullie nou niet (meer) willen samenwonen, of echt helemaal geen enkele relatie (in wat voor vorm dan ook) met een man? (Dus ook geen liefde, intimiteit e.d.?)
Er zijn nu (gelukkig) zoveel vormen/mogelijkheden en verschillende soorten relaties, er moet er toch eentje bij zitten die "past" zou je zeggen.
Goede vraag Quattro,samenwonen wil ik sowieso nooit meer dat heb ik 2 keer gedaan en daar ben ik van genezen.
Intimiteit en liefde zijn voor mij 2 verschillende dingen..
Echte liefde daar geloof ik al lang niet meer in,wat is dat eigenlijk echte liefde?
Vriendschap zou ik nog wel kunnen hebben met een man maar daar houd het denk ik wel op..
@Solemio, Superstar, Discus en Zamirah: bedoelen jullie nou niet (meer) willen samenwonen, of echt helemaal geen enkele relatie (in wat voor vorm dan ook) met een man? (Dus ook geen liefde, intimiteit e.d.?)
Er zijn nu (gelukkig) zoveel vormen/mogelijkheden en verschillende soorten relaties, er moet er toch eentje bij zitten die "past" zou je zeggen.
Goede vraag Quattro,samenwonen wil ik sowieso nooit meer dat heb ik 2 keer gedaan en daar ben ik van genezen.
Intimiteit en liefde zijn voor mij 2 verschillende dingen..
Echte liefde daar geloof ik al lang niet meer in,wat is dat eigenlijk echte liefde?
Vriendschap zou ik nog wel kunnen hebben met een man maar daar houd het denk ik wel op..
vrijdag 8 mei 2009 om 08:03
Hij werkt er momenteel 6 maar normaal gesproken 5, net zoals ik.
Er is alweer drie keer gevraagd wat ik nu wil van deze post...gelukkig zijn er ook forummers met zeer bruikbare tips.
Tove, misschien heb je wel gelijk en moet ik hem gewoon confronteren en vragen of er meer speelt. Het kan idd niet zo zijn ik me ineens zo voel.
Misschien krijgt hij het ook wel benauwd?
Elninjoo dat denk ik dus ook...10.45 is toch niet heel vroeg? Als ik nou om 07.00 uur zou zeggen: "Schat, ik ben weg" dan kan ik me er nog iets bij voorstellen.
Soundpost, dat zou misschien wel kunnen ja. ik ben voor hem wel een paar honderd kilometer verder gaan wonen en voel me regelmatig eenzaam. Dan voel ik ook de drang om weg te gaan.
Zijn tante zegt me heel vaak om mijn leven te blijven leven, op vakantie te blijven gaan met vriendinnen. Zij heeft dit haar hele leven ook gedaan en is nog gewoon heel gelukkig met haar man.en kinderen. Zij zegt dat het haar goed doet.
Er is alweer drie keer gevraagd wat ik nu wil van deze post...gelukkig zijn er ook forummers met zeer bruikbare tips.
Tove, misschien heb je wel gelijk en moet ik hem gewoon confronteren en vragen of er meer speelt. Het kan idd niet zo zijn ik me ineens zo voel.
Misschien krijgt hij het ook wel benauwd?
Elninjoo dat denk ik dus ook...10.45 is toch niet heel vroeg? Als ik nou om 07.00 uur zou zeggen: "Schat, ik ben weg" dan kan ik me er nog iets bij voorstellen.
Soundpost, dat zou misschien wel kunnen ja. ik ben voor hem wel een paar honderd kilometer verder gaan wonen en voel me regelmatig eenzaam. Dan voel ik ook de drang om weg te gaan.
Zijn tante zegt me heel vaak om mijn leven te blijven leven, op vakantie te blijven gaan met vriendinnen. Zij heeft dit haar hele leven ook gedaan en is nog gewoon heel gelukkig met haar man.en kinderen. Zij zegt dat het haar goed doet.
