Relaties
alle pijlers
Vriendschap of relatie?
zaterdag 9 mei 2009 om 23:43
Mijn vriend en ik zijn nu ongeveer 5 maanden samen. Het is wel een heel ingewikkelde situatie, we worden nl. buren.
Hij woont reeds 1.5 jaar in zijn nieuwbouwwoning, en ik ben vlak naast hem aan 't bouwen. Deze zomer verhuis ik naar mijn huisje.
We hebben elkaar tijdens de bouwwerken leren kennen.
Ik vond het een heel sympathieke kerel (heel gewoon, vriendelijk) en ik dacht "zou wel iets voor mij kunnen zijn, ook wat verlegen net als ik". Maar ik geef toe ik ben een afwachtend type. Ik durf niet snel toegeven aan mijn gevoelens, maar toen hij mij begon mee uit te vragen, voelde ik dat het wederzijds was.
Hij is 38 jaar, gescheiden en heeft zoontje van 8 jaar, ik ben 33 jaar en woon momenteel nog bij mijn ouders.
Hij heeft wel een naar verleden, vechtscheiding (6 jaar wettelijk gescheiden) en wordt nog steeds geplaagd door zijn ex. Nadien heeft hij nog een LAT-relatie gehad van 1.5 jaar, is nu 2 jaar voorbij. Deze vrouw profiteerde serieus van hem (hij paste op de kinderen en terwijl ging mevrouw uit met andere mannen). Dit heeft hij echt niet verdiend hoor, het is echt ne lieve.
Dus het begon bij ons zo'n 5 maanden geleden en werden al snel heel intiem.
Samen op weekend gaan of bij hem blijven slapen zag hij nog niet zitten, uit respect voor mijn ouders??? Hij kent mijn ouders reeds van op de werf en is ook al eens bij ons komen eten.
Na een tijdje begon hij opeens af te remmen. De redenen zijn volgens hem dat we het kalmaan moeten doen, omdat we buren worden, en we steeds vrienden moeten kunnen blijven achteraf moest er iets tussen ons komen. Een tweede geval wat hem nogal verveeld is dat we beide een eigen huis hebben, hij worstelt met de vraag wat we nu moeten doen met het andere huis op het moment dat we beslissen om te gaan samenwonen.
Momenteel ziet hij het tussen ons puur vriendschappelijk (was anders tot voor kort), op termijn ziet hij het wel groeien, maar ik heb de indruk dat hij er nog niet wil aan toegeven door bovenstaande remmingen.
Wat denken jullie?
Hij beweert dat het wel allemaal goedkomt eens ik daar woon. Dan zouden we elkaar veel beter leren kennen.
Ik heb de indruk dat hij de laatste tijd veel uitvluchten heeft om mij niet constant bij hem te moeten hebben.
Ik durf toegeven dat ik nogal kan zagen, en emotioneel kan reageren telkens hij afspraken afblaast.
Vb. vanavond zouden we afspreken maar hij was laat thuis, moest vandaag bij loonwerker werken. Morgen moet hij naar communiemis van zijn zoontje, daar ga ik niet mee, want ex-schoonfamilie roddelt graag, maar dan vroeg ik om morgennamiddag iets af te spreken, maar hij moet terug bij die loonwerker. Ik begon echt boos te worden, en heb hem gezegd dat hij het maar moest weten, maar dat er wel mensen zijn die het met hem menen.
Ze hebben mij al aangeraden om hem zelf eens uit zijn kot te laten komen, en hem niet constant achterna te lopen.
Wat denken jullie?
Zou dit echt kunnen groeien in de toekomst of zegt hij dat enkel om mij gerust te stellen? Hij zegt wel dat ik veel te veel nadenk over ons, dat het wel allemaal vanzelf zal komen???
Lijdt hij aan binidingsangst of ik aan verlatingsangst?
Als ik hem vraag of hij het nog meent zegt hij ja.
Als ik hem vraag of hij wil dat ik het stopzet zegt hij nee.
Als ik hem vraag of hij mij wel nog graag heeft zegt hij ja maar als buurvrouw vriendin en op termijn meer. (maar soms denk ik dat ik het door al mijn gezaag reeds heb verknald)
Hij heeft mij wel gezegd van in 't begin dat hij veel tijd nodig heeft en dat ik veel geduld moet hebben. Dat hij zich moeilijk kan binden, hij woont trouwens al 6 jaar alleen.
Wat denken jullie van deze situatie?
Misschien ook belangrijk om te weten we zijn beiden onzeker en twijfelaars.
Thanks voor jullie reacties!!!
Hij woont reeds 1.5 jaar in zijn nieuwbouwwoning, en ik ben vlak naast hem aan 't bouwen. Deze zomer verhuis ik naar mijn huisje.
We hebben elkaar tijdens de bouwwerken leren kennen.
Ik vond het een heel sympathieke kerel (heel gewoon, vriendelijk) en ik dacht "zou wel iets voor mij kunnen zijn, ook wat verlegen net als ik". Maar ik geef toe ik ben een afwachtend type. Ik durf niet snel toegeven aan mijn gevoelens, maar toen hij mij begon mee uit te vragen, voelde ik dat het wederzijds was.
Hij is 38 jaar, gescheiden en heeft zoontje van 8 jaar, ik ben 33 jaar en woon momenteel nog bij mijn ouders.
Hij heeft wel een naar verleden, vechtscheiding (6 jaar wettelijk gescheiden) en wordt nog steeds geplaagd door zijn ex. Nadien heeft hij nog een LAT-relatie gehad van 1.5 jaar, is nu 2 jaar voorbij. Deze vrouw profiteerde serieus van hem (hij paste op de kinderen en terwijl ging mevrouw uit met andere mannen). Dit heeft hij echt niet verdiend hoor, het is echt ne lieve.
Dus het begon bij ons zo'n 5 maanden geleden en werden al snel heel intiem.
Samen op weekend gaan of bij hem blijven slapen zag hij nog niet zitten, uit respect voor mijn ouders??? Hij kent mijn ouders reeds van op de werf en is ook al eens bij ons komen eten.
Na een tijdje begon hij opeens af te remmen. De redenen zijn volgens hem dat we het kalmaan moeten doen, omdat we buren worden, en we steeds vrienden moeten kunnen blijven achteraf moest er iets tussen ons komen. Een tweede geval wat hem nogal verveeld is dat we beide een eigen huis hebben, hij worstelt met de vraag wat we nu moeten doen met het andere huis op het moment dat we beslissen om te gaan samenwonen.
Momenteel ziet hij het tussen ons puur vriendschappelijk (was anders tot voor kort), op termijn ziet hij het wel groeien, maar ik heb de indruk dat hij er nog niet wil aan toegeven door bovenstaande remmingen.
Wat denken jullie?
Hij beweert dat het wel allemaal goedkomt eens ik daar woon. Dan zouden we elkaar veel beter leren kennen.
Ik heb de indruk dat hij de laatste tijd veel uitvluchten heeft om mij niet constant bij hem te moeten hebben.
Ik durf toegeven dat ik nogal kan zagen, en emotioneel kan reageren telkens hij afspraken afblaast.
Vb. vanavond zouden we afspreken maar hij was laat thuis, moest vandaag bij loonwerker werken. Morgen moet hij naar communiemis van zijn zoontje, daar ga ik niet mee, want ex-schoonfamilie roddelt graag, maar dan vroeg ik om morgennamiddag iets af te spreken, maar hij moet terug bij die loonwerker. Ik begon echt boos te worden, en heb hem gezegd dat hij het maar moest weten, maar dat er wel mensen zijn die het met hem menen.
Ze hebben mij al aangeraden om hem zelf eens uit zijn kot te laten komen, en hem niet constant achterna te lopen.
Wat denken jullie?
Zou dit echt kunnen groeien in de toekomst of zegt hij dat enkel om mij gerust te stellen? Hij zegt wel dat ik veel te veel nadenk over ons, dat het wel allemaal vanzelf zal komen???
Lijdt hij aan binidingsangst of ik aan verlatingsangst?
Als ik hem vraag of hij het nog meent zegt hij ja.
Als ik hem vraag of hij wil dat ik het stopzet zegt hij nee.
Als ik hem vraag of hij mij wel nog graag heeft zegt hij ja maar als buurvrouw vriendin en op termijn meer. (maar soms denk ik dat ik het door al mijn gezaag reeds heb verknald)
Hij heeft mij wel gezegd van in 't begin dat hij veel tijd nodig heeft en dat ik veel geduld moet hebben. Dat hij zich moeilijk kan binden, hij woont trouwens al 6 jaar alleen.
Wat denken jullie van deze situatie?
Misschien ook belangrijk om te weten we zijn beiden onzeker en twijfelaars.
Thanks voor jullie reacties!!!
zondag 10 mei 2009 om 00:17
quote:Chardonnay schreef op 09 mei 2009 @ 23:52:
Jeetje, die man moet werken en naar de communiemis van zijn zoontje en dan ga jij lopen zeiken tegen hem dat je aandacht te kort krijgt. Zou het kunnen zijn dat hij je nu al erg claimerig vindt en hij daarom wat afstand neemt?Is niet mijn bedoeling om zeikerig over te komen hoor. Maar is soms wel teleurstellend. Je ziet elkaar van de ganse week niet, je spreekt zaterdagavond af, en dan loopt het fout. By the way, da's wel een bijverdienste hé, da's dus een job die hij zelf bovenop zijn andere job kiest hoor.
Jeetje, die man moet werken en naar de communiemis van zijn zoontje en dan ga jij lopen zeiken tegen hem dat je aandacht te kort krijgt. Zou het kunnen zijn dat hij je nu al erg claimerig vindt en hij daarom wat afstand neemt?Is niet mijn bedoeling om zeikerig over te komen hoor. Maar is soms wel teleurstellend. Je ziet elkaar van de ganse week niet, je spreekt zaterdagavond af, en dan loopt het fout. By the way, da's wel een bijverdienste hé, da's dus een job die hij zelf bovenop zijn andere job kiest hoor.
zondag 10 mei 2009 om 00:25
quote:tweety75 schreef op 10 mei 2009 @ 00:17:
[...]
Is niet mijn bedoeling om zeikerig over te komen hoor. Maar is soms wel teleurstellend. Je ziet elkaar van de ganse week niet, je spreekt zaterdagavond af, en dan loopt het fout. By the way, da's wel een bijverdienste hé, da's dus een job die hij zelf bovenop zijn andere job kiest hoor.
Maar het gaat toch om 1 weekend? Zo erg is het toch niet om een weekend zonder hem door te brengen. Je hebt tot een paar maanden geleden je leven zonder hem doorgebracht, dan kan je nu toch ook wel een weekend.
Als hij nog steeds lijdt onder zijn vorige relaties dan is hij misschien nog niet toe aan een nieuwe relatie.
[...]
Is niet mijn bedoeling om zeikerig over te komen hoor. Maar is soms wel teleurstellend. Je ziet elkaar van de ganse week niet, je spreekt zaterdagavond af, en dan loopt het fout. By the way, da's wel een bijverdienste hé, da's dus een job die hij zelf bovenop zijn andere job kiest hoor.
Maar het gaat toch om 1 weekend? Zo erg is het toch niet om een weekend zonder hem door te brengen. Je hebt tot een paar maanden geleden je leven zonder hem doorgebracht, dan kan je nu toch ook wel een weekend.
Als hij nog steeds lijdt onder zijn vorige relaties dan is hij misschien nog niet toe aan een nieuwe relatie.
zondag 10 mei 2009 om 00:29
Nog iets wat jullie best weten.
Hij zegt dat ik te jaloers ben, hij zou dat niet zijn zegt hij.
Onlangs zag ik dat hij een vriendin had opgebeld en ik dacht al meteen het ergste, maar da's een goei kennis, waarmee hij kan praten over de echtscheiding (zijzelf is ook gescheiden en heeft ondertussen al een nieuwe vriend leren kennen).
Moest hij bij mij een bericht of oproep zien van een man zou hij dat niet erg vinden, maar hij zou het wel erg vinden moest hij weten dat ik met die man heb geslapen.
Ja tuurlijk, maar dan kan hij toch niet ontkennen dat hij wel gevoelens heeft voor mij???
Hij zegt dat ik te jaloers ben, hij zou dat niet zijn zegt hij.
Onlangs zag ik dat hij een vriendin had opgebeld en ik dacht al meteen het ergste, maar da's een goei kennis, waarmee hij kan praten over de echtscheiding (zijzelf is ook gescheiden en heeft ondertussen al een nieuwe vriend leren kennen).
Moest hij bij mij een bericht of oproep zien van een man zou hij dat niet erg vinden, maar hij zou het wel erg vinden moest hij weten dat ik met die man heb geslapen.
Ja tuurlijk, maar dan kan hij toch niet ontkennen dat hij wel gevoelens heeft voor mij???
zondag 10 mei 2009 om 00:31
quote:Chardonnay schreef op 10 mei 2009 @ 00:25:
[...]
Maar het gaat toch om 1 weekend? Zo erg is het toch niet om een weekend zonder hem door te brengen. Je hebt tot een paar maanden geleden je leven zonder hem doorgebracht, dan kan je nu toch ook wel een weekend.
Als hij nog steeds lijdt onder zijn vorige relaties dan is hij misschien nog niet toe aan een nieuwe relatie.Weet je dat is niet het eerste weekend hoor. Maar ik moet wel zeggen als ik hem een tijdje met rust laat, hij wel vanzelf met voorstellen afkomt. Zou het kunnen dat een man liever zelf zaken voorstelt?
[...]
Maar het gaat toch om 1 weekend? Zo erg is het toch niet om een weekend zonder hem door te brengen. Je hebt tot een paar maanden geleden je leven zonder hem doorgebracht, dan kan je nu toch ook wel een weekend.
Als hij nog steeds lijdt onder zijn vorige relaties dan is hij misschien nog niet toe aan een nieuwe relatie.Weet je dat is niet het eerste weekend hoor. Maar ik moet wel zeggen als ik hem een tijdje met rust laat, hij wel vanzelf met voorstellen afkomt. Zou het kunnen dat een man liever zelf zaken voorstelt?
zondag 10 mei 2009 om 00:33
quote:tweety75 schreef op 10 mei 2009 @ 00:31:
[...]
Weet je dat is niet het eerste weekend hoor. Maar ik moet wel zeggen als ik hem een tijdje met rust laat, hij wel vanzelf met voorstellen afkomt. Zou het kunnen dat een man liever zelf zaken voorstelt?Dat verschilt per man denk ik. Maar misschien moet je daar gewoon met hem over praten. Hij heeft de antwoorden.
[...]
Weet je dat is niet het eerste weekend hoor. Maar ik moet wel zeggen als ik hem een tijdje met rust laat, hij wel vanzelf met voorstellen afkomt. Zou het kunnen dat een man liever zelf zaken voorstelt?Dat verschilt per man denk ik. Maar misschien moet je daar gewoon met hem over praten. Hij heeft de antwoorden.
zondag 10 mei 2009 om 00:36
quote:Chardonnay schreef op 10 mei 2009 @ 00:31:
Ik snap je post niet zo goed. Zeg je nou dat als hij wist dat jij met een andere man zou slapen dat hij dan jaloers zou zijn? Slaap je met een andere man dan? Of was dat in het verleden?
Nee, we hadden het onlangs over jaloezie.
Hij zegt niet snel jaloers te zijn.
Vb. moest hij zien dat er een man in mijn huis zou binnenkomen hij dat niet erg zou vinden. Maar moest hij erachter komen dat ik daar ooit mee zou slapen hij dat wel erg zou vinden.
Ik snap je post niet zo goed. Zeg je nou dat als hij wist dat jij met een andere man zou slapen dat hij dan jaloers zou zijn? Slaap je met een andere man dan? Of was dat in het verleden?
Nee, we hadden het onlangs over jaloezie.
Hij zegt niet snel jaloers te zijn.
Vb. moest hij zien dat er een man in mijn huis zou binnenkomen hij dat niet erg zou vinden. Maar moest hij erachter komen dat ik daar ooit mee zou slapen hij dat wel erg zou vinden.
zondag 10 mei 2009 om 00:42
Maar hij heeft toch duidelijk aangegeven dat hij de relatie even op een lager pitje wil zetten. Als ik het goed heb wil hij zelfs nu alleen vriendschap. Dan maakt het toch verder niet uit of hij wel of niet jaloers zou zijn. Als hij de relatie wil voortzetten dan geeft hij dat vast wel aan. En voorlopig wil hij het even rustig aan doen, en dat zul je moeten accepteren.
zondag 10 mei 2009 om 00:49
quote:Chardonnay schreef op 10 mei 2009 @ 00:42:
Maar hij heeft toch duidelijk aangegeven dat hij de relatie even op een lager pitje wil zetten. Als ik het goed heb wil hij zelfs nu alleen vriendschap. Dan maakt het toch verder niet uit of hij wel of niet jaloers zou zijn. Als hij de relatie wil voortzetten dan geeft hij dat vast wel aan. En voorlopig wil hij het even rustig aan doen, en dat zul je moeten accepteren.
Ja ik denk het ook dat ik hem best wat met rust laat. Als hij mij graag heeft zal hij wel vanzelf komen zekers?
Is soms wel niet makkelijk, maar zal wel moeten, wil ik hem niet volledig kwijtraken.
Maar hij heeft toch duidelijk aangegeven dat hij de relatie even op een lager pitje wil zetten. Als ik het goed heb wil hij zelfs nu alleen vriendschap. Dan maakt het toch verder niet uit of hij wel of niet jaloers zou zijn. Als hij de relatie wil voortzetten dan geeft hij dat vast wel aan. En voorlopig wil hij het even rustig aan doen, en dat zul je moeten accepteren.
Ja ik denk het ook dat ik hem best wat met rust laat. Als hij mij graag heeft zal hij wel vanzelf komen zekers?
Is soms wel niet makkelijk, maar zal wel moeten, wil ik hem niet volledig kwijtraken.
zondag 10 mei 2009 om 00:50
Reactie op eerste post.
Tweety, jij wil een relatie en denkt het ook al te hebben. Hij vindt je lief, leuk en aardig en wil voorzichtig aan beginnen, vooral omdat jullie straks buren zijn.
Zoals ik het allemaal lees geef ik hem gelijk.
Doe eens rustig aan joh! Van drammen en claimen is nog nooit iemand gelukkig geworden.
Hij gaat morgen naar de communie van zijn zoon en dat kan best uitlopen natuurlijk, hij gaat er toch maar mooi naartoe!
Tweety, jij wil een relatie en denkt het ook al te hebben. Hij vindt je lief, leuk en aardig en wil voorzichtig aan beginnen, vooral omdat jullie straks buren zijn.
Zoals ik het allemaal lees geef ik hem gelijk.
Doe eens rustig aan joh! Van drammen en claimen is nog nooit iemand gelukkig geworden.
Hij gaat morgen naar de communie van zijn zoon en dat kan best uitlopen natuurlijk, hij gaat er toch maar mooi naartoe!
zondag 10 mei 2009 om 10:18
Is hij ivm ervaringen met eerdere relaties, niet gewoon heel voorzichtig? Kan het me voorstellen dat als je een ex hebt die zelfs ná een heel vervelende scheiding nóg blijft 'plagen' je best wat voorzichtig wordt. Vervolgens een vrouw die gigantisch van je profiteert...ook niet echt leuk natuurlijk.
En dan kom je een vrouw tegen waar het goed mee klikt, maar waar je binnenkort wel naast komt te wonen. Dus áls het mis gaat tussen jullie, zal elkaar ontlopen moeilijk zijn.
Denk dat als je daarnaar kijkt én naar zijn eerdere ervaringen met vrouwen, dat het heel logisch is dat hij zo voorzichtig is, en dat hij alles gewoon rustig wil opbouwen. Kan me voorstellen dat hij het vertrouwen weer terug moet zien te vinden.
En dan kom je een vrouw tegen waar het goed mee klikt, maar waar je binnenkort wel naast komt te wonen. Dus áls het mis gaat tussen jullie, zal elkaar ontlopen moeilijk zijn.
Denk dat als je daarnaar kijkt én naar zijn eerdere ervaringen met vrouwen, dat het heel logisch is dat hij zo voorzichtig is, en dat hij alles gewoon rustig wil opbouwen. Kan me voorstellen dat hij het vertrouwen weer terug moet zien te vinden.
zondag 10 mei 2009 om 14:05
Bedankt voor jullie reacties. Ik weet het, achteraf bekeken vind ik mijzelf ook wel te claimerig overkomen. Maar op het moment zelf denk je niet na, en floep je het er maar uit (door teleurstelling).
Ik hoop dat ik door mijn uitspattingen onze toekomst niet in gevaar heb gebracht, dat hij mij opeens helemaal anders gaat bekijken, want dat is nu ook niet mijn bedoeling.
Ik hoop dat ik door mijn uitspattingen onze toekomst niet in gevaar heb gebracht, dat hij mij opeens helemaal anders gaat bekijken, want dat is nu ook niet mijn bedoeling.
zondag 10 mei 2009 om 14:09
quote:tweety75 schreef op 10 mei 2009 @ 00:36:
[...]
Nee, we hadden het onlangs over jaloezie.
Hij zegt niet snel jaloers te zijn.
Vb. moest hij zien dat er een man in mijn huis zou binnenkomen hij dat niet erg zou vinden. Maar moest hij erachter komen dat ik daar ooit mee zou slapen hij dat wel erg zou vinden.
Ja... eh.... dat is toch logisch?
Het zou raar zijn als jij een neef op bezoek krijgt (ik noem maar wat) en hij staat meteen in de kamer omdat hij geen mannelijk bezoek tolereert.
[...]
Nee, we hadden het onlangs over jaloezie.
Hij zegt niet snel jaloers te zijn.
Vb. moest hij zien dat er een man in mijn huis zou binnenkomen hij dat niet erg zou vinden. Maar moest hij erachter komen dat ik daar ooit mee zou slapen hij dat wel erg zou vinden.
Ja... eh.... dat is toch logisch?
Het zou raar zijn als jij een neef op bezoek krijgt (ik noem maar wat) en hij staat meteen in de kamer omdat hij geen mannelijk bezoek tolereert.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zondag 10 mei 2009 om 14:15
quote:Moonlight82 schreef op 10 mei 2009 @ 14:10:
Heb je overigens veel relaties gehad Tweety, hiervoor?
Ik krijg de indruk dat je nog een beetje moet uitvinden hoe het werkt allemaal.In mijn studententijd, 2 serieuse relaties, dacht ik toch, tot het moment dat ik erachter kwam dat er iemand anders in 't spel was. Dus ik heb het heel moeilijk om vertrouwen te winnen bij iemand, en als er dan een paar afspraakjes geannuleerd worden komt dat terug naar boven hoor. Ik zoek altijd iets achter de uitvluchten. Mag niet, weet ik wel. Hij is doodeerlijk, en toch twijfel ik soms nog. Erg hé.
Heb je overigens veel relaties gehad Tweety, hiervoor?
Ik krijg de indruk dat je nog een beetje moet uitvinden hoe het werkt allemaal.In mijn studententijd, 2 serieuse relaties, dacht ik toch, tot het moment dat ik erachter kwam dat er iemand anders in 't spel was. Dus ik heb het heel moeilijk om vertrouwen te winnen bij iemand, en als er dan een paar afspraakjes geannuleerd worden komt dat terug naar boven hoor. Ik zoek altijd iets achter de uitvluchten. Mag niet, weet ik wel. Hij is doodeerlijk, en toch twijfel ik soms nog. Erg hé.
maandag 11 mei 2009 om 11:04
quote:tweety75 schreef op 09 mei 2009 @ 23:43:
Mijn vriend en ik zijn nu ongeveer 5 maanden samen. Het is wel een heel ingewikkelde situatie, we worden nl. buren.
Hij woont reeds 1.5 jaar in zijn nieuwbouwwoning, en ik ben vlak naast hem aan 't bouwen. Deze zomer verhuis ik naar mijn huisje.
We hebben elkaar tijdens de bouwwerken leren kennen.
Ik vond het een heel sympathieke kerel (heel gewoon, vriendelijk) en ik dacht "zou wel iets voor mij kunnen zijn, ook wat verlegen net als ik". Maar ik geef toe ik ben een afwachtend type. Ik durf niet snel toegeven aan mijn gevoelens, maar toen hij mij begon mee uit te vragen, voelde ik dat het wederzijds was.
Hij is 38 jaar, gescheiden en heeft zoontje van 8 jaar, ik ben 33 jaar en woon momenteel nog bij mijn ouders.
Hij heeft wel een naar verleden, vechtscheiding (6 jaar wettelijk gescheiden) en wordt nog steeds geplaagd door zijn ex. Nadien heeft hij nog een LAT-relatie gehad van 1.5 jaar, is nu 2 jaar voorbij. Deze vrouw profiteerde serieus van hem (hij paste op de kinderen en terwijl ging mevrouw uit met andere mannen). Dit heeft hij echt niet verdiend hoor, het is echt ne lieve.
Dus het begon bij ons zo'n 5 maanden geleden en werden al snel heel intiem.
Samen op weekend gaan of bij hem blijven slapen zag hij nog niet zitten, uit respect voor mijn ouders??? Hij kent mijn ouders reeds van op de werf en is ook al eens bij ons komen eten.
Na een tijdje begon hij opeens af te remmen. De redenen zijn volgens hem dat we het kalmaan moeten doen, omdat we buren worden, en we steeds vrienden moeten kunnen blijven achteraf moest er iets tussen ons komen. Een tweede geval wat hem nogal verveeld is dat we beide een eigen huis hebben, hij worstelt met de vraag wat we nu moeten doen met het andere huis op het moment dat we beslissen om te gaan samenwonen.
Momenteel ziet hij het tussen ons puur vriendschappelijk (was anders tot voor kort), op termijn ziet hij het wel groeien, maar ik heb de indruk dat hij er nog niet wil aan toegeven door bovenstaande remmingen.
Wat denken jullie?
Hij beweert dat het wel allemaal goedkomt eens ik daar woon. Dan zouden we elkaar veel beter leren kennen.
Ik heb de indruk dat hij de laatste tijd veel uitvluchten heeft om mij niet constant bij hem te moeten hebben.
Ik durf toegeven dat ik nogal kan zagen, en emotioneel kan reageren telkens hij afspraken afblaast.
Vb. vanavond zouden we afspreken maar hij was laat thuis, moest vandaag bij loonwerker werken. Morgen moet hij naar communiemis van zijn zoontje, daar ga ik niet mee, want ex-schoonfamilie roddelt graag, maar dan vroeg ik om morgennamiddag iets af te spreken, maar hij moet terug bij die loonwerker. Ik begon echt boos te worden, en heb hem gezegd dat hij het maar moest weten, maar dat er wel mensen zijn die het met hem menen.
Ze hebben mij al aangeraden om hem zelf eens uit zijn kot te laten komen, en hem niet constant achterna te lopen.
Wat denken jullie?
Zou dit echt kunnen groeien in de toekomst of zegt hij dat enkel om mij gerust te stellen? Hij zegt wel dat ik veel te veel nadenk over ons, dat het wel allemaal vanzelf zal komen???
Lijdt hij aan binidingsangst of ik aan verlatingsangst?
Als ik hem vraag of hij het nog meent zegt hij ja.
Als ik hem vraag of hij wil dat ik het stopzet zegt hij nee.
Als ik hem vraag of hij mij wel nog graag heeft zegt hij ja maar als buurvrouw vriendin en op termijn meer. (maar soms denk ik dat ik het door al mijn gezaag reeds heb verknald)
Hij heeft mij wel gezegd van in 't begin dat hij veel tijd nodig heeft en dat ik veel geduld moet hebben. Dat hij zich moeilijk kan binden, hij woont trouwens al 6 jaar alleen.
Wat denken jullie van deze situatie?
Misschien ook belangrijk om te weten we zijn beiden onzeker en twijfelaars.
Thanks voor jullie reacties!!!
Heeft iemand hier nog opmerkingen /reacties op?
Heb gisteren nog een gesprek gehad met mijn vriend. Hij geeft toe dat er in 't begin meer gevoelens waren van zijn kant, maar door misverstanden (kleine meningsverschillen, ruzietjes) zijn zijn gevoelens voor mij verminderd. Kan dit dan? Het is niet als hij mij iets zegt dat mij niet zint dat daarom mijn gevoelens voor hem gaan verminderen hoor.
Hij zei ook om met mij op weekend te gaan dat hij daarvoor nog niet voldoende gevoelens heeft, 2 dagen met elkaar optrekken vindt hij teveel???
Hij zegt wel dat hij af en toe eens graag alleen zou uitgaan, dan durft hij meer, en hij denkt als ik er dan bij ben dat ik vlug jaloers zou zijn als ze over andere vrouwen zouden zeveren. Maar ik mag er niks achter zoeken zeg hij, en daarin geloof ik hem wel hoor. Wat denken jullie?
Het komt wel allemaal goed zegt hij maar ik moet tijd en geduld hebben.
Hij is trouwens vrachtwagenchauffeur en zoekt ander werk in dezelfde sector. Nu kan hij kiezen ofwel voor de ganse week weg (veel nachten dus hoog loon) of dagelijks thuis (maar veel minder loon. Hij weet dat mijn voorkeur uitgaat naar het tweede, maar ja ik kan hem als vriendin moeilijk verplichten hé. Jullie idee hierover???
Mijn vriend en ik zijn nu ongeveer 5 maanden samen. Het is wel een heel ingewikkelde situatie, we worden nl. buren.
Hij woont reeds 1.5 jaar in zijn nieuwbouwwoning, en ik ben vlak naast hem aan 't bouwen. Deze zomer verhuis ik naar mijn huisje.
We hebben elkaar tijdens de bouwwerken leren kennen.
Ik vond het een heel sympathieke kerel (heel gewoon, vriendelijk) en ik dacht "zou wel iets voor mij kunnen zijn, ook wat verlegen net als ik". Maar ik geef toe ik ben een afwachtend type. Ik durf niet snel toegeven aan mijn gevoelens, maar toen hij mij begon mee uit te vragen, voelde ik dat het wederzijds was.
Hij is 38 jaar, gescheiden en heeft zoontje van 8 jaar, ik ben 33 jaar en woon momenteel nog bij mijn ouders.
Hij heeft wel een naar verleden, vechtscheiding (6 jaar wettelijk gescheiden) en wordt nog steeds geplaagd door zijn ex. Nadien heeft hij nog een LAT-relatie gehad van 1.5 jaar, is nu 2 jaar voorbij. Deze vrouw profiteerde serieus van hem (hij paste op de kinderen en terwijl ging mevrouw uit met andere mannen). Dit heeft hij echt niet verdiend hoor, het is echt ne lieve.
Dus het begon bij ons zo'n 5 maanden geleden en werden al snel heel intiem.
Samen op weekend gaan of bij hem blijven slapen zag hij nog niet zitten, uit respect voor mijn ouders??? Hij kent mijn ouders reeds van op de werf en is ook al eens bij ons komen eten.
Na een tijdje begon hij opeens af te remmen. De redenen zijn volgens hem dat we het kalmaan moeten doen, omdat we buren worden, en we steeds vrienden moeten kunnen blijven achteraf moest er iets tussen ons komen. Een tweede geval wat hem nogal verveeld is dat we beide een eigen huis hebben, hij worstelt met de vraag wat we nu moeten doen met het andere huis op het moment dat we beslissen om te gaan samenwonen.
Momenteel ziet hij het tussen ons puur vriendschappelijk (was anders tot voor kort), op termijn ziet hij het wel groeien, maar ik heb de indruk dat hij er nog niet wil aan toegeven door bovenstaande remmingen.
Wat denken jullie?
Hij beweert dat het wel allemaal goedkomt eens ik daar woon. Dan zouden we elkaar veel beter leren kennen.
Ik heb de indruk dat hij de laatste tijd veel uitvluchten heeft om mij niet constant bij hem te moeten hebben.
Ik durf toegeven dat ik nogal kan zagen, en emotioneel kan reageren telkens hij afspraken afblaast.
Vb. vanavond zouden we afspreken maar hij was laat thuis, moest vandaag bij loonwerker werken. Morgen moet hij naar communiemis van zijn zoontje, daar ga ik niet mee, want ex-schoonfamilie roddelt graag, maar dan vroeg ik om morgennamiddag iets af te spreken, maar hij moet terug bij die loonwerker. Ik begon echt boos te worden, en heb hem gezegd dat hij het maar moest weten, maar dat er wel mensen zijn die het met hem menen.
Ze hebben mij al aangeraden om hem zelf eens uit zijn kot te laten komen, en hem niet constant achterna te lopen.
Wat denken jullie?
Zou dit echt kunnen groeien in de toekomst of zegt hij dat enkel om mij gerust te stellen? Hij zegt wel dat ik veel te veel nadenk over ons, dat het wel allemaal vanzelf zal komen???
Lijdt hij aan binidingsangst of ik aan verlatingsangst?
Als ik hem vraag of hij het nog meent zegt hij ja.
Als ik hem vraag of hij wil dat ik het stopzet zegt hij nee.
Als ik hem vraag of hij mij wel nog graag heeft zegt hij ja maar als buurvrouw vriendin en op termijn meer. (maar soms denk ik dat ik het door al mijn gezaag reeds heb verknald)
Hij heeft mij wel gezegd van in 't begin dat hij veel tijd nodig heeft en dat ik veel geduld moet hebben. Dat hij zich moeilijk kan binden, hij woont trouwens al 6 jaar alleen.
Wat denken jullie van deze situatie?
Misschien ook belangrijk om te weten we zijn beiden onzeker en twijfelaars.
Thanks voor jullie reacties!!!
Heeft iemand hier nog opmerkingen /reacties op?
Heb gisteren nog een gesprek gehad met mijn vriend. Hij geeft toe dat er in 't begin meer gevoelens waren van zijn kant, maar door misverstanden (kleine meningsverschillen, ruzietjes) zijn zijn gevoelens voor mij verminderd. Kan dit dan? Het is niet als hij mij iets zegt dat mij niet zint dat daarom mijn gevoelens voor hem gaan verminderen hoor.
Hij zei ook om met mij op weekend te gaan dat hij daarvoor nog niet voldoende gevoelens heeft, 2 dagen met elkaar optrekken vindt hij teveel???
Hij zegt wel dat hij af en toe eens graag alleen zou uitgaan, dan durft hij meer, en hij denkt als ik er dan bij ben dat ik vlug jaloers zou zijn als ze over andere vrouwen zouden zeveren. Maar ik mag er niks achter zoeken zeg hij, en daarin geloof ik hem wel hoor. Wat denken jullie?
Het komt wel allemaal goed zegt hij maar ik moet tijd en geduld hebben.
Hij is trouwens vrachtwagenchauffeur en zoekt ander werk in dezelfde sector. Nu kan hij kiezen ofwel voor de ganse week weg (veel nachten dus hoog loon) of dagelijks thuis (maar veel minder loon. Hij weet dat mijn voorkeur uitgaat naar het tweede, maar ja ik kan hem als vriendin moeilijk verplichten hé. Jullie idee hierover???
maandag 11 mei 2009 om 13:28
Nog reacties?
Reeds bedankt voor jullie reacties. Het is een enorme steun voor mij. Ik ben dus een heel onzeker persoon en vind het heel belangrijk als ik een mening krijg van anderen. Blijkbaar ligt de fout hier toch bij mij, pak ik het volledig verkeerd aan.
Een collega van mij heeft mij aangeraden om eens een reikisessie te volgen, om wat meer zelfvertrouwen te krijgen, en zo ook meer vertrouwen in de omgeving.
Iemand ervaring met reiki???
Reeds bedankt voor jullie reacties. Het is een enorme steun voor mij. Ik ben dus een heel onzeker persoon en vind het heel belangrijk als ik een mening krijg van anderen. Blijkbaar ligt de fout hier toch bij mij, pak ik het volledig verkeerd aan.
Een collega van mij heeft mij aangeraden om eens een reikisessie te volgen, om wat meer zelfvertrouwen te krijgen, en zo ook meer vertrouwen in de omgeving.
Iemand ervaring met reiki???
