Kinderen
alle pijlers
Ervaringen met pleegzorg en eigen kinderen?
maandag 16 november 2020 om 12:29
Ik en mijn man denken er al langer over na om ons op te geven als pleeggezin. We hebben een stabiel gezin, een hoop extra ruimte in huis, huisdieren om mee te knuffelen en wonen in een fijne buurt waar kinderen volop buiten kunnen spelen. Onze oudste twee zitten inmiddels op de middelbare school en onze jongste is 8 jaar.
Mede doordat we weten dat er een groot tekort is aan pleeggezinnen en omdat we graag een fijn thuis willen bieden aan een kind die dat nodig heeft denken we hier over na.
Ik ken verder geen mensen met ervaring in mijn eigen omgeving en wil nu mijn eerste stappen gaan zetten om serieus informatie te vergaren en te kijken wat de mogelijkheden zijn. Ik denk zelf allereerst aan weekend/vakantieopvang.
Ik ben mij er terdege van bewust dat het niet alleen maar leuk is en dat er pleegzorg ook voortkomt uit schrijnende of moeilijke thuissituaties. Een van de dingen waar ik over nadenk is wat de impact op mijn eigen kinderen is. Idealiter is dit een belangrijke levensles voor hen, en krijgen ze er ook een gezinslid bij. Maar het kan natuurlijk ook juist het omgekeerde zijn waarbij er veel aandacht gaat naar een pleegkind die dat nodig heeft.
Zijn er mensen op viva die pleeggezin zijn en ook eigen kinderen hebben? Hoe ging/gaat dat? Hoe vinden je eigen kinderen dat? Past het pleegkind goed binnen het gezin? Is er ook goed contact met de ouders van het pleegkind?
Mede doordat we weten dat er een groot tekort is aan pleeggezinnen en omdat we graag een fijn thuis willen bieden aan een kind die dat nodig heeft denken we hier over na.
Ik ken verder geen mensen met ervaring in mijn eigen omgeving en wil nu mijn eerste stappen gaan zetten om serieus informatie te vergaren en te kijken wat de mogelijkheden zijn. Ik denk zelf allereerst aan weekend/vakantieopvang.
Ik ben mij er terdege van bewust dat het niet alleen maar leuk is en dat er pleegzorg ook voortkomt uit schrijnende of moeilijke thuissituaties. Een van de dingen waar ik over nadenk is wat de impact op mijn eigen kinderen is. Idealiter is dit een belangrijke levensles voor hen, en krijgen ze er ook een gezinslid bij. Maar het kan natuurlijk ook juist het omgekeerde zijn waarbij er veel aandacht gaat naar een pleegkind die dat nodig heeft.
Zijn er mensen op viva die pleeggezin zijn en ook eigen kinderen hebben? Hoe ging/gaat dat? Hoe vinden je eigen kinderen dat? Past het pleegkind goed binnen het gezin? Is er ook goed contact met de ouders van het pleegkind?
maandag 16 november 2020 om 12:41
Hier in de buurt (en op de nodige plekken in Nederland) heb je de organisatie Buurtgezinnen. ( www.Buurtgezinnen.nl )
Van de site:
Buurtgezinnen is een nieuw initiatief gebaseerd op een oude gedachte: opvoeden doen we samen. Gezinnen die het zwaar hebben (vraaggezinnen) worden gekoppeld aan een warm en stabiel gezin in de buurt (steungezinnen). Zo krijgen kinderen wat extra liefde en aandacht en worden ouders even ontlast. De hulp is alledaags en vriendschappelijk. Vraag- en steungezin maken onder begeleiding van de coördinator van Buurtgezinnen afspraken over de steun. Het kan bijvoorbeeld gaan om een wekelijkse speelafspraak, een weekend logeren of samen iets leuks ondernemen. Dat is iedere keer maatwerk.
Misschien kun je je eerst hier aanmelden en kijken hoe deze ‘opvang’ werkt binnen je gezin? En dan later kunt beslissen of je het intensieve traject van pleegzorg in/aangaat?
Van de site:
Buurtgezinnen is een nieuw initiatief gebaseerd op een oude gedachte: opvoeden doen we samen. Gezinnen die het zwaar hebben (vraaggezinnen) worden gekoppeld aan een warm en stabiel gezin in de buurt (steungezinnen). Zo krijgen kinderen wat extra liefde en aandacht en worden ouders even ontlast. De hulp is alledaags en vriendschappelijk. Vraag- en steungezin maken onder begeleiding van de coördinator van Buurtgezinnen afspraken over de steun. Het kan bijvoorbeeld gaan om een wekelijkse speelafspraak, een weekend logeren of samen iets leuks ondernemen. Dat is iedere keer maatwerk.
Misschien kun je je eerst hier aanmelden en kijken hoe deze ‘opvang’ werkt binnen je gezin? En dan later kunt beslissen of je het intensieve traject van pleegzorg in/aangaat?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
maandag 16 november 2020 om 12:42
Bij weekend en vakantieopvang kan het gaan om een vrijwillige plaatsing om de ouders wat te ontlasten. Dus dan zou het zo maar kunnen dat je goed kontakt hebt met de ouders en dat ze blij zijn dat hun kind in het weekend bij jou terecht kan.
Maar denk je nu echt dat de ouders van wie de kinderen onvrijwillig uit huis zijn geplaatst op jou zitten te wachten?
Toch zal je met ze te maken krijgen als het niet om een geheime plaatsing gaat.
maandag 16 november 2020 om 12:42
@Lilalinda: dat is inderdaad precies wat mij nog tegenhoudt...zou best kunnen dat we het ook uitstellen totdat onze eigen kinderen uitvliegen.
Maar ben wel heel benieuwd naar mensen die het wel gedaan hebben en hoe dat is.
Ik denk ook dat daadwerkelijk pleeggezin worden een proces van langere tijd is...ben nu vooral bezig met alle info verzamelen die ik kan vinden.
Maar ben wel heel benieuwd naar mensen die het wel gedaan hebben en hoe dat is.
Ik denk ook dat daadwerkelijk pleeggezin worden een proces van langere tijd is...ben nu vooral bezig met alle info verzamelen die ik kan vinden.
maandag 16 november 2020 om 12:44
Zelf heb ik geen pleegkinderen maar mijn ouders hebben wel pleegkinderen gehad. wat meestal aangeraden wordt is te kiezen voor een kind wat jonger is dan je eigen kinderen omdat dit meestal minder problemen geeft qua aanpassen en hierarchie. Een kind van dezelfde leeftijd of ouder kan eerder jaloezie veroorzaken en wordt eerder als een bedreiging ervaring (concurrentie voor hetzelfde speelgoed, vriendjes van eigen kind dat pleegkind misschien interessanter gaan vinden, concurrentie voor aandacht ouders... )Bij een groter leeftijdsverschil waarbij pleegkind de jongste is heb je meer kans dat het goed gaat.
Weekend pleegzorg is wel iets anders waarschijnlijk vanwege het tijdelijke karakter, daarom zal§ voor het eigen kinderen ook makkelijker te aanvaarden zijn.
Zelf vond ik aan de kant moeilijk en aan de andere kant ook fijn. Ik vond het moeilijk om te wennen aan een nieuw gezinslid en helemaal weer moeilijk als ze weggingen. Als het van te voren heel duidelijk was dat het tijdelijk was en maar voor een korte periode vond ik het makkelijker want dan was het meer alsof er gewoon iemand op bezoek kwam.
Mijn ouders hebben een poos veel tijdelijke kinderen opgevangen en dat vond ik meestal wel leuk, juist vanwege het tijdelijke karakter. Daardoor was het meer een logeerpartij (ging om crisis opvang en de kinderen blijven meestal maar een paar weken of maanden.). Aan de andere kant was er ook wel eens gedoe. Er zijn veel kinderen in de pleegzorg die uit een moeilijke situatie komen en die daardoor ook grensoverschrijdend gedrag vertonen, soms zelfs gevaarlijk. De ervaring leert dat veel gedragsproblemen ook pas later naar buiten komen. De eerste dagen of weken passen de kinderen zich vaak enorm aan de nieuwe situatie aan maar dat houden ze vaak niet vol. De gedragsproblemen zijn ook vaak te begrijpen, kinderen die met 6 jaar al in 10 verschillende settings hebben gezeten...
Uiteindelijk is een pleegbroer bij mijn ouders gebleven en tot op de dag van vandaag hebben we veel contact. Hij komt nog steeds veel bij ons en mijn moeder gaat meerdere keren per week langs als het kan (hij woont niet zelfstandig door een verstandelijke handicap.)
Weekend pleegzorg is wel iets anders waarschijnlijk vanwege het tijdelijke karakter, daarom zal§ voor het eigen kinderen ook makkelijker te aanvaarden zijn.
Zelf vond ik aan de kant moeilijk en aan de andere kant ook fijn. Ik vond het moeilijk om te wennen aan een nieuw gezinslid en helemaal weer moeilijk als ze weggingen. Als het van te voren heel duidelijk was dat het tijdelijk was en maar voor een korte periode vond ik het makkelijker want dan was het meer alsof er gewoon iemand op bezoek kwam.
Mijn ouders hebben een poos veel tijdelijke kinderen opgevangen en dat vond ik meestal wel leuk, juist vanwege het tijdelijke karakter. Daardoor was het meer een logeerpartij (ging om crisis opvang en de kinderen blijven meestal maar een paar weken of maanden.). Aan de andere kant was er ook wel eens gedoe. Er zijn veel kinderen in de pleegzorg die uit een moeilijke situatie komen en die daardoor ook grensoverschrijdend gedrag vertonen, soms zelfs gevaarlijk. De ervaring leert dat veel gedragsproblemen ook pas later naar buiten komen. De eerste dagen of weken passen de kinderen zich vaak enorm aan de nieuwe situatie aan maar dat houden ze vaak niet vol. De gedragsproblemen zijn ook vaak te begrijpen, kinderen die met 6 jaar al in 10 verschillende settings hebben gezeten...
Uiteindelijk is een pleegbroer bij mijn ouders gebleven en tot op de dag van vandaag hebben we veel contact. Hij komt nog steeds veel bij ons en mijn moeder gaat meerdere keren per week langs als het kan (hij woont niet zelfstandig door een verstandelijke handicap.)
maandag 16 november 2020 om 12:45
Nee, ik denk helemaal niet dat mensen dan persé op mij zitten te wachten, daar gaat mijn vraag niet over. Vaak is er wel contact, maar dan bijvoorbeeld onder toezicht bij gedwongen uithuisplaatsing. Ook dat lijkt mij stressvol voor jezelf en daardoor ook bij je eigen gezin. Dus ik ben benieuwd hoe mensen die pleeggezin zijn dat ervaren.sugarmiss schreef: ↑16-11-2020 12:42Bij weekend en vakantieopvang kan het gaan om een vrijwillige plaatsing om de ouders wat te ontlasten. Dus dan zou het zo maar kunnen dat je goed kontakt hebt met de ouders en dat ze blij zijn dat hun kind in het weekend bij jou terecht kan.
Maar denk je nu echt dat de ouders van wie de kinderen onvrijwillig uit huis zijn geplaatst op jou zitten te wachten?
Toch zal je met ze te maken krijgen als het niet om een geheime plaatsing gaat.
En inderdaad, dat is ook van de redenen dat ik nu eerder zou kiezen voor weekend/vakantieopvang omdat mijn idee is dat dat kinderen zijn die gewoon wat extra aandacht en ruimte nodig hebben (en hun ouders ook) en waarbij je dus ip een goed contact hebt onderling.
maandag 16 november 2020 om 12:47
maandag 16 november 2020 om 12:49
Contact met de ouders hadden mijn ouders meestal niet omdat ze vooral crisis opvang deden, vaak is er dan nog geen bezoekregeling omdat het om een acute situatie gaat. Dat gaat om hele uiteenlopende gevallen, soms een uithuisplaatsing maar bijvoorbeeld ook wel eens een alleenstaande moeder die naar het ziekenhuis moet voor langere tijd en geen andere familie of iemand die een korte gevangenisstraf moet uitzitten. In dat soort gevallen is er ook een pleeggezin nodig voor de opvang en is er vaak wel normaal contact met de ouder (s). Maar dat is natuurlijk heel anders dan bij een uithuisplaatsing waarbij de ouders het er meestal niet mee eens zijn (en soms ook terecht want lang niet alle uithuisplaatsingen zijn gerechtvaardigd.)
Overweeg het zelf ook over enige tijd.
maandag 16 november 2020 om 12:55
@Tijgerprintje: we hebben er ook bewust mee gewacht totdat onze kinderen zelf wat groter waren. Aan de andere kant vind ik onze 8 jarige echt nog jong en hebben onze twee pubers ook juist nu aandacht nodig op de middelbare school met onzekerheden en groter groeien 
We denken om die reden wel aan opvang van een jonger kind, dat is denk ik fijner en makkelijker voor onze eigen kinderen.
We denken om die reden wel aan opvang van een jonger kind, dat is denk ik fijner en makkelijker voor onze eigen kinderen.
maandag 16 november 2020 om 13:11
Op het moment dat je eigen kinderen de deur uitgaan, ben je meestal het zorgen ook wel zat. Tenminste, als ik naar mezelf kijk.bibi72 schreef: ↑16-11-2020 12:42@Lilalinda: dat is inderdaad precies wat mij nog tegenhoudt...zou best kunnen dat we het ook uitstellen totdat onze eigen kinderen uitvliegen.
Maar ben wel heel benieuwd naar mensen die het wel gedaan hebben en hoe dat is.
Ik denk ook dat daadwerkelijk pleeggezin worden een proces van langere tijd is...ben nu vooral bezig met alle info verzamelen die ik kan vinden.
Ze waren 25+, studeerden nog, geen geld en geen woning. Zelf had ik echt geen zin om dan weer andere kinderen te gaan opvoeden.
ik geef mn bek ook maar een douw
maandag 16 november 2020 om 13:12
Ik herken mij hier ook in, mijn ouders hebben ook gedurende een periode van 10 jaar pleegkinderen opgevangen. Wij waren toen (3 kids) bij aanvang in de leeftijd van 5-7 en 10 jaar oud. Mijn ouders hebben bewust gekozen kinderen onder de 4 op te vangen voor een beperkte periode. In principe waren wij een crisis-gezin waarbij kinderen een maximaal van 6 maanden zouden verblijven en dan of terug zouden gaan naar de ouders of naar een gezin voor langere tijd. Het is een enkele keer voorgekomen dat kinderen iets langer bleven dan 6 maanden maar hebben bijvoorbeeld ook kindjes voor een week gehad (bijv vanwege en moeder die geopereerd moest worden maar geen andere mogelijkheden in eigen kring had). Er waren kindjes bij die mijn moeder direct na de geboorte uit het ziekenhuis heeft gehaald maar ook kinderen die al ouder waren en meer mee gemaakt hadden.Valia_1 schreef: ↑16-11-2020 12:44Zelf heb ik geen pleegkinderen maar mijn ouders hebben wel pleegkinderen gehad. wat meestal aangeraden wordt is te kiezen voor een kind wat jonger is dan je eigen kinderen omdat dit meestal minder problemen geeft qua aanpassen en hierarchie. Een kind van dezelfde leeftijd of ouder kan eerder jaloezie veroorzaken en wordt eerder als een bedreiging ervaring (concurrentie voor hetzelfde speelgoed, vriendjes van eigen kind dat pleegkind misschien interessanter gaan vinden, concurrentie voor aandacht ouders... )Bij een groter leeftijdsverschil waarbij pleegkind de jongste is heb je meer kans dat het goed gaat.
Weekend pleegzorg is wel iets anders waarschijnlijk vanwege het tijdelijke karakter, daarom zal§ voor het eigen kinderen ook makkelijker te aanvaarden zijn.
Zelf vond ik aan de kant moeilijk en aan de andere kant ook fijn. Ik vond het moeilijk om te wennen aan een nieuw gezinslid en helemaal weer moeilijk als ze weggingen. Als het van te voren heel duidelijk was dat het tijdelijk was en maar voor een korte periode vond ik het makkelijker want dan was het meer alsof er gewoon iemand op bezoek kwam.
Ik persoonlijk heb mij nooit onveilig of jaloers gevoeld, wij wisten heel goed dat de kinderen uit moeilijke situaties kwamen en wij ze ondersteunde. Ook, vanwege de jonge leeftijd, was er geen (zichtbare) psychologische schade. Al merkte je aan kinderen soms wel dat ze uit een hele nare situatie kwamen (nu achteraf besef ik mij dat overigens pas). Zo hebben we een kindje gehad wat i.p.v. eten deed snijden met de speelgoedmessen uit het keukentje, altijd steekbewegingen maakte (dit kindje was denk ik 2,5 jaar) of een kindje waarbij het volledige gebit (melkgebit) al volledig weg gerot was. Dat is zeker triest maar bovenal heb ik enorm van geleerd.
Het systeem in Nederland is overigens niet heiligmakend, ik weet dat mijn ouders soms echt tegen muren aanliepen. Bureaucratisch of praktisch gezien loopt het gewoon niet altijd zoals vooraf ingeschat of afgesproken.
Ook wij hebben overigens nog steeds contact met 1 jongentje die als baby bij ons is gekomen en daarna naar een defintief pleeggezin is gegaan. Hij is nu 25 jaar oud en echt een geweldige kerel, ooit als baby van 2 dagen oud bij ons geweest en nu dus volwassen en op eigen benen.
maandag 16 november 2020 om 13:38
Pleegmoeder hier. Het is heel intens en heel pittig. Vooral bij onvrijwillige plaatsing. Moeder en ik gaan niet door één deur. Ze eist van alles, maar projecteert haar eigen stukken op ons. Wat zij niet kan, doen wij niet goed in hun ogen. Ook heeft deze moeder vele confrontaties met alle instellingen, jeugdbescherming en pleegzorg. Uiteindelijk is er geen contact meer tussen ons en vindt alles plaats via een tussenweg. Het was loodzwaar en ik sliep nachten gewoon niet. Ik was 6 kilo afgevallen in een maand door alle stress. Moeder is zeer intelligent en communicatief sterk. Wat ons vaak in een lastige positie plaatsten.bibi72 schreef: ↑16-11-2020 12:42@Lilalinda: dat is inderdaad precies wat mij nog tegenhoudt...zou best kunnen dat we het ook uitstellen totdat onze eigen kinderen uitvliegen.
Maar ben wel heel benieuwd naar mensen die het wel gedaan hebben en hoe dat is.
Ik denk ook dat daadwerkelijk pleeggezin worden een proces van langere tijd is...ben nu vooral bezig met alle info verzamelen die ik kan vinden.
Ook werden de kinderen wekelijks tegen ons opgezet. Heeft maanden geduurd en toen kwam er begeleid bezoek. Het was echt heel zwaar en ben nu nog fysiek aan het bijkomen.
Maar het is echt één van de mooiste dingen die je kunt doen.
maandag 16 november 2020 om 13:46
Geen ervaring, wel enkele verhalen van een kennis gehoord die niet zo positief waren. Dat heeft haar gezin veel kruim gekost en de kinderen hebben daar ook veel last van gehad. Mede daarom zou ik er niet voor kiezen.
Natuurlijk kunnen ze ook mooie ervaringen opdoen maar het risico wat erin zit dat dat niet zo is wil ik niet nemen voor mijn kinderen. Ik ben zelf opgegroeid als sibling van iemand met een forse gebruiksaanwijzing door verschillende onderliggende problematiek. Dat wil ik mijn kinderen niet aandoen.
Desalniettemin is het prachtig dat je het overweegt. Iedereen verdient een liefdevol thuis. Ik heb daar echt veel respect voor. Ik vind nu soms al een hele klus om te werken huishouden te draaien en twee kinderen op te voeden.
Natuurlijk kunnen ze ook mooie ervaringen opdoen maar het risico wat erin zit dat dat niet zo is wil ik niet nemen voor mijn kinderen. Ik ben zelf opgegroeid als sibling van iemand met een forse gebruiksaanwijzing door verschillende onderliggende problematiek. Dat wil ik mijn kinderen niet aandoen.
Desalniettemin is het prachtig dat je het overweegt. Iedereen verdient een liefdevol thuis. Ik heb daar echt veel respect voor. Ik vind nu soms al een hele klus om te werken huishouden te draaien en twee kinderen op te voeden.
maandag 16 november 2020 om 14:22
@ moezig. Goh hoe hoe zou dat nou komen dat moeder problemen heeft met alle instanties? Zou het kunnen dat haar kinderen onterecht bij haar zijn weggehaald?
In dat geval doe jij geen mooi en dankbaar werk maar houdt je het verrotte systeem van jeugdzorg in stand.
Wat dat betreft mag ik zelf nog blij zijn dat mijn kind niet in een pleeggezin is geplaatst maar in een instelling.
Waar de medewerkers niet doen alsof mijn kind bij hun gezin hoort en als broertje / zusje wordt gezien. Een instelling die niet het blokkade recht kan / wil uitoefenen wat een pleeggezin wel kan.
Medewerkers daar die mijn kind niet willen houden en niet snappen waarom er niet wordt gewerkt aan terugplaatsing.
Helaas kan een gezinsvoogd dat advies gewoon negeren.
Hopelijk wordt ze bij de volgende rechtszaak eindelijk eens op de vingers getikt .
In dat geval doe jij geen mooi en dankbaar werk maar houdt je het verrotte systeem van jeugdzorg in stand.
Wat dat betreft mag ik zelf nog blij zijn dat mijn kind niet in een pleeggezin is geplaatst maar in een instelling.
Waar de medewerkers niet doen alsof mijn kind bij hun gezin hoort en als broertje / zusje wordt gezien. Een instelling die niet het blokkade recht kan / wil uitoefenen wat een pleeggezin wel kan.
Medewerkers daar die mijn kind niet willen houden en niet snappen waarom er niet wordt gewerkt aan terugplaatsing.
Helaas kan een gezinsvoogd dat advies gewoon negeren.
Hopelijk wordt ze bij de volgende rechtszaak eindelijk eens op de vingers getikt .
maandag 16 november 2020 om 14:28
Je kinderen zijn vast niet zonder redenen bij je weg gehaald. Misschien moet je niet zo hoog van de toren blazen hier. Wees blij dat er mensen zijn die kinderen van ontspoorde moeders opvangen.....
maandag 16 november 2020 om 14:32
Net als dat sommige mensen onterecht in de gevangenis zitten, zal het ook bij een uithuisplaatsing niet altijd goed gaan.
Maar om nou te stellen ‘dan doe jij geen mooi en dankbaar werk maar houdt je het verrotte systeem van jeugdzorg in stand.’ gaat mijns inziens ook wel ver.
Maar om nou te stellen ‘dan doe jij geen mooi en dankbaar werk maar houdt je het verrotte systeem van jeugdzorg in stand.’ gaat mijns inziens ook wel ver.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
maandag 16 november 2020 om 14:36
eenshimalaya schreef: ↑16-11-2020 14:32Net als dat sommige mensen onterecht in de gevangenis zitten, zal het ook bij een uithuisplaatsing niet altijd goed gaan.
Maar om nou te stellen ‘dan doe jij geen mooi en dankbaar werk maar houdt je het verrotte systeem van jeugdzorg in stand.’ gaat mijns inziens ook wel ver.
er zullen vast fouten gemaakt worden, en het is heel rot, als het jouw casus is.
Maar in de basis is het juist heel goed, dat we in NL z rijk zijn, dat we kinderen opvangen die in de problemen zitten thuis
