Wennen aan moederschap, eerste kindje

04-12-2020 18:15 29 berichten
Ik vroeg mij af of er nog meer dames zijn die heel erg moesten wennen aan het moederschap en hun eerste kindje. Graag zou ik ervaringsverhalen willen horen want ik vind het zelf nogal pittig.

Heb een moeilijke zwangerschap gehad met veel problemen en een nog dramatischere vroegtijdige bevalling (spoedkeizersnede, 3.5 liter bloed verloren, dochter en ik hingen op randje vd dood)

Dochter is nu 10 dagen en het moederschap is pittig. Heb nog veel pijn van de wond want heb tijdens de keizersnede nog een buikoperatie gehad omdat er een bloedvat was ontploft achter de baarmoeder. Lang in ziekenhuis gelegen.

Daarnaast ernstig bloedarmoede door het vele bloedverlies. Mijn vriend heeft het heel zwaar en de nachten breken hem op. Onze dochter haar ritme is momenteel helaas snachts volledig wakker en overdag slapen. Ze huilt extreem veel (soms 2.5 uur aan een stuk)

We kregen extra kraamzorg en zij was vandaag voor het laatst. Het voelt nu wel alsof we er voor het echie ingaan.
Alle reacties Link kopieren
Ohhhh lieverd even een knuffel :rose: , natuurlijk is het heel erg wennen, en zo te horen is het voor jullie nog eens extra pittig na wat jullie hebben moeten doorstaan. Ik vond het de eerste maand ook heel heftig allemaal, al die gebroken nachten en uberhaupt het wennen aan moederschap. Inmiddels is mijn jochie 3 maanden en gaat het echt al veeeel soepeler.. we leren hem steeds beter kennen en we hebben het geluk dat hij sinds 8 weken de hele nacht doorslaapt (dat kán dus..!!)

Geef het tijd! Wees lief voor jezelf en besef dat dit de grootste overgang is die je zo’n beetje door kan maken. Liefs!!
Alle reacties Link kopieren
ah joh, wat rot!
Kraamtijd is echt niet altijd een roze wolk!

Vraag om hulp, bel een vriendin, je moeder. Iemand de even kan zorgen voor beeb, zodat jij kunt bijtanken.

sterkte!
Jij hebt gewoon helaas geen goede start. Een eerste baby is al heel heftig, maar jij moet nog flink herstellen eerst. Ik vrees dat er voorlopig een groot deel van de zorg voor de rekening van je vriend komt. Snapt hij dat ook? Heb je verder mensen die je zouden kunnen helpen? Een moeder, zus (vader, broer)? Jouw herstel lijkt me prioriteit nu.

(Ik spreek uit ervaring wat het bloedverlies betreft. Bij mij was het na een miskraam, maar ik kon de eerste weken echt niet voor mijn kinderen zorgen. Mijn man heeft toen nog zorgverlof gekregen. En dan had ik ‘alleen maar’ bloedverlies gehad).
anoniem_400771 wijzigde dit bericht op 04-12-2020 18:40
26.67% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ervarings verhaal van ruim dertien jaar geleden. Ons eerste kind was aan de vroege kant (bijna twee weken voor de uitgerekende datum).
En wat vond ik het in het begin heftig. De verantwoordelijkheid, de gebroken nachten, het niet meer aan jezelf toekomen.

Ik was blij dat een vriendin mij vertelde dat zij de eerste periode ook zwaar vond..

Daarom een hele dikke knuffel.
En echt, ooit komt het goed.
Alle reacties Link kopieren
Wauw wat heftig zeg. Ik heb een geplande keizersnede gehad bij de eerste, en een heel soepel herstel met weinig pijn en ik vond het al pittig.
Die eerste paar weken zijn gewoon erg zwaar en vooral erg wennen. Helemaal in jullie geval!
Geef je flesvoeding of borstvoeding? Als je flesvoeding geeft, probeer de voedingen dan zoveel mogelijk af te wisselen zodat jullie tussendoor omstebeurt lekker bij kunnen slapen! Helemaal met die gebroken nachten!
Zet boven eventueel een thermosfles neer, zodat je boven het flesje klaar kan maken.

Probeer vooral zoveel mogelijk te rusten, al is het om en om. Dan is het makkelijker vol te houden en jouw herstel is ook erg belangrijk.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb wel ervaring met een zware bevalling en moeizaam herstel. Wij hadden geen kraamzorg (niet NL), mijn vriend moest dus veel van de zorg voor de baby doen en eigenlijk mij er bij verzorgen. Hij deed dat zonder te klagen en met veel liefde, maar het was wel pittig natuurlijk.
10 dagen is zo kort, je moet het echt de tijd geven. Niet te veel in één keer willen. Als je wel iemand hebt in de omgeving die jullie kan ondersteunen, al is het voor jullie koken bv, maak daar dan gebruik van. En probeer er ook samen over te praten.
Heel veel geluk voor jullie en en goed herstel voor jou!
Alle reacties Link kopieren
Wat heftig zeg!

Mijn dochter moest na 2 dagen midden in de nacht met spoed met de ambulance mee omdat het ineens niet goed met haar ging.
Had toen met de bevalling er bij 5 dagen niet geslapen en zowel man en ik waren echt helemaal kapot. En zelfs dat lijkt mij nog niks met wat jij hier even typt :hug:

Wij zaten hier echt niet op een roze wolk en was blij dat ik eerder had gehoord dat dat ook niet hoeft.
Schakel alsjeblieft hulp in want dit hoeven jullie echt niet met z'n tweeën te doen.
Voel je ook niet schuldig als je nog niet van het moederschap kunt genieten, dat komt later wel weer goed zeg ik uit ervaring.

Mijn kindje is nu 11 weken en het gaat inmiddels heel erg goed :heart:
Wij deden wisseldiensten. je was ingedeeld en je deed je dienst. De ander ging slapen en man moest werken.
Anders vonden we het niet te doen en ik had niet jouw heftige medische complicaties.
Ik zou je vriend vragen voorlopig nog thuis te blijven. Jij hebt zorg nodig en je kindje ook.
Alle reacties Link kopieren
Veel sterkte en gefeliciteerd met jullie kindje!!!

Pas je heel goed Op jezelf want een buikoperatie/is is pittig en de eerste zes weken moet je sowieso enorm voorzichtig zijn met bukken/tillen etc. Neem alle hulp aan en vriend doet maar even de tanden op elkaar hoor...jij hebt een zwangerschap en operatie achter de rug.....
Alle reacties Link kopieren
Eerste zes weken waren hel (moe, pijnlijke borstvoeding, onzeker... ...). Eerste drie maanden heel vermoeiend en moeilijk. En dan vanaf zes maanden kon ik iets wat beginnen genieten. Vanaf een jaar wordt het makkelijker.

Zo ervaren met alle drie 🙈
ik had een pijnlijke zwangerschap, goede bevallingen en pijnlijke borstvoeding.

Succes! Het betert! Bel een vriendin, vraag hulp, ween, je doet het goed!


Tip voor de nachten: leg baby’tje gezellig bij jou in bed of in de co sleeper. Jouw warmte en liefde is alles wat ze nu wil en nodig heeft. White noise opzetten (bijvoorbeeld via YouTube) kan ook hellen.
winterland wijzigde dit bericht op 04-12-2020 18:53
41.46% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Erg herkenbaar hoor, ik ben sinds september moeder en het is zeker een behoorlijke overgang. De grootste verandering in je leven kan ik wel zeggen.

Het is heel normaal om niet compleet op een roze wolk te zitten. Vooral de eerste tijd is het enorm wennen aan elkaar, aan je nieuwe leven en aan de verandering in je relatie.

Bedenk vooral dat je nu niks fout kan doen en vooral je instinct volgen. Geef het de tijd om je kleine te leren kennen. Dat slapen komt echt vanzelf goed, in het begin slapen ze nou eenmaal rommelig en onrustig en willen ze het liefst bij mama zijn.

Zonder kraamhulp wordt je inderdaad in het diepe gegooid, maar geloof me, over een week doe je alles al heel anders dan nu en over een maand ken jezelf niet meer terug. Bij mij moest dat zelfvertrouwen daarin ook echt groeien.
Alle reacties Link kopieren
Ik had ook zo een bevalling bij de eerste en moest heel erg wennen aan het moederschap. (2e bevalling ging stukken beter en een kindje erbij was weinig verschil voor mij, dus appeltje eitje)
Ik keek er ook heel erg naar uit om weer te mogen werken, dan voelde het weer een beetje als vanouds.
Heeft ook wel eventjes geduurd voor ik gewend was, maar het is helemaal goed gekomen.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
Alle reacties Link kopieren
Ha. Ik zat (zit) gigantisch op een roze wolk maar nog de ogen uit mijn hoofd gejankt toen de kraamverzorgster wegging.

Hoort er voor sommige bij.


Bij mijn eerste kan ik me nog herinneren dat ik het doodeng vond, alleen zonder kraamverzorgster. Ik was überhaupt alleenstaand.
Wat ik nu bij de tweede heb gedaan is de lat heel laag leggen, niet teveel van jezelf vragen . Slapen als kind slaapt.

Echt, het komt goed. Jij kan dit.
Ach lieverd toch, wat een zware start.
Gefeliciteerd met je kleintje.
En daar sta je dan....

Wennen aan het moederschap? Je bent pas tien dagen moeder. Tien zware, post operatieve dagen. Met negen zware maanden achter de rug.
Dat is nogal wat. Gun jezelf wat tijd, joh. In de meest ideale omstandigheden is het voor de meeste mensen al wennen. Ik heb zelf maanden moeten wennen aan het moederschap.
Gun jezelf tijd en rust. Je moet even niets, er alleen zijn voor je kind. Slow down
Meid er is nog niks te wennen want je hebt nog niet eens de kans gehad om een moeder te zijn! Je bent nu eerst patiënt, dan moeder en dan vrouw. En het klinkt als of jij en je man extra hulp nodig hebben.

Bel je verloskundige en praat met haar. Zij weet of er nog meer kraamzorg of andere zorg mogelijk is. Bel de aardige mensen in je omgeving. Als mijn buurvrouw er zo doorheen zou zitten zou ik mijn handen laten wapperen. Maar dan moet je wel van je laten horen.

Heel veel succes!
Alle reacties Link kopieren
Heel normaal. Je ligt lichamelijk nog in de kreukels en je bent de gebroken nachten (nog) niet gewend en je moet je baby nog leren kennen. Ik heb gelukkig geen zware bevalling gehad maar ik begon mijzelf pas weer wat beter te voelen toen ik lichamelijk weer wat in orde was (voor mijn gevoel was het een slachtveld daar beneden). Het wordt echt beter en de eerste periode is gewoon zwaar. Weten jullie al een beetje wat er tegen het huilen helpt? Die van mij wilde continue vastgehouden worden dus die heeft de eerste 3 maanden dag en nacht aan ons vastgeplakt gezeten, dat was de enige manier waarop wij ook een beetje slaap konden pakken, Kijk gewoon wat goed werkt voor jullie en jullie baby en hou niet teveel vast aan hoe het moet.
Alle reacties Link kopieren
Ik vond herstellen na een keizersnede een stuk heftiger dan herstel na normale bevalling. Ik heb toen echt 10 dagen in bed gelegen, terwijl ik bij de ander na 2 dagen alweer rond liep. Maar geef jezelf de tijd. Ik was na 9 maanden dat ik dacht ja nu kan ik het normaal aan. Bij ons duurde de nachtvoedingen nog lang en dat is heftig, heel heftig. Probeer zoveel mogelijk slaap ook overdag te pakken. Laat kraambezoek niet teveel toe en stuur ze ook gewoon na een half uurtje weg.
Alle reacties Link kopieren
Jeetje zeg, dit is niet moeizaam wennen aan het moederschap hoor, dit is herstellen van een heel behoorlijke ingreep (of eigenlijk 2). Stel dat je ‘gewoon ziek’ was geweest, en twee keer met spoed geopereerd met flink bloedverlies. Dan zou niemand zeggen ‘je hebt wel moeite met wennen aan geopereerd zijn’. Dan zou iedereen zeggen: ‘het is pas 10 dagen geleden, het is een wonder dat je al thuis bent’.

Je mag overigens ook best moeite hebben met moederschap, maar val jezelf vooral niet te zwaar nu. Je moet gewoon herstellen, en dit is heel heftig geweest. Ik had een hele makkelijke bevalling met ‘alleen wat veel bloedverlies’ (en dan nog totaal niet te vergelijken met jou), en ik had echt weken nodig om daar al goed van te herstellen. Alleen bloedverlies is al een flinke aanslag.

Als je er echt last van hebt (dat zou ook niet raar zijn trouwens), bel je verloskundige. Mensen hebben heel vaak wat extra ondersteuning nodig na een spoed operatie, en dan hadden jullie ook nog zorgen om dochter.
Alle reacties Link kopieren
Hoi

Nu heb ik als papa een andere rol natuurlijk maar wat men altijd zegt:

Het is een fase. Ja echt je komt erdoorheen. Jullie ook. Gewoon even verstand op nul.

Stekrte,
Alle reacties Link kopieren
Oh Alelszz je bent bevallen, gefeliciteerd! Begrijp ik goed dat je dochter helemaal gezond is? Wat een goed nieuws! Maar wat een heftige bevalling en wat zul je het alleen al lichamelijk nu ontzettend zwaar hebben meid.

Bij mij schreef de beste vriendin van mijn moeder aan mij:

‘Lux, lieverd, maak je geen zorgen, het lijkt nu een mission impossible maar het komt allemaal helemaal goed. Gefeliciteerd met je prachtige zoon.’

Ik heb die nog. Ik heb het denk ik wel 5 miljoen keer gelezen omdat ze zo precies schreef wat ik dacht: ‘ik kan dit niet’, ipv ‘geniet ervan’ (waarvan? Ik vond het een grote ellende de eerste keer). En aangezien zij ook een (al volwassen) kind had, was zij mijn houvast, mijn hoop dat ze gelijk had, dat het niet zo zou blijven. En dat had ze. Echt. 100%.

Ik ging het zo leuk vinden dat ik inmiddels een tweede van 5 weken oud op me heb liggen slapen :) en dit keer geniet ik van elke minuut.

Dus ik zeg hetzelfde tegen jou: ook al lijkt het nu een mission impossible, het komt echt echt echt goed. Niet vandaag, niet morgen, waarschijnlijk zelfs niet volgende maand. Maar naarmate de weken verstrijken zal het langzamerhand steeds beter gaan. En op een dag denk je: ‘verrek, het is allemaal helemaal goed gekomen.’

PS dat dag en nachtritme omdraaien is volkomen normaal en zal met de weken vanzelf omdraaien. Overdag in het licht laten slapen kan helpen.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
Alle reacties Link kopieren
nausicaa schreef:
04-12-2020 19:54
Jeetje zeg, dit is niet moeizaam wennen aan het moederschap hoor, dit is herstellen van een heel behoorlijke ingreep (of eigenlijk 2). Stel dat je ‘gewoon ziek’ was geweest, en twee keer met spoed geopereerd met flink bloedverlies. Dan zou niemand zeggen ‘je hebt wel moeite met wennen aan geopereerd zijn’. Dan zou iedereen zeggen: ‘het is pas 10 dagen geleden, het is een wonder dat je al thuis bent’.

Je mag overigens ook best moeite hebben met moederschap, maar val jezelf vooral niet te zwaar nu. Je moet gewoon herstellen, en dit is heel heftig geweest. Ik had een hele makkelijke bevalling met ‘alleen wat veel bloedverlies’ (en dan nog totaal niet te vergelijken met jou), en ik had echt weken nodig om daar al goed van te herstellen. Alleen bloedverlies is al een flinke aanslag.

Als je er echt last van hebt (dat zou ook niet raar zijn trouwens), bel je verloskundige. Mensen hebben heel vaak wat extra ondersteuning nodig na een spoed operatie, en dan hadden jullie ook nog zorgen om dochter.
Dit dus.

En echt, het komt wel goed :hug: en natuurlijk gefeliciteerd :redrose:
Alle reacties Link kopieren
Zelfs
Met een voorspoedige bevalling vond ik het heel pittig om voor het eerst moeder te worden. Heb zelfs wel eens aan mijn man gevraagd of we nou wel de goede keuze hadden gemaakt, whahahaha alsof ik m’n dochter nog terug kon stoppen :lol: maar echt het komt goed. Ik ben nu na twee jaar nog steeds elke dag meer verliefd op mijn kind. Gun jezelf het herstel en het wennen. De roze wolk is er gewoon niet altijd. Maar echt, het komt goed!
Alle reacties Link kopieren
Speciaal aangemeld om je een hart onder de riem te steken. Ik herken je verhaal, alleen ben ik nu 4 weken verder.

Ook ik heb een keizersnede ondergaan, enige verschil derde kindje en derde keizersnede, maar daarna ook een heftige nabloeding gehad met spoedoperatie en 2 liter bloed verloren. En dan mag je naar huis, nog paar dagen broodnodige kraamzorg en ineens moet je het weer zelf doen.

Nu 4 weken verder kan ik al een stuk meer en ik zag het ook echt even niet zitten. Pak je rust, slaap als je kindje slaapt, dat is mijn beste advies. Ik pak nu ondertussen een nachtvoeding over, zodat mijn partner een wat langere ruk kan maken, dit kan ik sinds 1 week!

Ik herken je gevoel dat je denkt hoe gaan we dit doen, maar over een paar weken ziet de wereld er al anders uit. Het wordt echt beter.
Bedankt voor alle reacties en ervaringsverhalen :rose:

Ze heeft vannacht eindelijk een keer snachts geslapen een paar uurtjes , voor het eerst dus super trots :)

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven