Relaties
alle pijlers
Miscommunicatie met partner
zondag 17 mei 2009 om 11:25
Hoi,
Ik ben 34 jaar en heb een tijdje meegeschreven op het topic contact/vriendschap met ex, omdat mijn relatie van 10 jaar plots uit was (geen kinderen).
Hij had het (voor mij onverwachts en niet mijn keus) uitgemaakt omdat we het laatste jaar veel ruzies hadden door veel stress met nieuwe banen, sleur etc en omdat hij vond dat ik te claimerig was en het helemaal zat was, maar niet omdat hij verliefd was op iemand anders (weet je nooit zeker natuurlijk).
Nu ben ik sinds 2 maanden weer terug bij mijn ex na 1,5 jaar (allebei weer contact gezocht) en ben helemaal blij, want heb hem enorm gemist. In die 1,5 jaar heb ik het 1e jaar enorm moeilijk gehad en veel nagedacht over ons en wat er mis was, maar ben daarna weer erg gaan genieten van het leven. Hij heeft in het laatste half jaar een vriendin gehad voor een 2 maanden, maar dat stelde niets voor zegt hij. Bij mij is er niets gebeurd.
We zijn dus sinds 2 maanden weer samen en we vinden het allebei hartstikke leuk en zijn dus ook helemaal blij. Maar natuurlijk zijn er ook moeilijke momenten.
Het vertrouwen is duidelijk bij mij weg en moet weer helemaal opgebouwd worden. Ben daardoor ook onzeker geworden. Ook merk ik dat de communicatie soms moeilijk is, vooral als het gaat over emotionele dingen (relatie etc). Ben erachter dat dat komt door de (volgens mij) typische man-vrouw miscommunicatie. Als ik iets zeg, hoort hij iets anders dan ik hoor en andersom ook. Ik ben (volgens mij) heel open, emotioneel, romantisch en zeg wat ik denk (al hoort hij dan weer wat anders) en hij is gesloten (over zijn innerlijke emoties), zakelijk en je moet er alles uit trekken, maar dat moet dan weer heel tactisch en vooral niet op een zeurend manier, want dan wordt hij geïrriteerd. Maar op zo’n geïrriteerd moment zegt hij wel de dingen die ik wil horen. Hij heeft een enorme gebruiksaanwijzing, ken hem natuurlijk al 10 jaar, maar zelf heeft hij dat niet door. Hij doet wel veel moeite, maar dan op een mannen manier, wat ik dus heel anders zou doen.
Het probleem is dat goede communicatie in deze fase zo belangrijk is en daardoor is het voor mij af en toe heel moeilijk. Zou het heel erg vinden als het misloopt door miscommunicatie. Denk dat wij geschikt zijn voor relatietherapie, al heb ik daar absoluut geen ervaring mee, maar als ik dat voorstel moet hij erg lachen. Ben nu aan het lezen in ‘mannen van mars-vrouwen van venus’ en dat is zo ontzettend leerzaam en besef nu dat dit een typische man-vrouw miscommunicatie is.
Ben benieuwd: zijn er mensen die deze miscommunicatie herkennen en hebben jullie evt tips?
Ik ben 34 jaar en heb een tijdje meegeschreven op het topic contact/vriendschap met ex, omdat mijn relatie van 10 jaar plots uit was (geen kinderen).
Hij had het (voor mij onverwachts en niet mijn keus) uitgemaakt omdat we het laatste jaar veel ruzies hadden door veel stress met nieuwe banen, sleur etc en omdat hij vond dat ik te claimerig was en het helemaal zat was, maar niet omdat hij verliefd was op iemand anders (weet je nooit zeker natuurlijk).
Nu ben ik sinds 2 maanden weer terug bij mijn ex na 1,5 jaar (allebei weer contact gezocht) en ben helemaal blij, want heb hem enorm gemist. In die 1,5 jaar heb ik het 1e jaar enorm moeilijk gehad en veel nagedacht over ons en wat er mis was, maar ben daarna weer erg gaan genieten van het leven. Hij heeft in het laatste half jaar een vriendin gehad voor een 2 maanden, maar dat stelde niets voor zegt hij. Bij mij is er niets gebeurd.
We zijn dus sinds 2 maanden weer samen en we vinden het allebei hartstikke leuk en zijn dus ook helemaal blij. Maar natuurlijk zijn er ook moeilijke momenten.
Het vertrouwen is duidelijk bij mij weg en moet weer helemaal opgebouwd worden. Ben daardoor ook onzeker geworden. Ook merk ik dat de communicatie soms moeilijk is, vooral als het gaat over emotionele dingen (relatie etc). Ben erachter dat dat komt door de (volgens mij) typische man-vrouw miscommunicatie. Als ik iets zeg, hoort hij iets anders dan ik hoor en andersom ook. Ik ben (volgens mij) heel open, emotioneel, romantisch en zeg wat ik denk (al hoort hij dan weer wat anders) en hij is gesloten (over zijn innerlijke emoties), zakelijk en je moet er alles uit trekken, maar dat moet dan weer heel tactisch en vooral niet op een zeurend manier, want dan wordt hij geïrriteerd. Maar op zo’n geïrriteerd moment zegt hij wel de dingen die ik wil horen. Hij heeft een enorme gebruiksaanwijzing, ken hem natuurlijk al 10 jaar, maar zelf heeft hij dat niet door. Hij doet wel veel moeite, maar dan op een mannen manier, wat ik dus heel anders zou doen.
Het probleem is dat goede communicatie in deze fase zo belangrijk is en daardoor is het voor mij af en toe heel moeilijk. Zou het heel erg vinden als het misloopt door miscommunicatie. Denk dat wij geschikt zijn voor relatietherapie, al heb ik daar absoluut geen ervaring mee, maar als ik dat voorstel moet hij erg lachen. Ben nu aan het lezen in ‘mannen van mars-vrouwen van venus’ en dat is zo ontzettend leerzaam en besef nu dat dit een typische man-vrouw miscommunicatie is.
Ben benieuwd: zijn er mensen die deze miscommunicatie herkennen en hebben jullie evt tips?
zondag 17 mei 2009 om 13:31
zondag 17 mei 2009 om 13:35
Je zou ook alleen in therapie kunnen gaan, om te leren naar je eigen patronen te kijken en handvatten te krijgen om beter met hem te communiceren.
Ik proef 'afhankelijkheid' in je postings. De angst om hem te verliezen, jij die aangeeft ooit heel claimerig te zijn geweest. Laat je hem over jouw grenzen gaan? Stelt hij je teleur in hoe hij is/met dingen omgaat/met jou omgaat?
Alleen die communicatie over gevoelige dingen, waar hij moeite heeft om over te praten.
Dat is in mijn ogen enorm essentieel voor een goede relatie! En dan bedoel ik vooral dat je elkaar begrijpt en je begrepen voelt. Zal je ooit kunnen accepteren dat hij niet zo is (zoals jij? of zoals jij wilt dat hij is?)?
Of probeer je hem stiekem nog steeds te veranderen?
Misschien Sophie is dit gewoon niet de man voor je. 1,5 jaar is een korte tijd om echt los te komen, helemaal als je zelf geen relaties met anderen bent aangegaan...
Sterkte! (f)
Ik proef 'afhankelijkheid' in je postings. De angst om hem te verliezen, jij die aangeeft ooit heel claimerig te zijn geweest. Laat je hem over jouw grenzen gaan? Stelt hij je teleur in hoe hij is/met dingen omgaat/met jou omgaat?
Alleen die communicatie over gevoelige dingen, waar hij moeite heeft om over te praten.
Dat is in mijn ogen enorm essentieel voor een goede relatie! En dan bedoel ik vooral dat je elkaar begrijpt en je begrepen voelt. Zal je ooit kunnen accepteren dat hij niet zo is (zoals jij? of zoals jij wilt dat hij is?)?
Of probeer je hem stiekem nog steeds te veranderen?
Misschien Sophie is dit gewoon niet de man voor je. 1,5 jaar is een korte tijd om echt los te komen, helemaal als je zelf geen relaties met anderen bent aangegaan...
Sterkte! (f)
anoniem_76416 wijzigde dit bericht op 17-05-2009 13:39
Reden: spelfout
Reden: spelfout
% gewijzigd
zondag 17 mei 2009 om 13:39
zondag 17 mei 2009 om 13:44
quote:kjong schreef op 17 mei 2009 @ 13:42:
[...]
Ja. Of eerder, ik weet waar de volumeknop zit. En zit mezelf zachter als de ander in mijn relatie de beurt heeft.
Tenzij ik pms heb. Dat overschreeuwt alles.Zo zijn er best veel dingen die alles kunnen overschreeuwen. Maar goed.. wil dan best graag leren waar bij mij die volumeknop zit...! Tips?
[...]
Ja. Of eerder, ik weet waar de volumeknop zit. En zit mezelf zachter als de ander in mijn relatie de beurt heeft.
Tenzij ik pms heb. Dat overschreeuwt alles.Zo zijn er best veel dingen die alles kunnen overschreeuwen. Maar goed.. wil dan best graag leren waar bij mij die volumeknop zit...! Tips?
zondag 17 mei 2009 om 13:46
Charlotte en Kimmetje, zeker iets om voor mij over na te denken en wat ik ook al erg gedaan heb. Heel interessant om meningen van anderen te horen op dit forum, helpt ook goed voor je zelfinzicht.
kimmetje, je hebt gelijk, ik heb het idee dat ik te afhankelijk was, maar door die 1,5 jaar is dat erg veranderd (vind ik zelf).
Veel dingen voor mij om over na te denken. Bedankt voor al jullie reacties!
Nu ben ik nog niet zover om met deze relatie te stoppen, denk dat er nog zeker toekomst in zit. Maar nu door deze reacties denk ik dat ik het probleem ook bij mezelf moet zoeken, en niet alleen bij hem!
Voor mij een verrassende punt
!
Sta wel open voor een psycholoog, alleen al omdat ik het interessant vind hoe diegene mij zal analyseren en concluderen. Maar ben dan iemand die denkt dat kan ik zelf ook wel bedenken over mezelf. Zal er over nadenken.
(misschien denk ik gewoon te veel
kimmetje, je hebt gelijk, ik heb het idee dat ik te afhankelijk was, maar door die 1,5 jaar is dat erg veranderd (vind ik zelf).
Veel dingen voor mij om over na te denken. Bedankt voor al jullie reacties!
Nu ben ik nog niet zover om met deze relatie te stoppen, denk dat er nog zeker toekomst in zit. Maar nu door deze reacties denk ik dat ik het probleem ook bij mezelf moet zoeken, en niet alleen bij hem!
Voor mij een verrassende punt
!Sta wel open voor een psycholoog, alleen al omdat ik het interessant vind hoe diegene mij zal analyseren en concluderen. Maar ben dan iemand die denkt dat kan ik zelf ook wel bedenken over mezelf. Zal er over nadenken.
(misschien denk ik gewoon te veel
zondag 17 mei 2009 om 14:24
quote:blijfgewoonbianca schreef op 17 mei 2009 @ 12:45:
Dus als jij zaagt , zeikt en zeurt dan wil hij wel bekennen dat hij " jáhaaaaaaaaaaa, tuurlijk ben ik gelukkig ...... " gelukkig is ?
Het is geen prater , dus hij zal het niet spontaan zeggen . Is dat héél erg ? Merk je niet aan hem , zonder dat hij dat zegt , dat hij blij is met je ?
Mwoah, TO zal er niet dood aan gaan, maar mensen, de een wat meer dan de ander, hebben er soms ook wel eens behoefte aan woorden te horen.....bemoedigende woorden, lieve woorden, troostende woorden, opbeurende woorden...enzovoort....
Als je bijvoorbeeld ontslagen wordt, een miskraam hebt gehad, onenigheid met een familielid hebt, ruzie met je partner om whatever hebt, je een zieke ouder moet verzorgen, is bijvoorbeeld een arm om je heen en een klaargezette borrel heel erg fijn, in sommige situaties en voor sommige mensen genoeg, maar zo te lezen vind TO het net als ik zeker in (dat soort) vaak lastige situaties erg prettig om het er (vervolgens) óók (met woorden) over te kunnen hebben. Om bijvoorbeeld sámen na te kunnen gaan wat je het beste zou kunnen doen in dat soort situaties, om bijvoorbeeld te horen hoe anderen omgaan met het verzorgen van zijn zieke moeder, om bijvoorbeeld afspraken te maken (over bv. taakverdeling in het huishouden als daar hele tijd ruzie over is), én niet te vergeten om ook vooral samen met zelfspot te kunnen lachen om hoe onhandig mensen vaak nu eenmaal zijn in het contact met elkaar. TO, lachen jullie ook wel eens al dan niet als een boer met kiespijn om jullie zelf, maken jullie wel eens zonder cynisme, steken onder water oid grappen over jouw fanatieke ´typisch vrouwelijke´ pogingen die vent van je aan de praat te krijgen en zijn ´typisch mannelijke´ gestuntel uit zijn mond te krijgen dat ie van je houdt, gelukkig met je is?
Dus als jij zaagt , zeikt en zeurt dan wil hij wel bekennen dat hij " jáhaaaaaaaaaaa, tuurlijk ben ik gelukkig ...... " gelukkig is ?
Het is geen prater , dus hij zal het niet spontaan zeggen . Is dat héél erg ? Merk je niet aan hem , zonder dat hij dat zegt , dat hij blij is met je ?
Mwoah, TO zal er niet dood aan gaan, maar mensen, de een wat meer dan de ander, hebben er soms ook wel eens behoefte aan woorden te horen.....bemoedigende woorden, lieve woorden, troostende woorden, opbeurende woorden...enzovoort....
Als je bijvoorbeeld ontslagen wordt, een miskraam hebt gehad, onenigheid met een familielid hebt, ruzie met je partner om whatever hebt, je een zieke ouder moet verzorgen, is bijvoorbeeld een arm om je heen en een klaargezette borrel heel erg fijn, in sommige situaties en voor sommige mensen genoeg, maar zo te lezen vind TO het net als ik zeker in (dat soort) vaak lastige situaties erg prettig om het er (vervolgens) óók (met woorden) over te kunnen hebben. Om bijvoorbeeld sámen na te kunnen gaan wat je het beste zou kunnen doen in dat soort situaties, om bijvoorbeeld te horen hoe anderen omgaan met het verzorgen van zijn zieke moeder, om bijvoorbeeld afspraken te maken (over bv. taakverdeling in het huishouden als daar hele tijd ruzie over is), én niet te vergeten om ook vooral samen met zelfspot te kunnen lachen om hoe onhandig mensen vaak nu eenmaal zijn in het contact met elkaar. TO, lachen jullie ook wel eens al dan niet als een boer met kiespijn om jullie zelf, maken jullie wel eens zonder cynisme, steken onder water oid grappen over jouw fanatieke ´typisch vrouwelijke´ pogingen die vent van je aan de praat te krijgen en zijn ´typisch mannelijke´ gestuntel uit zijn mond te krijgen dat ie van je houdt, gelukkig met je is?
zondag 17 mei 2009 om 14:48
Luisteren is heel moeilijk. Vaak ben je, terwijl de ander nog aan het praten is, in je hoofd al weer bezig met je eigen verhaal. In hoeverre luister je dan nog echt naar de ander? Feitelijk luisteren we niet zo veel naar anderen, we zijn vooral bezig met ons eigen verhaal en we willen de ander overtuigen van ons verhaal.
Ik hoorde een keer: we hebben 1 mond en 2 oren, dus we moeten 2x zoveel luisteren als praten...
Ik hoorde een keer: we hebben 1 mond en 2 oren, dus we moeten 2x zoveel luisteren als praten...
zondag 17 mei 2009 om 14:57
quote:nieuwsgierigmeisje schreef op 17 mei 2009 @ 13:44:
[...]
Zo zijn er best veel dingen die alles kunnen overschreeuwen. Maar goed.. wil dan best graag leren waar bij mij die volumeknop zit...! Tips?
Ik heb begrepen, wel eens gelezen dat je dat bij mediteren kan leren.......Maar je kan die volumeknop ook wat zachter draaien door voor jezelf te bepalen wat je wel en niet belangrijk in een relatie vindt, waar je wel en niet in meer of mindere mate concessies aan wil doen en door je niet té veel laten leiden door de angst die de gevolgen kunnen zijn van het nastreven van jóuw verlangens.
Zoals je in een volgend bericht schrijft, denk ik inderdaad dat het handiger is je veel minder op hem, zijn manier van communiceren, praten te concentreren, maar op jezelf.....je bent tenslotte niet zijn moeder, schooljuf of therapeut die hem iets moet leren......
[...]
Zo zijn er best veel dingen die alles kunnen overschreeuwen. Maar goed.. wil dan best graag leren waar bij mij die volumeknop zit...! Tips?
Ik heb begrepen, wel eens gelezen dat je dat bij mediteren kan leren.......Maar je kan die volumeknop ook wat zachter draaien door voor jezelf te bepalen wat je wel en niet belangrijk in een relatie vindt, waar je wel en niet in meer of mindere mate concessies aan wil doen en door je niet té veel laten leiden door de angst die de gevolgen kunnen zijn van het nastreven van jóuw verlangens.
Zoals je in een volgend bericht schrijft, denk ik inderdaad dat het handiger is je veel minder op hem, zijn manier van communiceren, praten te concentreren, maar op jezelf.....je bent tenslotte niet zijn moeder, schooljuf of therapeut die hem iets moet leren......
zondag 17 mei 2009 om 15:00
Kweenie, ik denk dat iemand alleen dát wil zeggen wat hij kwijt wil. Als hij bepaalde dingen niet zegt dan komt dat omdat hij dat niet prettig vindt. Doordat hij gewoon niet zo openlijk wil zijn over zijn gevoelens. Het maakt je onnodig kwetsbaar en geeft de ander een stok om je mee te slaan. En hij heeft de ervaring (misschien met jou ook wel) dat het niks heeft opgeleverd, alleen nog meer narigheid als hij het op jouw aandringen probeerde.
Meestal duren relaties die opnieuw opgepakt worden uit heimwee, niet lang. Al snel word je geconfronteerd met oude patronen die juist (mede)oorzaak waren dat je ermee wou stoppen.
Wat ik dus wou benadrukken is dat je meestal alleen met mensen intiem wordt die je volledig vertrouwt. Dat gaat vanzelf, die persoon hoeft dan niet aan je te gaan trekken. De meeste mensen vinden zo iemand wel in hun leven, maar aangezien hij afwerend is jegens jou ben jij die persoon vermoedelijk niet. De afstand die hij aanhield in jullie relatie had een functie. Soms kan je wel aan problemen werken d.m.v. therapie maar dan wordt het wel een "zwoeg"relatie.
Meestal duren relaties die opnieuw opgepakt worden uit heimwee, niet lang. Al snel word je geconfronteerd met oude patronen die juist (mede)oorzaak waren dat je ermee wou stoppen.
Wat ik dus wou benadrukken is dat je meestal alleen met mensen intiem wordt die je volledig vertrouwt. Dat gaat vanzelf, die persoon hoeft dan niet aan je te gaan trekken. De meeste mensen vinden zo iemand wel in hun leven, maar aangezien hij afwerend is jegens jou ben jij die persoon vermoedelijk niet. De afstand die hij aanhield in jullie relatie had een functie. Soms kan je wel aan problemen werken d.m.v. therapie maar dan wordt het wel een "zwoeg"relatie.
zondag 17 mei 2009 om 17:30
quote:CharlotteC schreef op 17 mei 2009 @ 14:57:
[...]
Maar je kan die volumeknop ook wat zachter draaien door voor jezelf te bepalen wat je wel en niet belangrijk in een relatie vindt, waar je wel en niet in meer of mindere mate concessies aan wil doen en door je niet té veel laten leiden door de angst die de gevolgen kunnen zijn van het nastreven van jóuw verlangens.
Wat grappig, je beschrijft precies waar ik (dus niet TO) mee bezig ben de laatste tijd, dus niet zo toevallig als ik dacht, waarmee ik wellicht direct aangeef er nog niet de goeie functie ervan te hebben ontdekt (snap je..?). Alleen ben ik er dan weer veel te theoretisch en analyserend mee bezig.. in mijn beleving ga ik hierdoor juist 'interne gesprekken' (zoals eerder beschreven) aan.. Hier balans in vinden vind ik moeilijk, vandaar dat ik om die volumeknop vroeg.
Die zelfspot over je eigen mis-luisteren-en-praten herken ik heel erg; een van de fundamenten van onze relatie
TO, kun jij hier ook wat mee eigenlijk, die volumeknop?
[...]
Maar je kan die volumeknop ook wat zachter draaien door voor jezelf te bepalen wat je wel en niet belangrijk in een relatie vindt, waar je wel en niet in meer of mindere mate concessies aan wil doen en door je niet té veel laten leiden door de angst die de gevolgen kunnen zijn van het nastreven van jóuw verlangens.
Wat grappig, je beschrijft precies waar ik (dus niet TO) mee bezig ben de laatste tijd, dus niet zo toevallig als ik dacht, waarmee ik wellicht direct aangeef er nog niet de goeie functie ervan te hebben ontdekt (snap je..?). Alleen ben ik er dan weer veel te theoretisch en analyserend mee bezig.. in mijn beleving ga ik hierdoor juist 'interne gesprekken' (zoals eerder beschreven) aan.. Hier balans in vinden vind ik moeilijk, vandaar dat ik om die volumeknop vroeg.
Die zelfspot over je eigen mis-luisteren-en-praten herken ik heel erg; een van de fundamenten van onze relatie
TO, kun jij hier ook wat mee eigenlijk, die volumeknop?
zondag 17 mei 2009 om 19:20
quote:sophie74 schreef op 17 mei 2009 @ 11:53:
@ chardonnay: ik wil niet dat hij iemand anders dan hij is, ik wil beter leren communiceren met hem en weten op welke manier je dingen moet vragen, om het antwoord te krijgen dat je wil. We hebben allebei veel nagedacht over 'ons' het afgelopen jaar en zijn allebei tot de conclusie gekomen dat we niet zonder elkaar kunnen. Ik weet dat teruggaan bij je ex vaak niet slim is, maar ik wil voor mezelf er nu alles aan doen om het te laten slagen. Heb zelf het idee dat miscommunicatie niet het probleem moet zijn waardoor een relatie misloopt, als je leert beter te communiceren. Het is niet zo dat ik relatie therapie heb voorgesteld, maar ik heb het een keer laten vallen en toen moest hij erg lachen. Natuurlijk zou ik na 2 maanden niet al relatietherapie voorstellen, maar we kennen elkaar al 10 jaar en daarom dacht ik daar zelf aan.
Ik heb goede verhalen gehoord over waterboarding.
Los daarvan, zou je je niet gaan richten op de positieve aspecten van jullie relatie? Samen leuke dingen doen en genieten van elkaars gezelschap? Al dit navelstaren heeft echt nog nooit iemand een prettig leven bezorgd.
@ chardonnay: ik wil niet dat hij iemand anders dan hij is, ik wil beter leren communiceren met hem en weten op welke manier je dingen moet vragen, om het antwoord te krijgen dat je wil. We hebben allebei veel nagedacht over 'ons' het afgelopen jaar en zijn allebei tot de conclusie gekomen dat we niet zonder elkaar kunnen. Ik weet dat teruggaan bij je ex vaak niet slim is, maar ik wil voor mezelf er nu alles aan doen om het te laten slagen. Heb zelf het idee dat miscommunicatie niet het probleem moet zijn waardoor een relatie misloopt, als je leert beter te communiceren. Het is niet zo dat ik relatie therapie heb voorgesteld, maar ik heb het een keer laten vallen en toen moest hij erg lachen. Natuurlijk zou ik na 2 maanden niet al relatietherapie voorstellen, maar we kennen elkaar al 10 jaar en daarom dacht ik daar zelf aan.
Ik heb goede verhalen gehoord over waterboarding.
Los daarvan, zou je je niet gaan richten op de positieve aspecten van jullie relatie? Samen leuke dingen doen en genieten van elkaars gezelschap? Al dit navelstaren heeft echt nog nooit iemand een prettig leven bezorgd.
zondag 17 mei 2009 om 20:50
quote:Chardonnay schreef op 17 mei 2009 @ 11:35:
Jij wil dus eigenlijk dat hij een ander iemand is dan dat hij is.
Want deze man is kennelijk al 10 jaar zo. Waarom wil je persé terug naar iemand met wie je niet kan communiceren?
Ik zou overigens ook heel hard lachen als mijn partner na 2 maanden relatietherapie zou voorstellen. Al hadden we een verleden van 10 jaar. Als je na 2 maanden al toe bent aan relatietherapie dan denk ik dat je relatie weinig kans van slagen heeft.
Nu Chardonay dit heeft geschreven hoef ik het niet meer te typen. Helemaal eens met haar dus.
Jullie relatie lijkt er niet beter op te zijn geworden. Misschien kunnen jullie beter uit elkaar gaan. Beter na 2 maanden dan na 2 jaar.
Jij wil dus eigenlijk dat hij een ander iemand is dan dat hij is.
Want deze man is kennelijk al 10 jaar zo. Waarom wil je persé terug naar iemand met wie je niet kan communiceren?
Ik zou overigens ook heel hard lachen als mijn partner na 2 maanden relatietherapie zou voorstellen. Al hadden we een verleden van 10 jaar. Als je na 2 maanden al toe bent aan relatietherapie dan denk ik dat je relatie weinig kans van slagen heeft.
Nu Chardonay dit heeft geschreven hoef ik het niet meer te typen. Helemaal eens met haar dus.
Jullie relatie lijkt er niet beter op te zijn geworden. Misschien kunnen jullie beter uit elkaar gaan. Beter na 2 maanden dan na 2 jaar.
zondag 17 mei 2009 om 21:42
quote:sophie74 schreef op 17 mei 2009 @ 11:53:
Bedankt voor jullie snelle reacties!
@ BGB: ik bedoel dan dat hij zegt bv dat hij weer zo gelukkig is dat we bij elkaar zijn. Dat soort dingen hoor ik dan op zo'n moment terwijl ik dat liever op een normale manier hoor (zonder discussie of zeuren).
Misschien is hij wel zo'n nuchter persoon die niet bij je zou zijn als hij dat niet wilt? Dan spreekt het voor zich dat hij er gelukkig mee is wél bij je te zijn.
@ chardonnay: ik wil niet dat hij iemand anders dan hij is, ik wil beter leren communiceren met hem en weten op welke manier je dingen moet vragen, om het antwoord te krijgen dat je wil. Je moet niet eens de vraag stellen als je het antwoord al uit hebt gedacht. Dan zeg je; jij moet dit en dat antwoorden. Ohja, en dat werkt natuurlijk niet. We hebben allebei veel nagedacht over 'ons' het afgelopen jaar en zijn allebei tot de conclusie gekomen dat we niet zonder elkaar kunnen Kunnen is altijd een optie. Willen is wat anders. Ben je nu misschien zo onzeker geworden doordat hij je ooit verliet en vraag je nu teveel bevestiging? Die indruk krijg ik een beetje (zeuren, discussie, antwoorden willen, je reactie op die vriendin die hij even had, wat echt wel iets zal hebben voorgesteld anders was hij niet met haar). Ik weet dat teruggaan bij je ex vaak niet slim is, maar ik wil voor mezelf er nu alles aan doen om het te laten slagen. Heb zelf het idee dat miscommunicatie niet het probleem moet zijn waardoor een relatie misloopt, als je leert beter te communiceren. Het is niet zo dat ik relatie therapie heb voorgesteld, maar ik heb het een keer laten vallen en toen moest hij erg lachen. Natuurlijk zou ik na 2 maanden niet al relatietherapie voorstellen, maar we kennen elkaar al 10 jaar en daarom dacht ik daar zelf aan.
Jullie kennen elkaar al 10 jaar, maar zitten nu 2 maanden in deze relatie. Als je die 10 jaar meetelt, zouden jullie ook niet meer bij elkaar zijn. Jullie besluiten opnieuw te beginnen samen, begin dan ook opnieuw!
@ marianne: kan me voorstellen dat het zo overkomt. Maar het laatste half jaar was ik weer gelukkig in mijn eentje, had mijn leven weer op de rails. Ben ook weer gaan daten met andere mannen. Maar ik miste mijn ex enorm en hij mij zegt hij. Het is zeker eigenlijk altijd leuk met hem, we hebben dezelfde humor, willen dezelfde dingen in het leven, maar hebben ook allebei ons eigen leven. Alleen die communicatie over gevoelige dingen, waar hij moeite heeft om over te praten. Hij komt ook uit een gezin waar weinig gesproken werd over emotionele zaken. Terwijl bij mij alles heel open besproken werd. Hij is het zeker waard om voor te gaan, maar besef me ook dat teruggaan bij je ex vaak niet goed gaat uit alle verhalen hier op het forum.Door wat je schrijft krijg ik het idee dat je vooral terug verlangt naar wat jullie hadden en daarbij uit het oog verliest wat je nú eigenlijk wilt. En misschien zijn die twee dingen helemaal niet hetzelfde.
Bedankt voor jullie snelle reacties!
@ BGB: ik bedoel dan dat hij zegt bv dat hij weer zo gelukkig is dat we bij elkaar zijn. Dat soort dingen hoor ik dan op zo'n moment terwijl ik dat liever op een normale manier hoor (zonder discussie of zeuren).
Misschien is hij wel zo'n nuchter persoon die niet bij je zou zijn als hij dat niet wilt? Dan spreekt het voor zich dat hij er gelukkig mee is wél bij je te zijn.
@ chardonnay: ik wil niet dat hij iemand anders dan hij is, ik wil beter leren communiceren met hem en weten op welke manier je dingen moet vragen, om het antwoord te krijgen dat je wil. Je moet niet eens de vraag stellen als je het antwoord al uit hebt gedacht. Dan zeg je; jij moet dit en dat antwoorden. Ohja, en dat werkt natuurlijk niet. We hebben allebei veel nagedacht over 'ons' het afgelopen jaar en zijn allebei tot de conclusie gekomen dat we niet zonder elkaar kunnen Kunnen is altijd een optie. Willen is wat anders. Ben je nu misschien zo onzeker geworden doordat hij je ooit verliet en vraag je nu teveel bevestiging? Die indruk krijg ik een beetje (zeuren, discussie, antwoorden willen, je reactie op die vriendin die hij even had, wat echt wel iets zal hebben voorgesteld anders was hij niet met haar). Ik weet dat teruggaan bij je ex vaak niet slim is, maar ik wil voor mezelf er nu alles aan doen om het te laten slagen. Heb zelf het idee dat miscommunicatie niet het probleem moet zijn waardoor een relatie misloopt, als je leert beter te communiceren. Het is niet zo dat ik relatie therapie heb voorgesteld, maar ik heb het een keer laten vallen en toen moest hij erg lachen. Natuurlijk zou ik na 2 maanden niet al relatietherapie voorstellen, maar we kennen elkaar al 10 jaar en daarom dacht ik daar zelf aan.
Jullie kennen elkaar al 10 jaar, maar zitten nu 2 maanden in deze relatie. Als je die 10 jaar meetelt, zouden jullie ook niet meer bij elkaar zijn. Jullie besluiten opnieuw te beginnen samen, begin dan ook opnieuw!
@ marianne: kan me voorstellen dat het zo overkomt. Maar het laatste half jaar was ik weer gelukkig in mijn eentje, had mijn leven weer op de rails. Ben ook weer gaan daten met andere mannen. Maar ik miste mijn ex enorm en hij mij zegt hij. Het is zeker eigenlijk altijd leuk met hem, we hebben dezelfde humor, willen dezelfde dingen in het leven, maar hebben ook allebei ons eigen leven. Alleen die communicatie over gevoelige dingen, waar hij moeite heeft om over te praten. Hij komt ook uit een gezin waar weinig gesproken werd over emotionele zaken. Terwijl bij mij alles heel open besproken werd. Hij is het zeker waard om voor te gaan, maar besef me ook dat teruggaan bij je ex vaak niet goed gaat uit alle verhalen hier op het forum.Door wat je schrijft krijg ik het idee dat je vooral terug verlangt naar wat jullie hadden en daarbij uit het oog verliest wat je nú eigenlijk wilt. En misschien zijn die twee dingen helemaal niet hetzelfde.
zondag 17 mei 2009 om 22:03
quote:sophie74 schreef op 17 mei 2009 @ 13:11:
[...]
Ja dat besef ik ook heel goed en dat is ook helemaal waar. En ik ben iemand die op een hele vrouwenmanier communiceert. En dat valt me nu heel erg op. Maar hoe leer je goed te communiceren met een man over emotionele zaken? Ben iemand die heel goed met mannen kan opschieten, maar dan gewoon leuk/gezelllig/lachen/biertjes drinken, maar ik communiceer op een vrouwenmanier tav relatie/emotionele zaken.
Als je dat nu eens met je 2 mnd durende prille relatie doet, die 10 jaar voor het gemak vergeet aangezien je het een 2e kans geeft en vooral lol gaat hebben ipv alle problemen uit te praten. Wat doe je in die relatie als je er nu al zo aan moet trekken. Ook bij een herstart moet de eerste tijd voornamelijk leuk en geweldig zijn!
En verder, communiceren op een vrouwenmanier. Ben ik de enige die dat niet begrijpt? Er zijn toch maar 2 manier van communiceren? Die van kinderen en die van volwassenen. Dacht ik.
Als er wat is zeg je dat, duidelijk en concreet. Eerlijk en open (ook al is dat soms eng).
[...]
Ja dat besef ik ook heel goed en dat is ook helemaal waar. En ik ben iemand die op een hele vrouwenmanier communiceert. En dat valt me nu heel erg op. Maar hoe leer je goed te communiceren met een man over emotionele zaken? Ben iemand die heel goed met mannen kan opschieten, maar dan gewoon leuk/gezelllig/lachen/biertjes drinken, maar ik communiceer op een vrouwenmanier tav relatie/emotionele zaken.
Als je dat nu eens met je 2 mnd durende prille relatie doet, die 10 jaar voor het gemak vergeet aangezien je het een 2e kans geeft en vooral lol gaat hebben ipv alle problemen uit te praten. Wat doe je in die relatie als je er nu al zo aan moet trekken. Ook bij een herstart moet de eerste tijd voornamelijk leuk en geweldig zijn!
En verder, communiceren op een vrouwenmanier. Ben ik de enige die dat niet begrijpt? Er zijn toch maar 2 manier van communiceren? Die van kinderen en die van volwassenen. Dacht ik.
Als er wat is zeg je dat, duidelijk en concreet. Eerlijk en open (ook al is dat soms eng).
zondag 17 mei 2009 om 22:13
Ze bedoelt het a la Vrouwen van Venus, mannen van Mars.
Maar de bedoeling van dit boek is niet zozeer de hilarische verschillen te onderstrepen, maar juist het positieve uit de ander zijn bedoelingen te halen. Uiteindelijk.
Ik zou bedenken eerst zelf in therapie te gaan, alvorens iemand anders mee te willen slepen.
Hoef theus niet ellelange drama sessies te zijn. Maar een keer of twee.drie. Om jezelf eerst helder te krijgen.
Want
Jouw issues zijn duidelijk niet de zijne.
Maar de bedoeling van dit boek is niet zozeer de hilarische verschillen te onderstrepen, maar juist het positieve uit de ander zijn bedoelingen te halen. Uiteindelijk.
Ik zou bedenken eerst zelf in therapie te gaan, alvorens iemand anders mee te willen slepen.
Hoef theus niet ellelange drama sessies te zijn. Maar een keer of twee.drie. Om jezelf eerst helder te krijgen.
Want
Jouw issues zijn duidelijk niet de zijne.
zondag 17 mei 2009 om 22:30
Bedankt voor al jullie reacties!
Als ik deze reacties lees, denk ik inderdaad: waar maak ik me eigenlijk druk om? Wat maak ik het mezelf moeilijk! ik moet het meer relativeren.
Maar op het moment zelf voelt het anders.
Madhe, je hebt gelijk, je moet helemaal opnieuw beginnen en die 10 jaar 'vergeten'. Dat probeer ik wel, maar is soms wat moeilijk.
Ik moet wat relaxter zijn inderdaad, en niet teveel nadenken over dit soort dingen.
Tussen ons is het heel erg gezellig hoor, maar in mijn hoofd gaan allerlei rateltjes werken: hij zegt niets, zou hij het nog leuk vinden etc.
Maar nu zie ik wel in dat mijn manier van denken niet normaal is, te moeilijk eigenlijk...
Ga proberen wat relaxter te zijn in mijn gedachten, want eigenlijk ben ik dat bij vriendinnen ook.
Als ik deze reacties lees, denk ik inderdaad: waar maak ik me eigenlijk druk om? Wat maak ik het mezelf moeilijk! ik moet het meer relativeren.
Maar op het moment zelf voelt het anders.
Madhe, je hebt gelijk, je moet helemaal opnieuw beginnen en die 10 jaar 'vergeten'. Dat probeer ik wel, maar is soms wat moeilijk.
Ik moet wat relaxter zijn inderdaad, en niet teveel nadenken over dit soort dingen.
Tussen ons is het heel erg gezellig hoor, maar in mijn hoofd gaan allerlei rateltjes werken: hij zegt niets, zou hij het nog leuk vinden etc.
Maar nu zie ik wel in dat mijn manier van denken niet normaal is, te moeilijk eigenlijk...
Ga proberen wat relaxter te zijn in mijn gedachten, want eigenlijk ben ik dat bij vriendinnen ook.
maandag 18 mei 2009 om 00:21
quote:wuiles schreef op 17 mei 2009 @ 19:20:
[...]
Ik heb goede verhalen gehoord over waterboarding.
)
Los daarvan, zou je je niet gaan richten op de positieve aspecten van jullie relatie? Samen leuke dingen doen en genieten van elkaars gezelschap? Al dit navelstaren heeft echt nog nooit iemand een prettig leven bezorgd.
Eens, hoewel het een het ander natuurlijk niet hoeft uit te sluiten. Neem aan, mag hopen dat TO en haar vriend vaak genoeg leuke dingen doen en vaak genoeg van elkaars gezelschap genieten.
Maar wat als er zoals beschreven onvermijdbare kutsituaties voordoen, dan moet TO het maar doen met een vent die zijn mond niet opendoet? Ieder zijn meug hoor en zoals beschreven is een arm om je heen en/of een klaargezette borrel soms en voor sommige mensen genoeg, maar come on af en toe, in ieder geval TO, wil je vooral in kutsituaties toch ook wel eens een fatsoenlijk gesprek met je vent kunnen voeren?!
[...]
Ik heb goede verhalen gehoord over waterboarding.
)Los daarvan, zou je je niet gaan richten op de positieve aspecten van jullie relatie? Samen leuke dingen doen en genieten van elkaars gezelschap? Al dit navelstaren heeft echt nog nooit iemand een prettig leven bezorgd.
Eens, hoewel het een het ander natuurlijk niet hoeft uit te sluiten. Neem aan, mag hopen dat TO en haar vriend vaak genoeg leuke dingen doen en vaak genoeg van elkaars gezelschap genieten.
Maar wat als er zoals beschreven onvermijdbare kutsituaties voordoen, dan moet TO het maar doen met een vent die zijn mond niet opendoet? Ieder zijn meug hoor en zoals beschreven is een arm om je heen en/of een klaargezette borrel soms en voor sommige mensen genoeg, maar come on af en toe, in ieder geval TO, wil je vooral in kutsituaties toch ook wel eens een fatsoenlijk gesprek met je vent kunnen voeren?!
maandag 18 mei 2009 om 00:51
quote:kjong schreef op 17 mei 2009 @ 20:05:
Als je in gesprek bent met jezelf (waar niks mis mee is), ben je niet in gesprek met de ander (dus zul je moeten kiezen naar wie je luisteren kan op dat moment).
De volumeknop vinden is een egokwestie. Je ego moet je opzij willen/kunnen/durven zetten.
Geheel mee eens!
TO, heb je ergens (onderhuids) bijvoorbeeld het idee dat het nu vooral voor jou moeilijker is om opnieuw te beginnen, omdat je vriend het eerder voor jouw gevoel plotsklaps heeft uitgemaakt? Hoe komt het dat je ondanks hij er (zucht) zijn mond niet over heeft opengedaan, toen geen signalen van hem hebt opgevangen? Zag/voelde je ze echt werkelijk niet, of wilde ze je niet zien?
Als je in gesprek bent met jezelf (waar niks mis mee is), ben je niet in gesprek met de ander (dus zul je moeten kiezen naar wie je luisteren kan op dat moment).
De volumeknop vinden is een egokwestie. Je ego moet je opzij willen/kunnen/durven zetten.
Geheel mee eens!
TO, heb je ergens (onderhuids) bijvoorbeeld het idee dat het nu vooral voor jou moeilijker is om opnieuw te beginnen, omdat je vriend het eerder voor jouw gevoel plotsklaps heeft uitgemaakt? Hoe komt het dat je ondanks hij er (zucht) zijn mond niet over heeft opengedaan, toen geen signalen van hem hebt opgevangen? Zag/voelde je ze echt werkelijk niet, of wilde ze je niet zien?
maandag 18 mei 2009 om 01:02
quote:sophie74 schreef op 17 mei 2009 @ 22:30:
Bedankt voor al jullie reacties!
Als ik deze reacties lees, denk ik inderdaad: waar maak ik me eigenlijk druk om? Wat maak ik het mezelf moeilijk! ik moet het meer relativeren.
Maar op het moment zelf voelt het anders.
Madhe, je hebt gelijk, je moet helemaal opnieuw beginnen en die 10 jaar 'vergeten'. Dat probeer ik wel, maar is soms wat moeilijk.
Ik moet wat relaxter zijn inderdaad, en niet teveel nadenken over dit soort dingen.
Tussen ons is het heel erg gezellig hoor, maar in mijn hoofd gaan allerlei rateltjes werken: hij zegt niets, zou hij het nog leuk vinden etc. Maar nu zie ik wel in dat mijn manier van denken niet normaal is, te moeilijk eigenlijk...
Ga proberen wat relaxter te zijn in mijn gedachten, want eigenlijk ben ik dat bij vriendinnen ook.Hoe ga je proberen wat relaxter in je gedachten te zijn? Met hulp van therapeut zoals Kjong opperde? En wat doe je met jouw verlangen om af en toe ook eens een fatsoenlijk (emotioneel)gesprek met je vriend te voeren?
Bedankt voor al jullie reacties!
Als ik deze reacties lees, denk ik inderdaad: waar maak ik me eigenlijk druk om? Wat maak ik het mezelf moeilijk! ik moet het meer relativeren.
Maar op het moment zelf voelt het anders.
Madhe, je hebt gelijk, je moet helemaal opnieuw beginnen en die 10 jaar 'vergeten'. Dat probeer ik wel, maar is soms wat moeilijk.
Ik moet wat relaxter zijn inderdaad, en niet teveel nadenken over dit soort dingen.
Tussen ons is het heel erg gezellig hoor, maar in mijn hoofd gaan allerlei rateltjes werken: hij zegt niets, zou hij het nog leuk vinden etc. Maar nu zie ik wel in dat mijn manier van denken niet normaal is, te moeilijk eigenlijk...
Ga proberen wat relaxter te zijn in mijn gedachten, want eigenlijk ben ik dat bij vriendinnen ook.Hoe ga je proberen wat relaxter in je gedachten te zijn? Met hulp van therapeut zoals Kjong opperde? En wat doe je met jouw verlangen om af en toe ook eens een fatsoenlijk (emotioneel)gesprek met je vriend te voeren?
