Combineren van werk en gezin

Ik kan je er niet mee helpen, maar wil even zeggen dat ik het goed vind dat je er zo bewust over nadenkt, en er niet meteen automatisch van uitgaat dat jij inderdaad minder moet gaan werken.



Ik denk overigens dat het prima te doen is hoor, om als vrouw 4 dagen te werken (zeker als je vroeg klaar bent, handig als de kinderen uit school komen) en je man 5 dagen. Of andersom. Maar het makkelijkst lijkt me nog als jullie allebei 4 dagen gaan werken, misschien is dat een optie?

Lieve njb,



Ik begrijp je gevoel en ik denk dat veel moeders daar mee te maken hebben. Je moet naar je gevoel luisteren, dat is wat je echt wilt. Maar dit is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan.

Ik heb 1 dochtertje en ik werk 3 dagen. Ik moet waarschijnlijk ook op zoek naar een nieuwe baan, omdat het slecht gaat met het bedrijf. Waar ik vooral tegenaan loop, is dat er weinig functies op niveau zijn voor 3 dagen. Daarnaast moet ik altijd om 17.00 uur weg, omdat het voor mijn man onmogelijk is ( met uitzonderingen natuurlijk), dus het is inderdaad waar dat ik de zorg en huishouden voor het grootste gedeelte op me neem. Ik vind het niet erg, mijn vriend verdient nou eenmaal veel meer en als hij 4 dagen zou gaan werken i.p.v. 5 dan zou hij een stuk minder verdienen, maar het werk blijft waarschijnlijk hetzelfde. We kunnen er ook niet op achter uit gaan wat betreft de financiering, omdat mijn man 1 jaar geleden heeft bekend gokverslaafd te zijn en een hoge schuld heeft. Dit is nu onder controle en ik wil er ook niet te veel over kwijt. Het heeft me veel verdriet gedaan.

Het liefst zou ik 3 dagen werken, want ik vind het leuk om bij mijn dochtertje te zijn, alleen als je 4 dagen gaat werken, heb je veel meer keuze in uitdagende banen. Dat mis ik nu wel. Ik heb mij voorgenomen om 3 dagen te blijven werken totdat ze naar school gaat (als we een 2de kindje zouden krijgen dan die ook). Daarna wil ik 4 dagen werken of zelfs 5, maar wel flexibel, zodat ik bijvoorbeeld woensdagmiddag vrij ben.

Weet je wat ik nu juist heb; ik ben elke dag aan het nadenken hoe ik voor mezelf zou kunnen beginnen. Dan kan je wat betreft tijd alle kanten op. Dit geeft een goed en spannend gevoel. Wie weet weer een nieuwe uitdaging!

Maar ik moet zeggen voor een vrouw is het allemaal best lastig. Zeker in deze tijden. Zodra de crisis voorbij is, zal er ook weer een arbeidstekort ontstaan en hebben we natuurlijk weer veel meer keuze en daardoor meer kans op een uitdagende parttime baan. Succes met je keuze!

quote:njb schreef op 19 mei 2009 @ 09:45:



Ik heb moeite te achterhalen hoe ik nu werkelijk denk over het combineren van werken en gezien, emancipatie, mijn eigen ambitie, welk rolmodel wil ik zijn voor mijn kinderen en dan nog eens specifiek voor mijn dochter.





[..]

Hoe combineren we het met de meer dan fulltime baan van mijn man Ik heb geen tips wat je zou kunnen lezen, maar vroeg me toen ik je post las wel af, hoe je man erover denkt: wat voor rolmodel wil hij zijn voor zijn kinderen, en is het voor hem ook een optie om zijn ambinties naar beneden bij te schroeven zodat jij meer ruimte krijgt?

Enige tip die ik heb, is gewoon kijken wat je zelf prettig vindt en waar jij je prettig bij voelt.

Dat is echt de enige manier om een goed voorbeeld te zijn voor je kinderen.



Wellicht dat je bij het zoeken naar een andere baan en evt. gesprekken kan vragen hoe zij denken over het op een later moment meer uren gaan werken. Of wellicht is flexibel in te delen werk meer iets voor jou.

Ik vind de opmerking van Miffy heel zinnig. Vooral ook omdat ik me daarbij afvraag, wat voor een vader wil jíj voor je kind? Ik zou niet blij zijn als mijn man meer dan fulltime werkt. En ok, je hebt het financieel nodig, maar kun je niet op een andere manier zuiniger leven, zelf meer werken wat dan ook, waardoor jij tóch vier dagen kunt werken en hij ook?

Iets anders wat mijn vriend laatst zelf voorstelde in een soortgelijk gesprek (we hebben overigens nog geen kinderen). Kan je man niet bv op zaterdag werken en door de weeks een dag helemaal vrij zijn? Dat betekent wel tropenjaren voor jullie samen, omdat je maar één dag weekend over houdt, maar het is iets om over na te denken.



Succes, ik vind het knap dat je hier voor jezelf bij stil staat!

Wellicht gewoon iets om uit te proberen?



En als je goede oppas of kinderopvang hebt dan zou het combineren niet zo moeilijk zijn?



Je kunt misschien ook wel 4 dagen van 7 uur werken waardoor je geen last hebt van spits oid. Of misschien gewoon werk zoeken op fietsafstand?



Daarnaast zou bijv. wat hulp in de huishouding (voor schoonmaak, was, strijk) wat druk bij je weg halen...

En wellicht kun je of jullie in het weekend al koken voor de week en invriezen bijv. zodat je het 's ochtends alleen maar hoeft klaar te zetten en op te warmen als je thuiskomt.

En wat betreft naar school gaan van kinderen:

Ze hebben tegenwoordig ook Buiten Schoolse Opvang (BSO)... dat betekent over het algemeen dat je ze vroeg kunt brengen en ze later op kunt halen.

Dan hoeft ook die combinatie niet problematisch te zijn.

Het is volgens mij meer problematisch voor de mensen die hun kinderen liever niet bij oppas of BSO brengen voor en na schooltijd.

Ik las pas een mooi ziensbeeld.



Als vrouw (eigenlijk ook als man, maar dat schijnt toch anders te zijn) heb je 5 ballen om in de lucht te houden. Namelijk werk, gezin, gezondheid, vrienden (sociaal) en eigen intregiteit. Werk is een stuiterbal de rest zijn van glas. Of te wel als je werk laat vallen komt dat wel weer terug de rest niet.



Nu weet ik wel dat aan werk ook eigen waarde hangt e.d. maar als de rest goed draait kun je ook goed bezig zijn op je werk. Draait de rest niet goed dan heeft dat negatieve invloed op je werk. Andersom werkt het vaak minder door.



Eigenlijk wil ik dus zeggen, zet eerst de glazen ballen goed op de rit, dan komt het werk daarna weer terug. Stel dus prioriteiten.



Het stond overigens in "Een hart van glas" van James Patterson, een goede thriller schrijver, niet echt het soort boek wat jij zoekt.

Wij werken allebei 4 dagen.

Naar volle tevredenheid. En ik kan 8 uur per week zelf indelen, dat doe ik vaan in avonden.

Dus we hebben maar 2 dagen creche nodig.



De zorg is hier echt 50-50 verdeeld, huishouden en alle andere taken ook.

Geen last van de spits of stress.



Man brengt en ik haal

Ik begin iets vroeger en hij werkt iets later door.

Ik vind dit een super interessant topic. Het is iets wat mij al heel lang bezig houdt. Je maakt een keuze en pas achteraf weet je of je een goede keuze hebt gemaakt. Het is ook iets wat wij ons vrouwen zelf bepalen en we maken het elkaar ook erg moeilijk. Toen ik fulltime werkte, schrok iedereen daarvan. Toen ik parttime ging werken, kreeg ik te horen dat ik een moedermuts ben. Zucht... Onthou in ieder geval vast dat je het nooit voor iedereen goed kan doen. Je moet het vooral voor jezelf en je eigen gezin goed doen! Die zijn belangrijk in jouw leven!



Toen ik in verwachting was, hebben mijn man en ik samen besloten alles samen te gaan doen. Hij is relaxt in zijn werk, ik was een echte carriere tijger. Ik wilde niet te veel missen van mijn werk en ging ook met ontzettend veel plezier naar mijn werk. We zijn allebei 4 dagen gaan werken, dochterlief ging 2 dagen naar de creche (ik bracht, man haalde) en 1 dag naar opa & oma. Het werkte enorm goed. Ook voor mijn baas. Het werk dat ik eerst in 5 dagen deed, deed ik gewoon in 4 dagen. Ik werd erg efficient!



Toen ging het bedrijf waar ik werkte failliet. Ik als echte carrierevrouw ging direct op zoek naar een andere belangrijke baan. Het beviel me totaal niet. Ik was uitgeblust, moe, kapot en ik haatte mijn werk, kon gewoon mijn draai niet vinden. Ik heb het nog 8 maanden volgehouden.



In goed overleg met mijn man besproken dat ik minder wilde gaan werken. Liefst 3 dagen (een dag extra voor mezelf, mijn gezin en een dag minder op het werk!). Via mijn oude baas kon ik een ontzettend leuke baan krijgen voor 20 uur, 4 dagen van 5 uur, woensdag vrij. Ik moest veel geld inleveren. Ik kreeg er ook veel voor terug. Ik ben meer bij mijn meisje. Ik ben een leukere moeder. Ik heb rust in mijn lijf en leden. Ik voel me er heel erg goed bij. Helemaal nu ze naar school gaat: ik haal en breng haar zelf naar school, ze kan alles doen na school, want ik ben er en ze krijgt veel rust die ze erg nodig blijkt te hebben.



Nu achteraf besef ik dat ons meisje altijd verlegen en redelijk teruggetrokken is geweest haar eerste jaren omdat haar mama te veel ruimte in nam (hittepetit regelde het wel, gaf haar weinig kansen). Ze is opgebloeid en gegroeid in haar doen en laten. Ook omdat ik de stap naar achter kan nemen nu. Ik geloof graag dat het komt door mijn keuze in mijn werk.



Ik zal mijn dochter "later" vertellen dat mama een hele mooie carriere heeft gehad. Ze er alles voor heeft gelaten en gedaan. En dat ze er door externe omstandigheden bewust voor heeft gekozen meer tijd met het allerbelangrijkste in haar leven te zijn: haar dochter! Een hele bewuste keuze voor mij. Ik ben er voor haar. Zolang zij mij nodig heeft. En ik? Ik voel me er heel gelukkig bij.



Mijn man mist zijn papadagen met zijn meisje overigens wel. Hij neemt elke vakantie een paar dagen vrij om extra bij haar te zijn en leuke dingen met haar te doen (van kleuren tot zwemmen tot fietsen tot filmpjesdag thuis op bed).



Het is geen vrije keuze geweest. Als mijn werkgever niet failliet was gegaan, had ik het waarschijnlijk nog steeds sam-sam gedaan met mijn man. En nog steeds gehold en gerend om alles te redden! Ik deed het met liefde bij die werkgever!



En nu ben ik ook blij met mijn werkgever, de verdeling tussen mijn priveleven en werk. Het gaat goed in ons gezin! Het voelt goed!

Njb:

Het is jouw keuze en ook zijn keuze om het zo te doen. MIsschien niet helemaal naar jouw zin, maar het is gewoon niet anders en ik heb niet het idee dat je je er heel erg aan stoort.

Volgens mij is het prima als je je er lekker bij voelt om het zo te doen.

quote:Dahlia74 schreef op 19 mei 2009 @ 11:57:

Ik las pas een mooi ziensbeeld.



Als vrouw (eigenlijk ook als man, maar dat schijnt toch anders te zijn) heb je 5 ballen om in de lucht te houden. Namelijk werk, gezin, gezondheid, vrienden (sociaal) en eigen intregiteit. Werk is een stuiterbal de rest zijn van glas. Of te wel als je werk laat vallen komt dat wel weer terug de rest niet.



Nu weet ik wel dat aan werk ook eigen waarde hangt e.d. maar als de rest goed draait kun je ook goed bezig zijn op je werk. Draait de rest niet goed dan heeft dat negatieve invloed op je werk. Andersom werkt het vaak minder door.



Eigenlijk wil ik dus zeggen, zet eerst de glazen ballen goed op de rit, dan komt het werk daarna weer terug. Stel dus prioriteiten.



Het stond overigens in "Een hart van glas" van James Patterson, een goede thriller schrijver, niet echt het soort boek wat jij zoekt.



Ik vind het wel een heel mooi beeld maar...klopt dat wel? Komt werk wel terug? Is het niet vaak zo dat als je een hartstikke mooie kans op je werk laat gaan, je zeker geen garanties hebt die nogmaals te krijgen? En als je ongelukkig bent op het werk, heeft dat zeker ook effect op de rest.



Ik vind het wel iets om over na te denken, dank Dahlia!

quote:Dahlia74 schreef op 19 mei 2009 @ 11:57:

Ik las pas een mooi ziensbeeld.



Als vrouw (eigenlijk ook als man, maar dat schijnt toch anders te zijn) heb je 5 ballen om in de lucht te houden. Namelijk werk, gezin, gezondheid, vrienden (sociaal) en eigen intregiteit. Werk is een stuiterbal de rest zijn van glas. Of te wel als je werk laat vallen komt dat wel weer terug de rest niet.



Nu weet ik wel dat aan werk ook eigen waarde hangt e.d. maar als de rest goed draait kun je ook goed bezig zijn op je werk. Draait de rest niet goed dan heeft dat negatieve invloed op je werk. Andersom werkt het vaak minder door.



Eigenlijk wil ik dus zeggen, zet eerst de glazen ballen goed op de rit, dan komt het werk daarna weer terug. Stel dus prioriteiten.



Het stond overigens in "Een hart van glas" van James Patterson, een goede thriller schrijver, niet echt het soort boek wat jij zoekt.Dat vind ik echt flauwekul. Waarom komt bij vrouwen nu altijd werk onder aan de prioriteitenlijst? Als je werk laat vallen komt het bovendien niet zomaar terug, je loopt in de meeste beroepen voor altijd een achterstand op. En gezondheid past al helemaal niet in dit rijtje want je hebt niet zoveel te kiezen wat dat betreft. Eigen integriteit past ook helemaal niet; het is bijvoorbeeld geen tijdsinvulling. Blijven over werk, gezin en sociaal leven. En dan vinden veel vrouwen het belangrijker om met de buurvrouw te theeleuten dan om te werken. Maar als je al iets een stuiterbal zou moeten noemen, is dat het sociale leven. Want dat kunt je altijd weer opbouwen, en bovendien begrijpen echte vrienden het als je een periode wat minder tijd hebt. Nog afgezien van de sociale contacten die je via collega's krijgt.

Ook als je man fulltime werkt kan je best 4 of 5 dagen in de week werken. In mijn omgeving zijn er heel veel gezinnen waarbij allebei de ouders fulltime werken.



Zelf combineer ik twee part-time banen met een promotie en ben dus ook meer dan fulltime bezig. Mijn man heeft een fulltime baan op kantooruren vijf dagen per week. We hebben drie kinderen van 6,4 en 2.



Ik ben wat flexibeler in mijn werk dan man en kan makkelijker vrij nemen met calamiteiten of andere speciale gebeurtenissen. Daarentegen werk ik ook twee avonden in de week minimaal en soms ook 's weekends. Omdat man gewone kantooruren werkt kan hij dat dan weer makkelijk opvangen.



Onze oudste gaat naar school en dan naar de buitenschoolse opvang. De jongsten gaan naar de crèche. In principe gaan ze voor vijf dagen in de week naar de crèche maar omdat ik vrij flexibel ben in mijn werk hou ik ze de meeste weken ook een dagje thuis of twee dagdelen. Soms ook meer en soms minder al naar gelang het uitkomt voor mezelf. De kinderen maakt het niks uit of ze 4 of 5 dagen naar de crèche gaan. Ze vinden het daar erg leuk.



Ik heb zelf niet het idee dat ik veel mis van de kinderen. Juist door mijn flexibele werk ben ik ook vaak overdag bij ze maar op andere tijdstippen zoals 's avonds dan weer niet.



Sociaal leven is wel een stuk minder geworden. Dat kan haast niet anders. Werk en de kinderen gaan natuurlijk voor. Verder moet er nog wel eens wat in huis gedaan worden dus dan blijft er minder tijd voor vrienden over. Gelukkig kunnen we wel makkelijk dingen combineren. Na werk even een uurtje met een vriendin afspreken, lunchen met een paar vriendinnen of op zondag met vrienden wat ondernemen met de kinderen erbij. Ze blijf je de vrienden vaak zien maar neemt het geen tijd weg van je tijd met de kinderen.

Toen wij besloten voor een kindje te willen gaan, werkten we ook alletwee fulltime. We hadden afgesproken dit te blijven doen, en samen voor het kind te zorgen. Huishouden was al uitbesteed!



We werkten alletwee als vertegenwoordiger, dus vaak op tijd thuis, en we konden in de avonduren veel werken.



In de praktijk kwam het erop neer, dat ik toch meer de verzorging van de kleine op me nam, en vriendlief bleef hard werken. Mijn werk ging eronder lijden (en dus mijn inkomsten) en die van hem niet.



Uiteindelijk hebben we besloten dat ik ontslag zou nemen om een eigen bedrijfje te beginnen (werving & selectiebureau voor commerciële vacatures) en daar ben ik nu sinds een aantal maanden mee bezig.



Nog steeds heb ik de meeste zorg voor de kleine meid (16 mnd) maar dit vind ik niet erg. Als ik een zaterdag weg ben, geniet vriendlief errug van zijn tijd met ons meisje.



Kleine meid gaat vanaf volgende week nog maar 2 dagen naar het KDV. Reden is dat ik vanwege mijn werk vaak in de avonduren bezig ben (kandidaten bellen, administratie en email afwerken kan ook gewoon 's-avonds).



Ik doe dan wel veel zelf. Huishouden ook weer, ik werk qua ca 32 uur per week (1 dagdeel komen mijn ouders, en 1 dagdeel schoonma om de kleine meid te vertroetelen) en uiteraard ons dochtertje. Het zijn veel ballen om omhoog te houden, maar we hebben bewust gezocht naar deze oplossing zodat we én alletwee een goed gevoel over ons werk zouden krijgen, én dat we ons dochtertje relatief veel thuis zouden hebben.

quote:njb schreef op 19 mei 2009 @ 13:00:

Ik denk dat ze met gezondheid bedoelt, gezond leven, dus het inplannen van sporten.



Hier is mijn sociale leven idd de stuiterbal....'nu even niet' Mijn prioriteit ligt bij slaap inhalen, haha.



mmmm, zijn er echt vrouwen die met de buuf theeleuten belangrijker vinden dan te werken?Alle buufs werken hier gewoon dus dat laatste is geen optie. En inderdaad, het sociale leven wordt eerder op hold gezet, althans, de frequentie van bezoeken, niet de intensiteit, die wordt eerder groter.

Njb, ik herken wel een deel van je worsteling. Mijn man verdient ook veel meer dan ik, de logische stap was dus ook dat ik minder ging werken. We hebben een tijd 5 om 3 gewerkt na de geboorte van de eerste. Door een ongeluk heb ik 3 maanden met 2 armen in het gips/ mitella gezeten en moest mijn man opeens zijn kind veel meer verzorgen, mij verzorgen en het huishouden doen. Hij is toen tijdelijk minder gaan werken en besefte daardoor dat hij ook in een minder aantal dagen nog veel en leuk werk kon verzetten. Hij is daarna 4 om 5 dagen gaan werken. Ik werk sinds 1,5 jaar 3 om 4 dagen. Op deze manier is er 2 dagen per week altijd 1 van ons thuis. De andere dagen is het kdv/naschoolse opvang (2 dagen) en 1 dag opa en oma. Mannen denken vaak dat hun werk niet in minder dagen kan, maar in de praktijk is veel meer mogelijk dan ze denken.



Je schrijft dat je het snapt van je man, dat hij altijd zo is geweest en dat het financieel logisch is. Dat schrijf je. Maar volgens mij, baal je er stiekem van dat jij degene bent die moet inleveren, dat jij degene bent die een oplossing moet zoeken en dat de rek er bij jou uit moet komen (in de lengte of de breedte).



Als jouw man niet kan inleveren als in een dag minder werken, dan kan hij misschien wel op andere manieren inleveren. Bijvoorbeeld in het weekend meer oppakken in het huishouden. Op zaterdag 3 maaltijden koken en die invriezen voor de dagen dat je na het werk geen tijd hebt om te koken.



Je zegt "kies ik voor mezelf, of voor het welzijn van de kinderen". Dat is een beslissing die jij niet alleen zo moeten nemen. En het zou ook niet zo moeten zijn, dat het afhangt van jouw wel of niet werken/ carriere maken. Jouw man moet inzien dat hij daar ook een rol in speelt en dat hij daar ook verantwoordelijkheid in heeft.



Je zegt dat je man je steunt, dat hij het ook belangrijk vindt dat jij lekker in je vel zit en je ontwikkelt. Dan zal hij meer moeten doen dan alleen maar dat zeggen, maar ook actie moeten ondernemen. En dat hij altijd al heeft geroepen niet minder te willen werken, soi, hij wilde ook die kinderen en je kunt niet alles willen in het leven zonder ergens toe te moeten geven op je principes.



Als laatste over economische zelfstandigheid. Ik worstel daar ook wel eens mee, omdat man zoveel meer verdient. Ik zou met mijn salaris na een scheiding nooit dezelfde dingen aan mijn kinderen kunnen geven als ze nu krijgen. Ik denk dat economische zelfstandigheid ook is, dat je werkt, dat je deelneemt en dat je dus na bijvoorbeeld een scheiding niet helemaal van nul hoeft te beginnen, maar bijvoorbeeld kunt proberen bij je huidige baas meer te gaan werken. Ook al gaat het niet heel hard nu, je gaat wel vooruit.



p.s. door een overleg tussendoor heb ik bijna 2 uur over dit bericht gedaan. Dus misschien heel erg mosterd.

MarijeMarije, goed verwoord. Geen woorden maar daden voor wat betreft je man.