Relaties
alle pijlers
moeder van 2, 8 jaar samen, toch niet gelukkig?
donderdag 21 augustus 2008 om 02:11
Hallo iedereen,
Ben nieuw hier, maar moet dit even kwijt en wat feedback tips of ervaringen stel ik erg op prijs,
Mijn verhaal: zo kort mogelijk.
BEn nu 8 jaar samen met mn vriend, hebben 2 prachtige kinderen en een koopwoning. Wat wil ik nog meer.? zou je zeggen. We hebben zelfs maand of 2 geleden over trouwen gesproken.
Ik heb toch afgelopen weken erg veel twijfels. Begon na een ruzie tussen ons, eigenlijk voor wat kleins. maar toen zei hij: ja..en zo heb je het over trouwen?? Vanaf dat moment voelde ik me echt "raar" alsof de "twijfelknopje" ineens aan ging. Wil je dit iegenlijk wel. Hoe meer ik over onze relatie denkt hoe meer twijfels ik krijgt....het lijkt dat ik op automatisch piloot draait. Ben een jonge moeder (25) maar doet alles met plezier voor mijn gezin, maar voel weinig waardering van hem terug. Ook als we ruzie hebben zegt hij telkens dingen die mij diep kwetsen. En ondanks dat we daarna over praten, gebeurd het de volgende keer weer. Zijn reden: als ik boos ben zegt ik dingen die ik niet meen. Maar hoe boos je ook ben, hoeft je de ander niet te kwetsen? En als ik mij gekwest voel dan ga ik ook dingen zeggen en krijgen we zo'n cirkel. Daarvoor gingen we nooit boos naar bed. En nu zijn we afgelopen week een hele week boos gebleven.
Het is al 3 jaar geleden uit geweest voor 6 maanden. Voelde mij eigenlijk goed en zonder stress, druk op mijn schouders. Maar toch zijn we weer bij elkaar gekomen. Heb toen alles opgebiecht aan hem wat ik had gedaan in die periode. Nu afgelopen week hoor ik dat ik een slet ben enz. (in die ruzie) Je heb toch een keuze gemaakt 3 jaar geleden, maar enfin.
Ik voel me gewoon niet lekker in mijn vel in de relatie en voel me eigenlijk een beetje schuldig om een punt achter te zetten. Voor de kinderen, maar ook voor al die jaren en door angst dat ik het niet zal redden, heb namelijk geen familie hier. Twijfels...twijfels en nog meer twijfels......hoor dit in een relatie? Ishet een fase? Helpppp
Ben nieuw hier, maar moet dit even kwijt en wat feedback tips of ervaringen stel ik erg op prijs,
Mijn verhaal: zo kort mogelijk.
BEn nu 8 jaar samen met mn vriend, hebben 2 prachtige kinderen en een koopwoning. Wat wil ik nog meer.? zou je zeggen. We hebben zelfs maand of 2 geleden over trouwen gesproken.
Ik heb toch afgelopen weken erg veel twijfels. Begon na een ruzie tussen ons, eigenlijk voor wat kleins. maar toen zei hij: ja..en zo heb je het over trouwen?? Vanaf dat moment voelde ik me echt "raar" alsof de "twijfelknopje" ineens aan ging. Wil je dit iegenlijk wel. Hoe meer ik over onze relatie denkt hoe meer twijfels ik krijgt....het lijkt dat ik op automatisch piloot draait. Ben een jonge moeder (25) maar doet alles met plezier voor mijn gezin, maar voel weinig waardering van hem terug. Ook als we ruzie hebben zegt hij telkens dingen die mij diep kwetsen. En ondanks dat we daarna over praten, gebeurd het de volgende keer weer. Zijn reden: als ik boos ben zegt ik dingen die ik niet meen. Maar hoe boos je ook ben, hoeft je de ander niet te kwetsen? En als ik mij gekwest voel dan ga ik ook dingen zeggen en krijgen we zo'n cirkel. Daarvoor gingen we nooit boos naar bed. En nu zijn we afgelopen week een hele week boos gebleven.
Het is al 3 jaar geleden uit geweest voor 6 maanden. Voelde mij eigenlijk goed en zonder stress, druk op mijn schouders. Maar toch zijn we weer bij elkaar gekomen. Heb toen alles opgebiecht aan hem wat ik had gedaan in die periode. Nu afgelopen week hoor ik dat ik een slet ben enz. (in die ruzie) Je heb toch een keuze gemaakt 3 jaar geleden, maar enfin.
Ik voel me gewoon niet lekker in mijn vel in de relatie en voel me eigenlijk een beetje schuldig om een punt achter te zetten. Voor de kinderen, maar ook voor al die jaren en door angst dat ik het niet zal redden, heb namelijk geen familie hier. Twijfels...twijfels en nog meer twijfels......hoor dit in een relatie? Ishet een fase? Helpppp
woensdag 20 mei 2009 om 09:54
quote:zusenzo schreef op 20 mei 2009 @ 09:37:
Hmm enigzins herkenbaar Sunny.
Maar daar tegenover staat dat ik veel complimenten krijg over mijn uiterlijk, moederschap etc. Dit gebeurd bij mij niet
Dat voelt goed en ik vind het niet erg om alleen naar de zwemles te gaan of alleen het huishouden te regeren. Aan de andere zeg ik ook dat we samen voor kinderen hebben gekozen en voel mij alleen voor staan.
Probeer niet te focussen op wat hij niet goed doet maar juist op de goede dingen . Dat is juist de point, weet niet wat hij wel goed doe. Hij is thuis maar is "afwezig".
En leg je er bij neer dat deze dingen niet veranderen of verander er zelf iets aan. Heb zovaak geprobeerd dat ik nu het gevoel heb het niet meer te willen/kunnen proberen. Heb bijvoorbeel toen we klaar waren met klussen om het "samen aan tafel ritueel" in te brengen. Maar als hij klaar was met eten ging hij gelijk weer van tafel en ging achter de pc. Dus heb ik dit, ook na aantal keren vol te houden, ook op gegeven. Dit naar hem benoemd maar vond het niet belangrijk/nodig om aan tafel te blijven en ga zo maar door.
Hmm enigzins herkenbaar Sunny.
Maar daar tegenover staat dat ik veel complimenten krijg over mijn uiterlijk, moederschap etc. Dit gebeurd bij mij niet
Dat voelt goed en ik vind het niet erg om alleen naar de zwemles te gaan of alleen het huishouden te regeren. Aan de andere zeg ik ook dat we samen voor kinderen hebben gekozen en voel mij alleen voor staan.
Probeer niet te focussen op wat hij niet goed doet maar juist op de goede dingen . Dat is juist de point, weet niet wat hij wel goed doe. Hij is thuis maar is "afwezig".
En leg je er bij neer dat deze dingen niet veranderen of verander er zelf iets aan. Heb zovaak geprobeerd dat ik nu het gevoel heb het niet meer te willen/kunnen proberen. Heb bijvoorbeel toen we klaar waren met klussen om het "samen aan tafel ritueel" in te brengen. Maar als hij klaar was met eten ging hij gelijk weer van tafel en ging achter de pc. Dus heb ik dit, ook na aantal keren vol te houden, ook op gegeven. Dit naar hem benoemd maar vond het niet belangrijk/nodig om aan tafel te blijven en ga zo maar door.
woensdag 20 mei 2009 om 09:59
Sunnydayz, de TV is volgens mij een van de grootste relatiekillers die er zijn. Zet de TV uit, schenk een drankje in en praat eens samen na over de dag.
Afzonderlijk naar bed gaan lijkt me ook niet bevorderlijk voor wat quality time samen.
Ik spreek uit ervaring, want zowel de TV als het afzonderlijk naar bed gaan heeft mij jaren geleden een relatie gekost.
Voor mijn ex was de TV belangrijker dan onze relatie.
Natuurlijk komen de negatieve dingen bij jou veel harder aan dan de positieve, maar dat geldt ook voor hem. Daarom is het belangrijk om extra aandacht te geven aan de positieve dingen, hoe klein ook, anders wordt de negatieve spiraal erger. Want als hij toch nooit iets goed kan doen, waarom zou hij dan nog moeite doen? Hij heeft er net als jij behoefte aan om te horen wat er wel goed gaat.
Lees eens een boek over relaties, bijv. Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus (John Gray). Je treft in zijn boek wel herkenbare dingen aan, plus tips om een en ander op een positieve manier te veranderen. Niet dat een boek de oplossing is voor je problemen maar het kan je op weg helpen om je eigen reacties en patronen onder de loep te nemen. Maar dring je vriend geen boek op, want dat werkt averechts denk ik.
Afzonderlijk naar bed gaan lijkt me ook niet bevorderlijk voor wat quality time samen.
Ik spreek uit ervaring, want zowel de TV als het afzonderlijk naar bed gaan heeft mij jaren geleden een relatie gekost.
Voor mijn ex was de TV belangrijker dan onze relatie.
Natuurlijk komen de negatieve dingen bij jou veel harder aan dan de positieve, maar dat geldt ook voor hem. Daarom is het belangrijk om extra aandacht te geven aan de positieve dingen, hoe klein ook, anders wordt de negatieve spiraal erger. Want als hij toch nooit iets goed kan doen, waarom zou hij dan nog moeite doen? Hij heeft er net als jij behoefte aan om te horen wat er wel goed gaat.
Lees eens een boek over relaties, bijv. Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus (John Gray). Je treft in zijn boek wel herkenbare dingen aan, plus tips om een en ander op een positieve manier te veranderen. Niet dat een boek de oplossing is voor je problemen maar het kan je op weg helpen om je eigen reacties en patronen onder de loep te nemen. Maar dring je vriend geen boek op, want dat werkt averechts denk ik.
woensdag 20 mei 2009 om 10:11
Lieve wereldmeid,
Hij zit blijkbaar op een andere golflengte als ik. Ik zou gewoon graag van "ons" willen genieten. En met ons bedoel ik ook met de kids. Maar die dingen zitten niet in hem, aldus zijn eigen woorden. Iets kleins zoals naar een speelparadijs gaan vind hij gewoon niets en geeft het ook aan. En ja, ik kan hem toch niet dwingen om mee te gaan, maar er zijn ook niet dingen die hij wel leuk vind om met de kids te doen, die hij ook doe! Ik probeer het zo gezellig mogelijk te maken, maar na al die jaren blijven proberen, lijkt alsof ik het opgeeft. Ook een keertje voorgesteld om naar een camping ergens in frankrijk te gaan (dit nooit gedaan) vind hij ook niets. Een keertje met kerst naar belgie gegaan (ook uit mijn kant gekomen) vond hij ook helemaal niets. enz. Ik zou graag met hem gezellig met een drankje zitten en over de dag praten, maar hij is gewoon niet zo!
Hij zit blijkbaar op een andere golflengte als ik. Ik zou gewoon graag van "ons" willen genieten. En met ons bedoel ik ook met de kids. Maar die dingen zitten niet in hem, aldus zijn eigen woorden. Iets kleins zoals naar een speelparadijs gaan vind hij gewoon niets en geeft het ook aan. En ja, ik kan hem toch niet dwingen om mee te gaan, maar er zijn ook niet dingen die hij wel leuk vind om met de kids te doen, die hij ook doe! Ik probeer het zo gezellig mogelijk te maken, maar na al die jaren blijven proberen, lijkt alsof ik het opgeeft. Ook een keertje voorgesteld om naar een camping ergens in frankrijk te gaan (dit nooit gedaan) vind hij ook niets. Een keertje met kerst naar belgie gegaan (ook uit mijn kant gekomen) vond hij ook helemaal niets. enz. Ik zou graag met hem gezellig met een drankje zitten en over de dag praten, maar hij is gewoon niet zo!
woensdag 20 mei 2009 om 10:21
quote:Sarah Scott schreef op 21 augustus 2008 @ 08:35:
[...]
Wat lekker generaliserend weer
Ik ben vanaf mijn 18e bij mijn man, ben nu 27, hebben twee kinderen en zijn getrouwd en nog steeds gelukkig. Er is wel een mindere periode geweest, maar voor ons geen reden om uit elkaar te groeien of te gaan.Elninjoo zegt toch ook niet dat het niet kan? Ze zegt alleen dat het op zich niet vreemd is dat het zo loopt.
[...]
Wat lekker generaliserend weer
Ik ben vanaf mijn 18e bij mijn man, ben nu 27, hebben twee kinderen en zijn getrouwd en nog steeds gelukkig. Er is wel een mindere periode geweest, maar voor ons geen reden om uit elkaar te groeien of te gaan.Elninjoo zegt toch ook niet dat het niet kan? Ze zegt alleen dat het op zich niet vreemd is dat het zo loopt.
woensdag 20 mei 2009 om 10:40
Sunnydays, hij schiet jouw voorstellen af. Wat stelt hij zelf voor dan? Of komen er van zijn kant geen ideeën of initiatieven? Het lijkt zelfs alsof het gezinsleven aan hem voorbij gaat.
Als het niet in hem zit en als hij niet wil of kan veranderen, dan blijft er nog maar 1 vraag over: kun jij daar mee leven of niet.
Het gaat er om dat jij en de kinderen gelukkig zijn, en als ik dat zo lees dan is dat beslist niet zo. Mssch zijn jullie beter af zonder hem.
Sterkte!
Als het niet in hem zit en als hij niet wil of kan veranderen, dan blijft er nog maar 1 vraag over: kun jij daar mee leven of niet.
Het gaat er om dat jij en de kinderen gelukkig zijn, en als ik dat zo lees dan is dat beslist niet zo. Mssch zijn jullie beter af zonder hem.
Sterkte!
woensdag 20 mei 2009 om 10:53
[quote]wereldmeid schreef op 20 mei 2009 @ 10:40:
Sunnydays, hij schiet jouw voorstellen af. Wat stelt hij zelf voor dan? Of komen er van zijn kant geen ideeën of initiatieven?
Hij stelt niets anders voor. En komen uit zijn kant niet echt initiatief
Het lijkt zelfs alsof het gezinsleven aan hem voorbij gaat. Dat is juist mijn dilemma, ik heb het gevoel dat IK alleen ben met de kinderen. Als ik bij bijvoorbeeld ballorig ben, en zie hoe andere vaders met hun kids spelen, vraag ik mezelf af waarom hij dit soort dingen niet doet? Als je van iemand hou, het zij je kinderen of je vrouw dan komt het gevoel om leuke dingen te doen van zelf. Hoeft niet in je te zitten, het is gewoon een gevoel?!
Als het niet in hem zit en als hij niet wil of kan veranderen, dan blijft er nog maar 1 vraag over: kun jij daar mee leven of niet. wereldmeid: Dat is mijn grootste vraag..ik vind het moeilijk om los te laten, maar zie niet echt de meerwaarde om door te gaan.
Sterkte! Dankje wel!!
Sunnydays, hij schiet jouw voorstellen af. Wat stelt hij zelf voor dan? Of komen er van zijn kant geen ideeën of initiatieven?
Hij stelt niets anders voor. En komen uit zijn kant niet echt initiatief
Het lijkt zelfs alsof het gezinsleven aan hem voorbij gaat. Dat is juist mijn dilemma, ik heb het gevoel dat IK alleen ben met de kinderen. Als ik bij bijvoorbeeld ballorig ben, en zie hoe andere vaders met hun kids spelen, vraag ik mezelf af waarom hij dit soort dingen niet doet? Als je van iemand hou, het zij je kinderen of je vrouw dan komt het gevoel om leuke dingen te doen van zelf. Hoeft niet in je te zitten, het is gewoon een gevoel?!
Als het niet in hem zit en als hij niet wil of kan veranderen, dan blijft er nog maar 1 vraag over: kun jij daar mee leven of niet. wereldmeid: Dat is mijn grootste vraag..ik vind het moeilijk om los te laten, maar zie niet echt de meerwaarde om door te gaan.
Sterkte! Dankje wel!!
woensdag 20 mei 2009 om 18:53
wat mij een keer heeft geholpen,
ik had een relatie waarvan ik wist dat ik er eigenlijk uit wilde maar ik durfde niet, er waren niet genoeg 'echte' redenen en als ik heel eerlijk keek dan had ik wel veel gedaan maar daarbij had ik me niet helemaal gegeven of opengesteld, ik had dus niet ALLES eraan gedaan om de relatie te redden. Maar weet je: ik wilde de relatie helemaal niet meer redden. En toen dat besef kwam heb ik het uitgemaakt.
Natuurlijk is het heel moeilijk en bij jou zijn er ook kinderen in het spel. Maar kijk naar jou behoeftes en wat zou je doen als je geen kinderen had? Natuurlijk mag je niet snel opgeven voor de sake van je kinderen maar er is een grens, je probeerd het echt al heel lang! Ik vind dat hij vrij respectloos met je omgaat.
Heel veel sterkte!
ik had een relatie waarvan ik wist dat ik er eigenlijk uit wilde maar ik durfde niet, er waren niet genoeg 'echte' redenen en als ik heel eerlijk keek dan had ik wel veel gedaan maar daarbij had ik me niet helemaal gegeven of opengesteld, ik had dus niet ALLES eraan gedaan om de relatie te redden. Maar weet je: ik wilde de relatie helemaal niet meer redden. En toen dat besef kwam heb ik het uitgemaakt.
Natuurlijk is het heel moeilijk en bij jou zijn er ook kinderen in het spel. Maar kijk naar jou behoeftes en wat zou je doen als je geen kinderen had? Natuurlijk mag je niet snel opgeven voor de sake van je kinderen maar er is een grens, je probeerd het echt al heel lang! Ik vind dat hij vrij respectloos met je omgaat.
Heel veel sterkte!
donderdag 21 mei 2009 om 17:16
@Tove: In dat punt zit ik dus nu; dat ik (als ik eerlijk tegen mezelf ben) de relatie niet meer redden. In mijn overwegingen denk ik altijd idd; wat als ik geen kinderen had? Dán was ik allang weg. Voel me niet gelukkig en ik zie me niet over 3 jaar nóg samen met deze man. In de loop der jaren is er zoveel gebeurd en heb ik zoveel dingen niet gekregen van hem, dat het voor mij nu de maat vol lijkt te zijn.
Aan de andere kant heb ik juist de twijfel; want ik wil die veilige plek niet kwijt. Maar als ik objectief naar al die jaren kijk, kan ik geen echté leuke momenten eruit halen. Als het "goed" gaat is het omdat wij geen problemen/ruzie hebben. Gisteren zat ik nog wat ouwe fotos te bekijken en zag dat bij de meeste leuke dingen hij afwezig was.
Aan de andere kant heb ik juist de twijfel; want ik wil die veilige plek niet kwijt. Maar als ik objectief naar al die jaren kijk, kan ik geen echté leuke momenten eruit halen. Als het "goed" gaat is het omdat wij geen problemen/ruzie hebben. Gisteren zat ik nog wat ouwe fotos te bekijken en zag dat bij de meeste leuke dingen hij afwezig was.
