Kinderen
alle pijlers
Kind vertellen dat opa doodgaat?
vrijdag 23 april 2021 om 20:40
Hoi allemaal,
Zo een 8 maanden geleden hebben wij te horen gekregen dat mijn vader uitgezaaide slokdarmkanker heeft. Pats. In één keer ziek én terminaal.
Nu vraag ik me af of en wat ik mijn zoontje van 4 hierover moet vertellen. Hij weet dat opa "zieke beestjes in zijn buik heeft" en dat de dokters hem beter proberen te maken, maar meer niet.
Terwijl hij ook ziet dat we veel vaker daarheen gaan en dat ik vaker verdriet heb.
Wie heeft er adviezen en tips? Zijn er goede prentenboeken? Wie heeft hier ervaring mee?
Groetjes,
Girlie
Zo een 8 maanden geleden hebben wij te horen gekregen dat mijn vader uitgezaaide slokdarmkanker heeft. Pats. In één keer ziek én terminaal.
Nu vraag ik me af of en wat ik mijn zoontje van 4 hierover moet vertellen. Hij weet dat opa "zieke beestjes in zijn buik heeft" en dat de dokters hem beter proberen te maken, maar meer niet.
Terwijl hij ook ziet dat we veel vaker daarheen gaan en dat ik vaker verdriet heb.
Wie heeft er adviezen en tips? Zijn er goede prentenboeken? Wie heeft hier ervaring mee?
Groetjes,
Girlie
vrijdag 23 april 2021 om 23:05
https://www.bol.com/nl/s/?searchtext=bo ... arch=false
liever een leuke hond in een restaurant dan zeurende kinderen
zondag 25 april 2021 om 08:05
Hier ben ik het helemaal mee eens.lemoos2 schreef: ↑23-04-2021 22:24Allereerst veel sterkte.
Mijn zoon was vier toen mijn vader geheel plotseling stierf. Paar uur van tevoren had zoon nog met opa plannen gemaakt.
Zoon kwam met heel veel vragen en die heb ik naar eer en geweten beantwoord. Ook als ik het niet wist. En stap voor stap dingen doorgesproken. Wij lieten hem zelf aangeven wat hij wilde (opa wel of niet opgebaard zien). Kinderen op die leeftijd zijn nog heel onderzoekend. Zo duwde mijn zoon tegen mijn vaders ‘zere knie’ om te controleren of hij ook wel echt dood was. Nichtje van ook vier zei gewoon in de rouwkamer: “Opa houdt helemaal niet van die muziek want daarvan moet hij naar de wc” (van die ‘kabbelende beekjes’ natuurgeluiden).
Ik sluit mij dus geheel aan bij de mensen die schrijven: vertel niet iets waar kind niet zelf naar vraagt, laat kind met vragen komen. Zoon heeft meer last gehad van de (goedbedoelde) informatie van schoonmoeder over heldere sterretjes, alomaanwezige opa waar je altijd tegen kunt praten (maar die dus ook alles ziet en weet en dat is ‘eng’) en haar ideeën over het hiernamaals waar je opa weer ziet (‘Ga ik dan ook dood mama? Als ik opa weer wil zien?’). Nichtje weigerde een week lang te slapen omdat hun buurvrouw had verteld dat ‘dood zijn net een hele lange slaap lijkt’.
Het is voor jezelf best hard en onwennig maar mijn ervaring is dat je het beste duidelijk en open kunt zijn. ‘Opa is dood en komt niet meer terug. Mama is daar verdrietig over maar je mag alles gewoon vragen en zeggen over opa. Het is oké als jij ook verdrietig bent maar dat hoeft niet. ’ Zoiets is fijner voor een kind dan allerlei metaforen. Ook is ‘dood’ voor kinderen niet per se permanent dus je moet niet gek opkijken als er na een maand iets komt als ‘nou is opa nog steeeeeds dood?’
Heel veel sterkte
