Psyche
alle pijlers
Tijdgeest, opvoeding jaren 70 - naar school
donderdag 6 mei 2021 om 09:51
Ik zet dit onder Psyche, daar lijkt het mij toch het beste te passen.
Vraag me af hoe jullie aankijken tegen hoe mijn ouders iets vroeger hebben 'opgelost'. Ben vooral benieuwd naar mensen die de jaren 70 bewust hebben meegemaakt en e.e.a. dus ook in de juiste tijdgeest kunnen plaatsen.
Als kind ben ik van een iets grotere plaats naar een kleiner dorp verhuisd. Afstand 11 kilometer. Ik was net in de leeftijd dat ik naar de 1e klas lagere school ging, 6 dus. Mijn broer was 8. Het huis in het dorp waar we gingen wonen was nog niet klaar toen het schooljaar begon. Mijn ouders hadden bedacht dat we ondanks dat maar wel vast op de nieuwe school in het dorp zouden beginnen.
Mijn ouders werkten/studeerden in die tijd beiden fulltime. Dus hadden ze bedacht dat we dat eerste kwartaal zelfstandig met de bus van plaats A naar het dorp zouden gaan. Voor tussen de middag had mijn moeder geregeld dat ik met een klasgenootje mee naar haar huis kon en dan eten bij de moeder van dat meisje.
's Middags na school weer terug met de bus.
De eerste keer dat mijn broer en ik met de bus gingen, zijn mijn ouders met de auto achter de bus aan gereden om te kijken of het goed ging. Niet helemaal... want ze waren vergeten te vertellen wannéér we precies op het stopknopje moesten drukken. Resultaat: boze buschauffeur, maar wél goed aangekomen op de school.
Extra info: ik kwam niet uit die streek, ook de grotere woonplaats was vrij nieuw (oftewel: ik was 'import') en in het dorp werd dialect gesproken dat ik niet kon verstaan. Ik kende er niemand.
Hoe kijken jullie hiertegen aan? Goede oplossing? Of had het misschien anders gemoeten?
Ben benieuwd.
Vraag me af hoe jullie aankijken tegen hoe mijn ouders iets vroeger hebben 'opgelost'. Ben vooral benieuwd naar mensen die de jaren 70 bewust hebben meegemaakt en e.e.a. dus ook in de juiste tijdgeest kunnen plaatsen.
Als kind ben ik van een iets grotere plaats naar een kleiner dorp verhuisd. Afstand 11 kilometer. Ik was net in de leeftijd dat ik naar de 1e klas lagere school ging, 6 dus. Mijn broer was 8. Het huis in het dorp waar we gingen wonen was nog niet klaar toen het schooljaar begon. Mijn ouders hadden bedacht dat we ondanks dat maar wel vast op de nieuwe school in het dorp zouden beginnen.
Mijn ouders werkten/studeerden in die tijd beiden fulltime. Dus hadden ze bedacht dat we dat eerste kwartaal zelfstandig met de bus van plaats A naar het dorp zouden gaan. Voor tussen de middag had mijn moeder geregeld dat ik met een klasgenootje mee naar haar huis kon en dan eten bij de moeder van dat meisje.
's Middags na school weer terug met de bus.
De eerste keer dat mijn broer en ik met de bus gingen, zijn mijn ouders met de auto achter de bus aan gereden om te kijken of het goed ging. Niet helemaal... want ze waren vergeten te vertellen wannéér we precies op het stopknopje moesten drukken. Resultaat: boze buschauffeur, maar wél goed aangekomen op de school.
Extra info: ik kwam niet uit die streek, ook de grotere woonplaats was vrij nieuw (oftewel: ik was 'import') en in het dorp werd dialect gesproken dat ik niet kon verstaan. Ik kende er niemand.
Hoe kijken jullie hiertegen aan? Goede oplossing? Of had het misschien anders gemoeten?
Ben benieuwd.
donderdag 6 mei 2021 om 11:52
donderdag 6 mei 2021 om 11:53
Ik heb een groot gedeelte gewist want voor een quote vind ik 'm wat lang, maar wat een heerlijk herkenbare post!
Ik herken echt alle punten. Die verjaardagsfeestjes met tig kinderen in een auto gepropt en in de kattenbak: ik vond het als kind geweldig. Het was altijd een puzzel hoe we het beste, efficiëntste gepropt konden worden. De achterbank zat ook bomvol, ieder kind had dan nog een ander kind op schoot. Vanzelfsprekend zonder gordels.
Ik herinner me ook nog een feestje en de vader had een volkswagenbusje. Maar zonder stoelen achterin. We stonden dus met zijn allen achterin, gewoon los, terwijl we over de snelweg reden.
En ik herinner me ook nog dat ik regelmatig achterin de eend van mijn zus zat, uiteraard weer zonder gordels, en als je over de snelweg reed klepperden alle onderdelen en met een beetje wind waaide je bijna van de weg. Maar wat een heerlijk geluid had die eend.
Olijk, guitig, jofel, koddig, schrander, schalks en hip.
donderdag 6 mei 2021 om 11:54
Ik vind helemaal niet dat vroeger beter was. Maar je vergelijkt Nederlandse kinderen van nu met de huidige kinderen elders, ook van nu. Dat is wat anders dan het vergelijken met vroeger.Luci_Mster2 schreef: ↑06-05-2021 11:49Het gekke is dat dat dus helemaal niet zo is. Nederlandse kinderen zijn nog steeds heel erg zelfstandig en gelukkig.
Ze spelen zelf vanaf jonge leeftijd buiten en doen nog steeds veel dingen gewoon zelf, zo is onze maatschappij ingericht, wel wat veiliger dan vroeger misschien, dat wel.
Vroeger was echt niet beter.
donderdag 6 mei 2021 om 11:56
Ik vergeleek EN Nederlandse kinderen nu met Nederlandse kinderen toen.
EN met kinderen buiten Nederland in het algemeen. Blijkbaar was dat niet duidelijk. Hopelijk nu wel.
En in beide gevallen doen de Nederlandse kinderen en de meeste ouders ( ja, er zijn uitzonderingen) van nu het helemaal niet slecht.
donderdag 6 mei 2021 om 11:58
Oh, pardon.Luci_Mster2 schreef: ↑06-05-2021 11:56Ik vergeleek EN Nederlandse kinderen nu met Nederlandse kinderen toen.
EN met kinderen buiten Nederland in het algemeen. Blijkbaar was dat niet duidelijk. Hopelijk nu wel.
En in beide gevallen doen de Nederlandse kinderen en de meeste ouders ( ja, er zijn uitzonderingen) van nu het helemaal niet slecht.
donderdag 6 mei 2021 om 12:01
Of zoals mijn ouders zouden zeggen. Dan leer je het wel af om de sleutel te vergeten.
Omdat je bij ons sowieso een sleutel nodig had om binnen te komen, vergaten we dat eigenlijk bijna nooit. Dat was er al vroeg ingedrild. ninanoname schreef: ↑06-05-2021 11:34Nee, de mijne ook niet. Moeders zei wel tegen de buschauffeur dat ik eruit moest bij het bejaardenhuis in een dorp verderop, of hij daar even op wilde letten.
Er achter aan rijden was ook lastig, aangezien wij maar één auto hadden en daar ging mijn vader mee naar zijn werk.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 6 mei 2021 om 12:03
donderdag 6 mei 2021 om 12:09
Dat mag ik toch hopen ja. Er zijn toch hordes kinderen van die leeftijd die met het ov naar school gaan?
Misschien niet midden in de nacht, maar gewoon overdag met de trein is toch niet zo spannend?
donderdag 6 mei 2021 om 12:09
donderdag 6 mei 2021 om 12:25
Er zit een grijs gebied tussen verwaarlozing en vrij laten. Mijn ouder zat aan de ene kant (en dan hebben we het over andere dingen dan alleen met de bus reizen) ik zit aan de andere kant. De tijdgeest was ook anders.
Tegelijkertijd was het soms ook handig. Alhoewel wij best duidelijke ouders zijn, plooien wij ons veel meer rond de kinderen dan onze ouders deden. Ik wilde onlangs naar een paar autoshowrooms, en waar ik dat als kind lijdzaam onderging en al een geslaagde dag had als er een tafel met Lego was, moesten mijn kinderen wel opmerken dat het heel vervelend was dat we dit van ze vroegen. Weerstand, die ik nooit had, want het ging zelden om wat wij leuk vonden.
Tegelijkertijd was het soms ook handig. Alhoewel wij best duidelijke ouders zijn, plooien wij ons veel meer rond de kinderen dan onze ouders deden. Ik wilde onlangs naar een paar autoshowrooms, en waar ik dat als kind lijdzaam onderging en al een geslaagde dag had als er een tafel met Lego was, moesten mijn kinderen wel opmerken dat het heel vervelend was dat we dit van ze vroegen. Weerstand, die ik nooit had, want het ging zelden om wat wij leuk vonden.
donderdag 6 mei 2021 om 12:35
Dat lijkt me wel. Of betreft het een nachttrein naar Lissabon?
Ik denk dat kinderen groeien van verantwoordelijkheid, binnen kaders. Elke ouder heeft andere kaders.
donderdag 6 mei 2021 om 12:41
Bij mij was het dan wel een decennium later, maar ik weet nog dat ik halverwege groep 6 verhuisde van de ene kant naar Den Haag naar de andere kant van Den Haag en nog niet meteen terecht kon op mijn nieuwe school. Ik moest dus elke ochtend met de tram. Mijn moeder reed dan mee op de tram. 's Middags moest ik op school wachten tot mijn vader (werkte ook in het onderwijs maar op een andere school) mij kwam halen. Ik mocht dus niet op mijn negende alleen met de tram door Den Haag. In de nieuwe buurt werd ik wel heel vrij gelaten met buiten spelen. Waar ik eerst woonde was dat minder, maar daar was het ook veel drukker qua verkeer en het was aan een kade, dus water met boten aan de overkant.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 6 mei 2021 om 12:42
Madeliefjees schreef: ↑06-05-2021 10:16Ik ben nooit door mn moeder naar school gebracht, denk dat ik met mn oudere zus meeliep. Naar de disco toen ik 13 was, en gewoon bier drinken.
Onze ouders hadden het te druk om ons te pamperen.
Dus proberen te voorkomen dat je 13-jarige kind bier drinkt is pamperen?
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
donderdag 6 mei 2021 om 12:50
donderdag 6 mei 2021 om 12:53
Luci_Mster2 schreef: ↑06-05-2021 11:56
En in beide gevallen doen de Nederlandse kinderen en de meeste ouders ( ja, er zijn uitzonderingen) van nu het helemaal niet slecht.
Nederlandse kinderen schijnen de gelukkigste kinderen te zijn. Dat schijnt vooral te komen door de hoge mate van zelfstandigheid, en het feit dat hun mening over het algemeen redelijk serieus wordt genomen.
Tevens kunnen kinderen hier vaak nog buitenspelen en zelfstandig naar vriendjes en sport fietsen, zonder het voortdurende gevaar voor hun flikker gereden te worden. Het Nederlandse wegennet is vrij briljant wat dat betreft.
donderdag 6 mei 2021 om 13:02
Ik denk eigenlijk dat het er een beetje middenin zit.Luci_Mster2 schreef: ↑06-05-2021 11:49Het gekke is dat dat dus helemaal niet zo is. Nederlandse kinderen zijn nog steeds heel erg zelfstandig en gelukkig.
Ze spelen zelf vanaf jonge leeftijd buiten en doen nog steeds veel dingen gewoon zelf, zo is onze maatschappij ingericht, wel wat veiliger dan vroeger misschien, dat wel.
Vroeger was echt niet beter.
donderdag 6 mei 2021 om 13:04
Ik werd als kind achtergelaten in het Makro restaurant (in de winkel mochten toen geen kinderen mee naar binnen) - en dan waren mijn ouders gewoon gezellig samen shoppen. Ik kreeg wel altijd een nieuw stripverhaal dan en een glaasje cola ofzo. En hop weg waren ze. Geen ballenbak - geen kinderhoekje - geen toezicht. Gewoon plan trekken als er wat was. We komen je wel halen - je ziet wel wanneer.cuculuscanorus schreef: ↑06-05-2021 12:25Er zit een grijs gebied tussen verwaarlozing en vrij laten. Mijn ouder zat aan de ene kant (en dan hebben we het over andere dingen dan alleen met de bus reizen) ik zit aan de andere kant. De tijdgeest was ook anders.
Tegelijkertijd was het soms ook handig. Alhoewel wij best duidelijke ouders zijn, plooien wij ons veel meer rond de kinderen dan onze ouders deden. Ik wilde onlangs naar een paar autoshowrooms, en waar ik dat als kind lijdzaam onderging en al een geslaagde dag had als er een tafel met Lego was, moesten mijn kinderen wel opmerken dat het heel vervelend was dat we dit van ze vroegen. Weerstand, die ik nooit had, want het ging zelden om wat wij leuk vonden.
En ik vond dat ook niet eng of voelde me toen niet verwaarloosd.
En blijkbaar vonden andere volwassenen het ook niet vreemd dat er een kind alleen aan een tafeltje zat.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
donderdag 6 mei 2021 om 13:07
Oudste was 8 toen hij voor het eerst alleen met de trein ging naar oma. Directe verbinding, ongeveer 30 minuten en 6 stops. Hij had toen geen telefoon, maar kende mijn nummer uit het hoofd en we hadden de reis een paar keer geoefend. Ik zorgde dat hij in de goede trein zat, oma haalde hem vanaf het station op.
Is altijd goed gegaan, hoewel hij wel blijkbaar een paar keer zwart heeft gereisd want het gratis reizen voor kinderen geldt alleen maar als je met een volwassene meerijdt en dat wist ik niet, tot een conducteur hem dat vertelde. Nu koop ik een railrunner kaartje voor hem
Inmiddels is hij 10 en heeft hij wel een telefoon. Waar hij dus ook op zit (want gratis WiFi in de trein) en dus prompt het juiste station gemist. Gelukkig wist hij precies wat te doen; uitstappen bij de volgende halte en oma bellen. Deed hij keurig, maar oma had de batterij leeg dus nam niet op... Zelf bedacht dat hij mij dan maar moest bellen, met mijn aanwijzingen op de goede trein gestapt zodat hij weer een station terug kwam en daar op oma wachten.
Oma was intussen naar huis gegaan toen hij niet uit de trein stapte en belde mij vanaf haar huistelefoon want had bedacht dat hij mij wel had gebeld. Kon ze dus weer terug naar het station en daar stond hij inderdaad te wachten.
Oftewel: het gaat niet altijd goed, maar rustig blijven, uitstappen en overleggen werkt nog steeds prima!
donderdag 6 mei 2021 om 13:07
Joh, was er maar OV geweest!
* Ik ging vanaf mijn zesde met de fiets naar school. Ik had motorische problemen en kon eigenlijk niet goed fietsen. Drukke route van 3km met sowieso een kruispunt waar jaarlijks minimaal een dodelijk ongeluk plaatsvond. Maar ja, mijn moeder ging weer werken vanaf mijn zesde. Dus het kon niet anders.
* Ik woonde naast een bos en fietste daar ook laat op de avond in mijn eentje doorheen. Terwijl het overdag al dusdanig was dat sommige vriendinnetjes niet naar mij toe durfden te fietsen, ook niet in groepjes.
* Mijn moeder liet me sigaretten halen bij een wegrestaurant. Daarvoor moest ik wel door de berm van een drukke snelweg. Kon best, want ik was al vier jaar oud.
Ik leef nog en kijk echt op van het gepamper van de huidige tieners en kinderen.
* Ik ging vanaf mijn zesde met de fiets naar school. Ik had motorische problemen en kon eigenlijk niet goed fietsen. Drukke route van 3km met sowieso een kruispunt waar jaarlijks minimaal een dodelijk ongeluk plaatsvond. Maar ja, mijn moeder ging weer werken vanaf mijn zesde. Dus het kon niet anders.
* Ik woonde naast een bos en fietste daar ook laat op de avond in mijn eentje doorheen. Terwijl het overdag al dusdanig was dat sommige vriendinnetjes niet naar mij toe durfden te fietsen, ook niet in groepjes.
* Mijn moeder liet me sigaretten halen bij een wegrestaurant. Daarvoor moest ik wel door de berm van een drukke snelweg. Kon best, want ik was al vier jaar oud.
Ik leef nog en kijk echt op van het gepamper van de huidige tieners en kinderen.
donderdag 6 mei 2021 om 13:20
Ja. Ik geloof dat ze vanaf 4 jaar onbegeleid mogen reizen. Of het verantwoord is, is een tweede verhaal. (Zie ook:Volgens de NS.
Gemeenten gaan er trouwens vanuit dat een kind vanaf 9 jaar onbegeleid kan reizen ivm leerlingenvervoer.
Dus 14 mag absoluut.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
