Relaties
alle pijlers
partner met hulpverlenend beroep
woensdag 27 mei 2009 om 11:48
ik las laatst een stukje op internet dat als je partner een hulpverlenend beroep heeft dat die in een relatie ook veel meer betrokken zijn bij alles en veelal een zachtaardig karakter hebben.
mijn partner is brandweerman en ik merk dat thuis idd wel. hij is ook erg betrokken en helpt waar hij helpen kan. ook naar anderen toe staat hij altijd voor iedereen klaar en tijdens ziekte verzorgd hij met alle liefde. nu is het nog nooit voorgekomen maar weet zeker dat als er op straat iets zou gebeuren dat hij als eerste zou helpen.
het lijkt mij sterk dat dat beroepsafhankelijk is maar zou het er wel mee te maken hebben?
mijn ex had totaal geen hulpverlenersberoep en was ook in dagelijkse gang van zaken niet betrokken bij het gezin en liet mij alles maar uitzoeken. ook bij gebeurtenissen op straat holde hij snel weg ipv een helpende hand toe te steken.
is dit herkenbaar?
mijn partner is brandweerman en ik merk dat thuis idd wel. hij is ook erg betrokken en helpt waar hij helpen kan. ook naar anderen toe staat hij altijd voor iedereen klaar en tijdens ziekte verzorgd hij met alle liefde. nu is het nog nooit voorgekomen maar weet zeker dat als er op straat iets zou gebeuren dat hij als eerste zou helpen.
het lijkt mij sterk dat dat beroepsafhankelijk is maar zou het er wel mee te maken hebben?
mijn ex had totaal geen hulpverlenersberoep en was ook in dagelijkse gang van zaken niet betrokken bij het gezin en liet mij alles maar uitzoeken. ook bij gebeurtenissen op straat holde hij snel weg ipv een helpende hand toe te steken.
is dit herkenbaar?
woensdag 27 mei 2009 om 12:02
Mijn man had vroeger een hulpverlenend beroep (is bij gebrek aan werk daarin overgeschakeld naar iets anders). En hij is inderdaad zorgzaam, betrokken en heel zachtaardig. (Elninjo: ja, ook in zijn eigen relatie/gezin/familie).
Maar dat betekent daarom nog niet dat mannen met een hulpverlenend beroep in het algemeen zachtaardiger zijn dan andere mannen.
Bestaan daar statistieken over?
Maar dat betekent daarom nog niet dat mannen met een hulpverlenend beroep in het algemeen zachtaardiger zijn dan andere mannen.
Bestaan daar statistieken over?
woensdag 27 mei 2009 om 12:03
Mensen die ik ken die in de hulpverlenende sector werken en echt klaar staan voor jan en alleman (ook buiten werktijd), die verwaarlozen hun eigen relaties schromelijk. Zal heus niet voor iedereen gelden, maar ik vind het juist erg opvallend dat ik geen enkele hulpverlener ken die klaar staat voor zijn relatie/gezin/familie, zoals zij klaar staan voor derden. Misschien net zoals de man die in 'n tuincentrum werkt die thuis geen zin meer heeft om iets aan de eigen tuin te doen?
woensdag 27 mei 2009 om 12:21
dat denk ik ook yoyo2.
hebben mannen met een hulpverlenend beroep dan ook wat meer vrouwelijke trekken?
die van mij staat rustig de was te strijken, badkamer te soppen ed...want ja..gewend op de kazerne. als we gaan winkelen trekt hij ook vanalles uit het rek wat leuk lijkt. hij staat persoonlijk ook heel dicht bij me en zegt ook altijd dat je moet koesteren wat je hebt want het kan de dag daarop heel anders zijn. hij staat midden in het leven en beseft dat heel goed en leeft daar ook naar.
ik ben dat bij exvriendjes totaal niet gewend en vind het heerlijk, maar vandaar mijn vraag of dat beroepsafhankelijk is.
wat elninjoo zegt heb ik ook wel gehoord idd maar zou dat dan weer niet meer afhankelijk zijn in welke doelgroep je werkt? ik kan me voorstellen dat mensen bij de politie ook thuis de overwicht proberen te behouden omdat dat op het werk ook zo moet.
hebben mannen met een hulpverlenend beroep dan ook wat meer vrouwelijke trekken?
die van mij staat rustig de was te strijken, badkamer te soppen ed...want ja..gewend op de kazerne. als we gaan winkelen trekt hij ook vanalles uit het rek wat leuk lijkt. hij staat persoonlijk ook heel dicht bij me en zegt ook altijd dat je moet koesteren wat je hebt want het kan de dag daarop heel anders zijn. hij staat midden in het leven en beseft dat heel goed en leeft daar ook naar.
ik ben dat bij exvriendjes totaal niet gewend en vind het heerlijk, maar vandaar mijn vraag of dat beroepsafhankelijk is.
wat elninjoo zegt heb ik ook wel gehoord idd maar zou dat dan weer niet meer afhankelijk zijn in welke doelgroep je werkt? ik kan me voorstellen dat mensen bij de politie ook thuis de overwicht proberen te behouden omdat dat op het werk ook zo moet.
woensdag 27 mei 2009 om 13:25
Mijn vriend zit in de medische hoek en toen ik laatst van de trap donderde gedroeg ie zich net als mijn huisarts: Niks ernstigs, dus stak geen poot uit. (Na even gecheckt te hebben of ik niet doodbloedde).
Toen ik 'm vroeg of 'ie echt niet even mijn schaafwond moest schoonmaken deed 'ie het wel met liefde hoor... maar vond het wel typerend.
Mijn broertje is dan weer heel anders... als je maar een splinter hebt trekt 'ie al de hele medicijndoos tevoorschijn en gaat in de weer met ontsmetten en gaasjes en pleisters enzo
Toen ik 'm vroeg of 'ie echt niet even mijn schaafwond moest schoonmaken deed 'ie het wel met liefde hoor... maar vond het wel typerend.
Mijn broertje is dan weer heel anders... als je maar een splinter hebt trekt 'ie al de hele medicijndoos tevoorschijn en gaat in de weer met ontsmetten en gaasjes en pleisters enzo
woensdag 27 mei 2009 om 14:12
woensdag 27 mei 2009 om 14:22
Haha Wuiles.
Wat een conclusies worden er hier getrokken. Men kiest vaak het vak wat men interessant vindt, maar de gedragingen die nodig zijn (en dat verschilt nog weleens per kantoor/ziekenhuis/whatever) zijn part of the job en dat zegt niets over hoe iemand thuis is.
In dienstverlenende beroepen ben ik keurig, netjes en behulpzaam, maar prive kun je dat keurig en netjes gewoon weglaten hoor. Sociaal aangepast op werkvloeren, totaal onaangepast prive. Je speelt altijd een rol, want met chagrijnige bakkes in je ongewassen kloffie en een fles alcohol de werkvloer op mag denk ik enkel op het toneel.
Wat een conclusies worden er hier getrokken. Men kiest vaak het vak wat men interessant vindt, maar de gedragingen die nodig zijn (en dat verschilt nog weleens per kantoor/ziekenhuis/whatever) zijn part of the job en dat zegt niets over hoe iemand thuis is.
In dienstverlenende beroepen ben ik keurig, netjes en behulpzaam, maar prive kun je dat keurig en netjes gewoon weglaten hoor. Sociaal aangepast op werkvloeren, totaal onaangepast prive. Je speelt altijd een rol, want met chagrijnige bakkes in je ongewassen kloffie en een fles alcohol de werkvloer op mag denk ik enkel op het toneel.
woensdag 27 mei 2009 om 20:03
quote:elninjoo schreef op 27 mei 2009 @ 12:03:
Mensen die ik ken die in de hulpverlenende sector werken en echt klaar staan voor jan en alleman (ook buiten werktijd), die verwaarlozen hun eigen relaties schromelijk. Zal heus niet voor iedereen gelden, maar ik vind het juist erg opvallend dat ik geen enkele hulpverlener ken die klaar staat voor zijn relatie/gezin/familie, zoals zij klaar staan voor derden. Misschien net zoals de man die in 'n tuincentrum werkt die thuis geen zin meer heeft om iets aan de eigen tuin te doen?
Ben zelf hulpverlener en in het klein herken ik wel ietwat van jouw posting, ik zal het uitleggen:
Ik werk zelf bij een crisisdienst, dan tref je dus (vaak) mensen in hun allerdiepste wanhoop en kun je daar op een betrokken manier maar wel met professionele afstand veel betekenen. Na een dag en soms ook een nacht of weekend doorbuffelen heb ik het wel eens helemaal gehad met "gedoe". Dit betekent voor mij dat ik na zo'n dag/nacht/weekend wel eens wat meer in mezelf ben gekeerd om weer even op adem te komen en de dingen van mij af te schudden en een plekje te geven, dit vanwege de heftigheid die het beroep met zich meebrengt (denk aan ouders opvangen van wie hun kind zich heeft gesuicideerd, een gezin wat je op moet vangen nadat gebleken is dat hun kind seksueel is misbruikt etc..)
Ik ben dan niet altijd even alert op de verhalen die mijn man en omgeving te vertellen hebben en kan soms ook een beetje mat reageren op alledaagse probleempjes van mensen (zoals relaties die even in een dip zitten, mensen die wat minder geld te besteden hebben etc..) Maar dat wil niet zeggen dat ik niet voor mensen in mijn omgeving klaar sta als het moet, ik verzaak mijn taken als partner, vriendin, dochter etc...echt niet, ik ben alleen niet zo heel snel onder de indruk van dingen en reageer op bepaalde dingen rustig (wat door sommigen als afstandelijk wordt ervaren...ben hier ook meerdere malen op aangesproken en heb e.e.a. toen uitgelegd).
En voor clienten sta ik "klaar" tot op zekere hoogte, manipuleren en claimgedrag accepteer ik niet en ik bewaak zeer streng mijn grenzen.
Over dat voorbeeld van die tuinman die thuis zijn tuin verwaarloost moest ik wel even lachen...Ik wil ook wel eens iemand afwimpelen als ik een vol hoofd heb, maar na een avondje ontspanning en een beetje naar domme series kijken ben ik wel weer bijgetankt. Als ik in een telefoongesprek merk dat iemand dingen kwijt wil die ik "even" niet trek, dan zeg ik dat gewoon, maar maak ik wel de afspraak om de dag erna even terug te bellen zodat dingen alsnog kunnen worden besproken, of ik vraag mijn man even te wachten tot na de koffie o.id. en nogmaals...als in mijn naaste kring de pleuris echt is uitgebroken, dan sta ik er...al is mijn hoofd nog zo vol. Ik heb tenslotte zelf voor dit werk gekozen...maar dat wil niet zeggen dat ik in mijn prive mijn grenzen ook niet mag aangeven.
Vergelijk het met handige harry de klusjesman die ook niet altijd zin zal hebben om afvoerputjes uit te baggeren bij kennissen of "effe" en lamp op te hangen bij de buurvrouw op vrijdagavond
Mensen die ik ken die in de hulpverlenende sector werken en echt klaar staan voor jan en alleman (ook buiten werktijd), die verwaarlozen hun eigen relaties schromelijk. Zal heus niet voor iedereen gelden, maar ik vind het juist erg opvallend dat ik geen enkele hulpverlener ken die klaar staat voor zijn relatie/gezin/familie, zoals zij klaar staan voor derden. Misschien net zoals de man die in 'n tuincentrum werkt die thuis geen zin meer heeft om iets aan de eigen tuin te doen?
Ben zelf hulpverlener en in het klein herken ik wel ietwat van jouw posting, ik zal het uitleggen:
Ik werk zelf bij een crisisdienst, dan tref je dus (vaak) mensen in hun allerdiepste wanhoop en kun je daar op een betrokken manier maar wel met professionele afstand veel betekenen. Na een dag en soms ook een nacht of weekend doorbuffelen heb ik het wel eens helemaal gehad met "gedoe". Dit betekent voor mij dat ik na zo'n dag/nacht/weekend wel eens wat meer in mezelf ben gekeerd om weer even op adem te komen en de dingen van mij af te schudden en een plekje te geven, dit vanwege de heftigheid die het beroep met zich meebrengt (denk aan ouders opvangen van wie hun kind zich heeft gesuicideerd, een gezin wat je op moet vangen nadat gebleken is dat hun kind seksueel is misbruikt etc..)
Ik ben dan niet altijd even alert op de verhalen die mijn man en omgeving te vertellen hebben en kan soms ook een beetje mat reageren op alledaagse probleempjes van mensen (zoals relaties die even in een dip zitten, mensen die wat minder geld te besteden hebben etc..) Maar dat wil niet zeggen dat ik niet voor mensen in mijn omgeving klaar sta als het moet, ik verzaak mijn taken als partner, vriendin, dochter etc...echt niet, ik ben alleen niet zo heel snel onder de indruk van dingen en reageer op bepaalde dingen rustig (wat door sommigen als afstandelijk wordt ervaren...ben hier ook meerdere malen op aangesproken en heb e.e.a. toen uitgelegd).
En voor clienten sta ik "klaar" tot op zekere hoogte, manipuleren en claimgedrag accepteer ik niet en ik bewaak zeer streng mijn grenzen.
Over dat voorbeeld van die tuinman die thuis zijn tuin verwaarloost moest ik wel even lachen...Ik wil ook wel eens iemand afwimpelen als ik een vol hoofd heb, maar na een avondje ontspanning en een beetje naar domme series kijken ben ik wel weer bijgetankt. Als ik in een telefoongesprek merk dat iemand dingen kwijt wil die ik "even" niet trek, dan zeg ik dat gewoon, maar maak ik wel de afspraak om de dag erna even terug te bellen zodat dingen alsnog kunnen worden besproken, of ik vraag mijn man even te wachten tot na de koffie o.id. en nogmaals...als in mijn naaste kring de pleuris echt is uitgebroken, dan sta ik er...al is mijn hoofd nog zo vol. Ik heb tenslotte zelf voor dit werk gekozen...maar dat wil niet zeggen dat ik in mijn prive mijn grenzen ook niet mag aangeven.
Vergelijk het met handige harry de klusjesman die ook niet altijd zin zal hebben om afvoerputjes uit te baggeren bij kennissen of "effe" en lamp op te hangen bij de buurvrouw op vrijdagavond
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
