Vriend heel groot liegbeest?

Hoi forummers,

Graag wil ik even ventileren. Ik ben 27 en woon inmiddels een aantal jaar samen met mijn vriend.

Een aantal keer eerder heb ik hem betrapt op leugens:
- M.b.t. blowen, zeggen dat hij het niet doet/gaat doen en hem vervolgens stiekem op het balkon zien staan. Als ik daarna vraag of hij gerookt heeft, niet toegeven tot ik hem confronteer met het feit dat ik hem net heb zien staan. Dit is een paar keer gebeurd.
- Een grote leugen. Ik kan hier qua inhoud niet teveel over uitweiden, maar zijn ouders hadden hem gevraagd iets te doen (en het was iets enigszins in de frauduleuze sfeer) en ik had gevraagd of hij het alsjeblieft niet wilde doen, omdat ik bang was dat het invloed zou hebben op mijn werk omdat we immers samenwonen. Hij had beloofd het echt niet te doen. Echter, ik heb een app op mijn telefoon waarmee ik foto's zie van de post die binnenkomt en wat bleek nu; het was wel gebeurd. Hij werd eerst heel boos, toen begon hij een soort acteren over dat zijn ouders het stiekem hadden gedaan, hij geen idee had hoe dit was gebeurd en de brief ging afwachten om zijn ouders mee te confronteren. Pas een dag later kwam de aap uit de mouw, na heel veel acteren verder zeg maar. Hij is toen een week bij z'n ouders verbleven en ik heb hem vergeven.

Nu is het volgende aan de hand. Hij heeft een onstabiele baan die redelijk op ontploffen staat (zaak kan wel eens failliet gaan) bovendien zijn de arbeidsvoorwaarden slecht. Met het oog op een toekomst (huis, kindjes) hebben we een studie besproken en is hij vol goede moed aan de slag gegaan. Het betreft een thuisstudie van de LOI, de PABO. Voor de PABO moet je sowieso drie toetsen maken (geschiedenis, natuur en techniek en aardrijkskunde). Hij is daarmee begonnen, om te kijken of het niveau iets voor hem was (geen vooropleiding). HIJ heeft alle drie de toetsen gehaald, met rond de 8! De 21+ toets na drie keer proberen helaas niet..

En dat is waarom hij met een verkorte HBO opleiding begonnen is. Dat is een opleiding van drie maanden die tevens toegang geeft tot de PABO. Top! Boeken waren binnen en hij had elke laatste vrijdag van de maand thuis een examen. Ik ging dan elders werken, zodat hij het huis voor zich alleen had om zich te concentreren. Hij heeft vorige twee maanden zijn toetsen gehaald!

Maar in aanloop naar de laatste toets kreeg ik opeens een raar onderbuikgevoel. Ik vond zijn laptop al wel een tijdje op dezelfde plek liggen, hij was leeg en ik kon nergens een oplader vinden. Toen bedacht ik me ook dat hij me nooit een foto heeft laten zien van de uitslag, of een andere e-mail o.i.d. toen ik eens goed ging zoeken op de website van de LOI, bleek de laatste toets te worden getentamineerd aan de hand van een 'inzendopgave', maar huh dat was vreemd.. ik zei dat tegen mijn vriend en hij zei 'oh ja, het zijn inderdaad open vragen!' Na de toets vroeg ik hem hoe het gegaan was en hij zei dat hij gevlamd had en waarschijnlijk in september met de echte PABO kan beginnen. Maandag zou hij de uitslag krijgen van het examen. Toen ik vroeg waarom hij nooit een foto maakt van de uitslag ofzo zei hij 'ja die uitslag verdwijnt heel snel van beeld' en toen ik zei dat staat toch in je account praatte hij eroverheen..

Toen ben ik gaan spitten, ik heb stiekem zijn inloggegevens van de LOI campus gevonden. Wat bleek nu; er was nog nooit ingelogd of iets aangeklikt. De status staat op 0%. Er staat geen 1 uitslag van een toets en als klap op de vuurpijl worden twee van de toetsen afgenomen op een externe locatie, waarvan 1 open vragen en 1 MC (volgens hem allebei thuisgemaakt en allebei MC vragen waarvan direct de uitslag). De laatste toets, van afgelopen vrijdag, werd getentamineerd middels een inzendopgave en een contactdag. Er stond niets over een tentamen met open vragen.

Ik heb hem vervolgens geconfronteerd en hij werd heel erg boos, dat ik dingen achter zijn rug om had gedaan. Hij pakte zijn laptop om mij het tegendeel te bewijzen, maar trok dat terug onder het mom van 'jij zit fout en je moet me maar gewoon vertrouwen'. Na zijn woede-aanval ging hij terug naar een andere tactiek; heel lief doen en zeggen dat het goed komt, hij echt niet liegt en hij maandag het tegendeel bewijzen. De volgende ochtend was hij weer heel erg kwaad en met deuren slaan etc.

Hij blijft tot nu volhouden dat het een fout is van de LOI, hoe hij hierover had kunnen liegen want hij wil immers in september starten met de opleiding etc.. hij gaat me echt morgen, als ze open zijn, het tegendeel bewijzen! En wat zal ik dan een spijt hebben.. hierdoor ga ik twijfelen aan mijn bevindingen, want hij is heel erg stellig dat hij echt niet gelogen heeft en er fouten zijn gemaakt door de LOI. Ik weet daardoor niet of ik op mezelf kan vertrouwen. Ik kan het me ook niet voorstellen! Wat schiet hij hiermee op? Het komt toch vroeg of laat uit? Ik snap hier helemaal niks van.

Overigens heb ik ook stiekem op zijn e-mail gekeken en vond daar ook geen uitslagen, brekingsbevestigingen van examens etc. Ik heb 1 boekingsbevestiging gevonden van de toets geschiedenis en daarna een e-mail dat deze automatisch geannuleerd was wegens het niet betalen van de toets. De toets zou zijn op 29 februari en hij heeft mij op 29 februari ook geappt dat hij een 8,5 had.. verder een e-mail met een betalingsherinnering van de opleiding; een achterstand van 800 euro. Maar dit zou ook een fout zijn volgens hem.

Ik wil morgen afwachten en ben heel erg benieuwd en kan mij eigenlijk niet voorstellen dat dit recht te praten valt, want er is niets van een contra-indicatie. Maar als het geen goed verhaal is, dan is het klaar. Dan vervolgens wordt het waarschijnlijk nog een heel intens gevecht over wie hier blijft wonen (we wonen vrije sector), maar goed dat is voor latere zorg..

Wat vinden jullie van dit verhaal?! Is er enige mogelijkheid dat er ergens fouten ingeslopen zijn, of liegt hij al een jaar tegen me over het maken en halen van toetsen?

Dank jullie!

Ik denk dat ik ook ongezonde hechtingsproblematiek heb. Nadat het met mijn eerste vriendje uitging voelde het letterlijk alsof ik dood ging, omdat ik mijn eigen leven had stopgezet. Dat heb ik nu niet meer gedaan; ik ben mijn eigen ding blijven doen. Dat levert me nu wel veel op, want ondanks dat ik me verdrietig voel en wel leegte voel, is het niet meer zo sterk als toen.

Desondanks had mijn rationaliteit al veel eerder moeten zeggen dat deze man no good is voor mij, maar ik heb me erg aan hem gehecht. Het was makkelijker om te denken ‘als ik dit vergeef of vergeet, kan ik mijn comfortabele leventje blijven leven en gewoon lekker knuffelen en samen oppervlakkig leven’. Het vreemde is, ik weet ook nu dat wat hij heeft gedaan heel erg is, maar ik moet mezelf er bewust steeds van blijven doordringen want ik heb de neiging om het te willen vergoedelijken of de makkelijke weg te kiezen. Ik ben nu voor het eerst eerlijk hierover naar mezelf toe.

Mijn vriendinnen stonden direct op de stoep en hebben me gesteund, morgen komen andere vriendinnen voor me koken. Ik heb mij met een vriend aangemeld om te gaan crossfitten, zodat ik met het thuiswerken erbij niet wegkwijn in zelfmedelijden en in een zwak moment die gast weer op de bank heb.

Wat een rollercoaster van emoties.. zware ups & downs, waarbij ik mij de ene dag heel sterk en rationeel voel en de andere dag het gevoel juist heel sterk is en ik allerlei irrationele gedachten krijg dat ik ‘m mis, hij zo lief voor me was, ook veel schuld heb aan allerlei dingen en nooit meer een ander ga vinden die zo gek op me is. Moet daarnaast niet aan het idee denken van hem en een ander.

Ik zit nu even bij m’n moeder want merk dat de omgeving van ‘ons’ huis ook niet bepaald meehielp. Ik werk ook fulltime thuis en dat maakt het ook zwaarder qua afleiding.

Veel gesprekken gevoerd en dat heeft wel geleid tot zelfinzicht want ik heb eigenlijk altijd wel vrij ongezonde, oppervlakkige relaties gehad, zonder weinig daten en iemand echt leren kennen, snel van 0 naar 100. Ik heb ook de neiging de ander ervan te moeten overtuigen dat ik leuk ben, in plaats van te beseffen dat ik juist voor mezelf moet bepalen of iemand echt leuk is. Je zou het niet zeggen als je me oppervlakkig kent, maar blijkbaar ben ik toch erg onzeker dat ik in dit soort relaties schiet.

Als ik dan mijn vriendinnen vertel over de relatie, besef ik me pas hoeveel ik gewoon intern ‘geblockt’ heb. In het begin van de relatie bijvoorbeeld hele hevige jaloezie, waarbij oa tegen me werd geschreeuwd op straat en tegen bushokjes aangeschopt en de politie kwam. Een kerstfeest van mijn toenmalige werk, waarbij hij mij voor schut heeft gezet door absurd jaloers te worden terwijl ik met een mannelijke collega stond te praten en ik huilend naar het toilet ben gelopen. Waarschijnlijk allemaal ook te relateren aan anabolengebruik, want bodybuilding (waar ik destijds dan niet van wist, maar goed he). De relaties van hem voor mij waren ook redelijk kort (een jaar) en heel toxisch met veel heftige ruzies.

Hij appt me ook nog, met lieve dingen steeds. En roept dat hij mij ‘de ruimte geeft’ en ‘we een goed rustig gesprek moeten hebben zonder verwijten’ en dat er een pakketje onderweg is.. maar ik houd mijn verstand erbij dat ik hier niet intrap.