Kinderen
alle pijlers
Enig kind
zaterdag 9 oktober 2021 om 17:01
Ouders die maar 1 kind hebben
Ervaren jullie dat je kind zich alleen voelt?
Of dat Je kind bijv vraagt waarom zij of hij geen zusje of broertje heeft?
Wij willen het misschien bij 1 kind houden.
Omdat we in een medische molen hebben gezeten en het lang heeft geduurd voordat de kinderwens werkelijkheid werd.
Ervaren jullie dat je kind zich alleen voelt?
Of dat Je kind bijv vraagt waarom zij of hij geen zusje of broertje heeft?
Wij willen het misschien bij 1 kind houden.
Omdat we in een medische molen hebben gezeten en het lang heeft geduurd voordat de kinderwens werkelijkheid werd.
dinsdag 12 oktober 2021 om 08:46
@Troeteltje: precies.
@Evelien2010: ik heb dezelfde reactie volgens mij al vaker voorbij zien komen (volgens mij ook in het '1 kind is genoeg'-topic). Je scheert alle enig kinderen lekker over één kam en doet idd net alsof het een schande is om bewust voor één kind te kiezen. En die opmerking over dat je kind dan geen neefjes of nichtjes zou hebben is natuurlijk je reinste onzin, dat zou alleen zo zijn als beide ouders enig kind zijn. Mijn ervaring is trouwens dat mijn vrienden (en die van mijn man) ook voor ons klaar staan bij zaken als verhuizingen en ziekte.
@Evelien2010: ik heb dezelfde reactie volgens mij al vaker voorbij zien komen (volgens mij ook in het '1 kind is genoeg'-topic). Je scheert alle enig kinderen lekker over één kam en doet idd net alsof het een schande is om bewust voor één kind te kiezen. En die opmerking over dat je kind dan geen neefjes of nichtjes zou hebben is natuurlijk je reinste onzin, dat zou alleen zo zijn als beide ouders enig kind zijn. Mijn ervaring is trouwens dat mijn vrienden (en die van mijn man) ook voor ons klaar staan bij zaken als verhuizingen en ziekte.
dinsdag 12 oktober 2021 om 08:52
Ttroeteltje schreef: ↑12-10-2021 05:56Ik lees juist niet alleen gemis en zorg in de reacties van anderen.
Ik lees vooral de diversiteit waarmee iedereen omgaat met het gegeven enig kind of juist onderdeel van een aantal kinderen te zijn.
Het verleden, het heden én de toekomst zijn voor iedereen zo anders en worden zo anders ervaren dat er geen voorspelling te maken is hoe een kind het enig kind zijn zal ervaren.
In deze bestaat dan ook geen raadgever die eenduidig zegt wel of niet doen.
De ouders en hun keuzes en wensen zijn in deze doorslagggevend. En dat is ook goed zo.
Hier kan ik mij alleen maar bij aansluiten. Het is lastig om te voorspellen hoe mijn kind dit nu ervaart of er straks op terugkijkt. Geldt ook als je wel broertjes en zusjes hebt: dat is niet per definitie een groot feest, integendeel. En daarbij maak ik ook de kanttekening dat mensen het vaak idealiseren om meerdere kinderen te hebben terwijl het in de praktijk misschien helemaal niet verantwoord of handig was/is. De zekerheid dat je kinderen gelukkig worden, blij zijn met hun leven heb je niet. Wat ik wel durf te stellen is dat dit niet afhangt van het aantal kinderen binnen een gezin. Ik doe mijn best als moeder en probeer haar liefde en andere kernwaarden te laten ervaren.
baggal wijzigde dit bericht op 12-10-2021 08:56
32.76% gewijzigd
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
dinsdag 12 oktober 2021 om 08:52
mijn ervaring: Ik heb trouwens 2 kinderen, een niet langer aanwezige broer en een aangetrouwde schoonzus.evelien2010 schreef: ↑11-10-2021 20:58Ik begrijp heel goed dat sommige mensen gewoon geen keus hebben. Vanwege leeftijd, medische problemen of een heftige bevalling. Of omdat het gewoon niet (meer) lukt. Of er geen partner (meer) is.
Ik heb een aantal vrienden/collega's die enig kind zijn. En geen van allen wilde dat zelf ook (op 1 na die wilde geen kinderen mede door zijn jeugd). We hebben het er wel eens over en wat ik hoor is vaak dat ze genoten van de rust en aandacht. Maar dat ze vaker moeite hadden met grote drukte, met onderbroken worden (thuis altijd volledige aandacht), met alle aandacht die op hun rust omdat er niet meer kinderen zijn (dus best druk ervaren). En dat je natuurlijk niet altijd vriendjes mee kunt nemen op uitstapjes. Of bijvoorbeeld de zomervakantie. Dan ben je volledig afhankelijk van het aanbod daar. Je wordt (zoals vriendin het ooit aangaf) gedwongen om sociaal te worden en blijven. Want vrienden kunnen zo weer verdwijnen uit je leven. Die band is losser zeg maar. Ze was niet zo sociaal dus voor haar was dat echt lastig om leuk en aardig te moeten zijn (want anders heb je niemand om mee te spelen). Dat gedrag heeft ze nog steeds. Net als nooit geleerd te hebben om ruzie te maken (en het op te lossen). Mijn collega kon ruzie of argumenten ook gewoon slecht inschatten. Die heeft dat echt moeten leren.
Maar wat ik vaker hoor is dat ze niet veel mensen hebben om op terug te vallen. Bij verjaardagen, geen nichtjes of neefjes voor hun eigen kinderen, geen hulp bij een verhuizing of ziekte.
En dat ze er echt alleen voorstaan bij ziekte van ouders.
Mijn kinderen hebben geen neefjes/nichtjes. Onze familiekring is heel klein. Maar mijn band met vrienden (ook vaak uit kleinere gezinnen trouwens) is veel beter
Mijn kinderen zijn met de kinderen van een bevriend-stel opgegroeid al was het familie
Je vindt er een weg in.
Ik weet, dat ik als mijn ouders echt hulp nodig gaan krijgen, ik het "alleen" moet doen. Maar ook, dat ik kan leunen op mijn neven en nichten, mijn tantes (jongere zussen) etc. En daarnaast op vriendinnen. Niet zo 100% als met zussen (denk ik), maar het zal vast goed komen
Je vindt echt een weg
dinsdag 12 oktober 2021 om 09:05
Niks. Er is geen goed of fout. Of je nu 1 of meer kinderen hebt, het kan allebei zijn voor- en nadelen hebben. Hoe dat wordt ervaren op de lange termijn hangt van zoveel andere zaken af, dat valt toch niet te voorspellen.
dinsdag 12 oktober 2021 om 09:14
https://www.knack.be/nieuws/factcheck/f ... 33373.html
Hier inclusief bronnen, geen verschillen de gezinssamenstelling heeft nauwelijks tot geen invloed. En vooroordelen zijn nog steeds hardnekkig. Dat is hier op het forum ook wel weer heel duidelijk merkbaar.
Een stabiele thuissituatie is wel heel bepalend voor het levensgeluk van kinderen en financiële factoren spelen ook een grote rol.
Ergo Mensen die de opvoeding van hun kinderen als zwaar ervaren en waarbij hun relatie niet meer heel stabiel is maken zich dus terecht zorgen. Lastig lijkt me dat, want als al die kinderen er eenmaal zijn kun je ze niet terugstoppen. Misschien wel heel menselijk om dan juist 1 kind gezinnen als ongewenst te zien, dan hoef je niet stil te staan bij je eigen situatie. Zeker wanneer die enig kinderen dan ook nog opgroeien in rijkdom met twee liefhebbende ouders die nog veel tijd en energie voor elkaar hun carrière en zelfontplooiingen hebben.
Hier inclusief bronnen, geen verschillen de gezinssamenstelling heeft nauwelijks tot geen invloed. En vooroordelen zijn nog steeds hardnekkig. Dat is hier op het forum ook wel weer heel duidelijk merkbaar.
Een stabiele thuissituatie is wel heel bepalend voor het levensgeluk van kinderen en financiële factoren spelen ook een grote rol.
Ergo Mensen die de opvoeding van hun kinderen als zwaar ervaren en waarbij hun relatie niet meer heel stabiel is maken zich dus terecht zorgen. Lastig lijkt me dat, want als al die kinderen er eenmaal zijn kun je ze niet terugstoppen. Misschien wel heel menselijk om dan juist 1 kind gezinnen als ongewenst te zien, dan hoef je niet stil te staan bij je eigen situatie. Zeker wanneer die enig kinderen dan ook nog opgroeien in rijkdom met twee liefhebbende ouders die nog veel tijd en energie voor elkaar hun carrière en zelfontplooiingen hebben.
dinsdag 12 oktober 2021 om 09:28
Je weet toch nooit hoe je kinderen hun jeugd ervaren. De één had meer broers en zussen gewild, de ander had liever opgegroeid als enigst kind. De één mist een broer of zus tijdens het mantelzorgen, de ander heeft ontzettende frustratie naar zijn broers of zussen toe tijdens het mantelzorgen omdat zij het laten afweten.
Je weet het niet, er zijn maar weinig kinderen die opgroeien in een ideale situatie die voor altijd ideaal blijft. Mijn kinderen hebben elkaar wat ik ontzettend fijn vind, maar zij groeien op zonder opa en oma zoals ik dat vroeger had als kind. Daar word ik ook weleens verdrietig van. En zij vinden dat ook weleens jammer. Het maakt hun leven verder niet minder leuk. Verdriet om dingen die er niet zijn mag er gewoon zijn, dat hoort bij het leven. En ik denk dat het ook in iedere gezinsconstructie voorkomt.
Je weet het niet, er zijn maar weinig kinderen die opgroeien in een ideale situatie die voor altijd ideaal blijft. Mijn kinderen hebben elkaar wat ik ontzettend fijn vind, maar zij groeien op zonder opa en oma zoals ik dat vroeger had als kind. Daar word ik ook weleens verdrietig van. En zij vinden dat ook weleens jammer. Het maakt hun leven verder niet minder leuk. Verdriet om dingen die er niet zijn mag er gewoon zijn, dat hoort bij het leven. En ik denk dat het ook in iedere gezinsconstructie voorkomt.
dinsdag 12 oktober 2021 om 09:41
Wij zijn 9 keer verhuisd. En al die keren hebben vrienden ons geholpen. Niet mijn zwagers en schoonzussen (man is er 1 van 5), niet mijn broer, maar onze vrienden.Isalinde schreef: ↑12-10-2021 08:46@Troeteltje: precies.
@Evelien2010: ik heb dezelfde reactie volgens mij al vaker voorbij zien komen (volgens mij ook in het '1 kind is genoeg'-topic). Je scheert alle enig kinderen lekker over één kam en doet idd net alsof het een schande is om bewust voor één kind te kiezen. En die opmerking over dat je kind dan geen neefjes of nichtjes zou hebben is natuurlijk je reinste onzin, dat zou alleen zo zijn als beide ouders enig kind zijn. Mijn ervaring is trouwens dat mijn vrienden (en die van mijn man) ook voor ons klaar staan bij zaken als verhuizingen en ziekte.
Ik heb een broer maar wie zorgt er alleen voor onze oude ouders? Ik.
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
dinsdag 12 oktober 2021 om 09:42
Inderdaad, JenBarber. Ik ben nu hoogzwanger van de 3e en er zit tussen ieder kind 2 jaar en 5 maanden, alsof we het exact zo uitgekiend hebben (wat dus niet zo is). De 2 al geboren kinderen zijn echt heel gek op elkaar, maar zitten nu ook regelmatig in elkaars vaarwater. Wat het zwaarst zal wegen in hoe ze er later op terugkijken laat zich niet voorspellen. Wij ondernemen wel bewust iedere week ook een uitje met ieder 1 kind apart zodat ze ook regelmatig exclusieve aandacht krijgen.
En man en ik komen beiden uit een gezin met 3 kinderen, hij als middelste kind en ik als oudste, en hij heeft er voor zijn gevoel altijd tussen gehangen. Broer en zus klikken onderling veel meer dan met hem, hij wilde daardoor in eerste instantie zelf geen 3 kinderen. Maar hoe je het ervaart ligt echt niet aan het aantal kinderen, maar ook gewoon aan hoe je gezin is.
En man en ik komen beiden uit een gezin met 3 kinderen, hij als middelste kind en ik als oudste, en hij heeft er voor zijn gevoel altijd tussen gehangen. Broer en zus klikken onderling veel meer dan met hem, hij wilde daardoor in eerste instantie zelf geen 3 kinderen. Maar hoe je het ervaart ligt echt niet aan het aantal kinderen, maar ook gewoon aan hoe je gezin is.
dinsdag 12 oktober 2021 om 09:47
Mooi gezegd dit.JenBarber schreef: ↑12-10-2021 09:28Je weet toch nooit hoe je kinderen hun jeugd ervaren. De één had meer broers en zussen gewild, de ander had liever opgegroeid als enigst kind. De één mist een broer of zus tijdens het mantelzorgen, de ander heeft ontzettende frustratie naar zijn broers of zussen toe tijdens het mantelzorgen omdat zij het laten afweten.
Je weet het niet, er zijn maar weinig kinderen die opgroeien in een ideale situatie die voor altijd ideaal blijft. Mijn kinderen hebben elkaar wat ik ontzettend fijn vind, maar zij groeien op zonder opa en oma zoals ik dat vroeger had als kind. Daar word ik ook weleens verdrietig van. En zij vinden dat ook weleens jammer. Het maakt hun leven verder niet minder leuk. Verdriet om dingen die er niet zijn mag er gewoon zijn, dat hoort bij het leven. En ik denk dat het ook in iedere gezinsconstructie voorkomt.
dinsdag 12 oktober 2021 om 12:14
Mijn dochter geeft aan geen last te hebben van het feit dat zij enig kind is. Zelf wil ze 1 of 3 kinderen. Ze weet niet waarom. Maar ach ze is 15 dat mag nog minstens 10 jaar wachten.
Ik ben opgegroeid met een broer. Hij is 4 jaar ouder. Wij hebben vroeger weinig aan elkaar gehad. Waren en zijn compleet verschillend. We zien elkaar met verjaardagen en feestdagen. Dat is gezellig en prima maar verder zien we elkaar niet. We babbelen in de familie app.. maar zullen nooit samen een uitje hebben. We verschillen gewoon teveel. En dat vinden we beiden ook prima. Mijn schoonzus is een lieverd maar ook heel anders en die zie ik ook alleen op dezelfde dagen. Geen ruzies geen gedoe maar gewoon te verschillend. Rondom onze ouders regelen we wel veel samen. Hij komt er meer want hij woont op 10 minuten fietsen en ik op 20 minuten autorijden.
Onze dochters ( beide hebben we 1 kind, zegt dat soms iets?
) kunnen het goed vinden. Vroeger veel gelogeerd en gespeeld maar nu 15 en 17 en zoeken het meer bij eigen vriendinnen. Verder nog wel een goede band. Ze hebben besloten om later samen te gaan wonen in het huis van mijn ouders als die overleden zijn 
.
Ik ben opgegroeid met een broer. Hij is 4 jaar ouder. Wij hebben vroeger weinig aan elkaar gehad. Waren en zijn compleet verschillend. We zien elkaar met verjaardagen en feestdagen. Dat is gezellig en prima maar verder zien we elkaar niet. We babbelen in de familie app.. maar zullen nooit samen een uitje hebben. We verschillen gewoon teveel. En dat vinden we beiden ook prima. Mijn schoonzus is een lieverd maar ook heel anders en die zie ik ook alleen op dezelfde dagen. Geen ruzies geen gedoe maar gewoon te verschillend. Rondom onze ouders regelen we wel veel samen. Hij komt er meer want hij woont op 10 minuten fietsen en ik op 20 minuten autorijden.
Onze dochters ( beide hebben we 1 kind, zegt dat soms iets?
) kunnen het goed vinden. Vroeger veel gelogeerd en gespeeld maar nu 15 en 17 en zoeken het meer bij eigen vriendinnen. Verder nog wel een goede band. Ze hebben besloten om later samen te gaan wonen in het huis van mijn ouders als die overleden zijn .
dinsdag 12 oktober 2021 om 19:35
Het enige voordeel wat ik kan bedenken is voor ouders zelf. Het is een stuk makkelijker omdat je veel meer tijd hebt voor je eigen leven en een carrière. En daardoor ook een hoger inkomen. Je hoeft natuurlijk ook niet meerdere malen door lastige fases (bevalling en zwangerschap kunnen een aanslag zijn op je leven). En 1 kind is natuurlijk stukken rustiger in huis wat energie scheelt.
Voor een kind zelf zie ik verder weinig voordelen.
Voor een kind zelf zie ik verder weinig voordelen.
dinsdag 12 oktober 2021 om 19:41
Waarschijnlijk gesproken door een ouder en niet door iemand die dit zelf heeft ervaren. Want ik geef aan diverse mensen te kennen die alleen zijn opgegroeid en die geven deze ervaringen dus wel aan. Ondanks leuke en betrokken ouders.
Ik zie in dit forum ook heel vaak dat ouders vervelende opmerkingen wegredeneren want "hij speelt genoeg met klasgenoten/buurtkinderen etc" alsof dat hetzelfde is als opgroeien met broers en zussen. En daarnaast hebben mensen met siblings ook vrienden. Het is en en. Terwijl iemand die geen siblings heeft volledig afhankelijk is van vrienden. Dat is echt wel wat anders.
dinsdag 12 oktober 2021 om 19:44
Ik heb het niet als verschrikkelijk ervaren hoor. Soms vond ik het wel jammer dat ik geen broer of zus had, maar ik was en ben er echt niet ongelukkig onder.
Als je ouders ziek worden sta je er inderdaad alleen voor, al is er ook geen garantie dat je daar niet mee te maken krijgt als je wel een broer of zus hebt.
Als je ouders ziek worden sta je er inderdaad alleen voor, al is er ook geen garantie dat je daar niet mee te maken krijgt als je wel een broer of zus hebt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 12 oktober 2021 om 19:45
En zo heb ik weer drie mensen zeer dichtbij die alledrie enig kind waren, dat heerlijk vonden en heel bewust zelf ook maar 1 kind hebben of in de toekomst willen.evelien2010 schreef: ↑12-10-2021 19:41Waarschijnlijk gesproken door een ouder en niet door iemand die dit zelf heeft ervaren. Want ik geef aan diverse mensen te kennen die alleen zijn opgegroeid en die geven deze ervaringen dus wel aan. Ondanks leuke en betrokken ouders.
Ik zie in dit forum ook heel vaak dat ouders vervelende opmerkingen wegredeneren want "hij speelt genoeg met klasgenoten/buurtkinderen etc" alsof dat hetzelfde is als opgroeien met broers en zussen. En daarnaast hebben mensen met siblings ook vrienden. Het is en en. Terwijl iemand die geen siblings heeft volledig afhankelijk is van vrienden. Dat is echt wel wat anders.
Zoveel mensen, zoveel ervaringen. Iedereens ervaring is valide maar het is dus inderdaad wél onzin om te doen alsof die ervaring universeel is.
dinsdag 12 oktober 2021 om 20:29
@Positivevibes: precies.
Ik heb het zelf (tot dusver) nooit erg gevonden om enig kind te zijn. En enig kinderen hebben (naast vrienden) natuurlijk ook gewoon nog familieleden. Ik denk dat het zowel voor- als nadelen heeft om enig kind te zijn maar zeker niet alleen nadelen (zoals evelien2010 zo stellig meent te moeten beweren).
Ik heb het zelf (tot dusver) nooit erg gevonden om enig kind te zijn. En enig kinderen hebben (naast vrienden) natuurlijk ook gewoon nog familieleden. Ik denk dat het zowel voor- als nadelen heeft om enig kind te zijn maar zeker niet alleen nadelen (zoals evelien2010 zo stellig meent te moeten beweren).
dinsdag 12 oktober 2021 om 21:02
Klinkt goed toch?evelien2010 schreef: ↑12-10-2021 19:35Het enige voordeel wat ik kan bedenken is voor ouders zelf. Het is een stuk makkelijker omdat je veel meer tijd hebt voor je eigen leven en een carrière. En daardoor ook een hoger inkomen. Je hoeft natuurlijk ook niet meerdere malen door lastige fases (bevalling en zwangerschap kunnen een aanslag zijn op je leven). En 1 kind is natuurlijk stukken rustiger in huis wat energie scheelt.
dinsdag 12 oktober 2021 om 21:08
Is het beter om afhankelijk te zijn van je broers en zussen, dan van vrienden? Waarom?evelien2010 schreef: ↑12-10-2021 19:41Waarschijnlijk gesproken door een ouder en niet door iemand die dit zelf heeft ervaren. Want ik geef aan diverse mensen te kennen die alleen zijn opgegroeid en die geven deze ervaringen dus wel aan. Ondanks leuke en betrokken ouders.
Ik zie in dit forum ook heel vaak dat ouders vervelende opmerkingen wegredeneren want "hij speelt genoeg met klasgenoten/buurtkinderen etc" alsof dat hetzelfde is als opgroeien met broers en zussen. En daarnaast hebben mensen met siblings ook vrienden. Het is en en. Terwijl iemand die geen siblings heeft volledig afhankelijk is van vrienden. Dat is echt wel wat anders.
Hoezo afhankelijk? Voor sociaal contact?
Je weet dat uit vele studies is gebleken dat het niks uitmaakt qua sociale ontwikkeling? Enig kind zijn of niet? Geen verschil, of hebben al die onderzoeken ongelijk volgens jou?
dinsdag 12 oktober 2021 om 21:13
Die vlieger gaat ook op voor ouders met meerdere kinderen. Alsof je dan enige garantie hebt dat ze ‘leuk’ met elkaar zijn of ‘later veel aan elkaar zullen hebben’.evelien2010 schreef: ↑12-10-2021 19:41Waarschijnlijk gesproken door een ouder en niet door iemand die dit zelf heeft ervaren. Want ik geef aan diverse mensen te kennen die alleen zijn opgegroeid en die geven deze ervaringen dus wel aan. Ondanks leuke en betrokken ouders.
Ik zie in dit forum ook heel vaak dat ouders vervelende opmerkingen wegredeneren want "hij speelt genoeg met klasgenoten/buurtkinderen etc" alsof dat hetzelfde is als opgroeien met broers en zussen. En daarnaast hebben mensen met siblings ook vrienden. Het is en en. Terwijl iemand die geen siblings heeft volledig afhankelijk is van vrienden. Dat is echt wel wat anders.
En het is dus niet standaard ‘en en’. Het is vaak ook ‘helaas’ of ‘dood voor mij’ of ‘nooit meer gezien na begrafenis laatste ouder’ of ‘heb er gewoon niets mee’. Voor dat ‘blissful siblinggevoel’ ben je als zus/broer van ook compleet afhankelijk van welke kaart in de vorm van een broer/zus je toe bedeeld is. Daar heeft helemaal niemand iets te kiezen in gehad.
woensdag 13 oktober 2021 om 08:19
Nou nogmaals dan: ik ben enig kind en mijn man ook. En wij kiezen heel bewust voor 1 kind.evelien2010 schreef: ↑12-10-2021 19:41Waarschijnlijk gesproken door een ouder en niet door iemand die dit zelf heeft ervaren. Want ik geef aan diverse mensen te kennen die alleen zijn opgegroeid en die geven deze ervaringen dus wel aan. Ondanks leuke en betrokken ouders.
Ik zie in dit forum ook heel vaak dat ouders vervelende opmerkingen wegredeneren want "hij speelt genoeg met klasgenoten/buurtkinderen etc" alsof dat hetzelfde is als opgroeien met broers en zussen. En daarnaast hebben mensen met siblings ook vrienden. Het is en en. Terwijl iemand die geen siblings heeft volledig afhankelijk is van vrienden. Dat is echt wel wat anders.
Ik ben oprecht heel blij geen broer of zus te hebben en ik snap niet waarom er mensen zijn die dat niet willen geloven.
woensdag 13 oktober 2021 om 09:20
O ik geloof je zeker wel hoor en fijn dat jij het zo ervaren hebt.
Ik lees hier veel reacties van ouders die zeggen " mijn kind vindt het prima zonder broers en zusjes", tja ..ik zei dat vroeger ook altijd met een grote glimlach omdat ik simpelweg mijn ouders niet wilde kwetsen, maar ik vond en vind het vreselijk.
En natuurlijk is het hebben van siblings niet zaligmakend, dat weet ook iedereen wel.
Een mening en gevoel is een persoonlijke ervaring het zegt niks over het grote geheel.
woensdag 13 oktober 2021 om 10:10
Nogmaals, je weet inderdaad nooit zeker of de kinderen later iets aan elkaar zullen hebben. Door te kiezen voor 1 kind weet je echter zeker dat je kind dat nooit zal krijgen. Ik vind dat argument dus niet zo sterk.lemoos2 schreef: ↑12-10-2021 21:13Die vlieger gaat ook op voor ouders met meerdere kinderen. Alsof je dan enige garantie hebt dat ze ‘leuk’ met elkaar zijn of ‘later veel aan elkaar zullen hebben’.
En het is dus niet standaard ‘en en’. Het is vaak ook ‘helaas’ of ‘dood voor mij’ of ‘nooit meer gezien na begrafenis laatste ouder’ of ‘heb er gewoon niets mee’. Voor dat ‘blissful siblinggevoel’ ben je als zus/broer van ook compleet afhankelijk van welke kaart in de vorm van een broer/zus je toe bedeeld is. Daar heeft helemaal niemand iets te kiezen in gehad.
