Kinderen
alle pijlers
Enig kind
zaterdag 9 oktober 2021 om 17:01
Ouders die maar 1 kind hebben
Ervaren jullie dat je kind zich alleen voelt?
Of dat Je kind bijv vraagt waarom zij of hij geen zusje of broertje heeft?
Wij willen het misschien bij 1 kind houden.
Omdat we in een medische molen hebben gezeten en het lang heeft geduurd voordat de kinderwens werkelijkheid werd.
Ervaren jullie dat je kind zich alleen voelt?
Of dat Je kind bijv vraagt waarom zij of hij geen zusje of broertje heeft?
Wij willen het misschien bij 1 kind houden.
Omdat we in een medische molen hebben gezeten en het lang heeft geduurd voordat de kinderwens werkelijkheid werd.
woensdag 13 oktober 2021 om 10:23
Ik persoonlijk heb geen argumenten van een ander nodig. Mijn eigen argumenten zijn doorslaggevend, voor mij/ons.
Partner en ik denken er op dezelfde manier over, dat maakt het gemakkelijker dan wanneer van twee partners er een niet wil en de ander wel realiseer ik mij. Dan ga je aan de slag met argumenten. Hoewel….ik zelf denk dat een kind een keuze is waar beiden voor de volle 100% achter moeten staan. Wanneer er 1 is die dat niet doet moet je er niet aan beginnen. En daar ben ik wel echt heel resoluut in. Of dat nou een eerste, een tweede of een 10e kind betreft.
Partner en ik denken er op dezelfde manier over, dat maakt het gemakkelijker dan wanneer van twee partners er een niet wil en de ander wel realiseer ik mij. Dan ga je aan de slag met argumenten. Hoewel….ik zelf denk dat een kind een keuze is waar beiden voor de volle 100% achter moeten staan. Wanneer er 1 is die dat niet doet moet je er niet aan beginnen. En daar ben ik wel echt heel resoluut in. Of dat nou een eerste, een tweede of een 10e kind betreft.
woensdag 13 oktober 2021 om 10:40
Het ligt toch echt aan jou dat je dat niet kan bedenken. Meer tijd en meer geld zijn voor een kind ook een voordeel. Buiten dat is minder ruzie ook fijn, en zo zijn er nog wel een aantal dingen te bedenken. Elk voordeel heb z'n nadeel zeg maarevelien2010 schreef: ↑12-10-2021 19:35Het enige voordeel wat ik kan bedenken is voor ouders zelf. Het is een stuk makkelijker omdat je veel meer tijd hebt voor je eigen leven en een carrière. En daardoor ook een hoger inkomen. Je hoeft natuurlijk ook niet meerdere malen door lastige fases (bevalling en zwangerschap kunnen een aanslag zijn op je leven). En 1 kind is natuurlijk stukken rustiger in huis wat energie scheelt.
Voor een kind zelf zie ik verder weinig voordelen.
Ik vind zelf de 4 kind gezinnen die ik ken echt heel leuk. Maar ik moet er zelf echt niet aan denken, past niet bij mij. Of het nou 3, 2 of 1 kinderen zijn ze zijn allemaal wel eens vervelend of druk of heel erg lief. Soms ontzettend ongezellig en vaak hartstikke fijn. De ontwikkeling van het individuele kind wordt echter maar zeer beperkt door beïnvloed. Dat is wetenschappelijk meermaals bewezen tot men met het tegendeel komt is dat gewoon een feit. Dat een kind soms vragen heeft over zijn gezinssamenstelling lijkt me normaal. Ik ken een heel leuk gezin waarbij een van de kinderen vroeg of het jonge broertje niet gewoon terug kon naar het ziekenhuis want er was eigenlijk niet zoveel aan en ik ken 1 kind gezinnen waar het kind zo graag een zusje zou willen. Je kan zelf je kind uitleggen waarom jij bepaalde keuzes gemaakt hebt. En door ze weerbaarheid zelf liefde en zelfvertrouwen te geven leren ze ook wel dealen met de ongenuanceerde ongefundeerde onzin meningen van bijvoorbeeld Evelien.
Het probleem is hier Evelien dat jij op een vraag antwoord waar jij eigenlijk helemaal geen verstand van hebt en waarbij je ook nog eens geen voorstelling kan maken. Het is een beetje alsof je in een topic van iemand met een nare ziekte die vraagt om tips bij de misselijkheid van de behandeling roept dat jij eigenlijk nooit ziek bent omdat je elke dag heel bewust het hupeldepup supplement neemt en super goeie genen hebt. Totaal on (aan)gepast raar gedrag.
woensdag 13 oktober 2021 om 10:40
Het ligt toch echt aan jou dat je dat niet kan bedenken. Meer tijd en meer geld zijn voor een kind ook een voordeel. Buiten dat is minder ruzie ook fijn, en zo zijn er nog wel een aantal dingen te bedenken. Elk voordeel heb z'n nadeel zeg maarevelien2010 schreef: ↑12-10-2021 19:35Het enige voordeel wat ik kan bedenken is voor ouders zelf. Het is een stuk makkelijker omdat je veel meer tijd hebt voor je eigen leven en een carrière. En daardoor ook een hoger inkomen. Je hoeft natuurlijk ook niet meerdere malen door lastige fases (bevalling en zwangerschap kunnen een aanslag zijn op je leven). En 1 kind is natuurlijk stukken rustiger in huis wat energie scheelt.
Voor een kind zelf zie ik verder weinig voordelen.
Ik vind zelf de 4 kind gezinnen die ik ken echt heel leuk. Maar ik moet er zelf echt niet aan denken, past niet bij mij. Of het nou 3, 2 of 1 kinderen zijn ze zijn allemaal wel eens vervelend of druk of heel erg lief. Soms ontzettend ongezellig en vaak hartstikke fijn. De ontwikkeling van het individuele kind wordt echter maar zeer beperkt door beïnvloed. Dat is wetenschappelijk meermaals bewezen tot men met het tegendeel komt is dat gewoon een feit. Dat een kind soms vragen heeft over zijn gezinssamenstelling lijkt me normaal. Ik ken een heel leuk gezin waarbij een van de kinderen vroeg of het jonge broertje niet gewoon terug kon naar het ziekenhuis want er was eigenlijk niet zoveel aan en ik ken 1 kind gezinnen waar het kind zo graag een zusje zou willen. Je kan zelf je kind uitleggen waarom jij bepaalde keuzes gemaakt hebt. En door ze weerbaarheid zelf liefde en zelfvertrouwen te geven leren ze ook wel dealen met de ongenuanceerde ongefundeerde onzin meningen van bijvoorbeeld Evelien.
Het probleem is hier Evelien dat jij op een vraag antwoord waar jij eigenlijk helemaal geen verstand van hebt en waarbij je ook nog eens geen voorstelling kan maken. Het is een beetje alsof je in een topic van iemand met een nare ziekte die vraagt om tips bij de misselijkheid van de behandeling roept dat jij eigenlijk nooit ziek bent omdat je elke dag heel bewust het hupeldepup supplement neemt en super goeie genen hebt. Totaal on (aan)gepast raar gedrag.
woensdag 13 oktober 2021 om 11:30
Mijn moeder zei altijd dat het makkelijk was dat mijn broer en ik ook met elkaar konden spelen zodat zij soms letterlijk geen kind aan ons had, terwijl je een kind soms actief moet vermaken. Kost ook energie… ‘t Is maar net hoe je het bekijkt dus…evelien2010 schreef: ↑12-10-2021 19:35Het enige voordeel wat ik kan bedenken is voor ouders zelf. Het is een stuk makkelijker omdat je veel meer tijd hebt voor je eigen leven en een carrière. En daardoor ook een hoger inkomen. Je hoeft natuurlijk ook niet meerdere malen door lastige fases (bevalling en zwangerschap kunnen een aanslag zijn op je leven). En 1 kind is natuurlijk stukken rustiger in huis wat energie scheelt.
Voor een kind zelf zie ik verder weinig voordelen.
En over geld gesproken: om überhaupt een kind te maken waren wij ongeveer £20K kwijt en £12K per jaar aan de nursery. Weet je wat pas echt goedkoop is: geen kinderen…
Hoewel zowel mijn man als ik onafhankelijk van elkaar “six figures” binnenharken, is geld/inkomen of energie of carrière of nog een keer zwanger zijn nou nooit een overweging geweest om wel of geen tweede te maken, integendeel.
Ik krijg heel erg het gevoel dat jij de ouders van de een kind gezinnen bewust een schuld- of slecht gevoel wil aanpraten in dit topic en dat jij voorts meent “de wijsheid” over een kind gezinnen in pacht te hebben, omdat je toevallig een paar mensen kent die het enig kind zijn als onprettig hebben ervaren.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 13 oktober 2021 om 11:37
Dat gevoel kreeg ik ook. Even lekker schoppen.Baggal schreef: ↑13-10-2021 11:30Ik krijg heel erg het gevoel dat jij de ouders van de een kind gezinnen bewust een schuld- of slecht gevoel wil aanpraten in dit topic en dat jij voorts meent “de wijsheid” over een kind gezinnen in pacht te hebben, omdat je toevallig een paar mensen kent die het enig kind zijn als onprettig hebben ervaren.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 13 oktober 2021 om 11:55
Yep…
Ik ken overigens ook twee gezinnen waarbij men “spijt” heeft van de tweede. Niet omdat er van de tweede niet gehouden wordt, integendeel, maar omdat het op allerlei vlakken zwaar is gebleken.
De dochter van mijn man is zo’n voorbeeld. Die heeft een (tweede) kind met CCAM. Ze zijn destijds verhuisd om meer ruimte te hebben voor de gezinsuitbreiding (huis is nog steeds gedeeltelijk een bouwval). Ze heeft destijds meer dan een jaar zwangerschapsverlof opgenomen en toen zij weer langzaam aan de slag wilde, zaten we midden in de covid pandemie. Als zelfstandige had zij geen recht op furlough - alleen wat universal credit. Haar man zit in de muziek industrie en ook zijn inkomen viel compleet weg. Zij heeft inmiddels werk (hij zit nog thuis in afwachting van muziek evenementen) en het huidige inkomen is niet voldoende voor de nursery… en ze staan beiden onder nogal wat druk - ook financieel, naast de gezondheidszorgen voor de jongste en naast de slapeloze nachten om de stress. Een beetje een doom en gloom verhaal, maar wel de realiteit. De oudste heeft natuurlijk wel een broertje en voldoen daarmee aan een bepaalde norm, maar of ze als gezin onder de streep gelukkiger zijn betwijfel ik. Sterker nog, ik hoor net iets te vaak dat ze terug verlangt naar haar “oude” leven vlakbij Londen en vlakbij de familie met maar een kind. Dus hoewel een tweede, hebben ze minder geld, veel meer stress en ruzie. Of dat nou zo ideaal is (ook voor de eerstgeborene)?!
Andere voorbeeld is een vriendin die na 4,5 jaar toch besloot er voor te gaan. Leeftijdsverschil tussen de kinderen is behoorlijk groot en ze geeft af en toe aan dat ze toch echt vergeten was hoe zwaar de eerste periode was met een kind - zeg maar tot 2/3 jaar en op dit momenten hebben de kinderen weinig aan elkaar en de eerstgeborene is jaloers. Zorgt voor een hoop tumult - happy days…
Op basis van van deze praktijk voorbeelden zeg ik niet dat het hebben van een tweede per definitie een slecht plan is, want dat is het niet, maar dat het soms ook anders kan uitpakken. Ik vond wat dat betreft de post van Patatje15 zo ontzettend mooi van een paar dagen terug. Een ieder doet waar hij/zij zich goed bij voelt en hem/haar het beste lijkt gegeven de omstandigheden. Maar om dan maar lukraak te roepen dat het sneu is voor enig kinderen?! En wij, een kind ouder(s) ons enige kind te kort doen?
Uit onderzoek is gebleken dat enig kinderen echt niet zielig zijn. Er zijn genoeg bronnen door anderen aangehaald, dus ja… wat wil je nou Evelien?
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 13 oktober 2021 om 12:23
Ja precies. En dat is gewoon, op zijn zachtst gezegd, onaardig.Baggal schreef: ↑13-10-2021 11:30
Ik krijg heel erg het gevoel dat jij de ouders van de een kind gezinnen bewust een schuld- of slecht gevoel wil aanpraten in dit topic en dat jij voorts meent “de wijsheid” over een kind gezinnen in pacht te hebben, omdat je toevallig een paar mensen kent die het enig kind zijn als onprettig hebben ervaren.
woensdag 13 oktober 2021 om 13:20
Nouja, ik zou er eigenlijk niet in op moeten gaan met mijn persoonlijkheid was ik denk ik gelukkiger geweest als enig kind. Mijn broer en ik hadden echt niks aan elkaar. Nou is er niks mis met elkaar accepteren en tolereren, maar het had in mijn jeugd uren en bakken energie aan ruzies en vechten gescheeld. We hadden gewoon oprecht niks aan elkaar, nu is de band prima maar ik zou er geen seconde rouwig om geweest zijn als ik alleen was, ben nog steeds redelijk op mezelf en er zijn genoeg mensen die een vergelijkbare persoonlijkheid hebben. Meer dan 1 broer of zus zou ik dan echt verschrikkelijk gevonden heb, ik trek drukte niet.
woensdag 13 oktober 2021 om 13:41
Ik vind die hele opsomming aan argumenten van Evelien en anderen niet zo sterk. Het hangt allemaal aaneen van ‘mogelijk’, ‘misschien’ en ‘hopelijk’. Want garanties krijgt niemand. Echt niemand.Florientjes schreef: ↑13-10-2021 10:10Nogmaals, je weet inderdaad nooit zeker of de kinderen later iets aan elkaar zullen hebben. Door te kiezen voor 1 kind weet je echter zeker dat je kind dat nooit zal krijgen. Ik vind dat argument dus niet zo sterk.
Feiten zijn bekend: enig kinderen zijn niet minder gelukkig dan kinderen uit andere gezinssamenstellingen. Om op basis van de eigen ‘hopelijk’, ‘misschien’ en ‘mogelijk’ anderen de maat te nemen zou best lachwekkend en arrogant zijn als het niet bovenal onbeschoft en dom zou zijn.
In mijn ogen is de enige juiste motivatie voor een tweede kind: dat tweede kind net zo vurig wensen als de eerste. En dat ook voor eventueel volgende kinderen. En dat is dan ook nog enkel van toepassing op mensen die daarin wat te kiezen hebben want dat is lang niet iedereen gegeven.
woensdag 13 oktober 2021 om 13:57
Ik ben de oudste van vier, aan de ene kant vind ik dit leuk, ga vanavond met mijn zus uit eten en met mijn jongste broer (we schelen tien jaar) heb ik echt wel een speciale band.
De andere kant is dat mijn broer onder mij nogal de aandacht vraagt. Over hem maken we ons de meeste zorgen. Dat is ook altijd zo geweest.
Daarbij waren vier kinderen voor mijn ouders teveel, maar ja, zo hoorde dat in de gereformeerde wereld. Ook nu we volwassen zijn, merken we nog steeds dat onze ouders het niet kunnen bijhouden.
Dus de gezinsdynamiek was niet bepaald optimaal, juist door het aantal kinderen.
Nu denk ik dat dat zeker een rol heeft gespeeld bij mij om het bij één kind te laten (ben erg graag op mezelf evenals mijn man). En dat mijn zus bewust kindvrij is gebleven.
Daarom is het ook zo verschrikkelijk persoonlijk wat je kiest, wat het beste bij je past en dus ook het beste is voor je kind(eren).
De andere kant is dat mijn broer onder mij nogal de aandacht vraagt. Over hem maken we ons de meeste zorgen. Dat is ook altijd zo geweest.
Daarbij waren vier kinderen voor mijn ouders teveel, maar ja, zo hoorde dat in de gereformeerde wereld. Ook nu we volwassen zijn, merken we nog steeds dat onze ouders het niet kunnen bijhouden.
Dus de gezinsdynamiek was niet bepaald optimaal, juist door het aantal kinderen.
Nu denk ik dat dat zeker een rol heeft gespeeld bij mij om het bij één kind te laten (ben erg graag op mezelf evenals mijn man). En dat mijn zus bewust kindvrij is gebleven.
Daarom is het ook zo verschrikkelijk persoonlijk wat je kiest, wat het beste bij je past en dus ook het beste is voor je kind(eren).
woensdag 13 oktober 2021 om 14:14
De topic starter stelt de vraag of mensen die 1 kind hebben ervaren of hun kind eenzaam is.
Eenzaam zijn is een term die vooral bij jonge kinderen best moeilijk uit te leggen is en te ervaren kan zijn. Want wat is eenzaam, ook mensen / kinderen met een druk sociaal leven kunnen zich eenzaam voelen.
Een kind zonder siblings hoeft zeker niet eenzaam te zijn of minder gelukkig, onderzoeken wijzen dat ook uit. Iedereen moet dat zelf bepalen, anderen hebben daar niks van te vinden.
Soms kom ik wel situaties tegen die ik erg dubbel vindt;
Wij hebben vrienden die heel bewust voor 1 kind gekozen hebben en voortdurend benadrukken dat hun kind geen broertje of zusje wil en zich prima vermaakt, zeker niet eenzaam is etc. Wij beginnen daar nooit over maar blijkbaar moet hun keuze telkens benadrukt worden door henzelf. Maar vervolgens om de haveklap vragen aan de andere gezinnen in de vriendenkring die meer kinderen hebben of hun kind kan komen spelen/ logeren/ mee mag op vakantie / mee mag op uitjes etc. Met als argument dat het anders zo zielig is als ze alleen is op woemiddag/ weekend/ vakantie.
Natuurlijk mag ze best komen spelen of een keer komen logeren maar ik voel me daar niet verplicht toe om dat elke woe mi/schoolvakantie te doen. Dat hun kind geregeld alleen is, is een gevolg van hun eigen keuze.
Eenzaam zijn is een term die vooral bij jonge kinderen best moeilijk uit te leggen is en te ervaren kan zijn. Want wat is eenzaam, ook mensen / kinderen met een druk sociaal leven kunnen zich eenzaam voelen.
Een kind zonder siblings hoeft zeker niet eenzaam te zijn of minder gelukkig, onderzoeken wijzen dat ook uit. Iedereen moet dat zelf bepalen, anderen hebben daar niks van te vinden.
Soms kom ik wel situaties tegen die ik erg dubbel vindt;
Wij hebben vrienden die heel bewust voor 1 kind gekozen hebben en voortdurend benadrukken dat hun kind geen broertje of zusje wil en zich prima vermaakt, zeker niet eenzaam is etc. Wij beginnen daar nooit over maar blijkbaar moet hun keuze telkens benadrukt worden door henzelf. Maar vervolgens om de haveklap vragen aan de andere gezinnen in de vriendenkring die meer kinderen hebben of hun kind kan komen spelen/ logeren/ mee mag op vakantie / mee mag op uitjes etc. Met als argument dat het anders zo zielig is als ze alleen is op woemiddag/ weekend/ vakantie.
Natuurlijk mag ze best komen spelen of een keer komen logeren maar ik voel me daar niet verplicht toe om dat elke woe mi/schoolvakantie te doen. Dat hun kind geregeld alleen is, is een gevolg van hun eigen keuze.
woensdag 13 oktober 2021 om 14:16
Nou dat.lemoos2 schreef: ↑13-10-2021 13:41
In mijn ogen is de enige juiste motivatie voor een tweede kind: dat tweede kind net zo vurig wensen als de eerste. En dat ook voor eventueel volgende kinderen. En dat is dan ook nog enkel van toepassing op mensen die daarin wat te kiezen hebben want dat is lang niet iedereen gegeven.
Al heb je nu natuurlijk een nog beter argument 'Ja lieverd, eigenlijk wilden we geen tweede kind, maar op het Viva forum was er een forummer die aangaf dat het echt geen enkel voordeel heeft voor het kind om als enig kind op te groeien. Dus ja, toen dachten je vader en ik nou hup dan maar, je wil toch niet bekend staan als de ouder die alleen aan zijn/haar eigen gerief denkt'. Dus ja schatje, het was een moetje, maar weet je, al met al had het toch veel slechter kunnen uitvallen? Stel je voor dat je alleen was gebleven, de horror!'
Natuurlijk enorm gechargeerd, maar echt, ik word al kriegel van het gezeur over al die nadelen van 1 kind, laat staan de vrouwen hier die zelf enig kind zijn of een eing kind hebben. Kom op zeg. Laat ieder lekker zelf zijn/haar keuze maken, als het al een keuze is. Wat heb je er in vredesnaam aan om mensen proberen te overtuigen van iets waar ze toch niet in geloven/niet voelen/niet waar is?
woensdag 13 oktober 2021 om 14:31
Nou dit. Helemaal eens!lemoos2 schreef: ↑13-10-2021 13:41
In mijn ogen is de enige juiste motivatie voor een tweede kind: dat tweede kind net zo vurig wensen als de eerste. En dat ook voor eventueel volgende kinderen. En dat is dan ook nog enkel van toepassing op mensen die daarin wat te kiezen hebben want dat is lang niet iedereen gegeven.
En zelfs al heb je wat te kiezen (wij hadden ervoor kunnen kiezen onze laatste cryo in te zetten of om verdere ICSI behandelingen te ondergaan in de hoop dat dit zou lukken), dan nog maak je daarin een afweging en bepaal je wat je als ouder(s) het beste vindt - voor je partner, voor jezelf, voor je reeds bestaande kind. En ik denk oprecht dat onze huidige gezinssamenstelling het beste bij ons past.
Voor ons sloeg de weegschaal destijds door naar geen verdere behandelingen en dankbaar zijn voor wat wij hebben. En ik wil oprecht nu ook geen tweede meer. Echter, wanneer mensen ala Evelien, Jonesbro and the like, beginnen te zuigen dat ik mijn kind te kort doe (want daar komt het in feite op neer) dan voel ik al snel dat mijn moederschap en de invulling die ik daaraan geef bekritiseerd wordt. Niet echt aangenaam.
Ik geef mijn kind een stabiele thuissituatie en -ik hoop- een heleboel liefde. Ik gun haar de wereld - maar geen broertje/zusje ten koste van alles…
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 13 oktober 2021 om 14:32
Chantilly21_2 schreef: ↑13-10-2021 14:16Nou dat.
Al heb je nu natuurlijk een nog beter argument 'Ja lieverd, eigenlijk wilden we geen tweede kind, maar op het Viva forum was er een forummer die aangaf dat het echt geen enkel voordeel heeft voor het kind om als enig kind op te groeien. Dus ja, toen dachten je vader en ik nou hup dan maar, je wil toch niet bekend staan als de ouder die alleen aan zijn/haar eigen gerief denkt'. Dus ja schatje, het was een moetje, maar weet je, al met al had het toch veel slechter kunnen uitvallen? Stel je voor dat je alleen was gebleven, de horror!'
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 13 oktober 2021 om 16:42
Ik denk dat er een enorm verschil zit tussen geen kinderen meer kunnen krijgen door medische of sociale redenen. Dat begrijpen mensen vaak volkomen. Vaak is er ook gewoon geen keuze. Er bewust voor kiezen is wat anders. En juist ouders die er bewust voor kiezen zien daarin (logisch) ook geen enkel nadeel. Want vanuit een ouder is die er ook (bijna) niet. Voor een kind kan dat totaal anders zijn. Dat zie ik hier in de reacties (van mensen die alleen zijn opgegroeid en dit eerlijk durven toegeven) en dat merk ik ook in mijn omgeving. Kinderen zijn loyaal en zullen echt niet tegen hun ouders zeggen dat ze het niet leuk vinden (of erger).
Ook zie ik hier heel vaak reacties van mensen die totaal niets hebben met hun siblings. Terwijl ik denk dat zoiets voor veel mensen gelukkig niet de realiteit is. Zeker niet een sibling die volledig uit je leven verdwijnt. Dat zal bij vrienden makkelijker kunnen gebeuren. Een sibling geeft je de kans op een levenslange familieband met alles wat daarbij komt. Geen garantie. Maar door alleen te blijven is die band er nooit. En ben je altijd afhankelijk van vrienden. Of (zoals iemand hier beschrijft) moeten jij of je ouders altijd op zoek naar vrienden om mee te gaan omdat je anders alleen bent.
Ook zie ik hier heel vaak reacties van mensen die totaal niets hebben met hun siblings. Terwijl ik denk dat zoiets voor veel mensen gelukkig niet de realiteit is. Zeker niet een sibling die volledig uit je leven verdwijnt. Dat zal bij vrienden makkelijker kunnen gebeuren. Een sibling geeft je de kans op een levenslange familieband met alles wat daarbij komt. Geen garantie. Maar door alleen te blijven is die band er nooit. En ben je altijd afhankelijk van vrienden. Of (zoals iemand hier beschrijft) moeten jij of je ouders altijd op zoek naar vrienden om mee te gaan omdat je anders alleen bent.
woensdag 13 oktober 2021 om 17:13
Je blijft persisteren Evelien en je valt in herhaling. Ter voorkoming van misverstanden: los van de medische molen wil ik geen tweede (meer). Zonder medische molen was het misschien anders gelopen, maar als ik vanavond seks heb met mijn man en daar een kind uit voortkomt dan zou blijdschap niet de eerste emotie zijn - ik wil oprecht niet meer. Geloof dat jij je hier niets bij kan voorstellen, maar dat is dan JOUW probleem.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 13 oktober 2021 om 17:18
Hoe groot is die plaat van jou eigenlijk?evelien2010 schreef: ↑13-10-2021 16:42Ik denk dat er een enorm verschil zit tussen geen kinderen meer kunnen krijgen door medische of sociale redenen. Dat begrijpen mensen vaak volkomen. Vaak is er ook gewoon geen keuze. Er bewust voor kiezen is wat anders. En juist ouders die er bewust voor kiezen zien daarin (logisch) ook geen enkel nadeel. Want vanuit een ouder is die er ook (bijna) niet. Voor een kind kan dat totaal anders zijn. Dat zie ik hier in de reacties (van mensen die alleen zijn opgegroeid en dit eerlijk durven toegeven) en dat merk ik ook in mijn omgeving. Kinderen zijn loyaal en zullen echt niet tegen hun ouders zeggen dat ze het niet leuk vinden (of erger).
Ook zie ik hier heel vaak reacties van mensen die totaal niets hebben met hun siblings. Terwijl ik denk dat zoiets voor veel mensen gelukkig niet de realiteit is. Zeker niet een sibling die volledig uit je leven verdwijnt. Dat zal bij vrienden makkelijker kunnen gebeuren. Een sibling geeft je de kans op een levenslange familieband met alles wat daarbij komt. Geen garantie. Maar door alleen te blijven is die band er nooit. En ben je altijd afhankelijk van vrienden. Of (zoals iemand hier beschrijft) moeten jij of je ouders altijd op zoek naar vrienden om mee te gaan omdat je anders alleen bent.
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
-Albert Einstein-
woensdag 13 oktober 2021 om 17:22
Dat is vals, net doen alsof mensen die niet aangeven dat ze er ongelukkig onder zijn niet eerlijk durven te zijn. Zo kan ik ook wel mijn gelijk halen. Gewoon alles wat niet in mijn straatje is afdoen als 'die durft niet eerlijk te zijn'.evelien2010 schreef: ↑13-10-2021 16:42Ik denk dat er een enorm verschil zit tussen geen kinderen meer kunnen krijgen door medische of sociale redenen. Dat begrijpen mensen vaak volkomen. Vaak is er ook gewoon geen keuze. Er bewust voor kiezen is wat anders. En juist ouders die er bewust voor kiezen zien daarin (logisch) ook geen enkel nadeel. Want vanuit een ouder is die er ook (bijna) niet. Voor een kind kan dat totaal anders zijn. Dat zie ik hier in de reacties (van mensen die alleen zijn opgegroeid en dit eerlijk durven toegeven) en dat merk ik ook in mijn omgeving. Kinderen zijn loyaal en zullen echt niet tegen hun ouders zeggen dat ze het niet leuk vinden (of erger).
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 13 oktober 2021 om 17:36
Tuurlijk was het vals. Maar dat was, vermoed ik, ook de insteek. Ik kan mij immers niet voorstellen dat als je er door diverse forummers op gewezen bent dat enig kinderen niet ongelukkig(er) zijn en je gedrag on(aan)gepast is, je het vervolgens passend vindt om de laatste post te plaatsen… Het respect is weer ver te zoeken.
Oh en ik heb “vrijaf” als voormalig IVF-er
Daarmee geeft ze aan dat ze zeker weet dat ik er ook altijd minimaal twee gewild zou hebben. Nou niets is minder waar: one and done 
en ik heb verder geen mening over mensen die wel meerdere kinderen hebben.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 13 oktober 2021 om 17:51
Heel netjes gezegd hoor!! Juist fijn om op een forum meerdere kanten van iets te horen. Het is ook in zijn algemeenheid bedoeld en niet als een aanval.evelien2010 schreef: ↑13-10-2021 16:42Ik denk dat er een enorm verschil zit tussen geen kinderen meer kunnen krijgen door medische of sociale redenen. Dat begrijpen mensen vaak volkomen. Vaak is er ook gewoon geen keuze. Er bewust voor kiezen is wat anders. En juist ouders die er bewust voor kiezen zien daarin (logisch) ook geen enkel nadeel. Want vanuit een ouder is die er ook (bijna) niet. Voor een kind kan dat totaal anders zijn. Dat zie ik hier in de reacties (van mensen die alleen zijn opgegroeid en dit eerlijk durven toegeven) en dat merk ik ook in mijn omgeving. Kinderen zijn loyaal en zullen echt niet tegen hun ouders zeggen dat ze het niet leuk vinden (of erger).
Ook zie ik hier heel vaak reacties van mensen die totaal niets hebben met hun siblings. Terwijl ik denk dat zoiets voor veel mensen gelukkig niet de realiteit is. Zeker niet een sibling die volledig uit je leven verdwijnt. Dat zal bij vrienden makkelijker kunnen gebeuren. Een sibling geeft je de kans op een levenslange familieband met alles wat daarbij komt. Geen garantie. Maar door alleen te blijven is die band er nooit. En ben je altijd afhankelijk van vrienden. Of (zoals iemand hier beschrijft) moeten jij of je ouders altijd op zoek naar vrienden om mee te gaan omdat je anders alleen bent.
Ik gaf bv aan dat ik het met feestdagen best lastig vindt. Er wordt dan heel makkelijk gezegd dat je feestdagen ook met vrienden kunt vieren maar dat werkt niet overal zo; in mijn vriendenkring viert iedereen feestdagen met hun familie en niet met vrienden. Dus ja...daar kan ik dan weer niet zoveel mee. Het lijkt voor sommigen zo'n makkelijke oplosding. Watvoor de een werkt, werkt voor de ander niet.
Zoals ik eerder aangaf in mijn omgeving verwachten mensen met 1 kind ook vaak dat de gezinnen met meerdere kinderen zoals wij voortdurend hun kind op sleeptouw meenemen. Want anders is het zo saai en eenzaam in de vakantie voor hun kind wordt er dan letterlijk gezegd, alsof we een animatieteam voor hun kind zijn.
Buurkind uit de straat is ook enig kind en vindt dat volgens zijn ouders "helemaal niet erg " maar staat ondertussen wel gemiddeld 5x per week hier voor de deur omdat hij het thuis zo saai vindt in zn uppie. Maar volgens zijn ouders....het is ook maar net wat je wilt zien.
Het belangrijkste vind ik..doe waar jij je goed bij voelt, jij moet het tenslotte doen of het nu om 1 kind of 10 kids gaat. Een ander kan het niet bepalen.
woensdag 13 oktober 2021 om 18:04
Hoe sneu is het als je zo vast zit in je eigen riedel. Wat nou Evelien als jouw kinderen maar 1 kind willen later? Ga je dat dan accepteren, of net zolang op ze inpraten dat ze hun mening veranderen? Of denk je dat met jouw opvoeding je kinderen sowieso meer dan 1 kind zullen wensen? Nog enger wordt het trouwens bij mensen die mensen met een bepaald beroep niet moeten, hoe moet het dan als jouw kind dat beroep gaat uitoefenen (of in die bepaalde auto wil rijden die jij verafschuwt). Ik heb echt zo vreselijk veel medelijden met kinderen die met zulke ouder opgroeien…
woensdag 13 oktober 2021 om 18:06
Maar je negeert handig genoeg even de mensen die zeggen heel blij te zijn om enig kind te zijn en dat bewust juist ook voor hun kind wensen.evelien2010 schreef: ↑13-10-2021 16:42Ik denk dat er een enorm verschil zit tussen geen kinderen meer kunnen krijgen door medische of sociale redenen. Dat begrijpen mensen vaak volkomen. Vaak is er ook gewoon geen keuze. Er bewust voor kiezen is wat anders. En juist ouders die er bewust voor kiezen zien daarin (logisch) ook geen enkel nadeel. Want vanuit een ouder is die er ook (bijna) niet. Voor een kind kan dat totaal anders zijn. Dat zie ik hier in de reacties (van mensen die alleen zijn opgegroeid en dit eerlijk durven toegeven) en dat merk ik ook in mijn omgeving. Kinderen zijn loyaal en zullen echt niet tegen hun ouders zeggen dat ze het niet leuk vinden (of erger).
Ook zie ik hier heel vaak reacties van mensen die totaal niets hebben met hun siblings. Terwijl ik denk dat zoiets voor veel mensen gelukkig niet de realiteit is. Zeker niet een sibling die volledig uit je leven verdwijnt. Dat zal bij vrienden makkelijker kunnen gebeuren. Een sibling geeft je de kans op een levenslange familieband met alles wat daarbij komt. Geen garantie. Maar door alleen te blijven is die band er nooit. En ben je altijd afhankelijk van vrienden. Of (zoals iemand hier beschrijft) moeten jij of je ouders altijd op zoek naar vrienden om mee te gaan omdat je anders alleen bent.
Echt, geef dan gewoon toe dat je graag anderen veroordeelt op basis van je eigen vooroordelen en stokpaardjes.
woensdag 13 oktober 2021 om 18:15
Ik wilde altijd drie of vier kinderen, ook (vooral) toen ik zwanger was. Ik was zo iemand die enig kinderen zielig vond: geen broers/zussen, later geen kleine neefjes/nichtjes... Helaas verliep het eerste jaar na de geboorte van onze zoon heel ongelukkig met o.a. veel complicaties, ziekenhuisopnames met nare gesprekken, postpartum depressie. Dit was zo naar dat we hebben besloten om dit risico niet nog een keer te lopen. De natuur heeft ons hierbij gesterkt in onze keuze want wij kunnen tgv ziekte ook geen kinderen meer krijgen op de natuurlijke weg. Gelukkig hebben we een ontzettend leuk kind van nu drie jaar.
Ik zie nu ook wel de voordelen in van één kind. Het is makkelijker met reizen en verhuizen, en onze footprint is een stuk kleiner.
Ik zie nu ook wel de voordelen in van één kind. Het is makkelijker met reizen en verhuizen, en onze footprint is een stuk kleiner.
woensdag 13 oktober 2021 om 18:45
Als het mij zou interesseren wat een wildvreemde er van vindt dan zou ik nog niet kunnen zeggen of ik vrijaf zou kunnen krijgen. Verstandelijk bekeken is het de meest verstandige keuze in onze situatie. Na drie miskramen had ik dat lot van 2 op de 1000 vrouwen die een postpartum psychose krijgen. Een jaar lang drama voordat de boel weer op de rit was. Mijn zoon wordt deze week 11 jaar en nog steeds kan ik niet anders dan janken als ik die video’s zie van zijn eerste jaar waarin ik als een uitgeteerde zombie figureer. Mijn man heeft daar ook een flinke klap van gekregen, een jaar lang twee personen die voor hun welzijn compleet van jou afhankelijk zijn naast vader worden, werken, huishouden runnen. Veel partners hadden dat niet getrokken zonder de sympathie te verspelen van ‘de buitenstaander’. Hij wel. Ik wil niet blijven hangen in dat eerste jaar en heb besloten op zoons 1e verjaardag er gewoon de komende jaren het beste van te maken naar eer en geweten.Baggal schreef: ↑13-10-2021 17:36Tuurlijk was het vals. Maar dat was, vermoed ik, ook de insteek. Ik kan mij immers niet voorstellen dat als je er door diverse forummers op gewezen bent dat enig kinderen niet ongelukkig(er) zijn en je gedrag on(aan)gepast is, je het vervolgens passend vindt om de laatste post te plaatsen… Het respect is weer ver te zoeken.
Oh en ik heb “vrijaf” als voormalig IVF-er :facepalm: Daarmee geeft ze aan dat ze zeker weet dat ik er ook altijd minimaal twee gewild zou hebben. Nou niets is minder waar: one and done
En natuurlijk hadden we wel, als we ècht, ècht zouden willen, met tig kunstgrepen een tweede kunnen produceren. Als ik maar lithium en andere shit negen maanden lang had geslikt, als ik maar naar die POP-poli was gegaan en als ik maar mijn hele netwerk had belast gevraagd om hulp. Als ik maar bereid was geweest om risico’s te nemen. Maar dat ben ik niet.
Dat is gewoon niet hoe ik het moederschap wil invullen. Dat is niet wat ik voor mijn nazaten wens. En juist omdat ik vrij rigide ben in die denkbeelden is het geen goed idee om de zekerheid die ik heb opgebouwd op het spel te zetten. Daar ben ik de persoon niet voor. De verantwoordelijkheid die ik voel naar mijn reeds bestaande kind is vele malen groter dan welke wens van man en mij dan ook. Beter een moeder op 85% van het volle vermogen dan eentje die niet zonder hulp kan functioneren voor mijn gevoel. En ik ken persoonlijk zo’n moeder van dichtbij. Gefigureerd in vakbladen voor zorgpersoneel als een ‘succesverhaal’. Ik vind dat geen succesverhaal, want als man en ik en andere schoonzus morgen besluiten niet meer te mantelzorgen dan zakt dat hele gezin weg in een moeras van hulpverleners. Dat is gewoon niet mijn keuze.
En zoon heeft het daarmee maar te doen, net zoals ik het er maar mee te doen had dat er twee ‘oepsies’ volgden na mij. Het gezin waarin je opgroeit is gewoon een gegeven waar je als kind geen enkele keuze in hebt. Je moet er maar op vertrouwen dat je ouders hebt die naar eer en geweten het best mogelijke proberen te doen. En dan heb je als kind al een hele luxe positie want dat is meer dan sommigen in hun hele leven hebben gekregen.
woensdag 13 oktober 2021 om 19:14
Met al jouw posts echt duizend procent eens Lemoos maar zeker dit stukje :
Er zijn echt enorm veel kinderen in de wereld waar je je druk om kan maken, om enorm veel grotere en belangrijkere redenen dan wel of geen enig kind zijn. Zó verschrikkelijk aanmatigend om daar moreel verheven over te doen.lemoos2 schreef: ↑13-10-2021 18:45Het gezin waarin je opgroeit is gewoon een gegeven waar je als kind geen enkele keuze in hebt. Je moet er maar op vertrouwen dat je ouders hebt die naar eer en geweten het best mogelijke proberen te doen. En dan heb je als kind al een hele luxe positie want dat is meer dan sommigen in hun hele leven hebben gekregen.
