Relaties
alle pijlers
Weekendje weg afzeggen i.v.m. ziek, bang voor reactie moeder
woensdag 24 juni 2009 om 11:40
Hoi allemaal,
Aankomend weekend hebben mijn vriend en ik en m’n moeder een weekendje weg gepland staan. Nu is de relatie met m’n moeder nogal moeilijk (zoals sommige van jullie wel weten), kort gezegd komt het er op neer dat ik maar te doen heb wat zij wil en anders heb ik grote bonje. Het kan dan zomaar gebeuren dat we wekenlang geen contact hebben, de laatste keer hebben we zelfs een aantal maanden geen contact gehad. Na zo’n periode van ruzie wil mijn moeder dan steevast er even tussenuit om bij te komen van alle spanningen. M’n vriend en ik moeten dan mee. Nee zeggen is geen optie, dat hebben we al ondervonden. Ze zegt altijd wel als jullie niet willen zeg het dan, dat is geen probleem, maar toen we ook daadwerkelijk een keer nee hebben gezegd was het gelijk weer bonje. En dan was het nog niet eens een nee omdat we niet wilden maar simpelweg omdat mijn vriend geen vrij kon krijgen, hij was kort daarvoor ook al vrij geweest omdat we toen samen op vakantie gingen.
Maar goed ik wijk af, het gaat nu dus om aankomend weekend. Op zich hebben we er wel zin in maar mijn vriend is nu ziek. Hij ligt met vrij hoge koorts in bed en heeft een antibioticakuur gekregen. Ik denk niet dat hij vrijdag beter is, wat inhoudt dat we niet wegkunnen en dus moeten annuleren. Ik ben nu erg bang voor de reactie van m’n moeder. Ziek worden doet niemand expres maar ik weet nu al dat ze gaat roepen dat we helemaal niet met haar mee willen en dat het ziek zijn een smoes is, of dat het ons wel goed uitkomt dat m’n vriend ziek is zodat we niet met haar meehoeven. Kortom ik vrees weer een hoop bonje en wekenlang geen contact en dat is nu juist wat ik niet wil!
Aankomend weekend hebben mijn vriend en ik en m’n moeder een weekendje weg gepland staan. Nu is de relatie met m’n moeder nogal moeilijk (zoals sommige van jullie wel weten), kort gezegd komt het er op neer dat ik maar te doen heb wat zij wil en anders heb ik grote bonje. Het kan dan zomaar gebeuren dat we wekenlang geen contact hebben, de laatste keer hebben we zelfs een aantal maanden geen contact gehad. Na zo’n periode van ruzie wil mijn moeder dan steevast er even tussenuit om bij te komen van alle spanningen. M’n vriend en ik moeten dan mee. Nee zeggen is geen optie, dat hebben we al ondervonden. Ze zegt altijd wel als jullie niet willen zeg het dan, dat is geen probleem, maar toen we ook daadwerkelijk een keer nee hebben gezegd was het gelijk weer bonje. En dan was het nog niet eens een nee omdat we niet wilden maar simpelweg omdat mijn vriend geen vrij kon krijgen, hij was kort daarvoor ook al vrij geweest omdat we toen samen op vakantie gingen.
Maar goed ik wijk af, het gaat nu dus om aankomend weekend. Op zich hebben we er wel zin in maar mijn vriend is nu ziek. Hij ligt met vrij hoge koorts in bed en heeft een antibioticakuur gekregen. Ik denk niet dat hij vrijdag beter is, wat inhoudt dat we niet wegkunnen en dus moeten annuleren. Ik ben nu erg bang voor de reactie van m’n moeder. Ziek worden doet niemand expres maar ik weet nu al dat ze gaat roepen dat we helemaal niet met haar mee willen en dat het ziek zijn een smoes is, of dat het ons wel goed uitkomt dat m’n vriend ziek is zodat we niet met haar meehoeven. Kortom ik vrees weer een hoop bonje en wekenlang geen contact en dat is nu juist wat ik niet wil!
woensdag 24 juni 2009 om 11:51
Sarah, ik weet uit ervaring dat, als je opgroeit met zo'n manipulatieve en dominante moeder, je nooit geleerd hebt om voor jezelf op te komen. Dat proces komt pas van de grond als je het huis uit bent, en zelfs dan duurt het vaak nog járen. Het is veel makkelijker gezegd dan gedaan.
Anjertje: ik heb precies zo'n 'moeder', en ook ik liet me jarenlang manipuleren door haar. Tot mijn vriend, inmiddels echtgenoot, haar een keer flink de waarheid heeft gezegd. Die actie leidde tot een breuk, nu zes jaar geleden. En weet je? Ik mis haar niet, geen seconde. Ik voel me bevrijd en opgelucht, want eindelijk kan ik gewoon eens mijn eigen leven leiden in plaats van in haar schaduw te staan en op eieren om haar heen te lopen. Ik ben niet bang meer voor haar oordeel en haar woede en gemanipuleer.
Ik zeg niet dat je het contact moet verbreken hoor, helemaal niet. Dat was voor mij nog het enige wat me restte, en achteraf denk ik nog vaak 'dat had ik jaren eerder moeten doen'.
Verder sluit ik me wel aan bij de vragen van Sarah Scott. Hoe voelt het voor jou en je vriend als er weer eens radiostilte is?
Trouwens, als je moeder wel gaat roepen dat het ziekzijn van je vriend 'een smoes' is, dan zou ik, als ik jou was, acuut de verbinding verbreken. Wie is zij om zo'n rotopmerking te maken zeg!
Anjertje: ik heb precies zo'n 'moeder', en ook ik liet me jarenlang manipuleren door haar. Tot mijn vriend, inmiddels echtgenoot, haar een keer flink de waarheid heeft gezegd. Die actie leidde tot een breuk, nu zes jaar geleden. En weet je? Ik mis haar niet, geen seconde. Ik voel me bevrijd en opgelucht, want eindelijk kan ik gewoon eens mijn eigen leven leiden in plaats van in haar schaduw te staan en op eieren om haar heen te lopen. Ik ben niet bang meer voor haar oordeel en haar woede en gemanipuleer.
Ik zeg niet dat je het contact moet verbreken hoor, helemaal niet. Dat was voor mij nog het enige wat me restte, en achteraf denk ik nog vaak 'dat had ik jaren eerder moeten doen'.
Verder sluit ik me wel aan bij de vragen van Sarah Scott. Hoe voelt het voor jou en je vriend als er weer eens radiostilte is?
Trouwens, als je moeder wel gaat roepen dat het ziekzijn van je vriend 'een smoes' is, dan zou ik, als ik jou was, acuut de verbinding verbreken. Wie is zij om zo'n rotopmerking te maken zeg!
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
woensdag 24 juni 2009 om 11:52
woensdag 24 juni 2009 om 11:55
Pfff...vermoeiend zeg zo'n moeder.
Ik zou ook zeggen voor jezelf kiezen. Maar inderdaad je zou er ook over kunnen denken zonder je vriend te gaan. Jullie hebben waarschijnlijk ook al wat geboekt?
Overigens is de reactie van je moeder niet jouw maar haar probleem hoor, dus als ze boos wordt van je af laten glijden.
Ik zou ook zeggen voor jezelf kiezen. Maar inderdaad je zou er ook over kunnen denken zonder je vriend te gaan. Jullie hebben waarschijnlijk ook al wat geboekt?
Overigens is de reactie van je moeder niet jouw maar haar probleem hoor, dus als ze boos wordt van je af laten glijden.
woensdag 24 juni 2009 om 12:02
Als ik het zo lees dan kan ik me zo indenken dat als ze alleen met haar moeder gaat, haar moeder het hele weekend op haar vriend gaat zitten afgeven omdat hij niet mee is en dat het vast wel meevalt met hoe ziek hij is en dat het een smoes is, et cetera. Als dat zo is, kan ik me heel goed voorstellen dat ze daarvoor bedankt.
Ik zou dus ook gewoon afzeggen, dan is ze maar boos. Als ze het nu niet is dan is ze het vast over een paar weken wel weer over wat anders.
Ik zou dus ook gewoon afzeggen, dan is ze maar boos. Als ze het nu niet is dan is ze het vast over een paar weken wel weer over wat anders.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 24 juni 2009 om 12:16
Anjertje, bij mij is het een ander familielid die mensen in de gordijnen jaagt met zijn verwachtingen en wensen. De ervaring heeft mij geleerd dat er maar één ding tegen helpt: consequent je eigen plan trekken.
Dat betekent niet dat je nooit meer iets met je moeder doet, maar doe het wel op een manier waar je je zelf prettig bij voelt en dat jij zelf ook wil. Een voorbeeld: als je moeder verwacht dat je ieder jaar 1e Paasdag bij haar bent en jij wilt dat niet, wees daar dan duidelijk in. Vind je het wel leuk om met haar te brunchen die dag, stel dat dan voor. Graag of niet, maar ga je niet in allerlei bochten wringen om haar een plezier te doen.
Ik weet wat het is hoor, als iemand zegt dat hij er echt begrip voor heeft als je iets niet wilt/kunt. Je denkt dat je een volwassen gesprek hebt gevoerd en dat de situatie helder is, maar dan draait degene weer als een blad aan een boom om en deugt er weer helemaal niets. Van begrip voor je keuze is helemaal geen sprake.
Je vriend is ziek, heeft koorts en zelfs een antibioticakuur. Met een doktersverklaring kunnen jullie het weekend zonder problemen annuleren als je een verzekering daarvoor hebt. Als jullie wel met haar weg willen, stel dan voor iets anders te doen als je vriend weer beter is.
Willen jullie niet met haar weg (ik lees tussen de regels door dat een weekend weg haar idee is van een periode van problemen afsluiten, niet die van jullie), ga daar dan een gesprek over aan. Ze kan dan weer herrie schoppen en je negeren, maar ze kan je niet dwingen om met haar mee te gaan.
In mijn geval ervaar ik de perioden dat ik geen contact heb met "mijn" dwingende familielid, als hele rustige en heilzame perioden.
Dat betekent niet dat je nooit meer iets met je moeder doet, maar doe het wel op een manier waar je je zelf prettig bij voelt en dat jij zelf ook wil. Een voorbeeld: als je moeder verwacht dat je ieder jaar 1e Paasdag bij haar bent en jij wilt dat niet, wees daar dan duidelijk in. Vind je het wel leuk om met haar te brunchen die dag, stel dat dan voor. Graag of niet, maar ga je niet in allerlei bochten wringen om haar een plezier te doen.
Ik weet wat het is hoor, als iemand zegt dat hij er echt begrip voor heeft als je iets niet wilt/kunt. Je denkt dat je een volwassen gesprek hebt gevoerd en dat de situatie helder is, maar dan draait degene weer als een blad aan een boom om en deugt er weer helemaal niets. Van begrip voor je keuze is helemaal geen sprake.
Je vriend is ziek, heeft koorts en zelfs een antibioticakuur. Met een doktersverklaring kunnen jullie het weekend zonder problemen annuleren als je een verzekering daarvoor hebt. Als jullie wel met haar weg willen, stel dan voor iets anders te doen als je vriend weer beter is.
Willen jullie niet met haar weg (ik lees tussen de regels door dat een weekend weg haar idee is van een periode van problemen afsluiten, niet die van jullie), ga daar dan een gesprek over aan. Ze kan dan weer herrie schoppen en je negeren, maar ze kan je niet dwingen om met haar mee te gaan.
In mijn geval ervaar ik de perioden dat ik geen contact heb met "mijn" dwingende familielid, als hele rustige en heilzame perioden.
woensdag 24 juni 2009 om 12:20
quote:Suzeli schreef op 24 juni 2009 @ 11:47:
[...]
Ik zou nooit mijn zieke vriend alleen thuis laten met hoge koorts en een antiobiotica kuur.Hij heeft nu vrij hoge koorts maar dat wil niet zeggen dat dat vrijdag nog steeds zo is?! Wellicht dat iemand anders een oogje op hem kan houden. Waar een wil is, is een weg.
[...]
Ik zou nooit mijn zieke vriend alleen thuis laten met hoge koorts en een antiobiotica kuur.Hij heeft nu vrij hoge koorts maar dat wil niet zeggen dat dat vrijdag nog steeds zo is?! Wellicht dat iemand anders een oogje op hem kan houden. Waar een wil is, is een weg.
woensdag 24 juni 2009 om 12:26
woensdag 24 juni 2009 om 12:33
Waarom zou je in hemelsnaam alleen met je moeder gaan? Dit zou dan zijn om de lieve vrede te bewaren, niet aan jezelf denken en naar haar pijpen dansen. En dat is nou net het probleem.
Het is wel zo dat je, zolang je alles probeert te doen wat je moeder van je vraagt zodat er geen heibel komt, zij door zal gaan om jou op deze manier te behandelen. Waarom zou zij anders gaan doen, op deze manier bereikt ze wat ze wil dus geen reden om eens bij zichzelf te rade te gaan. Voor haar is dit een win-situatie.
En dit weet je natuurlijk zelf ook wel. Je weet ook dat jij zelf op een bepaald moment de keuze moet maken: dit blijven accepteren of er tegenin gaan en haar duidelijk maken waar het om gaat. Wil je je hele leven op deze voet met haar doorgaan, lijkt me niet.
Ga de confrontatie aan, zou ik zeggen. Niet eenvoudig, weet ik, maar wat zijn de andere opties?
Sterkte!
Het is wel zo dat je, zolang je alles probeert te doen wat je moeder van je vraagt zodat er geen heibel komt, zij door zal gaan om jou op deze manier te behandelen. Waarom zou zij anders gaan doen, op deze manier bereikt ze wat ze wil dus geen reden om eens bij zichzelf te rade te gaan. Voor haar is dit een win-situatie.
En dit weet je natuurlijk zelf ook wel. Je weet ook dat jij zelf op een bepaald moment de keuze moet maken: dit blijven accepteren of er tegenin gaan en haar duidelijk maken waar het om gaat. Wil je je hele leven op deze voet met haar doorgaan, lijkt me niet.
Ga de confrontatie aan, zou ik zeggen. Niet eenvoudig, weet ik, maar wat zijn de andere opties?
Sterkte!
woensdag 24 juni 2009 om 12:34
Ik vind zieke vriend in dit verhaal helemaal niet zo interessant. Jouw moeder wil het liefste bepalen hoe het contact verloopt. En het lijkt mij juist vreselijk om na een nare periode, verplicht een weekend samen op moet trekken. Bouw dat contact rustig op. Een weekend weg is meteen weer 24 uur op elkaars lip etc. Het lijkt mij zinvoller als je grenzen gaat stellen in jouw leven wb jouw moeder. Zij hoeft dat allemaal niet te bepalen.
Sterkte ermee
Sterkte ermee
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 24 juni 2009 om 12:41
quote:tjilla schreef op 24 juni 2009 @ 12:36:
[...]
Waarom niet? het is toch geen baby! Beetje overdreven hoor.
Misschien idd overdreven maar ik zou iig geen weekendje weg gaan. (ben er een beetje huiverig voor omdat hij ooit met spoed is opgenomen ivm acuute longontsteking)
Het lijkt me iig een goede reden om geen verplicht weekendje weg te moeten.
[...]
Waarom niet? het is toch geen baby! Beetje overdreven hoor.
Misschien idd overdreven maar ik zou iig geen weekendje weg gaan. (ben er een beetje huiverig voor omdat hij ooit met spoed is opgenomen ivm acuute longontsteking)
Het lijkt me iig een goede reden om geen verplicht weekendje weg te moeten.
woensdag 24 juni 2009 om 12:41
quote:setter schreef op 24 juni 2009 @ 11:51:
Sarah, ik weet uit ervaring dat, als je opgroeit met zo'n manipulatieve en dominante moeder, je nooit geleerd hebt om voor jezelf op te komen. Dat proces komt pas van de grond als je het huis uit bent, en zelfs dan duurt het vaak nog járen. Het is veel makkelijker gezegd dan gedaan.Zo waar, zo ontiegelijk waar. Herken me er compleet in.
Sarah, ik weet uit ervaring dat, als je opgroeit met zo'n manipulatieve en dominante moeder, je nooit geleerd hebt om voor jezelf op te komen. Dat proces komt pas van de grond als je het huis uit bent, en zelfs dan duurt het vaak nog járen. Het is veel makkelijker gezegd dan gedaan.Zo waar, zo ontiegelijk waar. Herken me er compleet in.
woensdag 24 juni 2009 om 12:42
quote:tjilla schreef op 24 juni 2009 @ 12:36:
[...]
Waarom niet? het is toch geen baby! Beetje overdreven hoor.Sommige mensen reageren heel heftig op hoge koorts hoor. Ik ben de laatste keer 3 keer flauwgevallen en heb nog een koortsstuip gehad. Ik was blij dat er iemand thuis was.
[...]
Waarom niet? het is toch geen baby! Beetje overdreven hoor.Sommige mensen reageren heel heftig op hoge koorts hoor. Ik ben de laatste keer 3 keer flauwgevallen en heb nog een koortsstuip gehad. Ik was blij dat er iemand thuis was.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 24 juni 2009 om 12:50
Met een antibioticakuur kun je snel opknappen hoor. Misschien voelt hij zich al een stuk beter vrijdag en dan heb je idd altijd nog de optie om zonder je vriend met je moeder mee te gaan. Ik denk dat een volwassen man best een weekendje alleen thuis kan blijven. Ziek of niet ziek.
Buiten dat lijkt het me dat je helemaal geen zin hebt in dat weekendje en ik kan me dat best voorstellen. Eigenlijk gaat het daar om..Zou je niet gewoon eens duidelijk zeggen dat jullie deze weekendjes niet fijn vinden en niet meer meegaan.
Ja, dan is ze boos. En maakt ze verwijten. Je hoeft niet te reageren met ruzie op deze verwijten. Je weet dat het gaat gebeuren, dus je kunt je erop instellen. Je zou zelfs met je vriend kunnen oefenen. Niet huilen, schreeuwen of boos worden. Zeg haar dat je begrijpt dat ze boos is en dat je hoopt dat als ze is afgekoeld jou belt, maar dat je bij je punt blijft.
Buiten dat lijkt het me dat je helemaal geen zin hebt in dat weekendje en ik kan me dat best voorstellen. Eigenlijk gaat het daar om..Zou je niet gewoon eens duidelijk zeggen dat jullie deze weekendjes niet fijn vinden en niet meer meegaan.
Ja, dan is ze boos. En maakt ze verwijten. Je hoeft niet te reageren met ruzie op deze verwijten. Je weet dat het gaat gebeuren, dus je kunt je erop instellen. Je zou zelfs met je vriend kunnen oefenen. Niet huilen, schreeuwen of boos worden. Zeg haar dat je begrijpt dat ze boos is en dat je hoopt dat als ze is afgekoeld jou belt, maar dat je bij je punt blijft.
