Relaties
alle pijlers
Geen gevoel meer....
woensdag 24 juni 2009 om 14:34
Ik heb sinds maart '08 een relatie. En we zijn al snel gaan samen wonen. We wonen sinds januari '09 samen.
Nou het probleem. Ik heb totaal geen gevoelens meer voor mijn vriend. En de woonomgeving geef ik al helemaal niks meer om. Ik heb namelijk alles achter me moeten laten. Ik woonde in de omg. Van Alkmaar en ik woon nu naast Urk (Tollebeek).
Mijn vrienden, familie en mijn werk heb ik moeten achterlaten. Doordat ik hier woon heb ik haast geen contact meer met mijn vrienden. En het contact met mijn oudste zus is ook erg verwatert. Ik mis dit zo erg dat ik heimwee heb naar huis.
Nu ga ik het vrijdag vertellen, en zaterdag komen me ouders me ophalen.
Wie heeft dit ook meegemaakt? En hoe hebben jullie het gedaan en verwerkt?
Nou het probleem. Ik heb totaal geen gevoelens meer voor mijn vriend. En de woonomgeving geef ik al helemaal niks meer om. Ik heb namelijk alles achter me moeten laten. Ik woonde in de omg. Van Alkmaar en ik woon nu naast Urk (Tollebeek).
Mijn vrienden, familie en mijn werk heb ik moeten achterlaten. Doordat ik hier woon heb ik haast geen contact meer met mijn vrienden. En het contact met mijn oudste zus is ook erg verwatert. Ik mis dit zo erg dat ik heimwee heb naar huis.
Nu ga ik het vrijdag vertellen, en zaterdag komen me ouders me ophalen.
Wie heeft dit ook meegemaakt? En hoe hebben jullie het gedaan en verwerkt?
woensdag 24 juni 2009 om 14:47
woensdag 24 juni 2009 om 14:51
Jammer dat het zo loopt.
Ik heb in en soortgelijke situatie een relatie op de klippen zien lopen, alleen was dat stel al veel langer bij elkaar, getrouwd, dochter, koophuis.
Zij kwamen uit de randstad en verhuisden naar Limburg.
Familie van zowel zijn als haar kant waren hen voorgegaan, dus die hadden ze wel "in de buurt".
Ze wilden vooral een rustiger en veiliger omgeving voor hun dochter in op te laten groeien. Na een paar jaar kreeg zij allerlei lichamelijke klachten, pijn in de gewrichten, slaapstoornis, evenwichtsstoornis.
Ze voelde zich door hem niet begrepen, ze had heimwee naar het westen. Ging twee weekenden per maand bij haar zus of vriendinnen logeren, om het gemiste contact terug te winnen.
Leerde vervolgens een andere vent kennen daar en vertrok na twee maanden bij haar man en dochter, om terug te keren naar de Randstad. Nu gaat het goed met haar!
Wat ik met dit verhaal probeer te vertellen: Blijf niet te lang hangen in een situatie waarin je je niet gelukkig voelt.
Ik heb in en soortgelijke situatie een relatie op de klippen zien lopen, alleen was dat stel al veel langer bij elkaar, getrouwd, dochter, koophuis.
Zij kwamen uit de randstad en verhuisden naar Limburg.
Familie van zowel zijn als haar kant waren hen voorgegaan, dus die hadden ze wel "in de buurt".
Ze wilden vooral een rustiger en veiliger omgeving voor hun dochter in op te laten groeien. Na een paar jaar kreeg zij allerlei lichamelijke klachten, pijn in de gewrichten, slaapstoornis, evenwichtsstoornis.
Ze voelde zich door hem niet begrepen, ze had heimwee naar het westen. Ging twee weekenden per maand bij haar zus of vriendinnen logeren, om het gemiste contact terug te winnen.
Leerde vervolgens een andere vent kennen daar en vertrok na twee maanden bij haar man en dochter, om terug te keren naar de Randstad. Nu gaat het goed met haar!
Wat ik met dit verhaal probeer te vertellen: Blijf niet te lang hangen in een situatie waarin je je niet gelukkig voelt.
woensdag 24 juni 2009 om 14:58
Ik vind t wel een beetje bot van je dat je hem zo voor een voldongen feit gaat stellen met zo weinig tijd voor hem om te wennen voordat jij weg bent.
Hij heeft toch niets fout gedaan?
Jullie zijn volwassenen, waarom heb je het niet met hem besproken in plaats van met je ouders?
Hij heeft toch niets fout gedaan?
Jullie zijn volwassenen, waarom heb je het niet met hem besproken in plaats van met je ouders?
I only get one shot at life - so I shoot to kill
woensdag 24 juni 2009 om 15:03
Je vriend weet van niets???
Hij moet toch wel gemerkt hebben dat je je niet gelukkig voelde in de nieuwe woonomgeving? Hebben jullie erover gesproken? Gekeken of er alternatieven waren? (halverwege gaan wonen of zo).
En voel je niets meer voor je vriend of zitten die gevoelens verstopt onder een dikke laag heimwee?
Hij moet toch wel gemerkt hebben dat je je niet gelukkig voelde in de nieuwe woonomgeving? Hebben jullie erover gesproken? Gekeken of er alternatieven waren? (halverwege gaan wonen of zo).
En voel je niets meer voor je vriend of zitten die gevoelens verstopt onder een dikke laag heimwee?
woensdag 24 juni 2009 om 15:09
Nee mijn vriend weet van niks. Maar ik heb het met mijn ouders over gehad omdat mijn vriend erg agressief is als we ruzie hebben.
We hebben het er een paar keer over gehad. En dan zei ik nouja misschien gaat het over en ik doe mn best om me hier thuis te voelen. Maar dat gevoel word alleen maar erger. En zeker als ik bij mn ouders een weekend ben geweest.
We hebben het er een paar keer over gehad. En dan zei ik nouja misschien gaat het over en ik doe mn best om me hier thuis te voelen. Maar dat gevoel word alleen maar erger. En zeker als ik bij mn ouders een weekend ben geweest.
woensdag 24 juni 2009 om 15:20
quote:Roompje schreef op 24 juni 2009 @ 15:09:
Nee mijn vriend weet van niks. Maar ik heb het met mijn ouders over gehad omdat mijn vriend erg agressief is als we ruzie hebben.
oke, dit is wel even belangrijke info he! Nu zeg ik ook: wacht niet tot vrijdag! Maar nu bedoel ik; pak je boeltje nu en vertrek. Agressie, daar moet je vandaan.
Nee mijn vriend weet van niks. Maar ik heb het met mijn ouders over gehad omdat mijn vriend erg agressief is als we ruzie hebben.
oke, dit is wel even belangrijke info he! Nu zeg ik ook: wacht niet tot vrijdag! Maar nu bedoel ik; pak je boeltje nu en vertrek. Agressie, daar moet je vandaan.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
woensdag 24 juni 2009 om 15:22
Waarom zou je overigens ruzie maken als je heb vertelt dat je er ongelukkig bent?
Meisje dit klinkt als een erg ongezonde relatie. Sowieso is het natuurlijk moeilijk om je hele vertrouwd omgeving voor iemand op te geven, maar dan ook nog zo snel al gaan samenwonen, en dan ook nog agressief gedrag...
Overigens, als jij dat zelf bent op je avatar dan zou ik even een ander plaatje kiezen tot je verhuist bent. Stel je voor dat zijn zus ook viva-forumt ofzo, balletje kan raar rollen hoor.
Meisje dit klinkt als een erg ongezonde relatie. Sowieso is het natuurlijk moeilijk om je hele vertrouwd omgeving voor iemand op te geven, maar dan ook nog zo snel al gaan samenwonen, en dan ook nog agressief gedrag...
Overigens, als jij dat zelf bent op je avatar dan zou ik even een ander plaatje kiezen tot je verhuist bent. Stel je voor dat zijn zus ook viva-forumt ofzo, balletje kan raar rollen hoor.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
woensdag 24 juni 2009 om 15:28
woensdag 24 juni 2009 om 20:53
Zelfde meegemaakt, 6 jaar geleden. Woonde toen samen met iemand in een plaatsje tegen de Hoekse Waard aan. Waar alle vrouwen met met knotjes en lange rokken lopen en op zondag 3x naar de kerk. Voelde me daar helemaal niet thuis. Kwam zelf uit regio Schiphol.
Heb het een jaar volgehouden, ook opties besproken om ergens halverwege te gaan wonen, maar dat was niet bespreekbaar.
Op een gegeven moment liep ik bij een psych, was aan de prozac, en zette een heel schema voor mezelf op, wanneer ik naar mijn ouders kon, naar mijn zus, iets leuks doen met een vriendin en een avondje thuis bij vriend. Werkte ook niet.
Na een tijdje sliep ik ongeveer 18 uur op een dag, moe, depressief, heimwee....
Ik moest janken als ik wakker werd. Wilde daar weg. Kreeg ook niet echt steun van vriend, die vond het maar onzin en wilde eigenlijk nog verderweg gaan wonen.
Laatste fase zat ik ook heel erg te twijfelen of het nou heimwee was of dat ik gewoon niks meer voelde voor vriend.
Het was allebei. Ik heb de prozac op een gegeven moment door de plee gespoeld en na een aantal weken werd ik weer helder. Het was echt zo'n 'ping' moment. 'WAT DOE IK HIER??'
Heel toevallig... op een vrijdag heb ik gezegd dat ik wegging en op zaterdag stond mijn vader er met een busje, voor alle spullen. Hij zei dat hij al vaker op het punt had gestaan om me te komen halen.
Heb er geen spijt van, nog 2 maanden wat verdrietig, voelde me schuldig naar hem toe, maar had niet gehoeven eigenlijk, t was een lul. Maar dat had ik toen nog niet zo door.
Heb het een jaar volgehouden, ook opties besproken om ergens halverwege te gaan wonen, maar dat was niet bespreekbaar.
Op een gegeven moment liep ik bij een psych, was aan de prozac, en zette een heel schema voor mezelf op, wanneer ik naar mijn ouders kon, naar mijn zus, iets leuks doen met een vriendin en een avondje thuis bij vriend. Werkte ook niet.
Na een tijdje sliep ik ongeveer 18 uur op een dag, moe, depressief, heimwee....
Ik moest janken als ik wakker werd. Wilde daar weg. Kreeg ook niet echt steun van vriend, die vond het maar onzin en wilde eigenlijk nog verderweg gaan wonen.
Laatste fase zat ik ook heel erg te twijfelen of het nou heimwee was of dat ik gewoon niks meer voelde voor vriend.
Het was allebei. Ik heb de prozac op een gegeven moment door de plee gespoeld en na een aantal weken werd ik weer helder. Het was echt zo'n 'ping' moment. 'WAT DOE IK HIER??'
Heel toevallig... op een vrijdag heb ik gezegd dat ik wegging en op zaterdag stond mijn vader er met een busje, voor alle spullen. Hij zei dat hij al vaker op het punt had gestaan om me te komen halen.
Heb er geen spijt van, nog 2 maanden wat verdrietig, voelde me schuldig naar hem toe, maar had niet gehoeven eigenlijk, t was een lul. Maar dat had ik toen nog niet zo door.
woensdag 24 juni 2009 om 22:56
Hij reageerde: Nou, als je wilt gaan, dan ga je toch? Niks geen gevoel...
Alsof het er niet toe deed, alsof het hem niet interesseerde.
Alsof ik hem niet interesseerde. En denk ook dat dat t was, ik deed het er niet toe, wilde geen rekening met me houden.
We hadden het ooit over kinderen, in de toekomst en over bevallingen, hij zou niet meegaan als het het aardappelenseizoen was, want als er aardappels van het land moeten, dan kan dat niet wachten. Letterlijk...
Boereheikneuter.
Anyway, ben blij dat ik er weg ben.
Kan je nu niet alvast wat laten vallen, dat je niet gelukkig bent etc, heimwee...
Dan komt het niet zo als een bom vrijdag.
Alsof het er niet toe deed, alsof het hem niet interesseerde.
Alsof ik hem niet interesseerde. En denk ook dat dat t was, ik deed het er niet toe, wilde geen rekening met me houden.
We hadden het ooit over kinderen, in de toekomst en over bevallingen, hij zou niet meegaan als het het aardappelenseizoen was, want als er aardappels van het land moeten, dan kan dat niet wachten. Letterlijk...
Boereheikneuter.
Anyway, ben blij dat ik er weg ben.
Kan je nu niet alvast wat laten vallen, dat je niet gelukkig bent etc, heimwee...
Dan komt het niet zo als een bom vrijdag.
