Relaties
alle pijlers
Soort van knipperlicht relatie.
zondag 28 juni 2009 om 16:19
Hoi iedereen!
Ik lees hier wel eens mee, maar zit zelf erg met iets wat ik hier wil delen om te zien wat jullie er van vinden.
Nou, hier gaat ie dan:
Ik ben 19 jaar, -net geslaagd voor VWO, hoera!- en had sinds 2,5 jaar een relatie. [hij is 27, woonden niet samen]
Zoals bij bijna elke relatie ging het de eerste jaar prima, maar toen werd mijn vriend voor zijn werk 5 dagen per week overgeplaatst naar een of ander gehucht in Drenthe [sorry]. Voor hem was dit erg zwaar, hij had net eigen huis gekocht en moest 5 dagen in een hotel zitten en voelde zich er niet goed.
Met onze relatie ging het toen ook slechter, ik steunde hem en nam zijn slechte humeur en chagerijnige gedrag maar voor lief, in het kader van: het is niet altijd rozengeur en maneschijn.
Vlak daarna kwam hij met dat hij twijfels had of hij nog wel van me hield, we hebben toen lang gepraat en het kwam er op neer dat hij niet twijfelde aan of hij nog van me hield maar dat hij heel slecht in zijn vel zat en daardoor in een flinke dip zat.
Nu heeft hij daar in totaal ongeveer driekwart jaar gezeten, en is het nog 2 keer voorgekomen dat hij zo'n crisis had: dat hij het allemaal niet meer wist.
Ondertussen is hij daar niet meer gedetacheerd, en zijn we weer een half jaar verder, niks aan de hand, alles ging goed. We hadden het over trouwen, samenwonen en zijn op vakantie geweest. Tot hij het een week geleden zomaar opeens uitmaakte: hij zei dat hij niet meer van me hield.
Dit kwam voor mij als een schok, en mijn hart is best wel gebroken. [Ouch, ouch..]
Nu hebben we nog wel contact, en hebben we veel dingen uitgepraat, en hij zegt dat hij in de war is met zijn gevoelens, en dat hij me erg mist.
Maar ik weet niet zo goed wat ik hier mee aan moet, ik hou ontzettend veel van hem en wil heel graag bij hem zijn, maar deze onzekerheid de hele tijd..
Ik ben zo in de war, en weet absoluut niet wat ik hiermee aan moet! Wat hebben jullie voor advies?
Ik lees hier wel eens mee, maar zit zelf erg met iets wat ik hier wil delen om te zien wat jullie er van vinden.
Nou, hier gaat ie dan:
Ik ben 19 jaar, -net geslaagd voor VWO, hoera!- en had sinds 2,5 jaar een relatie. [hij is 27, woonden niet samen]
Zoals bij bijna elke relatie ging het de eerste jaar prima, maar toen werd mijn vriend voor zijn werk 5 dagen per week overgeplaatst naar een of ander gehucht in Drenthe [sorry]. Voor hem was dit erg zwaar, hij had net eigen huis gekocht en moest 5 dagen in een hotel zitten en voelde zich er niet goed.
Met onze relatie ging het toen ook slechter, ik steunde hem en nam zijn slechte humeur en chagerijnige gedrag maar voor lief, in het kader van: het is niet altijd rozengeur en maneschijn.
Vlak daarna kwam hij met dat hij twijfels had of hij nog wel van me hield, we hebben toen lang gepraat en het kwam er op neer dat hij niet twijfelde aan of hij nog van me hield maar dat hij heel slecht in zijn vel zat en daardoor in een flinke dip zat.
Nu heeft hij daar in totaal ongeveer driekwart jaar gezeten, en is het nog 2 keer voorgekomen dat hij zo'n crisis had: dat hij het allemaal niet meer wist.
Ondertussen is hij daar niet meer gedetacheerd, en zijn we weer een half jaar verder, niks aan de hand, alles ging goed. We hadden het over trouwen, samenwonen en zijn op vakantie geweest. Tot hij het een week geleden zomaar opeens uitmaakte: hij zei dat hij niet meer van me hield.
Dit kwam voor mij als een schok, en mijn hart is best wel gebroken. [Ouch, ouch..]
Nu hebben we nog wel contact, en hebben we veel dingen uitgepraat, en hij zegt dat hij in de war is met zijn gevoelens, en dat hij me erg mist.
Maar ik weet niet zo goed wat ik hier mee aan moet, ik hou ontzettend veel van hem en wil heel graag bij hem zijn, maar deze onzekerheid de hele tijd..
Ik ben zo in de war, en weet absoluut niet wat ik hiermee aan moet! Wat hebben jullie voor advies?
zondag 28 juni 2009 om 16:30
Eens met Dametje, als iemand heel lang twijfelt (en dat steeds terugkomt) dan zegt dat wel iets.
Hij heeft nu het uit is de ruimte om te ontdekken wat hij wil. Geef hem die ruimte. Als hij je toch terug blijkt te willen over een tijd, dan kun jij voor jezelf bepalen of jij dat (dan) ook (nog) wilt.
Het is heel moeilijk voor je, maar hiermee doorgaan werkt niet, daarbij is er niets om op door te gaan, en iemand terugwinnen of proberen te overtuigen bijvoorbeeld (ik zeg niet dat je dat doet) werkt niet. Daar moet je je energie ook niet in willen steken.
Verder zijn dingen onduidelijk voor je, ik denk niet dat je van hem de antwoorden op je vragen mag verwachten. Hij weet het namelijk zelf niet. Succes hoor.
Hij heeft nu het uit is de ruimte om te ontdekken wat hij wil. Geef hem die ruimte. Als hij je toch terug blijkt te willen over een tijd, dan kun jij voor jezelf bepalen of jij dat (dan) ook (nog) wilt.
Het is heel moeilijk voor je, maar hiermee doorgaan werkt niet, daarbij is er niets om op door te gaan, en iemand terugwinnen of proberen te overtuigen bijvoorbeeld (ik zeg niet dat je dat doet) werkt niet. Daar moet je je energie ook niet in willen steken.
Verder zijn dingen onduidelijk voor je, ik denk niet dat je van hem de antwoorden op je vragen mag verwachten. Hij weet het namelijk zelf niet. Succes hoor.
zondag 28 juni 2009 om 16:34
Ik zou in ieder geval nog maar even niet gaan samenwonen of trouwen.
Serieus, je kan misschien denken dat het daarvan beter zal worden. Om echt voor elkaar te kiezen. Maar als hij het dan weer op zijn heupen krijgt heb jij het probleem! Aangezien hij kennelijk een huis heeft, dus dan zou het 'logisch' zijn om als jullie gaan samenwonen om daar te gaan wonen.
Mijn advies dus echt: doe dat niet. Zoek lekker een studentenkamer en zoek eerst nog eens een paar jaar uit of het nou wel of niet echt goed zit tussen jullie.
Serieus, je kan misschien denken dat het daarvan beter zal worden. Om echt voor elkaar te kiezen. Maar als hij het dan weer op zijn heupen krijgt heb jij het probleem! Aangezien hij kennelijk een huis heeft, dus dan zou het 'logisch' zijn om als jullie gaan samenwonen om daar te gaan wonen.
Mijn advies dus echt: doe dat niet. Zoek lekker een studentenkamer en zoek eerst nog eens een paar jaar uit of het nou wel of niet echt goed zit tussen jullie.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
zondag 28 juni 2009 om 16:42
Persoonlijk zou ik heel geïrriteerd raken als iemand waar ik al jaren mee ben bleef twijfelen. Je verdient iemand die voor jou gaat. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik. Maar misschien moet jij voor jezelf heel duidelijk op een rijtje gaan zetten wat je van een man wil en verwacht. En of dat haalbaar is in deze relatie?
zondag 28 juni 2009 om 18:06
quote:Nandarijntje schreef op 28 juni 2009 @ 16:19:
Hoi iedereen!
Ik lees hier wel eens mee, maar zit zelf erg met iets wat ik hier wil delen om te zien wat jullie er van vinden.
Nou, hier gaat ie dan:
Ik ben 19 jaar, -net geslaagd voor VWO, hoera!- en had sinds 2,5 jaar een relatie. [hij is 27, woonden niet samen]
Zoals bij bijna elke relatie ging het de eerste jaar prima, maar toen werd mijn vriend voor zijn werk 5 dagen per week overgeplaatst naar een of ander gehucht in Drenthe [sorry]. Voor hem was dit erg zwaar, hij had net eigen huis gekocht en moest 5 dagen in een hotel zitten en voelde zich er niet goed.
Met onze relatie ging het toen ook slechter, ik steunde hem en nam zijn slechte humeur en chagerijnige gedrag maar voor lief, in het kader van: het is niet altijd rozengeur en maneschijn.
Vlak daarna kwam hij met dat hij twijfels had of hij nog wel van me hield, we hebben toen lang gepraat en het kwam er op neer dat hij niet twijfelde aan of hij nog van me hield maar dat hij heel slecht in zijn vel zat en daardoor in een flinke dip zat.
Nu heeft hij daar in totaal ongeveer driekwart jaar gezeten, en is het nog 2 keer voorgekomen dat hij zo'n crisis had: dat hij het allemaal niet meer wist.
Ondertussen is hij daar niet meer gedetacheerd, en zijn we weer een half jaar verder, niks aan de hand, alles ging goed. We hadden het over trouwen, samenwonen en zijn op vakantie geweest. Tot hij het een week geleden zomaar opeens uitmaakte: hij zei dat hij niet meer van me hield.
Dit kwam voor mij als een schok, en mijn hart is best wel gebroken. [Ouch, ouch..]
Nu hebben we nog wel contact, en hebben we veel dingen uitgepraat, en hij zegt dat hij in de war is met zijn gevoelens, en dat hij me erg mist.
Maar ik weet niet zo goed wat ik hier mee aan moet, ik hou ontzettend veel van hem en wil heel graag bij hem zijn, maar deze onzekerheid de hele tijd..
Ik ben zo in de war, en weet absoluut niet wat ik hiermee aan moet! Wat hebben jullie voor advies?
Allereerst gefeliciteerd met je diploma. Dat is voor nu en later het allerbelangrijkste!
Jullie zitten in een andere levensfase. Jij hebt net je diploma gehaald en hij is al serieus aan het werk. Dan is het moeilijk om op elkaar afgestemd te blijven. Daar komt bij dat hij kennelijk niet weet wat hij wil en hoe hij zich behoort te gedragen binnen een relatie. Eerlijk gezegd vind ik het niet gezond om in die context over voornemens om te gaan trouwen te spreken.
Het spijtig ook, deze relatie is voorbij. Huil uit bij je vriendinnen en ga verder met je leven. Met een beetje geluk ga jij het ver schoppen, daar heb je hem niet bij nodig.
Hoi iedereen!
Ik lees hier wel eens mee, maar zit zelf erg met iets wat ik hier wil delen om te zien wat jullie er van vinden.
Nou, hier gaat ie dan:
Ik ben 19 jaar, -net geslaagd voor VWO, hoera!- en had sinds 2,5 jaar een relatie. [hij is 27, woonden niet samen]
Zoals bij bijna elke relatie ging het de eerste jaar prima, maar toen werd mijn vriend voor zijn werk 5 dagen per week overgeplaatst naar een of ander gehucht in Drenthe [sorry]. Voor hem was dit erg zwaar, hij had net eigen huis gekocht en moest 5 dagen in een hotel zitten en voelde zich er niet goed.
Met onze relatie ging het toen ook slechter, ik steunde hem en nam zijn slechte humeur en chagerijnige gedrag maar voor lief, in het kader van: het is niet altijd rozengeur en maneschijn.
Vlak daarna kwam hij met dat hij twijfels had of hij nog wel van me hield, we hebben toen lang gepraat en het kwam er op neer dat hij niet twijfelde aan of hij nog van me hield maar dat hij heel slecht in zijn vel zat en daardoor in een flinke dip zat.
Nu heeft hij daar in totaal ongeveer driekwart jaar gezeten, en is het nog 2 keer voorgekomen dat hij zo'n crisis had: dat hij het allemaal niet meer wist.
Ondertussen is hij daar niet meer gedetacheerd, en zijn we weer een half jaar verder, niks aan de hand, alles ging goed. We hadden het over trouwen, samenwonen en zijn op vakantie geweest. Tot hij het een week geleden zomaar opeens uitmaakte: hij zei dat hij niet meer van me hield.
Dit kwam voor mij als een schok, en mijn hart is best wel gebroken. [Ouch, ouch..]
Nu hebben we nog wel contact, en hebben we veel dingen uitgepraat, en hij zegt dat hij in de war is met zijn gevoelens, en dat hij me erg mist.
Maar ik weet niet zo goed wat ik hier mee aan moet, ik hou ontzettend veel van hem en wil heel graag bij hem zijn, maar deze onzekerheid de hele tijd..
Ik ben zo in de war, en weet absoluut niet wat ik hiermee aan moet! Wat hebben jullie voor advies?
Allereerst gefeliciteerd met je diploma. Dat is voor nu en later het allerbelangrijkste!
Jullie zitten in een andere levensfase. Jij hebt net je diploma gehaald en hij is al serieus aan het werk. Dan is het moeilijk om op elkaar afgestemd te blijven. Daar komt bij dat hij kennelijk niet weet wat hij wil en hoe hij zich behoort te gedragen binnen een relatie. Eerlijk gezegd vind ik het niet gezond om in die context over voornemens om te gaan trouwen te spreken.
Het spijtig ook, deze relatie is voorbij. Huil uit bij je vriendinnen en ga verder met je leven. Met een beetje geluk ga jij het ver schoppen, daar heb je hem niet bij nodig.
