Relaties
alle pijlers
Partner rookt ineens!
zondag 23 april 2023 om 22:09
Ik kan wel even wat advies gebruiken..
Ik ben al heel lang samen met mijn vriend en in al die tijd bietste hij af en toe weleens een sigaretje op een feestje, maar daar bleef het wel bij en daar kon ik wel mee leven. Hij heeft weleens gezegd dat hij vroeger erg veel rookte maar voordat hij mij leerde kennen was hij daar al zeker 5 jaar mee gestopt.
Nu heeft hij sinds een half jaartje een nieuwe baan en in de pauzes veel collega's die roken, en vanuit 'gezelligheid' is hij begonnen met meeroken in de pauzes. Maar hij wilde niet meer bietsen en begon zelf pakjes sigaretten te kopen. En van daaruit werd het steeds erger en vaker. Als hij thuiskomt uit werk stinkt hij enorm. Nu rookt hij dan ook nog 's avonds 1 of 2 sigaretten in de voortuin. En vandaag gingen we naar familie maar stopte hij ineens bij een tankstation want moest een pakje kopen. Bij een feestje rookt hij nu het pakje leeg.
Uiteraard is iedereen, familie-vrienden-en-ik, daar best verbaasd over, want zo kennen we hem niet. Hij gooit het zelf op 'werkstress', 'verslaving die nu ineens weer boven komt' en 'ik zal binnenkort wel stoppen, ineens zal de knop wel omgaan', maar we mogen er vooral niet over doorpraten want dan wordt hij nogal chagrijnig en moeten we ons er niet mee bemoeien. En zegt 'Ik moet zelf stoppen maar als jullie je ermee bemoeien gooi ik de kont tegen de krib'. Ik vind het allemaal behoorlijk kinderachtig. Ik kan me er ook niets bij voorstellen, want heb zelf nooit gerookt. Soms roep ik uit wanhoop weleens dat ik ook maar moet gaan roken om in elk geval te begrijpen hoe het voelt, maar dat wil hij absoluut niet en dat vind ik dan weer hypocriet.
Als ik had geweten dat hij dagelijks zou gaan roken was ik nooit een relatie met hem begonnen. Mijn ex is overleden aan kanker, niet door roken maar toch. Het is al lang geleden en ik heb het allemaal wel verwerkt dacht ik, maar het verdriet komt door het roken van mijn vriend ineens naar boven. Ik heb ineens angst om nog een keer een ziektetraject door te moeten gaan met een partner en hij weet dat ook en dat maakt het allemaal nog ingewikkelder.
Naast de angst vind ik het ook gewoon vies. Hij rookt gelukkig niet binnen, maar hij en z'n kleding stinkt wel. Ik merk steeds meer dat wij het onbewust allebei fijner vinden om intimiteit te hebben (zoenen/knuffelen/seks) als hij is gedoucht en z'n tanden heeft gepoetst. En omdat hij op steeds meer momenten op de dag rookt worden die momenten dat hij niet naar rook stinkt ook minder. Hij zoekt dus minder intimiteit bij mij en ik minder bij hem. Ik heb het gevoel dat we hierdoor ook wel uit elkaar groeien.
We zijn ook allebei in de 30 en willen nu nog niet, maar over een aantal jaren wel aan kinderen beginnen, maar wij willen absoluut geen kinderen laten opgroeien in een gezin waarin iemand rookt. Mijn vriend heeft nog steeds de volle overtuiging dat het allemaal wel goedkomt.
Ik kan wel tips gebruiken hoe ik hiermee moet omgaan, moet ik het accepteren en vertrouwen hebben? Het gesprek toch nog eens aangaan? Een ultimatum stellen? Of toch met veel verdriet een verder goede relatie verbreken?
Ik ben al heel lang samen met mijn vriend en in al die tijd bietste hij af en toe weleens een sigaretje op een feestje, maar daar bleef het wel bij en daar kon ik wel mee leven. Hij heeft weleens gezegd dat hij vroeger erg veel rookte maar voordat hij mij leerde kennen was hij daar al zeker 5 jaar mee gestopt.
Nu heeft hij sinds een half jaartje een nieuwe baan en in de pauzes veel collega's die roken, en vanuit 'gezelligheid' is hij begonnen met meeroken in de pauzes. Maar hij wilde niet meer bietsen en begon zelf pakjes sigaretten te kopen. En van daaruit werd het steeds erger en vaker. Als hij thuiskomt uit werk stinkt hij enorm. Nu rookt hij dan ook nog 's avonds 1 of 2 sigaretten in de voortuin. En vandaag gingen we naar familie maar stopte hij ineens bij een tankstation want moest een pakje kopen. Bij een feestje rookt hij nu het pakje leeg.
Uiteraard is iedereen, familie-vrienden-en-ik, daar best verbaasd over, want zo kennen we hem niet. Hij gooit het zelf op 'werkstress', 'verslaving die nu ineens weer boven komt' en 'ik zal binnenkort wel stoppen, ineens zal de knop wel omgaan', maar we mogen er vooral niet over doorpraten want dan wordt hij nogal chagrijnig en moeten we ons er niet mee bemoeien. En zegt 'Ik moet zelf stoppen maar als jullie je ermee bemoeien gooi ik de kont tegen de krib'. Ik vind het allemaal behoorlijk kinderachtig. Ik kan me er ook niets bij voorstellen, want heb zelf nooit gerookt. Soms roep ik uit wanhoop weleens dat ik ook maar moet gaan roken om in elk geval te begrijpen hoe het voelt, maar dat wil hij absoluut niet en dat vind ik dan weer hypocriet.
Als ik had geweten dat hij dagelijks zou gaan roken was ik nooit een relatie met hem begonnen. Mijn ex is overleden aan kanker, niet door roken maar toch. Het is al lang geleden en ik heb het allemaal wel verwerkt dacht ik, maar het verdriet komt door het roken van mijn vriend ineens naar boven. Ik heb ineens angst om nog een keer een ziektetraject door te moeten gaan met een partner en hij weet dat ook en dat maakt het allemaal nog ingewikkelder.
Naast de angst vind ik het ook gewoon vies. Hij rookt gelukkig niet binnen, maar hij en z'n kleding stinkt wel. Ik merk steeds meer dat wij het onbewust allebei fijner vinden om intimiteit te hebben (zoenen/knuffelen/seks) als hij is gedoucht en z'n tanden heeft gepoetst. En omdat hij op steeds meer momenten op de dag rookt worden die momenten dat hij niet naar rook stinkt ook minder. Hij zoekt dus minder intimiteit bij mij en ik minder bij hem. Ik heb het gevoel dat we hierdoor ook wel uit elkaar groeien.
We zijn ook allebei in de 30 en willen nu nog niet, maar over een aantal jaren wel aan kinderen beginnen, maar wij willen absoluut geen kinderen laten opgroeien in een gezin waarin iemand rookt. Mijn vriend heeft nog steeds de volle overtuiging dat het allemaal wel goedkomt.
Ik kan wel tips gebruiken hoe ik hiermee moet omgaan, moet ik het accepteren en vertrouwen hebben? Het gesprek toch nog eens aangaan? Een ultimatum stellen? Of toch met veel verdriet een verder goede relatie verbreken?
woensdag 26 april 2023 om 13:54
Ik bedoelde dat ik 1 vd gelukkigen ben die niet verslaafd bleek te zijn, omdat ik - uiteindelijk - geen moeite met stoppen bleek te hebben en ook nooit meer zin in een peuk heb gehad. De weg naar het stoppen toe was idd wel moeilijk. En dat kwam voornamelijk omdat ik er mentaal nog niet klaar voor was en het me min of meer ook werd opgedrongen (door mijn werk) en dat werkt dus niet. Je moet er echt zelf helemaal klaar mee zijn.
Vandaar dat het ook geen zin heeft om TO's vriend te pushen. Hij moet het echt zelf willen.
Ik zou nu ook geen relatie meer willen met een roker, zo vies die lucht!
woensdag 26 april 2023 om 14:25
Dat hoeft niet perse. Ik heb bij tijd en wijlen ook gerookt. En sommigen kunnen het heel goed bij een paar per dag houden. Of zelfs alleen in het weekend. Je krijgt lijkt mij een vervelende situatie. Stel jij bent een beetje mollig..en je vriend zegt dan " ik maak het uit als ik jou weer een vette hap zie eten" . Waar ligt de grens?
Bij mij persoonlijk in het extreme: extreem veel eten (en flink obese), kettingroker, alcoholist, drugsverslaafd of Workaholic.
Alles met mate is voor mij geen probleem. Ook roken met mate niet. Er zijn zoveel dingen in het leven niet gezond/kankerverwekkend. Vlak naast de bloembollenvelden wonen waar veel gif op gespoten word ook.
Roken is daar maar 1 van. En krijg ook niet echt het idee dat je partner erg veel rookt.
Wat als je kind zelf met 14 gaat roken? Zet je die dan ook het huis uit?
Ik zou ook geen partner willen die over alles gaat zeuren. Ik rook allang niet meer. Maar als ik er zin in zou hebben zou ik een sigaret (of een joint) opsteken. Ik zit dan niet direkt op een zeurende partner te wachten. Ik heb het voordeel dat ik ook zo weer kan stoppen. Net als ik ook prima met snoepen kan stoppen. Maar niet iedereen kan dat. Het is geven en nemen in een relatie.
Als je het uitmaakt kun je ook weer een nieuwe partner krijgen die na een paar jaar begint te roken.
Bij mij persoonlijk in het extreme: extreem veel eten (en flink obese), kettingroker, alcoholist, drugsverslaafd of Workaholic.
Alles met mate is voor mij geen probleem. Ook roken met mate niet. Er zijn zoveel dingen in het leven niet gezond/kankerverwekkend. Vlak naast de bloembollenvelden wonen waar veel gif op gespoten word ook.
Roken is daar maar 1 van. En krijg ook niet echt het idee dat je partner erg veel rookt.
Wat als je kind zelf met 14 gaat roken? Zet je die dan ook het huis uit?
Ik zou ook geen partner willen die over alles gaat zeuren. Ik rook allang niet meer. Maar als ik er zin in zou hebben zou ik een sigaret (of een joint) opsteken. Ik zit dan niet direkt op een zeurende partner te wachten. Ik heb het voordeel dat ik ook zo weer kan stoppen. Net als ik ook prima met snoepen kan stoppen. Maar niet iedereen kan dat. Het is geven en nemen in een relatie.
Als je het uitmaakt kun je ook weer een nieuwe partner krijgen die na een paar jaar begint te roken.
woensdag 26 april 2023 om 17:02
m-april schreef: ↑26-04-2023 00:57Maar je gaat er even aan voorbij dat hier sprake is van verslaving, een chronische recidiverende hersenziekte. Het is geen rationele bewuste keuze van hem om weer te gaan roken, het weer gaan roken is een symptoom van de chronische recidiverende hersenziekte die hij heeft.
Ik snap wat je zegt, maar voor mij persoonlijk zou dat niets uitmaken. Dan leg je dus vooral de schuld bij ‘de ziekte’ en ga je wel erg in de slachtofferrol zitten. Sneu voor hem, maar als mijn partner zou roken, zou ik serieus overwegen om de relatie te verbreken. En dan gaat het me niet om af en toe een sigaret op een feestje (als ik er zelf maar niet bij hoef te zijn). Die persoon past dan gewoon niet bij mij.
woensdag 26 april 2023 om 18:53
Hier kan ik wel inkomen. Net zoals ik prima kan leven met een partner met overgewicht of een onvolkomenheid in het gedrag.Libelle44 schreef: ↑26-04-2023 14:25Dat hoeft niet perse. Ik heb bij tijd en wijlen ook gerookt. En sommigen kunnen het heel goed bij een paar per dag houden. Of zelfs alleen in het weekend. Je krijgt lijkt mij een vervelende situatie. Stel jij bent een beetje mollig..en je vriend zegt dan " ik maak het uit als ik jou weer een vette hap zie eten" . Waar ligt de grens?
Bij mij persoonlijk in het extreme: extreem veel eten (en flink obese), kettingroker, alcoholist, drugsverslaafd of Workaholic.
Alles met mate is voor mij geen probleem. Ook roken met mate niet. Er zijn zoveel dingen in het leven niet gezond/kankerverwekkend. Vlak naast de bloembollenvelden wonen waar veel gif op gespoten word ook.
Roken is daar maar 1 van. En krijg ook niet echt het idee dat je partner erg veel rookt.
Wat als je kind zelf met 14 gaat roken? Zet je die dan ook het huis uit?
Ik zou ook geen partner willen die over alles gaat zeuren. Ik rook allang niet meer. Maar als ik er zin in zou hebben zou ik een sigaret (of een joint) opsteken. Ik zit dan niet direkt op een zeurende partner te wachten. Ik heb het voordeel dat ik ook zo weer kan stoppen. Net als ik ook prima met snoepen kan stoppen. Maar niet iedereen kan dat. Het is geven en nemen in een relatie.
Als je het uitmaakt kun je ook weer een nieuwe partner krijgen die na een paar jaar begint te roken.
Die 1 of 2 sigaretten op een feestje vond ik ook prima en kwam niet eens in me op om daar iets over te vinden.
Dus inderdaad, waar ligt de grens? Wat vind ik 'veel'... Ik zou ook niet durven zeggen hoeveel sigaretten hij nu per dag rookt want ik ben er natuurlijk niet altijd bij. Ik gok toch wel een half pakje tot een pakje per dag. Volgens mij erg wisselend maar afgelopen weekend toch wel twee pakjes in 3 dagen, en dat in een omgeving waarin hij niet omringd was door andere rokers, en dat vond ik best veel en daarom ook dit topic.
De vergelijking met een kind vind ik anders. Daar heb je ook een opvoedkundige rol in en zou ik toch wel de nodige interventies inzetten, of hij/zij dat nou wil of niet. Een kind is ook nog in ontwikkeling en als ouder heb jij het gezag. Van een volwassen vent mag je meer eigen verantwoordelijkheid verwachten.
woensdag 26 april 2023 om 20:59
Je kan nooit van een verslaving afkomen, in remissie is het hoogsthaalbare. Gebruik is slechts een symptoom van de ziekte, iemand die niet meer gebruikt is nog steeds verslaafd.coderood schreef: ↑26-04-2023 09:00Je doet net alsof ie ontzettend zielig is. Van verslavingen kan je afkomen. Stoppen met roken kan gewoon. Zelfs junks en alcoholisten komen van hun verslaving af.
Het zou toch wat zijn als je maar bij een alcoholist moest blijven omdat het een zielige hersenziekte is.
Dat het een ziekte is, is geen excuus om te blijven gebruiken maar het verklaart wel waarom het voor een verslaafde moeilijk is om te stoppen. Een van de delen in de hersenen die is aangedaan bij verslaving, is de neocortex, het deel van de hersenen dat ervoor zorgt dat je rationele beslissingen kunt nemen.
Een verslaafde is niet zielig, verslaving is absoluut behandelbaar en langdurige remissie is zeker mogelijk. Maar het is weldegelijk een ziekte en iemand veroordelen omdat hij symptomen vertoont van zijn ziekte vind ik niet oké.
Van mij hoef je absoluut niet bij iemand te blijven omdat hij een ziekte heeft. Het enige waar het mij om gaat is dat mensen hier enorm veroordelend doen over mensen met een verslaving en dat stuit mij enorm tegen de borst.
woensdag 26 april 2023 om 21:08
Ik leg absoluut niet de schuld bij de ziekte, er is überhaupt geen sprake van schuld en ook niet van een slachtoffer.Pinguin15 schreef: ↑26-04-2023 17:02Ik snap wat je zegt, maar voor mij persoonlijk zou dat niets uitmaken. Dan leg je dus vooral de schuld bij ‘de ziekte’ en ga je wel erg in de slachtofferrol zitten. Sneu voor hem, maar als mijn partner zou roken, zou ik serieus overwegen om de relatie te verbreken. En dan gaat het me niet om af en toe een sigaret op een feestje (als ik er zelf maar niet bij hoef te zijn). Die persoon past dan gewoon niet bij mij.
Maar als iemand gaat roepen dat het respectloos is dat iemand die lijdt aan verslaving een terugval heeft gehad, dan snap je gewoon niet hoe verslaving werkt. Je hoeft van mij absoluut niet bij iemand te blijven wanneer je dat niet wil, ongeacht de reden. Maar het is totaal onnodig om zo veroordelend te doen.
woensdag 26 april 2023 om 21:17
Sorry maar ik ben het daar echt niet mee eens. Ik heb meerdere verslavingen gehad in mijn leven (want ADHD) en ik ben van meerdere verslavingen afgekickt en heb nooit meer de neiging of de wens om te gebruiken.m-april schreef: ↑26-04-2023 20:59Je kan nooit van een verslaving afkomen, in remissie is het hoogsthaalbare. Gebruik is slechts een symptoom van de ziekte, iemand die niet meer gebruikt is nog steeds verslaafd.
Dat het een ziekte is, is geen excuus om te blijven gebruiken maar het verklaart wel waarom het voor een verslaafde moeilijk is om te stoppen. Een van de delen in de hersenen die is aangedaan bij verslaving, is de neocortex, het deel van de hersenen dat ervoor zorgt dat je rationele beslissingen kunt nemen.
Een verslaafde is niet zielig, verslaving is absoluut behandelbaar en langdurige remissie is zeker mogelijk. Maar het is weldegelijk een ziekte en iemand veroordelen omdat hij symptomen vertoont van zijn ziekte vind ik niet oké.
Van mij hoef je absoluut niet bij iemand te blijven omdat hij een ziekte heeft. Het enige waar het mij om gaat is dat mensen hier enorm veroordelend doen over mensen met een verslaving en dat stuit mij enorm tegen de borst.
En dat het een ziekte is waar je niks aan kan doen dat zeggen ze onder andere bij de AA met hun 12 stappen plan. Maar juist door geen eigenaarschap te nemen van je verslaving kom je er nooit van af.
donderdag 27 april 2023 om 10:13
coderood schreef: ↑26-04-2023 21:17Sorry maar ik ben het daar echt niet mee eens. Ik heb meerdere verslavingen gehad in mijn leven (want ADHD) en ik ben van meerdere verslavingen afgekickt en heb nooit meer de neiging of de wens om te gebruiken.
En dat het een ziekte is waar je niks aan kan doen dat zeggen ze onder andere bij de AA met hun 12 stappen plan. Maar juist door geen eigenaarschap te nemen van je verslaving kom je er nooit van af.
Even in heel simpele taal dan, want je lijkt maar niet te begrijpen wat er staat.
Ja, je mag best weg bij een roker als het roken je zo tegenstaat. En ja, het is mogelijk om een verslaving aan te pakken.
Nee, het is niet nodig om de roker respectloos te noemen als hij rookt. Dat hij rookt zegt iets over de rookverslaving, het zegt niks over de relatie met de partner of het respect dat hij voor de partner heeft.
Harba lorifa
donderdag 27 april 2023 om 11:14
Dat ben ik t op zich met je eens maar je schermt wel heel erg met een verslaving als zielige hersenziekte waar je geen vat op hebt. En ultimatums hebben wel degelijk zin. Daarom worden er soms ook van die familiebijeenkomsten georganiseerd om verslaafde bewust te maken van hun gedrag en dat kan wel degelijk een trigger zijn om te stoppen.Ginevra schreef: ↑27-04-2023 10:13Even in heel simpele taal dan, want je lijkt maar niet te begrijpen wat er staat.
Ja, je mag best weg bij een roker als het roken je zo tegenstaat. En ja, het is mogelijk om een verslaving aan te pakken.
Nee, het is niet nodig om de roker respectloos te noemen als hij rookt. Dat hij rookt zegt iets over de rookverslaving, het zegt niks over de relatie met de partner of het respect dat hij voor de partner heeft.
Een roker die te horen krijgt dat zijn vrouw bij hem weg gaat als hij niet stopt kan wel degelijk stoppen. Ook als hij het niet voor zichzelf doet. In de afgelopen jaren zijn miljoenen mensen succesvol gestopt met roken. Je maakt het echt veel te zwaar.
donderdag 27 april 2023 om 18:59
donderdag 27 april 2023 om 19:09
"Hari verzet zich tegen gangbare gebruiksaanwijzingen van hoe je om moet gaan met een verslaafde. Die zijn vaak overkomen waaien uit realityseries. 'Als je nu niet stopt, dan zul je mij nooit meer zien.' Het is een begrijpelijke reactie, het is soms moeilijk om van een verslaafde te houden. Maar volgens Hari is dat in feite dezelfde methode als de oorlog tegen drugs. Je isoleert mensen alleen en er is geen bewijs voor de werking ervan. Hij is daarom meer een voorstander om het Portugese model toe te passen. Hij vertaalt dat naar: 'Ik hou van je en je staat er niet alleen voor. Ik zal er voor je zijn als je me nodig hebt.’ Daarmee help je volgens Hari de verslaafde wel, in tegenstelling tot het agressieve ‘war on drugs’-model."
https://www.lef-magazine.nl/nieuws/actu ... ieuws/4738
https://www.lef-magazine.nl/nieuws/actu ... ieuws/4738
donderdag 27 april 2023 om 19:21
Dat ben ik niet, dat is iemand anders. Maar je bent vastbesloten te lezen wat jij denkt dat er staat, en niet wat er staat, dus ga rustig je gang maar ik doe niet mee.
Harba lorifa
donderdag 27 april 2023 om 20:26
Excuus dan bedoel ik natuurlijk de andere persoon die mij steeds quote en met een hersenziekte schermt. Wat voor mij nogal ene zwaktebod is
Mij interesseert t echt weinig welke wetenschap er achter zit. Stoppen met roken kan. Het lukt heel veel mensen elk jaar weer. En ultimatums helpen ook. Excuses komen vaak van rokers en andere verslaafden die het niet lukt of die niet willen stoppen.
Zelf heb ik ook ooit gerookt. En hoofdzakelijk daardoor voel.ik.me enorm gesterkt dat als mijn partner ooit gaat roken hij een keuze heeft... Een relatie met mij of doorgaan met de verslaving.
Geen idee waarom je mzo tegen mij wil doen. Een normale discussie is blijkbaar niet aan de orde.
donderdag 27 april 2023 om 21:12
Ik heb hier en daar ook wel vraagtekens bij de visie van m-april (met name dat zij geen onderscheid lijkt te maken tussen ex-rokers en actieve rokers, omdat de eerste groep in eindeloze remissie is) , maar Wanda de Kanter beschrijft het ook als een hersenziekte: https://gezondnu.nl/gezondheid/stoppen- ... eilijk-is/. Het lijkt mij dan ook geen zwaktebod maar een feit.coderood schreef: ↑27-04-2023 20:26Excuus dan bedoel ik natuurlijk de andere persoon die mij steeds quote en met een hersenziekte schermt. Wat voor mij nogal ene zwaktebod is
Mij interesseert t echt weinig welke wetenschap er achter zit. Stoppen met roken kan. Het lukt heel veel mensen elk jaar weer. En ultimatums helpen ook. Excuses komen vaak van rokers en andere verslaafden die het niet lukt of die niet willen stoppen.
Zelf heb ik ook ooit gerookt. En hoofdzakelijk daardoor voel.ik.me enorm gesterkt dat als mijn partner ooit gaat roken hij een keuze heeft... Een relatie met mij of doorgaan met de verslaving.
Geen idee waarom je mzo tegen mij wil doen. Een normale discussie is blijkbaar niet aan de orde.
En daarnaast schrijft m-april in haar laatste bijdrages dat dat niet betekent dat je dus maar tot in lengte van dagen bij iemand moet blijven.
Maar TO, ik zou het ook niet willen.
Ars longa, vita brevis
donderdag 27 april 2023 om 21:36
Ondanks dat het idee dat verslavingen (hersen)ziektes zijn, breed wordt gedragen door zeker hulpverleners, is het niet onomstreden. Empirisch bewijs hiervoor is mager.Anna75 schreef: ↑27-04-2023 21:12Ik heb hier en daar ook wel vraagtekens bij de visie van m-april (met name dat zij geen onderscheid lijkt te maken tussen ex-rokers en actieve rokers, omdat de eerste groep in eindeloze remissie is) , maar Wanda de Kanter beschrijft het ook als een hersenziekte: https://gezondnu.nl/gezondheid/stoppen- ... eilijk-is/. Het lijkt mij dan ook geen zwaktebod maar een feit.
En daarnaast schrijft m-april in haar laatste bijdrages dat dat niet betekent dat je dus maar tot in lengte van dagen bij iemand moet blijven.
Maar TO, ik zou het ook niet willen.
donderdag 27 april 2023 om 21:40
.
donderdag 27 april 2023 om 21:40
Aan het eind van je OP vraag je: of moet ik de relatie verbreken. Tja jij bent de enige die dat in jouw geval kan bepalen.
Ik struikelde vooral over deze zin.
Ik vind een heleboel van roken. En meer specifiek van rokers tussen de 25 en 50. En heel positief is dat niet. Nu doet wat ik vind er niet toe, want niet mijn lijf en niet mijn keuze. Maar het is wel een enorme afknapper.
Maar nog meer dan roken, vind ik wel wat jouw vriend zegt. "Dan gooi ik de kont tegen de krib". Dat vind ik wel zo ontzettend kinderachtig gedrag dat ik inderdaad serieus zou overwegen een relatie te verbreken.
Ik heb een relatie met een volwassen persoon. Niet met een kleuter.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
