Relaties
alle pijlers
Partner rookt ineens!
zondag 23 april 2023 om 22:09
Ik kan wel even wat advies gebruiken..
Ik ben al heel lang samen met mijn vriend en in al die tijd bietste hij af en toe weleens een sigaretje op een feestje, maar daar bleef het wel bij en daar kon ik wel mee leven. Hij heeft weleens gezegd dat hij vroeger erg veel rookte maar voordat hij mij leerde kennen was hij daar al zeker 5 jaar mee gestopt.
Nu heeft hij sinds een half jaartje een nieuwe baan en in de pauzes veel collega's die roken, en vanuit 'gezelligheid' is hij begonnen met meeroken in de pauzes. Maar hij wilde niet meer bietsen en begon zelf pakjes sigaretten te kopen. En van daaruit werd het steeds erger en vaker. Als hij thuiskomt uit werk stinkt hij enorm. Nu rookt hij dan ook nog 's avonds 1 of 2 sigaretten in de voortuin. En vandaag gingen we naar familie maar stopte hij ineens bij een tankstation want moest een pakje kopen. Bij een feestje rookt hij nu het pakje leeg.
Uiteraard is iedereen, familie-vrienden-en-ik, daar best verbaasd over, want zo kennen we hem niet. Hij gooit het zelf op 'werkstress', 'verslaving die nu ineens weer boven komt' en 'ik zal binnenkort wel stoppen, ineens zal de knop wel omgaan', maar we mogen er vooral niet over doorpraten want dan wordt hij nogal chagrijnig en moeten we ons er niet mee bemoeien. En zegt 'Ik moet zelf stoppen maar als jullie je ermee bemoeien gooi ik de kont tegen de krib'. Ik vind het allemaal behoorlijk kinderachtig. Ik kan me er ook niets bij voorstellen, want heb zelf nooit gerookt. Soms roep ik uit wanhoop weleens dat ik ook maar moet gaan roken om in elk geval te begrijpen hoe het voelt, maar dat wil hij absoluut niet en dat vind ik dan weer hypocriet.
Als ik had geweten dat hij dagelijks zou gaan roken was ik nooit een relatie met hem begonnen. Mijn ex is overleden aan kanker, niet door roken maar toch. Het is al lang geleden en ik heb het allemaal wel verwerkt dacht ik, maar het verdriet komt door het roken van mijn vriend ineens naar boven. Ik heb ineens angst om nog een keer een ziektetraject door te moeten gaan met een partner en hij weet dat ook en dat maakt het allemaal nog ingewikkelder.
Naast de angst vind ik het ook gewoon vies. Hij rookt gelukkig niet binnen, maar hij en z'n kleding stinkt wel. Ik merk steeds meer dat wij het onbewust allebei fijner vinden om intimiteit te hebben (zoenen/knuffelen/seks) als hij is gedoucht en z'n tanden heeft gepoetst. En omdat hij op steeds meer momenten op de dag rookt worden die momenten dat hij niet naar rook stinkt ook minder. Hij zoekt dus minder intimiteit bij mij en ik minder bij hem. Ik heb het gevoel dat we hierdoor ook wel uit elkaar groeien.
We zijn ook allebei in de 30 en willen nu nog niet, maar over een aantal jaren wel aan kinderen beginnen, maar wij willen absoluut geen kinderen laten opgroeien in een gezin waarin iemand rookt. Mijn vriend heeft nog steeds de volle overtuiging dat het allemaal wel goedkomt.
Ik kan wel tips gebruiken hoe ik hiermee moet omgaan, moet ik het accepteren en vertrouwen hebben? Het gesprek toch nog eens aangaan? Een ultimatum stellen? Of toch met veel verdriet een verder goede relatie verbreken?
Ik ben al heel lang samen met mijn vriend en in al die tijd bietste hij af en toe weleens een sigaretje op een feestje, maar daar bleef het wel bij en daar kon ik wel mee leven. Hij heeft weleens gezegd dat hij vroeger erg veel rookte maar voordat hij mij leerde kennen was hij daar al zeker 5 jaar mee gestopt.
Nu heeft hij sinds een half jaartje een nieuwe baan en in de pauzes veel collega's die roken, en vanuit 'gezelligheid' is hij begonnen met meeroken in de pauzes. Maar hij wilde niet meer bietsen en begon zelf pakjes sigaretten te kopen. En van daaruit werd het steeds erger en vaker. Als hij thuiskomt uit werk stinkt hij enorm. Nu rookt hij dan ook nog 's avonds 1 of 2 sigaretten in de voortuin. En vandaag gingen we naar familie maar stopte hij ineens bij een tankstation want moest een pakje kopen. Bij een feestje rookt hij nu het pakje leeg.
Uiteraard is iedereen, familie-vrienden-en-ik, daar best verbaasd over, want zo kennen we hem niet. Hij gooit het zelf op 'werkstress', 'verslaving die nu ineens weer boven komt' en 'ik zal binnenkort wel stoppen, ineens zal de knop wel omgaan', maar we mogen er vooral niet over doorpraten want dan wordt hij nogal chagrijnig en moeten we ons er niet mee bemoeien. En zegt 'Ik moet zelf stoppen maar als jullie je ermee bemoeien gooi ik de kont tegen de krib'. Ik vind het allemaal behoorlijk kinderachtig. Ik kan me er ook niets bij voorstellen, want heb zelf nooit gerookt. Soms roep ik uit wanhoop weleens dat ik ook maar moet gaan roken om in elk geval te begrijpen hoe het voelt, maar dat wil hij absoluut niet en dat vind ik dan weer hypocriet.
Als ik had geweten dat hij dagelijks zou gaan roken was ik nooit een relatie met hem begonnen. Mijn ex is overleden aan kanker, niet door roken maar toch. Het is al lang geleden en ik heb het allemaal wel verwerkt dacht ik, maar het verdriet komt door het roken van mijn vriend ineens naar boven. Ik heb ineens angst om nog een keer een ziektetraject door te moeten gaan met een partner en hij weet dat ook en dat maakt het allemaal nog ingewikkelder.
Naast de angst vind ik het ook gewoon vies. Hij rookt gelukkig niet binnen, maar hij en z'n kleding stinkt wel. Ik merk steeds meer dat wij het onbewust allebei fijner vinden om intimiteit te hebben (zoenen/knuffelen/seks) als hij is gedoucht en z'n tanden heeft gepoetst. En omdat hij op steeds meer momenten op de dag rookt worden die momenten dat hij niet naar rook stinkt ook minder. Hij zoekt dus minder intimiteit bij mij en ik minder bij hem. Ik heb het gevoel dat we hierdoor ook wel uit elkaar groeien.
We zijn ook allebei in de 30 en willen nu nog niet, maar over een aantal jaren wel aan kinderen beginnen, maar wij willen absoluut geen kinderen laten opgroeien in een gezin waarin iemand rookt. Mijn vriend heeft nog steeds de volle overtuiging dat het allemaal wel goedkomt.
Ik kan wel tips gebruiken hoe ik hiermee moet omgaan, moet ik het accepteren en vertrouwen hebben? Het gesprek toch nog eens aangaan? Een ultimatum stellen? Of toch met veel verdriet een verder goede relatie verbreken?
maandag 24 april 2023 om 10:46
maandag 24 april 2023 om 11:01
Nooit geweten. Misschien is dat nog een argument waar hij wat mee kan, TO?
maandag 24 april 2023 om 12:25
Bedankt allemaal voor jullie input. Bovenstaande is hoe ik het ga aanpakken, ik ga nu eerst maar weer eens een heeel duidelijk gesprek voeren... en het ultimatum stel ik op eind juni, dan heeft hij twee maanden om van zijn slechte gewoonte af te komen en gun ik mezelf ook wat verwerk-/nadenktijd, want het is niet niets allemaal... We hadden net een huis gekochtS-Groot schreef: ↑24-04-2023 07:49In dit stadium zou ik dat absoluut niet kunnen, ik zou hem er eerst heel erg van willen doordringen hoe groot dit punt is voor mij. Niet alleen het roken maar ook het kinderachtige/verslaafde gedrag tijdens gesprekken erover, plus het niet gewoon lekker even kunnen knuffelen of zoenen met elkaar. En dat het voor mij einde relatie zal zijn als hij hiermee doorgaat. Daarna zou ik hem een bepaalde periode geven, maar voor mij persoonlijk zou 6 maanden veel te lang zijn. Er is ook geen stopprogramma wat zo lang duurt, het is echt nergens voor nodig om er zo lang over te gaan doen. Twee maanden zou de max zijn voor mij.
en nu gaat onze toekomst er misschien heel anders uitzien
maandag 24 april 2023 om 13:31
Vergeet niet dat JIJ NIET de keuze maakt om de relatie te stoppen, HIJ maakt de keuze om WEL te blijven roken en daarom stopt jullie relatie (misschien / tijdelijk). Je kunt aan hem voorleggen: of je sigaret, of je relatie met mij. JIJ maakt die keuze. Daarmee krijgt hij ook inzicht in dat HIJ moet veranderen. Uit elkaar hoeft ook niet voor definitief, maar zolang hij een roker is, zou ik de relatie wel verbreken. En ja, dat geeft wel heel veel onzekerheid voor de toekomst, maar bij hem komt dan hopelijk het besef dat jij het wel meent en dat hij veel op het spel zet als hij weer gaat roken.
maandag 24 april 2023 om 14:44
Niet als.
Hij rookt weer.
Ik was twee jaar gestopt en viel weer terug. Binnen veel te korte tijd weer volop verslaafd, weer volledig bezig met die drang en alles wat daar bij komt kijken. Ook weerzin van/over mezelf. Ook pogingen tot totale ontkenning (ik kan zo weer stoppen, dán (….) stop ik echt) en paniek van het idee alleen al om echt te stoppen. Sprak mezelf al weer aan met ‘vuile junk’ enzo.
En hoe zielig en heftig zo’n verslaving ook is, het is geen reden om er als toeschouwer mee te willen leven.
TO, ik vind het vreselijk k*t voor je. En ik vind je stelligheid over ‘ík wil dit niet in mijn leven’ goed. Met die stelligheid kun je hem zélf laten stoppen. Hij moet het inderdaad zelf doen en zelf willen en kan zelf de keuze maken om te stoppen om jullie huis en kinderwens te behouden.
Ik zou alleen niet de vergissing maken om de vergelijking ‘die vieze sigaret is belangrijker dan ik ben’ te maken. Die ga je namelijk verliezen. Rokers weten heel goed dat die verslaving grote kans geeft op een langzame, pijnlijke dood én je vrijheid van denken inperkt én belachelijk veel geld kost. En alsnog is de verslaving vaak sterker.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 24 april 2023 om 15:01
Nee. Het moet echt vanuit mij komen. Alle redenen om niet te roken is mij bekend. Ik kan stoppen. Ik kan alleen niet gestopt blijven. Ik heb hulp nodig bij mijn verslaving. Waar het bij mij steeds mis gaat is dat ik psychisch er niet vanaf kom. Lichamelijk voel ik me beter, maar psychisch gaat het ontzettend klote. En dat wordt met de dag erger tot het moment dat ik weer zeg fuck it dan maar korter leven dit is me allemaal niet waard. Het is zo’n gevecht van binnen. Dus als iemand daar handvatten voor heeft…….Student201 schreef: ↑23-04-2023 22:30Gewoon omdat ik benieuwd ben: zou er iets zijn wat jouw partner/kind/dierbare tegen jou zou kunnen zeggen, waardoor je wel echt verder richting stoppen zou geraken?
Of iets wat je wel die motivatie zou kunnen geven om toch te gaan proberen te stoppen?
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Ok, ik word een probleem.
maandag 24 april 2023 om 15:28
Heleboel verbale acrobatiek, maar daarmee kom je op een terrein van argumenteren en argumenteren. Dan kun je ruzie blijven maken over wiens 'schuld' het dan is als de relatie eindigt, maar ik denk niet dat een van beide partijen vooruithelpt.Boarn schreef: ↑24-04-2023 13:31Vergeet niet dat JIJ NIET de keuze maakt om de relatie te stoppen, HIJ maakt de keuze om WEL te blijven roken en daarom stopt jullie relatie (misschien / tijdelijk). Je kunt aan hem voorleggen: of je sigaret, of je relatie met mij. JIJ maakt die keuze. Daarmee krijgt hij ook inzicht in dat HIJ moet veranderen.
Ik ben zelf ex-roker maar heb ook tijden gehad dat mijn man wel rookte en ik niet. En ook tijden dat hij niet rookte en ik wel.
De partner kan de keus maken niet met een roker te willen samenleven. De roker kan zich dan miskend voelen dat al zijn positieve eigenschappen kennelijk niet opwegen tegen die ene slechte eigenschap.
De roker kan de keus maken te blijven roken. De partner kan zich dan miskend voelen dat al haar positieve kanten kennelijk minder belangrijk zijn dan die sigaret.
Kan allemaal maar als je dat allemaal op een emotionele weegschaal gaat leggen worden dat heel nare gesprekken. Bottomline is toch dat de partner geen roker wil en bereid is de relatie daarvoor op te geven, en dat de roker moet afwegen of hij in staat en bereid is te stoppen voor de relatie. En beiden kunnen daar wrokkig van worden.
Geldt voor alle veranderingen die mensen ondergaan als de relatie eenmaal een feit is. Er zijn ook al zat topics geweest waarbij vergelijkbare dingen speelden met gewichtstoename, gameverslaving etc. De vraag is vooral als je een ultimatum stelt of je ook écht bereid bent het uit te voeren.
Harba lorifa
maandag 24 april 2023 om 15:50
Mijn moeder rookte en mijn vader heeft dat "verboden". Waarop ze stiekem bleef roken en hij dat uiteraard wel wist - want ze stonk naar sigarettenrook elke keer ze de hond had uitgelaten - maar dat was dat dan. Zij probeerde zoveel mogelijk met een smintje of een parfummetje de overtreding te maskeren en er was een bizar soort gedoogbeleid. Voor hen werkte dat blijkbaar en voorkwam het erger.
Nu is mijn vader er niet meer, rookt mijn moeder als een ketter en stinkt het hele huis en kom ik daarom niet graag meer op bezoek. Bij mij thuis zit ze ongeveer de helft van de tijd in de tuin. Ze probeert zo'n 10tal keer per jaar te stoppen op allerlei halfslachtige manieren en is dan verbaasd als ik een beetje sarcastisch reageer op de tigste poging.
Lijkt me echt heel vervelend om een rokende partner te hebben. En hij heeft hierdoor toch echt een fundamentele shift in jullie relatie gemaakt. Ik denk dat je hem best kan zeggen dat jij principieel niet met een roker samen wil zijn.
Nu is mijn vader er niet meer, rookt mijn moeder als een ketter en stinkt het hele huis en kom ik daarom niet graag meer op bezoek. Bij mij thuis zit ze ongeveer de helft van de tijd in de tuin. Ze probeert zo'n 10tal keer per jaar te stoppen op allerlei halfslachtige manieren en is dan verbaasd als ik een beetje sarcastisch reageer op de tigste poging.
Lijkt me echt heel vervelend om een rokende partner te hebben. En hij heeft hierdoor toch echt een fundamentele shift in jullie relatie gemaakt. Ik denk dat je hem best kan zeggen dat jij principieel niet met een roker samen wil zijn.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
maandag 24 april 2023 om 16:29
Weegt dat roken zo zwaar ja? Hij bezit dan deze slechte eigenschap en dat is het waard om de relatie te verbreken? Wauw ik vind het ver gaan. Hij rookt toch buiten? Snap heel goed dat je er moeite mee hebt. Mijn man is 4jr geleden gestopt met roken na veel gemekker van mijn kant.. maar hij heeft zelf die knoop doorgehakt. Echt nooit over nagedacht om de relatie om deze reden te verbreken. Een verslaving stop je niet ff 1,2,3 omdat de ander dat eist.
Ik heb net een poos in een topic gereageerd waarin een man zijn vrouw+kind emotioneel misbruikt. Dat lijkt me een echte dealbreaker.
Ruim 2 miljoen mensen zijn verslaafd in Nederland. En dan zijn de telefoonverslaving, gameverslaving, eetstoornissen etc nog niet eens meegeteld.
Dus ik denk persoonlijk dat er meer achter zit dan alleen die rookverslaving??
Ik heb net een poos in een topic gereageerd waarin een man zijn vrouw+kind emotioneel misbruikt. Dat lijkt me een echte dealbreaker.
Ruim 2 miljoen mensen zijn verslaafd in Nederland. En dan zijn de telefoonverslaving, gameverslaving, eetstoornissen etc nog niet eens meegeteld.
Dus ik denk persoonlijk dat er meer achter zit dan alleen die rookverslaving??
enigme wijzigde dit bericht op 24-04-2023 16:33
3.95% gewijzigd
maandag 24 april 2023 om 16:32
Wat erg als je daarom je moeder niet meer ziet, ik snap het wel.belgali schreef: ↑24-04-2023 15:50Nu is mijn vader er niet meer, rookt mijn moeder als een ketter en stinkt het hele huis en kom ik daarom niet graag meer op bezoek. Bij mij thuis zit ze ongeveer de helft van de tijd in de tuin. Ze probeert zo'n 10tal keer per jaar te stoppen op allerlei halfslachtige manieren en is dan verbaasd als ik een beetje sarcastisch reageer op de tigste poging.
maandag 24 april 2023 om 16:37
Ik zie haar nog wel, maar ik vind het stukken minder prettig om in het ouderlijke huis te zijn. Dat is jammer ja. Maar ik kan niet een andere volwassene die in een ander huis woont voorschrijven hoe ze moet leven natuurlijk. Het is wel jammer dat er altijd midden in een gesprek onrust ontstaat of tijdens een lange autorit - want dan moet er weer een fix genomen worden. Vervelend verslavend spul die nicotine.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
maandag 24 april 2023 om 16:48
Nee hoor. Op het roken na is hij echt mijn droomvent.
Maar 'het is gewoon iemand met een slechte gewoonte', zo simpel is het niet. Het roken heeft directe gevolgen voor zijn en mijn leven.
Ik merk bijvoorbeeld dat hij veel minder fit is dan toen ik hem leerde kennen, ligt vaker te luieren op de bank dan ik van hem gewend ben. En als hij weer even wat probeert te minderen met de sigaretten is hij stikchagrijnig en is het eigenlijk niet leuk om hem ergens naartoe mee te nemen.
Maar goed, wij hebben absoluut een goede relatie als ik het vergelijk met de voorbeelden die jij nu opnoemt hoor. Dus misschien maak ik het ook wel groter dan het is. Ik hoop natuurlijk dat het een tijdelijk 'probleempje' is.
maandag 24 april 2023 om 16:58
Maar doordat je vader het "verboden" heeft bleef het wel binnen de perken. Ik ken wel meer mensen bij wie dat min of meer werkt.belgali schreef: ↑24-04-2023 15:50Mijn moeder rookte en mijn vader heeft dat "verboden". Waarop ze stiekem bleef roken en hij dat uiteraard wel wist - want ze stonk naar sigarettenrook elke keer ze de hond had uitgelaten - maar dat was dat dan. Zij probeerde zoveel mogelijk met een smintje of een parfummetje de overtreding te maskeren en er was een bizar soort gedoogbeleid. Voor hen werkte dat blijkbaar en voorkwam het erger.
Nu is mijn vader er niet meer, rookt mijn moeder als een ketter en stinkt het hele huis en kom ik daarom niet graag meer op bezoek. Bij mij thuis zit ze ongeveer de helft van de tijd in de tuin. Ze probeert zo'n 10tal keer per jaar te stoppen op allerlei halfslachtige manieren en is dan verbaasd als ik een beetje sarcastisch reageer op de tigste poging.
Lijkt me echt heel vervelend om een rokende partner te hebben. En hij heeft hierdoor toch echt een fundamentele shift in jullie relatie gemaakt. Ik denk dat je hem best kan zeggen dat jij principieel niet met een roker samen wil zijn.
maandag 24 april 2023 om 17:09
Je hebt natuurlijk alle recht om dit niet te willen TO. Zoals je ook alle recht hebt het zo groot te maken als jij wil.
Mijn ex rookte, is toen een hele tijd gestopt - jaar of vijf - en is toen weer begonnen. Dat vond ik ook vreselijk, juist ook omdat ik had gemerkt hoe fijn ik het niet-roken vond. Ik heb hem geen ultimatum gesteld, maar achteraf had ik dat wel moeten (of willen) doen. Het was niet alleen het roken, maar er kwam - zoals je al schrijft - van alles bij. En ik voelde me ook miskend. Maar het weer beginnen met roken hing bij mijn ex ook erg samen met een soort algehelere lamlendigheid, wegstoppen van emoties en niet willen praten over issues die tussen ons speelden. En dat is uiteindelijk geweest wat maakte dat ik niet meer met hem wilde zijn. Het roken was daar dus één van de uitingen van.
Mijn ex rookte, is toen een hele tijd gestopt - jaar of vijf - en is toen weer begonnen. Dat vond ik ook vreselijk, juist ook omdat ik had gemerkt hoe fijn ik het niet-roken vond. Ik heb hem geen ultimatum gesteld, maar achteraf had ik dat wel moeten (of willen) doen. Het was niet alleen het roken, maar er kwam - zoals je al schrijft - van alles bij. En ik voelde me ook miskend. Maar het weer beginnen met roken hing bij mijn ex ook erg samen met een soort algehelere lamlendigheid, wegstoppen van emoties en niet willen praten over issues die tussen ons speelden. En dat is uiteindelijk geweest wat maakte dat ik niet meer met hem wilde zijn. Het roken was daar dus één van de uitingen van.
maandag 24 april 2023 om 17:39
Met de ene rot-eigenschap valt wat mij betreft al wat beter te leven dan met de andere.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 24 april 2023 om 17:44
Ik denk dat dit misschien een groter probleem is.Jempo schreef: ↑23-04-2023 22:09Ik kan wel even wat advies gebruiken..
Ik ben al heel lang samen met mijn vriend en in al die tijd bietste hij af en toe weleens een sigaretje op een feestje, maar daar bleef het wel bij en daar kon ik wel mee leven. Hij heeft weleens gezegd dat hij vroeger erg veel rookte maar voordat hij mij leerde kennen was hij daar al zeker 5 jaar mee gestopt.
Nu heeft hij sinds een half jaartje een nieuwe baan en in de pauzes veel collega's die roken, en vanuit 'gezelligheid' is hij begonnen met meeroken in de pauzes. Maar hij wilde niet meer bietsen en begon zelf pakjes sigaretten te kopen. En van daaruit werd het steeds erger en vaker. Als hij thuiskomt uit werk stinkt hij enorm. Nu rookt hij dan ook nog 's avonds 1 of 2 sigaretten in de voortuin. En vandaag gingen we naar familie maar stopte hij ineens bij een tankstation want moest een pakje kopen. Bij een feestje rookt hij nu het pakje leeg.
Uiteraard is iedereen, familie-vrienden-en-ik, daar best verbaasd over, want zo kennen we hem niet. Hij gooit het zelf op 'werkstress', 'verslaving die nu ineens weer boven komt' en 'ik zal binnenkort wel stoppen, ineens zal de knop wel omgaan', maar we mogen er vooral niet over doorpraten want dan wordt hij nogal chagrijnig en moeten we ons er niet mee bemoeien. En zegt 'Ik moet zelf stoppen maar als jullie je ermee bemoeien gooi ik de kont tegen de krib'. Ik vind het allemaal behoorlijk kinderachtig. Ik kan me er ook niets bij voorstellen, want heb zelf nooit gerookt. Soms roep ik uit wanhoop weleens dat ik ook maar moet gaan roken om in elk geval te begrijpen hoe het voelt, maar dat wil hij absoluut niet en dat vind ik dan weer hypocriet.
Als ik had geweten dat hij dagelijks zou gaan roken was ik nooit een relatie met hem begonnen. Mijn ex is overleden aan kanker, niet door roken maar toch. Het is al lang geleden en ik heb het allemaal wel verwerkt dacht ik, maar het verdriet komt door het roken van mijn vriend ineens naar boven. Ik heb ineens angst om nog een keer een ziektetraject door te moeten gaan met een partner en hij weet dat ook en dat maakt het allemaal nog ingewikkelder.
Naast de angst vind ik het ook gewoon vies. Hij rookt gelukkig niet binnen, maar hij en z'n kleding stinkt wel. Ik merk steeds meer dat wij het onbewust allebei fijner vinden om intimiteit te hebben (zoenen/knuffelen/seks) als hij is gedoucht en z'n tanden heeft gepoetst. En omdat hij op steeds meer momenten op de dag rookt worden die momenten dat hij niet naar rook stinkt ook minder. Hij zoekt dus minder intimiteit bij mij en ik minder bij hem. Ik heb het gevoel dat we hierdoor ook wel uit elkaar groeien.
We zijn ook allebei in de 30 en willen nu nog niet, maar over een aantal jaren wel aan kinderen beginnen, maar wij willen absoluut geen kinderen laten opgroeien in een gezin waarin iemand rookt. Mijn vriend heeft nog steeds de volle overtuiging dat het allemaal wel goedkomt.
Ik kan wel tips gebruiken hoe ik hiermee moet omgaan, moet ik het accepteren en vertrouwen hebben? Het gesprek toch nog eens aangaan? Een ultimatum stellen? Of toch met veel verdriet een verder goede relatie verbreken?
Hebben jullie het hier ook over?
maandag 24 april 2023 om 18:03
Ik zou zelf nooit een relatie beginnen met een roker.poldervrouw schreef: ↑23-04-2023 23:40enorme afknapper en zou voor mij zeker wel een reden zijn om relatie te verbreken.
Je pense donc je suis
maandag 24 april 2023 om 18:04
Ze zijn erg sterk. Hoorde dat ze je niet op je long mag roken. Vind het zeker geen vooruitgang.
Dat komt overeen met 30 sigaretten. Dat is dus anderhalf pakje per dag.
Jempo,ik hoop dat jullie eruit komen en dat hij stopt. Lastig probleem! Sterkte ermee!
Je pense donc je suis
maandag 24 april 2023 om 18:37
Wat voor reden geeft hij voor het niet willen vapen? Het lijkt mij juist een perfecte oplossing, wel je nicotine, niet de andere schadelijke stoffen en geen stinkende mondJempo schreef: ↑23-04-2023 22:17Mijn vriend wil geen hulp, maar wil dat zelf kunnen of tenminste zelf de keuze maken om hulp te zoeken. En niet dat ik dat voor hem bedenk/regel.
Ik heb ook al eens voorgesteld om bijvoorbeeld elektrisch te gaan roken / vapen, dan is in elk geval een deel van het probleem opgelost, maar dat wil hij niet.
maandag 24 april 2023 om 19:02
maandag 24 april 2023 om 19:11
Waarom zou er meer achter moeten zitten. Voor mij zou roken ook echt een dealbreker zijn. Roken vind ik de smerigste gewoonte die er is. Ik zou geen relatie kunnen hebben met iemand die ik oprecht heel smerig vind.Enigme schreef: ↑24-04-2023 16:29Weegt dat roken zo zwaar ja? Hij bezit dan deze slechte eigenschap en dat is het waard om de relatie te verbreken? Wauw ik vind het ver gaan. Hij rookt toch buiten? Snap heel goed dat je er moeite mee hebt. Mijn man is 4jr geleden gestopt met roken na veel gemekker van mijn kant.. maar hij heeft zelf die knoop doorgehakt. Echt nooit over nagedacht om de relatie om deze reden te verbreken. Een verslaving stop je niet ff 1,2,3 omdat de ander dat eist.
Ik heb net een poos in een topic gereageerd waarin een man zijn vrouw+kind emotioneel misbruikt. Dat lijkt me een echte dealbreaker.
Ruim 2 miljoen mensen zijn verslaafd in Nederland. En dan zijn de telefoonverslaving, gameverslaving, eetstoornissen etc nog niet eens meegeteld.
Dus ik denk persoonlijk dat er meer achter zit dan alleen die rookverslaving??
To geeft zelf aan niet eens een relatie te zijn begonnen met partner als die destijds rookte. Dus snap haar afkeer heel goed en daar hoeft echt niet een ander probleem onder te zitten.
maandag 24 april 2023 om 19:16
Ja hoor! Het is wel logisch. Ik vind het niet zo lekker om met hem intiem te zijn als hij naar rookt stinkt, en hij weet dat ook. Soms probeer ik het wel hoor maar dan ben ik gewoon minder geil want ik wil graag zijn geur ruiken ipv asbak.
Hij voelt en weet dat ook wel dus houd op zijn beurt afstand van mij als hij gerookt heeft. Hij gaat dan eerst douchen en tandenpoetsen enzo. Kortom de spontaniteit gaat er vanaf. En hij is de laatste tijd ook echt wel vermoeider en lamlendiger en heeft minder zin in seks. Van zo'n hangende man op de bank raak ik zelf ook niet echt opgewonden. En best een kans dat dat door de sigaretten komt?? Denkt hij zelf ook
maandag 24 april 2023 om 19:20
Toen ik mijn partner leerde kennen vapete hij omdat hij al bezig was met stoppen. Maar toen we een relatie hadden ging de e-sigaret kapot en toen was er natuurlijk maar één oplossing mogelijk 
uiteindelijk heeft partner denk ik drie kwart jaar gerookt (in onze relatie, daarvoor rookte hij al jaren) en er toen vanaf gekomen door nicotinevrije dingetjes te vapen. Ik heb er nooit over gezeurd en op feestjes rookte ik zelf ook. Hij is dus helemaal uit zichzelf gestopt en ik denk dat zeuren averechts had gewerkt, hoe kinderachtig ook. Heel soms bietst ie nog op feestjes maar vast roken gaat echt niet meer gebeuren want hebben nu ook een kind (en 2e opkomst).
uiteindelijk heeft partner denk ik drie kwart jaar gerookt (in onze relatie, daarvoor rookte hij al jaren) en er toen vanaf gekomen door nicotinevrije dingetjes te vapen. Ik heb er nooit over gezeurd en op feestjes rookte ik zelf ook. Hij is dus helemaal uit zichzelf gestopt en ik denk dat zeuren averechts had gewerkt, hoe kinderachtig ook. Heel soms bietst ie nog op feestjes maar vast roken gaat echt niet meer gebeuren want hebben nu ook een kind (en 2e opkomst).
aviendha wijzigde dit bericht op 24-04-2023 19:22
3.74% gewijzigd
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
