Werk & Studie
alle pijlers
Waarom zijn alle werkgevers uitbuiters?
vrijdag 3 juli 2009 om 14:30
Ik moet even mijn frustratie kwijt.
Ik heb een bedrijf en ben dus werkgever. Ik verdien veel minder (minder dan het minimum loon) dan de mensen die hier werken, omdat het op het moment gewoon nog niet goed genoeg gaat.
Iedereen heeft een goed, marktconform salaris. De bureaus zijn in hoogte verstelbaar, RSI vriendelijke muis en toetsenbord. Als mensen vrij willen dan kan dat bijna altijd, kortom, ik doe m'n best.
Maar...
Het is blijkbaar nooit goed genoeg. Met name één werknemer gaat er van uit dat ik stinkend rijk ben en zeurt continue dat ik moet trakteren, een airconditioning op kantoor installeren, nieuwe beeldschermen moet kopen, snellere computers, hoger salaris etc.
Maar dat geld is er gewoon niet. Eerlijk gezegd mag hij blij zijn dat ik op een houtje bijt, zodat hij niet ontslagen hoeft te worden.
Dat wordt alleen niet geloofd.
Vandaag heb ik ijsjes gehaald en limonade vanwege de warmte. En dan krijg ik te horen, nou nou, je doet ook eens wat voor de werknemers.
Moest echt op m'n tong bijten om niet te zeggen: "Ga dan maar naar al die andere geweldige werkgevers die op het moment de banen in het rond strooien."
Die banen zijn er niet. Ik krijg iedere week 3 open sollicitaties en 5 cv's van werving & selectiebureaus.
Ik word hier een beetje moe van. Ook de overheid vindt altijd dat werknemers zielig zijn en werkgevers slechte uitzuigers. Zonder werkgevers zijn er geen banen. Maar goed, ik kom uit een gezin waar nog nooit iemand een baan heeft gehad. Vader, moeder, broer, ooms, tantes, nichtjes, neefjes iedereen is eigenlijk ondernemer.
Dus misschien zie ik het wel helemaal verkeerd en heb ik geen idee hoe het leven voor werknemers is.
Dus mijn vraag is, zijn werkgevers uitbuiters tot het tegendeel bewezen is?
Ik heb een bedrijf en ben dus werkgever. Ik verdien veel minder (minder dan het minimum loon) dan de mensen die hier werken, omdat het op het moment gewoon nog niet goed genoeg gaat.
Iedereen heeft een goed, marktconform salaris. De bureaus zijn in hoogte verstelbaar, RSI vriendelijke muis en toetsenbord. Als mensen vrij willen dan kan dat bijna altijd, kortom, ik doe m'n best.
Maar...
Het is blijkbaar nooit goed genoeg. Met name één werknemer gaat er van uit dat ik stinkend rijk ben en zeurt continue dat ik moet trakteren, een airconditioning op kantoor installeren, nieuwe beeldschermen moet kopen, snellere computers, hoger salaris etc.
Maar dat geld is er gewoon niet. Eerlijk gezegd mag hij blij zijn dat ik op een houtje bijt, zodat hij niet ontslagen hoeft te worden.
Dat wordt alleen niet geloofd.
Vandaag heb ik ijsjes gehaald en limonade vanwege de warmte. En dan krijg ik te horen, nou nou, je doet ook eens wat voor de werknemers.
Moest echt op m'n tong bijten om niet te zeggen: "Ga dan maar naar al die andere geweldige werkgevers die op het moment de banen in het rond strooien."
Die banen zijn er niet. Ik krijg iedere week 3 open sollicitaties en 5 cv's van werving & selectiebureaus.
Ik word hier een beetje moe van. Ook de overheid vindt altijd dat werknemers zielig zijn en werkgevers slechte uitzuigers. Zonder werkgevers zijn er geen banen. Maar goed, ik kom uit een gezin waar nog nooit iemand een baan heeft gehad. Vader, moeder, broer, ooms, tantes, nichtjes, neefjes iedereen is eigenlijk ondernemer.
Dus misschien zie ik het wel helemaal verkeerd en heb ik geen idee hoe het leven voor werknemers is.
Dus mijn vraag is, zijn werkgevers uitbuiters tot het tegendeel bewezen is?
vrijdag 3 juli 2009 om 14:54
quote:MissMara schreef op 03 juli 2009 @ 14:47:
Ik vind eerlijk gezegd dat struktureel dergelijke opmerkingen maken volkomen ongepast is in een werknemers-werkgeversrelatie. En waarom zou jij eigenlijk dergelijke opmerkingen naast je neer moeten leggen? Hij is duidelijk aan het zuigen, zoekt de grenzen op van wat hij kan zeggen, lokt in feite een conflict uit. Ik heb het gevoel dat hier ook een gender-issue meespeelt.
Waarom kun je hem niet zeggen dat je van dergelijke opmerkingen totaal niet gediend bent, dat je je daar aan stoort en dat hij, als hij na deze waarschuwingen doorgaat met stemmingmakerij en het ondermijnen van jouw aanzien als werkgever hij een aantekening op zijn dossier kan verwachten (of iets dergelijks, ik weet niet hoe dat bij jullie werkt). En luchtig vermelden dat je zoveel interessante cv's krijgt elke week kan ook geen kwaad.
[..]
Mee eens.
Het vervelende voor zowel de werkgever als voor de andere werknemers, is dat zo'n type onrust creëert waar niemand op zit te wachten. Het kost veel tijd om almaar dergelijke opmerkingen te moeten gaan ontzenuwen.
Mocht hij bezwaren of wensen hebben, dan kan hij een afspraak met je maken om die aan de orde te stellen. Wel van tevoren de te bespreken kwesties met argumentatie per e-mail naar jou. Dan kun jij je ook voorbereiden en inlezen op de onderwerpen, waar nodig. Dat werkt efficiënt en bovendien voorkom je impulsief gezanik omdat je kunt verwijzen naar deze regel. En jij houdt zo de regie in handen.
Hoe zakelijker je zijn verongelijktheid kunt pareren, hoe beter.
Ik vind eerlijk gezegd dat struktureel dergelijke opmerkingen maken volkomen ongepast is in een werknemers-werkgeversrelatie. En waarom zou jij eigenlijk dergelijke opmerkingen naast je neer moeten leggen? Hij is duidelijk aan het zuigen, zoekt de grenzen op van wat hij kan zeggen, lokt in feite een conflict uit. Ik heb het gevoel dat hier ook een gender-issue meespeelt.
Waarom kun je hem niet zeggen dat je van dergelijke opmerkingen totaal niet gediend bent, dat je je daar aan stoort en dat hij, als hij na deze waarschuwingen doorgaat met stemmingmakerij en het ondermijnen van jouw aanzien als werkgever hij een aantekening op zijn dossier kan verwachten (of iets dergelijks, ik weet niet hoe dat bij jullie werkt). En luchtig vermelden dat je zoveel interessante cv's krijgt elke week kan ook geen kwaad.
[..]
Mee eens.
Het vervelende voor zowel de werkgever als voor de andere werknemers, is dat zo'n type onrust creëert waar niemand op zit te wachten. Het kost veel tijd om almaar dergelijke opmerkingen te moeten gaan ontzenuwen.
Mocht hij bezwaren of wensen hebben, dan kan hij een afspraak met je maken om die aan de orde te stellen. Wel van tevoren de te bespreken kwesties met argumentatie per e-mail naar jou. Dan kun jij je ook voorbereiden en inlezen op de onderwerpen, waar nodig. Dat werkt efficiënt en bovendien voorkom je impulsief gezanik omdat je kunt verwijzen naar deze regel. En jij houdt zo de regie in handen.
Hoe zakelijker je zijn verongelijktheid kunt pareren, hoe beter.
vrijdag 3 juli 2009 om 14:56
quote:absoluteEinstein schreef op 03 juli 2009 @ 14:47:
[...]
Yep, hij klaagt ook tegen collega's.
Ik denk dat ik het gesprek maar eens aan moet gaan en toch mijn salarisstrook laat zien.
Als je nu echt alle respect van die man wilt verliezen, moet je dat zeker doen. Hij zit niet te wachten op een zielig verhaal van jou, hij wil dat je je gezag laat gelden en zoekt zijn grenzen op. Hoe meer jij gaat proberen bij hem in het gevlij te komen (omgekeerde wereld ja!), hoe verder hij zal gaan.
Waarom is het zo belangrijk voor je dat hij je aardig vindt? Is het niet veel belangrijker dat je een goede baas bent?
En waarom verdien jij in hemelsnaam als baas het minste van allemaal?? Hoe kun je waardering van je medewerkers verwachten als je jezelf die waardering niet geeft?
[...]
Yep, hij klaagt ook tegen collega's.
Ik denk dat ik het gesprek maar eens aan moet gaan en toch mijn salarisstrook laat zien.
Als je nu echt alle respect van die man wilt verliezen, moet je dat zeker doen. Hij zit niet te wachten op een zielig verhaal van jou, hij wil dat je je gezag laat gelden en zoekt zijn grenzen op. Hoe meer jij gaat proberen bij hem in het gevlij te komen (omgekeerde wereld ja!), hoe verder hij zal gaan.
Waarom is het zo belangrijk voor je dat hij je aardig vindt? Is het niet veel belangrijker dat je een goede baas bent?
En waarom verdien jij in hemelsnaam als baas het minste van allemaal?? Hoe kun je waardering van je medewerkers verwachten als je jezelf die waardering niet geeft?
Ga in therapie!
vrijdag 3 juli 2009 om 14:56
wat een eikel! Niet normaal. Ik heb het ook warm en mijn baas zorgt ook niet voor de meest goeie omstandigheden, maar dan halen we zelf wel ijsjes en pakken sinaasappelsap. Wat een onzin om je daarover op te winden. En als hij als brildrager zijn bril vergoed krijgt, wat krijg ik als niet brildrager dan? Mijn make-up? Kleedgeld?
Wat een onzin. Ik zou als ik jou was snel laten weten dat jíj de baas bent en bepaald wat híj verdiend en dat dat zienderogen minder aan het worden is. Jouw loonstrook zou ik maar even voor jezelf houden. Hij heeft maar genoegen te nemen met de meededelingen die je erover doet hoor. tsssk...
Wat een onzin. Ik zou als ik jou was snel laten weten dat jíj de baas bent en bepaald wat híj verdiend en dat dat zienderogen minder aan het worden is. Jouw loonstrook zou ik maar even voor jezelf houden. Hij heeft maar genoegen te nemen met de meededelingen die je erover doet hoor. tsssk...
vrijdag 3 juli 2009 om 14:57
Ik zou wel het gesprek aangaan, maar niet je loonstrook laten zien. Het gaat die werknemer toch geen zak aan? Al zou je wel 3x zoveel verdienen.
Ik denk dat als hij weet hoeveel je verdient, het alleen maar nog schever zou worden. Ik zou helemaal niets meer over mijn eigen salaris zeggen en het gesprek op zijn houding en commentaar houden.
*wel veel 'zou'-s in dit stukje tekst..*
Ik denk dat als hij weet hoeveel je verdient, het alleen maar nog schever zou worden. Ik zou helemaal niets meer over mijn eigen salaris zeggen en het gesprek op zijn houding en commentaar houden.
*wel veel 'zou'-s in dit stukje tekst..*
vrijdag 3 juli 2009 om 15:00
Ik schat in dat jij wel graag een goede werkgever wilt zijn, gewaardeerd wilt worden door je werknemers. Lijkt me een goed uitgangspunt. Maar lukt het je ook om je gezag te laten gelden, of ben je dan bang om als 'boe-vrouw' te worden gezien? Hoe kijk jij aan tegen de autoriteit die je nu eenmaal hebt, op basis van het feit dat jij de baas van het spul bent? Laat je die gelden? Of laat je zo'n passief-aggressief mannetje alle ruimte om aan je stoelpoten te zagen?
vrijdag 3 juli 2009 om 15:01
Ik ben een 'simpele werknemer' maar ik merk dat ik in het begin bij mijn huidige baan ook met scheve ogen keek waarom bepaalde dingen niet vervangen werden ed.
Sinds kort hebben we een nieuwe baas die heel open is. We hebben iedere maand een kleine borrel waarin de huidige stand van zaken bekend wordt gemaakt. Nu we te zien krijgen hoeveel er binnenkomt en uitgaat (niet tot in de details, maar wel globaal), weet iedereen dat het niet zo goed gaat als het op het eerste gezicht lijkt...
Sinds kort hebben we een nieuwe baas die heel open is. We hebben iedere maand een kleine borrel waarin de huidige stand van zaken bekend wordt gemaakt. Nu we te zien krijgen hoeveel er binnenkomt en uitgaat (niet tot in de details, maar wel globaal), weet iedereen dat het niet zo goed gaat als het op het eerste gezicht lijkt...
vrijdag 3 juli 2009 om 15:04
Wat een nare man en wat een brutaliteit om zo maar er vanuit te gaan dat de werkgever alles maar betaald.
Ik knijp momenteel in mijn handen met mijn werkgever. Ik werk bij een grote welzijnsinstelling. De directeur zie ik in principe nooit, maar de directe leidinggevende is gewoon heel menslievend. Staat open voor je wensen, vindt het ook erg belangrijk dat het personeel regelmatig cursussen doet, stelt vakliteratuur voor iedereen beschikbaar etc. Maar ja, dat is ook makkelijker als dat niet uit je eigen portemonnee komt, hè.
Ik vind niet alle werkgevers uitzuigers, maar ik heb in mijn tijd wel kennisgemaakt met echte baasjes. Mensen onderbetalen, te laat uitbetalen, moeilijk doen bij ziekmelding (en als ik nou vaak ziek was a la, maar het was de eerste keer in 3 jaar of zo), dreigen met ontslag bij kritiek, ontslag om onterechte redenen etc etc.
Helaas moet ik zeggen dat dit veel meer voorkwam bij de kleine ondernemers zoals AE ook is. Niet dat ik er nu meteen vanuit ga dat alle kleine ondernemers uitzuigers zijn hoor, en AE al helemaal niet. Als ik zie wat jij doet voor je werknemers, ben ik vol lof hoor.
De ander kant is namelijk ook waar: veel kleine ondernemers hebben juist veel hart voor hun zaak en personeel, terwijl je bij grote bedrijven een nummer bent.
Leg het de man een keer uit en zeg hem dat je er niet van gediend bent dat hij de andere werknemers tegen je opstookt.
(en idd, even laten vallen dat je zoveel mooie CV's krijgt, kan ook wonderen doen.)
Leg het verder naast je neer, m.i. doe je meer dan je best.
Ik knijp momenteel in mijn handen met mijn werkgever. Ik werk bij een grote welzijnsinstelling. De directeur zie ik in principe nooit, maar de directe leidinggevende is gewoon heel menslievend. Staat open voor je wensen, vindt het ook erg belangrijk dat het personeel regelmatig cursussen doet, stelt vakliteratuur voor iedereen beschikbaar etc. Maar ja, dat is ook makkelijker als dat niet uit je eigen portemonnee komt, hè.
Ik vind niet alle werkgevers uitzuigers, maar ik heb in mijn tijd wel kennisgemaakt met echte baasjes. Mensen onderbetalen, te laat uitbetalen, moeilijk doen bij ziekmelding (en als ik nou vaak ziek was a la, maar het was de eerste keer in 3 jaar of zo), dreigen met ontslag bij kritiek, ontslag om onterechte redenen etc etc.
Helaas moet ik zeggen dat dit veel meer voorkwam bij de kleine ondernemers zoals AE ook is. Niet dat ik er nu meteen vanuit ga dat alle kleine ondernemers uitzuigers zijn hoor, en AE al helemaal niet. Als ik zie wat jij doet voor je werknemers, ben ik vol lof hoor.
De ander kant is namelijk ook waar: veel kleine ondernemers hebben juist veel hart voor hun zaak en personeel, terwijl je bij grote bedrijven een nummer bent.
Leg het de man een keer uit en zeg hem dat je er niet van gediend bent dat hij de andere werknemers tegen je opstookt.
(en idd, even laten vallen dat je zoveel mooie CV's krijgt, kan ook wonderen doen.)
Leg het verder naast je neer, m.i. doe je meer dan je best.
vrijdag 3 juli 2009 om 15:04
Oh ja, je hoeft niet met die man naar bed, je hoeft er zelfs geen vriendjes mee te zijn. Het is een werknemer en die mag jou best een eikel(-in) vinden, maar hij moet zich wel gedragen. Bah, zulke mensen zuigen gewoon. Verzuren en trekken hun omgeving mee. En dat is ook het gevaar, straks is het besmettelijk en zit je met tig man personeel dat zit te zeiken om alles.
vrijdag 3 juli 2009 om 15:05
quote:MissMara schreef op 03 juli 2009 @ 14:47:
Ik heb het gevoel dat hier ook een gender-issue meespeelt.
Nu je het zegt, dat is het denk ik.
Hij zegt altijd dat vrouwen op z'n geld uit zijn. Heb dat nooit zo naar mijzelf geprojecteerd. Maar daar zal het wel door komen.
In het begin bleef hij ook maar aan de mannelijke verkoper hier vragen wat hij moest doen, i.p.v. aan mij.
Pas toen die duidelijk maakte dat hij echt zijn baas niet is en dat hij mij moet hebben is hij tegen mij gaan praten.
Ik heb het gevoel dat hier ook een gender-issue meespeelt.
Nu je het zegt, dat is het denk ik.
Hij zegt altijd dat vrouwen op z'n geld uit zijn. Heb dat nooit zo naar mijzelf geprojecteerd. Maar daar zal het wel door komen.
In het begin bleef hij ook maar aan de mannelijke verkoper hier vragen wat hij moest doen, i.p.v. aan mij.
Pas toen die duidelijk maakte dat hij echt zijn baas niet is en dat hij mij moet hebben is hij tegen mij gaan praten.
vrijdag 3 juli 2009 om 15:06
quote:absoluteEinstein schreef op 03 juli 2009 @ 15:05:
[...]
In het begin bleef hij ook maar aan de mannelijke verkoper hier vragen wat hij moest doen, i.p.v. aan mij.
Pas toen die duidelijk maakte dat hij echt zijn baas niet is en dat hij mij moet hebben is hij tegen mij gaan praten.Daar zakt echt mijn broek van af.
[...]
In het begin bleef hij ook maar aan de mannelijke verkoper hier vragen wat hij moest doen, i.p.v. aan mij.
Pas toen die duidelijk maakte dat hij echt zijn baas niet is en dat hij mij moet hebben is hij tegen mij gaan praten.Daar zakt echt mijn broek van af.
vrijdag 3 juli 2009 om 15:12
Ik zou m'n salarisstrook ook niet laten zien, ik vind het een beetje zwak overkomen. Bovendien gelooft hij toch niet dat het je echte strook is. Jij bent de baas, dus je kunt makkelijk een 'neppe' aan hem laten zien.
Ik zou een pittig gesprek met meneer voeren over z'n houding en gedrag. Dat hij daar echt in moet veranderen omdat je anders stappen gaat ondernemen.
Ik zou een pittig gesprek met meneer voeren over z'n houding en gedrag. Dat hij daar echt in moet veranderen omdat je anders stappen gaat ondernemen.
vrijdag 3 juli 2009 om 15:13
Goed, wat ga ik doen.
* Niet mijn salarisstrook laten zien.
* mijn gezag laten gelden.
* Het gesprek aan gaan.
* Duidelijk maken dat dit is wat het is en als het hem niet aan staat hij ergens anders kan gaan solliciteren.
Wat betreft aardig en gewaardeerd gevonden worden. Dat idee heb ik al heel lang geleden laten varen.
Maar een echte baas baas ben ik niet. Misschien moet ik dat, voor deze werknemer, wel wat meer worden.
* Niet mijn salarisstrook laten zien.
* mijn gezag laten gelden.
* Het gesprek aan gaan.
* Duidelijk maken dat dit is wat het is en als het hem niet aan staat hij ergens anders kan gaan solliciteren.
Wat betreft aardig en gewaardeerd gevonden worden. Dat idee heb ik al heel lang geleden laten varen.
Maar een echte baas baas ben ik niet. Misschien moet ik dat, voor deze werknemer, wel wat meer worden.
vrijdag 3 juli 2009 om 15:14
Dag Einstein,
Ik zou niet zomaar alles pikken eigenlijk. Je hoeft je niet te verdedigen, je mag best autoritair reageren omdat je de baas bent. Dus het volgende zeikmoment: 'nou moet je gauw ophouden met dat vervelende gezwam van je, voor jou 10 anderen'. (ofzoiets) Geen begrip en excuses aanbieden, laten ze jou eens waarderen zeg!
Deze man vraagt je duidelijk om hem zijn plaats te wijzen, een soort grenzen opzoeken. Beetje zoals een kind.
Ik was al kwaad geworden met dit gedrag, maar je moet niet door het lint gaan dat is een zwaktebod.
Ik zou niet zomaar alles pikken eigenlijk. Je hoeft je niet te verdedigen, je mag best autoritair reageren omdat je de baas bent. Dus het volgende zeikmoment: 'nou moet je gauw ophouden met dat vervelende gezwam van je, voor jou 10 anderen'. (ofzoiets) Geen begrip en excuses aanbieden, laten ze jou eens waarderen zeg!
Deze man vraagt je duidelijk om hem zijn plaats te wijzen, een soort grenzen opzoeken. Beetje zoals een kind.
Ik was al kwaad geworden met dit gedrag, maar je moet niet door het lint gaan dat is een zwaktebod.
vrijdag 3 juli 2009 om 15:16
vrijdag 3 juli 2009 om 15:20
vrijdag 3 juli 2009 om 15:21
quote:IrisH schreef op 03 juli 2009 @ 15:14:
Dag Einstein,
Ik zou niet zomaar alles pikken eigenlijk. Je hoeft je niet te verdedigen, je mag best autoritair reageren omdat je de baas bent. Dus het volgende zeikmoment: 'nou moet je gauw ophouden met dat vervelende gezwam van je, voor jou 10 anderen'. (ofzoiets) Geen begrip en excuses aanbieden, laten ze jou eens waarderen zeg!
Deze man vraagt je duidelijk om hem zijn plaats te wijzen, een soort grenzen opzoeken. Beetje zoals een kind.
Ik was al kwaad geworden met dit gedrag, maar je moet niet door het lint gaan dat is een zwaktebod.
Punt is, ik pik ook niet alles meer. Vroeger wel, was een soort deurmat. Maar dat is al heel lang niet meer zo.
Als mensen structureel te laat komen zeg ik er wat van, vraag om uitleg en vertel dat dat niet meer mag gebeuren. Gebeurt het wel, dan wordt er een dossier aangemaakt.
Zo ook voor lanterfanten, slordig werken etc.
Maar dit vind ik lastig.
Je wordt zo snel een kinderachtig stampvoetend vrouwtje dat nergens tegen kan. Zo vonden de andere medewerkers het vooral grappig dat hij niet naar een vrouw wilde luisteren. En een beetje kinderachtig dat ik er een punt van maakte.
Dat maakt me onzeker. Ben ik echt een kleinzielige opzij lezende emancipatietrut als ik persé erkend wil worden?
Dag Einstein,
Ik zou niet zomaar alles pikken eigenlijk. Je hoeft je niet te verdedigen, je mag best autoritair reageren omdat je de baas bent. Dus het volgende zeikmoment: 'nou moet je gauw ophouden met dat vervelende gezwam van je, voor jou 10 anderen'. (ofzoiets) Geen begrip en excuses aanbieden, laten ze jou eens waarderen zeg!
Deze man vraagt je duidelijk om hem zijn plaats te wijzen, een soort grenzen opzoeken. Beetje zoals een kind.
Ik was al kwaad geworden met dit gedrag, maar je moet niet door het lint gaan dat is een zwaktebod.
Punt is, ik pik ook niet alles meer. Vroeger wel, was een soort deurmat. Maar dat is al heel lang niet meer zo.
Als mensen structureel te laat komen zeg ik er wat van, vraag om uitleg en vertel dat dat niet meer mag gebeuren. Gebeurt het wel, dan wordt er een dossier aangemaakt.
Zo ook voor lanterfanten, slordig werken etc.
Maar dit vind ik lastig.
Je wordt zo snel een kinderachtig stampvoetend vrouwtje dat nergens tegen kan. Zo vonden de andere medewerkers het vooral grappig dat hij niet naar een vrouw wilde luisteren. En een beetje kinderachtig dat ik er een punt van maakte.
Dat maakt me onzeker. Ben ik echt een kleinzielige opzij lezende emancipatietrut als ik persé erkend wil worden?
vrijdag 3 juli 2009 om 15:21
Een tip die in de onderwijspraktijk heeeel goed werkt en hier ook ongetwijfeld: Bij de volgende lompe opmerking van zijn kant staar je hem enige tijd ijskoud aan en zegt dan: "Ik wil jou graag om half 6 even spreken op mijn werkkamer". Vooral even een paar uur tussenlaten, kan hij zich lekker zitten opvreten. Geeft trouwens ook een heel goed signaal aan de andere werknemers, die zien dat je niet alles pikt en voor jezelf opkomt. Zelfs de grootste raddraaiers waren bij zo'n gesprek poeslief. Dat is dan het moment om afspraken te maken.
vrijdag 3 juli 2009 om 15:23
quote:MissMara schreef op 03 juli 2009 @ 15:21:
Een tip die in de onderwijspraktijk heeeel goed werkt en hier ook ongetwijfeld: Bij de volgende lompe opmerking van zijn kant staar je hem enige tijd ijskoud aan en zegt dan: "Ik wil jou graag om half 6 even spreken op mijn werkkamer". Vooral even een paar uur tussenlaten, kan hij zich lekker zitten opvreten. Geeft trouwens ook een heel goed signaal aan de andere werknemers, die zien dat je niet alles pikt en voor jezelf opkomt. Zelfs de grootste raddraaiers waren bij zo'n gesprek poeslief. Dat is dan het moment om afspraken te maken.
Oeh, dat is een goeie!
Heb ik wel eens eerder gedaan bij een werknemer die structureel slordig werk afleverde. Werkte, een maand of twee, als een tierelier.
Een tip die in de onderwijspraktijk heeeel goed werkt en hier ook ongetwijfeld: Bij de volgende lompe opmerking van zijn kant staar je hem enige tijd ijskoud aan en zegt dan: "Ik wil jou graag om half 6 even spreken op mijn werkkamer". Vooral even een paar uur tussenlaten, kan hij zich lekker zitten opvreten. Geeft trouwens ook een heel goed signaal aan de andere werknemers, die zien dat je niet alles pikt en voor jezelf opkomt. Zelfs de grootste raddraaiers waren bij zo'n gesprek poeslief. Dat is dan het moment om afspraken te maken.
Oeh, dat is een goeie!
Heb ik wel eens eerder gedaan bij een werknemer die structureel slordig werk afleverde. Werkte, een maand of twee, als een tierelier.
vrijdag 3 juli 2009 om 15:25
quote:absoluteEinstein schreef op 03 juli 2009 @ 15:21:
[...]
Punt is, ik pik ook niet alles meer. Vroeger wel, was een soort deurmat. Maar dat is al heel lang niet meer zo.
Als mensen structureel te laat komen zeg ik er wat van, vraag om uitleg en vertel dat dat niet meer mag gebeuren. Gebeurt het wel, dan wordt er een dossier aangemaakt.
Zo ook voor lanterfanten, slordig werken etc.
Maar dit vind ik lastig.
Je wordt zo snel een kinderachtig stampvoetend vrouwtje dat nergens tegen kan. Zo vonden de andere medewerkers het vooral grappig dat hij niet naar een vrouw wilde luisteren. En een beetje kinderachtig dat ik er een punt van maakte.
Dat maakt me onzeker. Ben ik echt een kleinzielige opzij lezende emancipatietrut als ik persé erkend wil worden?
Wie is er nou kinderachtig. Nee ik luister niet naar je, want jij bent geen vent. Excuse me?!
Daar moet je inderdaad om lachen.
Maar feit is dat je je ongemakkelijk voelt, en dan vind meneer waarschijnlijk wel prettig. Misschien is dat zijn bedoeling wel. Nu ben je aan het wankelen geslagen en dat moet je nou net niet laten gebeuren.
Jij ziet denk ik wel het verschil tussen een grapje en menens. En deze meneer meent het, dus dan is het niet grappig. En dan denk ik: kappen of optiefen.
[...]
Punt is, ik pik ook niet alles meer. Vroeger wel, was een soort deurmat. Maar dat is al heel lang niet meer zo.
Als mensen structureel te laat komen zeg ik er wat van, vraag om uitleg en vertel dat dat niet meer mag gebeuren. Gebeurt het wel, dan wordt er een dossier aangemaakt.
Zo ook voor lanterfanten, slordig werken etc.
Maar dit vind ik lastig.
Je wordt zo snel een kinderachtig stampvoetend vrouwtje dat nergens tegen kan. Zo vonden de andere medewerkers het vooral grappig dat hij niet naar een vrouw wilde luisteren. En een beetje kinderachtig dat ik er een punt van maakte.
Dat maakt me onzeker. Ben ik echt een kleinzielige opzij lezende emancipatietrut als ik persé erkend wil worden?
Wie is er nou kinderachtig. Nee ik luister niet naar je, want jij bent geen vent. Excuse me?!
Daar moet je inderdaad om lachen.
Maar feit is dat je je ongemakkelijk voelt, en dan vind meneer waarschijnlijk wel prettig. Misschien is dat zijn bedoeling wel. Nu ben je aan het wankelen geslagen en dat moet je nou net niet laten gebeuren.
Jij ziet denk ik wel het verschil tussen een grapje en menens. En deze meneer meent het, dus dan is het niet grappig. En dan denk ik: kappen of optiefen.
vrijdag 3 juli 2009 om 15:26
quote:absoluteEinstein schreef op 03 juli 2009 @ 15:21:
[...]
Maar dit vind ik lastig.
Je wordt zo snel een kinderachtig stampvoetend vrouwtje dat nergens tegen kan. Zo vonden de andere medewerkers het vooral grappig dat hij niet naar een vrouw wilde luisteren. En een beetje kinderachtig dat ik er een punt van maakte.
Dat maakt me onzeker. Ben ik echt een kleinzielige opzij lezende emancipatietrut als ik persé erkend wil worden?Meen je dit serieus? Jij moet er maar tegenkunnen dat hij jouw gezag niet erkent en dus ondermijnt? waarom is een vrouw die haar autoriteit laat gelden kinderachtig, 'een vrouwtje' in jouw woorden? Waarom interesseert het jou of je werknemers jouw kinderachtig vinden? Denk je dat mannen er 1 gedachte aan zouden wijden als ze in zo'n situatie zouden zitten? Nou dan. Wat heeft het optreden tegen dit soort hondsbrutale sukkels te maken met gender? Het lijkt erop dat niet alleen hij er een issue mee heeft, maar jij ook vooral! Marie wees wijzer!
[...]
Maar dit vind ik lastig.
Je wordt zo snel een kinderachtig stampvoetend vrouwtje dat nergens tegen kan. Zo vonden de andere medewerkers het vooral grappig dat hij niet naar een vrouw wilde luisteren. En een beetje kinderachtig dat ik er een punt van maakte.
Dat maakt me onzeker. Ben ik echt een kleinzielige opzij lezende emancipatietrut als ik persé erkend wil worden?Meen je dit serieus? Jij moet er maar tegenkunnen dat hij jouw gezag niet erkent en dus ondermijnt? waarom is een vrouw die haar autoriteit laat gelden kinderachtig, 'een vrouwtje' in jouw woorden? Waarom interesseert het jou of je werknemers jouw kinderachtig vinden? Denk je dat mannen er 1 gedachte aan zouden wijden als ze in zo'n situatie zouden zitten? Nou dan. Wat heeft het optreden tegen dit soort hondsbrutale sukkels te maken met gender? Het lijkt erop dat niet alleen hij er een issue mee heeft, maar jij ook vooral! Marie wees wijzer!
