Relaties
alle pijlers
Ik word er zo BOOS van!
zaterdag 20 juni 2009 om 23:40
Aaarhg, ik ben zo boos.
Vandaag heb ik de hele dag gewerkt, in de horeca, flink druk geweest.
Normaal gesproken als ik zo'n lange dienst heb, ga ik thuis lekker douchen en luieren/uitrusten.
Maar gisteren dacht ik.. Heee, laat ik morgen nou eens gewoon niet zo saai doen, en tóch 's avonds iets leuks gaan doen met mn vriend. (aangezien hij me dit vaker vraagt én omdat ik het ook gezellig vind)
Krijg ik vandaag op mn werk te horen, dat ik morgen ook de hele dag moet werken. Ik had echt zoiets van: Sh*t.
Maargoed, ik had dit inmiddels al afgesproken met hem dus toen ik thuis kwam ben ik snel onder de douche gesprongen.
3x van outfit gewisseld. (Staat dit wel? Ben ik niet dik? Is dit misschien té? Je kent het wel.)
Snelsnel wat gegeten. Omdat ik toch een beeeetje op tijd klaar wilde zijn.
Hem ondertussen gebeld. Ik zei dat ik thuis was en dat ik hem zou bellen als ik klaar was met verzorgen enz.
Waarop hij zei; Nee ik bel jou wel.
Dat vond ik zelf nogal raar, maar oke. Om half 10 had ik nog niets gehoord, dus ik een smsje gestuurd van
Hee lief, weet je al iets? ik ben al klaar hoor xxx
Na een half uur (!) krijg ik een smsje terug: Ik ben nu in Belgie ik bel je wel als ik weer in **** ben.
Ik zat dus al helemaal klaar in mn leukste outfit en make-up enz.
Te wachten. Op hem. Wachten. Op een telefoontje. Wachten. Wachten. Wachten.
Ik heb nu nog steeds niets gehoord. IK BEN ZO BOOOS!
Ik heb van ellende mn makeup er weer afgehaald en zit nu in mn pyama en met een chagerijnig/verdrietig gezicht achter de pc.
Was hij dan van plan om me om 1 uur snachts te komen ophalen of te bellen of wat dan ook? Hij weet dat ik morgen moet werken.
Hij kan toch op zn minst laten weten als er iets tussen is gekomen ofzo.
Pffffffff, sorry ik moest dit even van me afschrijven.
Ik voel me zo gebruikt, alsof ik alleen maar in de picture kom als het hem uitkomt.
Dit is niet de eerste x.. dit is eigleijk altijd, ik krijg zo de schijt van hem soms! Bahhhhh!
Vandaag heb ik de hele dag gewerkt, in de horeca, flink druk geweest.
Normaal gesproken als ik zo'n lange dienst heb, ga ik thuis lekker douchen en luieren/uitrusten.
Maar gisteren dacht ik.. Heee, laat ik morgen nou eens gewoon niet zo saai doen, en tóch 's avonds iets leuks gaan doen met mn vriend. (aangezien hij me dit vaker vraagt én omdat ik het ook gezellig vind)
Krijg ik vandaag op mn werk te horen, dat ik morgen ook de hele dag moet werken. Ik had echt zoiets van: Sh*t.
Maargoed, ik had dit inmiddels al afgesproken met hem dus toen ik thuis kwam ben ik snel onder de douche gesprongen.
3x van outfit gewisseld. (Staat dit wel? Ben ik niet dik? Is dit misschien té? Je kent het wel.)
Snelsnel wat gegeten. Omdat ik toch een beeeetje op tijd klaar wilde zijn.
Hem ondertussen gebeld. Ik zei dat ik thuis was en dat ik hem zou bellen als ik klaar was met verzorgen enz.
Waarop hij zei; Nee ik bel jou wel.
Dat vond ik zelf nogal raar, maar oke. Om half 10 had ik nog niets gehoord, dus ik een smsje gestuurd van
Hee lief, weet je al iets? ik ben al klaar hoor xxx
Na een half uur (!) krijg ik een smsje terug: Ik ben nu in Belgie ik bel je wel als ik weer in **** ben.
Ik zat dus al helemaal klaar in mn leukste outfit en make-up enz.
Te wachten. Op hem. Wachten. Op een telefoontje. Wachten. Wachten. Wachten.
Ik heb nu nog steeds niets gehoord. IK BEN ZO BOOOS!
Ik heb van ellende mn makeup er weer afgehaald en zit nu in mn pyama en met een chagerijnig/verdrietig gezicht achter de pc.
Was hij dan van plan om me om 1 uur snachts te komen ophalen of te bellen of wat dan ook? Hij weet dat ik morgen moet werken.
Hij kan toch op zn minst laten weten als er iets tussen is gekomen ofzo.
Pffffffff, sorry ik moest dit even van me afschrijven.
Ik voel me zo gebruikt, alsof ik alleen maar in de picture kom als het hem uitkomt.
Dit is niet de eerste x.. dit is eigleijk altijd, ik krijg zo de schijt van hem soms! Bahhhhh!
donderdag 2 juli 2009 om 17:59
Mijn eerste reactie was: Fijn! Dan heb je nu alsnog je gesprek gehad. Jullie hebben er beide vrede mee, weten dat jullie als setje niet goed zijn samen en hebben nu heerlijke break-up seks gehad.
Verder niet analyseren. Zien voor wat het is en doorgaan op de eerder ingeslagen weg.
Verder zegt Ann Liv natuurlijk hele zinnige dingen (echt!).
En verder vindt ik het heel goed dat je juist dit ook vertelt hier. Blijkt dat jij ook gewoon maar een mens bent. Met zwakheden enzo. Net als wij
Verder niet analyseren. Zien voor wat het is en doorgaan op de eerder ingeslagen weg.
Verder zegt Ann Liv natuurlijk hele zinnige dingen (echt!).
En verder vindt ik het heel goed dat je juist dit ook vertelt hier. Blijkt dat jij ook gewoon maar een mens bent. Met zwakheden enzo. Net als wij
anoniem_84859 wijzigde dit bericht op 02-07-2009 18:00
Reden: verduidelijking
Reden: verduidelijking
% gewijzigd
donderdag 2 juli 2009 om 19:08
quote:Lunax schreef op 02 juli 2009 @ 17:59:
Mijn eerste reactie was: Fijn! Dan heb je nu alsnog je gesprek gehad. Jullie hebben er beide vrede mee, weten dat jullie als setje niet goed zijn samen en hebben nu heerlijke break-up seks gehad.
Verder niet analyseren. Zien voor wat het is en doorgaan op de eerder ingeslagen weg.
Verder zegt Ann Liv natuurlijk hele zinnige dingen (echt!).
En verder vindt ik het heel goed dat je juist dit ook vertelt hier. Blijkt dat jij ook gewoon maar een mens bent. Met zwakheden enzo. Net als wij
Helemaal mee eens
ML; hoe nu verder?
Was dit een afscheid/afsluiting of een nieuw begin?
Mijn eerste reactie was: Fijn! Dan heb je nu alsnog je gesprek gehad. Jullie hebben er beide vrede mee, weten dat jullie als setje niet goed zijn samen en hebben nu heerlijke break-up seks gehad.
Verder niet analyseren. Zien voor wat het is en doorgaan op de eerder ingeslagen weg.
Verder zegt Ann Liv natuurlijk hele zinnige dingen (echt!).
En verder vindt ik het heel goed dat je juist dit ook vertelt hier. Blijkt dat jij ook gewoon maar een mens bent. Met zwakheden enzo. Net als wij
Helemaal mee eens
ML; hoe nu verder?
Was dit een afscheid/afsluiting of een nieuw begin?
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 2 juli 2009 om 20:39
Bedankt voor jullie reacties haha, ik had erger verwacht. Ik was namelijk echt boos op mezelf.
Wat jou vraagt betreft Calvijn, ik zou het niet weten. Ik wil graag verder als vrienden, maar ik denk niet dat het er in zit. Ik heb geen zin in een sexrelatie, dan word het helemaal onmogelijk met mijn gevoelens naar hem toe.
Een nieuw begin, tja, ik ben sinds gisteren weer helemaal vol van hem, ik voelde me echt verliefd.. hij doet nu natuurlijk ook heel lief. Maar voor hoelang? Het gaat vast weer mis. Dat kan over een week, maar ook over een maand of een jaar zijn. Maar ooit gaat het weer zoals van ouds.
Ik heb een vreselijk schuldgevoel naar mijn ouders. Ik durf hen niet eens te vertellen dat we nog contact hebben gehad. Laat staan dat ik hem gezien heb en sex gehad!
Hij wilde me vanavond zien. Omdat hij het gisteren toch ook niet echt ideaal vond. Ik heb tegen mn ouders al een smoes bedacht dat ik met een vriendin ga terrassen. Maar ik wil niet liegen. Ik ben een heel eerlijk persoon en ik vind het echt verschrikkelijk om dingen achter te houden.
Pfff, ik heb het mezelf weer moeilijk gemaakt.
Wat jou vraagt betreft Calvijn, ik zou het niet weten. Ik wil graag verder als vrienden, maar ik denk niet dat het er in zit. Ik heb geen zin in een sexrelatie, dan word het helemaal onmogelijk met mijn gevoelens naar hem toe.
Een nieuw begin, tja, ik ben sinds gisteren weer helemaal vol van hem, ik voelde me echt verliefd.. hij doet nu natuurlijk ook heel lief. Maar voor hoelang? Het gaat vast weer mis. Dat kan over een week, maar ook over een maand of een jaar zijn. Maar ooit gaat het weer zoals van ouds.
Ik heb een vreselijk schuldgevoel naar mijn ouders. Ik durf hen niet eens te vertellen dat we nog contact hebben gehad. Laat staan dat ik hem gezien heb en sex gehad!
Hij wilde me vanavond zien. Omdat hij het gisteren toch ook niet echt ideaal vond. Ik heb tegen mn ouders al een smoes bedacht dat ik met een vriendin ga terrassen. Maar ik wil niet liegen. Ik ben een heel eerlijk persoon en ik vind het echt verschrikkelijk om dingen achter te houden.
Pfff, ik heb het mezelf weer moeilijk gemaakt.
donderdag 2 juli 2009 om 20:53
ML, ondanks dat ik best begrijp dat je met hem de koffer bent ingedoken, vind ik het wel vreselijk jammer. Hij is namelijk een onbeschofte eikel, ook al doet hij nu weer lief en aardig. Want feit blijft dat hij niet zo lief en aardig was toen jullie een setje waren.
Maar goed, je moet zelf weten of je je 1, 2 of misschien wel 3 x aan dezelfde steen wil stoten. Je weet ook dat dit niet goed is, anders zou je niet liegen tegen je ouders. Kijk je uit dat hij er straks niet voor zorgt dat je geen contact meer hebt met je vrienden en je ouders. Dat maakt het namelijk nog moeilijker om straks weer bij hem weg te gaan als zijn eigen ik weer naar boven komt.
Maar goed, je moet zelf weten of je je 1, 2 of misschien wel 3 x aan dezelfde steen wil stoten. Je weet ook dat dit niet goed is, anders zou je niet liegen tegen je ouders. Kijk je uit dat hij er straks niet voor zorgt dat je geen contact meer hebt met je vrienden en je ouders. Dat maakt het namelijk nog moeilijker om straks weer bij hem weg te gaan als zijn eigen ik weer naar boven komt.
donderdag 2 juli 2009 om 21:10
Pas op meid.
Geef jezelf een schop, bedenk dat ie misschien wel lekker kan zoenen maar voor de rest heeft hij je echt niets te bieden. (sommige giftige vruchten smaken ook zoen, maar je gaat er wel dood aan)
Lees je OP of liever de hele topic nog even goed door. Hij helpt je de vernieling in als je zo door gaat. Gasten die je ID achterhouden zijn echt door en door slecht.
Toe doe jezelf (en ons) een plezier en kappen met die gast. Telefoon uit 's nachts geef hem voor mijn part aan je pa.
Maar alsjeblieft week je los.
Geef jezelf een schop, bedenk dat ie misschien wel lekker kan zoenen maar voor de rest heeft hij je echt niets te bieden. (sommige giftige vruchten smaken ook zoen, maar je gaat er wel dood aan)
Lees je OP of liever de hele topic nog even goed door. Hij helpt je de vernieling in als je zo door gaat. Gasten die je ID achterhouden zijn echt door en door slecht.
Toe doe jezelf (en ons) een plezier en kappen met die gast. Telefoon uit 's nachts geef hem voor mijn part aan je pa.
Maar alsjeblieft week je los.
donderdag 2 juli 2009 om 21:19
donderdag 2 juli 2009 om 21:50
Kwas ff weg op dit topic, maar haak ook weer even aan.
Musiclove, ik vind het écht niet raar dat je je niet kon beheersen en met hem hebt staan zoenen (en meer?) Maar net als de anderen hier: wees voorzichtig met jezelf meid!! Mocht je denken dat hij wél echt kan veranderen (ik geloof er niet in) doe het dan nu heeeeeeeeeeeeeeeeel rustig aan. Of beter nog: houd het eerst nog een paar weken af. Als hij echt zo gek op je is als hij nu ineens beweert, is dat wel het minste wat hij kan doen. Geef jezelf 3, 4 weken waarin je je inprent dat het uit is. Kijk dáárna nog eens hoe je je voelt als je met hem praat.
Ik denk dat je dan een realistischer, en daarmee eerlijker beeld krijgt.
Ik vind het dapper van je dat je het helemaal deelt hier!!
Hou je taai!
Musiclove, ik vind het écht niet raar dat je je niet kon beheersen en met hem hebt staan zoenen (en meer?) Maar net als de anderen hier: wees voorzichtig met jezelf meid!! Mocht je denken dat hij wél echt kan veranderen (ik geloof er niet in) doe het dan nu heeeeeeeeeeeeeeeeel rustig aan. Of beter nog: houd het eerst nog een paar weken af. Als hij echt zo gek op je is als hij nu ineens beweert, is dat wel het minste wat hij kan doen. Geef jezelf 3, 4 weken waarin je je inprent dat het uit is. Kijk dáárna nog eens hoe je je voelt als je met hem praat.
Ik denk dat je dan een realistischer, en daarmee eerlijker beeld krijgt.
Ik vind het dapper van je dat je het helemaal deelt hier!!
Hou je taai!
donderdag 2 juli 2009 om 21:53
Als je echt boos was op jezelf waarom trap je er dan vanavond direct weer in?!
Nu heeft hij je inderdaad weer precies waar hij je hebben wilt. Hij lacht zich gek. Hij heeft je precies waar hij je hebben wil. Nu kan je hem niet meer claimen want jullie zijn tenslotte toch geen setje? En hij kan je wel neuken als hij daar zin in heeft.
Ik zou me graag willen aansluiten bij Chardonnay en zeggen 'neuk hem de komende weken niet' en kijk dan nog eens of hij je nog steeds zo interessant vind. Maar ik denk dat je dat niet kunt. Ik denk dat je echt afstand nodig hebt van hem. En dat lukt niet op deze manier.
Je stond zó goed achter je besluit! Hij is echt niet veranderd hoor in een week....
Nu heeft hij je inderdaad weer precies waar hij je hebben wilt. Hij lacht zich gek. Hij heeft je precies waar hij je hebben wil. Nu kan je hem niet meer claimen want jullie zijn tenslotte toch geen setje? En hij kan je wel neuken als hij daar zin in heeft.
Ik zou me graag willen aansluiten bij Chardonnay en zeggen 'neuk hem de komende weken niet' en kijk dan nog eens of hij je nog steeds zo interessant vind. Maar ik denk dat je dat niet kunt. Ik denk dat je echt afstand nodig hebt van hem. En dat lukt niet op deze manier.
Je stond zó goed achter je besluit! Hij is echt niet veranderd hoor in een week....
vrijdag 3 juli 2009 om 01:54
Hoi ML,
Tsja, handig is het niet, maar ik kan me wel voorstellen dat zoiets gebeurd in een zwak moment... En als je wil, dan kan je natuurlijk altijd naar hem terug. Is dat wat je wil? Als dat zo is, gewoon eerlijk zeggen hoor!
Ik begrijp heel goed dat je hem gemist hebt (het vertrouwde, zijn lichaam, knuffelen, voelt zo fijn), zeker nu je je na die moeilijke dingen en de afstand opeens weer zo geliefd voelt... De vraag is alleen; hoe lang gaat dit duren? Een week? Een maand? 3 jaar?
Waarom het (denk ik) uiteindelijk niet gaat werken, is omdat er niets veranderd is. Hij is nog precies dezelfde persoon als hij was en jij ook. Ik denk in ieder geval niet dat hij na een paar nachtjes alleen slapen opeens het licht heeft gezien. Nu voelt het voor jullie allebei weer fijn, omdat je elkaar gemist hebt, jullie zijn allebei zó gewend aan de vanzelfsprekendheid van jullie contact, dan het ontbreken daarvan waarschijnlijk als afkicken voelt. En dat is het ook...
Probeer in ieder geval eerlijk te zijn tegen jezelf: wat mis je? Hem als persoon, of het gevoel geliefd te zijn en je geliefde dichtbij je te hebben? Want dat laatste kan je ook opbouwen met iemand anders, iemand die je dat altijd kan geven en niet alleen wanneer hij toevallig even niks beters te doen heeft. Besef dat je hem niet kan veranderen, dat kan hij alleen zelf. En als hij na al die keren aan-uit-aan-uit-aan-uit-aan-uit-aan-uit-aan-uit-aan nog steeds dezelfde persoon is, dan zal hij nu echt niet opeens veranderd zijn...
Het moeilijke is dat je qua gevoel heel erg korte termijn denkt in deze fase. Je weet heel goed dat het op lange termijn beter is om met hem te kappen, zodat je gelukkig kan worden met een échte leuke vent, maar je korte termijn gevoel wil zich gewoon nu laten troosten en proberen te redden wat er te redden valt. Meid, over een paar jaar lach je hierom... Écht! Dan denk je bij jezelf: "Jééézus, wat was het toch zonde van mijn tijd om bij hem te zijn! Wat ben ik blij dat ik de knoop uiteindelijk toch heb doorgehakt!" Ook al zoent hij nog zo lekker, voelt zijn lichaam zo vertrouwd en doet het (nu) pijn om niet bij hem te zijn, er is geen goede basis van gelijkwaardigheid om een relatie met hem te hebben.
Ik denk dat als een relatie eenmaal een keer 'uit' is gegaan, deze redelijk reddeloos verloren is en het geen zin meer heeft om het opnieuw te proberen. Immers, het is niet voor niets uitgegaan, dus hetgeen dat er scheef zat in een relatie is in de tijd dat het uit was niet spontaan recht gegroeid.
Meid, lees je eigen topic alsjeblieft nog een paar keer heel goed door, dan weet je weer precies waarom je nu in al deze shit zit en waarom het een heel goed idee is om de komende maanden even helemaal geen contact meer met hem te hebben.... Sterkte!
Tsja, handig is het niet, maar ik kan me wel voorstellen dat zoiets gebeurd in een zwak moment... En als je wil, dan kan je natuurlijk altijd naar hem terug. Is dat wat je wil? Als dat zo is, gewoon eerlijk zeggen hoor!
Ik begrijp heel goed dat je hem gemist hebt (het vertrouwde, zijn lichaam, knuffelen, voelt zo fijn), zeker nu je je na die moeilijke dingen en de afstand opeens weer zo geliefd voelt... De vraag is alleen; hoe lang gaat dit duren? Een week? Een maand? 3 jaar?
Waarom het (denk ik) uiteindelijk niet gaat werken, is omdat er niets veranderd is. Hij is nog precies dezelfde persoon als hij was en jij ook. Ik denk in ieder geval niet dat hij na een paar nachtjes alleen slapen opeens het licht heeft gezien. Nu voelt het voor jullie allebei weer fijn, omdat je elkaar gemist hebt, jullie zijn allebei zó gewend aan de vanzelfsprekendheid van jullie contact, dan het ontbreken daarvan waarschijnlijk als afkicken voelt. En dat is het ook...
Probeer in ieder geval eerlijk te zijn tegen jezelf: wat mis je? Hem als persoon, of het gevoel geliefd te zijn en je geliefde dichtbij je te hebben? Want dat laatste kan je ook opbouwen met iemand anders, iemand die je dat altijd kan geven en niet alleen wanneer hij toevallig even niks beters te doen heeft. Besef dat je hem niet kan veranderen, dat kan hij alleen zelf. En als hij na al die keren aan-uit-aan-uit-aan-uit-aan-uit-aan-uit-aan-uit-aan nog steeds dezelfde persoon is, dan zal hij nu echt niet opeens veranderd zijn...
Het moeilijke is dat je qua gevoel heel erg korte termijn denkt in deze fase. Je weet heel goed dat het op lange termijn beter is om met hem te kappen, zodat je gelukkig kan worden met een échte leuke vent, maar je korte termijn gevoel wil zich gewoon nu laten troosten en proberen te redden wat er te redden valt. Meid, over een paar jaar lach je hierom... Écht! Dan denk je bij jezelf: "Jééézus, wat was het toch zonde van mijn tijd om bij hem te zijn! Wat ben ik blij dat ik de knoop uiteindelijk toch heb doorgehakt!" Ook al zoent hij nog zo lekker, voelt zijn lichaam zo vertrouwd en doet het (nu) pijn om niet bij hem te zijn, er is geen goede basis van gelijkwaardigheid om een relatie met hem te hebben.
Ik denk dat als een relatie eenmaal een keer 'uit' is gegaan, deze redelijk reddeloos verloren is en het geen zin meer heeft om het opnieuw te proberen. Immers, het is niet voor niets uitgegaan, dus hetgeen dat er scheef zat in een relatie is in de tijd dat het uit was niet spontaan recht gegroeid.
Meid, lees je eigen topic alsjeblieft nog een paar keer heel goed door, dan weet je weer precies waarom je nu in al deze shit zit en waarom het een heel goed idee is om de komende maanden even helemaal geen contact meer met hem te hebben.... Sterkte!
vrijdag 3 juli 2009 om 09:36
Hoi ML.
Ik heb 4 jaar in zo'n relatie gezeten. Na +/- 2,5 jaar maakte ik het uit terwijl ik nog KNETTERGEK op hem was. Mijn ex dacht alleen aan zichzelf en vertoonde streken waarvan sommige dezelfde als jouw (ex)vriend.
Maar hij bleef me lastig vallen, bellen, smsen, voor mijn huis staan, smeken en allerlei dingen beloven om het goed te maken. Ik sukkel die ik was, liet hem dan weer binnen, of sprak met hem af (hij belde dan, ik heb hem nooit meer gebeld nadat ik het had uitgemaakt).
En wanneer we dan samen waren was ik blij en verliefd, maar het voelde toch nooit goed. Mijn verstand zei iets heel anders dan mijn gevoel. En mijn verstand heeft uiteindelijk ook gelijk gekregen.
Intuitie liegt niet, dat heb ik nu wel geleerd.
Ik heb 4 jaar in zo'n relatie gezeten. Na +/- 2,5 jaar maakte ik het uit terwijl ik nog KNETTERGEK op hem was. Mijn ex dacht alleen aan zichzelf en vertoonde streken waarvan sommige dezelfde als jouw (ex)vriend.
Maar hij bleef me lastig vallen, bellen, smsen, voor mijn huis staan, smeken en allerlei dingen beloven om het goed te maken. Ik sukkel die ik was, liet hem dan weer binnen, of sprak met hem af (hij belde dan, ik heb hem nooit meer gebeld nadat ik het had uitgemaakt).
En wanneer we dan samen waren was ik blij en verliefd, maar het voelde toch nooit goed. Mijn verstand zei iets heel anders dan mijn gevoel. En mijn verstand heeft uiteindelijk ook gelijk gekregen.
Intuitie liegt niet, dat heb ik nu wel geleerd.
Ik heb geen motto.
vrijdag 3 juli 2009 om 09:42
quote:malu3 schreef op 02 juli 2009 @ 17:07:
Eerlijk dat je hier zo mee komt. Niet verstandig wat je gedaan hebt maar ik kan het me wel voorstellen. Als een relatie net uit is, is het heel moeilijk om de verleiding te weerstaan.eens met malu! en neen niet weg gaan van het forum wrom? omdat je menselijk bent?
Eerlijk dat je hier zo mee komt. Niet verstandig wat je gedaan hebt maar ik kan het me wel voorstellen. Als een relatie net uit is, is het heel moeilijk om de verleiding te weerstaan.eens met malu! en neen niet weg gaan van het forum wrom? omdat je menselijk bent?
zaterdag 4 juli 2009 om 02:17
quote:Pear schreef op 03 juli 2009 @ 01:54:
Hoi ML,
Tsja, handig is het niet, maar ik kan me wel voorstellen dat zoiets gebeurd in een zwak moment... En als je wil, dan kan je natuurlijk altijd naar hem terug. Is dat wat je wil? Als dat zo is, gewoon eerlijk zeggen hoor!
Ik begrijp heel goed dat je hem gemist hebt (het vertrouwde, zijn lichaam, knuffelen, voelt zo fijn), zeker nu je je na die moeilijke dingen en de afstand opeens weer zo geliefd voelt... De vraag is alleen; hoe lang gaat dit duren? Een week? Een maand? 3 jaar?
Waarom het (denk ik) uiteindelijk niet gaat werken, is omdat er niets veranderd is. Hij is nog precies dezelfde persoon als hij was en jij ook. Ik denk in ieder geval niet dat hij na een paar nachtjes alleen slapen opeens het licht heeft gezien. Nu voelt het voor jullie allebei weer fijn, omdat je elkaar gemist hebt, jullie zijn allebei zó gewend aan de vanzelfsprekendheid van jullie contact, dan het ontbreken daarvan waarschijnlijk als afkicken voelt. En dat is het ook...
Probeer in ieder geval eerlijk te zijn tegen jezelf: wat mis je? Hem als persoon, of het gevoel geliefd te zijn en je geliefde dichtbij je te hebben? Want dat laatste kan je ook opbouwen met iemand anders, iemand die je dat altijd kan geven en niet alleen wanneer hij toevallig even niks beters te doen heeft. Besef dat je hem niet kan veranderen, dat kan hij alleen zelf. En als hij na al die keren aan-uit-aan-uit-aan-uit-aan-uit-aan-uit-aan-uit-aan nog steeds dezelfde persoon is, dan zal hij nu echt niet opeens veranderd zijn...
Het moeilijke is dat je qua gevoel heel erg korte termijn denkt in deze fase. Je weet heel goed dat het op lange termijn beter is om met hem te kappen, zodat je gelukkig kan worden met een échte leuke vent, maar je korte termijn gevoel wil zich gewoon nu laten troosten en proberen te redden wat er te redden valt. Meid, over een paar jaar lach je hierom... Écht! Dan denk je bij jezelf: "Jééézus, wat was het toch zonde van mijn tijd om bij hem te zijn! Wat ben ik blij dat ik de knoop uiteindelijk toch heb doorgehakt!" Ook al zoent hij nog zo lekker, voelt zijn lichaam zo vertrouwd en doet het (nu) pijn om niet bij hem te zijn, er is geen goede basis van gelijkwaardigheid om een relatie met hem te hebben.
Ik denk dat als een relatie eenmaal een keer 'uit' is gegaan, deze redelijk reddeloos verloren is en het geen zin meer heeft om het opnieuw te proberen. Immers, het is niet voor niets uitgegaan, dus hetgeen dat er scheef zat in een relatie is in de tijd dat het uit was niet spontaan recht gegroeid.
Meid, lees je eigen topic alsjeblieft nog een paar keer heel goed door, dan weet je weer precies waarom je nu in al deze shit zit en waarom het een heel goed idee is om de komende maanden even helemaal geen contact meer met hem te hebben.... Sterkte!Echt ontzettend goed verwoord!
Sluit me hier totaal bij aan!
Hoi ML,
Tsja, handig is het niet, maar ik kan me wel voorstellen dat zoiets gebeurd in een zwak moment... En als je wil, dan kan je natuurlijk altijd naar hem terug. Is dat wat je wil? Als dat zo is, gewoon eerlijk zeggen hoor!
Ik begrijp heel goed dat je hem gemist hebt (het vertrouwde, zijn lichaam, knuffelen, voelt zo fijn), zeker nu je je na die moeilijke dingen en de afstand opeens weer zo geliefd voelt... De vraag is alleen; hoe lang gaat dit duren? Een week? Een maand? 3 jaar?
Waarom het (denk ik) uiteindelijk niet gaat werken, is omdat er niets veranderd is. Hij is nog precies dezelfde persoon als hij was en jij ook. Ik denk in ieder geval niet dat hij na een paar nachtjes alleen slapen opeens het licht heeft gezien. Nu voelt het voor jullie allebei weer fijn, omdat je elkaar gemist hebt, jullie zijn allebei zó gewend aan de vanzelfsprekendheid van jullie contact, dan het ontbreken daarvan waarschijnlijk als afkicken voelt. En dat is het ook...
Probeer in ieder geval eerlijk te zijn tegen jezelf: wat mis je? Hem als persoon, of het gevoel geliefd te zijn en je geliefde dichtbij je te hebben? Want dat laatste kan je ook opbouwen met iemand anders, iemand die je dat altijd kan geven en niet alleen wanneer hij toevallig even niks beters te doen heeft. Besef dat je hem niet kan veranderen, dat kan hij alleen zelf. En als hij na al die keren aan-uit-aan-uit-aan-uit-aan-uit-aan-uit-aan-uit-aan nog steeds dezelfde persoon is, dan zal hij nu echt niet opeens veranderd zijn...
Het moeilijke is dat je qua gevoel heel erg korte termijn denkt in deze fase. Je weet heel goed dat het op lange termijn beter is om met hem te kappen, zodat je gelukkig kan worden met een échte leuke vent, maar je korte termijn gevoel wil zich gewoon nu laten troosten en proberen te redden wat er te redden valt. Meid, over een paar jaar lach je hierom... Écht! Dan denk je bij jezelf: "Jééézus, wat was het toch zonde van mijn tijd om bij hem te zijn! Wat ben ik blij dat ik de knoop uiteindelijk toch heb doorgehakt!" Ook al zoent hij nog zo lekker, voelt zijn lichaam zo vertrouwd en doet het (nu) pijn om niet bij hem te zijn, er is geen goede basis van gelijkwaardigheid om een relatie met hem te hebben.
Ik denk dat als een relatie eenmaal een keer 'uit' is gegaan, deze redelijk reddeloos verloren is en het geen zin meer heeft om het opnieuw te proberen. Immers, het is niet voor niets uitgegaan, dus hetgeen dat er scheef zat in een relatie is in de tijd dat het uit was niet spontaan recht gegroeid.
Meid, lees je eigen topic alsjeblieft nog een paar keer heel goed door, dan weet je weer precies waarom je nu in al deze shit zit en waarom het een heel goed idee is om de komende maanden even helemaal geen contact meer met hem te hebben.... Sterkte!Echt ontzettend goed verwoord!
Sluit me hier totaal bij aan!
maandag 6 juli 2009 om 16:42
Ik ken het wel een beetje, mijn vriend is net zo. Niet reageren en als ik het dan een keertje niet doe dan wordt hij meteen boos.
Zo vervelend! Maar nou is mijn vriendje ook een beetje TE wantrouwend soms
hoe krijg ik dat eruit!!?
Wel gek dat hij gewoon zomaar ergens heen is? Kan hij best wel even wat beter uitleggen, vind ik!
Zo vervelend! Maar nou is mijn vriendje ook een beetje TE wantrouwend soms
hoe krijg ik dat eruit!!?Wel gek dat hij gewoon zomaar ergens heen is? Kan hij best wel even wat beter uitleggen, vind ik!
maandag 6 juli 2009 om 17:29
quote:mantie90 schreef op 06 juli 2009 @ 16:42:
Ik ken het wel een beetje, mijn vriend is net zo. Niet reageren en als ik het dan een keertje niet doe dan wordt hij meteen boos.
Zo vervelend! Maar nou is mijn vriendje ook een beetje TE wantrouwend soms hoe krijg ik dat eruit!!?
Wel gek dat hij gewoon zomaar ergens heen is? Kan hij best wel even wat beter uitleggen, vind ik!Als jouw vriend echt net zo is zou ik zeggen: doe geen moeite om dit uit hem te krijgen: uitmaken met die gast. (zie inderdaad de rest van het topic)
Ik ken het wel een beetje, mijn vriend is net zo. Niet reageren en als ik het dan een keertje niet doe dan wordt hij meteen boos.
Zo vervelend! Maar nou is mijn vriendje ook een beetje TE wantrouwend soms
hoe krijg ik dat eruit!!?Wel gek dat hij gewoon zomaar ergens heen is? Kan hij best wel even wat beter uitleggen, vind ik!Als jouw vriend echt net zo is zou ik zeggen: doe geen moeite om dit uit hem te krijgen: uitmaken met die gast. (zie inderdaad de rest van het topic)
dinsdag 7 juli 2009 om 01:36
Hallo Dames!
Sorry dat ik al zolang niet meer gepost heb.
Ik ben de afgelopen dagen niet op de pc geweest. Het was ook zo'n lekker weer.
Natuurlijk blijf ik jullie op de hoogte houden.
Eens even denken.
R. en ik hebben na het ehm, ongelukje.. afgesproken om het rustig aan te doen. Hij wilt graag nog een kans. Na lang twijfelen, 10x dit topic doorlezen, mijn eigen gevoel, gesprekken met vriendinnen, collega's en hemzelf.. heb ik besloten dat te doen.
Hij wilt opnieuw beginnen. Ik wil graag meer waardering en respect. We zijn enkele dagen geleden samen de stad in geweest en hebben een terrasje gepikt.
Het was echt zoooo gezellig en leuk. Het voelde helemaal spannend. Ik was echt opnieuw verliefd. Natuurlijk hield ik alles hier besproken, in mijn achterhoofd. We hebben goede gesprekken gehad en steeds weer hamerde ik erop dat ik graag een EERLIJKE relatie wil. Waar we beide gelijk zijn en elkaar 200% kunnen vertrouwen. Uiteindelijk kwam het hoge woord er dan uit. Hij was weer aan het gokken. Voordat wij een relatie begonnen was hij hier heel erg verslaafd aan. Tijdens onze relatie werd het steeds minder, daarna weer af en toe, en nu was het dus weer zo ver. Toen hij zei dat hij in Belgie was (openingspost) was hij ook aan het gokken.
Hij zei dat hij hierdoor vaak tegen me heeft gelogen maar dat hij zich schaamde om de waarheid te vertellen. Dat hij ook vaak gestresst was als hij verloren had en het op mij afkuurde omdat ik bijv. zei dat ik iets leuks wilde gaan doen. Maar hij had dan natuurlijk geen geld. Dan voelde hij zich schuldig tegenover mij.
Ik snap niet waarom ik het niet eerder gezien had. Het praat zijn gedrag absoluut niet goed, maar het verklaard wel een hoop. Ik vind het echt verschrikkelijk dat hij kampt met deze verslaving. Hij heeft al enkele keren hulp gezocht door in therapie te gaan, maar deze nooit af gemaakt en het heeft geen effect gehad.
Die avond op het terras zei hij ook nog, dat hij ondertussen wel 'een foutje' had ontdekt bij het spel. En dat hij nu weet hoe het werkt en dus Altijd wint. (Jaja)
Hij heeft in de tijd dat we uit elkaar waren 1500 euro gewonnen door een paar x te gaan. Ik zag ook dat hij allemaal nieuwe dure kleding aan had en hij vertelde nog over dingen die hij gekocht/gedaan had, waar ook een prijskaartje aan hangt dus ik weet wel bijna zeker dat het waar is.
Natuurlijk weet ik dat hij niet altijd kan winnen maargoed, hij was er helemaal van overtuigd dus ben er niet echt diep op ingegaan. Heb hem wel gevraagd om er asjeblieft mee te stoppen.
Daarna zijn we dus de stad ingelopen en hij wilde van alles voor me kopen. Ik heb dit steeds afgewezen maar hij werd er boos van. Uiteindelijk kwamen we langs een paar schoenen die ik al heeel lang wil hebben (Hij wist dat). Toen heeft hij ze dus voor me gekocht. Ik vind het wel lief maar ik voelde me echt schuldig om het aan te nemen. Ik heb ze ook nog niet aangehad en dat terwijl het mn droomschoenen waren dus dat zegt toch al iets.
Maargoed. Vervolgens hebben we elkaar weer 1 dag niet gezien of gesproken. Hij laat het wel helemaal aan mij over wanneer we elkaar zien. Dat vind ik fijn.
Gisteravond heb ik hem gebeld en hij zei dat hij weer was gaan gokken maar dat 'zijn trucje' niet lukte. Dat het misschien toch niet helemaal waterdicht was (duh) hij had dus verloren.
Hij zei dat hij niet meer terug wilde gaan maar dat hij bang was dat hij misschien toch weer zou gaan. En of ik hem wilde helpen daarbij. Ik heb Ja gezegd, maar eerlijk gezegd heb ik geen idee hoe. Ik kan hem niet helpen, hij moet in therapie gaan ofzo, maar dat is voor hem een te grote stap.
Vandaag moest ik zelf naar mijn therapie bij het Riagg, dat had ik hem gisterenavond verteld en ook dat ik er een beetje tegenop zat.
Toen ik klaar was met mijn therapie en naar buiten liep, stond hij daar. Verassing. Hij bood meteen zijn excuses aan dat hij onverwachts was gekomen, maar ik was heel erg blij hem te zien op dat moment. Vond het lief van hem. Het was ook nog redelijk vroeg en hij was er speciaal voor opgestaan.
Vandaag hebben we bij hem thuis gezeten. Gepraat, geknuffeld. Heel veel gelachen ook. Geen sex gehad. Maar toch heel leuk, heel lief. Veilig vooral.
Tot nu toe heb ik geen spijt dat ik het nog een kans geef. Ik ben blij dat hij eerlijk is over zijn verslaving. Ik hoop dat ik hem erbij kan helpen. Spijt kan natuurlijk altijd nog komen, en ik hou de vreselijke dingen absoluut in mijn achterhoofd. Tijdens mijn therapie heb ik het er ook over gehad dat luchtte wel op.
Ik ga nu slapen, het is best lang geworden en waarschijnlijk vergeet ik nog veel dingen. Vraag gerust! Ik hou jullie op de hoogte. Heel erg bedankt, wat lief dat jullie mijn topic blijven volgen. En sorrrrrrrrrry als ik jullie nu misschien toch wel een beetje teleurstel. Tips zijn altijd welkom.
Weltruste allemaal.
Sorry dat ik al zolang niet meer gepost heb.
Ik ben de afgelopen dagen niet op de pc geweest. Het was ook zo'n lekker weer.
Natuurlijk blijf ik jullie op de hoogte houden.
Eens even denken.
R. en ik hebben na het ehm, ongelukje.. afgesproken om het rustig aan te doen. Hij wilt graag nog een kans. Na lang twijfelen, 10x dit topic doorlezen, mijn eigen gevoel, gesprekken met vriendinnen, collega's en hemzelf.. heb ik besloten dat te doen.
Hij wilt opnieuw beginnen. Ik wil graag meer waardering en respect. We zijn enkele dagen geleden samen de stad in geweest en hebben een terrasje gepikt.
Het was echt zoooo gezellig en leuk. Het voelde helemaal spannend. Ik was echt opnieuw verliefd. Natuurlijk hield ik alles hier besproken, in mijn achterhoofd. We hebben goede gesprekken gehad en steeds weer hamerde ik erop dat ik graag een EERLIJKE relatie wil. Waar we beide gelijk zijn en elkaar 200% kunnen vertrouwen. Uiteindelijk kwam het hoge woord er dan uit. Hij was weer aan het gokken. Voordat wij een relatie begonnen was hij hier heel erg verslaafd aan. Tijdens onze relatie werd het steeds minder, daarna weer af en toe, en nu was het dus weer zo ver. Toen hij zei dat hij in Belgie was (openingspost) was hij ook aan het gokken.
Hij zei dat hij hierdoor vaak tegen me heeft gelogen maar dat hij zich schaamde om de waarheid te vertellen. Dat hij ook vaak gestresst was als hij verloren had en het op mij afkuurde omdat ik bijv. zei dat ik iets leuks wilde gaan doen. Maar hij had dan natuurlijk geen geld. Dan voelde hij zich schuldig tegenover mij.
Ik snap niet waarom ik het niet eerder gezien had. Het praat zijn gedrag absoluut niet goed, maar het verklaard wel een hoop. Ik vind het echt verschrikkelijk dat hij kampt met deze verslaving. Hij heeft al enkele keren hulp gezocht door in therapie te gaan, maar deze nooit af gemaakt en het heeft geen effect gehad.
Die avond op het terras zei hij ook nog, dat hij ondertussen wel 'een foutje' had ontdekt bij het spel. En dat hij nu weet hoe het werkt en dus Altijd wint. (Jaja)
Hij heeft in de tijd dat we uit elkaar waren 1500 euro gewonnen door een paar x te gaan. Ik zag ook dat hij allemaal nieuwe dure kleding aan had en hij vertelde nog over dingen die hij gekocht/gedaan had, waar ook een prijskaartje aan hangt dus ik weet wel bijna zeker dat het waar is.
Natuurlijk weet ik dat hij niet altijd kan winnen maargoed, hij was er helemaal van overtuigd dus ben er niet echt diep op ingegaan. Heb hem wel gevraagd om er asjeblieft mee te stoppen.
Daarna zijn we dus de stad ingelopen en hij wilde van alles voor me kopen. Ik heb dit steeds afgewezen maar hij werd er boos van. Uiteindelijk kwamen we langs een paar schoenen die ik al heeel lang wil hebben (Hij wist dat). Toen heeft hij ze dus voor me gekocht. Ik vind het wel lief maar ik voelde me echt schuldig om het aan te nemen. Ik heb ze ook nog niet aangehad en dat terwijl het mn droomschoenen waren dus dat zegt toch al iets.
Maargoed. Vervolgens hebben we elkaar weer 1 dag niet gezien of gesproken. Hij laat het wel helemaal aan mij over wanneer we elkaar zien. Dat vind ik fijn.
Gisteravond heb ik hem gebeld en hij zei dat hij weer was gaan gokken maar dat 'zijn trucje' niet lukte. Dat het misschien toch niet helemaal waterdicht was (duh) hij had dus verloren.
Hij zei dat hij niet meer terug wilde gaan maar dat hij bang was dat hij misschien toch weer zou gaan. En of ik hem wilde helpen daarbij. Ik heb Ja gezegd, maar eerlijk gezegd heb ik geen idee hoe. Ik kan hem niet helpen, hij moet in therapie gaan ofzo, maar dat is voor hem een te grote stap.
Vandaag moest ik zelf naar mijn therapie bij het Riagg, dat had ik hem gisterenavond verteld en ook dat ik er een beetje tegenop zat.
Toen ik klaar was met mijn therapie en naar buiten liep, stond hij daar. Verassing. Hij bood meteen zijn excuses aan dat hij onverwachts was gekomen, maar ik was heel erg blij hem te zien op dat moment. Vond het lief van hem. Het was ook nog redelijk vroeg en hij was er speciaal voor opgestaan.
Vandaag hebben we bij hem thuis gezeten. Gepraat, geknuffeld. Heel veel gelachen ook. Geen sex gehad. Maar toch heel leuk, heel lief. Veilig vooral.
Tot nu toe heb ik geen spijt dat ik het nog een kans geef. Ik ben blij dat hij eerlijk is over zijn verslaving. Ik hoop dat ik hem erbij kan helpen. Spijt kan natuurlijk altijd nog komen, en ik hou de vreselijke dingen absoluut in mijn achterhoofd. Tijdens mijn therapie heb ik het er ook over gehad dat luchtte wel op.
Ik ga nu slapen, het is best lang geworden en waarschijnlijk vergeet ik nog veel dingen. Vraag gerust! Ik hou jullie op de hoogte. Heel erg bedankt, wat lief dat jullie mijn topic blijven volgen. En sorrrrrrrrrry als ik jullie nu misschien toch wel een beetje teleurstel. Tips zijn altijd welkom.
Weltruste allemaal.
