Mn vriend heeft betaald om vreemd te gaan....

Beste lezers,



Laat ik beginnen met dat ik een forumlezer ben en geen schrijver... Maar vandaag heb ik de behoefte om mn hart te luchten. Aan vreemden, want (voor nu) kan ik het niet kwijt aan vriendinnen.



Ik heb een 2 jarige goede relatie. Wonen samen, praten over de toekomst, op zoek naar een groter huisje om samen te kopen. Liefde op het eerste gezicht durf ik wel te zeggen (van mijn kant in ieder geval).

Gisteravond kwam ik thuis van werk en hij moest met me praten. Velen kennen deze woorden en ze zijn nooit leuk om te horen. Ik dacht even dat hij zn baan kwijt was... Maar al snel vertelde hij met tranen in zn ogen dat hij me heel erg pijn ging doen.



En dat klopte...



Hij is ergens vorige maand naar de hoeren gegaan. All the way om het zo maar te zeggen. En nou kon hij er niet meer mee leven en moest hij het kwijt. Ik heb onmiddellijk mn spullen gepakt en ben vertrokken met kat en al.



Wat een acteur, zo normaal tegen me gedaan! Me gezoend en met me gevreeën, gezellig en normaal gedaan; iets waarvan hij zei dat mocht zoiets (vreemdgaan dus) ooit gebeuren dat hij dat niet zou kunnen, dat ik zoiets zou merken... Mooi niet dus!



Maar nu komt het dilemma... Wat moet ik nou doen? Mn gevoel zegt vrij weinig. Alles gaat in een waas. Natuurlijk gelijk mn agenda voor de avonden goed gevuld. Ik moet bezig blijven...



De hoeren... Iets waar ik zelf van walg, maar het is kennelijk de normaalste zaak voor veel mannen. Een groot percentage van de mannelijke bevolking is er wel eens geweest, veel in hun puberjaren... Maar het zogenaamde oudste beroep bestaat en ik kan er niets aan doen. En nou heeft mijn vriend er gebruik van gemaakt terwijl ik dacht dat alles top was.



En dat is ook zo, volgens hem. Het was totale verstandsverbijstering, een knop die omgeslagen was... Al die drempels waar hij overheen is gegaan... 1) Naar de wallen... 2) Meisje uitzoeken... 3) Prijs afspreken (lijkt me?)... 4) Naar binnen gaan... 5) Kleding uit en letterlijk naar binnen gaan... 6) Seks hebben, klaarkomen... 7) Kleding weer aan... 8) Betalen... 9) Weggaan...

Zou hij in één van deze negen stappen aan mij hebben gedacht? Hij zegt zelf dat op het moment dat hij realiseerde wat hij had gedaan, het eigenlijk al te laat was.



Hij heeft er enorm veel spijt van en wil me niet kwijt. Hij baalt dat hij "zo iets moois" zomaar hup heeft weggooit. Hij houd van me maar momenteel voel ik er niets van. Zijn woorden doen me niets.



Veel nadenken de aankomende paar dagen. Kan en wil ik doorgaan? Als ik doorga, kan ik hem weer vertrouwen? Zou hij het nog een keer doen? Waarom zou ik hem én-én gunnen; mij weer "gewoon" terug én zn pleziertje bij zo'n dame... Ongestraft...



Mn hart is (nog) niet gelucht. Maar voor nu is het er even uit...



To be continued?



Owner of a broken heart

Lieve Milly en Onie...



Tis even geleden maar die tijd had ik echt nodig. Onie; ik heb je oorspronkelijke bericht die je hier had gepost destijds wel gelezen, maar ik kon even nergens op reageren. Sorry, want jij luchtte je hart hier ook.



We zijn wel weer samen maar ik heb het zwaar, nog steeds ups en downs en die zullen er ook nog wel even blijven. Hij heeft wel aangegeven met een psych oid te willen gaan praten en dat doet me goed. Hopelijk komt ie erachter waarom hij 't heeft gedaan, want dat is bij mij nu elke dag de grote vraag "waarom?!"....