Kinderen
alle pijlers
thuismoeders... lui of zorgzaam
zondag 12 juli 2009 om 11:43
quote:devima schreef op 12 juli 2009 @ 11:16:
[...]
Het stuk heb ik niet gelezen, maar eens met wat je zegt. Ik vind ook dat vrouwen ook niet zo snel genoegen zouden moeten nemen met man kan niet/wil niet/omstandigheden.
Na een paar jaar TBM, ben ik een poos kostwinster geweest. De opvang van ons kind was de verantwoordelijkheid van mijn vriend. Hij heeft er toen voor gekozen om TBV te zijn. Tegenwoordig delen we zorg en werk, zijn allebei ondernemer en kunnen onze uren redelijk op elkaar afstemmen.
Zo kan het dus ook. Ik heb zelf de pech gehad werkzaam te zijn geweest bij een werkgever, die zo flexibel was als een betonpaal.
(t was nota bene ook nog een vrouwelijke werkgever). Het maakte niet uit hoe flexibel ik me opstelde: ik werd altijd afgerekend op de dagen die in niet aanwezig was. Nu ligt het misschien ook een beetje aan de beroepsgroep waarin je werkzaam bent, maar ik zat in een beroepsgroep waarbij het voor het middenkader eigenlijk not done was om parttime te werken. Terwijl het bij de hoger opgeleiden een stuk makkelijker ging. Alsof ze meer privileges hadden ofzoiets, althans: zo werd dat meestal door mij en mijn collega's ervaren.
[...]
Het stuk heb ik niet gelezen, maar eens met wat je zegt. Ik vind ook dat vrouwen ook niet zo snel genoegen zouden moeten nemen met man kan niet/wil niet/omstandigheden.
Na een paar jaar TBM, ben ik een poos kostwinster geweest. De opvang van ons kind was de verantwoordelijkheid van mijn vriend. Hij heeft er toen voor gekozen om TBV te zijn. Tegenwoordig delen we zorg en werk, zijn allebei ondernemer en kunnen onze uren redelijk op elkaar afstemmen.
Zo kan het dus ook. Ik heb zelf de pech gehad werkzaam te zijn geweest bij een werkgever, die zo flexibel was als een betonpaal.
(t was nota bene ook nog een vrouwelijke werkgever). Het maakte niet uit hoe flexibel ik me opstelde: ik werd altijd afgerekend op de dagen die in niet aanwezig was. Nu ligt het misschien ook een beetje aan de beroepsgroep waarin je werkzaam bent, maar ik zat in een beroepsgroep waarbij het voor het middenkader eigenlijk not done was om parttime te werken. Terwijl het bij de hoger opgeleiden een stuk makkelijker ging. Alsof ze meer privileges hadden ofzoiets, althans: zo werd dat meestal door mij en mijn collega's ervaren.
zondag 12 juli 2009 om 11:51
Heb niet alles door gelezen. Maar ik denk dat het er van af hangt waarom je er voor gekozen hebt om thuis te blijven. Is het omdat je bij je kinderen wilt zijn. Of omdat je niet wilt werken en de kinderen je eigenlijk wel makkelijk uitkomen. Aangezien je het topic zelf gestart bent en je er druk om maakt denk ik eerder het eerste.
Zie je het zelf als neerbuigend als iemand thuis blijft om voor de kinderen te zorgen? Ik niet! Als wij genoeg verdienden zou ik nog minder werken dna ik nu doe. Ipv 24 waarschijnlijk 16 of 20u.
Je zit in een luxe positie en daar kan je toch van genieten! Maar als je je er zelf aan stoort (en dus niet anderen) waarom zoek je dan geen baan?
Zie je het zelf als neerbuigend als iemand thuis blijft om voor de kinderen te zorgen? Ik niet! Als wij genoeg verdienden zou ik nog minder werken dna ik nu doe. Ipv 24 waarschijnlijk 16 of 20u.
Je zit in een luxe positie en daar kan je toch van genieten! Maar als je je er zelf aan stoort (en dus niet anderen) waarom zoek je dan geen baan?
zondag 12 juli 2009 om 11:53
Ben duidelijk niet alleen met dit soort ervaringen
Ik hoop echt dat er de komende jaren nog veel gaat veranderen wat dit betreft. Vooral omdat niet alle vrouwen een 'vechtkarakter' hebben en zich soms neerleggen bij dit soort achterlijkheid van anderen. Er gaat heel wat inteligentie verloren op die manier.
Dhelia en Thyra, ik heb de laatste tijd als ik in NL was ook steeds de Opzij meegenomen in het vliegtuig... Voor wat morele ondersteuning voorin de discussies die ik op de universiteit moest voeren (Opmerkingen die ik aanhaalde kwamen trouwens allemaal van Nederlandse familieleden en kennisen).
Devima, jammer dat het niet doorgegaan is met de Franchise-organisatie. Heb je toch nog je eigen onderneming opgezet?
Ik hoop echt dat er de komende jaren nog veel gaat veranderen wat dit betreft. Vooral omdat niet alle vrouwen een 'vechtkarakter' hebben en zich soms neerleggen bij dit soort achterlijkheid van anderen. Er gaat heel wat inteligentie verloren op die manier.
Dhelia en Thyra, ik heb de laatste tijd als ik in NL was ook steeds de Opzij meegenomen in het vliegtuig... Voor wat morele ondersteuning voorin de discussies die ik op de universiteit moest voeren (Opmerkingen die ik aanhaalde kwamen trouwens allemaal van Nederlandse familieleden en kennisen).
Devima, jammer dat het niet doorgegaan is met de Franchise-organisatie. Heb je toch nog je eigen onderneming opgezet?
zondag 12 juli 2009 om 12:02
Hierboven las ik: "Die keuzevrijheid heb je als je onder
het recht om te werken valt.Niet als je onder de plicht om in je eigen levensonderhoud te kunnen voorzien valt."
Hoezo? Is het niet ieders plicht om in zijn/haar eigen levensonderhoud te voorzien? De gedachte dat je als vader/moeder niet hoeft te werken (omdat je gescheiden bent/ alleengaand/ weduwe of weduwnaar/ bom- of bamvrouw/weet ik wat voor reden) en de Staat in je levensonderhoud laat voorzien, vind ik asociaal indien je lichamelijk en geestelijk in staat bent je eigen brood te verdienen.
Voor jezelf (en je gezin) zorgen en je eigen brood verdienen, dat is normaal.
het recht om te werken valt.Niet als je onder de plicht om in je eigen levensonderhoud te kunnen voorzien valt."
Hoezo? Is het niet ieders plicht om in zijn/haar eigen levensonderhoud te voorzien? De gedachte dat je als vader/moeder niet hoeft te werken (omdat je gescheiden bent/ alleengaand/ weduwe of weduwnaar/ bom- of bamvrouw/weet ik wat voor reden) en de Staat in je levensonderhoud laat voorzien, vind ik asociaal indien je lichamelijk en geestelijk in staat bent je eigen brood te verdienen.
Voor jezelf (en je gezin) zorgen en je eigen brood verdienen, dat is normaal.
zondag 12 juli 2009 om 12:26
quote:Visotsky schreef op 12 juli 2009 @ 11:53:
Ben duidelijk niet alleen met dit soort ervaringen
Ik hoop echt dat er de komende jaren nog veel gaat veranderen wat dit betreft. Vooral omdat niet alle vrouwen een 'vechtkarakter' hebben en zich soms neerleggen bij dit soort achterlijkheid van anderen. Er gaat heel wat inteligentie verloren op die manier.
Ik heb ooit eens iemand - volgens mij hier op 't forum, Fashionvictim, denk ik - hartelijk uitgelachen omdat ze me een feminist noemde die de weg vrijmaakte voor anderen. Met het verstrijken der jaren denk ik dat ze misschien best gelijk had. Alhoewel mijn insteek altijd puur egoïstisch is geweest - ík wil het veranderd hebben - werk ik er misschien een klein beetje aan mee dat het voor anderen makkelijker wordt.
Mijn afdelingshoofd zei toen ik aangaf dat ik vier dagen wilde werken "je weet dat het mijn beleid is om dat te ontmoedigen". Mijn antwoord dat zijn beleid in strijd is met de wet én het feit dat ik als senior vier dagen ging werken, zal de stap voor anderen - junioren - misschien makkelijker maken.
Mijn man heeft ooit een baan geweigerd omdat ze moeilijk deden over vier dagen werken. Ik weet dat ze daarna 180 graden gedraaid zijn en dat ze het nu aanmoedigen omdat ze zich realiseerden dat ze met hun starre houding jonge enthousiaste mensen gingen mislopen.
Maar noch mijn man noch ik hebben er veel moeite mee om anderen tegen de haren in te strijken. Jammer alleen dat het nodig is en wat je zegt, er gaat op die manier zo veel intelligentie verloren.
In elk geval voeden wij alvast twee a.s. mannen op die het volkomen normaal vinden dat vrouwen ook werken en mannen ook zorgen. Alvast een kleine bijdrage voor de volgende generatie
Ben duidelijk niet alleen met dit soort ervaringen
Ik hoop echt dat er de komende jaren nog veel gaat veranderen wat dit betreft. Vooral omdat niet alle vrouwen een 'vechtkarakter' hebben en zich soms neerleggen bij dit soort achterlijkheid van anderen. Er gaat heel wat inteligentie verloren op die manier.
Ik heb ooit eens iemand - volgens mij hier op 't forum, Fashionvictim, denk ik - hartelijk uitgelachen omdat ze me een feminist noemde die de weg vrijmaakte voor anderen. Met het verstrijken der jaren denk ik dat ze misschien best gelijk had. Alhoewel mijn insteek altijd puur egoïstisch is geweest - ík wil het veranderd hebben - werk ik er misschien een klein beetje aan mee dat het voor anderen makkelijker wordt.
Mijn afdelingshoofd zei toen ik aangaf dat ik vier dagen wilde werken "je weet dat het mijn beleid is om dat te ontmoedigen". Mijn antwoord dat zijn beleid in strijd is met de wet én het feit dat ik als senior vier dagen ging werken, zal de stap voor anderen - junioren - misschien makkelijker maken.
Mijn man heeft ooit een baan geweigerd omdat ze moeilijk deden over vier dagen werken. Ik weet dat ze daarna 180 graden gedraaid zijn en dat ze het nu aanmoedigen omdat ze zich realiseerden dat ze met hun starre houding jonge enthousiaste mensen gingen mislopen.
Maar noch mijn man noch ik hebben er veel moeite mee om anderen tegen de haren in te strijken. Jammer alleen dat het nodig is en wat je zegt, er gaat op die manier zo veel intelligentie verloren.
In elk geval voeden wij alvast twee a.s. mannen op die het volkomen normaal vinden dat vrouwen ook werken en mannen ook zorgen. Alvast een kleine bijdrage voor de volgende generatie
zondag 12 juli 2009 om 12:40
quote:speculaasje schreef op 12 juli 2009 @ 12:02:
Hierboven las ik: "Die keuzevrijheid heb je als je onder
het recht om te werken valt.Niet als je onder de plicht om in je eigen levensonderhoud te kunnen voorzien valt."
Hoezo? Is het niet ieders plicht om in zijn/haar eigen levensonderhoud te voorzien? De gedachte dat je als vader/moeder niet hoeft te werken (omdat je gescheiden bent/ alleengaand/ weduwe of weduwnaar/ bom- of bamvrouw/weet ik wat voor reden) en de Staat in je levensonderhoud laat voorzien, vind ik asociaal indien je lichamelijk en geestelijk in staat bent je eigen brood te verdienen.
Voor jezelf (en je gezin) zorgen en je eigen brood verdienen, dat is normaal.
Helemaal mee eens. Maar hoe je dat onderling verdeelt mag je zelf weten wat mij betref. Als je er voor kiest om thuis te blijven terwijl je man gaat werken, be my guest. Wel heel vervelend als je ooit alleen komt te staan en dan je eigen broek moet ophouden.
Ik vind dat er veel te zeggen is voor blijven werken, maar dat is natuurlijk niet de maatstaf voor iedereen.
Om nog even op de vraag van TO in te gaan, wat zegt dat nou over lui zijn of niet? Ik werk me vier dagen in de week uit de naad, maar ik ben best lui. Mijn schoonmoeder is altijd thuis geweest en die kan ik met de beste wil van de wereld niet lui noemen. Ik zou me er niet zo druk om maken als ik jou was. Als JIJ vindt dat je moet gaan werken om dat je je niet prettig voelt bij thuisblijven dan moet je dat doen. Maar doe het vooral niet omdat een ander dat vindt. Dan blijf je aan de gang aangezien iedereen daar wel een andere mening over heeft: niet werken, part time, fulltime, etc etc. Je kan moeilijk met al die grillen meegaan, wel?
Hierboven las ik: "Die keuzevrijheid heb je als je onder
het recht om te werken valt.Niet als je onder de plicht om in je eigen levensonderhoud te kunnen voorzien valt."
Hoezo? Is het niet ieders plicht om in zijn/haar eigen levensonderhoud te voorzien? De gedachte dat je als vader/moeder niet hoeft te werken (omdat je gescheiden bent/ alleengaand/ weduwe of weduwnaar/ bom- of bamvrouw/weet ik wat voor reden) en de Staat in je levensonderhoud laat voorzien, vind ik asociaal indien je lichamelijk en geestelijk in staat bent je eigen brood te verdienen.
Voor jezelf (en je gezin) zorgen en je eigen brood verdienen, dat is normaal.
Helemaal mee eens. Maar hoe je dat onderling verdeelt mag je zelf weten wat mij betref. Als je er voor kiest om thuis te blijven terwijl je man gaat werken, be my guest. Wel heel vervelend als je ooit alleen komt te staan en dan je eigen broek moet ophouden.
Ik vind dat er veel te zeggen is voor blijven werken, maar dat is natuurlijk niet de maatstaf voor iedereen.
Om nog even op de vraag van TO in te gaan, wat zegt dat nou over lui zijn of niet? Ik werk me vier dagen in de week uit de naad, maar ik ben best lui. Mijn schoonmoeder is altijd thuis geweest en die kan ik met de beste wil van de wereld niet lui noemen. Ik zou me er niet zo druk om maken als ik jou was. Als JIJ vindt dat je moet gaan werken om dat je je niet prettig voelt bij thuisblijven dan moet je dat doen. Maar doe het vooral niet omdat een ander dat vindt. Dan blijf je aan de gang aangezien iedereen daar wel een andere mening over heeft: niet werken, part time, fulltime, etc etc. Je kan moeilijk met al die grillen meegaan, wel?
zondag 12 juli 2009 om 12:45
En toch.. ik sta compleet achter al je argumenten Dhelia (hoe zou je als vrouw ook tégen die argumenten kunnen zijn trouwens want het is in ons eigen belang) maar dat kleine stukje praktijk mis ik in alle betogen. Ik lees alleen maar dat uit onderzoek blijkt dat kinderen met werkende ouders gelukkiger zijn. Zou best kunnen maar ik merk in de praktijk het complete tegendeel.
Nu ben ik al een tijdje thuis wegens ziekte (en dat kan gelukkig jullie goedkeurig wegdragen, *haalt zweet van voorhoofd* ) Maar stel dat ik die keuze om thuis te blijven wél bewust had gemaakt omdat ik het zware vermoeden al had gehad dat mijn kinderen het qua ontwikkeling beter zouden met mij thuis, dan zou dat hier in de discussie niet aangenomen worden als 'geldige reden'. In de praktijk echter is het, zoals ik eerder al zei, een geluk bij een ongeluk gebleken.
Nu is het wel degelijk mijn intentie om, zodra de jongste 4 is volgend jaar en ik hopelijk genezen ben, wie weet, weer te gaan werken maar het is wel degelijk ergens heel goed voor geweest.
(Bambo minder dan fulltime werken is geen optie want eigen bedrijf wat grote passie is, hij is uiteraard enorm flexibel dus zorgt ook heel veel voor de kinderen maar hém structureel op vaste dagen thuislaten zijn.. nee, dan haal je het vuurtje uit de man, zou ik ook niet willen.)
Nu ben ik al een tijdje thuis wegens ziekte (en dat kan gelukkig jullie goedkeurig wegdragen, *haalt zweet van voorhoofd* ) Maar stel dat ik die keuze om thuis te blijven wél bewust had gemaakt omdat ik het zware vermoeden al had gehad dat mijn kinderen het qua ontwikkeling beter zouden met mij thuis, dan zou dat hier in de discussie niet aangenomen worden als 'geldige reden'. In de praktijk echter is het, zoals ik eerder al zei, een geluk bij een ongeluk gebleken.
Nu is het wel degelijk mijn intentie om, zodra de jongste 4 is volgend jaar en ik hopelijk genezen ben, wie weet, weer te gaan werken maar het is wel degelijk ergens heel goed voor geweest.
(Bambo minder dan fulltime werken is geen optie want eigen bedrijf wat grote passie is, hij is uiteraard enorm flexibel dus zorgt ook heel veel voor de kinderen maar hém structureel op vaste dagen thuislaten zijn.. nee, dan haal je het vuurtje uit de man, zou ik ook niet willen.)
zondag 12 juli 2009 om 13:13
Bambi, jij komt nu met een individueel voorbeeld waar ik alle begrip voor heb, en dat geldt ook voor andere individuele voorbeelden die hier zijn genoemd. Ik zou net als Thyra geloof ik eerder zij ook nergens over morren als die indivuele keuzes echt individueel zouden zijn, maar de statistieken geven aan dat het niet zo is. Wat hoe komt het nou toch dat het altijd voor de man geen optie is om minder te gaan werken? Er zijn veel vrouwen die ook graag werken, en toch nemen die uiteindelijk hun verantwoordelijkheid door een deel van hun baan in te leveren als dat nodig is. Voor mannen geldt dat veel minder, en dat is het probleem.
zondag 12 juli 2009 om 13:15
quote:Bambi schreef op 12 juli 2009 @ 12:45:
En toch.. ik sta compleet achter al je argumenten Dhelia (hoe zou je als vrouw ook tégen die argumenten kunnen zijn trouwens want het is in ons eigen belang) maar dat kleine stukje praktijk mis ik in alle betogen. Ik lees alleen maar dat uit onderzoek blijkt dat kinderen met werkende ouders gelukkiger zijn. Zou best kunnen maar ik merk in de praktijk het complete tegendeel.
Geen idee hoe dat onderzoek precies is opgezet, maar aangezien het ook ingaat op dat kinderen beter presteren en beter terecht komen, lijkt het erop dat de lange termijn bekeken is. Dus dan zou het best kunnen dat kinderen op korte termijn heel gelukkig zijn als ze thuis zijn ipv op de opvang, maar dat het op langere termijn anders uitpakt
Mijn zoons zijn ook altijd door het dolle als ik ze uit school haal in plaats van de opvangjuf, maar dat is dus korte termijn. Ik kan me best voorstellen dat juist door het feit dat ze door de bank genomen naar een opvanglocatie gaan waar meer kinderen aanwezig zijn en ze dus meer een beroep moeten doen op bijv. sociale vaardigheden, ze zich ontwikkelen op een manier die hen later beter toegerust maakt voor de 'grotemensensamenleving' . Geen idee hoor of het zo is, is maar een oprisping
En toch.. ik sta compleet achter al je argumenten Dhelia (hoe zou je als vrouw ook tégen die argumenten kunnen zijn trouwens want het is in ons eigen belang) maar dat kleine stukje praktijk mis ik in alle betogen. Ik lees alleen maar dat uit onderzoek blijkt dat kinderen met werkende ouders gelukkiger zijn. Zou best kunnen maar ik merk in de praktijk het complete tegendeel.
Geen idee hoe dat onderzoek precies is opgezet, maar aangezien het ook ingaat op dat kinderen beter presteren en beter terecht komen, lijkt het erop dat de lange termijn bekeken is. Dus dan zou het best kunnen dat kinderen op korte termijn heel gelukkig zijn als ze thuis zijn ipv op de opvang, maar dat het op langere termijn anders uitpakt
Mijn zoons zijn ook altijd door het dolle als ik ze uit school haal in plaats van de opvangjuf, maar dat is dus korte termijn. Ik kan me best voorstellen dat juist door het feit dat ze door de bank genomen naar een opvanglocatie gaan waar meer kinderen aanwezig zijn en ze dus meer een beroep moeten doen op bijv. sociale vaardigheden, ze zich ontwikkelen op een manier die hen later beter toegerust maakt voor de 'grotemensensamenleving' . Geen idee hoor of het zo is, is maar een oprisping
zondag 12 juli 2009 om 13:29
Zow, ben je even de hort op 's nachts en tot 12 uur aan het uitslapen/seksen omdat je kinderen weggeparkeerd zijn op kamp en hoppa, 35 pagina's verder!
Dhelia, Speculaas, Wuiles, MisM, nippo en anderen holding down the fort zie ik?
Wbt werken voor luxe: sure, we verdienen beiden ongeveer evenveel in 4 dagen/week (op papier, in de praktijk werken we thuis ook) en daar leven we redelijk van. Goedkoop huurhuis, geen auto, veel uitjes (theater, concerten, film, kroeg, uiteten, reisjes, met en zonder kinderen) dure laptops en gadgets (ben een nerdette), goedkope kleren (geen merken oid) lekker eten en wijn..
Als ik thuis zou zijn en man 5 dagen zou werken ipv 4 zouden we het ook wel redden.
Maar mijn man is dan weer verbijsterd over mannen die uberhaupt hun kinderen aan hun vrouw zouden willen overlaten.
Geen haar op zn hoofd.
En wbt die 2,5 uur per dag je kinderen zien: soms halen we dat geeneens. Zitten ze bij vriendjes en vriendinnetjes thuis, komen na het eten pas thuis of blijven daar logeren. Of er zijn hier kinderen over de vloer en dan zitten ze op hun kamer. Zie ik ze ook niet.
Mijn kat slaapt bij me onder de deken, die heeft dus 5 a 6 uur contact met me.
Dhelia, Speculaas, Wuiles, MisM, nippo en anderen holding down the fort zie ik?
Wbt werken voor luxe: sure, we verdienen beiden ongeveer evenveel in 4 dagen/week (op papier, in de praktijk werken we thuis ook) en daar leven we redelijk van. Goedkoop huurhuis, geen auto, veel uitjes (theater, concerten, film, kroeg, uiteten, reisjes, met en zonder kinderen) dure laptops en gadgets (ben een nerdette), goedkope kleren (geen merken oid) lekker eten en wijn..
Als ik thuis zou zijn en man 5 dagen zou werken ipv 4 zouden we het ook wel redden.
Maar mijn man is dan weer verbijsterd over mannen die uberhaupt hun kinderen aan hun vrouw zouden willen overlaten.
Geen haar op zn hoofd.
En wbt die 2,5 uur per dag je kinderen zien: soms halen we dat geeneens. Zitten ze bij vriendjes en vriendinnetjes thuis, komen na het eten pas thuis of blijven daar logeren. Of er zijn hier kinderen over de vloer en dan zitten ze op hun kamer. Zie ik ze ook niet.
Mijn kat slaapt bij me onder de deken, die heeft dus 5 a 6 uur contact met me.
zondag 12 juli 2009 om 13:46
quote:Dhelia schreef op 12 July 2009 @ 12:26:
[...]
Ik heb ooit eens iemand - volgens mij hier op 't forum, Fashionvictim, denk ik - hartelijk uitgelachen omdat ze me een feminist noemde die de weg vrijmaakte voor anderen. Met het verstrijken der jaren denk ik dat ze misschien best gelijk had. Alhoewel mijn insteek altijd puur egoïstisch is geweest - ík wil het veranderd hebben - werk ik er misschien een klein beetje aan mee dat het voor anderen makkelijker wordt.
Mijn afdelingshoofd zei toen ik aangaf dat ik vier dagen wilde werken "je weet dat het mijn beleid is om dat te ontmoedigen". Mijn antwoord dat zijn beleid in strijd is met de wet én het feit dat ik als senior vier dagen ging werken, zal de stap voor anderen - junioren - misschien makkelijker maken.
Mijn man heeft ooit een baan geweigerd omdat ze moeilijk deden over vier dagen werken. Ik weet dat ze daarna 180 graden gedraaid zijn en dat ze het nu aanmoedigen omdat ze zich realiseerden dat ze met hun starre houding jonge enthousiaste mensen gingen mislopen.
Maar noch mijn man noch ik hebben er veel moeite mee om anderen tegen de haren in te strijken. Jammer alleen dat het nodig is en wat je zegt, er gaat op die manier zo veel intelligentie verloren.
In elk geval voeden wij alvast twee a.s. mannen op die het volkomen normaal vinden dat vrouwen ook werken en mannen ook zorgen. Alvast een kleine bijdrage voor de volgende generatie
Goed dat jullie hier zo bewust mee bezig zijn!
Gelukkig zijn mijn ambities ook voor mijn man heel belangrijk (anders waren we trouwens ook niet zo ver gekomen dat we samen een kind zouden krijgen). Ik denk dat er heel vaak onterecht van wordt uitgegaan dat het in de baan van een man niet mogelijk is om minder te werken. Het zou al een heel stuk schelen als mannen in dezelfde mate als vrouwen hun nek uit zouden steken om hun recht om voor hun kinderen te zorgen op te eisen. Bij mijn man op het werk mag ouderschapsverlof alleen aan één stuk worden opgenomen. Toen mijn man aan zijn baas vertelde dat ik zwanger was heeft hij meteen gevraagd of hij één dag per week thuis mag blijven door enkele uren ouderschapsverlof op te nemen en enkele uren thuis te mogen werken. Zijn leidinggevende vond het een goed idee en heeft op zijn beurt ook weer zijn nek uitgestoken om toestemming te krijgen. Binnen een week had hij toestemming.
[...]
Ik heb ooit eens iemand - volgens mij hier op 't forum, Fashionvictim, denk ik - hartelijk uitgelachen omdat ze me een feminist noemde die de weg vrijmaakte voor anderen. Met het verstrijken der jaren denk ik dat ze misschien best gelijk had. Alhoewel mijn insteek altijd puur egoïstisch is geweest - ík wil het veranderd hebben - werk ik er misschien een klein beetje aan mee dat het voor anderen makkelijker wordt.
Mijn afdelingshoofd zei toen ik aangaf dat ik vier dagen wilde werken "je weet dat het mijn beleid is om dat te ontmoedigen". Mijn antwoord dat zijn beleid in strijd is met de wet én het feit dat ik als senior vier dagen ging werken, zal de stap voor anderen - junioren - misschien makkelijker maken.
Mijn man heeft ooit een baan geweigerd omdat ze moeilijk deden over vier dagen werken. Ik weet dat ze daarna 180 graden gedraaid zijn en dat ze het nu aanmoedigen omdat ze zich realiseerden dat ze met hun starre houding jonge enthousiaste mensen gingen mislopen.
Maar noch mijn man noch ik hebben er veel moeite mee om anderen tegen de haren in te strijken. Jammer alleen dat het nodig is en wat je zegt, er gaat op die manier zo veel intelligentie verloren.
In elk geval voeden wij alvast twee a.s. mannen op die het volkomen normaal vinden dat vrouwen ook werken en mannen ook zorgen. Alvast een kleine bijdrage voor de volgende generatie
Goed dat jullie hier zo bewust mee bezig zijn!
Gelukkig zijn mijn ambities ook voor mijn man heel belangrijk (anders waren we trouwens ook niet zo ver gekomen dat we samen een kind zouden krijgen). Ik denk dat er heel vaak onterecht van wordt uitgegaan dat het in de baan van een man niet mogelijk is om minder te werken. Het zou al een heel stuk schelen als mannen in dezelfde mate als vrouwen hun nek uit zouden steken om hun recht om voor hun kinderen te zorgen op te eisen. Bij mijn man op het werk mag ouderschapsverlof alleen aan één stuk worden opgenomen. Toen mijn man aan zijn baas vertelde dat ik zwanger was heeft hij meteen gevraagd of hij één dag per week thuis mag blijven door enkele uren ouderschapsverlof op te nemen en enkele uren thuis te mogen werken. Zijn leidinggevende vond het een goed idee en heeft op zijn beurt ook weer zijn nek uitgestoken om toestemming te krijgen. Binnen een week had hij toestemming.
zondag 12 juli 2009 om 14:32
Hehe, daar ben ik weer.
Hier de conclusies:
Ik had niet gedacht binnen 24 uur meer dan 600 reacties te krijgen. Ik heb me suf gelezen, kwam alle opmerkingen tegen dat Hemmel niets meer liet horen noch bijstuurde. Vier uur verder, manlief begint te klagen of ik nog iets ga doen vandaag.
Welnu, ik heb alles gelezen en heb zitten turven achter de diverse reacties. (een wetenschappelijke opleiding verloochent zich niet.)
De meeste mensen zeggen dat werken niet betekent dat je actief bent, en thuismoederen ook druk kan zijn. (13)
Het verrast me dat er op het viva-forum zoveel mensen zijn die toch thuismoederen. (11)
Waar ik geen moment aan gedacht had, waren de opmerkingen dat het onverstandig is gezien cv, pensioen, zekerheden, onafhankelijkheid. (11)
Dank hiervoor.
Jullie begonnen heel ijverig met vooral zeggen dat iedereen dit voor zichzelf moet uitmaken. (8)
Ik voel me gesteund door degenen die zeggen dat ze waarschijnlijk ook zouden thuisblijven, als het financieel mogelijk was. (7)
Andere antwoorden:
Je moet kijken wat je kind het gelukkigste maakt. (5)
Het is belangrijker om goed voor je kind te zorgen, dan hoe actief je bent. (3)
Thuismoederen is geestdodend. (3)
Later kwam er ook nog de stelling bij dat je in je keuze moet meenemen wat vaderlief doet. Maar toen ben ik gestopt met nieuwe antwoorden noteren omdat ik nog niet eens op de helft van alle antwoorden was.
Ik had eigenlijk gedacht dat, als ik vier (redelijk) gesloten vragen stel, dat ik antwoorden zou krijgen van 'ja, ja, nee, ja'. Ik dacht een eenvoudig multiplechoiche enquetetje te beginnen. Ik ben werkelijk verbijsterd door de veelheid aan onderwerpen die intussen langskwam, tot middenin de nacht.
Hypotheken, nabestaandenwet, kwaliteit van kinderdagverblijven, ruzies die gewoon doodbloeden.
Hier de conclusies:
Ik had niet gedacht binnen 24 uur meer dan 600 reacties te krijgen. Ik heb me suf gelezen, kwam alle opmerkingen tegen dat Hemmel niets meer liet horen noch bijstuurde. Vier uur verder, manlief begint te klagen of ik nog iets ga doen vandaag.
Welnu, ik heb alles gelezen en heb zitten turven achter de diverse reacties. (een wetenschappelijke opleiding verloochent zich niet.)
De meeste mensen zeggen dat werken niet betekent dat je actief bent, en thuismoederen ook druk kan zijn. (13)
Het verrast me dat er op het viva-forum zoveel mensen zijn die toch thuismoederen. (11)
Waar ik geen moment aan gedacht had, waren de opmerkingen dat het onverstandig is gezien cv, pensioen, zekerheden, onafhankelijkheid. (11)
Dank hiervoor.
Jullie begonnen heel ijverig met vooral zeggen dat iedereen dit voor zichzelf moet uitmaken. (8)
Ik voel me gesteund door degenen die zeggen dat ze waarschijnlijk ook zouden thuisblijven, als het financieel mogelijk was. (7)
Andere antwoorden:
Je moet kijken wat je kind het gelukkigste maakt. (5)
Het is belangrijker om goed voor je kind te zorgen, dan hoe actief je bent. (3)
Thuismoederen is geestdodend. (3)
Later kwam er ook nog de stelling bij dat je in je keuze moet meenemen wat vaderlief doet. Maar toen ben ik gestopt met nieuwe antwoorden noteren omdat ik nog niet eens op de helft van alle antwoorden was.
Ik had eigenlijk gedacht dat, als ik vier (redelijk) gesloten vragen stel, dat ik antwoorden zou krijgen van 'ja, ja, nee, ja'. Ik dacht een eenvoudig multiplechoiche enquetetje te beginnen. Ik ben werkelijk verbijsterd door de veelheid aan onderwerpen die intussen langskwam, tot middenin de nacht.
Hypotheken, nabestaandenwet, kwaliteit van kinderdagverblijven, ruzies die gewoon doodbloeden.
zondag 12 juli 2009 om 14:39
zondag 12 juli 2009 om 14:50
zondag 12 juli 2009 om 14:56
Hemmel, hoe kun je bij zo'n belangrijke beslissing nou níet nadenken over pensioenen, cv en onafhankelijkheid....?
Verder eens met Nippo enzo...
Bambi, ik snap je punt. Maar ik vermoed dat in heel veel gevallen dat de vrouw 'voor de kinderen kiest' en thuisblijft omdat ze denkt dat de kinderen zo beter af zijn, de kinderen helemáál niet per se slechter af zijn als moeders blijft werken. Ik vermoed dat het om een hele boel projectie gaat. Moeder voelt zich tekort schieten op het werk, thuis, als echtgenote en als moeder en dan gaat de baan er het eerst aan. Moeder weer blij, dus kinderen ook blij.
Ik denk dat veel vrouwen toch te kampen hebben met een schuldgevoel als ze hun kinderen wegbrengen en dat ze per definitie denken dat kinderen het dús beter doen met moeder thuis. en dat hoeft niet per se zo te zijn. Schuldgevoel en een baan goed doen gaan niet zo goed samen, dus die baan gaat er als eerste aan.
En vaderlief vindt het vaak wel best, want het scheelt een hoop stress en inspanning van zijn kant. En eerlijk, ik snáp dat ook wel. MIjn man is net een tijdje huisman geweest en jeetje, wat is dát lekker zeg, iemand die zorgt dat het huis netjes is, dat je zelf geen omkijken hebt naar het huishouden, thuiskomen en aanschuiven aan tafel bij een zelfgekookte maaltijd, 's avonds niets meer hoeven enzovoorts....
Maar mijn man wordt er doodongelukkig van, en ik dus ook, want ik wil mijn man gelukkig zien. Dus ja, dan doe je het gewoon weer samen. Daarbij vind ik het voor de meeste relaties ook niet gezond, die ongelijke taakverdeling.
Verder eens met Nippo enzo...
Bambi, ik snap je punt. Maar ik vermoed dat in heel veel gevallen dat de vrouw 'voor de kinderen kiest' en thuisblijft omdat ze denkt dat de kinderen zo beter af zijn, de kinderen helemáál niet per se slechter af zijn als moeders blijft werken. Ik vermoed dat het om een hele boel projectie gaat. Moeder voelt zich tekort schieten op het werk, thuis, als echtgenote en als moeder en dan gaat de baan er het eerst aan. Moeder weer blij, dus kinderen ook blij.
Ik denk dat veel vrouwen toch te kampen hebben met een schuldgevoel als ze hun kinderen wegbrengen en dat ze per definitie denken dat kinderen het dús beter doen met moeder thuis. en dat hoeft niet per se zo te zijn. Schuldgevoel en een baan goed doen gaan niet zo goed samen, dus die baan gaat er als eerste aan.
En vaderlief vindt het vaak wel best, want het scheelt een hoop stress en inspanning van zijn kant. En eerlijk, ik snáp dat ook wel. MIjn man is net een tijdje huisman geweest en jeetje, wat is dát lekker zeg, iemand die zorgt dat het huis netjes is, dat je zelf geen omkijken hebt naar het huishouden, thuiskomen en aanschuiven aan tafel bij een zelfgekookte maaltijd, 's avonds niets meer hoeven enzovoorts....
Maar mijn man wordt er doodongelukkig van, en ik dus ook, want ik wil mijn man gelukkig zien. Dus ja, dan doe je het gewoon weer samen. Daarbij vind ik het voor de meeste relaties ook niet gezond, die ongelijke taakverdeling.
zondag 12 juli 2009 om 15:00
Oh en ik ken geen énkel onderzoek waaruit blijkt dat kinderen slechter af zijn op een KDV. Wel enkele onderzoeken waaruit blijkt dat sléchte kinderopvang een negatieve invloed heeft, maar hé, een slechte thuisblijfmoeder waarschijnlijk ook.
De effecten van de opvang gaan volgens mij hand in hand met de kwaliteit van de opvang. En daarnaast ken ik een onderzoek waaruit blijkt dat kinderen die meer dan 3 dagen naar een KDV gaan vaak wat agressiever zijn en minder sociaal dan leeftijdsgenootjes, maar dat die verschillen in het eerste jaar van de basisschool weer verdwijnen. Oorzaak is dat kinderen die 4 of 5 dagen op een opvang zitten meer dan leeftijdsgenootjes gewend zijn om voor zichzelf op te komen en hun plekje te bevechten. Iets waar kinderen op de basisschool allemaal mee te maken krijgen, vandaar dat het verschil weer wegtrekt.
Daarnaast is er vorig jaar (als ik het goed heb) een onderzoek geweest dat bij een scheiding kinderen van werkende moeders het veel beter doen, dat gezinnen met 2 werkende ouders beter functioneerden en dat werkende moeders geen negatieve invloed hadden op hun kinderen, maar moeders met schuldgevoel wél. En dat schuldgevoel moet je dus aanpakken. Niet door maar te stoppen met werken, maar door al die jaren 50-ideeen de deur uit te doen.
De effecten van de opvang gaan volgens mij hand in hand met de kwaliteit van de opvang. En daarnaast ken ik een onderzoek waaruit blijkt dat kinderen die meer dan 3 dagen naar een KDV gaan vaak wat agressiever zijn en minder sociaal dan leeftijdsgenootjes, maar dat die verschillen in het eerste jaar van de basisschool weer verdwijnen. Oorzaak is dat kinderen die 4 of 5 dagen op een opvang zitten meer dan leeftijdsgenootjes gewend zijn om voor zichzelf op te komen en hun plekje te bevechten. Iets waar kinderen op de basisschool allemaal mee te maken krijgen, vandaar dat het verschil weer wegtrekt.
Daarnaast is er vorig jaar (als ik het goed heb) een onderzoek geweest dat bij een scheiding kinderen van werkende moeders het veel beter doen, dat gezinnen met 2 werkende ouders beter functioneerden en dat werkende moeders geen negatieve invloed hadden op hun kinderen, maar moeders met schuldgevoel wél. En dat schuldgevoel moet je dus aanpakken. Niet door maar te stoppen met werken, maar door al die jaren 50-ideeen de deur uit te doen.
zondag 12 juli 2009 om 15:01
Eens met Thyra (waarom is je onderschrift eow? Is eowynn je oude nick?)
En daarbij, veel moeders ontlenen hun identiteit te veel aan het moederschap. Veel moeders zijn bijv stiekem of niet zo stiekem teleurgesteld als het hun kind niet uitmaakt of het 's nachts of na een valpartij door vader of moeder getroost wordt. Die willen maar al te graag nummer 1 zijn in het leven van hun kind. Die vinden het helemaal niet zo leuk als kind net zo lief vader heeft, en die kunnen het ook maar moeilijk aan vader overlaten.
En daarbij, veel moeders ontlenen hun identiteit te veel aan het moederschap. Veel moeders zijn bijv stiekem of niet zo stiekem teleurgesteld als het hun kind niet uitmaakt of het 's nachts of na een valpartij door vader of moeder getroost wordt. Die willen maar al te graag nummer 1 zijn in het leven van hun kind. Die vinden het helemaal niet zo leuk als kind net zo lief vader heeft, en die kunnen het ook maar moeilijk aan vader overlaten.
zondag 12 juli 2009 om 15:03
